ΨΙΘΥΡΟΙ ΒΕΛΩΝ ΚΑΙ ΚΟΥΒΕΝΤΕΣ ΤΟΞΩΝ

     Η σημερινή Προπόνηση είχε ένα καταπληκτικό κλίμα μεταξύ των Συνασκουμένων, με απίστευτη κινητική συνεργασία μεταξύ τους, και φοβερά αποτελέσματα βολών... Δεν μπορώ παρά μόνο χαρούμενη να είμαι με τις εικόνες που είδα σήμερα από όλα τα παιδιά, αλλά ακόμα ποιο χαρούμενη με την ομαδική εικόνα που αντίκρισα...

     Άτομα διαφορετικά τελείως μεταξύ τους σε όλα τα επίπεδα, άτομα διαφορετικών ηλικιών, άτομα με ξεχωριστούς χαρακτήρες, άτομα με διαφορετικά προγράμματα, και γενικά...  "Άτομα διαφορετικά και ξεχωριστά", που συναντιούνται μόνο μια φορά την εβδομάδα για να συνασκηθούν, έδειξαν σήμερα πως μπορούν να κάνουν τα πάντα και ατομικά και ομαδικά... ΤΟΞΌΤΕΣ που δείχνουν πως αγαπούν αυτό που κάνουν με κάθε τους βολή...

     Αυτό είδα σήμερα στα μάτια όλων, αγάπη για την Τοξοβολία... Και αυτή η αγάπη τους θεωρώ πως ήταν η αφετηρία για τον συντονισμό τους...

     Ήταν σαν να είχαν φωνή σήμερα η βολές των Τοξοτών και να μιλούσαν... (όχι μόνο τον κλασικό ήχο πρόσκρουσης που όλοι γνωρίζουμε)... Κάθε βολή κάθε βέλος είχε και κάτι να πει...

     <<Έτσι ζήλεψαν ακόμη 3 βέλη και μπήκαν στην συζήτηση έχοντας να πουν και την δική τους ιστορία>>... Γιατί όχι άλλωστε...? <<Μια υγιής συζήτηση είναι ένας δρόμος προς την σοφία, και κάθε δρόμος προς την σοφία είναι πάντα  ο σωστός>>

     "Εύστοχες λοιπόν οι βολές με τις τοποθετήσεις τους" μου είπαν σήμερα πως δεν υπάρχει κάτι ακατόρθωτο φτάνει να είναι μεγαλύτερη η δύναμη της θέλησης που θα πνίξει κάθε "δεν μπορώ"...

     Έκπληκτη σήμερα διαπίστωσα πως δεν υπήρξαν δικαιολογίες από κανέναν Συνασκούμενο, σε καμία άσκηση, εύκολη η δύσκολη (για τον καθένα ξεχωριστά), κινητική η στατική, ατομική ή ομαδική... Και αυτό το οφείλω στην "συζήτηση που είχαν σήμερα τα βέλη"... Δεν υπήρχε χρόνος για χάσιμο με δικαιολογίες... <<ΜΟΥ ΕΙΠΑΝ>>, μόνο ΕΥΣΤΟΧΑ επιχειρήματα από κάθε βέλος...

     Δυο μέρη και σήμερα στην προθέρμανση. Το πρώτο μέρος με την κινητική άσκηση της προσομοίωσης του τόξου, που παρατηρώ πως έχει ωφελήσει όλους τους Συνασκουμενους, και το δεύτερο μέρος ήταν η καθιερωμένη προθέρμανση της Ομάδας.

     Ξεκινήσαμε με τις αρχικές βολές μας. Τρεις βολές πρόσθιες, τρεις βολές πλάγιες, και τρεις βολές πάρθιες, και ακόμη τρεις βολές πλάγιες με κάθισμα.

     Συνεχίσαμε με μια κινητική άσκηση. Χώρισα την Γραμμή Βολής σε δύο παράλληλες και οριζόντιες προς τον στόχο. Οι Τοξότες της πίσω γραμμής βρίσκονταν στα κενά των Τοξοτών της μπροστινής, και με δικό μου παρατεταμένο σφύριγμα οι πίσω Τοξότες έμπαιναν με βήμα στα κενά της μπροστινής γραμμής και έκαναν τις βολές τους σε δικούς μου χρόνους, αμέσως μετά επέστρεφαν στην θέση τους πίσω για να οπλίσουν και κατόπιν έδινα χρόνους για την μπροστινή γραμμή μέχρι να οπλίσουν η πίσω τοξότες...Απίστευτες εικόνες έλαβα από την άσκηση, και σας ευχαριστώ όλους γι αυτό...

     Η άσκηση έγινε τρεις φορές, όπου στην τρίτη άλλαξα απλά τις γραμμές φέρνοντας τους πίσω μπροστά και τους μπροστινούς Τοξότες πίσω.

     Επίσης κινητική η άσκηση που ακολούθησε και πολύ δυναμική η εικόνα της. Χωρισμένη σε τετράδες δύο γραμμές απέναντι η μια στην άλλη και παράλληλες προς τον στόχο, ένας από κάθε γραμμή προχωρούσε προς το κέντρο και όταν συναντιόντουσαν οι Τοξότες ένωναν τις πλάτες τους. Πρώτος ξεκινούσε τη βολή ο Τοξότης που βρισκόταν στα δεξιά σε δικούς μου χρόνους, έπειτα με δεξιόστροφη κίνηση (συνεχίζοντας να κρατούν ενωμένες τις πλάτες) ερχόταν και ο άλλος τοξότης στα δεξιά και έκανε τη βολή του στους χρόνους μου, έπειτα ακολούθησε παρατεταμένο σφύριγμα για τους επόμενους 2 Τοξότες των γραμμών. Η άσκηση έγινε δύο φορές.

     Και για να ολοκληρωθεί η συζήτηση κάναμε 3 τελευταίες βολές, μια προσθία, μια πλαγία και μία παρθία, σε χρόνους δικούς μου και του μικρού μου Χρήστου, καθώς τον είχα σήμερα ως εξαίρετο βοηθό... "Εντάξει... Θα τα πω όλα... Υπήρξαν και ορισμένα παραπλανητικά σφυρίγματα που δεν κρατήθηκαν θέλοντας απεγνωσμένα να ακουστούν από τον αγαπημένο μας Αριστοτέλη, αλλά οι Συνασκούμενοι με εξέπληξαν για ακόμη μια φορά περιμένοντας το δικό μου σφύριγμα για να ολοκληρώσουν την βολή τους...

     Ειλικρινά ευχαριστώ πολύ τον καθένα ξεχωριστά γι'αυτό που μου δώσατε σήμερα με μοναδικό αποτέλεσμα το χαμόγελο μου αυτήν την στιγμή που γράφω αυτό το κείμενο...

Χρυσή Ηλιάδη

Βοηθός Αρχηγού Ομάδος

Υστερόγραφο

ΔΙΔΑΓΜΑ

για όλους μας

Η Χρυσούλα είναι ένα λεπτεπίλεπτο κορίτσι έγγαμο και μητέρα ενός βρέφους που, από αίσθημα μητρικής υπευθυνότητος, δεν το αφήνει στα χέρια κάποιου άλλου αλλά το έχει πάντα δίπλα της με ό,τι κι αν αυτό -επί χρόνια- της κοστίζει...

Η Χρυσούλα ξεκινά με την συγκοινωνία από την ...Σαρωνίδα, αγκαλιά με το βρέφος, το Τόξο και τη φαρέτρα της, για να φτάσει στον ...Λυκαβηττό και να είναι πάντα παρούσα σε κάθε εκδήλωση της Ομάδος ακόμη και μισή ώρα  π ρ ι ν  από τους "άλλους" που μένουμε έως και "δίπλα", σε κοντινές γειτονιές, χωρίς ποτέ να μας πει το αναμενόμενο "μένω μακριά", "είμαι μητέρα" κλπ κλπ

Σήμερα, εκτός των άλλων, ανέλαβε με ...χαμόγελο και την ευθύνη του ρόλου της Αρχηγού Βολής, με όσα επιπλέον κουραστικά ο ρόλος αυτός της επεφύλαξε.

Καθ΄ όλη την διάρκεια της Προπονήσεως δεν είχε μόνον κατά νου τους Συνασκουμένους της αλλά και το βρέφος της το οποίο έπαιζε δίπλα της...

Μετά την Προπόνηση δεν έφυγε για να επιστρέψει σπίτι της, αλλά κατέβηκε στην έδρα της Ομάδος όπου υπήρχε προγραμματισμένη συνάντηση-συζήτηση για την έναρξη των μαθημάτων της Σχολής Ιππικού Θεάτρου στο οποίο, η ίδια, έχει δηλώσει ενδιαφέρον.

Όταν η συνάντηση-συζήτηση ολοκληρώθηκε η Χρυσούλα δεν έφυγε για το σπίτι αλλά παρέμεινε για ακόμη δυο ώρες σε μια ιδιαίτερη συζήτηση για την βελτίωση εκκρεμοτήτων σχετικών με την Ομάδα, κρατώντας το βρέφος της κοιμισμένο στην αγκαλιά της χωρίς η ίδια να δείχνει καμία κούραση...

Έφυγε αργά το βράδυ κι όλοι πιστέψαμε ότι πάει για να ξεκουραστεί... κι όμως, εκείνη μόλις έφτασε στο σπίτι της, μία και είκοσι πέντε τα ξημερώματα, κάθισε και συνέταξε την Αναφορά της για την Προπόνηση που είχε διευθύνει και μας την έστειλε, αν και θα μπορούσε να την στείλει την επομένη. Η Χρυσούλα μπορεί να ήταν κομμάτια από την κούραση αλλά δεν καταδέχεται να γίνει "κομμάτια" από μια παρατήρηση -έστω και άδικη- για "ασυνέπεια"...

Δεν χρειάζεται να αναζητάς να θυσιαστείς στον έβδομο ουρανό μας σημειώνει ο Nietzsche, αλλά αυτό μπορείς να το κάνεις και πάνω στη γη... Δεν χρειάζεται να οραματίζεσαι ότι είσαι ένας θωρακοφόρος Ιππότης που πεθαίνει στο πεδίο του Grunwald για να νοιώσεις ήρωας, λέμε συχνά στην Ομάδα. Η θυσία και ο ηρωισμός είναι κάτι που μπορεί να τιμούν ακόμη κι ένα εύθραυστο κορίτσι όπως είναι η Χρυσούλα μας της οποίας το καθημερινό παράδεισμα ανάμεσά μας είναι πολύ διδακτικότερο από οποιανδήποτε πολεμική τέχνη κι από τα περιεχόμενα των συγγραμμάτων ακόμη και των πλέον βαθυστόχαστων φιλοσόφων...

Χρυσούλα, 

σε ευχαριστούμε για την ανεκτίμητη διδασκαλία σου.

"ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΕΝΤΑΥΡΟΙ"

"ΑΥΛΑΙΑ"

ΓΙΑ ΤΑ ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΙΠΠΙΚΟΥ ΘΕΑΤΡΟΥ

     Μετά την ενημερωτική συνάντηση που έγινε χθες στην έδρα της Ομάδος με τον Δάσκαλο των θεατρικών μαθημάτων της νέας Σχολής Ιππικού Θεάτρου των "Ελλήνων Κενταύρων" Γιάννη Δρίτσα, σήμερα, στο Ιππευτήριό μας, άνοιξε η ..."αυλαία" για τον κύκλο των ιππικών μαθημάτων της Σχολής μας όπου ο μαθητής μας Χρήστος "συνάντησε" έναν Ίππο που απεσύρθη από τον ολυμπιακό πρωταθλητισμό για να υπηρετήσει την ιππική διδασκαλία.

     Αυτή την εκπληκτική φοράδα την ονομάσαμε Φύη διότι η ομορφιά της αλλά κυρίως το ταμπεραμέντο της παραπέμπουν σ΄εκείνα της αρχαίας περιφερόμενης ανθοπώλιδος Φύης [ή και Φύας] από την Παιανία, την οποία ο αρχαίος τύραννος Πεισίστρατος είχε ντύσει ως ...θεά Αθηνά για να πείσει τους Αθηναίους να τον δεχθούν κάτι που πέτυχε... Βέβαια, το περιστατικό μας θύμισε ολίγον από Μιμή και Αντρέα στους νεώτερους χρόνους, αλλά τουλάχιστον η αρχαία Φύη είχε και ...κορμάρα κι όχι μόνον ..."ψαχνά"... "Αny way", όπως θα έλεγαν και οι ...αρχαίοι ημών πρόγονοι, με την Φύη ο Χρήστος μας ξεκίνησε μια εισαγωγική συραγωγικήν "επικοινωνία" ως προοίμιο διαλόγου συνεργασίας και όντως και οι δυο τους έδειξαν ότι μιλούν την "ίδια γλώσσα" και με τον Χρήστο να χρειάζεται, απλώς, μια βελτίωση ...προφοράς. 

     Η υψηλή για την ημέρα θερμοκρασία δεν κατέβαλε τον Χρήστο ο οποίος κάθε δυσκολίας έβαλε στο κεφάλι μια βρεγμένη πετσέτα για να συνεχίσει εκτός κλίματος Μαρούλλου Ταρχανιώτη, μάλλον ως ...Ραμσής, την εξωτερική ρυταγώγηση της καλλιπύγου Φύης και υπό σκηνογραφικές συνθήκες ...πομπής Παναθηναίων, λόγω της αισθητικής των γειτόνων μας οι οποίοι ακολουθούν την ιππικήν Αισθητική της γειτονιάς μας.

     Εφίππως ο Χρήστος βοηθήθηκε να "ξεκλειδώσει" ζωτικά σημεία του μυοσκελετικού του συστήματος, απαραίτητα δια τα ...περαιτέρω και, χρησιμοποιώντας κανονικήν επίσαξη με χρήση αναβολέων οι οποίοι, εν προκειμένω, υποκαθιστούν την έδραση επί σκηνής.

     Και πλήρης βασικών γνώσεων, σε τούτο το πρώτο ειδικό μάθημα, ο Χρήστος ήλεγξε και διηύθυνε σε εξωτερική περιίππευση την Φύη η οποία, ...τσαχπινογαργαλιάρα ούσα, όχι μόνον τον υπάκουσε πλήρως αλλά και μας ψιλοχοντροαφιόνισε με την σαγήνη πεπειραμένης ...εταίρας.

     Πιο ωραία  "αυλαία" από την σημερινή δεν θα μπορούσε να υπάρξει. Στο τέλος η Φύη έκανε το ...λουτρό της και όταν μπήκε στην δική της "ροζ βίλα"  άπλωσε τελετουργικά το σωρό των ροκανιδιών με το πόδι της και ξάπλωσε νωχελικά πάνω τους, ευτυχώς μόνη, χωρίς τον μακαρίτη Αντρέα γιατί υπό τέτοιες συνθήκες θα χρειαζόμασταν στο Σταύλο τον Μαγκτί Γιακούμπ και την εντατική του "Ωνασείου" με τα ταμπλόιντ να ξανα-καταγράφουν τις ειδήσεις της "τέντας" που οι παλαιότεροι σκανδαλο-αναγνώστες ...λάτρεψαν.

ΤΟ "ΕΝΑΡΚΤΗΡΙΟ  ΛΑΚΤΙΣΜΑ"

ΤΗΣ 

ΣΧΟΛΗΣ ΙΠΠΙΚΟΥ ΘΕΑΤΡΟΥ

     Eυρυμαθέστατος και ευφραδέστατος, ο Γιάννης Δτίτσας, έχοντας μελετήσει σε βάθος την ανθρώπινη φυσιολογία, το θέατρο, την σκηνοθεσία, τον κλασικό χορό αλλά και την γλυπτική, έχοντας αποφοιτήσει από την Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών, όπως επίσης και από Σχολές Θεάτρου, δεν ήταν δυνατόν να μη μας μαγνητίσει με τα όσα σήμερα μας είπε, ξεκινώντας, ουσιαστικά, το μεγάλο εγχείρημα των "Ελλήνων Κενταύρων" με την νέα Σχολή Ιππικού Θεάτρου της οποίας "πυλώνας" της θεατρικής διδασκαλίας θα είναι ο ίδιος.

     Πολλές και σημαντικές οι επεξηγήσεις του για το περιεχόμενο των μαθημάτων καθώς και για την σημασία ειδικών εκπαιδευτικών παραμέτρων, είχαμε την ευκαιρία να "αλιεύσουμε" όσοι τυχεροί, σήμερα, τον παρακολουθήσαμε .

     Ο Γιάννης Δρίτσας με την μεγάλη θεατρική εμπειρία του και την ανιδιοτέλειά του που χαρακτηρίζει ολόκληρο τον προσωπικό του βίο, ενσαρκώνει την καλύτερη εγγύηση της επιτυχίας του θεατρικού οράματός μας και από την διδασκαλία είναι βέβαιο ότι όλοι θα ωφεληθούμε τα πλείστα. Για την Ομάδα μας αρχίζουν πανέμορφες "μέρες" γεμάτες θετική γνώση αλλά και καλλιτεχνική χαρά. Αφτιά να 'χουμε να τον ακούμε και μάτια να χαιρόμαστε τα αποτελέσματα της διδασκαλίας του.

ΕΥΝΟΥΧΙΣΜΟΣ: 

ENA MEIZON ΖΗΤΗΜΑ ΒΙΟΗΘΙΚΗΣ

     Με ποιο ηθικό δικαίωμα ο Άνθρωπος, υπηρετώντας τα ίδια αυτού συμφέροντα παρεμβαίνει με δόλια μέσα ["γιαβασιές" κλπ] και τρόπους, στη φύση ενός υγιούς και αρτιμελούς Ίππου, κατακερματίζοντας την αρτιμέλειά του για την οποία προενόησε η ίδια η φύση, πετώντας στα σκουπίδια ζωτικά όργανά του και αλλοιώνοντας την όλη υπόστασή του;

     Από που κι ως που ο Άνθρωπος ατιμώρητος καθιστά υποχείριό του έναν υγιή Ίππο αναισθητοποιώντας τον, προκειμένου, εν συνεχεία να διαπράξει ανενόχλητος το ανοσιούργημα μιας επεμβάσεως η οποία ανατρέπει όλα τα δεδομένα του πλαισίου της ζωής ενός πλάσματος, όπως αυτό το πλαίσιο το καθόρισε η ίδια η φύση; 

     Πόσο αναίσθητος μπορεί να είναι ο Άνθρωπος που θα επιχειρήσει να παρέμβει βιαίως στον Ίππο, όταν ο τελευταίος αποκάμει και υπό την επήρεια της ναρκώσεως παραδοθεί στο κακούργο δίποδο δια "τα περαιτέρω";

     Και πόσο ανάλγητος ο Άνθρωπος όταν δει αυτό το περήφανο πλάσμα χωρίς αισθήσεις να κείται στα πόδια του... λίγο πριν αρχίσει η άκρα ταπείνωση η οποία βαρύνει περισσότερο τον δράστη παρά το θύμα.

     Κι αυτή η άκρα ταπείνωση αρχίζει με τη τριχιά που δένεται στο ένα οπίσθιο για να μπορέσει ο βάρβαρος Άνθρωπος να ημιστρέψει τον εξουθενωμένο από την νάρκωση Ίππο , προκειμένου ο δράστης και ανάξιος να φέρει τον τίτλο του "γιατρού" να προχωρήσει στην τέλεση του εγκλήματος.

     Και η τέλεση του εγκλήματος διαπράττεται με το χέρι του δράστη Παγερό" διευθύνοντας της αιθερική κόψη του νυστεριού να αποκαλύψει το "επίμαχο περιεχόμενο" του οσχέου που αποτελεί και τον στόχο αυτής της βαρβαρότητος. 

     Σε λίγο, στα ίδια χέρια που ορκίστηκαν να προσφέρουν την ...ίαση, θα απομείνει αυτό το "περιεχόμενο" για να τα ντροπιάζει και να θυμίζει στον Άνθρωπο ένα έγκλημα καθοσιώσεως το οποίο παραμένει διαρκές, υπό την κοινή συνενοχή ολοκλήρων των κοινωνιών οι οποίες συμπεριφέρονται ανθρωποκεντρικά όπως βολεύει το ανθρώπινο άτομο που ασεβεί ακόμη κι έναντι της φύσεως ενώ, μοιράζοντας το ίδιο την ..."τράπουλα του Δικαίου" απονέμει σαυτόν ...συγχωροχάρτι.

     Και ο  ασελγός των φυσικών νόμων, Άνθρωπος, φροντίζει για την ακεραίωση του εγκλήματός του, προσέχοντας την κάθε λεπτομέρεια...

     Συμπαραστάτης του ένα "επιστημονικό" πτυχίο ... βιοποριζόμενου τεχνοκράτη ουδεμίαν σχέση έχοντος με την ΥΓΕΙΑ στο όνομα της οποίας ορκίστηκε αποφοιτώντας... Συμπαραστάτης του και η τεχνολογία την οποία ο ίδιος προάγει προς διάπραξη των ανομημάτων του...

     Κι όταν το άλλοτε αρτιμελές και νυν ανάπηρο ζώο ανανήψει από την νάρκωση κι ανασηκωθεί  στα πόδια του καταλαβαίνοντας ότι δεν είναι, πλέον, το ίδιο που λίγο πριν είχε ξαπλώσει στο χώμα..., ο αναίσχυντος Άνθρωπος δεν του ζητά συγγνώμη, δεν κάνει χαρακίρι όπως θα του άξιζε αλλά φροντίζει να το κρατήσει όρθιο για να το θέσει και πάλι υπό τον υποχειριασμό του, εξυπηρετώντας τις ανάγκες του.

     Και το ευτελισμένο και σακατεμένο ζώο θα περιφέρεται μέχρι τον θάνατό του με ένα "κενό" εκεί που άλλοτε είχε την ίδια τη ζωή, ανήμπορο πλέον να την αναπαραγάγει και διερωτώμενο προς τι τόση κακουργία από το δίποδο που έκανε το λάθος να του δείξει την αθωότητα και την εμπιστοσύνη του πριν καταλάβει ότι στον κακούργο πρέπει μόνο επιφύλαξη.

     

     Ως καταγινόμενος με την Ιππική επί δεκαπενταετία και υποχρεούμενος να σπουδάζω τον Ίππο  σε κάθε έκφανση του βίου και των δραστηριοτήτων του, έχω προσεγγίσει πολλές φορές και ζητήματα τα οποία αφορούν στην φυσιολογία και την υγεία του. Έχω παρακολουθήσει πολλές χειρουργικές επεμβάσεις τόσο στην Ιππιατρική Κλινική του Μαρκοπούλου όσο και σε ιδιωτικούς χώρους, παθολογικές, ορθοπεδικές ακόμη και ορθοδοντικές, έχω κρατήσει, δε, λεπτομερέστατο οπτικοακουστικό υλικό προς ιδίαν, εμού, μελέτη. Όμως, οι εννέα επεμβάσεις ευνουχισμού που, έως τώρα, παρηκολούθησα με εξήγειραν διότι και στις εννέα περιπτώσεις παρετήρησα ότι οι εκτεμνόμενοι Ίπποι θα μπορούσαν να εξελιχθούν σε ομαλότατα συνεργάσιμους με τον Άνθρωπο Ίππους, εάν ο τελευταίος διέθετε ελάχιστην αγάπη και, ούτω, σεβασμό προς αυτούς, αφιερώνοντάς τους λίγο χρόνον εκπαιδεύσεως.

     Από την εκτενέστατη προσωπική μου εμπειρία και ως ασκούμενος στην Ιππασία αλλά και στην Έφιππη Τοξοβολία, διεπίστωσα ότι οι πλέον ευάγωγοι και αξιόπιστοι Ίπποι απηλλαγμένοι φοβιών και συνεργάσιμοι με τον Άνθρωπο είναι οι επιβήτορες.

     Στην Κοιλάδα του Οργανισμού "Kassai" όλοι επιβήτορες οι Ίπποι Σχολής και αγώνων, συζούν αρμονικότατα μεταξύ τους και συμπεριφέρονται ιδανικά προς μαθητές και αγωνιζόμενους σε μία έφιππη πολεμική τέχνη υψηλών απαιτήσεων.

     Η "ναυαρχίδα" κατά την τελευταία περίοδο του ΚΕ.ΙΠΠ. στο Μαρκόπουλο και πλέον αξιόπιστος Ίππος Σχολής αρχαρίων, ο ουγγρικής καταγωγής Oger, ήταν και αυτός επιβήτορας ο οποίος όχι μόνον ουδέποτε μας εξέπληξε αρνητικά αλλά και του εμπιστευόμασταν αρχάριο πολυτραυματία μαθητή ο οποίος τον διηύθυνε ανενστόμιστο και γυμνιππευτικά, ακόμη και με τις ηνίες στα ...δόντια του.

     Πάμπολλοι, ξένοι και τυχαίοι επιβήτορες με τους οποίους ανέλαβα να συνεργασθώ περιστασιακώς "a prima vista", χωρίς καμία προηγούμενη προετοιμασία, μου απέδειξαν ότι εάν ο Άνθρωπος δεν αμφισβητεί τον εαυτό του δεν φοβάται και εάν δεν φοβάται δεν εγκληματεί κατά της φύσεως ενός φυσιολογικότατου ζώου όπως ο επιβήτορας, διαπράττοντας το εγκληματικό λάθος να παρεμβαίνει στη φύση του νομίζοντας ότι έτσι τον ακινδυνοποιεί από ανύπαρκτους κινδύνους "βίαιης" συμπεριφοράς.

     Και, σήμερα, έχοντας την Τιμή να εμπιστεύομαι αρχαρίους μαθητές στον επιβήτορα της Σχολής μας Sepp διαπιστώνω ότι οι επιβήτορες είναι ασυγκρίτως πιο αξιόπιστοι από τους εκτομίες, έχοντας ήδη αρνητικήν εμπειρία από εκτομία στη Σχολή μας και όχι από τον επιβήτορά μας.

     Ως, από πολλών χρόνων, αφιερωμένος στην Ιππική Εκπαίδευση, αποτολμώ μιαν έκκληση προς Ιππαγωγούς και Ιππείς να αναθεωρήσουν την στρεβλότατη και εγκληματικότατη επιλογή του ευνουχισμού προς, δήθεν, "ακινδυνοποίηση" συμπεριφορών των επιβητόρων και, ασχολούμενοι με την Ιππική, να είναι προδιατεθειμένοι να αφιερώσουν προσπάθεια και χρόνο στην εκπαίδευση του αρτιμελούς και υγιούς επιβήτορος Ίππου ώστε, τελικώς, να απολαύσουν μιαν άριστη συνεργασία ενός φυσιολογικού πλάσματος. Εν εναντία περιπτώσει, ας αναλογισθούν ότι η πρόληψη της παραβατικότητος στις ανθρώπινες κοινωνίες κάθε άλλο παρά περνά μέσα από διαδικασίες ..."ευνουχισμού" των παραβατικών.

     Και είναι καιρός για την Σχολή μας να ξεκινήσει μιαν ευρύτερη διαφώτιση κατά της εγκληματικής νοοτροπίας του ευνουχισμού των επιβητόρων Ίππων... 

Αριστοτέλης Ηρ. Καλέντζης

Ιδρυτής των "Ελλήνων Κενταύρων"

Πλήρες φωτογραφικό Λεύκωμα: