ΣΤΑ ΙΠΠΙΚΑ "ΤΟΠΟΣΗΜΑ" ΤΟΥ ΔΑΣΟΥΣ ΤΗΣ ΒΟΥΛΟΝΗΣ

 ΣΤΑ ΙΠΠΙΚΑ "ΤΟΠΟΣΗΜΑ" 

ΤΟΥ 

ΔΑΣΟΥΣ ΤΗΣ ΒΟΥΛΟΝΗΣ

     Μεταξύ των δυτικών ορίων του Παρισιού και του ποταμού Σηκουάνα εκτείνονται 865 εκτάρια κατάφυτου δάσους μοναδικής φυσικής καλλονής, εντελώς ανοικτά για κάθε περιπατητή αλλά όχι και για όλες τις ώρες του εικοσιτετραώρου διότι το Παρίσι δεν είναι μια ιδανική πόλη αλλά μια πόλη που εκφράζει πλήρως τις παρακμιακές δημοκρατικές χώρες. Έτσι, εδώ, κατά την διάρκεια της ημέρας μπορεί κανείς να απολαύσει μιαν υπέροχη φύση ενώ, μετά την δύση του ηλίου, η διάχυτη πορνεία αποκλείει την παρουσία σ΄ αυτό τον παραδεισένιο τόπο κάθε ομαλού και συνετού διαβάτη!

     Σ΄ αυτό το πανέμορφο αστικό δάσος "Ιανό", με τις δύο "φυσιογνωμίες" που εναλλάσσονται με το φως και το σκοτάδι, μια συναρπαστική χλωρίδα και πανίδα, ένα πλήθος λιμνών και "νερών", πολλές εγκαταστάσεις αλλά και αξιοθέατα, υποδέχονται τον επισκέπτη ο οποίος ποτέ δεν θα καταφέρει να εξαντλήσει όλη την έκταση αυθημερόν αλλά, τουλάχιστον θα καλύψει ένα μέρος στοχευμένων επιλογών που θα ήθελε να απολαύσει.

     Έτσι κι εμείς, αν και δεν "διεξήλθαμε" όλο το Δάσος της Βουλόνης, καταφέραμε να γνωρίσουμε από κοντά τα ιππικά του "τοπόσημα" αν και, στο μεταξύ, είδαμε και πολλά άλλα, όχι πάντα επιτυχημένα και αφομοιωμένα από το, κατά τα λοιπά, εξαίσιο φυσικό περιβάλλον, όπως επί παραδείγματι το κτηριακό έκτρωμα του "Ιδρύματος Louis Vuitton" που ορθώνεται απειλητικό και κακάσχημο νομίζοντας ότι έτσι προμοτάρει τον κακαίσθητο μουσαμά που αποτελεί και την πρώτη ύλη των κακόγουστων σχεδιασεών του οι οποίες ορίζουν και το "γούστο" των οψίπλουτων καταναλωτών τους.

     Το σημερινό Δάσος της Βουλόνης είναι ό,τι απέμεινε από το Δάσος του Rouvre μετά την ανασχεδίαση και αναδόμηση ολόκληρου του Παρισιού που επεχείρησε με επιτυχία στα μέσα του 19ου αιώνος ο Ναπολέων ΙΙΙ με τον διοικητικό Νομάρχη Georges - Eugene Haussmann καταλήγοντας σε ένα αστικό αποτέλεσμα για το οποίο, σήμερα, θαυμάζεται το Παρίσι.

     Και σε αυτό το εκτενέστατο φυσικό περιβάλλον με την ωραία χωροθεσία, οι κάτοικοι της γαλλικής πρωτεύουσας επιδίδονται σε αρκετές αθλητικές δραστηριότητες με κύρια την Ποδηλασία η οποία είναι και το εθνικό σπορ της Γαλλίας.

     Βεβαίως, πλην των φυσικών καλλονών, ο επισκέπτης του Δάσους της Βουλόνης μπορεί να απολαύσει και πολλά ανθρώπινα δημιουργήματα όπως τους γραφικούς παραδοσιακούς οικίσκους που βρίσκονται διασκορπισμένοι σε όλη την περιοχή.

     Θα πρέπει να παραδεχθούμε ότι αυτοί οι γραφικότατοι οικίσκοι μας κατανάλωσαν αρκετά καρέ φωτογραφικών λήψεων με την ομορφιά τους αλλά και με την ιστορία που είχε καθένας τους.

     Έτσι, λοιπόν, πρώτη μας "διασταύρωση" με τα ιππικά "τοπόσημα" του Δάσους της Βουλόνης ήταν το Ιππικό Κέντρο του Δάσους της Βουλόνης το οποίο έχει ιδιαίτερη σημασία για την Ελληνικήν Ιππική, αλλά και για την Σχολή των "Ελλήνων Κενταύρων".

     Με ένα μικρό Ιππευτήριο αλλά με μια μεγάλη "ιστορία", το Ιππικό Κέντρο της Βουλόνης στεγάζει και το Γαλλικό "Poney Club" το οποίο διοργάνωσε ο αείμνηστος  Έλληνας καθηγητής της Ιππιατρικής και Αρχαιολόγος Θεόδωρος Αντίκας, αλησμόνητος Δάσκαλος και ευεργέτης των "Ελλήνων Κενταύρων".

     Μνήμης Δασκάλου ένεκεν, λοιπόν,  αυτή την γενέθλια ημέρα του ο Ιδρυτής των "Ελλήνων Κενταύρων" την αφιέρωσε στο Ιππικό Κέντρο της Βουλόνης, τιμώντας τον κορυφαίο των σύγχρονων Ελλήνων Ιππιατρών Θεόδωρο Αντίκα ο οποίος κατάφερε να είναι και ο επίσημος Ιππιατρός της Παγκόσμιας Ομοσπονδίας Ιππασίας (F.E.I.), θέση την οποία κανένας άλλος Έλληνας Ιππιατρός δεν κατέκτησε.

     Έξι ώρες πεζοπορίας μέσα σε αυτή την πανέμορφη φυσικήν έκταση και δεν κουραστήκαμε καθόλου, απολαμβάνοντας μια μοναδικήν αίσθηση φυσικότητος και τα βήματά μας, μας έφεραν στον κυρίως Ιππόδρομο του Παρισιού, το "Longchamps Hippodrome". 

     Aν και επίκεντρο μεγάλων διοργανώσεων, αυτός ο Ιππόδρομος χαρακτηρίζεται από αχανείς εκτάσεις πολύ καλά συντηρημένες αλλά χωρίς κανένα εντυπωσιακό αρχιτεκτονικό στοιχείο με κοινότυπες εγκαταστάσεις τις οποίες βλέπει κανείς σε κάθε ανάλογο μέρος.

     Πολύ πράσινο καλοφροντισμένο, μεν, κλασικές εγκαταστάσεις δε, χρηστικής και μόνον σημασίας χωρίς καμιάν ιδιαίτερην Αισθητική, σε όλον αυτό τον ιπποδρομιακό χώρο. 

     Δεν μπορούμε να πούμε ότι κάτι μας συνεκίνησε ιδιαιτέρως στον "Longchamps Hippodrome" πλην της μεγάλης και προσεγμένης επιφανείας του στην οποία κυριαρχεί το γκαζόν.

     Γενικώς, όμως, ας μη φανταστεί κανείς ότι και το Δάσος της Βουλόνης έχει ξεφύγει από τον κανόνα της παρακμής που χαρακτηρίζει τις σύγχρονες δημοκρατικές και αντιφασιστικές κοινωνίες στις οποίες "ευδοκιμεί" η ανέχεια με ό,τι αυτή συνεπάγεται κι έτσι βλέπουμε μέσα σ΄ αυτή την υπέροχη φυσικήν εικόνα και "σκηνές" περιβαλλοντικής αθλιότητος εξ αιτίας του προβλήματος των αμέτρητων αστέγων και επαιτών, όλων Γάλλων και όχι οικονομικών μεταναστών, που κατακλύζουν το Παρίσι. 

     Δυστυχώς, όπως σε όλες τις αντιφασιστικές δημοκρατίες της Δύσεως, έτσι κι εδώ, οι ιθαγενείς έχουν φτάσει στο έσχατο όριο εξευτελισμού υποκείμενη στην αιμοδιψή φορολόγηση του ανήθικου κράτους τους προκειμένου να υποστηρίζονται οι κατά κύματα εισρέοντες ξένοι οικονομικοί μετανάστες και οι "εικόνες" είναι φρικτές στην παρισινή καθημερινότητα!

     Ωστοσο, με βαθύτατην επίγνωση του συμπεράσματος της Σχολής των "Ελλήνων Κενταύρων το οποίο δέχεται ότι "Ζούμε εν μέσω ηλιθίων!", κρατήσαμε την φυσικήν ομορφιά του Δάσους της Βουλόνης κατά τις ώρες της ημέρας γνωρίζοντας ότι τους ασώτους δεν τους σώζει κανείς αφού η ίδια η φύση τους καταδικάζει σε αφανισμό δια των ιδίων των επιλογών τους!

Πλήρες Φωτογραφικό Λεύκωμα ΕΔΩ