ΑΝΑΚΑΛΥΠΤΟΝΤΑΣ ΤΗΝ "ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ" ΦΙΝΛΑΝΔΙΑ

 ΑΝΑΚΑΛΥΠΤΟΝΤΑΣ 

ΤΗΝ 

"ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ" ΦΙΝΛΑΝΔΙΑ

     Από όλες τις ευρωπαϊκές χώρες οι βορειότερες, οι σκανδιναβικές και οι χώρες της Βαλτικής, διατηρούν τους ισχυρότερους δεσμούς με την φύση. Σ΄ αυτές τις χώρες ο άνθρωπος νιώθει, πραγματικά, αναπόσπαστο μέρος του φυσικού περιβάλλοντος και μέτοχος ό,τι φυσικώς "γίγνεσθαι"! 

     Στον ευρωπαϊκό βορρά, ο φυσιοκεντρικός άνθρωπος αναζητά λύσεις για την αντίξοη, λόγω κλίματος, καθημερινότητά του μέσα στην απλότητα και στην αυτάρκεια που επιτάσσουν οι περιβαλλοντικές δυσκολίες ανακαλύπτοντας λυσιτελή "μονοπάτια" όχι μόνον για τον ίδιο αλλά και για ό,τι τον αφορά πέραν του κύκλου της ιδίας, αυτού, υπάρξεως, όπως, επί παραδείγματι, της χορείας της πανίδος που τον περιβάλλει.

     Πριν έξι ολόκληρα χρόνια είχαμε αναφερθεί σε ένα μουσικό όργανο των "λαών της στέππας", αλλά μόλις τώρα, εξερευνώντας την Φινλανδία με έναν λαό "αδελφό" των Ούγγρων που αποτελούν και την Φιννο-Ουγγρική ομοεθνία, τόσο συγγενική με τους υπόλοιπους "λαούς της στέππας", διαπιστώνουμε πως αυτό το μουσικό όργανο, πέραν της ψυχαγωγικής του αξίας, έχει και ...θεραπευτική!

     Στο Ελσίνκι, λοιπόν, πριν λίγες μέρες και όλως τυχαίως, "σκαλίζοντας" τους θησαυρούς ενός παλαιοβιβλιοπωλείου, γνωρίσαμε την ιδιοκτήτριά του, μία μεσήλικα ιδιότυπη μουσικοθεραπεύτρια, η οποία μας ενημέρωσε ότι ο ήχος της άρπας των γνάθων (όπως λέγεται αυτό το όργανο) δεν είναι μόνον ψυχαγωγικός, αλλά και ψυχοτροπικός, αφού επιδρά βαθύτατα στην συμπεριφορά του Ίππου και του ταράνδου, βοηθώντας τα ζώα αυτά να ηρεμήσουν και να ψυχαγωγηθούν, μέσα σε ένα φυσικό περιβάλλον που θυμίζει περισσότερο ...Μογγολία παρά Ευρώπη! 

     Μια πρόδηλη τεγκρική προσέγγιση ("σαμανιστική", όπως θα έλεγαν οι αδαείς, οι οποίοι δεν γνωρίζουν ότι ο όρος "σαμανισμός" είναι λανθασμένος, αντί του ορθού "Τεγκρισμός") την οποία η ευγενής βιβλιοπώλις είχε την καλοσύνη και την υπομονή να μας την επιδείξει στην πράξη, ηρεμώντας και ...εμάς, ακόμη περισσότερο απ΄ ό,τι μας είχε ήδη ηρεμήσει η παρουσία μας στην υπέροχη Φινλανδία!

     Εδώ, άλλωστε, οι άνθρωποι, με αλληλοσεβασμό και, κυρίως, με σεβασμό του φυσικού περιβάλλοντός τους διατηρώντας ανέγγιχτο από κάθε προσβολή, δεν σπαταλάνε τον χρόνο τους σε ταπεινές διασκεδάσεις αλλά ακόμη κι όταν θέλουν να ψυχαγωγηθούν (άγω + ψυχή) θα συγκεντρωθούν σε ένα σύδεντρο και θα επικοινωνήσουν, κάτι που βιώσαμε κι εμείς μαζύ τους δοκιμάζοντας αυτά που μας έμαθε η ευγενής βιβλιοπώλις με την άρπα των γνάθων. Εδώ, σ΄ αυτό το σύδεντρο με τον πέτρινο παγανιστικό βωμό στο κέντρο του, μέσα στην "αγκαλιά" δέκα υπεραιωνόβιων δέντρων, σε ένα από τα πάμπολλα νησιά που συνθέτουν το Ελσίνκι.

     Οι Φινλανδοί, όπως και οι περισσότεροι βόρειοι λαοί, διατηρούν έναν ιδιαίτερο δεσμό με την Ελλάδα και τους Έλληνες και, λόγω Παιδείας, έχουν βαθύτατην επίγνωση περί της πραγματικής Ελλάδος και των πραγματικών Ελλήνων. Αυτό φαίνεται ακόμη και στην μνημειακή τους αρχιτεκτονική, όπως το εντοπίσαμε και σε ένα εμβληματικό νεκροταφείο του Ελσίνκι, όπου απαθανατίσαμε τον τάφο ενός Φινλανδού στρατηγού του οποίου το επιστέγασμα δεν ήταν κάποιος ...σταυρός αλλά ένα ελληνικότατο κορινθιακό κράνος με μία, επίσης, ελληνικότατη μάχαιρα! Κι αυτά στο μακρινό Ελσίνκι όταν οι γραικύλοι καραβανάδες θάπτονται με σταυρούς και πετραχήλια...  

     Αλλά τα τεκμήρια των φυλετικών δεσμών των Φινλανδών με την ευρωπαϊκή Παράδοση δεν εξαντλούνται σε αυτό το σημείο διατηρώντας και την Σβάστικα σε περίβλεπτη περιωπή ως ιερό σύμβολο, τοποθετώντας την, μάλιστα, στην κορυφή του ανωτάτου εθνικού παρασήμου τους, του  μεγαλόσταυρου του Λ ε υ κ ο ύ  πεντάφυλλου Ρόδου, το οποίο σχεδίασε ο Akseli Gallen - Kallela και εκτίθεται στο Ιστορικό Φινλανδικό Μουσείο του Ελσίνκι, μαζύ με πολλά άλλα εκθέματα του ηρωικού αγώνος των Φινλανδών εναντίον των κομμουνιστικών σοβιέτ, στο πλευρό των δυνάμεων του III Reich.

     Θεσπέσια η χώρα του μεγάλου Jean Sibelius με το μνημείο του να μας παραπέμπει στην υψιπέτεια των αυλών ενός οργάνου που αναβλύζει ήχους ιαματικούς για την ψυχή, όπως και η άρπα των γνάθων η οποία, σύμφωνα με την τελευταίαν εμπειρία μας, διαχέει ήχους ψυχοθεραπευτικούς! Και τα διδάγματα από την περιπλάνησή μας στην Φινλανδία πολλά και ανεκτίμητα...

Πλήρες Φωτογραφικό Λεύκωμα ΕΔΩ

Συνεχίζεται

ΣΤΟΥΣ ΒΑΣΙΛΙΚΟΥΣ ΣΤΑΥΛΟΥΣ ΤΟΥ CHRISTIANSBORG THΣ ΚΟΠΕΓΧΑΓΗΣ

 ΣΤΟΥΣ ΒΑΣΙΛΙΚΟΥΣ ΣΤΑΥΛΟΥΣ 

ΤΟΥ CHRISTIANSBORG 

THΣ ΚΟΠΕΓΧΑΓΗΣ

Και ποιο, άραγε, θα μπορούσε να είναι το ιππικό δίδαγμα από το ανάκτορο Christiansborg της Κοπεγχάγης, σ΄ αυτό το βόρειο σημείο της άλλοτε ευημερούσας Χανσεατικής Ενώσεως? Τι θα μπορούσαμε να παρατηρήσουμε σ΄ αυτή την απόμακρη γωνιά της ευρωπαϊκής ακαδημαϊκής Ιππικής όπου, παρά το περιορισμένο της εκτάσεως της Δανίας και του ολιγάριθμου του πληθυσμού της, η Ιππική διατηρήθηκε σε πολύ υψηλό επίπεδο;

     Αν και από προηγούμενη ταξιδιωτικήν εμπειρία μας ήταν οικεία η "εικόνα" αυτής της βόρειας πρωτεύουσας και του επικέντρου του παρελθόντος της Kastellet, εν τούτοις σε αυτό το εκπαιδευτικό μας ταξίδι είχαμε την δυνατότητα να αφιερώσουμε μια διεξοδικήν επίσκεψη στους βασιλικούς Σταύλους τoυ ανακτόρου Christiansborg, στην αρχιτεκτονική τους και στο προ αυτών Ιππευτήριο, στην μεγάλη συλλογή των βασιλικών αμαξών, αλλά και στα ειδικά εκθέματα του Πολεμικού Μουσείου το οποίο, αν και προβάλλει την ναυτική παράδοση των θαλασσοπόρων Δανών, εμπεριέχει και πλείστα εκθέματα ιππικού ενδιαφέροντος.

     Ένα κτήριο του οποίου η ανίδρυση ξεκίνησε τον 12ο αιώνα ως έδρα του πανίσχυρου Επισκόπου Absalon στην τότε Havn και σήμερα Copenhagen, εξελίσσεται τον 15ο αιώνα στην έδρα του βασιλέως Eric VII της Πομερανίας, όταν αυτός απεφάσισε να μεταφέρει την πρωτεύουσα της χώρας στη σημερινή Κοπεγχάγη. Μετά από πολλές αναδιαμορφώσεις, τον 16ο αιώνα, ο βασιλέας Christian III το εξελίσσει σε ένα αναγεννησιακό συγκρότημα το οποίο αγγίζει το ζενίθ του επί βασιλείας Christian IV (1660) όταν, πλέον καθιερώνεται στη Δανία η μοναρχία. 

     Ακολουθούν νέες αρχιτεκτονικές τροποποιήσεις όταν ο βασιλεύς Frederick IV το επεξέτεινε κάνοντάς το πενταόροφο, όπως το ολοκλήρωσε το 1728. Κατόπιν, ο βασιλέας Christian VI διαμορφώνει αυτό το ανάκτορο το οποίο σήμερα γνωρίζουμε ως "Christiansborg", το μεγαλύτερο και πολυτελέστερο ανάκτορο της Δανίας, με επικεφαλής αρχιτέκτονα τον E. D. Hausser. Επιπλέον, δύο νεώτεροι αρχιτέκτονες, ο Nicolai Eigtved και ο Laurids Thura ενεπλάκησαν σε περαιτέρω σχεδιάσεις και η βασιλική Οικογένεια εγκαταστάθηκε, τελικώς, εδώ, το 1740. 

     Δυστυχώς, το 1794, το Christiansborg υπέστη δεινή καταστροφή από φωτιά από την οποία διεσώθησαν οι ...ιππικές εγκαταστάσεις του ανακτόρου. Κατόπιν το Christiansborg ξαναχτίστηκε από τον αρχιτέκτονα  C. F. Hansen (1828) αλλά δεν απέφυγε και τη νέα καταστροφή από φωτιά το 1884. Και πάλι επεχχειρήθη για τρίτη φορά η αποκατάστασή του (1907) η οποία ολοκληρώθηκε το 1928.

     Στις σταυλικές εγκαταστάσεις του φιλοξενήθηκαν, από το 1745, οι 250 βασιλικοί Ίπποι. Δεινότερος εξ όλων των εστεμμένων Ιππέων ο Christian V κατάφερνε να ιππεύει κάθε πρωί 6 Ίππους, διατηρώντας τους σε ακμαία κατάσταση. Φρόντιζε ώστε στο ιιπικό συγκρότημα να επικρατεί απόλυτη τάξη, διατηρούσε την τάξη των χρωμάτων των Ίππων με κυρίαρχους τους λευκούς Ίππους επιμελούμενος ο ίδιος ώστε οι άμαξες να ζευγνύονται με ομοίους Ίππους κατά δυνατότητα και χρώμα. Τέλος, καθιέρωσε τον "Δανικό Ίππο" (Frederiksborg Horse) ο οποίος έγινε περιζήτητος στις ευρωπαϊκές αυλές του 18ου αιώνος. 

     Εδώ, παρουσιάζονταν και ιππικές επιδείξεις υπό μορφήν Carousel στο κοινό με ανάλογη πρόβλεψη εγκαταστάσεων (θεωρεία κλπ).

     Η σταυλική εγκατάσταση στηρίζεται σε 76 μαρμάρινους κίονες από νορβηγικό μάρμαρο που εισήχθη στη Δανία ειδικώς για τον σκοπό αυτό.

     Εδώ φυλάσσονται και οι βασιλικές άμαξες εκ των οποίων η αρχαιότερη (1778) ανήκε στην Βασίλισσα Juliane Marie και την έσερναν οκτώ Ίπποι, ενώ η ωραιότερη είναι η άμαξα που δημιουργήθηκε για τον βασιλέα Christian VIII από τον βρεταννό αμαξοκατασκευαστή Henry Fife το 1840 και η οποία επικαλύπτεται από χρυσό 24 καρατίων ενώ, δεν είναι ο χρυσός αυτό που την διακρίνει, αλλά η σοφή σχεδίαση των παραθύρων που επιτρέπουν την πλήρη θέα του μεταφερόμενου βασιλέως στο κοινό.

     Σήμερα στους βασιλικούς Σταύλους διαμένουν 13 Ίπποι και το ημερήσιο πρόγραμμά τους έχει ως εξής:

07:00 Καθαρισμός φατνών και Ίππων και σίτιση των τελευταίων.

07:45 Eνώ στεγνώνουν οι Ίπποι το προσωπικό χαλαρώνει και λαμβάνονται αποφάσεις ποιος Ιππέας θα ιππεύσει ποιον Ίππο.

08:00 Ιπποκομία και επίσαξη για την έναρξη της ιπποεκπαιδεύσεως.

09:00 Η πρώτη ομάδα ξεκινά την εργασία, είτε με ίππευση εντός πόλεως ή εντός Ιππευτηρίου, είτε αμαξοδήγηση.

12:00 Επιστροφή Ίππων, ιπποκομία και καθαρισμός ιπποσαγών.

13:00 Ενσταυλισμός και αποχώρηση προσωπικού πλην ενός ο οποίος φροντίζει για την σίτιση των Ίππων στις 13:00 και στις 17:00 και το έχειν καλώς όλων. Κατόπιν (μετά τις 17:00) αποχωρεί και αυτός.

     Στο Πολεμικό Μουσείο του ανακτόρου εκτίθενται, με μουσειολογική πρωτοτυπία, πολλά τεκμήρια της Δανικής πολεμικής ιστορίας με βαρύνουσα προβολή, όπως είναι φυσικό, στη ναυτική της Παράδοση!

     Μεγάλες συλλογές μεσαιωνικών και αναγεννησιακών όπλων και παρελκομένων κατακλύζουν μεγάλες βιτρίνες και το υλικό είναι πρόσφορο για μελέτη.

     Εκτίθενται, φυσικά, ιστορικά τεκμήρια του πολεμικού παρελθόντος της χώρας με έμφαση στην κατοχή της από το ΙΙΙ Reich, μια κατοχή η οποία πανθομολογουμένως υπήρξε αναίμακτη για την Δανία.

     Εντυπωσιακό το ζωντανό διόραμα με αυθεντικά εκθέματα από την δράση του εκστρατευτικού σώματος της Δανίας στο Αφγανιστάν, με μία σύνθεση που σου κόβει την ανάσα κάνοντάς σε να αισθάνεσαι ότι βρίσκεσαι σε ενέδρα εν εξελίξει.  

     Εξίσου ενδιαφέροντα και τα εκθέματα των εξωτερικών χώρων του Πολεμικού Μουσείου με παρουσίαση βαρέων όπλων διαφόρων εποχών.

     Και, εν τέλει, το δίδαγμα από την επίσκεψη και μελέτη των ιππικών εγκαταστάσεων και της, ακόμη και σήμερα, λειτουργίας των Σταύλων, ποιο ήταν? Μα ποιο άλλο, από εκείνο που επιτάσσει στην Ιππική, σοβαρότητα, προσήλωση, πειθαρχία, εργατικότητα και κυρίως  Π Α Ι Δ Ε Ι Α  ώστε ο Ίππος να υπηρετείται όπως του αξίζει με αφιερωματικήν ουμανιστικότητα και, κυρίως, με υψηλήν Αισθητικήν όπως ο όλος ανθρώπινος βίος απαιτεί!

Πλήρες Φωτογραφικό Λεύκωμα ΕΔΩ

ΠΑΡΙΣΙ-ΣΧΟΛΗ ΙΠΠΙΚΟΥ ΘΕΑΤΡΟΥ "ZINGARO", Μέρος 1ον, ΣΤΗΝ ΙΠΠΙΚΗΝ ΑΚΑΔΗΜΙΑ ΤΩΝ ΒΕΡΣΑΛΛΙΩΝ

 ΠΑΡΙΣΙ-ΣΧΟΛΗ ΙΠΠΙΚΟΥ ΘΕΑΤΡΟΥ "ZINGARO"

Μέρος 1ον

ΣΤΗΝ ΙΠΠΙΚΗΝ ΑΚΑΔΗΜΙΑ

ΤΩΝ ΒΕΡΣΑΛΛΙΩΝ 

     "Βαρύνουσα είδηση" είναι εκείνη η οποία δεν προέρχεται από "κατεστημένους αρμοδίους" οι οποίοι, έχοντας "καταπιεί κασέτα" σου φωτίζουν "επιλεκτικώς" το "μονοπάτι" προς το οποίο θέλουν να σε κατευθύνουν ...μονοδρομημένα! Βαρύνουσα είδηση είναι εκείνη που προέρχεται από τον αυτόπτη και αυτήκοο πρωταγωνιστή του εν θέματι αντικειμένου ο οποίος δεν έχει λόγο αποκρύψεως ή ψιμμυθιώσεως της αλήθειας. Και οι συνομιλητές μας επελέγησαν επί τη βάσει αυτών των κριτηρίων, όχι από την διεύθυνση της "Ιππικής Ακαδημίας των Βερσαλλιών" αλλά από τους μαθητές της, τους μαθητές του Δασκάλου Bartabas, παρά τις δυσκολίες της επαφής τις οποίς ρύθμισε στην εντέλεια ο Ούγγρος φίλος Ν τον οποίο και ευχαριστούμε θερμά!

     Ακόμη και το ανετότατο δωμάτιο του παρισινιού "Holiday In, Voco" δεν σε "κρατά" όταν το επόμενο πρωί αγωνιάς να γνωρίσεις από  κοντά όχι κάποιους νέους φίλους αλλά τα "intra muros" μιας εμβληματικής Ιππικής Ακαδημίας που λειτουργεί σε έναν από τους ιστορικότερους τόπους της Ευρώπης. Η αναμονή και μόνον της επικείμενης εμπειρίας πυροδότησε την, μόνιμη έτσι κι αλλιώς, περιφρόνησή μου για τον ύπνο που ο Πατέρας μου με έμαθε να θεωρώ συνώνυμο του ...θανάτου! Κι έτσι, προτίμησα να μην ξαπλώσω καν στο ...τριδιάστατο κρεβατι μου αλλά να περιμένω ανυπόμονα το πρώτο φως της ημέρας για να βρεθώ να κουτρουβαλιάζομαι στα σκαλιά του μετρό "Porte de Clichy" κατευθυνόμενος προς τον ενδιάμεσο χαοτικό σταθμό του "Montparnasse" απ΄ όπου θα έπαιρνα τον σιδηρόδρομο για τη "Chantiers" όπου θα με περίμενε το λεωφορείο για να καταλήξω στο σημείο του ραντεβού...

     Κι ευτυχώς που ακολούθησα τον πάγιο ταξιδιωτικό κανόνα μου να κινούμαι πολύ ενωρίτερα από τα προγραμματισμένα διότι κι εδώ απεδείχθη χρονοβόρα δοκιμασία η κίνηση μέσα στον σταθμό "Montparnasse" ανάμεσα σε χιλιάδες ταξιδιωτών στο "κατάμαυρο" Παρίσι, γύρω από αμέτρητες αφετηρίες σιδηροτροχιών διαφόρων προορισμών... Και κάτω από αυτές τις αγχώδεις, αλλά προσπελάσιμες για βιωματικούς περιηγητές, συνθήκες κατάφερα την προκαθορισμένη, από πολλές ημέρες πριν, ώρα στ σωστό σημείο συναντήσεως όπου με περίμεναν τα χαμογελαστά κι ευγενέστατα πρόσωπα των καλλιτεχνών "αλογατάρηδων" με τα οποία φρόντισε να με συνδέσει ο φίλος Ούγγρος Ν.

     Αμέσως μετά τις πρώτες συστάσεις, το πρώτο πράγμα στο οποίο μου επέστησαν μετ΄ ...επιτάσεως την προσοχή μου ήταν η μυστικότητα αυτής της συναντήσεως! Μου εξήγησαν ότι η Σχολή τους ήταν πολύ αυστηρή στο σημείο της διατηρήσεως του απορρήτου σε ό,τι λάβαινε χώρα μέσα σ΄ αυτήν και, φυσικά, στους μαθητές της ποτέ δεν τους επιτρέπονταν να αναφέρονται σε δημόσια μέσα για τα όσα έβλεπαν και βίωναν μέσα σ'  αυτή. Εν προκειμένω, θα μπορούσα να μιλήσω για ..."τρόμο", κρίνοντας από την όλη στάση τους... Το δεύτερο πράγμα που μου ζήτησαν ήταν να φορέσω ...ανάποδα την μπλούζα της Ομάδος των "Ελλήνων Κενταύρων"! Απόρησα και ρώτησα τον λόγο για να μου απαντήσουν ότι πολλοί συνάδελφοί τους εδώ και μας ξέρουν και μας παρακολουθούν στο διαδίκτυο κι αν κάποιο μάτι μας έβλεπε... Σεβάσθηκα την επιθυμία τους κι ευτυχώς που στο μικρό μου σακίδιο μεταφέρω πάντοτε μιαν εφεδρική μπλούζα λόγω των υψηλών θερμοκρασιών της εποχής... Όμως, στην κατά μόνας φωτογράφηση στις εσωτερικές εγκαταστάσεις, ξαναφόρεσα την περιβολή της Ομάδος μας... Κι ενώ παρέμενα απορημένος, ακούστηκαν:

     "Συχνά γκουγκλάρουμε για θέματα που μας αφορούν, για θέματα Ιππικής, Ιππικού Θεάτρου κλπ κι έτσι έχουμε βρει κι εσάς και προσπαθούμε να να διαβάζουμε τα κείμενά σας αλλά, δυστυχώς, ο μεταφραστής της Google δεν βοηθάει αλλά βγάζουμε κάποιο νόημα και δε σας κρύβουμε ότι μας έχετε εξιτάρει. Στη δική μας Σχολή όλα γίνονται με ακαδημαϊκό πνεύμα αλλά και μεγάλη μυστικοπάθεια σε αντίθεση με σας που παρουσιάζετε τα μαθήματά σας και που οι τεχνικές σας είναι τόσο πρωτότυπες και τολμηρές. Και μιλάμε και για όσα γράφετε και για το Ιππικό Θέατρο. Η δική μας Σχολή κρατά τα πάντα μυστικά κι όσες φορές μιλά σε δημοσιογράφους το κάνει με 'τσιγκουνιά' και στενό κοντρόλ μη τύχει και ξεφύγει κάτι που δεν πρέπει προς τα έξω. Βλέπουμε, αντίθετα, ότι εσείς περιγράφετε ότι κάνετε και βάζετε πάντα φωτογραφία. Αλλά δε βλέπουμε και αντίστοιχα βίντεο..." Διέκοψα:

     "Eπειδή αρχειοθετούμε το κάθε τι από το οπτικοακουαστικό των δράσεών μας, αποφεύγουμε τα βίντεο που έχουν μεγάλον όγκο και προτιμούμε την φωτογραφία διότι μέχρι στιγμής το υλικό των πολλών χρόνων της λειτουργίας μας θα απαιτούσε τεράστιο αποθηκευτικό χώρα..."

     "Α, μάλιστα, λοιπόν, δεν σας κρύβουμε ότι αυτά που κάνετε εσείς, ή μάλλον πολλά από αυτά θα θέλαμε να τα δοκιμάσουμε κι εμείς αλλά ούτε που θα το τολμούσαμε να το πούμε. Εδώ όλα γίνονται τυποποιημένα και γρήγορα χωρίς σκέψη για αλλαγές και καινοτομίες σε όσα θεωρούνται 'ακαδημαϊκός κανόνας' και ούτε συζήτηση για δημοσιοποίηση των μαθημάτων μας όπως κάνετε εσείς. Δε μπορούμε, όμως, να μη παραδεχθούμε ότι αν βλέπαμε μετά από κάθε δραστηριότητά μας ένα κείμενο του Δασκάλου με αναλυτικές παρατηρήσεις θα ήταν πολύ χρήσιμο για μας. Θα ήταν κάτι σαν τους καθρέφτες του Ιππευτηρίου που σε βοηθούν να βλέπεις τον εαυτό σου ενώ ιππεύεις και να διορθώνεις λάθη. Κι εσείς γι αυτό δεν το κάνετε; Εν πάση περιπτώσει, εδώ τα πράγματα είναι διαφορετικά, πολύ διαφορετικά. Γι αυτό κι εμείς δεν θέλουμε να εμφανιστούμε σε κάποιο δημοσίευμά σας γιατί μας το απαγορεύουν και δεν θέλουμε να αποκαλύψετε ούτε το φύλο μας γιατί εδώ όλα είναι αυστηρά. Κι όταν λέμε 'αυστηρά' εννοούμε όπως στο στρατό σε ώρα πολέμου. Διότι όλη η ζωή μας εδώ είναι πειθαρχία, αυτοσυγκέντρωση και σιωπή όπως στον πόλεμο και κανείς δεν παραπονείται γι΄ αυτό αφού όλοι ξέρουμε πως χωρίς αυτά ούτε Ιππικό Θέατρο ούτε Ιππασία δεν μπορεί να πετύχει. Άλλωστε, όλη η ζωή μας γυρίζει γύρω από την Σχολή και τους Εκπαιδευτές, τους Ίππους μας κλπ κι αυτό περιορίζει ακόμη και την κοινωνική ζωή μας. Κι εδώ βρίσκουμε κάθε βοήθημα για να μπορούμε να χαιρόμαστε την αυτοσυγκέντρωση και την ακρίβεια κάνοντας από Kyudo μέχρι Έφιππη Σπαθασκία εκτός από όλα τα άλλα που σχετίζονται με την ακαδημαϊκή Ιππασία που είναι και η βάση του δικού μας Ιππικού Θεάτρου. Βεβαίως δεν σας κρύβουμε ότι κι αυτό που βλέπουμε στις δικές σας φωτογραφίες μας εντυπωσιάζει με την απλότητα και την φυσικότητα του δικού σας συστήματος που είναι εντελώς διαφορετικό απ' το δικό μας κι ας μην έχουμε δει ολοκληρωμένη σας παράσταση. Μακάρι να μπορούσαμε να διδαχθούμε και την Έφιππη Τοξοβολία... Εδώ, πραγματικά μας προσφέρεται μια μεγάλη γκάμα γνώσεων και δεξιοτήτων γι αυτό και χρωστάμε πολλά στον Δάσκαλο ενώ οι εγκαταστάσεις που βλέπετε αντανακλούν την Παράδοση της μεγάλης Γαλλικής Βασιλικής Αυλής, αλλά ο νους μας 'ταξιδεύει' και σε πιο μακρινούς δρόμους..."

     Και πάλι διέκοψα:

     "Μιλώντας για 'Παράδοση' και δη, της Γαλλικής Βασιλικής Αυλής, με βάζετε στον πειρασμό να θίξω ένα θέμα που μαγνήτισε την προσοχή μου λίγο πριν, παρατηρώντας το άγαλμα του εφίππου Βασιλέως Ηλίου, Louis XIV, που ανίδρυσε ο Louis Philippe το 1837, στην είσοδο των ανακτόρων. Προσέχοντάς το έμεινα έκπληκτος από τον τεράστιο διακοσμητικό ...φιόγκο στην ουρά του επιβλητικού επιβήτορος και αναρωτήθηκα προς 'τι' η ύπαρξη του ...φιόγκου αυτού ο οποίος, τελικώς, εκθηλύνει τον αρσενικό επιβήτορα σε ...πλουμιστή φοράδα και ο νους μου πήγε στις σύγχρονες σεξιστικές μαζικές εκδηλώσεις που έχουν ως 'περιτύλιγμά' τους την πολύχρωμη 'συσκευασία' του ...ουράνιου τόξου. 

     Απαθανατίζοντας, μάλιστα και σχετικές 'εικόνες' επισκεπτών των Βερσαλλιών, δεν σας κρύβω ότι ...μπερδεύτηκα! Θα μπορούσατε, λοιπόν, να με βοηθήσετε να καταλάβω τι εννοείτε ως 'Παράδοση';"

     Aκούστηκαν διακριτικά αλλά και χαριτωμένα γελάκια και η απάντηση ήλθε ως εξής:

     "Η αλήθεια είναι ότι ανέκαθεν η συμπεριφορά του γαλλικού ανδρικού πληθυσμού περνούσε μέσα από πολλά περίεργα 'φίλτρα' ίσως διαφορετικά απ΄ ό,τι ισχύει για τους νότιους μεσογειακούς λαούς. Εδώ, ας πούμε, ποτέ δεν ήσαν παρεξηγήσιμες για τους άνδρες οι περρούκες, οι δαντέλες, τα αρώματα, το λικνιστικό βάδισμα με τις αέρινες κινήσεις που, οπουδήποτε αλλού δικαιολογούνται μόνον σε γυναίκες. Έτσι και ο φιόγκος που είδατε στην ουρά του Ίππου του αγάλματος είναι ένα συγχωρητέο διακοσμητικό αξεσουάρ για έναν βασιλικό επιβήτορα. Κι αυτό όντως είναι 'Παράδοση' για την γαλλική Ιππική."

     "Δηλαδή, εσείς θα στολίζατε με ένα τέτοιο διακοσμητικό στοιχείο τον επιβήτορά σας;" ρώτησα και, αφού αλληλοκοιτάχτηκαν και ξαναγέλασαν χαριτωμένα, μου είπαν:

     "Ναι, αν θα κρίνονταν απαραίτητο για κάποια παράσταση. Μεταξύ μας, όμως, θα θέλαμε να ιππεύουμε φυσικά και απλά σαν τους ανθρώπους της στέππας εκεί που ο Ίππος αποδίδει όλη την χάρη του μέσα στη φύση για την οποία είναι πλασμένος."

     Πήρα και πάλι τον λόγο, εκμεταλλευόμενος την στιγμή:

     "Οι παραστάσεις του Ιππικού Θεάτρου 'Zingaro' έχουν ως κύρια 'γραμμή' τους το πλαίσιο της ακαδημαϊκής Ιππικής. Παρά ταύτα, αποπνέουν μια νομαδικότητα. Θα ήθελα να σας ρωτήσω αν, κάποιες φορές, αισθάνεστε ...τσιρκολάνοι, άνθρωποι του Τσίρκο, περιοδεύοντες 'πεχλιβάνηδες', σχοινοβάτες, ισορροπιστές;"   

     Γέλια κι αλληλοκοιτάγματα. Κι η απάντηση:

     "Στη Γαλλία το Τσίρκο όχι μόνον δεν είναι κάτι υποδεέστερο αλλά ο κόσμος το εκτιμά ως Παράδοση κι όσοι εργάζονται σ΄ αυτό χαίρουν εκτιμήσεως. Να φαντασθείτε ότι στη χώρα μας λειτουργεί Εθνική Σχολή Τεχνών του Τσίρκο όπως και άλλες μικρότερες στις οποίες εκπαιδεύονται οι μέλλοντες καλλιτέχνες των διαφόρων σκηνών Τσίρκο. Εμείς, πράγματι, στη Σχολή μας διαμορφώνουμε μια ψυχολογία τσιρκολάνων όσο κι αν η τελική 'εικόνα' των παραστάσεών μας παραπέμπει σε κλασική σκηνική δράση. Στο βάθος, ναι, λατρεύουμε το Τσίρκο και θα σας πάμε, τώρα, σε ένα 'αθέατο' σημείο των εγκαταστάσεών μας που το αγαπάμε για να το δείξουμε κι αν θέλετε να σας βγάλουμε μια φωτογραφία. Το σημείο αυτό μας φέρνει στο νου καταυλισμό Τσίρκο κι η θέση που βρίσκεται δεν είναι προσιτή για τον πολύ κόσμο. Πάμε!"

     Κι εκεί βγήκε η φωτογραφία του τίτλου... αφού, βεβαίως, ξαναφόρεσα για λίγο την μπλούζα της Ομάδος.

     "Η συμμετοχή μας στη συγκεκριμένη Σχολή μας κάνει να νιώθουμε υπερηφάνεια αλλά όχι έπαρση. Σκεφθείτε ότι εδώ επικρατεί ένας τρόπος που, ακόμη κι όταν σε επιβραβεύουν για κάτι που κατάφερες με κόπο και αίμα το κάνουν με ένα τρόπο που σου αφήνει μια 'γεύση' ότι σε ...επιτιμούν, κάτι που δεν σε αφήνει να νιώσεις μια έξαρση που θα μπορούσε να οδηγήσει σε έπαρση. Ίσως κάτι ξέρουν...Αυτός ο παράδοξος τρόπος, να τον πούμε παιδαγωγικό (?) σε κάνει πάντα να ψάχνεις αν πίσω από κάθε 'μπράβο' κρύβεται ένα λάθος σου που θα μπορούσε να σε κάνει να πας καλύτερα. Με αυτό τον ιδιαίτερο τρόπο μας κρατάνε 'κοντό το σκοινί' ωθώντας μας σε συνεχή αυτοκριτική σε όλα, στο πως ιππεύουμε, στο πως στεκόμαστε στη σκηνή, στα πάντα. Σαν να λέμε 'ψάχνουμε το είδωλό μας' σε αθέατους καθρέφτες για να διορθώσουμε τα λάθη μας ή για να αναπτύξουμε ακόμη περισσότερο τις δυνατότητές μας. Τελικώς, μπορούμε να μιλήσουμε για έναν ψυχαναγκασμό, αλλά αυτό ισχύει και για όλους τους καλλιτέχνες στους οποίους προέχει η τελειότητα της δουλειάς τους"

     Εν συνεχεία, μου ζητήθηκε να κλείσω το καταγραφικό ήχου διότι οι πληροφορίες που θα μου δίνονταν ήσαν πολύ "εσωτερικές". Και αυτές οι πληροφορίες ήσαν σχετικές με το πλαίσιο εκπαιδεύσεως, την πρακτική της διδασκαλίας και της όλης ιππικής και θεατρικής εκπαιδεύσεως. Ανεκτίμητη, πράγματι, ενημέρωση για την σπουδαία Τέχνη του Ιππικού Θεάτρου. Ευτυχώς στο σακίδιο υπήρχε χαρτί και στυλό... 

     Δεν χρειάζεται να τονισθεί ότι και στην Ιππικήν Ακαδημία των Βερσαλλιών βασικό μάθημα είναι η αναπνοή και διδάσκεται μέσα στο πλαίσιο του τραγουδιού.

     Κάτι ανάλογο εφαρμόζουμε και στη Σχολή Ιππικού Θεάτρου των "Ελλήνων Κενταύρων" όπου την αναπνοή την εντάσσουμε στο πλαίσιο της διδασκαλίας του ορθοφωνημένου λόγου και δη της απαγγελίας σε έφιππη κινητική κατάσταση ενώ, κατόπιν, όλα τούτα τα ενσωματώνουμε στο τραγούδι που αναδεικνύει και την "μουσικότητα" της Ιππασίας η οποία δεν είναι τίποτε άλλο παρά κίνηση σε ρυθμό μετρονόμου, δηλαδή, κινητική αρμονία που εγγυάται την ισορροπία ιππεύσεως.

     Όμως, βάθρα αυτής της τελικής ισορροπίας στην Ιππικήν Ακαδημία των Βερσαλλιών αποτελούν και παράπλευρες διδασκαλίες, όπως η έφιππη "καλλιτεχνική" (artistique) ξιφασκία, ο χορός και η Ιαπωνική Τοξοβολία (Kyudo) έφιππη και πεζή.

     Αναφορικώς προς την έφιππη ξιφασκία θα πρέπει να σημειωθεί ότι για δικούς τους λόγους οι Γάλλοι προτιμούν να την αποκαλούν "καλλιτεχνική" τονίζοντας περισσότερο την ...χάρη των κινήσεων (ζεύξεων κλπ) παρά την μαχητικότητά της (Έφιππη Σπαθασκία) ή έστω την σκηνικότητα του χαρακτήρος της (σκηνική ξιφασκία) κι αυτό συγχωρείται στους Γάλλους με δεδομένη την εθνική τους ψυχολογία. Όχι, οι Γάλλοι δεν είναι Ούννοι και δεν μπορούν και να είναι αρκούμενοι να τους ...ζηλεύουν!

     Πάντως, ακόμη κι η "καλλιτεχνική" ξιφασκία προκαλεί την έκπτωση τιου εφίππου ξιφομάχου από το ευσταθές κάθισμα κι έτσι το υποχρεώνει σε συνεχή εξάσκηση προς αναζήτηση ευσταθέστερο καθίσματος υφ' οιανδήποτε κατάσταση.  

     Αρωγός τηςεξασκήσεως που προσφέρει η έφιππη "καλλιτεχνική" ξιφασκία είναι και το μάθηματου χορού το οποίο επιπροσθέτει ισορροπιστικήν ενσυναίσθηση στους Ιππείς.

     Τέλος, η Ιαπωνική Τοξοβολία (Kyudo) είτε έφιππη είτε πεζή αποτελεί τον καμβά επιτεύξεως νηφαλιότητος και αυτοσυγκεντρώσεως!

     Αντιστοίχως, σε μιαν αμιγώς πολεμική Σχολή όπως αυτή των "Ελλήνων Κενταύρων" η απλή ξιφομαχία αντικαθίσταται από την μαχητικήν Έφιππη Σπαθασκία η οποία συντελεί στην αρμονία (καλλιτεχνικότητα) των κινήσεων του σπαθιστή όμως, αυτή δεν περιορίζεται στην αναπαραγωγή σκηνικής εικόνας αλλά διεκδικεί θανατηφόρο τελεσφόρηση, κάτι που την καθιστά απείρως σκληρότερη και δυσκολότερη από την (όποια) ξιφομαχία.

     Δυστυχώς, στην μέχρι τώρα δική μας διδασκαλία δεν συμπεριλαμβάνουμε τον χορό και αυτό είναι κάτι που μας απασχολεί. Όντως, η όρχηση είναι ένα ανεκτίμητο "σχολείο" κινητικής ισορροπίας και η πρόκληση είναι επιτακτική και επείγουσα για εμάς.

     Τέλος, στη δική μας περίπτωση, η Έφιππη Τοξοβολία, συνυφασμένη με το εφιπποτοξοτικό αντικείμενό μας, ήδη υπάρχει στην διδασκαλία μας στη θέση του Kyudo.

     Πολλά και σπουδαία ακούστηκαν για τον Δάσκαλο Bartabas, το εκπαιδευτικό προσωπικό και τις μεθόδους της Ακαδημίας, για το εσωτερικό κλίμα και τις προσεγγίσεις που επιλέγονται, όλα, καταγεγραμμένα προς βελτίωση της δικής μας προσπαθείας σ΄ έναν απαιτητικότατο καλλιτεχνικό τομέα. Αυτό το ταξίδι στη Γαλλία άξιζε και μόνον γι αυτές τις πολύτιμες σημειώσεις.

     Ακόμη ένα μάθημα για μας, ακόμη μια εκπαιδευτική ιππική εμπειρία που θα μεταφερθεί σε μιαν Ελλάδα που μαστίζεται από έλλειψη Παιδείας, έλλειψη Ιππικής Τεχνογνωσίας και εξευτελισμό της Τέχνης γενικώς...  Τελικώς, αυτή την Πατρίδα δεν μπορείς να την βοηθήσεις αν δεν ξενητευθείς κι αν δεν "ματώσεις"...

Σημ.: Τα εμφανιζόμενα στις φωτογραφίες πρόσωπα δεν έχουν σχέση με τα πρόσωπα που συναντήσαμε και με τα οποία μιλήσαμε.

Πλήρες Φωτογραφικό Λεύκωμα ΕΔΩ

Συνεχίζεται

ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΩΝΤΑΣ ΕΝΑ ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ ΣΤΕΛΕΧΟΣ

ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΩΝΤΑΣ 

ΕΝΑ ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ ΣΤΕΛΕΧΟΣ

     Δυστυχώς, η δημοκρατική Ελλάδα αδυνατεί να θρέψει τα παιδιά της και τα διώχνει στο εξωτερικό ενώ εισάγει λαθροεισβολείς προς τους οποίους εκχωρείται! Μέσα σ΄ αυτή την βίαιη κοινωνική συνθήκη ενός έξωθεν μεθοδευόμενου αφελληνισμού, ένα εξαιρετικό στέλεχος των "Ελλήνων Κενταύρων", ο σεμνότατος και ικανότατος Μάριος Γκέκας, επικεφαλής των "Ελλήνων Κενταύρων Χαλκίδος", αναγκάζεται να μεταναστεύσει στην μακρινή Αυστραλία για λόγους επαγγελματικής επιβιώσεως. Και αυτό το κάνει ως αναγκαστική επιλογή αυτοσεβασμού, προκειμένου να συνεχίσει να βιοπορίζεται αξιοπρεπώς, κάτι το οποίο, πλέον, σ΄ αυτό τον τόπο είναι αδύνατον για κάθε νέο Ελληνόπουλο.

     Αποχαιρετώντας την Ελλάδα και τους "Έλληνες Κενταύρους" ο, πάντοτε, ευγενέστατιος Μάριος, άφησε πίσω του τον προσωπικό εξοπλισμό του, δωρίζοντάς τον στους "Έλληνες Κενταύρους" κάτι για το οποίο θερμώς τον ευγνωμονούμε!

     Η παρουσία του Μάριου στις δράσεις του Παραρτήματος της Χαλκίδος, αλλά και όλων των "Ελλήνων Κενταύρων" ακόμη και στο εξωτερικό, θα διατηρεί μια θέση στη μνήμη όλων μας και η ευχή της επανασυναντήσεώς μας παραμένει διακαής!

     Στον αγαπημένο μας Μάριο ευχόμαστε επιτυχία στην Αυστραλία και γι αυτή την επιτυχία του διατηρούμε μιαν απόλυτη βεβαιότητα, με δεδομένο το Ήθος, τις ικανότητές του και την εργατικότητά του!