ΑΝΑΤΟΛΗ ΕΚ …ΔΥΣΜΩΝ
Και, καθώς οι
διπλωμένες στα τέσσερα, χαρτοπετσέτες, πατσαβουριάζονται η μία μετά την άλλη
από τα αδυσώπητα βέλη, …πετιούνται στα σκουπίδια…, πετιούνται όπως όλα τα
αναλώσιμα, είτε διπλωμένα «στα τέσσερα» είτε ‘όχι… Αφού, αυτή είναι η μοίρα των
αναλωσίμων που παραμένουν, υποτακτικά, στη διάθεση αδυσώπητων χτυπημάτων από
βέλη, ή, από χτυπήματα της μοίρας…
Και τα αναλώσιμα δεν
είναι μόνον χαρτοπετσέτες, δεν είναι μόνον άψυχα αλλά και έμψυχα, κυρίως
…δίποδα, που δεν συναισθάνονται ότι κάποιοι τα χρησιμοποιούν ως «στόχους»
προωθώντας άνομες επιδιώξεις στη ράχη τους και τα πατσαβουριάζουν πριν τα
πετάξουν στα σκουπίδια…
Κρίμα που όσοι
συναισθανόμαστε, οι «Έλληνες Κένταυροι», ο…Edward Snowden και κάποιοι άλλοι παρατηρούμε
εαυτούς, μεν, «σωσμένους» αλλά χαμένους τόσους πολλούς…, τόσες πολλές
αναλώσιμες «χαρτοπετσέτες διπλωμένες στα τέσσερα» να παίρνουν τον δρόμο προς
τον σκουπιδοτενεκέ στον οποίο τους προορίζουν κοινοί εχθροί που μοίρασαν τον
κόσμο μετά την άνομη συμφωνία της Γιάλτας!
Μετά την πανδημική
«λοιμώδη» απάτη, ο κόσμος θα είναι εντελώς διαφορετικός, πιο διαυγής (αφού οι
αναλώσιμες «διπλωμένες στα τέσσερα χαρτοπετσέτες» θα βρίσκονται ήδη στον
σκουπιδοτενεκέ ενός θυελλώδους παρελθόντος) και κάποιοι θα συνεχίζουμε να
παραμένουμε πιστοί στις Αξίες που μας συνόδευσαν εφ΄ όρου ζωής ταγμένοι στο
“Meine Ehre heisst Treue”. Αυτό που όλοι έβλεπαν αλλά ελάχιστοι προσέξαμε
κάνοντάς το «κουπί» για να φτάσουμε στην όχθη περήφανοι για τις επιλογές μας.
Και οι αναλώσιμες
«διπλωμένες στα τέσσερα χαρτοπετσέτες» ένα ακόμη δάκρυ στη ψυχή μας για την
αναπόφευκτην «απώλειά» τους …καθ΄ οδόν! Λες, να μην είμαστε θεοί; Λες;…
Ωστόσο, το ρεπερτόριο
του Hauser στο κοντσέρτο του στο Zagreb, ξεχειλίζοντας τον έγχορδο λυρισμό του ακούγεται
ως η ιδανική εξόδιος ακολουθία των …αναλωσίμων αλλά και ως το ενθουσιαστικότερο
πρελούδιο ενός κόσμου που ανατέλλει εκ …δυσμών, «δυσμών» με ό,τι αυτό μπορεί να
σημαίνει…
