ΟΙ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΕΣ MAΣ

ΠΕΡΙΓΡΑΦΟΥΝ ΤΑ ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΤΟΥΣ

ΠΡΟΟΔΟΣ ΧΩΡΙΣ ΕΚΠΤΩΣΕΙΣ

     Μπορεί σήμερα σε όλη την κοινωνία να επικρατεί ένα χάος και ο κόσμος να τρέχει πανικόβλητος προκειμένου να πετύχει προσφορές στα καταστήματα όμως στην σχολή των "Ελλήνων Κενταύρων" επικρατεί πρόοδος χωρίς καμία έκπτωση.

     Τα μαθήματα μας σήμερα ξεκίνησαν με Ιπποκομία και από ότι όλα δείχνουν ο Εφιπποτοξότης Γεώργιος και Εκπαιδευτής υπό επίβλεψη αναδεικνύεται πολύ αυστηρότερος από τον εκπαιδευτή του και Υπαρχηγό της Ομάδας Μάριο τον οποίο είναι φανερό πως τον διακατέχει μία ευγένεια ψυχής.

     Και ενώ ο Γεώργιος είχε αναλάβει την διεύθυνση της 'ορχήστρας' ο Κωνσταντίνος σχολίαζε τις φωτογραφίες που τραβούσε με την καινούργια μηχανή του μαθητή του με έναν πανέξυπνο φίλο του, ο οποίος του υποδείκνυε πως θα πρέπει να την βάλει στο αυτόματο διότι δεν γνώριζε ακόμα να κάνει τις περίπλοκες χειροκίνητες ρυθμίσεις και να τις αφήσει για τους ευφυείς Ίππους.

     Έτσι στο σημερινό τους μάθημα ο Γεώργιος και η Χρυσούλα έπρεπε να  περπατήσουν μαζί με τον Ίππο τους περιμετρικά του στίβου και, ανά συχνά τακτικά διαστήματα, να τον περάσουν από ρυθμό βάδην σε στάση με την χαρακτηριστική έκφραση «Ό-λά» .

     Εφόσον επιτεύχθηκε αυτή η άσκηση πέρασαν σε κυκλική τροχιά υπό τις ίδιες συνθήκες. 

     Οι θαυμάσιοι χειρισμοί της Χρυσούλας δεν άργησαν διόλου να επιφέρουν την επιθυμητή επικοινωνία με τον Ίππο της, και το αποτέλεσμα ήταν ο Βίγκο να εκτελεί κυκλική κίνηση επί της μαθήτριας μέσα σε λίγα λεπτά δίχως κανένα απολύτως βοήθημα.

     Επιβράβευσε τον Ίππο της και στην συνέχεια μετέδωσε τις γνώσεις της στον αρχάριο μαθητή της σχολής μας Γεώργιο, όπου και αυτός είχε τα ίδια αποτελέσματα!

     Μετά το ουσιαστικό μάθημα το οποίο γίνεται πάντα από το έδαφος η Χρυσούλα διασκέδασε με τον Βίγκο περνώντας μερικές βαλβίδες κάτι το οποίο, για όσους την γνωρίζουν ξέρουν πως είναι και η αγαπημένη της άσκηση.

     Όμως δεν τελειώσαμε εδώ μιας και οι μαθητές τις Σχολής μας  όταν τελειώνουν το μάθημα τους αρχίζουν ένα άλλο ακόμα μεγαλύτερο την αλληλοδιδακτική. Και ενώ ο Γεώργιος έχει κάνει έναν μονοψήφια μαθημάτων είχε αυτήν την εκπληκτική στάση υπό την επίβλεψη της Καζακστανής μαθήτριάς μας.

     Ευχαριστημένος μετά το μάθημα του ο Γεώργιος, ευχαριστημένη και η Χρυσούλα,

αλλά πάνω από όλα ο Κωνσταντίνος με την ΠΡΌΟΔΟ των μαθητών του.

Κωνσταντίνος Δαμιανάκης 

Αρχηγός Ομάδος-Εκπαιδευτής

ΟΠΩΣ ΑΚΡΙΒΩΣ ΚΑΙ ΕΝΑ ΛΟΥΛΟΥΔΙ

     Η σημερινή ηλιόλουστη ημερίδα ξεκίνησε με τον εκπαιδευτή υπό επίβλεψη Γεώργιο να εργάζεται επί εδάφους με τον αγαπημένο του Sir Oswald Mosley.

     Το ασκησιολόγιο δε θα μπορούσε παρά να περιλαμβάνει προχωρημένες ασκήσεις όπως αρμόζουν σε έναν προχωρημένο μαθητή.

     Ο εκπαιδευτής του, Μάριος, θέλησε εκτός απ' το να εκπαιδεύσει μαθητή και Ίππο, να δοκιμάσει και την ετοιμότητα του μαθητή του.

     Έτσι οι εντολές για τις ασκήσεις ακριβείας, που περιείχαν από εναλλαγές βηματισμών ίππου με εναλλαγές χειρός του μαθητή επί των ηνιών,

     Μέχρι υπερπήδησεις εμποδίου, δίδονταν γρήγορα, κάτι το οποίο δε φάνηκε να σαστίζει διόλου τον Γεώργιο,ο οποίος κατάφερε να τις εκτελέσει άριστα.

     Η Έφιππη Τοξοβολία δε θα μπορούσε να παραλειφθεί από μια τέτοια ημέρα, αλλά φυσικά και δω τα πράγματα δεν ήταν και εύκολα,

     Καθώς ο εκπαιδευτής του πιστεύει πως τα δύσκολα είναι αυτά που μας βοηθούν να προοδεύουμε πάντοτε στη ζωή.

     Έτσι, αναπάντεχα, ο στόχος του Γεώργιου δεν ήταν παρά ένα μικροσκοπικό κίτρινο λουλούδι, το οποίο αυτός κλήθηκε να πετύχει δίχως να καταστρέψει, αφού στη σχολή μας στοχεύουμε στο "όμορφο" μονάχα αγγίζοντας το,

     Όπως ακριβώς και ένα λουλούδι.

Μάριος Ευθυμιάδης

Υπαρχηγός Ομάδος-Εκπαιδευτής

Η ΑΥΤΑΡΚΕΙΑ ΤΟΥ "ΤΙΠΟΤΕ"

     Σε μια αχανή και αραιοκατοικημένη χώρα, όπως η Μογγολία, όπου μπορεί να διασχίζεις χιλιάδες τετραγωνικά χιλιόμετρα συναντώντας μόνον απομεινάρια ζώων, έχεις μια μεγάλη ευκαιρία να διδαχθείς τη σύνθεση των αντιθέσεων που καταλήγουν στην αυτάρκεια του "τίποτε". 

     Σ' αυτή την χώρα όπου, τα πρωτόγονα κάρα με τους τροχούς που δεν έχουν ελαστικό αλλά οδοντωτό σίδερο, έρχονται σε πλήρη αντίθεση με τα υπερμοντέρνα κα πανίσχυρα οχήματα παντοδαπού εδάφους μπορείς να καταλάβεις πόσο τα πάντα συνηγορούν υπέρ ενός "τίποτε" που πρωταγωνιστεί στο όλον.

     Σ'  αυτές τις αχανείς εκτάσεις που οι ταξιδευτές τις απολαμβάνουν είτε έφιπποι είτε εποχούμενοι, η σκέψη τρέχει στην απεραντοσύνη ενός κόσμου πολύ μακρινού από τα δυτικά πρότυπα ο οποίος σε τοποθετεί ενώπιον ενωπίω και σε προικίζει με το προνόμιο ενός αυτοπροσδιοριστικού διαλογισμού. 

     Σ΄ετούτη τη περίεργη ασιατική πρωτεύουσα όπου μπροστά στα υπερσύγχρονα κτήρια αναδεικνύουν την παραδοσιακή διαχρονικότητά τους οι γιούρτες της νομαδικής ζωής, η εικόνα της αντιθέσεως παραδοσιακού και μοντέρνου όχι μόνον δεν είναι ενοχλητική για το αισθητήριο αλλά, γεφυρώνοντας τον χρόνο σε βοηθά να εξαρθείς πάνω από αυτόν.

     Το Ουλαανμπαατάρ μπορεί να αρχίζει να καλύπτεται από ουρανοξύστες χτισμένους με εργατικά χέρια "εισαγόμενων" Κινέζων που δουλεύουν είκοσι τέσσερις ώρες το εικοσιτετράωρα, όμως η "καρδιά" του, η πλατεία Σούκχμπαατάρ, τιμά πάντα τον γενάρχη Τσίγκις Κχάαν και η έφιππη προεδρική φρουρά με την εντυπωσιακή της εμφάνιση αποδίδει σεβασμό μπροστά στο άγαλμα του μεγάλου ηγέτη, εντελώς αφομοιωμένη από ένα σύγχρονο αστικό περιβάλλον.

     Ταυτοχρόνως, λίγα χιλιόμετρα μακρύτερα, οι λάτρεις των ιππικών αγώνων της στέπας συνωστίζονται για να παρακολουθήσουν τον ετήσιο εθνικό αγώνα Νααντάμ, προτιμώντας τη ράχη των Ίππων τους αντί των πολυτελών οχημάτων που "ξεχνάνε" γι αυτή τη μέρα. 

     H όπερα της Μογγολικής πρωτεύουσας εκπλήσσει με την πληθωρικότητα των χρωμάτων της και των επί σκηνής δρωμένων.

     Σ'  αυτή την όπερα το καλλιτεχνικό αποτέλεσμα εκμηδενίζει αδυσώπητα ακόμη και ότι παράγεται στη μεγαλύτερη σκηνή της Δύσεως... Κι όμως, πάνω στο σανίδι αυτής της μοναδικής σκηνής νομίζεις πως τα πάντα γεννιούνται από ένα σπυρί ρυζιού κι επιστρέφουν σ΄ αυτό όταν ήδη σε έχουν τυφλώσει...

     Κάτι ανάλογο και στο, ασφυκτικά, γεμάτο στάδιο όπου χιλιάδες θεατές και αθλητές της Πάλης της Ιππικής και της Τοξοβολίας κάθε χρόνο, στην εθνική γιορτή αγωνίζονται για μια διάκριση, ένα ..."τίποτε" που συμποσούται σε έναν χορό του αετού γύρω από τις ιερές ιππουρίδες.

     Όλη η Μογγολία ένα μοναχικό αρπακτικό καθισμένο  έξω από μια Βουδιστική στούπα μέχρι ν'  απλώσει τα φτερά του και να πετάξει στο άπειρο...

     Στη γιούρτα του Σαμάνου, αντίθετα, κυριαρχεί η ζωή κι η έκσταση...

     Μπορεί κι εδώ η λιτότητα να κρέμεται από ένα σκοινί στο ξύλινο πλέγμα...

     Μπορεί κι εδώ στον ευτελή πέτσινο ασκό το γάλα της φοράδας να υφίσταται τη ζύμωσή του... 

     Η "ζεστή", όμως, φιλοξενία του Σαμάνου που δεν "αγγίζει" χρήματα, είναι αισθητή στον επισκέπτη.

     Πάντα στον περαστικό το πιάτο θα προσφερθεί πλουσιοπάροχα...

     Κι η μουσική θα ηχήσει για το κέφι όλων.

     Οι μικρές χορεύτριες, κάτω από το δέρμα του ιερού λύκου, θα μας σπαζοκεφαλιάσουν για την ανθρώπινη ανατομία κι όμως...

     Ο Σαμάνος, χωρίς τίποτε το ιδιαίτερο, με απλότητα και μεταδοτικότητα θα μας αποκαλύψει τις δυνάμεις που τον πλαισιώνουν στην κοσμική, θεραπευτική, αποστολή του.

     Όσοι ευτυχήσαμε να βρεθούμε σε μια τέτοια στιγμή καταλάβαμε τη μεγάλη δύναμη του Τεγκερισμού και την ιερή προσπάθεια του Σαμάνου ο οποίος μέσα από το -επίσης- "τίποτε" θαυματουργεί.

     Το χορδωτό Μόριν Κχουούρ θα γράψει τον δικό του επίλογο της βραδιάς ενώ...

     ...Ενώ η μικρή χορεύτρια θα συνεχίσει να μας εκπλήσσει.

     Στο τέλος, ο χορός της Σαμάνας θα μας παρασύρει στην έκσταση χωρίς σταλιά κρασιού, χωρίς ίχνος παραισθησιογόνου, έτσι, απλώς με τη δική της κίνηση, με το δικό της "τίποτε"...

     Σ΄ αυτή τη χώρα που ευτυχεί με τα ελάχιστα, τα παιδιά της χαμογελάνε.

     Σ΄ αυτή τη χώρα που ευημερεί με το "τίποτε" τα άτια της καλπάζουν ευδαίμονα και οι πολεμιστές της κυριαρχούν στο χρόνο, με μόνο πολεμοφόδιό τους το "τίποτε". Για φανταστείτε να είχαν και ..."κάτι"...;

"Πολιτιστικό Κέντρο Σαολίν Τσανγουγί Ελλάδος"  

[Shaolin Temple Greece 希腊少林寺].

     Η ευχή για την πνευματική πρόοδο των μαθητών Πολεμικών Τεχνών όλου του Κόσμου,  συνόδευσε την προσφορά φωτός των "Ελλήνων Κενταύρων" στον μεγάλο Δάσκαλο Μπόντιντάρμα,, σε μία τελετή εορτασμού των γενεθλίων του Ιδρυτή του Βουδισμού Τσαν, στο φιλόξενο περιβάλλον του Ναού του "Πολιτιστικού Κέντρου Σαολίν Τσανγουγί Ελλάδος"  [Shaolin Temple Greece 希腊少林寺].

      H ατμόσφαιρα του Ναού με την αλήθεια της σινικής λιτότητος αλλά και δυναμικής, ήταν μοναδική για τη βιωματική ενσυναίσθηση της τελετής.    

     Μετά την απαγγελία της Σούτρας της καρδιάς και την προσφορά φωτός με την ευχή μας, ο σεβασμιώτατος Δάσκαλος του Ναού και οι μαθητές του μας έκαναν την Τιμή της παραθέσεως ενός έξοχου δείπνου στην κοινή τράπεζα του οποίου εντοπίσαμε και επικοινωνήσαμε και με δύο Μέλη της Ομάδος των "Ελλήνων Κενταύρων" τα οποία έχουν την ευτυχία να ασκούνται και στην υψηλή τέχνη των Σαολίν υπό τις καλύτερες συνθήκες.

     Βαθύτατη ευγνωμοσύνη και υπόκλιση προς τον Βωμό, τον σεβασμιώτατο Δάσκαλο αλλά και τους ευγενέστατους μαθητές του. Αμιτουοφό. 

TOTE, Ή, ΤΩΡΑ;

Απότμημα διακοσμητικού πινακιδίου

Περίοδος: Εποχή Σιδήρου III

Χρονολόγηση: περίπου 8ος–7ος αιώνας, π.χ.χ.

Τοποθεσία: Περσία, Ziwiye

Πολιτισμός: Περσικός

Υλικό: Ελεφαντόδοντο.

Διαστάσεις: 2.13 x 4.17 in. (5.41 x 10.59 cm)

Ταξινόμηση: Ελεφαντοστέινα ανάγλυφα

Έκθεση: The Metropolitan Museum of Art: Met Fifth Avenue in Gallery 400 [N.Y.]

     Το συγκεκριμένο αντικείμενο αποτελεί το ένα από τρία παρόμοια με σκηνές μάχης και κυνηγίου, τα οποία εκτίθενται στο Μητροπολιτικό Μουσείο της Νέας Υόρκης, προερχόμενα από την περσική συλλογή ευρημάτων Ziwiye.

     Κάποιες στυλιστικές διαφορές που διακρίνονται μεταξύ τους δείχνουν ότι είναι δημιουργήματα διαφορετικών τεχνητών αν και τα τρία τεκμηριώνουν μία στενή σχέση με τις σκηνές των λιθίνων αναγλύφων που κοσμούν τα Ασσυριακά ανάκτορα. Ως εκ τούτου, χαρακτηρίζονται ως ελεφαντοστέινα "Ανάγλυφα Ασσυριακής τεχνοτροπίας" και θεωρούνται ότι αποτελούσαν μέρη διακοσμήσεως επίπλων.

     Στο συγκεκριμένο απότμημα και στη δεξιά πλευρά του απεικονίζεται ένας έφιππος πολεμιστής ο οποίος ποδοπατά το πεσμένο σώμα του αντιπάλου του. Καίτοι δυσδιάκριτο λόγω φθοράς, το πρόσωπο του πεσμένου στρέφεται προς το ρύγχος του Ίππου ενώ το χέρι του τείνει να εκτρέψει το δόρυ του εφίππου ο οποίος το κατευθύνει εναντίον του. Η σκηνή ξεχειλίζει από την κυριαρχία του εφίππου και την απόγνωση του ηττημένου αντιπάλου ο οποίος βιώνει το τέλος του.

     Στην αριστερή πλευρά του το απότμημα απεικονίζει δύο γενειοφόρους Τοξότες οι οποίοι είναι περιβεβλημένοι με κοντά περιζώματα ΄στρέφοντας τα φονικά Τόξα τους εναντίον ενός εχθρού ο οποίος φαίνεται να τους απειλούσε από αυτή την πλευρά του πλακιδίου.

     Η χάραξη όλης της παραστάσεως είναι πολύ λεπτή και ακριβής, αν και η "γεωμετρία" των Τοξοτών κατά το άνοιγμα των Τόξων τους δεν ελέγχεται ως ακριβής.

     Τι συμπεράσμστα όμως προκύπτουν από την μελέτη όλων των ως άνω:

     Μπορούμε, άραγε, να φανταστούμε ότι, σήμερα, θα καταφέρναμε να αγοράσουμε από κάποιο κατάστημα επιπλώσεων ένα οποιοδήποτε έπιπλο με ανάλογη διακόσμηση; Θα μπορούσαμε να προμηθευτούμε, ας πούμε, μία πολυθρόνα με διακόσμηση [από οποιοδήποτε υλικό] που να απεικονίζει σκηνές μάχης οι οποίες να ξεχείλιζαν από θάνατο ή απόγνωση; Θα μπορούσαμε να αγοράσουμε μια ...τραπεζαρία της οποίας τα διακοσμητικά μοτίβα θα ήσαν ανάλογα με την παράσταση του παραπάνω Περσικού πλακιδίου; Ασφαλώς, όχι.

     Η Ανθρωπότητα κινείται επάνω σε έναν άξονα εξορκισμού του θανάτου και της οδύνης και παρά την μακραίωνα ύπαρξή της εξακολουθεί να πάσχει από και από τον θάνατο και από την οδύνη, ενώ τίποτε δεν μαρτυρά ότι κάποτε θα πάψει να πάσχει από αυτά. "Κάποτε" [και το ως άνω πλακίδιο αποτελεί τεκμήριο εκείνου του "κάποτε"] η Ανθρωπότητα έδειχνε τουλάχιστον συμφιλιωμένη με αυτά τα δύο δεινά της ειμαρμένης της αναδεικνύοντάς τα, μάλιστα και σε ...διακοσμητικά μοτίβα της καθημερινότητός της, ενώ σήμερα δείχνει ότι τα φοβάται τόσο πολύ ώστε να κλείνει τα μάτια της στη "θέα" τους.

     Πότε ο Κόσμος ήταν καλύτερος, όταν τότε ήταν συμφιλιωμένος με την πραγματικότητα ή σήμερα που δείχνει να μην αντέχει τη θωριά της; 

ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΕΧΟΥΝ ΔΕΙ ΠΟΤΕ 

ΤΗΝ ΕΙΚΟΝΑ ΤΟΥΣ

     Aν και δεν κατάφεραν ποτέ να δουν τον εαυτό τους, ίσως εμείς, που νομίζουμε ότι βλέπουμε, απορήσουμε για το πως ένας τυφλός όχι μόνον καταφέρνει να στοχεύσει και να τοξεύσει  αλλά και επιτυγχάνει καθ΄ όλη αυτή την διαδικασία την ιδανική στάση και κίνηση όπως, καμιά φορά, δεν τα καταφέρνουν οι ...βλέποντες...

     Οι τυφλοί μαθητές της Σχολής Τυφλών Τοξοτών των "Ελλήνων Κενταύρων Καλαμάτας" μας δίνουν ένα ωραιότατο μάθημα περί της ιδανικής γεωμετρίας του σώματος του Τοξότη κατά την Τοξοβολία.

     Και εκτός της ιδανικής στάσεως και κινήσεως του σώματός τους, οι τυφλοί μαθητές μας, με τη γαλήνη "ζωγραφισμένη" στο πρόσωπό τους μας υπενθυμίζουν ότι οι ικανότητες των πραγματικών αυτοφώτων τους καθιστούν ευδαιμονέστερους πολλών ετεροφώτων, ακόμη και σε μία τόσο απαιτητική, πολεμική, Τέχνη, όπως η Τοξοβολία. Και η φωνή του Χρύσανθου ο οποίος προπονεί τους τυφλούς μαθητές μας το επικυρώνει.

ΕΥΧΕΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΡΠΑΛΥΚΟ

     Mπορεί η σοβαρή κακοκαιρία να μην επέτρεψε την όποια προπονητική δραστηριότητα για την Ομάδα μας αυτές τις ημέρες όμως η έλευση του Αρπάλυκου για ολιγοήμερες διακοπές στην Αθήνα μας έδωσε την χαρά να τον ξαναδούμε να ιππεύει μαζύ μας.

     "Ανταμώνοντας" και πάλι, μετά από έναν χρόνο απουσίας με τον αγαπημένο του Ίππο Όλι, ο Αρπάλυκος μας πρόσφερε ξανά ωραία εφιπποτοξοτικά "στιγμιότυπα" με την ιιπευτική δεξιότητα και μαχητικότητα που τον διακρίνει.

     Επιστρέφοντας στην Αγγλία, στον υπέροχο Σταύλο όπου διαπρέπει, τον ακολουθούν οι ευχές όλων μας ελπίζοντας να τον έχουμε σύντομα και πάλι κοντά μας. Κι αυτό είναι κάτι που του, ασφαλώς, το εύχεται και ο Όλι.

"SACRED HOOP" 

     Στη Δύση, ο Σαμανισμός, ή, πιο σωστά, ο Τεγκρισμός, παραμένει δυσερμήνευτος, κατά κανόνα, ταυτιζόμενος με τον Ανιμισμό. Έτσι, είναι ελάχιστες οι, εκτός Ασίας, αξιόλογες προσεγγίσεις του Σαμανισμού  και μία από αυτές πιστώνεται στο βρεταννικό τριμηνιαίο περιοδικό “Sacred Hoop” (Ιερή Στεφάνη) που ίδρυσαν, το 1993, δύο Βρεταννοί, οι  Faith Nolton (Jan Morgan Wood) και Nicholas Breeze Wood στη πόλη Pembrokeshire της νοτιοδυτικής Ουαλίας, κυκλοφορώντας έκτοτε συνεχώς.

     Φέτος, με την ευκαιρία του επετειακού εορτασμού της εκδόσεώς του, το περιοδικό προσφέρει στο αναγνωστικό Κοινό του ένα πολυσέλιδο pdf για τον Σαμανισμό το οποίο μπορείτε να το διαβάσετε κλικάροντας την παρακάτω εικόνα:

ΠΕΤΥΧΑΙΝΟΝΤΑΣ "ΚΕΝΤΡΟ"

     Ένας τυφλός μαθητής μας, ο αγαπημένος μας Βαγγέλης, ακούει τον Προπονητή του να του λέει : "ΠΕΤΥΧΕΣ ΚΕΝΤΡΟ !". 

     Το ανθρώπινο μεγαλείο της θελήσεως εκμαιεύει “φως” εκεί που η φύση το στέρησε. Και σ΄αυτή την "μαιευτική" διαδικασία, η Ελληνική Ομάδα Έφιππης Τοξοβολίας "ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΕΝΤΑΥΡΟΙ" θέλει να έχει την δική της, αλτρουιστική συμβολή.