ΜΕΣΑ ΣΕ ΜΙΑ ΚΥΡΙΑΚΗ!

     Δεν προλάβαμε να τις χαρούμε, μάνα και κόρη, πάνω στον "Ποσειδώνα" και το ευγενές τετράποδο ...εντάχθηκε στην Οικογένεια, αποτελώντας, πλέον μέλος της! Θερμά συγχαρητήρια στις δύο θηλυκές απόγονες Πολωνών Ουσάρων για την απόκτηση του υπέροχου "Ποσειδώνος" στον οποίο ευχόμαστε να καλπάζει πάντα χαρούμενος μεταφέροντας στη ράχη του τους "Έλληνες Κενταύρους" και την αγαπημένη του "μαμά"!

     Και, ...βεβαίως, δε προλάβαμε να εκφράσουμε την ευχή μας και ο "Ποσειδώνας" ξεχύθηκε στη πλαγιά του Υμηττού προσφέροντας στην Αμαζόνα "μαμά" του την απόλαυση των καλπασμών στο ύπαιθρο.

     Σήμερα η Εκπαιδεύτρια των "Ελλήνων Κενταύρων" ένοιωσε πόσο διαφορετικό είναι να καλπάζεις με το δικό σου άτι στα βουνά και πόσο διαφορετικό να καλπάζεις σε ένα Ιππευτήριο! "Αέρινος" ο "Ποσειδώνας", πράγματι παιδαγωγεί μαχητικούς χαρακτήρες . 

     Σε μία μάχιμη Αμαζόνα εξελίσσεται και η μικρούλα Χριστίνα μας η οποία, στα χέρια της Εκαιδεύτριάς της σημειώνει αλματώδη πρόοδο! Πάνε πάρα πολλά χρόνια από τότε που καθιερώθηκε το "Side-saddle", το "Πλάγιο κάθισμα", το οποίο υιοθετούσαν, κυρίως, οι Αμαζόνες του 19ου αιώνος μέχρι τις αρχές του 20ού και η Χριστίνα μας δείχνει ότι τα καταφέρνει αρκετά άνετα και σε αυτό και, μάλιστα, χωρίς σέλλα! Στους "Έλληνες Κενταύρους" παρέχεται η πληρέστερη ιππική παιδεία ώστε η Ομάδα αυτή να είναι πράγματι αντάξια της διεθνούς της φήμης!

     Πολλά, πλέον, τα μαθήματα Ιππικής τα οποία επωμίζονται και διεκπεραιώνουν καθημερινά οι Εκπαιδευτές των "Ελλήνων Κενταύρων", με πολλούς μαθητές αλλά, κυρίως, με πολύ κέφι! Και, ασφαλώς, οι πρώτοι που ασκούνται είναι οι ίδιοι οι Εκπαιδευτές! 

     Εφαρμόζοντας τους κανόνες αλληλοδιδακτικής του συστήματός μας, αλλά και με εκπαιδευτική ευρηματικότητα, η Χαρά εκπαιδεύει στην ...εκπαίδευση τους μαθητές της. Έτσι, χαρήκαμε τον μαθητή της τον Πάρη να την συραγωγεί με την άνεση που βλέπουμε στη παραπάνω φωτογραφία και που αποτελεί την απαρχή της εκπαιδευτικής εμπειρίας του Πάρη ο οποίος ήδη (μετά από δύο μήνες στα χέρια της Χαράς) είναι ένας πολύ καλός Εφιπποτοξότης!

     Tυχεροί αυτής της Κυριακής ήσαν, τελικά, όσοι δεν είχαν ενημερωθεί για την θερινή διακοπή των Προπονήσεων Παραδοσιακής Τοξοβολίας! Έτσι, όσοι ήρθαν για να προπονηθούν απόλαυσαν την τόξευση από την ράχη του κινούμενου "Ποσειδώνος" τον οποίο προσέφερε ευγενικά για την περίσταση η Ιππαγωγός, πλέον, Χαρά!

     Με την ρυταγωγική βοήθεια της Χαράς και οι τοξεύσεις έγιναν κατά τον καλύτερο τρόπο και ο "Ποσειδώνας" κατάφερε να "προχωρήσει" ακόμη λίγο πιο μπροστά... Όσοι, επιμένετε να προπονείσθε ομαδικά και κατά την διάρκεια των θερινών διακοπών στον προπονητικό μας χώρο είστε πάντοτε ευπρόσδεκτοι, φροντίστε να συνεννοηθείτε μεταξύ σας και ...καλωσορίσατε! Εμείς, καθ'  όλο το καλοκαίρι θα συνεχίσουμε τα μαθήματα Ιππικής και τις Προπονήσεις Έφιππης Τοξοβολίας, όπως οι ήδη αυξημένες ανάγκες των "Ελλήνων Κενταύρων" υπαγορεύουν.   

Και όλα αυτά, μέσα σε μια Κυριακή!...  

__

ΥΓ: "Κάποιοι" χρειάστηκαν ένα πανωσέντονο κι ένα κατωσέντονο για να παραδεχθούν τα ...αυτονόητα, ήτοι, ότι η Έφιππη Τοξοβολία (όπως και η πυρίτιδα) δεν αποτελεί εφεύρεση των ...Ελλήνων, παρά ταύτα οι Έλληνες την υπηρέτησαν επιτυχώς και, ότι δεν παράγουν μαχητές εκείνοι που αρκούνται σε φωτογραφίες στούντιο υπό τις φροντίδες της μακιγιέζ τους! Το πρόβλημα είναι αλλού... Όταν δέχεσαι ότι ζητάς απολυτήρια στρατού για να εκπαιδεύσεις τα μέλη σου "χτίζοντας" την "εκπαίδευσή" τους στις αποκτηθείσες στρατιωτικές ικανότητές τους, μη δηλώνεις ότι δεν είσαι στρατιωτική ομάδα ούτε ότι δεν στοχεύεις στην ανάδειξη μαχητών διότι μια τέτοια αντιφατικότητα δημιουργεί ...ανατριχίλα σε κάποιον που σκέφτεται ότι παίζεις με κοπίδες! Προσοχή, λοιπόν μη σκίσεις την ...εσθήτα σου και μη κάνεις κρεμαστάρια αυτά που δε φτάνει η ...αλεπού! Γιατί, αν δε τα φτάνει η αλεπού, φαντάσου ο ...μπούφος... 

ΧΕΙΡΩΝΕΣ ΚΑΙ ΑΧΙΛΛΕΙΣ, ΣΗΜΕΡΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

      Μόλις 15 χρόνων ο σύγχρονος "Αχιλλέας" μας διδάσκεται την Τέχνη των Κενταύρων όχι στο Πήλιο αλλά σε μια πλαγιά του Υμηττού, εκεί που ασκούμεθα καθημερινά οι "Έλληνες Κένταυροι"! Μπορεί να τον λένε "Γιώργο" και ο Εκπαιδευτής του να μην είναι ο Χείρων, αλλά ο Δημήτρης ή η Χαρά, όμως η Τέχνη των Κενταύρων αναβιώνει όπως και παλιά στην Ελλάδα που εμείς θέλουμε και που καταφέρνουμε να περισώσουμε από τα νύχια των αρνητών της!

     Ευσταθής! Ακριβής! Ταχύς! Ακριβώς, όπως πρέπει να είναι κάθε Κένταυρος, ένας άλλος Αχιλλεύς (ο νεαρός μας Γεώργιος) καλπάζει και τοξεύει ακριβώς πάνω από το εμπόδιο, όπως του ζήτησε ο Εκπαιδευτής του! Κι ας είναι μόλις 15 χρόνων. Ίσως κάποιοι δεν εννοούν ότι η Ιστορία επαναλαμβάνεται με τον Χείρωνα και τον Αχιλλέα να μην έχουν απομακρυνθεί ποτέ από την ταλαίπωρη Πατρίδα...όσο κι αν ένας Φαλμεράιερ δικαιώνεται από τον "υπερπληθυσμό" των νεογραικύλων.

     Ίσως πιο άψογος και από τους αρχαίους Ιππείς της Ζωφόρου του Παρθενώνος, ο σύγχρονος 15χρονος Γιώργος καλπάζει με τον "Ποσειδώνα" και τοξεύει με εγκεφαλική ίππευση, απόλυτη αυτοπειθαρχία και επικεντρωμένη αποτελεσματικότητα! Στους "Έλληνες Κενταύρους" δεν αρκούμεθα σε ενδυματολογικές αναπαραστάσεις αρχαιολαγνικών στιγμιοτύπων αλλά ΑΝΑΒΙΩΝΟΥΜΕ ΕΜΠΡΑΚΤΑ την αρχαία Ψυχή που ζει μέσα μας και τη μεταλαμπαδεύουμε στους επερχομένους!

     Ο Γιώργος, μετέχει με τη δική του καθημερινή προσπάθεια στη Πομπή των Παναθηναίων και μπορεί να μη βρίσκεται στη Ζωφόρο του Παρθενώνος αλλά μεταφέρει την αρχαία Ελληνική Ψυχή σε έναν σημερινό ταπεινό σταύλο, κάπου εκεί στη πλαγιά του Υμηττού, σήμερα σε μιαν εκμηδενισμένη από τους σκυλευτές της Ελλάδα! Αλλά, αυτό είναι ΝΙΚΗ, να εξακολουθείς να μεταφέρεις Αξίες μέσα στο χαλασμό και στη παρακμή!

ΕΥΓΕ "Ποσειδώνα"!

ΕΥΓΕ Δημήτρη!

ΕΥΓΕ Χαρά!

     ΕΥΓΕ και σε σένα Γιώργο που, παρά την άθλια "κοινωνία" που σου άφησε πίσω της η καταραμένη "γενιά του Πολυτεχνείου", καταφέρνεις να διατηρείς την ποιότητα του Έλληνος στη ζοφερή καθημερινότητά σου!

H ΠΟΙΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΕΩΣ

ΤΩΝ

"ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ" 

     Δημοκρατικότατα ...χαοτική και στον τομέα των Πολεμικών Τεχνών η χώρα μας, υποφέρει από σαλτιμπάγκους που δηλώνουν ό,τι τους περνά απ΄ το ελαττωματικό μυαλό τους ώστε να αποσπάσουν χρήματα ή την "αίγλη" του "δασκάλου"... Είτε περνώντας "νύχτα" από κάποια Σχολή, είτε και χωρίς ...νυχτοπερπατήματα, τολμούν να δηλώνουν "Εκπαιδευτές" και να "μαγαρίζουν" όσα κάποιοι άλλοι υπηρετούν με συνέπεια και υπευθυνότητα! Εμείς, στους "Έλληνες Κενταύρους", παρά την τεράστια εμπειρία μας στο αντικείμενο της Έφιππης Τοξοβολίας και της Παραδοσιακής Τοξοβολίας και παρά τις διεθνείς αναγνωρίσεις τις οποίες μέχρι σήμερα κατακτήσαμε, επιμένουμε να δηλώνουμε "αρχάριοι" και να βελτιωνόμαστε συνεχώς, βελτιώνοντας και το εκπαιδευτικό μας σύστημα. Έτσι, δεν μας απασχόλησε μόνον η ασφάλεια των μαθητών μας ώστε στα οκτώ χρόνια της λειτουργίας της Ομάδος μας ώστε στα οκτώ χρόνια λειτουργίας της να μην αντιμετωπίσουμε ούτε ένα δυσάρεστο περιστατικό, δεν μας απασχόλησε μόνον να πετύχουμε ένα κορυφαίο επίπεδο εκπαιδεύσεως όλων των Μελών μας στον μικρότερο δυνατό χρόνο, αλλά επιδιώξαμε και όλα αυτά να γίνουν με μόνιμο το  χ α μ ό γ ε λ ο  στο πρόσωπο κάθε εκπαιδευομένου μας!

     Ο Ιδρυτής της Ομάδος δεν μετέφερε στην εκπαίδευση των "Ελλήνων Κενταύρων" μόνον το πάθος του για την Έφιππη Τοξοβολία, αλλά και τις συνιστώσες της προσωπικότητός του που έχει χαρακτηρισθεί από πολλούς ως "απόλυτη" με ό,τι αυτό σημαίνει για επαίοντες και μη... Όμως, μέσα σε αυτή την απολυτότητα (την οποία ούτε ο ίδιος αμφισβητεί) κυριαρχεί η επιθυμία του να βλέπει τους γύρω του να ...χαμογελούν, γι αυτό και οι "Έλληνες Κένταυροι" που είναι και οι "πιο" γύρω του, χαμογελούν ακόμη και στις πιο δύσκολες εκπαιδευτικές στιγμές, όταν ο φυσικός φόβος θα μπορούσε να είχε κυριαρχήσει με την κατήφεια που σέρνει, πάντα, μαζύ του.

     Στη Σχολή των "Ελλήνων Κενταύρων" το χαμόγελο στα πρόσωπα των εκπαιδευομένων θεωρείται ως η επιβεβαίωση μιας ποιοτικής διδασκαλίας που δίνει χαρά στους μετέχοντες, μια χαρά-απαραίτητη παράμετρο της ίδιας της ζωής! Αυτό το χαμόγελο είναι που συνοδεύει την Ομάδα μας από την γένεσή της και επιβεβαιώνει το "καλώς έχειν" της πορείας της... Και, πάντοτε, όταν "διαβάζουμε" (με πολλή προσοχή...) τις φωτογραφίες των μαθημάτων και των Προπονήσεων που αρχειοθετούμε επιμελώς, μέσα στα σημεία της μελέτης μας είναι και το χαμόγελο στα πρόσωπα των Μελών μας, ένα χαμόγελο που εάν απουσίαζε (ειδικώς από τις "κρίσιμες" στιγμές των δραστηριοτήτων μας) θα σήμαινε ότι θα απουσίαζε η ίδια η παιδαγωγική ποιότητα του συστήματός μας, κάτι που με ιδιαίτερη ικανοποίηση βλέπουμε, ευτυχώς, ότι δε συμβαίνει!

     Ένα από τα πιο νέα Μέλη μας είναι και και η Χαρά η οποία, με συνεπή προσπάθεια εξελίχθηκε πολύ σύντομα σε μία από τις καλύτερες Εκπαιδεύτριες Έφιππης Τοξοβολίας και Φυσικής Ιππικής από την οποία πολλά θα είχαν να "ζηλέψουν" οι Ευρωπαίες και Αμερικανίδες ομόλογές της! Συνεπής, αποτελεσματική, εύστοχη, ταχύτατη και πάντα με το χαμόγελο που, όταν είχε έλθει μάλλον το ...αγνοούσε! Σήμερα η Χαρά, ασχέτως κρισιμότητος καταστάσεως, επιτίθεται στο φόβο και στην ανασφάλεια με το χαμόγελο και καταφέρνει πάντα να νικά! 

     Όλοι καταλαβαίνουμε το πόσος κόπος απαιτείται και πόση ένταση παράγεται όχι απλώς σε ένα μάθημα Ιππασίας, αλλά, Έφιππης Τοξοβολίας...! Το άγχος της διατηρήσεως της ασφαλείας αλλά και της αποτελεσματικότητος, είναι παράγοντες που "σκοτώνουν" το χαμόγελο ...κι όμως...! Οι "Έλληνες Κένταυροι" ποτέ δε χάνουν τη χαρά της ζωής και το ...χαμόγελό τους, το ίδιο και η Χαρά η οποία σε κάθε φάση της λειτουργίας της μέσα στην Ομάδα, είτε ως Εκπαιδεύτρια είτε ως απλή Εφιπποτοξότρια επιβεβαιώνει με το χαμόγελό της την ποιότητα της εκπαιδεύσεως των "Ελλήνων Κενταύρων". Απολαύστε την σε μία σειρά διαφορετικών στιγμιοτύπων από διάφορες φάσεις δραστηριοτήτων κάθε άλλο παρά "εύκολες" για όσους γνωρίζουν από Ιππική:   

     

    Έτσι, με αυτό το χαμόγελο, η Χαρά ανεδείχθη όχι απλώς σε μία ικανή Εφιπποτοξότρια αλλά σε μία σπάνια Εκπαιδεύτρια της Έφιππης Τοξοβολίας παίρνοντας τη διαπίστεσή της από έναν επίσης ...χαμογελαστό Αρχηγό Ομάδος, τον Αρπάλυκο! 

     Στη, δημοκρατικώς, ασθενούσα κοινωνία του μίσους και της αγριότητος, της διαιρέσεως και της μιζέριας, της ανέχειας και του χαμού, οι "Έλληνες Κένταυροι" διατηρούνται ΕΥ-διάθετοι, ΕΥ-γενείς, ΕΥ-χάριστοι, με ένα χαμόγελο που δεν ακυρώνεται ούτε υπό τις πιο κρίσιμες στιγμές, ένα χαμόγελο που τεκμηριώνει την ποιότητα της εκπαιδεύσεώς τους όχι μόνον στη διαχείριση των ατομικών "κρίσεων" αλλά και κάθε ευρύτερης που επιφυλάσσει η ζωή!

     Διότι, "Έφιππη Τοξοβολία" δεν είναι απλώς η τόξευση κατά τον καλπασμό αλλά η υπέρβαση ...τοίχων ώστε να δεις ένα "φως" και να αναπνεύσεις "οξυγόνο" κάτω από ίσως και απαγορευτικές συνθήκες! 

Η ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΗ ΤΟΞΟΒΟΛΙΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

 

     Η Παραδοσιακή Τοξοβολία ανεβίωσε στη σύγχρονη Ελλάδα, μόλις, τον χειμώνα του 2005, όταν επέστρεψε στη χώρα από την Ουγγαρία όπου είχε μεταβεί για εκπαίδευση στην Έφιππη Τοξοβολία, στη Σχολή του παγκόσμιου πρωταθλητή Κάσσαι Λάγιος, ο Έλληνας μαθητής του Αριστοτέλης Ηρ. Καλέντζης, φέρνοντας μαζύ του και το πρώτο παραδοσιακό τόξο, ένα Μαγυάρικο "Kassai" 35 λιβρών το οποίο, σήμερα, αποτελεί τον ιστό της Σημαίας της Ομάδος μας. Δυστυχώς, μέχρι την εποχή αυτή στην Ελλάδα ήταν γνωστή μόνον η, ούτως αποκαλούμενη, "Ολυμπιακή" Τοξοβολία, εκπροσωπούμενη από την οικεία Ομοσπονδία (Ε.Φ.Ο.Τ.) η οποία, αν και στον ιστότοπό της δηλώνει ότι εκπροσωπεί και την Παραδοσιακή Τοξοβολία, ουδεμία σχέση έχει με αυτή και κανένα έργο ή υποδομή έχει επιτύχει υπέρ αυτής μέχρι σήμερα.

     Ευρύτερα, η Παραδοσιακή Τοξοβολία αρχίζει να διαδίδεται ραγδαία στην Ελλάδα από το 2008 όταν ιδρύεται η "Ελληνική Εφιπποτοξοτική Εταιρεία" και αρχίζει η συστηματική εφιπποτοξοτική εκπαίδευση των "Ελλήνων Κενταύρων" με αδιάκοπες εβδομαδιαίες Προπονήσεις μαζικής προσελεύσεως στη Παραδοσιακή Τοξοβολία.

     Από τότε, η Παραδοσιακή Τοξοβολία υπηρετείται και διαδίδεται ανελλιπώς από την Ελληνική Ομάδα Έφιππης Τοξοβολίας "Έλληνες Κένταυροι" με ιδιαίτερη προσοχή και προπονητικά προγράμματα υιοθετημένα από έγκριτες Ουγγρικές και Ιαπωνικές Σχολές. Σ' αυτές τις εβδομαδιαίες Προπονήσεις η Ομάδα των "Ελλήνων Κενταύρων" χρησιμοποιεί κατ'  αποκλειστικότητα παραδοσιακά τόξα και λοιπό εξοπλισμό, ενώ εφαρμόζει ευρύτατο συστηματικό ασκησιολόγιο συνεχώς ανανεούμενο.

     Το "πνεύμα" των Προπονήσεων Παραδοσιακής Τοξοβολίας των "Ελλήνων Κενταύρων" είναι αυστηρώς ομαδικό, όπως σε όλες τις μεταναστευτικές Κοινωνίες των αρχαίων νομαδικών λαών στις οποίες, αν όλη η κοινότητα δεν ήταν αξιόμαχη ελάχιστη αξία είχε εάν μόνον κάποια από τα μέλη της ήξεραν να πολεμούν. Έτσι, όλοι όσοι μετέχουν των Προπονήσεών μας λογίζονται ως "ένας άνθρωπος" που κάθε φορά καλείται να προοδεύσει τοξευτικά, κάτι που αποτρέπει την ανάπτυξη ανταγωνιστικών τάσεων κι εξασφαλίζει ηρεμία, αυτοσυγκέντρωση, απόλαυση και πρόοδομε κάθε τόξευση.

     Η επιτυχία του εκπαιδευτικού προγράμματος Παραδοσιακής Τοξοβολίας των "Ελλήνων Κενταύρων" έχει επιβεβαιωθεί στους διεθνείς αγώνες W.T.A.F. 2010 της Ν. Κορέας όπου η Ελληνική Ομάδα τιμήθηκε με διεθνές βραβείο τοξευτικής επιδείξεως και στους, επίσης, διεθνείς αγώνες της Κωνσταντινουπόλεως 2012 (Τουρκία) κατά τους οποίους, Μέλη της τιμήθηκαν με ένα κύπελλο και δύο μετάλλια.

 

     Η Ομάδα Έφιππης Τοξοβολίας "Έλληνες Κένταυροι" προσεγγίζει την Παραδοσιακή Τοξοβολία τελετουργικά ως ιερή γνώση και τέχνη η οποία διδάσκεται απολύτως δωρεάν, επιπλέον δε, χορηγούνται δωρεάν κοινόχρηστα παραδοσιακά τόξα σε όποιο Μέλος της αντιμετωπίζει δυσχέρεια αποκτήσεως ατομικού τόξου.

TRADITIONAL ARCHERY IN GREECE

  Traditional Archery has revived in modern Greece during the winter of 2005 by Aristotle Herc. Kalentzis, right after his return from his first training in Horseback Archery at the school of the world champion Kassai Lajos which is based in Hungary. Those days the regenerator of Greek Traditional Archery brought with him from Hungary the first traditional bow, a Magyar-"Kassai".

     Unfortunately, up to that day, the only type of Archery known in Greece was the, so called, "Olympic" Archery, which was represented by the National Federation of Greek Archery (E.F.O.T.) which despite its declaration that it also represent "Traditional Archery" in Greece, it has absolutely no relationship nor has it ever performed any actions or foundamental support for its Traditional Archery benefit up to today.

     Traditional Archery has began its leaps of recognition and spreading around Greece, during 2008 upon the foundation of "Hellenic Horseback Archery Society" and thus the beginning of the training under a concrete structured system of thw “Greek Centaurs” with uninterrupted weekly training sessions in Traditional Archery always with a growing number of participants.

     Since then, Traditional Archery is being supported and being promoted methodically by the  Team of “Greek Centaurs” with special attention paid upon its promotion and training programs that have been adopted from the Hungarian and Japanese relevant schools. In these weekly training sessions, the Team of the “Greek Centaurs” uses, exclusively, traditional bows and supplies a wide methodical exercise manual that is constantly being revised and renewed.

     The “spirit” of the training sessions of Traditional Archery of the “Greek Centaurs” is of a unique “team nature” as it is in all migrant societies of the ancient nomadic nations, where if not the entire society wasn’t always war ready it was of minor importance if only some of the society’s members knew how to fight.

     Therefore, all members that get involved in the training sessions of Traditional Archery of the “Greek Centaurs” are viewed upon as “one person” that is being challenged to progress in Archery, and that alone diverts the trainees from the competitional trends and it promotes calmness, concentration, enjoyment and progress with each Archery session.

     The success of the training program of Traditional Archery of the “Greek Centaurs” has been certified during the International Games of  W.T.A.F. 2010  in S. Korea where the Greek Team has been honoured with the International Award of Archery Showmanship. “Greek Centaurs” has been also honoured with a cup and two medals during the International Games in Constantinople (Turkey, 2012).

     The Greek Horseback Archery Team “Greek Centaurs” approached Traditional Archery ritually as a “holly knowledge and art” and it is being taught without any financial obligation of its members. Over and above, the Team offers for common use traditional bows to the members that cannot afford to own their own bow.  

   

     

 Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΩΣ ΥΠΕΡΤΑΤΗ ΣΥΝΙΣΤΩΣΑ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ

  

«Δεν αποδεχόμαστε, απλώς, την ελευθερία του ατόμου, αλλά, την απαιτούμε!».

[Οtto Dietrich]

 

     Όσο κι αν φαίνεται παράξενο, την παραπάνω φράση  την άφησε ως γραπτή παρακαταθήκη σε ένα φιλοσοφικό δοκίμιο το οποίο συνέγραψε, ένας σοφός διανοητής του 20ού αιώνος, ο οποίος ούτε κενολόγος δημοκράτης ήταν, ούτε από εκείνους που επαναλαμβάνουν στερεότυπες κοινολογίες που ‘χαϊδεύουν’ τα ‘αφτιά’ των όχλων τους οποίους, άλλωστε, περιφρονούσε…

     Η παραπάνω φράση αποτελεί σύναψη πίστεως του ιδρυτή των «Ελλήνων Κενταύρων» και, ασχέτως προελεύσεως, ηθική ‘πυξίδα’ όλων όσων θεωρούν εαυτούς παραγωγούς Πολιτισμού. Διότι, ο σεβασμός της ελευθερίας της προσωπικότητος του ‘άλλου’ αποτελεί τεκμήριο της δικής μας ελευθερίας χωρίς την οποία ελευθερία, την υπέρτατη αυτή συνιστώσα Πολιτισμού, κανένα πρόσωπο και καμία Κοινωνία δεν μπορεί να θεωρηθούν πολιτισμένα.

     Στην Ομάδα μας αποδεχόμαστε κάθε Μέλος μας όπως ακριβώς αυτό είναι υπό την μόνη προϋπόθεση της εκ μέρους του αποδοχής του Καταστατικού που διέπει την λειτουργία της και το οποίο είναι δημόσια αναρτημένο, ώστε κάθε ενδιαφερόμενος να μπορεί να λάβει γνώση πριν ενταχθεί. Το Καταστατικό αυτό δεν επιχειρεί να αλλάξει νοοτροπίες ή να τροποποιήσει ψυχολογίες κάτι το φύσει αδύνατον αφού τα πλάσματα γεννώνται με ‘εγγεγραμμένο’ γονότυπο και δεν ‘γίνονται’ ο,τιδήποτε θελήσει κάποιος τρίτος, κάτι που εάν ίσχυε ο Κόσμος θα ήταν ακριβώς διαφορετικός. Απλώς, το Καταστατικό προσδιορίζει την ‘κοινή γλώσσα’ επικοινωνίας μέσα στην Ομάδα ώστε να προλαμβάνονται βαβυλωνιακές παρανοήσεις με ό,τι κι αν αυτές επισύρουν.

     Με δεδομένο, λοιπόν, τον σεβασμό μας στην ελευθερία της προσωπικότητος των Μελών μας, στους «Έλληνες Κενταύρους» επιχειρούμε να τα μυήσουμε στην Παιδεία και την χαρά της Έφιππης Τοξοβολίας ως μέρους της παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς, όπως η “Unesco” την θεωρεί. 

     Στους «Έλληνες Κενταύρους» δεν επιχειρούμε να κερδίσουμε χρήματα, προβολή, αίγλη ή άλλα ιδιοτελή οφέλη. Μας ενδιαφέρει να αναπτύξουμε την αγαπημένη μας πολεμική τέχνη, την Έφιππη Τοξοβολία, διευκολύνοντας να την κάνουν ‘κτήμα’ τους και όσους ενδιαφέρονται γι αυτήν, πλησιάζοντάς μας. Γι αυτό και δεν προσωποληπτούμε, γι αυτό έχουμε και την ‘πολυτέλεια’ μιας αυστηρής επιλογής Μελών, αδιαφορώντας για εκείνους που μας ‘αποχαιρετούν’ αντιλαμβανόμενοι το ασύμβατό τους με το υψηλό επίπεδο ποιότητος της Ομάδος μας.

     Κρατούμε, στην Ομάδα μας, ορθάνοιχτες δύο ‘πύλες’: την ‘πύλη εισόδου’ και την ‘πύλη εξόδου’ ώστε να μπορούν να μας επισκέπτονται όλοι, ανεξαρτήτως θρησκευτικών, πολιτικών και λοιπών πεποιθήσεων, αλλά και να μπορεί όποιος βούλεται να απομακρυνθεί, χωρίς να είναι υποχρεωμένος να δώσει την οιανδήποτε ‘εξήγηση’. Είμαστε υπερήφανοι για τα παραμένοντα Μέλη μας όσο και για εκείνα τα τέως, που με ελεύθερη βούληση απεφάσισαν να περάσουν την ‘πύλη εξόδου’ διότι καταφέραμε να είμαστε αυτοί που τα μύησαν στην Έφιππη Τοξοβολία ή στην Παραδοσιακή Τοξοβολία, τόσο σημαντικές για την ισορροπία του πνεύματος και του σώματος, τέχνες. Ή μάλλον, το προσπαθήσαμε…

     Στους «Έλληνες Κενταύρους» ποτέ δε ρωτάμε κάποιον, ούτε γιατί έρχεται, ούτε γιατί φεύγει! Περιοριζόμαστε να τον μυήσουμε σ’ αυτό για το οποίο έρχεται και δεν τον πιέζουμε να αναλάβει την οιανδήποτε επιπλέον ευθύνη πλην της Έφιππης Τοξοβολίας. Κυρίως, δεν μας απασχολεί, ούτε γιατί κάποιος φεύγει από την Ομάδα μας, ούτε προς τα πού θα κατευθυνθεί. Μόνο μία ειλικρινής …διαμνημόνευση «Καλό κατευόδιο!» είναι ό,τι θα ακούσει από εμάς, ελπίζοντας ότι προς όπου κι αν κατευθυνθεί μετά από εμάς, να παραμένει ισορροπημένος μέσα σε ένα κλυδωνιζόμενο Κόσμο.

     Βεβαίως, η κατανόηση των αυτονοήτων είναι ό,τι πιο …δύσκολο για μια Κοινωνία για την οποία γράφει ο Ömer Zülfü Livaneli ότι «έχει μείνει αιώνες στα σκοτάδια ανεκπαίδευτη και με το κεφάλι γεμάτο δεισιδαιμονίες»! Έτσι, κάποιοι που αποτελούν αυθεντικά δείγματα της Κοινωνίας που περιγράφει ο Ömer Zülfü Livaneli δε μπορούν να δεχθούν ότι υπάρχουν και πασιφανέστατα αυτονόητα, καταφεύγοντας σε …’νευροψυχωσικές συνωμοσίες’ με τον …εαυτό τους, κατασκευάζοντας πλασματικούς ‘δράκους’ με την σκιά των οποίων αντιπαρατίθενται. Δυστυχώς γι αυτούς, οι «Έλληνες Κένταυροι» ως εφιπποτοξοτική Ομάδα δε μπορούν να προσφέρουν την οποιανδήποτε ‘συνδρομή’ …εκτός από το να τους ευχαριστήσει για την απαλλαγή από την παρουσία τους διότι, είναι δεδομένο ότι αργά ή γρήγορα αυτοί θα περάσουν την ορθάνοιχτη ‘πύλη εξόδου’, όπως και τη περνάνε…

     Σε λίγες ημέρες η «Ελληνική Εφιπποτοξοτική Εταιρεία» θα κλείσει ακόμη έναν χρόνο εργώδους βίου ως ο μόνος φορέας Έφιππης Τοξοβολίας στην Ελλάδα. Και οι «Έλληνες Κένταυροι» θα συνεορτάσουμε μαζύ της, πολύ καλύτερα οργανωμένοι, πολύ περισσότερο αναγνωρισμένοι, με πολύ περισσότερες διεθνείς βραβεύσεις, πολυπληθέστεροι  και υπό έναν άξιο Αρχηγό, τον αγαπημένο μας Αρπάλυκο, με την επίσης άξια Υπαρχηγό και, επίσης, αγαπημένη μας Χαρά.

     Με ισχυρές βάσεις και, κυρίως, σεβόμενοι αλλά και απαιτώντας την ελευθερία των προσωπικοτήτων των Μελών μας, κινούμεθα προς την κατάκτηση, ακόμη περισσότερο, της Έφιππης Τοξοβολίας στης οποίας το ‘μονοπάτι’ θα συμπορευθούμε αρκετοί, πολύ περισσότεροι παρά ποτέ. Κάποιοι που θα απουσιάζουν θα τους συνοδεύει πάντοτε η ειλικρινής ευχή μας «Καλό κατευόδιο!» όπου κι αν βρίσκονται. Το μόνο ασφαλές είναι ότι κανείς δεν θα …λείψει από κανέναν, αρκεί η ελευθερία να γίνεται αντιληπτή ως υψίστη συνιστώσα Πολιτισμού. Δυστυχώς όμως, η αντίληψη, η υγιής, τουλάχιστον, αντίληψη, δεν αποτελεί ελπίδα για όσους σκιαμαχούν με πλασματικούς ‘δράκους’ και ‘με το κεφάλι γεμάτο δεισιδαιμονίες’.

     «Χιλιόχρονη!» λοιπόν η «Ελληνική Εφιπποτοξοτική Εταιρεία», οι «Έλληνες Κένταυροι» και μαζύ τους η ίδια η Ελληνική Έφιππη Τοξοβολία, αν μη τι άλλο, για να μας υπενθυμίζει ότι η ελευθερία συνιστά την υπέρτατη συνιστώσα Πολιτισμού!

To Δ.Σ. της "Ελληνικής Εφιπποτοξοτικής Εταιρείας".