ΚΑΙ ΝΕΑ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ 

ΜΕ ΤΗΝ "WARNER BROS"

     Ικανοποιημένη από την προηγούμενη συνεργασία μας η "Warner Bros" μας εμπιστεύεται ακόμη δύο άτομα προκειμένου να μυηθούν στην Παραδοσιακή-Ενστικτώδη Τοξοβολία από τη Σχολή των "Ελλήνων Κενταύρων".

     Έτσι, την προσεχή Κυριακή, 27η Μαλίου 2018, ο Εκπαιδευτής των "Ελλήνων Κενταύρων" Μάριος Ευθυμιάδης θα υποδεχθεί ακόμη δύο άτομα για να τα μυήσει στην Παραδοσιακή-Ενστικτώδη Τοξοβολία και να φέρει σε επαφή με την Γραμμή Βολής της Ομάδος μας που θα τους περιμένουν επί τούτου για ένα ευχάριστο event, όπως οι φιλόξενοι "Έλληνες Κένταυροι" ξέρουμε να οργανώνουμε.

ΣΑΝ ΜΙΑ ΓΡΟΘΙΑ

     Το Σάββατο που μας πέρασε οι «Έλληνες Κένταυροι» βρεθήκαμε στο κέντρο των Αθηνών για μία ακόμη Προπόνηση Παραδοσιακής Τοξοβολίας. 

     Η Συνασκούμενη Χρυσούλα  ανέλαβε την προθέρμανση της Ομάδος, η οποία πλέον έχει αποδείξει ότι κατέχει το αντικείμενο και γι’ αυτό στην επόμενη Προπόνηση θα αναλάβουν επόμενοι μαθητές το έργο αυτό.

     Απαραίτητη προϋπόθεση ήταν να συντονιστεί η Ομάδα και στις τρεις βασικές στάσεις Τοξοβολίας αδιακρίτως φύλου και ηλικιών, όπως αυτό αποτελεί κανόνα στους "Έλληνες Κενταύρους" .

     Μόλις τα αποτελέσματα έγιναν φανερά και ικανοποιήθηκε ο Αρχηγός της Ομάδος, ξεκίνησε ο διαχωρισμός σε υπο-ομάδες, με καλύτερο ζεύγος την Αθηνά και την Χρυσούλα η οποίες δεν χρειάστηκαν παρά μία βολή προκειμένου να πετύχουν το αποτέλεσμα που ζητούσε ο Κωνσταντίνος.

     Τελειώνοντας την άσκηση με τα ζεύγη ζητήθηκε από τη Ομάδα να διαχωρισθεί σε δύο υπο-ομάδες η κάθε μια με τον Αρχηγό της  ο οποίος θα συντόνιζε και τα υπόλοιπα μέλη τους κατά υπόδειξη του Αρχηγού Βολής.

     Οι δύο επικεφαλής Γεώργιος και Χρυσούλα, άδραξαν το τιμόνι και με τις συχνές παρατηρήσεις και διορθώσεις που έκαναν στις υπο-ομάδες τους κατάφεραν τάχιστα την επιθυμητή απόδοση.

     Ο έξυπνοι διαχωρισμοί βοήθησαν τον Αρχηγό να βγάλει τα αποτελέσματα που χρειαζόταν, όμως επειδή έχει αποδειχθεί τόσα χρόνια πως τίποτε δεν λειτουργεί καλύτερα από μία ενωμένη Γραμμή Βολής η λήξη της προπόνησης έγινε με όλα τα μέλη της Ομάδος ενωμένα σαν μια γροθιά.

Εφιπποτοξοτικά!

Κωνσταντίνος Δαμιανάκης

Αρχηγός Ομάδος.

ΜΙΧΑΗΛ ΜΑΡΟΥΛΛΟΣ ΤΑΡΧΑΝΙΩΤΗΣ
Ο Έλληνας πολεμιστής - ποιητής της Αναγεννήσεως

     Η Ομάδα των "Ελλήνων Κενταύρων" τιμώντας την εποποιία των Ελλήνων Στρατιωτών αλλά και πνευματικών ταγών της Αναγεννήσεως, ετοιμάζεται να αποτίσει φόρο Τιμής στον πολεμιστή και ποιητή Μιχαήλ Μάρουλλο Ταρχανιώτη με μία εκδήλωση  η οποία θα περιλαμβάνει αναφορά στη ζωή και το έργο του και με "άξονα" τον μεγαλειώδη χαρακτήρα ενός Έλληνος που δεν γνώρισε Πατρίδα.

     Η εκδήλωση δομείται επάνω σε μία αφήγηση διανθισμένη με σκηνικά δρώμενα, όλα εκτελεσμένα από Μέλη των "Ελλήνων Κενταύρων"  σε κείμενα του Iδρυτή της Ομάδος Αριστοτέλους Ηρ. Καλέντζη.

     Ο συγγραφέας του κειμένου σημειώνει:

Αυγούστου Πικαρέλλη: Μιχαήλ Μάρουλλος Ταρχανιώτης

     Σκληρή η μοίρα των λαών που απεμπολούν τα ιερά και όσιά τους, σκληρή κι η μοίρα των Ελλήνων που άφησαν ορθάνοιχτο «φεγγίτη» για να τρυπώσει το ύπουλο, αλλόδοξο, αρπαχτικό που, πάνω απ΄ τον λόφο του Αρείου Πάγου κατάφερε να παρασύρει εκείνους που είχαν προαποφασίσει να …παρασυρθούν, επιλέγοντας τον αφανισμό τους.

     Ωστόσο, το σαράκι ενός εμφύλιου που κράτησε επί αιώνες είχε ήδη καταφέρει την υποταγή των Ελλήνων στους Ρωμαίους με αποτέλεσμα ο αλλόφυλος αγύρτης να μην αντιμετωπίσει καμιάν ισχυρήν αντίσταση στη διαβρωτική διείσδυσή του στην Ελλάδα, αλώνοντας την αθηναϊκή «καρδιά» της.

     Έκτοτε ο Ήλιος των Ελλήνων σβήνεικαι μια ατέλειωτη ερεβώδης νύχτα απλώνεται πάνω στην ελλάδα. Οι κάτασπροι φωτεινοί χιτώνες γαριάζουν απ΄τα κατάμαυρα ράσα κι οι ψυχές χάνουν την άλλοτε πλατωνική κι άλλοτε επικούρεια αλκή τους, υποκύπτοντας στο μονοθεϊστικό σκότος.

     Στα χρόνια της σοφίας και των σοφών κανένας θεός δεν ήταν «άγνωστος». Όλοι ήσαν γνωστοί με τα΄ όνομά τους και με το παράστημά τους, μ΄ όλα εκείνα τα «στολίδια» αλλά και τα ελαττώματα που ορίζουν τον, υπαρκτό, άνω θρώσκοντα αφού ο σοφός δεν δογματίζεται θεοκρατικά αλλά πορεύεται φυσιοκεντρικά.

     Σαν, όμως, κάμφθηκαν οι αντιστάσεις της αυτοσυντήρησης αυτού του λαού που επέτρεψε στον εαυτό του μιαν άπατη υπέλιξη καταντώντας έρμαιο ξενόφερτων σκυβάλων, το τίμημα της ενδοτικότητας ήταν αναμενόμενο: το ταπεινωτικό πισωγύρισμα από το φως στα ανήλιαγα έγκατα του σπηλαίου όπου, από τότε που βουβάθηκαν τα μακεδονικά όπλα και μέχρι σήμερα, εγκαταβιώνει αλυσοδεμένος στην ειμαρμένη δεσμών έκπτωσης κι ανοησίας.

     Σ’  αυτή την ατέλειωτη κατάμαυρη νύχτα της μονοθεϊστικής αλλόδοξης μισαλλοδοξίας της οποίας η αγριότητα συνοψίζεται στη φράση «ες έδαφος φέρειν», μονάχα μια ολιγάριθμη κάστα Ελλήνων πολεμιστών κατάφερε για λίγο να αναβλέψει και να ξαναντικρύσει κατάματα το λευκόχρυσο φως του ελληνικού Ήλιου: οι Έλληνες δρομάρηδες Στρατιώτες, οι ένεδροι υπέρ βωμών και εστιών, οι Estradioti!

Αριστοτέλης Ηρ. Καλέντζης 

O KASSAI LAJOS ΣΤΟ POLGÁROK HÁZA 

     O Iππότης των Γραμμάτων και Τεχνών, παρασημοφορημένος με το  ανώτατο εθνικό Αριστείο Árpád, παγκόσμιος πρωταθλητής της Έφιππης Τοξοβολίας και Δάσκαλός μας Kassai Lajos, στις 16 Μαίου 2018, μίλησε από το βήμα του Ουγγρικού εθνικού πατριωτικού πολιτικού οργανισμού Polgárok Háza, στη Βουδαπέστη. 

     Ο πολιτικός, πλέον και πάντα ακομμάτιστος, λόγος του Kassai Lajos, συστρατεύεται με την επιταγή του Έλληνος φιλοσόφου Αριστοτέλους ο οποίος θεωρεί ότι κάθε ον είναι πολιτικό και αναζωογονεί την πλατωνική κοσμοθέαση που διέπει τον Κόσμο και την Έφιππη Τοξοβολία όπου και εάν αυτή διακονείται ως τρόπος ζωής.

ΕΙΝΑΙ Η ΕΚΦΡΑΣΗ ΤΟΥ ΠΡΟΣΩΠΟΥ...

     Είναι η έκφραση του προσώπου που μαρτυρά την συνέπεια της προσπαθείας.  Και η προσπάθεια των "Ελλήνων Κενταύρων Κερκύρας" δείχνει τη δικαίωση της Παραδοσιακής Τοξοβολίας ως Πολεμικής Τέχνης.

     Πίσω από αυτή την δικαίωση η προσωπική κουλτούρα του Χριστόφορου Κασφίκη, του επικεφαλής του Παραρτήματος, ο οποίος, με τον δικό του ευγενή αλλά και δυναμικό τρόπο προάγει χαρακτήρες αναδεικνύοντας τους σε πραγματικούς μαχητικούς μηχανισμούς, έτοιμους να αντιμετωπίσουν κάθε αντιξοότητα της καθημερινότητος.

     Η τελευταία Προπόνηση των "Ελλήνων Κενταύρων Κερκύρας" με ένα ακραιφνώς μαχητικό περιεχόμενο μας ενισχύει την πεποίθηση ότι τίποτε δεν χάθηκε σε  μια κοινωνία με κλονισμένες Αξίες, όταν κάποιοι επιμένουν να "υποστυλώνουν" με πολεμικήν αρετή τους ανθρώπινους χαρακτήρες. 

     Οι ψυχές του Ηλυσίου Καλέντζη, του Μαρούλου Ταρχανιώτη, Μερκουρίου Μπούα και όλων των γενναίων ευπατριδών Στρατιωτών της Αναγεννήσεως και μετέπειτα, θα είναι αναπαυμένες παρακολουθώντας την πρόοδο των Κερκυραίων Κενταύρων.

"ΚΥΚΛΟΣ" ΣΤΕΛΕΧΩΝ

     Στην Ομάδα των "Ελλήνων Κενταύρων" τα αξιώματα καταξιώνονται με την προσφορά κοινού έργου ομαδικής ωφελείας και ο Αρχηγός μας, για μια ακόμη φορά αυτό το επαλήθευσε, συνεισφέροντας, ως Αρχηγός Βολής, σε μια επιπλέον ομαδική Προπόνηση Παραδοσιακής Τοξοβολίας, μετά την οποία μαζευτήκαμε στον γνωστό χώρο της συνιδρύτριας της Ομάδος μας στον "Κύκλο Στελεχών" στον οποίο μας προσκάλεσε ο Αρχηγός μας Εφιπποτοξότης Κωνσταντίνος Δαμιανάκης.\

     Απολαμβάνοντας το εξαιρετικό χειροποίητο παγωτό από αβοκάντο και άλλα φυσικά προϊόντα της απίθανης ωμοφαγικής κουζίνας της Φλώρας, ακούσαμε τους ενδιαφέροντες συλλογισμούς του Αρχηγού μας αλλά και τις σοφές παρεμβάσεις του Αντιπροέδρου μας Συνασκουμένου Ακαδήμου με επίκεντρο την ανάπτυξη των "Ελλήνων Κενταύρων" και την διάδοση του εφιπποτοξοτικού αντικειμένου.

     Κατά την διάρκεια αυτής της ανταλλαγής απόψεων και προτάσεων, επιβεβαιώθηκε η ομοφωνία, αρχικώς, στην αξία των Αρχών της Πλατωνικής "Πολιτείας" που αποτελούν και τις καταστατικές Αρχές λειτουργίας της Ομάδος των "Ελλήνων Κενταύρων". 

     Επανασυνειδητοποιήσαμε την ικανοποίησή μας για την κοινή μέθεξη σε μία ολιγοπρόσωπη κοινωνία αρίστων και ομοφώνως δεχθήκαμε ότι οι αυστηροί κανόνες οι οποίοι διασφαλίζουν την υψηλή ποιότητα της κοινωνίας των "Ελλήνων Κενταύρων" όχι μόνον θα πρέπει να διατηρηθούν αλλά και, ενδεχομένως, να αυστηροποιηθούν όπου και εάν αυτό μπορεί να κριθεί απαραίτητο. 

     Συμφωνήσαμε στην παγία διαπίστωσή μας ότι, αν η Ιππική προορίζεται για γενναίους χαρακτήρες, η Έφιππη Τοξοβολία προορίζεται για την αφρόκρεμα εναρέτων μαχητικών χαρακτήρων, απευθυνόμενη σε ένα πολύ μικρό ποσοστό ολοκληρωμένων προσωπικοτήτων κάτι που, ευτυχώς, την προστατεύει από την ολέθρια διακύβευση να μετατραπεί σε "δημοφιλές" συνοικιακό ...ποδόσφαιρο με το εκχυδαϊστικότατο, φυσικό, επακόλουθο της οπαδοποιήσεως. Κι αυτό, ασφαλώς, είναι ....αντιεμπορικό όπου η αντιεμπορικότητα αποτελεί εγγύηση διατηρήσεως ποιότητος.

     Αντιστοίχως, αναγνωρίσαμε την υποχρέωσή μας να αυξήσουμε αριθμητικώς την δύναμη της Ομάδος μας, φέρνοντας κοντά μας πολλούς, ακόμη, ομοειδείς Συνέλληνες που αναλογούν στην ευρύτερη κοινωνία, ώστε μαζύ μας να βιώσουν τα ίδια θετικά βιώματα που κοσμούν την καθημερινότητα των "Ελλήνων Κενταύρων".

     Επίσης, επαληθεύτηκε το "προφίλ" της μη κερδοσκοπικής φύσεως της Ομάδος μας αλλά και η ομόφωνη παραδοχή ότι, επ΄ αυτού, κάθε γραπτή συγκροτημένη πρόταση μπορεί να εξετασθεί από το Δ.Σ. και να εξαχθεί ακόμη και αναθεωρητική απόφαση, γνωστού όντως ότι πέραν των ισχυουσών αξιακών Αρχών και του δεδομένου του εφιπποτοξοτικού αντικειμένου, κάθε τι άλλο μπορεί να αναπροσαρμοσθεί εφ΄ όσον ουδεμία δογματικότητα δεσμεύει την κρίση του Δ.Σ. και των Στελεχών της Ομάδος των "Ελλήνων Κενταύρων".

     Το αυτό ισχύει και για κάθε συγκροτημένη πρόταση που μπορεί να καταθέσει κάθε Μέλος μας, με στόχο την βελτίωση της Ομάδος μας αφού, στους "Έλληνες Κενταύρους" είναι δεδομένη η ισοτιμία και ισηγορία όλων, ανεξαρτήτως του σεβασμού  προς τον θεσμό της Ιεραρχίας οι βαθμίδες της οποίας στην Ομάδα μας καταλαμβάνονται βάσει αυστηρών αριστοκρατικών κριτηρίων.

     Ο Κωνσταντίνος, ο Ακάδημος, ο Γεώργιος, η Φλώρα, ο Πρωτεσίλαος, η Χρυσούλα, η Όλγα  και ο Ιδρυτής της Ομάδος, με την σημερινή συμμετοχή στον Κύκλο Στελεχών είχαμε ακόμη μιαν ευκαιρία να διαπιστώσουμε την σύμπτωση των απόψεών μας και να ενθαρρύνουμε τον ικανότατο Αρχηγό μας να καταθέσει κάθε γραπτή πρόταση για την υλοποίηση κάθε οραματισμού του που μπορεί να βελτιώσει την λειτουργία της Ομάδος μας. 

     Στον "Κύκλο" βρέθηκε ...συμπτωματικώς και ο 14χρονος Ορφέας, τον οποίο συνοδεύει από και προς το σπίτι του ο Πρωτεσίλαος. Ο Ιδρυτής χάρηκε συχνά στο ...αφτί του, τις διακριτικές παρεμβάσεις του νεαρού ο οποίος, παρά την ηλικία του έδειξε ότι ακόμη κι ένα παιδί σωστά μεγαλωμένο, μπορεί να έχει καθαρή "θέαση βίου" και των κοινωνικών "πραγμάτων"  και να μετέχει επάξια ακόμη και στις πιο σοβαρές εκδηλώσεις των "μεγάλων", αφιερώνοντας, μάλιστα, τρεις επιπλέον ώρες, καθισμένο σε μία καρέκλα, μετά από μία δίωρη, κουραστική, Προπόνηση στο βουνό.

     Σε μια εποχή καταπτώσεως των Αξιών και κρίσεως θεσμικών κοινωνικών παραμέτρων, το να προχωρούμε με ορθό το λάβαρο μιας αριστίνδην "οικογενείας", αυτής των "Ελλήνων Κενταύρων", είναι, πράγματι, πολιτισμικό επίτευγμα αντάξιο, όντως, Ελλήνων. 

ΦΟΒΟΣ

     Φόβος είναι το συναίσθημα ανησυχίας εμφανιζόμενο ως αντίδραση έναντι πραγματικού ή φανταστικού κινδύνου. Αναλυτικώς, ο φόβος είναι ένα αντανακλαστικό ψυχικό φαινόμενο οπτικής, ή ακουστικής, ή ιδεοληπτικής κλπ προελεύσεως. Επί παραδείγματι, βλέπουμε στην πραγματικότητα να μας πλησιάζει ένας ατίθασος Ίππος και αμέσως αναβιώνει στον εγκέφαλό μας η εικόνα ενός παρόμοιου ζώου και περιστατικού που γνωρίζουμε από την αρχέγονη προπατορική παράδοση  και η οποία εικόνα συνδέεται με κινδύνους για τον Άνθρωπο. Πάραυτα ο φορέας της εικόνας Άνθρωπος υποκύπτει στο συναίσθημα του φόβου αναλογιζόμενος τους κινδύνους ζωής που αντιμετώπισε το γένος του από προϋπάρξασα επιθετική συμπεριφορά προηγουμένων Ίππων οι οποίοι επετέθησαν και κακοποίησαν ή και εφόνευσαν άλλους ομοίους του.

     Φοβία είναι η ψυχοπαθολογική κατάσταση κατά την οποία ο πάσχων κατατρύχεται από αδικαιολόγητο ιδεοληπτικό φόβο κάτω από ορισμένες συνθήκες. Ο όρος αυτός χρησιμοποιείται συνήθως ως δεύτερο συνθετικό της λέξεως που έχει ως πρώτο συνθετικό το αντικείμενο που προκαλεί τον φόβο, όπως, π.χ. «φωτοφοβία» ή «κροτοφοβία», ή «αγοραφοβία», ή «υψοφοβία» κλπ.

     «…Τα υπό συγκυρίης λυπήματα γνώμης, μύλης μεν τριφθείσης προς εαυτήν, οδόντες ημώδησαν, παρά τε κοίλον παριόντι σκέλεα τρέμει, όταν τε τήσι χερσί τις ων μη δείται αίρει, αύται τρέμουσιν, όφις εξαίφνης οφθείς χλωρότητα εποίησεν. Οι φόβοι, αισχύνη, λύπη, ηδονή, οργή, τάλλα τοιαύτα, ούτως υπακούει εκάστω το προσήκον του σώματος τη πρήξει, εν τούτοισιν ιδρώτες, καρδίας παλμός και τα τοιαύτα των δυναμίων».  [Ιπποκράτης]

     Ο φόβος από εξελικτικής απόψεως είναι άμεσα συνδεδεμένος με την ανίχνευση του κινδύνου άρα και την επιβίωση του είδους. Πρόκειται δηλαδή για μία συνιστώσα αμυντικής, ανθρώπινης, συμπεριφοράς.

      Ο Άνθρωπος είναι ένα από τα πλάσματα που υπόκεινται περισσότερο στον φόβο και εκτός από τον αρχέγονο φόβο για την ακεραιότητα και την επιβίωσή του, το γνωσιακό του επίπεδο συχνά τον εξαναγκάζει  να αναπτύσσει φόβους που αφορούν υπαρξιακά, ηθικά και φιλοσοφικά ερωτήματα.  Με τον φόβο του ίδιου του Ανθρώπου σχετίζεται και η ανάπτυξη των επιστημών προκειμένου ο ίδιος να ερμηνεύσει τον περιβάλλοντα κόσμο και να εξελιχθεί επί του ασφαλούς μέσα σ’  αυτόν.

     Έτσι, η ανθρώπινη  κοινωνία, αναγκαστικώς, θεμελιώνεται στο φόβο και, όσο πιο «οργανωμένη» είναι μια κοινωνία, τόσο τα θεμέλιά της εισχωρούν μέσα στο φοβικό «όρυγμα». Μια οργανωμένη κοινωνία είναι μια κοινωνία «περιτειχισμένη» από το «προπύργιο» της νομοθεσίας της οποίας η αποτροπή παραβιάσεως υπαγορεύει τον φόβο της τιμωρίας στους πολίτες.  Οι νέοι παιδαγωγούνται με τον έμμεσο φόβο της τιμωρήσεως στη περίπτωση ανυπακοής, μιας τιμωρήσεως με πολλά «πρόσωπα» κι εκφάνσεις οι οποίες γίνονται συνειδητές πολύ ενωρίς από τον Άνθρωπο, συνυφαινόμενες στον ψυχισμό του. Τα πάντα, σε μιαν οργανωμένη κοινωνία βασίζονται στην υποχρεωτική τήρηση κανόνων των οποίων κάθε παραβίαση επιφέρει κυρώσεις, συνέπειες, τιμωρίες και έναντι τούτων και ο εύλογος a priori φόβος!

     Aν και η απαρχή του φόβου και μέχρις ενός σημείου αυτού θεωρείται δείγμα φυσιολογικό και αποδεκτό, όταν ο φόβος ενταθεί από ένα σημείο και πάνω μετατρέπεται σε παθολογικό συναίσθημα. Και το οριακό σημείο της μετατροπής του φόβου από φυσιολογικό σε παθολογικό συναίσθημα δεν είναι επακριβώς καθορισμένο αλλά ποικίλλει κατά περίπτωση, άλλωστε, ο  νους είναι ένα πολύ εύθραυστο «κουκούλι» ώστε να είναι πολύ εύκολη μια μετάπτωση από την ψυχική υγεία στη ψυχική νόσο.

     Όπως και το καθόλου συμπεριφορικό πλαίσιο των πλασμάτων (και όχι μόνον του Ανθρώπου) έτσι και ο φόβος εξαρτάται από την γενετική συνιστώσα και συχνά παρατηρούμε τις αγχώδεις και φοβικές διαταραχές να τείνουν να εμφανίζονται σε μέλη της ίδιας οικογενείας, ενώ η συχνότητα εμφανίσεως να είναι μεγαλύτερη σε μονοζυγωτικούς από ό,τι σε διζυγωτικούς δίδυμους αδελφούς. Η κληρονομικότητα, δε, του φοβικού χαρακτηριστικού δεν αποτελεί υπόθεση μονογονιδιακής μεταβιβάσεως αλλά για κάτι πιο σύνθετο, μια, θα λέγαμε, πολυγονιδιακή-πολυπαραγοντική διαδικασία η οποία περικλείει και τον περιβαλλοντικό παράγοντα.

     Αν και είναι, πλέον, επιστημονικώς, παραδεδεγμένη η συντριπτικότητα της συμπεριφορικής διαμορφώσεως εκ της κληρονομικότητος και ότι το πλάσμα «γεννιέται» και δεν «γίνεται», αν και κανένα πλάσμα δεν γεννιέται ως “tabula rasa”, ο περιβαλλοντικός παράγων δεν θα πρέπει να αγνοείται ως προς την συμβολή της διαμορφώσεως τελικής συμπεριφοράς ασχέτως της μικρής ποσοστιαίας συμμετοχής του. Είναι, άλλωστε, εύλογη αλλά και ευνόητη η μερική επίδραση του περιβάλλοντος στη διαμόρφωση του τελικού υπαρξιακού μορφώματός μας. Όμως, η προδιάθεση να βιώσει κανείς ένα παθολογικό συναίσθημα έχει κυρίως μια γενετική βάση και αυτό αφορά σε όλο το εύρος των βιούμενων συναισθημάτων.

     Ιχνηλατώντας το συναίσθημα του φόβου και πολύ πριν καταλήξουμε σ΄ αυτό, διαπιστώνουμε μιαν αφετηρία του στο πολύ ηπιότερο συναίσθημα του άγχους το οποίο, όμως, αν και ηπιότερο, ψυχοπαθολογικώς, δεν είναι διόλου ακίνδυνο αφού κατά κανόνα καταλήγει στις βαρύτερες φοβικές του εκφάνσεις. Το άγχος, αν και δεν έχει, κατ’  ανάγκην, αιτιολογία συγκεκριμένου ερεθίσματος ο μη έγκαιρος έλεγχός του θέτει τον φορέα του σε μία γεωμετρική περιδίνηση μετά από ένα όριο της οποίας κάθε έξοδος από το ψυχοπαθολογικό πεδίο του φόβου είναι αδύνατη. Έτσι, αμέσως μόλις διαπιστώσουμε εμφάνιση άγχους είμαστε υποχρεωμένοι να δράσουμε ακαριαία ώστε να προλάβουμε την φοβική επιδείνωσή του η οποία είναι σχεδόν βέβαιη! Άλλωστε και αυτό το αρχήθεν απλό και ακίνδυνο άγχος πολύ πριν εξελιχθεί σε ψυχοπαθολογικό φόβο, κατά την κορύφωσή του εμπεριέχει την ψυχοπαθολογική διαταραχή της οποίας τα όρια με τον φόβο είναι δυσδιάκριτα, σχεδόν ανύπαρκτα.

     Το πεδίο στο οποίο ωριμάζει η ψυχοπαθολογία του φόβου και οι ανθρωπολογικοί παράγοντες οι οποίοι συντελούν σ’ αυτή τη βλαπτική ωρίμανση αποτελούν «υπόθεση» των ειδικών επιστημόνων. Ας προσπεράσουμε τη θεωρία του υποθαλάμου και/ή του προμήκους μυελού, τον δυσλειτουργούντα ιππόκαμπο εξ αιτίας ψυχοπιεστικών εμπειριών και τον ρόλο των γλυκοκορτικοειδών…

     Κατά την διδασκαλία της Ιππικής στο, πολεμικού χαρακτήρος, εκπαιδευτικό σύστημά μας, ο Εκπαιδευτής έχει καθήκον εξ αρχής να παρατηρήσει προσεκτικά τον μαθητή του και να διαγνώσει εγκαίρως (όσο ταχύτερα μπορεί…) κάθε ένδειξη άγχους και/ή φόβου ώστε να τον θεραπεύσει διότι ουδέποτε ένας φορέας άγχους και/ή φόβου εξελίσσεται σε σωστό Ιππέα και πολύ περισσότερο σε έναν επαρκή πολεμιστή! 

     Το «μάτι» του Εκπαιδευτού θα πρέπει να είναι απογυμνωτικό της συμπεριφοράς του μαθητού του πολύ πριν ο τελευταίος πλησιάσει Ίππο και να επισημάνει εγκαίρως, πολύ προ του «Κύκλου του Προσεγγίσεως», πιθανές αγχώδεις και/ή φοβικές ενδείξεις συμπεριφοράς. Αυτό το εισαγωγικό καθήκον του Εκπαιδευτού είναι απαρέγκλιτο και σε αυτό, όπως εφαρμόσθηκε από την έναρξη της λειτουργίας της Σχολής των «ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ» μέχρι σήμερα, οφείλεται και ο μηδενικός δείκτης ατυχημάτων κατά τα μαθήματά μας!

     Γίνεται, λοιπόν, κατανοητή η προτεραιότητα την οποία θα πρέπει να δώσει ο Εκπαιδευτής του συστήματός μας στη διάγνωση αγχωσικών και/ή φοβικών συμπεριφορικών δειγμάτων ενός μαθητού. Και ο Εκπαιδευτής της Σχολής των «ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ» δεν είναι απλώς ένας Εκπαιδευτής Ιππικής αλλά ένας πολυεπιστήμων βίου, αρωγός επί της ουσίας της εφιπποτοξοτικής Οικογενείας μας.