ΗΜΕΡΙΔΑ ΙΠΠΙΚΟΥ ΘΕΑΤΡΟΥ
Επίτευγμα μέγα να καταφέρνεις να διατηρείς μιαν υψηλή αισθητική καθημερινότητος μέσα σε μια μεταπολεμική κοινωνία η οποία είναι βιουτηγμένη στο έγκλημα, στον πόλεμο, στο αίμα και στον θάνατο! Και την ίδια "ώρα" που έξω από μια "περίφραξη" ο Μολώχ της ομαδικής παραφροσύνης θερίζει ζωές, μέσα από την ίδια "περίφραξη" ολίγιστοι νουνεχείς να απολαμβάνουν την ισορροπία πνεύματος και σώματος, αλλά και την απόλαυση της αρμονίας ψυχής με ένα μάθημα Ιππικού Θεάτρου όπως η Δέσποινα Μπόνου σχεδίασε και διηύθυνε, σήμερα, στη Κοιλάδα των "Ελλήνων Κενταύρων" με την υποστήριξη του Αρχηγού της Ομάδος μας Εφιπποτοξότη Αντώνη Διαγούπη.
Η ταλαντούχος
Συνασκούμενη Δέσποινα Μπόνου, με θεατρικές σπουδές και, κυρίως, θεατρική
παιδεία ως ηθοποιός και, παρά την νεαρότατη ηλικία της, έχοντας ανεβάσει δική
της παράσταση την οποία και σκηνοθέτησε, μας προσέφερε ένα εξαιρετικής
διδακτικής δομής μάθημα Ιππικού Θεάτρου προάγοντας το σχετικό πρόγραμμα της
Σχολής των "Ελλήνων Κενταύρων" και κάνοντάς μας όλους ευτυχείς
μαθητές της!
Ο Αντώνης μας, τέλος, ίππευσε με τον δικό του, προχωρημένο, ισορροπιστικό τρόπο κατά την άσκηση της χρονισμένης έφιππης σκηνικής κινήσεως, ακολουθώντας τον μουσικό ρυθμό των επιλογών της διοργανώτριας της ημερίδος Δέσποινας Μπόνου.
Βλέποντας τον Ιδρυτή της Ομάδος «πιασμένο» σε όλη τη δεξιά πλευρά του από
μυική κάκωση εξ αιτίας απερισκεψίας του κατά την μεταφορά βαρέος αντικειμένου
στο Σταύλο, η Δέσποινα τον ρώτησε επιφυλακτικά εάν θα ήθελε να ιππεύσει κι αυτός
εκτελώντας ένα ασκησιολόγιο που του είχε ετοιμάσει κι ο …αδίστακτος Ιδρυτής, αμέσως και παρά την ανημπόρια του,
ζήτησε την βοήθεια του Αντώνη ώστε να εφιππεύσει με …"γερανό" και να εκτελέσει
το ασκησιολόγιό του.
Παρά το ότι σε κάθε φωνητικό φθόγγο ένιωθε τη πλευρά του να τον "σουβλίζει", ο Ιδρυτής κατέβαλε προσπάθεια ώστε και αυτός να εκφωνήσει έφιππος και εν κινήσει στα προβλεπόμενα μέτρα, τον a prima vista λόγο του, ακούγοντας τον αντίλαλο της φωνής του να επιστρέφει από τον Υμηττό και διαισθανόμενος ότι, επιτέλους, θα πρέπει να ασκηθεί να μιλά πιο χαμηλόφωνα, Και κάπου εδώ επιβεβαίωσε την μεγάλη χρησιμότητα ακόμη και εφίππως, της αναπνοής Nanso no Hȭ, μιας μεθόδου του Δασκάλου του Ζεν Χακουίν (1686 - 1768) την οποία δοκιμάζει εδώ και καιρό.
Τέλος, ο αδίστακτος 70τούτης χάρηκε και τον ρυθμό του 2ου Κονσέρτο
του Dmitri Dmitriyevich Shostakovich το οποίο του θυμίζει την θλιβερή σοβιετική
παρακμιακή εποχή και την εσωστρέφεια ενός καθεστώτος κομματικών χαφιέδων που καραδοκούν
να κρεμάσουν τον πατέρα του κομσομόλου διότι έκλεψε ψωμί για να ταίσει τον
καταδότη πιονιέρο του (περίπτωση Lemonosov). Υπέροχη σύνθεση από πλευράς παραδοχής των εγκλημάτων ενός καθεστώτος
που συνεχίζει και σήμερα να καθυβρίζει τον ανθρώπινο Πολιτισμό με την βία που
τον χαρακτηρίζει! Γι αυτό και ο Ιδρυτής ακολουθώντας μιαν αυτοσχέδια χορογραφία
κι αυτήν απροσχεδίαστη (διότι δεν γνώριζε τις μουσικές επιλογές της αγαπημένης
του Δέσποινας) τον βλέπουμε κινούμενο εφίππως να στρέφει προς τα πίσω δύο φορές
συμβολίζοντας την οπισθοδρομικότητα του συγκεκριμένου, αλλά και κάθε δικτατορικού και ανελεύθερου, καθεστώτος σε Ανατολή και
Δύση! Και κάπως έτσι, ενώ ο Ιδρυτής της Ομάδος εφίππευσε … «μισερός», όταν αφίππευσε,
κάτι με τους κραδασμούς του Ίππου, κάτι με την κίνηση και κάτι με τον Dmitri
Dmitriyevich Shostakovich, ένιωσε πλήρως αποθεραπευμένος μέχρι σημείου να θέλει
να συστήσει την Ιππασία ως ίαμα μυικών κακώσεων (και για τον Dmitri Dmitriyevich Shostakovich ούτε λόγος…).
Κατά την απολογιστική συζήτηση μετά την
λήξη της ημερίδος, όπως πάντοτε συνηθίζουμε, τόσο η Δέσποινα όσο και ο Αντώνης
εισέπραξαν τα ενθουσιώδη σχόλια του Ιδρυτή για την ωφελιμότατη εμπειρία όλων
και χαράχθηκαν νέες "συντεταγμένες" για την Σχολή του Ιππικού Θεάτρου
των "Ελλήνων Κενταύρων" που θα είναι ακόμη πιο ωφέλιμες για όλους,
κυρίως, δε γι αυτή την σπουδαία ιππική τέχνη που καλλιεργείται στην Ομάδα μας.
Α. Η Λεκτική άσκηση: Σωστή αναπνοή και εκφορά του λόγου.
Για τις νέες μαθήτριες, Πάττυ και Διώνη, η πρώτη «λεκτική» άσκηση περιελάμβανε την επιλογή μίας φράσης την οποία θα την απαγγέλλουν εν ώρα ίππευσης. Επιλέγοντας τη φράση «Οι παπαρούνες είναι κόκκινες και το γρασίδι πράσινο», η Διώνη κλήθηκε να συντονίσει την ατάκα της με την εντολή που έδινε στον Μπάλιο να σταματήσει το βάδην του. Έτσι, το βάδην της Διώνης και του ίππου ήταν αρχικά άηχο, ενώ η στάση τους συνοδευόταν από την ατάκα, την οποία η Διώνη προσπαθούσε να την εκφέρει όσο πιο δυνατά και ορθά μπορούσε. Εφόσον η Διώνη επέτυχε την ορθή απαγγελία, η εκπαιδεύτρια της, αποφάσισε να τη δυσκολέψει, βάζοντας την να εκφέρει την ατάκα με πολλαπλούς τρόπους: υπερβολικά γρήγορα και υπερβολικά αργά, ψιθυριστά και δυνατά, θυμωμένα, χαρούμενα, καθώς και με λεγκάτο και στακάτο.
Για την Πάττυ, επικεντρωθήκαμε περισσότερο στο χειρισμό της ανάσας εν ώρα ίππευσης. Έτσι, ενώ η Δέσποινα τής μετρούσε «χτύπους» λεκτικά στο ρυθμό των ¾, η Πάττυ έπρεπε να εισπνέει στα πρώτα ¾, να κρατάει την αναπνοή της στα δεύτερα ¾, και να εκπνέει στα τρίτα. Με αυτή την άσκηση η Πάττυ παρατήρησε πως συγκεντρώθηκε περισσότερο και πως αισθάνθηκε μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση στο να συνεχίσει το μάθημά της. Πράγματι, ο ελεγχόμενος κύκλος της αναπνοής, είναι κομβικός για τον αναβάτη, ώστε πρώτα ο/η ίδιος/α να βρει τον εσωτερικό του/της ρυθμό και να σταθεροποιηθεί με τον εαυτό του/της, και έπειτα τον κοινό ρυθμό με τον ίππο. Ούσα πιο σταθεροποιημένη τώρα η Πάττυ, κατάφερε να εκφράσει και εκείνη τη δική της ατάκα, «Ο Μπάλιος είναι καφέ», μετά από κάθε εντολή ΑΛΤ! Δοκιμάζοντάς την και εκείνην, η Δέσποινα, αποφάσισε να της δίνει διάφορους τρόπους να πει την ατάκα της, όπως είχε κάνει και με τη Διώνη. Η Πάττυ με επιτυχία κατάφερε να δώσει τέτοια ένταση στην φωνή της, ώστε να ακουστεί στο διπλανό χωράφι!
Όσον αφορά τους «παππούδες» που έδωσαν τον παρόν στην ημερίδα, τον Αντώνη και τον Αριστοτέλη, οι οποίοι δεν σταμάτησαν να επισημαίνουν στη Δέσποινα ότι και οι δύο τους είναι μιας ηλικίας και πως δεν είναι για πολλά πολλά, τους δόθηκε μία δυσκολότερη άσκηση: να διαβάσουν ένα απόσπασμα από τον «Αμλετ» του Ουίλιαμ Σαίξπηρ την ώρα που ιππεύουν. Συγκεκριμένα, έχοντας στα χέρια τους την Τρίτη Σκηνή από την Πρώτη Πράξη, τον μονόλογο του Πολώνιου, ο Εκπαιδευτής και ο Ιδρυτής συνδύασαν την ανάγνωση, τη σωστή εκφορά του λόγου, καθώς και την κατανόηση του κειμένου, με τη διεύθυνση του Ίππου και το βάδην του.
Ο Αντώνης κατάφερε να φέρει εις πέρας όλες τις οδηγίες τις Δέσποινας όσον αφορά την απαγγελία του κειμένου: με να τον καθοδηγεί στις φωνητικές του παύσεις και στον τρόπο ερμηνείας. Πράγματι, ο Αντώνης επέτυχε να «αφήσει άφωνη» τη Δέσποινα, όταν η ίδια του ζήτησε να διαβάσει το κείμενο απευθύνοντάς το όμως αποκλειστικά στον Μπάλιο, ως ο πιο πιστός του σύντροφος. Τότε, φάνηκε ότι ο Μπάλιος πραγματικά τον αφουγκράστηκε, με αποτέλεσμα, ίππος και αναβάτης να γίνουν ένα.
Στην περίπτωση του Αριστοτέλη, ο ίδιος προσέφερε σε εμάς τους υπόλοιπους ένα μάθημα σωστής αναπνοής και φωνητικής διαφραγματικής στήριξης. Διαβάζοντας το κείμενο, ο Αριστοτέλης με μία φωνή καμπάνα παρά τον αέρα που είχε ξεκινήσει να πιάνει, κατάφερε να κάνει όλη τη γειτονική βλάστηση και ιδίως τις μαργαρίτες, να στραφούν προς το μέρος του.
Μάλλον το παραέκανε, αφού μόλις ο Αντώνης της ζήτησε να παραμερίσει το κείμενο και να απαγγείλει απέξω μία ατάκα που της έκανε εντύπωση, ο Μπάλιος, θέλοντας και εκείνος να κλέψει λίγα από τα φώτα της σκηνής, βγήκε σε καλπασμό, με αποτέλεσμα τα λόγια της Δέσποινας να κοπούν στη μέση και να την κάνει βόλτα μέχρι την απέναντι πλευρά τού παραδιπλανού χωραφιού.
Β. Η Κινησιολογική άσκηση: Συγχρονισμός σώματος με ίππο και μουσική υπόκρουση.
Το Β’ μέρος των ασκήσεων των μαθητών, συμπεριελάμβανε ίππευση υπό μουσικής υπόκρουσης. Συγκεκριμένα, τα τραγούδια που χρησιμοποιήθηκαν ήταν βαλς, ώστε οι αναβάτες να συγχρονιστούν στο ρυθμό των 3/4
Για τη Διώνη, η Δέσποινα επέλεξε το αγαπημένο βαλς από τη «Λίμνη των Κύκνων» και ζήτησε από τη Διώνη να δώσει στο σώμα της την κίνηση του κύκνου, παράλληλα με την ίππευσή της. Η Διώνη καθ’ όλη τη διάρκεια του τραγουδιού, κράτησε το κεφάλι της ψηλά και υπερήφανα όπως θα έκανε και μία μπαλαρίνα στο ομώνυμο μπαλέτο, και δίνοντας στα χέρια της την κίνηση των φτερών ενός βασιλικού κύκνου που ετοιμάζεται να πετάξει.
Για την Πάττυ, η Δέσποινα άφησε να ακουστεί το «September Waltz» του Felix Godin. Καθόλη τη διάρκεια του κομματιού, Η Πάττυ παραδέχθηκε πως το βαλσάκι την έκανε να αισθανθεί όμορφα πάνω στον ίππο και πως την βοήθησε να ιππεύσει με περισσότερη συγκέντρωση. Κουνώντας τα χέρια, τον κορμό και το κεφάλι της ρυθμικά, η Πάττυ κατάφερε να αφήσει ακόμα και τις ηνίες και να ιππεύσει χορεύοντας.
Όσον αφορά την Πριμαντόνα της ομάδας, τον εκπαιδευτή μας Αντώνη, δεν απογοητευτήκαμε καθόλου, καθώς ο ίδiος με κίνηση ακροβάτη, κατάφερε να φέρει εις πέρας αυτό που του ζητήθηκε από τη Δέσποινα: στο ρυθμό του «Waltz of the Flowers» του Τσαικόφσκυ, να χορέψει σαν ένα λουλούδι που ανθίζει στην πρώτη μυρωδιά της Άνοιξης! Ο Αντώνης όχι μόνο κατάφερε να πιάσει κοινό ρυθμό με τη μουσική, αλλά και με τον βηματισμό του Μπάλιου, ο οποίος φαινόταν να χαίρεται την ευκαιρία για χορό. Δοκιμάζοντας πολλαπλές διαφορετικές κινήσεις και χορευτικές πόζες πάνω στη ράχη του ίππου, ο Αντώνης προσέφερε σε όλους μας ένα πραγματικά υπέροχο θέαμα αναβάτη ο οποίος αγγίζει τα όρια της ‘σύμφυσης’ (σωματοαισθητικής σύνδεσης με μη-ανθρώπινο όν).
Τέλος, στον Αριστοτέλη
δώσαμε το «Δεύτερο Βαλς» του Dmitri Shostakovich, όπου ούτε και εκείνος μας
απογοήτευσε με τις κινήσεις του αλά Isadora Duncan. O Μπάλιος έπιασε αμέσως τον
αμοιβαίο ρυθμό της μουσικής και μαζί με τον Αριστοτέλη, και οι δυό τους
ξεκίνησαν να ιππεύουν χορευτικά μέχρι και καταμεσής των ανθισμένων ανθών.»
Δέσποινα Μπόνου