ΟΙ "ΚΛΕΙΔΑΡΙΕΣ" ΤΟΥ LOUIS ARAGON

     O Louis Aragon στο ποίημά του "Ο χωριάτης του Παρισιού" ανακαλύπτει στα μικρομάγαζα που βρίσκονται στο στενό της Όπερας ..."κλειδαριές που δεν κλείνουν καλά στο άπειρο" και σε αυτή την έκτακτη θερινή Προπόνηση, ο Προπονητής θέλησε να γίνει ολίγον ..."οφθαλμολάγνος" και να παρατηρήσει ανάμεσα από τα αμελητέα αυτά χάσματα που προκαλούν οι ατελείς "κλειδαριές" του γνωστικού μας αντικειμένου κάποιες αδιόρατες παραμέτρους που θα μπορούσαν να περάσουν και απαρατήρητες...

     Συγκεκριμένα, ο Προπονητής θέλησε να βαθμολογήσει την προπονητική "μνήμη" ενός προχωρημένου Τοξότη και την ικανότητα παρακολουθήσεως ενός απαιτητικού προπονητικού προγράμματος ενός όχι και τόσο προχωρημένου Τοξότη.

     Στην Ομάδα μας, με την συγκεκριμένη "δομή" της διδασκαλίας, παρατηρούμε ότι, σταθερά, ανεξαρτήτως εάν προσέρχονται ή όχι το ίδιο συχνά στις Προπονήσεις, εντούτοις, όλοι, διατηρούν μία παγία ικανότητα παρακολουθήσεως των προπονητικών προγραμμάτων και λέμε "η Ομάδα τραβάει προς τα εμπρός όλους". Που οφείλεται όμως αυτό το δεδομένο φαινόμενο;

     Σήμερα, αυτή η έκτακτη θερινή Προπόνηση αφέθηκε -πάντοτε υπό επίβλεψη- στην διδασκαλία του πλέον προχωρημένου Γεωργίου ο οποίος βοήθησε τον λιγότερο προχωρημένο Μηνά να τον "ακολουθήσει".

     Από τον Γεώργιο ζητήθηκε να διδάξει στον Μηνά τo περιεχόμενο της προηγουμένης Προπονήσεως και ο Προπονητής παρακολούθησε πολύ προσεκτικά την λεπτομέρεια της διδασκαλίας του Γεωργίου επισημαίνοντας ότι αυτός είχε καταγράψει με μεγάλη ακρίβεια την κυρίως διδασκαλία "περνώντας" την με την ίδιαν ακρίβεια πρωτογενούς διδασκαλίας στον "μαθητή" του.

     Έτσι ο Μηνάς δεν δυσκολεύθηκε καθόλου να "κυνηγήσει" την ακρίβεια, ταχύτητα και άνεση του Γεωργίου κατά την εκτέλεση του συγκεκριμένου προπονητικού προγράμματος, ενώ ο Προπονητής απολάμβανε την αρμονική ροή της εκπαιδευτικής, αυτής, ημερίδος.

     Τι είναι, λοιπόν, αυτό που "σύρει" όλους σ΄ αυτή την Ομάδα προς την πρόοδο; Μα τι άλλο απ΄την εμπέδωση της κυρίως διδασκαλίας της οποίας οι "χιονονιφάδες" μετατρέπονται σε μία χιονοστιβάδα που εγκαθίσταται και εξαπλώνεται στο επίκεντρο των Συνασκουμένων παράγοντας θετική στροφορμή προόδου.

     Βεβαίως, αυτή η στροφορμή προόδου δεν αποτελεί πανάκεια αναδείξεως όλων στο ίδιο επίπεδο, παρά ταύτα έχει τα ευεργετικά της οφέλη. Και αυτό φάνηκε σήμερα στις μακρυνές τοξεύσεις στις οποίες ο Μηνάς μπορεί να μην υπήρξε τόσο αποτελεσματικός όσο ο Γεώργιος αλλά με ελάχιστην επαύξηση των προσπαθειών του μπορεί να τον φτάσει.

     Αυτά "είδαμε" μέσα από τα χάσματα των "κλειδαριών" του Louis Aragon νοιώθοντας έναν επικούριο αισθησιασμό όπως και κάθε φορά που απολαμβάνουμε μιαν εκπαιδευτικήν ημερίδα στο Ιππευτήριο ή την Γραμμή Βολής των "Ελλήνων Κενταύρων"!

ΣΤΩΜΕΝ ...ΟΡΘΩΣ!

     Oι μεγάλες χριστιανικές εορτές έχουν το πλεονέκτημα να αποτελούν αργία για όλους πλην των ...νοημονεστέρων του εκκλησιάσματος που, ακριβώς, σ΄ αυτές τις ευκαιρίες, όταν οι πλείστοι τρέχουν στις εκκλησίες αυτοί κατευθύνονται οπουδήποτε ...αλλού. Έτσι και σήμερα, ανήμερα δεκαπενταύγουστου, κατά "παραγγελιά" του ευσεβεστάτου Γεωργίου, αποφασίσαμε, αντί να συρθούμε "στα τέσσερα" επί των γονάτων να επαληθεύσουμε την ελληνικότατην ευθυτένειά μας και το "άνω θρώσκειν" μας, με μία έκτακτη Προπόνηση στον αγαπημένο μας κατάφυτο Λυκαβηττό. Άλλωστε, είναι γνωστό ότι εμείς οι Έλληνες ακόμη και στους Θεούς μας ορθοί μιλάμε!

     Με παύση μιας ημέρας, επαναλάβαμε σήμερα την χειριστική τυποποίηση της λαβής 6 βελών και της επιταχύνσεως ασφαλούς εγκαθιδρύσεώς τους, συνεχίζοντας από εκεί απ΄ όπου είχαμε μείνει. Ο Gustave Flaubert στο έργο του "L'Éducation sentimentale" σημειώνει ότι "οι επιθυμίες είναι συχνά ό,τι καλύτερο είχε μια ζωή" κι απ΄ ό,τι φαίνεται η δική μας επιθυμία για συνεχή άσκηση είναι ό,τι καλύτερο έχουν οι ζωές των "Ελλήνων Κενταύρων".

     Επιμένοντας στην "ρομποτική" επανάληψη της γνωστής χειριστικής τυποποιήσεως επιδιώξαμε την ανάπτυξη μιας ιδιοφυούς "ενσυναισθήσεως" της μυικής "μνήμης", είτε σε κατάσταση στάσεως, είτε σε κατάσταση κινήσεως.

     Σήμερα "ανεβάσαμε τον πήχυ" ισορροπιστικής δυσκολίας του Τοξότη με συνεπαγόμενη συνέπεια την αύξηση και του βαθμού δυσκολίας των χειρισμών του.

     Και ο ασκούμενος όπλισε, αφόπλισε και τόξευσε όχι μόνον υπό διάφορες ισορροπιστικές αλλά και κινητικές συνθήκες, εν στάσει και κινήσει με γνώμονα την ακρίβεια και ταχύτητα χειρισμού.

     Και δεν ανεβοκατέβηκε, απλώς σκάλες αλλά υπεβλήθη και σε μία δυσκολότερη δοκιμασία που προϋπέθετε πολύ περισσότερες απαιτήσεις ...

     ...Υποχρεώθηκε να ανέβει -ενώ συνέχιζε να οπλίζει και να αφοπλίζει- σε δύο ψηλά κούτσουρα και από εκεί να συνεχίσει να εκτοξεύει ένα προς ένα τα βέλη του με τους κανόνες "Τοξοβολίας εξ επαφής"

     Ο "επίλογος" αυτής της προπονητικής ημερίδος ήταν η ανάπτυξη αμφιδέξιου χειρισμού του Τόξου με γρήγορες εναλλαγές από το ένα χέρι στο άλλο και κατάληξη σε "Τοξοβολία εξ επαφής".

     Και σήμερα εξαιρετικός ο Συνασκούμενος Γεώργιος, με ακρίβεια χειρισμώ,ν ταχύτητα και ευστοχία όπου απαιτήθηκε. Έτσι, δικαίως αοαντλα όταν ερωτάται πως ένοισε στη τελευταία Προπόνηση εν συγκρίσει με την προηγούμενη "200% πάνω".

     Και αυτή την χρονιά η αισθητική της προπορευόμενης πατούσας δεν απησχόλησε ποσώς τους "Έλληνες Κενταύρους"! Το δικό μας ορθοστάδην, ακόμη και ενώπιον των Θεών μας, ανεδείχθη αισθητικότερο, ειδικώς με το Τόξο ανά χείρας. 

     "Βοήθειά μας" και του χρόνου πάντα ορθοί!

Ο ΜΕΛΩΔΟΣ ΤΟΥ ΥΜΝΟΥ ΤΩΝ 

"ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ"

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΣΤΥΛΙΑΝΟΥ

ΚΥΚΛΟΦΟΡΕΙ ΤΟ CD TOY 

Συνέντευξη με τον Κωνσταντίνο Στυλιανού για το νέο CD-βιβλίο 

«Μία Μέρα» 

που κυκλοφορεί από τη «Λόγχη» 

     Με αφορμή την κυκλοφορία του νέου του cd «Μία Μέρα» από τις εκδόσεις Λόγχη ο Κωνσταντίνος Στυλιανού από την Κύπρο, μας παραχώρησε μια σύντομη συνέντευξη.

      Το νέο σας cd περιέχει πολλά μελοποιημένα ποιήματα. Ποια είναι η σχέση της μουσικής με την ποίηση και γιατί επιλέξατε αυτή την προσέγγιση;

     Είναι γεγονός ότι στην νέα μου μουσική παραγωγή από τα δώδεκα τραγούδια τα εννέα είναι μελοποιημένα ποιήματα των Κωστή Παλαμά, Παντελή Μηχανικού, Λουκά Σταύρου, Αριστοτέλη Καλέντζη, Μάριου Αγαθοκλέους και του Άγγελου Δημητρίου. Ανάμεσα σε αυτά υπάρχουν και τέσσερα δικά μου. Αν και πιστεύω στην αυτοτέλεια της ποίησης εν τούτοις θέλησα να πειραματιστώ προσεγγίζοντας διακριτικά τόσο τους ποιητές όσο και το έργο τους. Η προσέγγιση αυτή ήταν για μένα μια πρόκληση γιατί ήθελα να διατηρήσω αυτούσια την ύπαρξη των ποιημάτων και την δυναμική τους χωρίς η μουσική μου να προσθέτει ή να αφαιρεί από την οντότητα των ποιημάτων αυτών. Επιπλέον η συγκεκριμένη προσέγγιση δεν θα μπορούσε παρά να αφορά ποιήματα που εκφράζουν μέσα από τους στίχους τους την δική μας ΙΔΕΑ. Θεωρώ ότι η Τέχνη σε όλες τις μορφές της είναι αναπόσπαστο στοιχείο της πολιτικής πράξης. Για αυτό και σκοπός του δημιουργού είναι η εξυπηρέτηση της Κοινότητας, του Έθνους και της Φυλής μέσα από το χρέος που αναλαμβάνει απέναντι στην Πολιτεία. Έχει καθήκον και χρέος ο καλλιτέχνης να οδηγεί μέσα από τις δημιουργίες του την ανύψωση και την ολοκλήρωση της ίδιας της Ιδέας. Δεν μπορείς να διαχωρίσεις την τέχνη από τον άνθρωπο για αυτό δεν γίνεται ο άνθρωπος να απομονώνεται από την κοινότητα του.

     Η τουρκική εισβολή του 74 μοιάζει σήμερα ένα μακρινό παρελθόν για τους περισσότερους. Ποια είναι η σχέση των σημερινών Κυπρίων με την πρόσφατη ιστορία τους;

     Η εισβολή του 74 δεν μοιάζει αλλά δυστυχώς είναι μακρινό παρελθόν για ένα τεράστιο ποσοστό των Κυπρίων. Όπως είναι δυστυχώς παρελθόν για ένα τεράστιο ποσοστό των Ελλήνων της Μητροπολιτικής Ελλάδας τα πλείστα εθνικά θέματα. Κάνοντας μια βόλτα στο νησί μπορεί εύκολα κάποιος να διαπιστώσει πλέον ότι η μετάλλαξη σε μια νέα Βηρυτό, σε ένα νέο Μπαχρέιν, σε ένα νέο Χονγκ Κονγκ έχει τροχιοδρομηθεί εδώ και χρόνια. Η πολυπολιτισμικότητα κυριαρχεί παντού. Οι όποιες εστίες αντίστασης δεν είναι τίποτα άλλο παρά μια παρηγορία πενθούντων. Το οπαδικό κίνημα, οι μικρές αυτόνομες ομάδες, οι εκδηλώσεις και τα μνημόσυνα, ακόμα και η παρουσία εθνικιστικού κόμματος στην κυπριακή βουλή είναι μικρές εστίες ελπίδας που όμως δεν μπορούν να αλλάξουν τα δεδομένα. Για να αλλάξει η παρούσα κατάσταση θα πρέπει να υπάρξει ένας μακροπρόθεσμος σχεδιασμός αντίστασης ενάντια στα τετελεσμένα της εισβολής αλλά και ενάντια στο ληστρικό κατεστημένο των κομμάτων και των τραπεζών.

     Πού βλέπετε να οδεύει το κυπριακό ζήτημα σήμερα; Υπάρχουν περιθώρια για αισιοδοξία;

     Αισιοδοξία θα υπήρχε μόνον αν οι κυβερνήσει Κύπρου και Ελλάδος διεκδικούσαν τα κυριαρχικά τους δικαιώματα απέναντι στην Τουρκία. Εφ΄ όσον κάτι τέτοιο δεν συμβαίνει στην παρούσα φάση τότε δεν διακρίνω περιθώρια αισιοδοξίας όχι μόνο στο θέμα του Κυπριακού αλλά σε όλα τα εθνικά θέματα. Τα κατεχόμενα εδάφη της Κύπρου δεν είναι πλέον ψευδοκράτος αλλά επίσημη αναγνωρισμένη οντότητα πρωτίστως από την δική μας πλευρά. Η χρόνια προδοτική διαχείριση του Κυπριακού προβλήματος από Λευκωσία και Αθήνα αλλά και οι εντελώς λανθασμένοι χειρισμοί που αφορούν το φυσικό αέριο θα μας οδηγήσουν στο επόμενο στάδιο που θα είναι η ομαλή παρουσίαση μιας ομοσπονδιακής λύσης. Καταστροφική όχι μόνο για την Κύπρο και τους Έλληνες της Κύπρου αλλά για όλο τον Ελληνισμό.

     Πώς εξηγείτε την μειωμένη καλλιτεχνική παραγωγή στα πλαίσια του εθνικιστικού χώρου; Γιατί οι ποιοτικές δουλειές σπανίζουν;

     Σαφώς και θα μπορούσε να υπάρχει μια ολοκληρωμένη πολιτισμική πρόταση στα πλαίσια του εθνικιστικού χώρου. Μια παρουσία πολιτισμού που θα καλύπτει όλες τις τέχνες και θα έχει την δύναμη να δημιουργεί αλλά και να καλλιεργεί ταυτοχρόνως συνειδήσεις. Εκδόσεις λογοτεχνικές, ιστορικές, ερευνητικές, εκθέσεις ζωγραφικής και γλυπτικής, παραγωγές συναυλιών, νέες κυκλοφορίες cd αλλά και ταινίες μικρού μήκους θα μπορούσαν να αποτελούν την αιχμή του δόρατος της Ιδέας μας. Αντιλαμβάνομαι τις πρακτικές δυσκολίες και τα προβλήματα που προκύπτουν στην ύπαρξη μιας τέτοιας δράσης. Κατανοώ επίσης ότι για να γίνουν όλα αυτά θα πρέπει κάποιοι να εκτεθούν δημόσια πληρώνοντας ένα τίμημα. Αφήνοντας όμως επωνύμως την σφραγίδα μας είναι το ελάχιστο που μπορούμε να κάνουμε όταν άλλοι συναγωνιστές μας συλλαμβάνονται από τους πραιτωριανούς της δημοκρατίας και άλλοι δολοφονούνται.

     Σε ποιο είδος μουσικής επικεντρώνεται η δουλειά σας και γιατί το επιλέγετε;

     Δεν θα έλεγα ότι επικεντρώνομαι σε συγκεκριμένο είδος. Αν είχα την πολυτέλεια να χρησιμοποιούσα μια συμφωνική ορχήστρα θα έγραφα συμφωνική μουσική. Αλλιώς έχω ένα τραγούδι στο μυαλό μου και αλλιώς καταλήγει στο τελικό του αποτέλεσμα. Αυτό είναι αναπόφευκτο εξ αιτίας πολλών παραγόντων. Έτσι επικεντρώνομαι στα όργανα που γνωρίζω και μπορώ να χρησιμοποιώ εγώ αφού δυστυχώς στο νησί δεν υπάρχουν συνεργάτες για ζωντανές εμφανίσεις και ηχογραφήσεις αλλά ούτε και στήριξη από κάποιο φορέα. Το είδος που θα ήθελα να κινηθώ θα μπορούσε να είναι τόσο η κλασσική μουσική με τα lied όσο και ακούσματα από αυτό που αποκαλούμε folk-rock-country πάντα με ενσωματωμένα τα στοιχεία της παράδοσης των Ελλήνων. Από την άλλη θεωρώ πιο σημαντικό στοιχείο τον Λόγο αντί την Μουσική.

Περιεχόμενα CD:

1. Μια Μέρα Στίχοι: Κωνσταντίνος Στυλιανού

2. Καλημέρα Λεμεσός Στίχοι: Κωνσταντίνος Στυλιανού

3. Ένα κερί Στίχοι: Αριστοτέλης Καλέντζης

4. Εαρινό (Στην μνήμη των Γιώργου Φουντούλη και Μανώλη Καπελώνη) Στίχοι: Άγγελος Δημητρίου

5. Αμμόχωστος Στίχοι: Μάριος Αγαθοκλέους

6. Είμαι η οργή σου Στίχοι: Λουκάς Σταύρου

7. Πατέρες Ποίηση: Κωστής Παλαμάς

8. Στον δάσκαλο Ποίηση: Κωστής Παλαμάς

9. «Ίτε» Ποίηση: Παντελής Μηχανικός 

10. Ψυκτικοί θάλαμοι Στίχοι: Κωνσταντίνος Στυλιανού

11. Ένα μικρό παιδί Στίχοι: Κωνσταντίνος Στυλιανού

12. Έλληνες Κένταυροι Στίχοι: Αριστοτέλης Καλέντζης

     ...Γιατί η αλήθεια της τέχνης μας θα σβήσει το σκοτάδι του σύγχρονου κόσμου. 

     Ενάντια στην κατοχή για την ΕΝΩΣΗ, για την ΕΛΛΑΔΑ, για την ΕΥΡΩΠΗ....

ΠΗΓΗ

ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ 

ΤΩΝ 

"ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ ΚΕΡΚΥΡΑΣ"

     Με την εξαγγελία της μετακινήσεως του προπονητικού χώρου σε νέο, εξίσου ιδανικό για τις δραστηριότητες των "Ελλήνων Κενταύρων Κερκύρας" έκλεισε η Αναφορά της τελευταίας Προπονήσεως του επικεφαλής του τοπικού Παραρτήματος Συνασκουμένου Χριστόφορου Κασφίκη.

     Ευρηματική και αυτή η Προπόνηση, όπως κατά κανόνα όλες οι Προπονήσεις των Κερκυραίων Συνασκουμένων μας, με μικρή συμμετοχή στη Γραμμή Βολής λόγω υψηλών θερμοκρασιών και αυξημένης υγρασίας, αλλά με μεγάλα οφέλη και αυτή την φορά.

     Μέσα στο πλαίσιο της πολυδιάστατης προπονητικής προσεγγίσεως που διακρίνει τις "σχεδιάσεις" του επικεφαλής του Παραρτήματος, αυτή την φορά δόθηκε έμφαση στην ισορροπημένη εξάσκηση και των δύο χειρών του Τοξότη στον χειρισμό του Τόξου, καταλήγοντας σε ένα αμφιδέξιο αποτέλεσμα.

     Επίσης, αναπτύχθηκαν "σενάρια" δυσκολιών τοξεύσεως τις οποίες θα έπρεπε να υπερβούν οι Συνασκούμενοι και, γενικώς, ένα ασκησιολόγιο που "τραβούσε" προς τα "πάνω" τους συμμετέχοντες.

     Κι αυτή τη φορά η συγκομιδή των τροπαίων ήταν ενδεικτική του επιπέδου των Κερκυραίων Συνασκουμένων μας και ευνόητο αποτέλεσμα όσων προπονούνται συστηματικώς.

     Οι τοξεύσεις, με την γνωστή "δυναμική" των ...Φαιάκων, άφησαν το "αποτύπωμά" τους και πάλι διαπερνώντας τον στόχο, αναδεικνύοντας λίαν αποτελεσματικά και τα καινούργια βέλη της Ομάδος από μπαμπού.

     Η δική μας ευχή είναι να χαρούμε στην επόμενη ανάρτησή μας τον νέο προπονητικό χώρο των "Ελλήνων Κενταύρων Κερκύρας" όπως πάντοτε δυνατό και γόνιμο τοξευτικής προόδου, όπως μας έχει συνηθίσει να τον βλέπουμε σε κάθε Προπόνηση..

ΧΕΙΡΙΣΤΙΚΗ ΤΥΠΟΠΟΙΗΣΗ

     Μαθαίνοντας το σωστό κράτημα των βελών για αγωνιστική εφαρμογή δεν είναι αρκετή η αποτελεσματική λαβή αλλά η όλη διαδικασία μέχρι την άφεση του βέλους.

     Η επαναληπτική εξάσκηση σ΄ αυτή την διαδικασία προς επίτευξη χειριστικής τυποποιήσεως υπήρξε και το αντικείμενο αυτής της Προπονήσεως με τον Συνασκούμενο να ξεκινά με την ενδεδειγμένη λαβή των έξι βελών και να συνεχίζει με την ένα προς ένα άφεσή τους μετά από σωστή εγκαθίδρυση και, βεβαίως, μαχόμενος τον χρόνο.

     Η προπονητική διαδικασία, ασφαλώς, επελέγη επί φυσικού πεδίου οροθετημένου έτσι ώστε να υπενθυμίζει στον Συνασκούμενο ανά πάσα στιγμή τον χρόνο ωθώντας τον στη ταχύτερη όπλιση, εγκαθίδρυση και άφεση.

     Η μορφολογία αλλά και η ποικιλία του πεδίου εφαρμογής υπήρξε σημαντική για τον "ερεθισμό" του προπονουμένου σε βελτίωση του χρόνου.

     Γι αυτό και, ήδη, από την πρώτη φορά επελέγη και η άσκηση στη διαδικασία κατά την άνοδο κλιμακοστασίου με τόξευση ανά σκαλί, τηρουμένων, παραλλήλως και των κανόνων ορθής σωματικής στάσεως.

     Bεβαίως και συνδυαστικώς με την εξάσκηση στη χειριστική τυποποίηση, διεξήχθη και μία παρένθετη άσκηση Τοξοβολίας εξ Επαφής, όχι πλέον από τις εγγύς αποστάσεις αλλά από μία απόσταση 13 μέτρων (!!) όπου ο προπονούμενος απεδείχθη εξαιρετικός!

     Αν η επανάληψη είναι η μητέρα της μαθήσεως, τότε, η παρούσα άσκηση θα πρέπει για όλους να αποτελεί μέρος της καθημερινής προπονητικής προσπαθείας μας.

ΚΑΙ ΚΑSSAI KAI ...ΡΟΝΤΗΡΗ

     Σε μιαν Αθήνα όπου οι τοξικομανείς σωριάζονται σαν τις σκνίπες στα κεντρικά πεζοδρόμια ακόμη κι έξω από τη "Μεγάλη Βρεταννία", κάποιοι επιμένουμε στο φυσικό τρόπο ζωής ενός Ιππευτηρίου με τα οφέλη που συνεπάγεται.

     Σήμερα υποδεχθήκαμε στην "Οικογένεια" την Ελένη, την αδελφή της αγαπημένης μας Αμαλίας. Και όποιοι γνωρίζουν την Αμαλία μάλλον δεν θα δουν καμία διαφορά από την Ελένη και ίσως νομίσουν ότι πρόκειται περί του ιδίου ατόμου... Κι όμως... Η Ελένη στο σημερινό εισαγωγικό της μάθημα ήταν ακριβώς ίδια η αδελφή της, το ίδιο συμπαθής και προσηνής, το ίδιο εύστροφη, ικανή και αποτελεσματική, μέχρι σημείου ο Sepp να "αποκολληθεί" πλήρως από τον Εκπαιδευτή και να προσκολληθεί στην ...Ελένη από την πρώτη στιγμή της επαφής.

     Λίαν αυτοπειθαρχημένη η Ελένη εξετέλεσε τον Κύκλο και τις αρχικές διατατικές ασκήσεις όπως ακριβώς θα της εκτελούσε και η αδελφή της, με ακρίβεια, πλαστικότητα αλλά και δυναμισμό.

     Ακολούθως αυτοσυγκεντρώθηκε στα μπαλλάκια κι έπαιξε μ' αυτά στη ράχη του χαλαρού Sepp.

     Μας διάβασε κι όμορφες σελίδες με υπερρεαλιστικές "εικόνες"  του Paul Éluard... 

...ενώ δεν παρέλειψε και να μεταπέσει από τον έφιππο ρεαλισμό στην ...υπερπραγματιστική  "ψηλάφιση" ενός πνευστού το οποίο της απέσπασε τα χέρια από τις ηνίες και τον νου από την ιππευτική διαδικασία ενσωματώνοντάς την με το ιππικό "όλον"μέσα στο οποίο "έρευσε" αρμονικά, αφομοιωμένη πλήρως από την εκπαιδευτική διαδικασία.

     Και κάπως έτσι, ολοκλήρωσε αυτό το μάθημα με το κλασικό ορθοστάδην και την, μετά ταύτα, δυναμική πηδητική αφίππευση.

     Η παρουσία της Ελένης, του Συζύγου της και της υπέροχης μικρούλας θυγατέρας της μας έδωσε μεγάλη χαρά γνωρίζοντας πλάσματα με τόση θετική αύρα όση μας πιστοποίησε η εκπληκτική συμπεριφορά του Sepp που δεν έλεγε να απομακρυνθεί από κοντά τους.

     Κι ενώ το μάθημα με την Ελένη κύλησε "ζάχαρη" το επόμενο μάθημα με το γνωστό αγρίμι της στέπας, την λατρεμένη μας Χρυσούλα ήταν η πραγματικά "καυτή" πατάτα για τον Εκπαιδευτή της ο οποίος, όμως, μετά τα καπρίτσια και λοιπά "δύσκολα" της Χρυσούλας του προηγουμένου μαθήματος, τον έκαναν να σχεδιάσει καλά αυτή την ...μονομαχία στο στίβο. Έτσι, ο Εκπαιδευτής φόρεσε τη πιο άγρια μουτσούνα ...Μαορί και από τη πρώτη στιγμή που παρέλαβε την Χρυσούλα άρχισε να μουγκρίζει ως πολυνήσιος ...ανθρωποφάγος.

     Παρά ταύτα, το σκληρό καρύδι που ακούει στο όνομα Χρυσούλα δεν πτοήθηκε και πάτησε το κουμπί για να αρχίσει και πάλι η κασέτα της γκρίνιας να ...παίζει. 

     "Δεν μπορώ, μου βγαίνουν οι αναβολείς", "Δεν μπορώ να κάνω εδραίο αλλά μπορώ να κάνω μόνο ανακουφιστικό", "Δεν μπορώ να κάνω τούτο αλλά μπορώ να κάνω μόνον το ...άλλο", "Δεν μπορώ να κάνω βάδην αλλά μπορώ να καλπάσω φουλ γκάλοπ με το ένα χέρι", "Θα πέσω αλλά θα ξανακαλπάσω με το ένα χέρι..." κι όμως, με τον Εκπαιδευτή να βρυχάται (πρώτη φορά είναι αλήθεια αλλά όταν έχεις τελειώσει ανωτάτη ...Δραματική) η πολυαγαπημένη μας Χρυσούλα έκανε εξαιρετικό ανακουφιστικό, εδραίο και ανοικτούς καλπασμούς με πλήρη ταχύτητα, ενώ δεν παρέλειψε και πλήρεις προσομοιώσεις πάνω από αυτό το γλυκύτατο αλογάκι που δείχνει την θέλησή του να ανταποκριθεί στις επιθυμίες του χειριστή του αντιστρόφως ανάλογα με την διάθεση της καλομαθημένης  μας Χρυσούλας να εκτελέσει τις εντολές του Εκπαιδευτή της.

     Κι όμως, θέλεις η μουτσούνα του Μαορί κανιβάλου, θέλεις η φωνή υποσαχάριου φυλάρχου, έδωσε στον Εκπαιδευτή την απέραντη χαρά να βλέπει την Χρυσούλα και σήμερα να τα καταφέρνει σε όλα τέλεια. 

     Γι αυτό επιμένουμε ότι ένας καλός Εκπαιδευτής Ιππασίας εκτός από Kassai, Hempfling, Nevzorov, Parelli θα πρέπει να έχει μελετήσει και ...Δημήτρη Ροντήρη γιατί, δεν μπορεί, πάντα μία Χρυσούλα θα βρεθεί μπροστά του.