ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ ΚΑΙ ΑΠΟΛΙΟΡΚΗΤΟΙ

     Ένα ακόμη επιτυχές μάθημα Σπαθασκίας πιστώθηκε στον Πρωτεσίλαο.

     Δυναμικοί σπαθισμοί, ευφυείς ζεύξεις και άριστη κινησιολογία όλων των συμμετασχόντων επί του φυσικού [και επικλινούς] εδάφους, ήσαν τα χαρακτηριστικά αυτής της ομαδικής εβδομαδιαίας Προπονήσεως Σπαθασκίας.

     Με ...απαστράπτοντα αγχέμαχα, χωρίς προστατευτικές προσωπίδες και άλλα "μέσα", αλλά με "ειλικρινείς" καταφορές, οι "Έλληνες Κένταυροι" δεν αρκούνται σε "σκηνική οπλομαχία" αλλά ασκούνται επί σεναρίων εμπλοκής.

     Και με τον ίδιο "ρεαλισμό", όπως και οι μεγάλοι, έτσι και ο 13χρονος Ορφέας ακολούθησε χωρίς να υστερήσει στο παραμικρό.

     Είναι μεγάλο ταλέντο για έναν Εκπαιδευτή να διατηρήσει το ενδιαφέρον ενός παιδιού  στους ρυθμούς της εκπαιδεύσεως των "μεγάλων" και ο Πρωτεσίλαος, σήμερα, το κατάφερε και αυτό.

     Μεγάλη η συμβολή της Χρυσούλας μας στη σημερινή σπαθιστική ημερίδα, προτιμώντας να μην ασκηθεί προκειμένου να κάνει την φωτογραφική "αποτύπωση" του μαθήματος και τα κατάφερε και στην φωτογραφία θαυμάσια ως μία ικανότατη εικαστική καλλιτέχνις, όπως τεκμηριώνεται και από το τελευταίο έργο της στο οποίο, μέχρι και η υπογραφή αποτελεί αυτοτελές έργο Τέχνης.

     Άλλωστε, δεν έχει άδικο ο αγαπημένος μας Μηνάς ο οποίος, έτσι όπως κάθεται στοχαστικός και ...κατεβάζει ιδέες, την αποκαλεί, ευστόχως, ..."Ελβετικό σουγιά" λόγω των πολλών ικανοτήτων της.

     Τι λιγότερο θα μπορούσαμε να πούμε από το ότι η εσωτερική θετικότατη "χημεία" των "Ελλήνων Κενταύρων" συνεισφέρει σε ένα ομαδικά ψυχωφελές αποτέλεσμα.

     Και, κάπως έτσι κι ο Αρχηγός μας ως άλλος ...Σολωμός καθισμένος όχι στο λόφο του Στράνη αλλά στο γρασίδι ενός άλλου λόφου, καταγράφει τις ενθουσιώδεις παρατηρήσεις του για την πορεία της Ομάδος του, όχι αναφερόμενος σε "Ελεύθερους Πολιορκημένους" αλλά σε ελεύθερους και απολιόρκητους από τη περιρρέουσα μιζέρια μιας αντίξοης εποχής.  

ΞΕΚΟΠΡΙΖΟΝΤΑΣ ΚΑΙ ...ΠΡΟΟΔΕΥΟΝΤΑΣ

[Μακάρι να ξεκόπριζε και η Xώρα...]

     Οργασμός εργασίας στον Σταύλο και σήμερα, με τον Ιδρυτή της Ομάδος και επικεφαλής της ιππικής εκπαιδεύσεως να ξεκοπρίζει την περπατήστρα [Τιμή να ξεκοπρίζεις τον Σταύλο, για κάθε αλογατάρη] και τους Εκπαιδευτές και μαθητές να προετοιμάζουν τους Ίππους. 

     Προπόνηση και του εκ των Εκπαιδευτών των "Ελλήνων Κενταύρων" Μάριου Ευθυμιάδη, διότι και οι Εκπαιδευτές ...εκπαιδεύονται.

     Αξιοποιώντας την ιππική του δεινότητα ο Προπονητής του Μάριου τον "εκμεταλλεύτηκε" ώστε να αρχίσει ο ένας εκ των Ίππων της Σχολής να μυείται και στην Σπάθη κάτι που με την "στρογγυλή" κίνηση κατορθώθηκε πολύ σύντομα.

     Αποτέλεσμα, ο Ίππος όχι μόνον αποδέχθηκε την Σπάθη αλλά και την άρπαξε με το στόμα του παίζοντας και περιφέροντάς την στο Ιππευτήριο. Υπέροχες, χαρούμενες σκηνές σε έναν χώρο ασκήσεως...

  «Για να ανέβεις στον ουρανό, πρέπει να πάρεις φόρα από τον πάτο της κόλασης». Αυτή η φράση του μεγάλου Έλληνα συγγραφέα, ποιητή και φιλοσόφου Νικόλαου Καζαντζάκη, φαίνεται πως δεν είναι απλώς ένας στοχασμός αλλά μια λογοτεχνική νύξη  προς αυτούς που το γενετικό τους υλικό τους επιτρέπει να αφομοιώνουν τέτοιου είδους σοφότατες μνείες και να τις διοχετεύουν μέσα στην ίδια τους τη ζωή και τη καθημερινότητά τους.

     1.Τέτοιος χαρακτήρας σίγουρα είναι η Μαριλένα, η οποία μετά από αποχή από την Ιππική δραστηριότητα, φαίνεται να ξαναεπιστρέφει με ισχυρή θέληση, και με πείσμα έναντι των ανησυχιών της,  όχι μόνο για να ξαναφτάσει στο επίπεδο στο οποίο βρισκόταν αλλά και να το ξεπεράσει κατά πολύ παραπάνω.

     2. Χωρίς καμία βιασύνη σήμερα η μαθήτρια αφού ξεκίνησε από το έδαφος την επικοινωνία της με έναν σχετικά καινούριο για εκείνην Ίππο, επικεντρώθηκε, σύμφωνα πάντα με την καθοδήγηση του Eκπαιδευτή της Μάριου, στο να βρει το «κάθισμά» της και να αισθανθεί γενικώς άνετα πάνω στη ράχη του υπέροχου επιβήτορα.

     3. Στη συνέχεια για να αποενοχοποιηθεί κάθε σκέψη, εικόνα ή εμπειρία πτώσεως, η μαθήτρια προέβη σε αφιππεύσεις και εφιππεύσεις εν στάσει, και εν κινήσει επί του στίβου, κάτι το οποίο φάνηκε πως της ήταν λίαν ωφέλιμο.

     4. Το μάθημα της έκλεισε στο σημείο που ήθελε και ο Εκπαιδευτής της να κλείσει, δηλαδή σε μερικούς επιτυχείς τροχασμούς της επί του στίβου.

     5.  Και φυσικά όπου καθαρισμός Ίππου η Μαριλένα πρώτη, και με τεράστιο χαμόγελο.

     Χρειάζεται κόπος για να αποκτήσει κανείς δυνατά πόδια για να φτάσει στον ουρανό, αλλά η λέξη “Θέληση” αυτομάτως διαγράφει τη λέξη “Αδύνατον”.

Εφιπποτοξοτικά!

Mάριος Ευθυμιάδης 

Εκπαιδευτής

     Η εκπαίδευση ενός Ίππου Σχολής στην Έφιππη Τοξοβολία προϋποθέτει μεγάλη υπομονή και ευρηματικότητα από πλευράς του Ανθρώπου προκειμένου δε αυτός να κάνει ένα άλογο να δεχθεί ένα τόσο ενοχλητικό γι’ αυτόν αντικείμενο. Και το πλέον ερεθιστικό δε για τον Ίππο είναι η κρούση της χορδής κατά την άφεση του βέλους. Έτσι κρίνεται πολύ σημαντικό η εισαγωγή των Ίππων αυτών σε διάφορα αντικείμενα από πλευράς του Ανθρώπου  Και επειδή τίποτα σε αυτή την Σχολή δεν γίνεται χωρίς όραμα σήμερα οι δύο Εκπαιδευτές χωρίς να έχουν καμία επικοινωνία προηγουμένως, κατέφθασαν και οι δύο στο σημείο συνάντησης, oκαθένας, με μια σακούλα με αντικείμενα. Ο πρώτος έφερε μαζί του δυο εκπαιδευτικά Σπαθιά και ο δεύτερος μία αφρώδη μπάλα.

     Το κάθε αντικείμενο όμως ανάλογα και με την χρήση του, μπορεί να είναι από τελείως αδιάφορο για έναν Ίππο έως και πλήρως ερεθιστικό.

     Η ευρηματικότητα του Ανθρώπου εδώ κρίνεται πως θα καταφέρει να αποσβέσει μια δυσάρεστη αντίδραση ερεθισμού στον Ίππο.

     Έτσι, αφού ξεκινήσαμε μια πρώτη γνωριμία του Ίππου με την μπάλα και διατηρήσαμε καθ’ όλη την διάρκεια στρογγυλή κίνηση απέναντι του.  ο Sepp από μόνος του έδειξε ένα ενδιαφέρον γι’ αυτό το περίεργο κατασκεύασμα ψυχαγωγίας του Ανθρώπου.

     Εμείς, από την άλλη, του δείξαμε πως αυτό το απλό αντικείμενο καταφέρνει να μας παρέχει μερικές στιγμές παιχνιδιού,

     Και δεν διστάσαμε να παίξουμε και ‘’πασούλες’’ με τον Sepp ο οποίος μάλλον φαίνεται πως προτιμάει τα καροτάκια για την δικιά του ψυχαγωγία. Η απάθεια του Sepp έφτασε μέχρι σημείου που το ενοχλητικό πέταγμα ενός ξένου αντικειμένου επάνω του έμοιαζε να τον αφήνει αδιάφορο.

     Ξεκινώντας το μάθημα του σήμερα ο Χρήστος, έπειτα από σχεδόν πεντάμηνη απουσία του από τα «θρανία» της Ιππασίας εξετέλεσε χωρίς δυσκολία τις ασκήσεις που του υπέδειξε ο Εκπαιδευτής του, προκειμένου να του επανενεργοποιήσει τις απαραίτητες μυϊκές ομάδες.

     Εκμεταλλευόμενος την καλή φυσική κατάσταση του μαθητή του ο Κωνσταντίνος τον προχώρησε πολύ σύντομα και σε ελεγχόμενες, εν κινήσει, αφιππεύσεις.

     Βαθμιαία, ο Χρήστος ένιωσε την απαραίτητη σιγουριά προκειμένου αργότερα να τροχάσει και με τα χέρια στην έκταση.

     Δεύτερος στην σειρά ήταν σήμερα ο Γιάννης, ο οποίος μας συγκινεί όλους μας με την διάθεση του απέναντι στην Ιππική Τέχνη.

     Με πολύ σωστές εντολές συραγώγησε τον Ίππο του, χωρίς κανένα περιττό εξάρτημα αλλά μόνο με την «γλώσσα» του σώματος του. Και μόνο έτσι θα έπρεπε να γίνεται.

     Και παρόλο που ο Γιάννης μας αντιμετώπιζε κρυωματάκι δεν παρέλειψε να μας διασκεδάσει και επάνω από τον Ίππο.

     Και κάπου εδώ θα ήθελα να ευχαριστήσω όλους του μαθητές της Σχολής μας νιώθοντας ευγνώμων απέναντι τους γιατί μπορεί εγώ να τους έχω μεταδώσει ορισμένες γνώσεις μου αλλά αυτοί με έχουν διδάξει να μην υποτιμάω κανέναν ασχέτως με το φύλο, σωματότυπο, και ηλικία. Γιατί όλοι τους ο καθένας με τα δικά του χαρακτηριστικά με εντυπωσιάζουν καθημερινά με την θέληση του για πρόοδο και βελτίωση.

Εφιπποτοξοτικά!

   

Κωνσταντίνος Δαμιανάκης, 

Αρχηγός Ομάδος.

ΑΝΑΚΑΤΑΣΚΕΥΗ 

ΙΣΤΟΡΙΚΩΝ ΤΣΕΚΟΥΡΙΩΝ

     H πολυπρισματική εκπαίδευση των "Ελλήνων Κενταύρων" ακολουθώντας το πνεύμα του ομοτέχνου Οργανισμού "Kassai" από τον οποίο προέρχεται, ενθαρρύνει πολλές παράλληλες δεξιότητες των Μελών της Ομάδος μας, όπως και την χειροτεχνία. Ήδη, έχουμε δει συχνά στις σελίδες αυτού του Ιστολογίου αρκετά ενδιαφέρουσες χειροποίητες ανακατασκευές ιστορικών όπλων, ενδυμασιών, παρελκομένων, μερών ιπποσαγής κλπ, Στην προκειμένη περίπτωση "μπήκαμε" στο εργαστήριο του Συνασκουμένου μας Σταύρου Γεωργάκη για να δούμε πως κατασκευάζει πολεμικά τσεκούρια χειρός [Hatchets / tabar].  

     Οι κατασκευές του Σταύρου Γεωργάκη χαρακτηρίζονται από την χρήση ολομέταλλων μερών [πλην της ξύλινης χειρολαβής] τα οποία ο ίδιος κατεργάζεται και συγκολλά με οξυγονοκόλληση, φέρνοντας το επιθυμητό αποτέλεσμα. Τίποτε σ΄ αυτές τις αισθητικότατες κατασκευές δεν είναι 'διακοσμητικό' ή ψεύτικο, αλλά κάθε απαρτίζον μέρος χαρακτηρίζεται από αυθεντικότητα, μάχιμη λειτουργικότητα και ποικιλία σχεδιασμού.

     Ας δούμε μια σειρά φωτογραφιών από τις φάσεις κατασκευής των τσεκουριών του Σταύρου Γεωργάκη και τον ίδιο εν ώρα εργασίας.

     Και, κάπως έτσι, ο σύγχρονος ...Wēland, ή Völundr, ή Wiolant, ο πάλαι ιερός σιδηρουργός της νορδικής μυθολογίας που κάποτε κατασκεύασε τον αλυσιδωτό θώρακα του Beowulf, τώρα μπορεί να κρατά στα χέρια του την ατσάλινη κεφαλή του τσεκουριού που μόλις δημιούργησε.

     Και όπως ήταν φυσικό, ο Εκπαιδευτής του Σταύρου, κατά την διάρκεια του τελευταίου μαθήματός του, δεν παρέλειψε να του δώσει να κρατήσει και ένα από τα δημιουργήματά του ως ισορροπιστικό αντίβαρο βαθαίνοντας το "κάθισμά" του, πριν το χρησιμοποιήσει προς ...αποκεφαλισμό των εχθρών.

     Δύο από τα εξαιρετικά δημιουργήματά του ο Συνασκούμενος Σταύρος Γεωργάκης τα προσέφερε ευγενώς στο εκπαιδευτικό οπλοστάσιο της Ομάδος και βεβαίως, ο Αρχηγός μας Κωνσταντίνος Δαμιανάκης δεν έχασε την ευκαιρία να απολαύσει την αίσθηση του κρατήματός τους. Ποιος ξέρει, μετά την κόσα μάλλον δείχνει ότι ανεκάλυψε νέο μέσο "αποκεφαλισμού" παραβατών του Κανονισμού λειτουργίας της Ομάδος... Θα δείξει... 

     Οι "Έλληνες Κένταυροι" συγχαίρουν τον Συνασκούμενο Σταύρο Γεωργάκη για το ιστορικώς ακριβές και αισθητικότατο αποτέλεσμα των δημιουργημάτων του και τον ευχαριστούν για την ευγενή προσφορά του των δύο εξ αυτών.

ΕΔΩ ΟΙ ΤΥΦΛΟΙ ΚΡΑΤΑΝΕ ΤΟΞΟ ΚΑΙ ΙΠΠΟ

ΚΑΙ ΟΧΙ ΛΕΥΚΟ ΜΠΑΣΤΟΥΝΙ

     Στο Παράρτημα των "Ελλήνων Κενταύρων Καλαμάτας" οι τυφλοί δεν κρατάνε λευκό μπαστούνι  αλλά ...Τόξο ή και ...Ίππο και συνασκούνται με ...βλέποντες. Όπως παρατηρούμε στο οπτικοακουστικό υλικό της τελευταίας προπονητικής ημερίδος του Παραρτήματος που διευθύνει ο Συνασκούμενος Αθανάσιος Ψωρομύτης, ο αγαπημένος μας μαθητής της Σχολής Τυφλών Βαγγέλης, ακολούθησε κανονικά τους βλέποντες Συνασκουμένους του τοξεύοντας στην ίδια, με αυτούς, Γραμμή Βολής και συμμετέχοντας στις ασκήσεις ρυταγωγήσεως Ίππου  όπως και οι βλέποντες υπόλοιποι.

     Με ιδιαίτερη μέριμνα και μεγάλη προσοχή ο επικεφαλής του Παραρτήματος Καλαμάτας προετοιμάζει τους δύο Ίππους που θα χρησιμοποιηθούν στην Έφιππη Τοξοβολία. Την φορά αυτή δόθηκε έμφαση στην αποευαισθητοποίηση της νεαρής φοράδας Ρέας ώστε στο τέλος της ημερίδος να ιππευθεί για πρώτη φορά . Έτσ, με την βοήθεια της μπάλλας ξεκίνησε η όλη διαδικασία αποευαισθητοποιήσεως μέσα σε ένα ομαδικό παιγνίδι.

     Η νεαρή Συνασκουμένη Μαρία ρυταγώγησε και υπεράνω ανορθοδόξου επιφανείας την Ρέα αποευαισθηποιώντας την σε ό,τι αφορά την αυτοπεποίθηση της βαδίσεώς της σε άγνωστες επιφάνειες.

     Ο τυφλός Βαγγέλης εξετέλεσε και αυτός όπως και οι βλέποντες Συνασκούμενοί του το πρόγραμμα ρυταγωγήσεως υπεράνω ανορθοδόξων επιφανειών καταφέρνοντάς τα θαυμάσια. Βαδίζοντας επάνω σε ένα φυσικό έδαφος και ρυταγωγώντας έναν Ίππο, ο τυφλός δεν έδειξε καμία κάμψη της αυτοπεποιθήσεώς του να κινηθεί και με την ορθότητα της κινήσεώς του αλλά και με την ψυχραιμία του βοήθησε και τον Ίππο να πατήσει με σιγουριά σε επιφάνειες τις οποίες, υπό άλλες συνθήκες θα παρέκαμπτε.

     Τέλος, μετά από μία σειρά διαδικασιών, η νεαρή Ρέα απεδέχθη στη ράχη της για πρώτη φορά Ιππέα, τον Αθανάσιο και υπό την ρυταγώγηση του Χρύσανθου κινήθηκε σε ήρεμο βάδην, "σταθμός" για την εκπαίδευσή της.

     Στη Γραμμή Βολής, όπως μας ενημερώνει ο Συνασκούμενος Μελέτης με την Αναφορά του ως Αρχηγός Βολής, μαζύ με τους βλέποντες τοποθετήθηκε και ο τυφλός Βαγγέλης τοξεύοντας κανονικά όπως και οι υπόλοιποι μέχρι και πάρθιες τοξεύσεις, όπως βλέπουμε στο βίντεο που ακολουθεί.

     Και, βεβαίως το υψηλό επίπεδο των Συνασκουμένων του Παραρτήματος των "Ελλήνων Κενταύρων Καλαμάτας" μας το αποκαλύπτει η Ιωάννα μας στο επόμενο βίντεο.

     Είναι πραγματικά συγκινητικό το έργο των "Ελλήνων Κενταύρων Καλαμάτας" και της Σχολής Τυφλών Τοξοτών και Ιππέων που λειτουργεί στο πλαίσιό του.έργο μοναδικό που κάθε φορά που λαβαίνουμε γνώση του νοιώθουμε υπερήφανοι ως Μέλη αυτής της Ομάδος.