Η ΑΞΙΑ ΤΗΣ ΠΕΡΓΑΜΗΝΗΣ
ΤΕΛΙΚΕΣ ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ ΚΑΙ ΑΠΟΝΟΜΗ
ΣΠΑΡΤΗ 9 - 12 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2021
Η ΑΞΙΑ ΤΗΣ ΠΕΡΓΑΜΗΝΗΣ
Η επιμονή στην συστηματική επανακατάδειξη του προβλήματος μπορεί να είναι κουραστική για όσους στιγματίζονται με συνενοχή στη διαμόρφωσή του, αλλ' αντιθέτως, αποτελεί στοιχειώδες καθήκον όσων προσπαθούν να το θεραπεύσουν, γι' αυτό θα επαναλάβουμε ότι στην τραγική δημοκρατική παρακμή των συγχρόνων δυτικών κοινωνιών ο (...όποιος...) "Πολιτισμός" είναι το πρώτο και μεγάλο "θύμα" και εν μέσω αυτού και οι Πολεμικές Τέχνες, οι σύγχρονες "Σχολές" των οποίων δεν είναι παρά ευκαιριακά πολυκαταστήματα τα οποία εμπορεύονται "βαθμούς", "διπλώματα" και "διακρίσεις" μέσα από ευτελείς μερκαντιλιστικές διαδικασίες πελατειακών νοοτροπιών οι οποίες ευτελίζουν τα πάντα...
Εν αντιθέσει με όλα τα παραπάνω δημοκρατικά, στην πλατωνική, αντιδημοκρατική και μη κερδοσκοπική, Σχολή των "Ελλήνων Κενταύρων", η απαρέγκλιτη τήρηση των αριστοκρατικών κανόνων αποτελεί την βασικότερη προϋπόθεση λειτουργίας η οποία αναδεικνύει τις Αξίες σε όλα τα επίπεδα και, βεβαίως και στην περίπτωση των χορηγουμένων περγαμηνών!
Ενώ στις δημοκρατικές "Σχολές" τα χορηγούμενα "διπλώματα" και "διακρίσεις" αποτελούν ακόμη ένα δόλωμα "μάρκετιγκ" που δημιουργεί "αίσθηση προόδου" της "Σχολής" εμφυσώντας, συχνά, ψευδαίσθηση ανυπάρκτων "ικανοτήτων" και πέρατος "εκπαιδεύσεως" σε αφελείς πελάτες, στη Σχολή των "Ελλήνων Κενταύρων" η χορήγηση της διαπιστευτήριας περγαμηνής, απλώς, επισημοποιεί κι οροθετεί το ξ ε κ ί ν η μ α (και επ΄ ουδενί το πέρας) της εφιπποτοξοτικής προσπαθείας κάθε Εφιπποτοξότη, κάτι που συνεχώς τονίζεται σε όλους τους μαθητές μας στην πρωτοβουλία των οποίων επαφίεται ο ορισμός της ολοκληρώσεως της σχέσεώς τους με την Έφιππη Τοξοβολία.
Κι απολαμβάνοντας το προνόμιο να μην εξαρτάται η επιβίωσή μας από τους μαθητές μας (μόνον έτσι νοούνται οι Πολεμικές Τέχνες!) στη δική μας Σχολή δεν "χαϊδεύουμε αφτιά" αφού δεν έχουμε ανάγκη να κυνηγήσουμε ... "πελάτες"! Έτσι, οι δικές μας περγαμηνές χορηγούνται επί τη βάσει αυστηρών κανόνων και προϋποθέσεων με πλήρη δημοσιότητα (έγκαιρη δημόσια εξαγγελία και πρόσκληση κοινού κλπ κλπ) κι επεξηγήσεις όπου απαιτούνται και κατόπιν διεξοδικών πρακτικών και θεωρητικών Εξετάσεων οι οποίες αρχειοθετούνται εσαεί!
Τέλος, ενώ οι δημοκρατικές "Σχολές" αρκούνται σε μια πανηγυριώτικη φιέστα "εξετάσεων" η οποία διεξάγεται προ ανιδέων γονέων και συγγενών και στην οποία κυριαρχεί μια προχειροφτιαγμένη και εν πολλοίς κακόγουστη "χορογραφία" στις δικές μας δημόσιες Εξετάσεις το μεν πρακτικό σκέλος είναι απολύτως συγκεκριμένο με την αντιστοιχία καλπαστικών εξόδων και τοξεύσεων που είναι απτό και μη επιδεχόμενο αμφισβητήσεως ενώ το θεωρητικό καταγεγραμμένο ώστε επίσης να μην επιδέχεται νοθείας ή αμφισβητήσεως.
Και είναι χαρακτηριστικό ότι στις δημοκρατικές "Σχολές" ουδέποτε παρατηρούμε στο τέλος των "εξετάσεων" να μένει κάποιος εξεταζόμενος χωρίς ...κύλινδρο, με όλους, μα ό λ ο υ ς(!) να τον ανοίγουν διάπλατα για την αναμνηστική ...φωτογραφια. Εν αντιθέσει, στην δική μας Σχολή παρατηρούμε τον άριστο Σταύρο Γεωργάκη να εξετάζεται στα πρακτικά για ...τρίτη(!) φορά, όπως θα ενημερωθούμε εν συνεχεία, διότι εμείς δεν ...δωρίζουμε "διπλώματα"! Σημειωτέον ότι ο συγκεκριμένος είναι και βασικός διοργανωτικός συντελεστής των Εξετάσεων αφού, ευγενέστατα και απλόχερα φιλοξενεί συχνά στον ιδιωτικό του χώρο, επί ημέρες, μέχρι και δώδεκα άτομα εμπλεκόμενα στη διαδικασία των Εξετάσεων!
Στη Σχολή, λοιπόν, των "Ελλήνων Κενταύρων" όπου η Αλήθεια και η Δικαιοσύνη χαρακτηρίζουν τα πάντα, οι περγαμηνές είναι επίσης φορείς αυτών των δύο πρωταρχικών ιδιοτήτων. Και ο Ιδρυτής της Ομάδος δεν παρέλειψε να αναδείξει τις θεμελιώδεις Αξίες μας κατά την τελευταία απονομή..
ΟΙ ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ
Οι Εξετάσεις αυτές ήσαν ό,τι δυσκολότερο έχουμε αντιμετωπίσει από πλευράς Δικαίου διεξαγωγής, αλλά και καιρικών συνθηκών και η επίλυση των επιβαρυνουσών παραμέτρων κατά τρόπο δίκαιο και αποτελεσματικό πυροδότησε τον, κατ’ ιδίαν, στοχασμό του Ιδρυτή από την αρχή της διαδρομής Αθήνα – Σπάρτη.
Τρεις οι εξεταζόμενοι αυτή την φορά, ο Σταύρος Γεωργάκης (πρακτική εξέταση), ο Δημήτρης Αθανασόπουλος (θεωρητική εξέταση) και Δέσποινα Μπόνου (πρακτική και θεωρητική εξέταση) με την δυσκολία να έγκειται στον πρώτο ο οποίος, αν και με άριστες εφιπποτοξοτικές ικανότητες στα πρακτικά των προεξεταστικών, απετύγχανε στην κυρίως πρακτικήν εξέταση λόγω κακής ψυχολογίας και θα εξετάζονταν για τρίτη συνεχή φορά με τρεις επισφάλειες: (α) Το ενδεχόμενο αποτυχίας λόγω επαναλαμβανόμενης κακής ψυχολογίας, (β) Το, ανά πάσα στιγμή, ενδεχόμενο άμεσης επιστροφής του στην Αθήνα λόγω πολύ σοβαρού προβλήματος υγείας συγγενούς του και (γ) Το ενδεχόμενο ματαιώσεως των Εξετάσεων λόγω δυσμενέστατων καιρικών συνθηκών για την ημέρα, ώρα και περιοχή των Εξετάσεων (Σάββατο 11η Δεκεμβρίου) όπως ήδη βοούσαν τα μετεωρολογικά δελτία αλλά και οι ειδοποιήσεις της «Πολιτικής Προστασίας», αλλά παρά πάντα …Θεό η εξέταση του Σταύρου μας θα έπρεπε να διεξαχθεί κατά τρόπον δίκαιο όπως και το κάθε τι στην Ομάδα μας.
Κι επειδή κάθε πρόβλημα έχει την λύση του, ο Ιδρυτής κατέληξε σε μια πρόταση την οποία ανεκοίνωσε στον Αρχηγό της Ομάδος μας αμέσως μόλις φθάσαμε στο «ορμητήριο» του Ταϋγέτου.
Έτσι, χωρίς να γνωστοποιήσουμε σε κανέναν το παραμικρό, ούτε στον ίδιο τον εξεταζόμενο, η πραγματική εξέτασή του θα γίνονταν χωρίς ο ίδιος να το γνωρίζει προς αποφυγήν ψυχολογικής εμπλοκής, το απόγευμα της ίδιας ημέρας της αφίξεώς μας (Πέμπτης 9ης Δεκεμβρίου) με τρεις εξόδους των έξι βελών η κάθε μία (ως συνήθως) και το τελικό αποτέλεσμα θα προέκυπτε από την στάθμιση του μέσου όρου επιτυχίας των δύο πρώτων εξόδων. Ο Αρχηγός άκουσε προσεκτικά την πρόταση του Ιδρυτή, …ξεροκατάπιε ευγενικά και είπε: «Όχι, αυτό είναι πολύ υποβοηθητικό για τον Σταύρο και αδικεί τους υπολοίπους! Θα πρέπει να κριθεί επί μιας μόνο διαδρομής που θα πρέπει να προσυμφωνήσουμε, της τρίτης» και επεξήγησε την τοποθέτησή του τεκμηριωμένα με τον Ιδρυτή να αποδέχεται πλήρως το σκεπτικό του Αρχηγού. Και δεν ήταν η πρώτη φορά που ο Ιδρυτής της Ομάδος ένιωσε υπερήφανος για την σκέψη και το ήθος ενός Κενταύρου. Παρά ταύτα, ζητήσαμε και την γνώμη του εμπειρότατου Αρχηγού των «Ελλήνων Κενταύρων Καλαμάτας» Εκπαιδευτή Αθανασίου Ψωρομύτη για να επιβεβαιώσουμε την ορθότητα του χειρισμού μας και με την σύμφωνη γνώμη του βρεθήκαμε το ίδιο απόγευμα στο Γήπεδο Αστερίου του Δήμου Ευρώτα για την υποτιθέμενη «προεξεταστική» ημερίδα η οποία, όμως, για τον Σταύρο Γεωργάκη ήταν εξεταστική χωρίς ο ίδιος να το γνωρίζει.
Δυναμική και ...απογειωμένη η προθέρμανσή του με κινητικές τοξεύσεις και τοξευτικά άλματα τα οποία, όπως τα κατέγραψε ο φακός, σε κάνουν να απορείς αν αυτός που βλέπεις είναι πολυτραυματίας και πολυχειρουργημένος ή ...χορευτής σε σκηνική δράση.
Ας είναι, κάτι τέτοια στιγμιότυπα προσυπογράφουν τα μεγάλα οφέλη του εφιπποτοξοτικού αντικειμένου μας όποτε το ασκούμε.
Άριστος, όπως πάντοτε στις προεξεταστικές ο Σταύρος ολοκλήρωσε την πρώτη του έξοδο βάζοντας και τα έξι βέλη του στο στόχο (100%), την δεύτερη έξοδό του, επίσης, βάζοντας και τα έξι βέλη του στο στόχο (100%) ενώ στην τρίτη έξοδο καταπεπονημένος πλέον μετά από δώδεκα καλπασμούς κατάφερε κι έβαλε τέσσερα βέλη στο στόχο κατακτώντας την Διαπίστευση έστω κι αδικημένος!
Όμως, είχαμε προσυμφωνήσει ποια έξοδο θα λαμβάναμε υπ΄ όψη και στην Ομάδα μας η Αλήθεια όπως και η Δικαιοσύνη είναι οι «βακτηρίες» μας! Χωρίς να ενημερώσουμε τον Σταύρο για το παραμικρό, αναχωρήσαμε από το Αστέρι επιστρέφοντας στη βάση μας στον Ταύγετο.
Το ίδιο βράδυ κατέφθασε οδηγώντας το αυτοκίνητό της και το «αγριοκάτσικο» της Ομάδος η Δέσποινα η οποία στρώθηκε στην θεωρητική εξέταση ώστε να είναι έτοιμη την μεθαυριανή να ολοκληρώσει με τις πρακτικές της. Κι αυτό το κοριτσάκι άμα βάλει κάτι στο μυαλό δεν ακούει ούτε θεούς ούτε δαίμονες, ούτε …Λακεδαίμονες!
Το κοινοβιακό ορμητήριό μας, το πανέμορφο εξοχικό του Σταύρου μας άρχισε να γεμίζει... με τον φιλόξενο Οικοδεσπότη μας να κυριαρχεί εφοδιάζοντάς μας με κουβέρτες και σεντόνια ενώ σερβίριζε για τον καθένα μας καλλίγευστα δωρήματα, όπως πάντοτε, με τη ξυλόσομπα ...μπουμπουνισμένη, σήμα κατατεθέν του χώρου.
Ένα σημείο του πλανήτη εδώ στη πλαγιά του Ταϋγέτου, όπου η ηλιθιότητα δεν βρίσκει ποτέ θέση, αφήνοντας ελεύθερη τη θαλπωρή της σοφίας μιας κοινότητος ομοίων να διαμορφώνεται ορίζοντας μια νησίδα συνειδητών Πολιτών να προοδεύουν με αλληλοσεβασμό ενάντια στη περιρρέουσα δημοκρατική αθλιότητα, δικαιώνοντας τον ιερό Πλάτωνα!
Η επόμενη ημέρα, Παρασκευή 10η Δεκεμβρίου, ήταν για όλους μας πολύ σημαντική, διότι ήμασταν προσκεκλημένοι στο διπλανό νομό (Μεσσηνία) στο Πλατύ, όπου ο εντόπιος ευγενής αλογατάρης κ. Γιώργος Τζαβάρας μας είχε καλέσει στο εξαιρετικό Ιππικό Κέντρο ιδιοκτησίας του με την προοπτική συνεργασίας. Έτσι, προκειμένου να είμαστε συνεπείς δε διστάσαμε να ξεκινήσουμε υπό λίαν βεβαρυμένες καιρικές συνθήκες και να ταξιδέψουμε και με χαλαζόπτωση φθάνοντας ακριβώς στην ώρα μας και γνωρίζοντας μιαν ακόμη πανέμορφη "γωνιά" της χώρας μας με τεράστιες δυνατότητες τοπικής αναδείξεως αλλά και προωθήσεως της υψηλής Ιππικής Τέχνης.
Και το ιπτάμενο μάτι του μ.ε.α. του Αντώνη μας κατέγραψε από ψηλά μια πεντακάθαρη φυσική έκταση που εντυπωσιάζει με το μεγαλείο της απλότητός της και μας καλεί σαν "άγραφο χαρτί" να το γεμίσουμε με ένα περιεχόμενο όπως του αξίζει!
Μαζύ μας, ο καθ΄ ύλην αρμόδιος της Ομάδος και λόγω ικανοτήτων και λόγω εντοπιότητος, ο Αρχηγός των "Ελλήνων Κενταύρων Καλαμάτας" Εκπαιδευτής Αθανάσιος Ψωρομύτης για να κάνει τις εκτιμήσεις του και τους σχεδιασμούς του. Στους "Έλληνες Κενταύρους" καθένας έχει τον τομέα ευθύνης του και κανείς δεν παρεμβάλλεται στο έργο του άλλου όπως συμβαίνει στους παραγοντίστικους δημοκρατικούς ...λάκκους με τα φίδια!
Πολλά υποσχόμενο το "Πλατύ" και μπροστά μας ξανοίγονται πολλά ωραία με επίκεντρο αυτόν τον πανέμορφο τόπο.
Ωστόσο, εξίσου πανέμορφη και η Σκάλα Λακωνίας με το Αστέρι της, μας περίμενε μς την Λευκίππη για τις Εξετάσεις της επόμενης ημέρας, όπως ήσαν προγραμματισμένες, ασχέτως εάν μια τέτοιαν ημέρα δεν θα έπρεπε να είχε προγραμματισθεί τίποτε περισσότερο παρά ,,,"κατάληψη" της ξυλόσομπας και μπόλικο καυτό ...ρούμι, με τα υπέροχα μεζεδάκια της μοναδικής Οικοδέσποινας κ. Γιώτας!
Το εκφυλισμένο δημοκρατικό κράτος όταν δεν μας κυνηγάει με εβραϊκές σύριγγες να μας εξοντώσει, φορτώνει τις μνήμες των φορητών μας με μηνύματα για την … «προστασία» μας, όπως συνηθίζουν να ισχυρίζονται οι απανταχού νταβατζήδες! Και σήμερα τέτοια μηνύματα μας ήρθαν κάμποσα…
Ο καιρός ήταν ό,τι χειρότερο, με έντονους ανέμους που έφταναν μέχρι και τους δέκα κόμβους, έντονες ψεκάδες που διαπέρναγαν ακόμη και …νεύρα, μια καταιγίδα σε πλήρη εξέλιξη!
Και η
Δέσποινα παρέμεινε μερικά λεπτά προθερμαινόμενη επί της Λευκίππης ώσπου μια
αιφνιδιαστική ριπή ανέμου εντάσεως μεγαλύτερης των δέκα κόμβων με την ανάλογη
διόγκωση των ψεκάδων στο πρόσωπο της Λευκίππης μετέτρεψε το αλογάκι μας σε
…πύραυλο από τον τρόμο του και η Δέσποινα βρέθηκε καταγής να τρίβει χαμογελαστή
τα τρυφερά της και να μας λέει ότι θέλει να συνεχίσει. Το ότι καταφέραμε να
περιμαζέψουμε την Δέσποινα και να αποσυρθούμε είναι κάτι που πραγματικά το
πιστώνουμε στα επιτεύγματά μας!
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ - ΑΠΟΝΟΜΗ
Σε αίσιο πέρας κι αυτή η επίπονη διαδικασία των Εξετάσεων η οποία κατάφερε να ξεπεράσει πολλά και σύνθετα εμπόδια τηρώντας την αλήθεια και την δικαιοσύνη, αλλά και το τυπικό που διέπει την λειτουργία μιας κοινότητος Ομοίων.
Οι «Έλληνες Κένταυροι»
διατηρούμε βαθύτατη συνείδηση ελληνικότητος και ως ρηξικέλευθοι επιδιώκουμε να
απορρίπτουμε κάθε τι, μη ελληνικό, το οποίο κατά την διάρκεια παρακμιακών χρόνων
πλασαρίσθηκε υποβολιμαίως ως δήθεν «ελληνικό»! Με προτεταγμένη την ιδιότητα των
Ελλήνων, αυτοί οι «Κένταυροι» έχουμε το χρέος να πετάμε στα σκουπίδια κάθε
νόθευμα του Ελληνισμού, είτε αυτό προσβάλλει την πατρώα Πίστη μας, είτε αυτό
παραχαράσσει τα φυλετικά Σύμβολά μας, είτε αυτό παραμορφώνει την εθνική Ιστορία
μας και πέραν της ασκήσεως της έφιππης πολεμικής τέχνης μας, η κοινότητα των
«Ελλήνων Κενταύρων» αναλαμβάνει το καθήκον της προασπίσεως της α λ ή θ ε ι α ς σε ό,τι αφορά στον Ελληνισμό, ανεξαρτήτως
«κόστους» έναντι του οποίου παραμένουμε πλήρως αδιάφοροι! Έτσι, μπορεί να
σεβόμεθα την ιερή μνήμη του Βαυαρού Βασιλέως Όθωνος Α’, του πλήρως αγαθών
προσδοκιών, ο οποίος επεχείρησε (με το «όποιο» αποτέλεσμα…) την αναβίωση του Ελληνικού
Κράτους, αλλ΄ επ’ ουδενί αποδεχόμεθα την καθιέρωση των βαυαρικών χρωμάτων ως
εθνικών χρωμάτων της Ελλάδος, ανεξαρτήτως της αναγνωριστέας προσφοράς της
Βαυαρίας στην ανασύνταξη(…) της χώρας, επιμένοντας στα αυθεντικά Ελληνικά
εθνικά χρώματα τα οποία είναι το μαύρο, κόκκινο και λευκό, επικουρικώς δε το
χρυσό και αργυρό! Και γι’ αυτό κατά την τελευταία απονομή περγαμηνών
Αναγνωρίσεως και Διαπιστεύσεως Αρχηγών και Εφιπποτοξοτών η τράπεζα της τελετής
ήταν επιστρωμένη με τα τρία Ελληνικά εθνικά χρώματα, το μαύρο, το κόκκινο και
το λευκό!
Αυτές οι Εξετάσεις ανέδειξαν δύο νέους Αρχηγούς Σχολών κι επτά νέους Εφιπποτοξότες.
Με την ανακήρυξη του νομοθέτη Λυκούργου σε πολιούχο Σπάρτης και προστάτη Λακεδαίμονος έληξε το επιτυχές τριήμερο κατά το οποίο ολοκληρώθηκαν οι εκκρεμούσες Εξετάσεις και απονεμήθηκαν οι περγαμηνώες διαπιστεύσεις .
Ακόμη ένα
λαμπρό τριήμερο στην ατείχιστη γη ηρώων, το οποίο ολοκληρώθηκε με καταθέσεις
στεφάνων από την δραστήρια τοπική Απέλλα της «Λακεδαιμονίων Πολιτείας», της
«Αρχαίας Ελληνικής Θρησκείας», του "Δωριέα" και των «Ελλήνων Κενταύρων» Αθηνών και Σπάρτης.
Η πρωτοβουλία αυτής της σεμνής εκδηλώσεως έδειξε να εκπηγάζει από τα έγκατα των "Ελλήνων Κενταύρων" χωρίς καμία προηγούμενη προσυνεννόηση ή διαβούλευση, λες και όλα ρυθμίζονταν από μία αθέατη κοινή συνισταμένη!
Ο Δάσκαλος Δημήτρης Λιαντίνης «πέρασε» αυτοθέλητα στην αιωνιότητα αφήνοντας πίσω του ένα έργο-παρακαταθήκη φυλετικής Αρετής! Ένα έργο πλήρες εθνοφυλετικών παραγγελμάτων στα οποία οι «Έλληνες Κένταυροι» πειθόμεθα και τηρούμε, έχοντας, μεταξύ πολλών άλλων, κατανοήσει και την αβυσσαλέαν απόσταση μεταξύ «σεμνότητος» την οποία ασπαζόμεθα και «ταπεινότητος» την οποία, διαρρήδην, απορρίπτουμε για όσα επισημαίνει περί αυτής ο ζων «μεταστάς»!
Τέλος, θα υπάρξει κι ο ανόητος ο οποίος θα νομίσει ότι μπορεί να μας ...τρομάξει με ..."επιθετικές ερωτήσεις" του τύπου: "Εσείς οι Κένταυροι τελικά με τι τελικώς καταπιάνεστε, με ένα άθλημα ή με την Πολιτική;" Κάτι τέτοια "λαγουδάκια" τα περιμένουμε πως και πως να τ΄ αρπάξουμε από τ΄ αφτιά λίγο πριν τα ρίξουμε στη κατσαρόλα για στιφάδο... Σε μια τέτοιαν πρόκληση, για μας τους μελετητές του Clausewitz η απάντηση δεν μπορεί να είναι παρά ευθέως επιθετική, τονίζοντας ότι σύμφωνα με τις ρήσεις του Αριστοτέλους, τα π ά ν τ α είναι Π ο λ ι τ ι κ ή και οι Π ο λ ί τ ε ς, εφ΄ όσον διαθέτουν συνείδηση, πριν απ΄ ο,τιδήποτε άλλο θα πρέπει να είναι π ο λ ι τ ι κ ά ό ν τ α, διότι σε μία Π ο λ ι τ ε ί α τα πάντα είναι π ο λ ι τ ι κ ά και, βεβαίως, όχι κομματικά όπως συμβαίνει στη διχαστική δημοκρατία την οποία ο Πλάτων χαρακτηρίζει μήτρα τ υ ρ α ν ν ί α ς: "ΟΥΚ ΕΞ ΑΛΛΗΣ ΠΟΛΙΤΕΙΑΣ ΤΥΡΑΝΝΙΣ ΚΑΘΙΣΤΑΤΑΙ Ή ΕΚ ΔΗΜΟΚΡΑΤΊΑΣ" (Πολ. 8ο). Έτσι με γνώση αρχαίας Ελληνικής γραμματείας και, κυρίως, ελληνική συνείδηση, αλλά και με επίγνωση των καθηκόντων μας ως Πολιτών διαχωρίζουμε την θέση μας από το "κοτέτσι" των σιωπηρώς "υπομενόντων" που οδηγούνται επί σφαγήν διαιωνίζοντας ένα σύστημα του οποίου ηγούνται προεδρίνες που ανεβάζουν εραστές στην εξέδρα επισήμων, εισαγγελείς που συνάπτουν δεσμούς με τραβεστί και σοδομίζονται από νεαρούς λαθροεισβολείς έναντι ανταλλάγματος κοκαίνης, από Λιγνάδηδες, Φιλιππίδες κι αμέτρητα άλλα δημοκρατοσκούπιδα διατηρώντας την ελληνικότητά μας!
Εν ολίγοις, στην Ομάδα των "Ελλήνων Κενταύρων" διατηρείται ζωντανή η φωνή του μεγάλου μας Νίκου Καζαντζάκη που μιλά για το χρέος ατομικής αναλήψεως της ευθύνης της σωτηρίας του κόσμου. Και αυτό το χρέος της σωτηρίας του κόσμου συνιστά την δική μας Π ο λ ι τ ι κ ή!
