EUGEN HERRIGEL ΖΕΝ ΣΤΗΝ ΤΕΧΝΗ ΤΗΣ ΤΟΞΟΒΟΛΙΑΣ 12ο και τελευταίο ΜΕΡΟΣ

  EUGEN HERRIGEL

ΖΕΝ ΣΤΗΝ ΤΕΧΝΗ ΤΗΣ ΤΟΞΟΒΟΛΙΑΣ

12ο και τελευταίο ΜΕΡΟΣ

Από τον Ιδρυτή των "Ελλήνων Κενταύρων"

Εφιπποτοξότην Αριστοτέλην Ηρακλέους Καλέντζη

Το Περιεχόμενο του 12ου Μέρους

     To ζενικό «καμίνι» υπό τις σκληρότατες συνθήκες ασκήσεως σε μία από τις τέχνες μέσω των οποίων το απτό όσο και απροσδιόριστο «Ζεν» καλλιεργείται, αναδεικνύει σφυρηλατημένες οντότητες εκ των οποίων η κάθε μία αποτελεί μιαν αστραπή που ξεπηδά από το νέφος της παγκόσμιας Αλήθειας που απαρτίζεται από την ίδια την ζενική ουσία. 

     Αυτή η συλλογική Αλήθεια που αναλύεται στις ατομικότητες που τη συνθέτουν, σε όλους όσους ασκούμεθα στην ζενική ατραπό, μεταστοιχειώνεται στον καθένα από εμάς και παίρνει μύριες μορφές και σχήματα, παράγοντας αμέτρητες συμπεριφορές κι αντιδράσεις στην καθημερινότητά μας. 

     Ωστόσο, όλα τούτα δεν σημαίνουν «τελείωση» ώστε, πλέον, το Ζεν να θεωρείται ως «κατακτηθέν» προκειμένου να μας καθοδηγεί στην καθημερινότητά μας, ακριβώς, διότι η Αλήθεια δεν μας έχει γίνει επιτακτική ανάγκη! Αν, όντως, η παγκόσμια Αλήθεια ήδη μας έχει γίνει επιτακτική ανάγκη, τότε, θα πρέπει να ξαναπάρουμε εξ αρχής την ατραπό της ζενικής σφυρηλασίας και να συνεχίσουμε να ασκούμεθα στην «τέχνη χωρίς τέχνη», να ξαναβιώσουμε τον ρόλο μας ως αρχαρίων μαθητών χωρίς βιασύνη αφήνοντας την ζωή να μας οδηγεί σε μιαν Αλήθεια πέρα από κάθε Αλήθεια, στο ίδιο το μηδέν που είναι και το παν!

H ημερίδα

     Βιαστήκαμε και, βιαστήκαμε πολύ, να χαρακτηρίσουμε αυτό το 12ο μέρος ως ..."τελευταίο" και, αντιστοίχως, τούτη την 12ην ημερίδα ως "τελευταία". Πάντοτε τα ανθρωποκατασκεύαστα "μέτρα" αποδεικνύονται λανθασμένα και, εν προκειμένω, δεν υπήρξε εξαίρεση! Και τον λόγο θα τον δούμε εν συνεχεία... Όμως, αυτή δεν ήταν η μοναδική έκπληξη αυτής της ημερίδος και, μάλιστα, όσο η έκπληξη που προήλθε από την εν μέρει αμφισβήτηση του ίδιου του Ζεν ως προς την χρησιμότητα της διδασκαλίας του με την βοήθεια γραπτών κειμένων... Σήμερα απεδείχθη και, μάλιστα από δύο διαφορετικές ανθρώπινες πλευρές συμμετεχόντων, ότι και η προσεκτική μελέτη σωστών γραπτών πηγών αν δεν διδάσκει, τουλάχιστον, μπορεί να "υποψιάσει" κάθε ενδιαφερόμενο για την ουσία του ζενικού αντικειμένου! Κι αυτό το διαπιστώσαμε από την προσέλευση της Συνασκούμενης Νίκης η οποία μόλις επέστρεψε από την Αμερική, όπου μελετούσε και τις αναρτήσεις των προηγουμένων ημερίδων μας αλλά και τα δύο βιβλία του Eugen Herrigel, αλλά και από τον φίλτατο Δημήτρη ο οποίος διαμένει σε άλλη πόλη, δεν παρηκολούθησε δια ζώσης καμία ημερίδα μας κι όμως, μελετώντας, έφθασε σε σημείο, σήμερα, να προπορεύεται μία φράση "εμπρός". Λανθάνει, λοιπόν, το Ζεν; Το Ζεν είναι το μηδέν και το παν, όπως είδαμε και σήμερα και μέσα στο μηδέν και στο παν είναι φυσικό να υπάρχει και το ...λάθος!

     Υπό την σκέπη, λοιπόν, του Παρθενώνος διεξήχθη η σημερινή ημερίδα, στον χώρο των ρωμαϊκών ερειπίων του Ηρωδείου Θεάτρου, σε ένα ενεργειακότατο σημείο όπου, αρχικώς, διατρέξαμε όλη την διαδρομή της μέχρι τώρα διδασκαλίας του βιβλίου "Ζεν στην Τέχνη της Τοξοβολίας" του Eugen Herrigel, ξεκινώντας από την σημασία της αναπνοής στην επίτευξη θετικού διαλογισμού (dhyāna, Σανσκριτικά ध्यान), ή, Κινεζικά 禪) ο οποίος είναι και το θεμέλιο του Ζεν. 

     Επιμείναμε στην επανάληψη των εννέα "κλειδιών" της πρώτης ημερίδος και προχωρήσαμε σε μία περιληπτική σύναψη των βασικών μερών των περιεχομένων όλων των προηγηθεισών ημερίδων, ενώ η Νίκη μας επιβεβαίωνε τα εκ μελέτης κειμένων βιώματά της και ο Δημήτρης μας "υποβάσταζε" να "ανεβούμε" στο ...επόμενο "σκαλοπάτι"! Πράγματι, υπήρξε μια εκπληκτική συγκυρία... 

     Τέλος, φθάσαμε και στον ορισμό της μεγάλης Αλήθειας, της φωτίσεως (Satori 悟り) εκτιμώντας ότι, ακόμη, απέχουμε πολύ από την κατάκτησή της! Δυστυχώς, παρά την ...εξάμηνη σπουδή του βιβλίου του Eugen Herrigel "Ζεν στην Τέχνη της Τιοξοβολίας" με την συνακόλουθη παραστατικήν ανάλυσή του επί της Γραμμής Βολής, κανείς μας δεν αισθάνεται επαρκής ως προς την κατοχή της με επακόλουθο συμπέρασμα ότι όλοι θα θέλαμε σε κάποια στιγμή της ζωής μας να την κάνουμε κτήμα μας! Αλλά πώς;...

     Kαι κάπως έτσι φθάσαμε στο "δια ταύτα" αυτής της 12ης και διόλου ...καταληκτικής ημερίδος η οποία μας διδάσκει ότι εάν, πράγματι, θέλουμε να κατακτήσουμε την απόλυτην Αλήθεια και να φωτιστούμε, θα πρέπει να διατηρήσουμε ισόβια την άσκησή μας στο Ζεν, επαναλαμβάνοντας στα όσα εξ αρχής μας εμύησε ο Eugen Herrigel και εφαρμόζοντάς τα στο διηνεκές!

     Για τον λόγο αυτό, σήμερα, αποφασίσαμε να διατηρήσουμε εσαεί το αποθησαύρισμα της διδασκαλίας του μεγάλου Γερμανού Φιλοσόφου Eugen Herrigel σε όλη την, επέκεινα, εκπαίδευση της Σχολής των "Ελλήνων Κενταύρων", εισάγοντάς το στη καθημερινή ασκητική μας! 

     Πέραν όλων των παραπάνω και επειδή ο νόμος της αιτιοκρατίας ακυρώνει κάθε "σύμπτωση", δεν ήταν διόλου τυχαίο το γεγονός ότι σήμερα, ο εξαιρετικός φίλος και ευεργέτης των "Ελλήνων Κενταύρων" κ. Περικλής Τελειορίδης, παρουσίασε στον χώρο της ημερίδος μας και το πρώτο αρχαίο Ελληνικό Τόξο το οποίο ο ίδιος ανακατεσκεύασε, ξαναδίδοντάς του "πνοή" μετά από αιώνων αφανείας! 

     Ευρασιατικό σταυροδρόμι η Πατρίδα μας και για άλλη μια φορά η αρχαία Ελλάδα συναντήθηκε με το ασιατικό πνευματικό αγαθό του Ζεν, υπό την σκέπη του Παρθενώνος! Απέραντη ομορφιά η εναρμόνιση Πολιτισμών και η υπέρβαση ανθρωποκατασκεύαστων "συνόρων σκέψεως", μεγαλειώδης φυσική αρμονία η κατανίκηση δογματικών ψευδο-ορίων που ανυψώνονται από τους δειλούς προς ανάσχεση της αναπόφευκτης επελάσεως των θαρραλέων και του αγαθού που εκπροσωπούν μέσα στο διάβα της Ιστορίας! 

ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ ΤΩΝ "ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ ΚΕΡΚΥΡΑΣ"

 ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ 

ΤΩΝ 

"ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ ΚΕΡΚΥΡΑΣ"

     Αδυσώπητα δυναμική, η Τοξοβολία στη Σχολή των "Ελλήνων Κενταύρων Κερκύρας", ξαναβρίσκει τους ρυθμούς της μετά την συγκυρία των βροχερών καιρικών συνθηκών που χαρακτηρίζουν την ανοιξιάτικη Κέρκυρα, αλλά και των εορτών.

     Μάλλον, θα λέγαμε, η "επιστροφή" ανύψωσε τον ισορροπιστικό πήχη και το μαχητικό πνεύμα της τοπικής Σχολής η οποία δείχνει να μην χρειάζεται τον ...Ίππο για να καταδιώξει τον εχθρό αφού η δική της ...ιπποδύναμη αναπληρώνει το κενό. 

     Έτσι, μετά από μία σύντομη ανάπαυλα, οι "Έλληνες Κένταυροι Κερκύρας" μας ξαναδείχνουν ότι όχι μόνον συνεχίζουν, αλλά και εκτινάσσονται ως ελατήρια με πολλαπλασιαζόμενη ισχύ εκτινάξεως μετά από, έστω, σύντομη αδράνεια.

     Ευφάνταστο ασκησιολόγιο που ξεκινά από σκυθικές τοξεύσεις και καταλήγει σε ό,τι πιο "ανισόρροπο" και τολμηρό, εκεί όπου ο κανόνας της γεωμετρημένης ευσταθείας και ακινησίας είναι δεδομένος. Και το αποτέλεσμα εμφανές επί του στόχου!

ΠΡΩΤΗ ΑΚΡΙΒΗΣ ΑΝΑΚΑΤΑΣΚΕΥΗ ΑΡΧΑΙΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΤΟΞΟΥ Ένα δημιούργημα του Περικλή Τελειορίδη

 ΠΡΩΤΗ ΑΚΡΙΒΗΣ ΑΝΑΚΑΤΑΣΚΕΥΗ 

ΑΡΧΑΙΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΤΟΞΟΥ

Ένα δημιούργημα του Περικλή Τελειορίδη

     Ο ευεργέτης της Ομάδος μας κ. Περικλής Τελειορίδης ο οποίος μας δώρισε δύο χειροποίητες δημιουργίες του, δύο παραδοσιακά Τόξα εκ των οποίων, το ένα που δοκιμάσθηκε απεδείχθη εξαιρετικό, προχώρησε και στην πρώτη ακριβή ανακατασκευή αρχαίου Ελληνικού Τόξου!

     Ο κ. Περικλής Τελειορίδης επεχείρησε το εγχείρημά του συμβουλευόμενος την υπάρχουσα αγγειογραφία, αλλά και διάφορες αρχαίες και μεταγενέστερες πηγές προκειμένου να καταλήξει με ακρίβεια στην τελική μορφή της δημιουργίας του.

     Πολλές οι πηγές και οι απαιτούμενες "διασταυρώσεις" ώστε να τηρηθεί η ακρίβεια της κατασκευής και ο ρέκτης Συνέλληνας δεν κουράστηκε να τις ερευνά μέχρι να καταλήξει.

     Ήδη το πρώτο ακριβές αρχαίο Ελληνικό Τόξο έχει τεθεί υπό δοκιμασία και τα πλήρη αποτελέσματα σύντομα θα είναι γνωστά.

     Ωστόσο, ο ίδιος ο ανακατασκευαστής κ. Περικλής Τελειορίδης μας εισάγει στο πνεύμα της αποκαταστάσεως του αρχαίου Ελληνικού Τόξου και του πλαισίου της εμπνεύσεώς του, σημειώνοντας:

     «Ο αγαπημένος μου ήρωας από την Ελληνική μυθολογία είναι ο Οδυσσέας…. και υπάρχει μια σκηνή στο τέλος της ιστορίας, όπου κανείς δεν μπορούσε να τεντώσει και να ρίξει με το τόξο του. Αναρωτιόμουν λοιπόν… ήθελα να μάθω, από τι ήταν φτιαγμένο αυτό το τόξο, που κανείς δεν μπορούσε να τεντώσει.

     Αποφάσισα λοιπόν να το ψάξω.

     Προσπάθησα να βρω κάποια αναφορά ή καταγραφή για την τοξοβολία και την κατασκευή τόξων στην αρχαία Ελλάδα. Διότι αναφέρονται ήρωες και θεοί που χρησιμοποιούν το τόξο ως όπλο. Όπως ο ήρωας Ηρακλής, ο θεός Απόλλωνας, η θεά Άρτεμις, οι Κρήτες ήταν επίσης γνωστοί ως διάσημοι τοξότες.

     Αλλά ενώ έψαχνα απογοητεύτηκα κάπως. Επειδή η μόνη αναφορά που μπόρεσα να βρω ήταν γνωστή περιγραφή ενός Σκυθικού τόξου. Μάλλον ήταν αναμενόμενο, γιατί οι αρχαίοι Έλληνες ταξίδευαν στην Ανατολή, οπότε μάλλον πρέπει να είχαν φέρει μαζί τους αυτή τη γνώση.

     Οπότε είπα «εντάξει… τίποτα νέο για εξερεύνηση. Άλλο ένα Σκυθικό τόξο». Στη συνέχεια όμως, ενώ έψαχνα, τυχαία έπεσα πάνω σε κάτι περίεργο:

     Σε ορισμένες περιπτώσεις, σε σχέδια στα αγγεία, είδα τη θεά Άρτεμη να κρατά ένα περίεργο σχήμα τόξου. Ήταν περίεργο γιατί ένα στοιχείο – οι άκρες  ήταν λυγισμένες προς τα μέσα – το οποίο ήταν εντελώς αντίθετο από αυτό που ήξερα πώς θα έπρεπε να είναι ένα δυνατό τόξο. Σε ανατολικού τύπου τόξα – οι άκρες (που ονομάζονται και siyah) είναι λυγισμένες προς τα έξω και δημιουργούν ένα είδος μοχλού. Το αντίθετο, όπως ήξερα θα έκανε ένα τόξο πιο αδύναμο, καθώς το λύγισμα μέσα θα αφαιρούσε πολύ από τη δύναμή του. Στην αρχή νόμιζα ότι ήταν σύμπτωση, αλλά μετά το είδα ξανά και ξανά οπότε κατάλαβα ότι δεν ήταν ένα τυχαίο γεγονός. Αυτός ο τύπος τόξου πρέπει να υπήρχε.

     Συνδύασα επίσης αυτή τη σκέψη με το γεγονός ότι ήξερα ότι οι Έλληνες καλλιτέχνες ήταν πολύ επιδέξιοι και ικανοί να κάνουν πολύ ακριβείς λεπτομέρειες. Έτσι, για παράδειγμα, ξέρουμε πώς ήταν ντυμένοι οι άνθρωποι εκείνη την εποχή, πώς έφτιαχναν τα μαλλιά ή τα γένια τους. Δεν ήταν λοιπόν σχέδιο ενός ανθρώπου των σπηλαίων, ο οποίος θα μπορούσε να δώσει λυγισμένο σχήμα σε ένα αντικείμενο – ώστε να καταλάβουμε ότι αυτό ήταν ένα τόξο. Εκείνα τα σχέδια στα αγγεία όπου αιχμαλωτίζεται η θεά Άρτεμις, ήταν σχέδια ενός ικανού καλλιτέχνη. Έτσι κατέληξα στο συμπέρασμα ότι αυτό το τόξο υπήρχε πραγματικά. Αλλά ποτέ δεν το είδα πουθενά αλλού -  τέτοιου είδους τόξο - ή κανέναν να το χρησιμοποιεί.

     Στην αρχή δεν μπορούσα να καταλάβω ποιος ήταν ο σκοπός της στροφής των άκρων προς τα πίσω - ήξερα ότι οι αρχαίοι Έλληνες ήταν τεχνολογικά προηγμένοι - και σίγουρα ήξεραν πώς να φτιάξουν ένα δυνατό τόξο. Και μετά παρατήρησα αυτή τη μικρή λεπτομέρεια: αυτό το άγκιστρο στο τέλος του λυγισμένου άκρου. Και άρχισα να φαντάζομαι πώς θα μπορούσε να λειτουργήσει αυτό το τόξο. Πώς θα λύγιζε; Το αναπαρίστανα πολλές φορές μέσα στο μυαλό μου και κατέληξα στο συμπέρασμα ότι πρέπει να λειτουργούσε ως ένα είδος σφεντόνας.

     Έτσι, αφού το φαντάστηκα πολλές φορές στο μυαλό μου, είπα - "γιατί να μην προσπαθήσω να το φτιάξω;" Και έτσι έκανα.

     Πήρα ένα κομμάτι ξύλο που είχα – πρακτικά για πέταμα – και έκανα ένα πείραμα. Αντέγραψα αυτό που είδα σε αυτά τα αγγεία. Και το αποτέλεσμα με εξέπληξε.

     Ήταν πολύ ελαφρύ τόξο – 20 λίβρες μέγιστο – αλλά λειτουργούσε ομαλά και επιβεβαίωσε όλα όσα σκεφτόμουν. Πολύ περισσότερο συνειδητοποίησα ότι εκτός από τον μηχανισμό της σφεντόνας –οι λυγισμένες άκρες λειτουργούσαν σαν κάποιο είδος τροχαλίας– που διευκόλυνε την έλξη.

     Και έτσι μετά από αυτό το πρώτο – πολύ χοντροκομμένο και άκομψο κομμάτι – αποφάσισα να το κάνω σοβαρά.

     Μελέτησα και υπολόγισα διαφορετικά μήκη –συγκρίνοντας το μέγεθος που έβλεπα στα αγγεία – και κατέληξα στην κατασκευή του Ελληνικό στυλ τόξου. Του τόξου με το οποίο αιχμαλωτίζεται η θεά Άρτεμις.

     Πιστεύω ότι είναι μια σπουδαία ανακάλυψη – γιατί σε ένα πεδίο όπου πιστεύαμε ότι ξέραμε τα πάντα – έρχεται ξαφνικά ένα κομμάτι παζλ – που κανείς δεν το ήξερε.

     Διαφορετικό από τα άλλα, δεν λέω ότι είναι καλύτερο από τα άλλα – αλλά είναι σίγουρα διαφορετικό – και είναι μοναδικό στο σχήμα του και στην συμπεριφορά …και είμαι πολύ περήφανος που επαναφέρω στη ζωή αυτό το κομμάτι της ελληνικής ιστορίας. – της Ιστορίας των προγόνων μου...»

     Παραλλήλως, ο συγκεκριμένος ανακατασκευαστής μας προσφέρει κι ένα βίντεο το οποίο καταγράφει το σκεπτικό της δημιουργίας του και το οποίο αξίζει να απολαύσουμε:

Πλήρες Φωτογραφικό Λεύκωμα ΕΔΩ

O ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΔΡΑΚΟΥ

 O ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΔΡΑΚΟΥ

     H "θεατράλε" απομίμηση του παρελθόντος και η σκηνική αναπαραγωγή της, με όση γραφικότητα μπορεί να "πουλήσει" ως "μύθο" σε αδαείς, είναι μία απ΄ τις πολλές απατηλές μεθόδους με τις οποίες οι άσχετοι των πολεμικών τεχνών προσπαθούν να προωθήσουν το κενό ουσίας "εμπόρευμά" τους, προκειμένου να βιοποριστούν εις βάρος αφελών! Έτσι, οι αυτοχρισμένοι "δάσκαλοι", προσπαθώντας να πείσουν για την αυθεντικότητα της, κατά κανόνα, αυθαίρετης "διδασκαλίας"  τους, επικαλούνται εικονογραφήσεις αρχαίων χειρογράφων τις οποίες συμπληρώνουν με δικές τους προσιδιάζουσες φωτογραφικές "πόζες" ώστε να πείσουν για την σοβαρότητά τους, κάτι όμως το οποίο, στα μάτια των πραγματικών επαϊόντων αποκαλύπτει την επιχειρούμενη απάτη! Αντιθέτως, σε μία πραγματική διδασκαλία πολεμικής τέχνης, η ακολουθία της δεν ξεκινά από εικόνες παλαιών χειρογράφων αλλά από την λογική της υπηρετήσεως των μαχητικών αναγκών της συγκεκριμένης πολεμικής τέχνης  κ α τ α λ ή γ ο ν τ α ς στην επαλήθευση της διδασκόμενης ύλης δια της επικυρώσεώς της με το περιεχόμενο, εγκύρων, παλαιών πηγών και, βεβαίως, χειρογράφων! 

     Και αυτό ισχύει και στην περίπτωση της Σχολής των "Ελλήνων Κενταύρων" όπου, δεν επιχειρούμε την απομίμηση εικόνων παρελθόντος, αλλά βιώνουμε τις πραγματικές συνθήκες της πολεμικής τέχνης μας (και των, επιμέρους, μαχητικών τεχνών που την συνθέτουν) και επί τη βάσει αυτού του βιώματος, ερμηνεύοντας το πραγματικό πλαίσιο δράσεως, καταλήγουμε σε ένα ασκησιολόγιο το οποίο επαληθεύεται, πλέον, από πηγές του παρελθόντος, όπως και στην περίπτωση των τοξεύσεων που απεικονίζονται στην εικονογράφηση "Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΔΡΑΚΟΥ" (f.26.r) του αρχαίου χειρογράφου "ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ" (Burkhardt - Wildt, Γαλλία, ca. 1295) το οποίο δεν είχαμε καν υπ΄ όψη όταν καταλήξαμε στο ασκησιολόγιο εκ του οποίου παραθέτουμε δύο στιγμιότυπα, ακούγοντας τα διασκεδαστικά αφηγήματα άλλων να αναπτύσσουν την παραμυθολογία τους άνευ ...δράκων!   

 

ΑΝΑΖΩΟΓΟΝΗΣΗ ΦΑΤΝΩΜΑΤΩΝ ΨΥΧΗΣ

 ΑΝΑΖΩΟΓΟΝΗΣΗ ΦΑΤΝΩΜΑΤΩΝ ΨΥΧΗΣ

     Τα πολιτιστικά συντρίμμια της δημοκρατικής δυτικής παρακμής κείνται κατάχαμα, χαρακωμένα από τις σκιές των κιγκλιδωμάτων της έγκλειστης υποταγής μιας φυλής που παραμένει εθελότυφλη, με τα μάτια της απλανή και τα φατνώματα της ψυχής της απόμακρα, κενά και αδρανή...

     Κι όμως, μέσα σε τούτο το έρεβος των πολιτιστικών ερειπίων της δημοκρατικής Δύσεως όπως, εδώ και πολλές δεκαετίες το κατέγραψε ο Oswald Spengler, υπάρχουν μάτια με ολοζώντανο κι αιχμηρό βλέμμα που, με πολλούς τρόπους, διασπαθίζουν το σκότος κι ανοίγουν χάσματα εισόδου άπλετου φωτός στην απέραντη νύχτα. Κι ένας απ΄ τους δικούς μας τρόπους είναι η εμβάθυνση στην ζενική διδασκαλία του Eugen Herrigel την οποία, αν και μόλις ολοκληρώσαμε, εν τούτοις, αναγνωρίζοντας την ανάγκη της μεγάλης, παγκόσμιας Αλήθειας την οποία πρεσβεύει,υποσχεθήκαμε εις εαυτούς την συνέχιση της δια βίου ασκήσεως επί των ορισμών της.

     Διότι, έτσι δικαιώνεται το βλέμμα και ανιδρύονται πολιτιστικοί βωμοί εκ των ερειπίων! Και η Σχολή των "Ελλήνων Κενταύρων" αποβλέπει σ΄ αυτή την ανίδρυση, όπως θα υπομνησθεί κι αυτή την Κυριακή, 23η Απριλίου, στην καταληκτικήν εκδήλωση της παραστατικής αναλύσεως του βιβλίου "Ζεν στην Τέχνη της Τοξοβολίας" του Eugen Herrigel, που, επιτυχώς επεχειρήσαμε από τον παρελθόντα Οκτώβριο και στην οποία είστε όλοι καλοδεχούμενοι!     

ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ

Είναι άραγε σωστό να μην μπορούμε να καταλάβουμε από τηλεφώνου την φωνή ενός αγαπητού φίλου;

Πράγματι, μια χαρούμενη κι ανάλαφρη φωνή στο ακουστικό με δυσκόλεψε να καταλάβω σε ποιον ανήκε γιατί κάτι θύμιζε, αλλά… Ρώτησα με ποιον μιλώ και μου είπε το βαπτιστικό του, αλλά και πάλι αναρωτήθηκα… Ναι, ήταν κάποιος αγαπητός φίλος που λίγο καιρό πριν μας είχε συναντήσει σε μιαν εκδήλωση των «Ελλήνων Κενταύρων» στην Καλαμάτα, ερχόμενος από γειτονική πόλη για να παρακολουθήσει μια παρουσίαση του βιβλίου του Eugen Herrigel “Ζεν στην Τέχνη της Τοξοβολίας» και τότε, είχαμε δει έναν πολύ προβληματισμένο νεαρό Συνέλληνα, ευγενέστατο αλλά …βεβαρημένο! Του συστήσαμε ασκήσεις αναπνοής όπως τις εφαρμόζουμε στο πρόγραμμά μας μιας και δεν μπορούσαμε να συνασκηθούμε μαζύ του λόγω αποστάσεων και του ευχηθήκαμε ό,τι αγαθό. Τώρα, στο ακουστικό ακούγονταν εντελώς αλλαγμένος, χαρούμενος και …άνετος, λέγοντάς μας «Ακολούθησα τις ασκήσεις αναπνοής!». Κι έτσι απαντήσαμε στο ερώτημα ότι κάποιες φορές είναι πολύ καλύτερο να μην αναγνωρίσουμε από τηλεφώνου την φωνή κάποιου γνωστού μας προσώπου. Μα πολύ καλύτερο…!

Ο αγαπητός μας φίλος δεν αποτελεί Μέλος των «Ελλήνων Κενταύρων» αλλά αυτό δεν έχει καμία σημασία για μας αφού όλους τους Συνέλληνες (και όχι μόνον…) τους θεωρούμε … «οικογένειά» μας και μοιραζόμαστε μαζύ τους ό,τι θεωρούμε ως ωφέλιμο, όπως και την διδασκαλία του Eugen Herrigel. Kαι είμαστε ευτυχείς διότι την Κυριακή, όπως ο ίδιος μας ενημέρωσε, θα έρθει από την πόλη που κατοικεί για να μας ξανασυναντήσει το απόγευμα της Κυριακής 23^ης Απριλίου στην καταληκτική ημερίδα των συνεδριών που είναι αφιερωμένες στο έργο του μεγάλου Γερμανού Φιλοσόφου!

 Κι αυτός είναι κι ένας από τους λόγους που καταλήξαμε ότι η μεγάλη παγκόσμια Αλήθεια μας είναι αναγκαία!...

Δημήτρη, θα σε περιμένουμε με χαρά! 

ΤΗ ΝΥΧΤΑ, ΚΟΙΤΑΖΟΝΤΑΣ ΨΗΛΑ, ΒΛΕΠΕΙΣ ΦΩΣ!

ΤΗ ΝΥΧΤΑ, ΚΟΙΤΑΖΟΝΤΑΣ ΨΗΛΑ, 

ΒΛΕΠΕΙΣ ΦΩΣ!

 

     Η Σχολή των «Ελλήνων Κενταύρων» αποτολμώντας , το 2005, την εισαγωγή για πρώτη φορά στην Ελλάδα της Έφιππης και της Παραδοσιακής Τοξοβολίας, ήξερε ότι επιχειρούσε κάτι καινοτόμο και δύσκολο, όμως, σταθμίζοντας τις δυνατότητές της διαπιστώνει ότι επί πολλά χρόνια και οι δύο "αποκοτιές" της στέφονται με επιτυχία! Σήμερα, σταθμίζοντας και πάλι τις δυνατότητές μας, αποτολμούμε σε παγκόσμια, πλέον κλίμακα, την πρώτη παραστατικήν ανάλυση του έργου του Eugen Herrigel «Ζεν στην Τέχνη της Τοξοβολίας» και μετά από πρακτική σπουδή πολλών μηνών, ολοκληρώσαμε την άντληση βασικών συμπερασμάτων τα οποία θα παραδώσουμε ευθύς αμέσως και εντύπως, στο ενδιαφερόμενο Κοινό.

     Στην περιρρέουσα πολιτιστική "νύχτα" της παρακμάζουσας δημοκρατικής Δύσεως, οι "Έλληνες Κένταυροι" κοιτάζουμε ψηλά κι ανακαλύπτουμε φως! Ένα φως που αναδύεται και φέγγει από ήπειρο σε ήπειρο χωρίς να περιορίζεται από σύνορα ανθρωποκατασκεύαστων σκοπιμοτητων και υλιστικών διεκδικήσεων, ένα φως που είναι κοινό στους Ευρωπαίους αλλά και στους Ασιάτες σοφούς που οραματίζονται έναν αρμονικό κόσμο, εντεταγμένο στην φυσιολογία της ζωής! Και, κοινωνοί αυτού του "εν νυκτί αναβλύζοντος" φωτός, τούτη την Κυριακή, 23η Απριλίου 2023, θα αναπέμψουμε μιαν ευγενή "αποφώνηση" ευγνωμοσύνης προς τους Suzuki Daisetsu Teitarō, Karlfried Graf von Dürckheim και, βεβαίως, προς τον Eugen Herrigel για την διδασκαλία της μεγάλης παγκόσμιας Αλήθειας που συνοψίζει το μηδέν και το παν, την οποία μας προσέφεραν. Και για τον λόγο αυτό καλούμε κάθε ενδιαφερόμενο στην κυριακάτικη "αποφώνησή" μας να συνενώσει την φωνή του με την δική μας στην αναψηλάφιση ενός αποθησαυρίσματος που νοηματοδοτεί τις υπάρξεις μας χωρίς να συνεισφέρει υλικά αγαθά, αλλά αποσαφηνίζοντας την αχρηστία τους ως προς το αληθώς ζειν!

     Και η Ελλάδα, δια των αειζώων και όχι, απλώς, "μυθικών" Κενταύρων της, ως Ευρώπη και ως Ασία, κυρίως, ως διαχρονική γέφυρα Ευρασιατικού Πολιτισμού, μεταλαμπαδεύει την δεδιδαγμένη, μεγάλη, παγκόσμια Αλήθεια από την πόλη της Παλλάδος, διατηρώντας ζωντανή και στεντόρεια την φωνή του Eugen Herrigel. 

EUGEN HERRIGEL: "ΖΕΝ ΣΤΗΝ ΤΕΧΝΗ ΤΗΣ ΤΟΞΟΒΟΛΙΑΣ" 12ο ΜΕΡΟΣ ΠΡΟΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ

 EUGEN HERRIGEL: "ΖΕΝ ΣΤΗΝ ΤΕΧΝΗ ΤΗΣ ΤΟΞΟΒΟΛΙΑΣ" 12ο ΜΕΡΟΣ

ΠΡΟΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ

    Προς όσους προτίθενται να παρευρεθούν στην ημερίδα της παραστατικής αναλύσεως του 12^ου Μέρους του βιβλίου «Ζεν στην Τέχνη της Τοξοβολίας» του Eugen Herrigel, την Κυριακή 23η Απριλίου 2023, στην είσοδο του κλιμακοστασίου ανόδου προς το Ηρώδειο Θέατρο (Διονυσίου Αρεοπαγίτου) στις 17.00 μ.μ. και για τον έγκαιρο προϊδεασμό τους, πέραν της γενικής επαναλήψεως του διδαχθέντος περιεχομένου που θα επιχειρηθεί:

Μ Ε Ρ Ο Σ  12^ο 

Η ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΑΛΗΘΕΙΑ – ΜΗΔΕΝ ΚΑΙ ΠΑΝ

Το Περιεχόμενο του 12ου Μέρους

     To ζενικό «καμίνι» υπό τις σκληρότατες συνθήκες ασκήσεως σε μία από τις τέχνες μέσω των οποίων το απτό όσο και απροσδιόριστο «Ζεν» καλλιεργείται, αναδεικνύει σφυρηλατημένες οντότητες εκ των οποίων η κάθε μία αποτελεί μιαν αστραπή που ξεπηδά από το νέφος της παγκόσμιας Αλήθειας που απαρτίζεται από την ίδια την ζενική ουσία. Αυτή η συλλογική Αλήθεια που αναλύεται στις ατομικότητες που τη συνθέτουν, σε όλους όσους ασκούμεθα στην ζενική ατραπό, μεταστοιχειώνεται στον καθένα από εμάς και παίρνει μύριες μορφές και σχήματα, παράγοντας αμέτρητες συμπεριφορές κι αντιδράσεις στην καθημερινότητά μας. Ωστόσο, όλα τούτα δεν σημαίνουν «τελείωση» ώστε, πλέον, το Ζεν να θεωρείται ως «κατακτηθέν» προκειμένου να μας καθοδηγεί στην καθημερινότητά μας, ακριβώς, διότι η Αλήθεια δεν μας έχει γίνει επιτακτική ανάγκη! Αν, όντως, η παγκόσμια Αλήθεια ήδη μας έχει γίνει επιτακτική ανάγκη, τότε, θα πρέπει να ξαναπάρουμε εξ αρχής την ατραπό της ζενικής σφυρηλασίας και να συνεχίσουμε να ασκούμεθα στην «τέχνη χωρίς τέχνη», να ξαναβιώσουμε τον ρόλο μας ως αρχαρίων μαθητών χωρίς βιασύνη αφήνοντας την ζωή να μας οδηγεί σε μιαν Αλήθεια πέρα από κάθε Αλήθεια, στο ίδιο το μηδέν που είναι και το παν!