ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΧΑΛΙΝΟΥ ΚΑΙ ΚΑΘΙΕΡΩΣΗ ΠΕΡΙΛΑΙΜΙΟΥ

 ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΧΑΛΙΝΟΥ 

ΚΑΙ 

ΚΑΘΙΕΡΩΣΗ ΠΕΡΙΛΑΙΜΙΟΥ

     H ανθρώπινη παρεμβατικότητα στη φύση μπορεί να υπηρετεί την διευκόλυνση του Ανθρώπου στην καθημερινότητά του αλλά, δυστυχώς, δεν εναρμονίζεται πάντοτε με το φυσικό πλαίσιο της ζωής και οι ανθρώπινες προσεγγίσεις κατά την διαχείριση φυσικών ζητημάτων, συχνά αποδεικνύονται λάθη τα οποία παγιώνονται ανά τους αιώνες και, ελλείψει θάρρους αναθεωρήσεως, επικρατούν ως δεδομένα, ταλανίζοντας την φυσική τάξη! Αυτό παρατηρείται και στην Ιππική όπου ο Άνθρωπος, στην προσπάθειά του να υποχειριάσει τον Ίππο και για την διευκόλυνσή του συναρτήσει της εξοικονομήσεως χρόνου και κόπου, επέλεξε εσφαλμένες προσεγγίσεις οι οποίες δια της βίας προς το άτυχο ζώο, ναι μεν επιτυγχάνουν τον υποχειριασμό του, αλλά με υψηλό τίμημα εις βάρος της ποιότητος αποδόσεως έργου και, κυρίως, της ευημερίας του πλάσματος αυτού!   

     Η χρήση στομίδος, η δεσμευτική χαλίνωση με περιοριστικά παρελκόμενα (ανάσπαστα κλπ), η επιβαρυντική επίσαξη, η πετάλωση, η χρήση καταναγκαστικών βοηθημάτων (μαστιγίου, εκκεντρίδων κλπ) είναι μερικά από τα ολέθρια λάθη του Ανθρώπου στην Ιππική τα οποία δεν είναι απλώς απάνθρωπα, αλλά και εμποδίζουν τον Ίππο να αποδώσει σε ποιότητα έργου, βασανίζοντάς τον επί αιώνες αφού ο, δειλός αναγνωρίσεως των λαθών του, Άνθρωπος, αποφεύγει να παραδεχθεί πλείστες όσες διανοητικές μειονεξίες του, επιμένοντας αυτάρεσκα στην "υπεροχή" της λογικής του έναντι των υπολοίπων φυσικών πλασμάτων!  

     Και στον τομέα της Ιππικής, ευτυχώς, το παγκόσμιο αναθεωρητικό ρεύμα της Φυσικής Ιππικής ακυρώνει θαρραλέα τα προαναφερθέντα λάθη ...αιώνων τα οποία βασανίζουν τον Ίππο και τα αποκαθιστά με δοκιμασμένες μεθόδους οι οποίες, ενώ δεν μειώνουν ποσώς την δυνατότητα του αποτελεσματικού ελέγχου και των επιδόσεων του Ίππου, συντάσσονται πλήρως με τον πνεύμα της ευημερίας του εναρμονίζοντας τον Άνθρωπο με την φύση και δικαιώνοντας τον ουμανισμό ο οποίος πρέπει να χαρακτηρίζει τον "άνω θρώσκοντα"!

     Η Σχολή των "Ελλήνων Κενταύρων" εκ της ιδρύσεώς της συντεταγμένη με τους κανόνες της Φυσικής Ιππικής υιοθέτησε και υιοθετεί ουμανιστικές και μόνον μεθόδους κατά την συνεργασία της με τον Ίππο του οποίου την προσωπικότητα σέβεται και παρά το ότι χειρίζεται ξένους, χορηγούμενους Ίππους των οποίων οι Ιππαγωγοί δεν ακολουθούν τις ίδιες με εμάς τακτικές επιμένοντας στην χρήση μέσων τα οποία εμείς απορρίπτουμε, η Σχολή μας, με διαχρονικήν επιτυχία, ασφάλεια και ποιότητα ιππικού έργου παραμένει σταθερώς προσανατολισμένη στην κατάργηση των βαρβάρων μέσων υποχειριασμού του Ίππου, όπως αυτά προανεφέρθησαν και σήμερα, απετόλμησε με την ίδιαν επιτυχία και στην ολική αφαίρεση του χαλινού του νέου Ίππου της, κατά την διάρκεια μιας πρώτης εισαγωγικής ημερίδος μυήσεως του Ίππου μας στον έλεγχο και την διεύθυνσή του μόνον με την χρήση απλού περιλαιμίου.

     Αντί χαλινού, λοιπόν, ένα απλό, διακριτικό, περιλαίμιο θα επιτρέπει στον Ιππέα (Εφιπποτοξότη ή οιονδήποτε έφιππο πολεμιστή της Σχολής των "Ελλήνων Κενταύρων") τον έλεγχο και την διεύθυνση του Ίππου του χωρίς τις καταναγκαστικές επιβαρύνσεις του χαλινού στον οποίον, άλλωστε, ουδέποτε στην Σχολή μας εφαρμόσθηκε η απάνθρωπη στομίδα.

      Σήμερα, ο Ιδρυτής των "Ελλήνων Κενταύρων"  εισήγαγε τον Ίππο της Σχολής μας σε αυτή την μυητική διαδικασία του ελέγχου και διευθύνσεως με την χρήση απλού περιλαιμίου, αφαιρώντας του για πρώτη φορά τον χαλινό και διδάσκοντάς τον να ακινητεί (έλεγχος) στην έλξη που ασκεί στον λαιμό του το περιλαίμιο καθώς και στις επαφές αυτού του βοηθήματος με τον τράχηλο (διεύθυνση).

     Η μεταβίβαση των πρώτων πληροφοριών επί του νέου αντικειμένου ακολούθησε τους κανόνες της εκπαιδεύσεως νεολέκτου Ίππου με την αξιοποίηση της συνδυαστικής μνήμης του ζώου, όπως εξάγονται από την πολυετή εμπειρία ενασχολήσεως του Ιδρυτή της Σχολής με την Ιππική και, βεβαίως, η ανταπόκριση του Ίππου στον νέο τρόπο ελέγχου και διευθύνσεώς του δι απλού περιλαιμίου υπήρξε επιτυχέστατη μέχρι σημείου, αυτή την πρώτη ημέρα, να καταφέρει το ευγενές τετράποδο να διέλθει και υπεράνω βαλβίδων.  

     Αρχικώς, βεβαίως, ο Ίππος διδάχθηκε το νέο βοήθημα του περιλαιμίου χωρίς να αφαιρεθεί ο χαλινός ο οποίος αφαιρέθηκε εν συνεχεία. Ωστόσο, καθ΄ όλη την διάρκεια της εισαγωγικής διαδικασίας, όπως φαίνεται στην παραπάνω φωτογραφία, οι ηνίες (Β) τηρήθηκαν χαλαρές ενώ το περιλαίμιο (Α) εντονότερα ώστε ο Ίππος να αντιληφθεί τις νέες επενέργειες.    

     Ο Ίππος, με την ορθή αξιοποίηση του βάρους του κορμού του Ιππέως, την καθοδηγητική παρεμβολή των ποδών του Ιππέως και την διακριτική χρήση του περιλαιμίου, έστρεψε επιτυχώς προς τις επιθυμητές διευθύνσεις αλλά και ακινητοποιήθηκε, ομοίως, επιτυχώς στα επιθυμητά σημεία αντιλαμβανόμενος την εντολή εκ της έλξεως του περιλαιμίου από τον Ιππέα, χωρίς την ανάγκη "επικλήσεως" της οιασδήποτε βίας και χωρίς την διατάραξη της αγαστής σχέσεώς του με τον Ιππέα του.

     Αυτή η πρώτη εισαγωγική ημερίδα διήρκεσε περισσότερο των σαράντα πέντε (45) λεπτών με γνώμονα της αποφυγής κοπώσεως του Ίππου και της απαμβλύνσεως της αυτοσυγκεντρώσέως του.

    Ο χρόνος που διήρκεσε αυτή η ημερίδα ήταν υπερδιπλάσιος του προβλεπομένου (είκοσι λεπτά) με κριτήριο την ικανότητα διατηρήσεως της αυτοσυγκεντρώσεως του Ίππου όμως, η διασφαλισμένη αρμονική σχέση αγάπης μεταξύ Ιππέως και Ίππου επέτρεψε στον τελευταίο να παραμένει επαρκώς αυτοσυγκεντρωμένος καθ'  όλη την διάρκεια της ημερίδος και παρά το ότι έπνεε πολύ ισχυρός άνεμος.

     Η σχετική εκπαιδευτική διαδικασία θα εξακολουθήσει ώστε και ο Ίππος να αποδεχθεί πλήρως το περιλαίμιο ως μόνον μέσον ελέγχου και διευθύνσεώς του και οι εκπαιδευόμενοί μας να εξοικειωθούν με την χρήση του και αυτό, βεβαίως, θα ολοκληρωθεί σε βάθος χρόνου, όπως όλοι και όλα στην Σχολή των "Ελλήνων Κενταύρων" χρειάζονται τον "χρόνο" τους για να τελειοποιηθούν αφού η τελειότητα του έργου μας και μόνον είναι αυτό που μας ενδιαφέρει.

     Σήμερα, μάλιστα, ξεκίνησε να χειρίζεται το περιλαίμιο, πρώτη εξ όλων των εκπαιδευομένων μας και η Ταξιαρχία μας, η οποία, μιμούμενη τους χειρισμούς του Ιδρυτή της Σχολής που προηγήθηκαν και παρηκολούθησε και η ίδια, κατάφερε τις πρώτες επιτυχείς διαδρομές της.

     Άλλωστε, η Ταξιαρχία, με τον ιδιαιτέρως αυτοπειθαρχημένο χαρακτήρα της και την παρατηρητικότητά της δεν θα ήταν διόλου δύσκολο να τα καταφέρει αφού, συν τοις άλλοις, διαθέτει και αξιοπρόσεκτες δεξιότητες στην Ιππική.

     

Με την πλήρη αφαίρεση του χαλινού, λοιπόν, κατά την σημερινή ημερίδα και με την αντικατάστασή του από το περιλαίμιο, βιώσαμε μιαν ακόμη συγκλονιστικήν εμπειρία η οποία μας άφησε μιαν επιπλέον αναπάντητην απορία: Eιναι ο Άνθρωπος που διδάσκει τον Ίππο ή το ακριβώς αντίστροφο; Για να καταλήξουμε και πάλι στην ίδιαν απάντηση: Όπου η σχέση δύο πλευρών εδράζεται στον αλληλοσεβασμό η μεταξύ τους διάδραση χαρακτηρίζεται από την αρμονία μέσα στην οποία κάθε γνωστική διαδικασία διέρχεται από το κοινό "φίλτρο" της αλληλοδιδασκαλίας η οποία αναβαθμίζει την ποιότητα της σχέσεως και της ίδιας της ζωής η οποία θεμελιώνεται στη μάθηση! Κι αυτό συμβαίνει και στη Σχολή των "Ελλήνων Κενταύρων".              

Πλήρες Φωτογραφικό Λεύκωμα ΕΔΩ

ΕΞΟΔΟΣ ΣΕ ΠΡΩΤΟ ΚΑΛΠΑΣΜΟ

 ΕΞΟΔΟΣ ΣΕ ΠΡΩΤΟ ΚΑΛΠΑΣΜΟ

     Ένα πολύ ουσιαστικό ζήτημα τέθηκε σε τούτη την προπονητικήν ημερίδα κατά την οποία το ζητούμενο ήταν η έξοδος σε πρώτο καλπασμό της εκπαιδευόμενης Ταξιαρχίας μας η οποία ζήτησε να της επιτραπεί να ρυθμίσει μόνη της την ψυχολογία της και εκείνη να επιλέξει την στιγμή αυτής της πρώτης εξόδου της σε καλπασμό. Ανέκυψε έτσι ένα δίλημμα περί πειθαρχίας στην καθοδήγηση του Εκπαιδευτή της ή παράκαμψη αυτής της προϋποθέσεως επιτρέποντας στην Ταξιαρχία να αυτενεργήσει, όπως ένιωθε καλύτερα.

     Για τον Εκπαιδευτή, όπως ήταν φυσικό, δύο παράγοντες  κυριάρχησαν στην λήψη της τελικής αποφάσεώς του: (α) Η εμβληματική φράση του Γερμανού φιλοσόφου Otto Dietrich ("Δεν αποδεχόμεθα, απλώς, την ελευθερία της προσωπικότητος του άλλου, αλλά την απαιτούμε!") και (β) Η υπεύθυνη και ισχυρή προσωπικότητα της Ταξιαρχίας που αποτελεί και εγγύηση των όσων υπόσχεται.

     Απ΄ ό,τι φάνηκε και οι δύο παράγοντες επιβεβαιώθηκαν στην περίπτωση της Ταξιαρχίας η οποία, αφού αυτοσυγκεντρώθηκε χωρίς καμία παρέμβαση του Εκπαιδευτή, σύντομα βγήκε στον πρώτο της γυμνιππευτικό καλπασμό με όλες τις επιφυλάξεις του αρχαρίου αλλά και με πλήρη ασφάλεια! Ούτε ο Otto Dietrich, ούτε η ...φύση κάνουν λάθη!

ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΤΕΛΕΙΟΤΗΤΑ!

 ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΤΕΛΕΙΟΤΗΤΑ!

     Καθοριστική σύναψη της μέχρι τώρα προόδου της αρχάριας Εύας μας, η παρούσα εκπαιδευτική ημερίδα την οδήγησε σε ένα τέλειο "κάθισμα" ιππεύσεως και στην πλήρη βελτιστοποίηση του καλπασμού μετά από πολύ λιγότερα των είκοσι μαθημάτων! Αυτή την φορά η Εύα υποχρεώθηκε να καλπάσει με τα χέρια σταυρωμένα στο στήθος και τα κατάφερε κατά τον καλύτερο τρόπο επιτρέποντας στον Ίππο της να αναπτύξει τον ταχύτερο καλπασμό του και, χωρίς οχλήσεις ηνιών, να απογειωθεί κυριολεκτικώς σαν "αέρας" επάνω από το έδαφος!

     Άψογη Αμαζόνα, πλέον η Εύα, επέτυχε να "σταθεροποιηθεί" επί του Ίππου κατά τον ασφαλέστερο τρόπο και να επιτρέψει στο αγαπημένο μας τετράποδο να αποδώσει, άνετο και "πανάλαφρο", έξι εισαγωγικούς, "άοπλους" όσο και ωραιότατους, ισοτονικούς, καλπασμούς, πριν η Εύα αναλάβει το Τόξο της!

     Κι όπως στην Σχολή των "Ελλήνων Κενταύρων" ο Εκπαιδευτής δεν διαθέτει "χρονόμετρο" και δεν επιτρέπεται στον μαθητή να αφιππεύσει αν δεν ολοκληρώσει το προβλεπόμενο ασκησιολόγιο της κάθε εκπαιδευτικής ημερίδος, η Εύα μας ανέλαβε το Τόξο της μόνον όταν κατέκτησε την τελειότητα "καθίσματος" στις άοπλες καλπαστικές εξόδους της.

     Διότι, εμείς δεν θα θέλαμε ποτέ να καταντήσουμε στο αποτέλεσμα της παραπάνω "εικόνας"! 

     Αναλαμβάνοντας το Τόξο της και κατά την διάρκεια των έξι, ακόμη, καλπστικών εξόδων της με ισάριθμες τοξεύσεις, η Εύα, πλέον, "μετέφερε" την τελειότητα του "καθίσματός" της ενώ ο Ίππος της διατηρούσε τον ταχύτατο όσο και "ανάλαφρο" ισοτονικό καλπασμό του, διευκολύνοντάς την στην στοχαστική διαδικασία κατά τον ωραιότερο τρόπο όπως έδειξαν και τα αποτελέσματα.

     Η τεχνική της Εύας, πράγματι, υποδειγματική, μας έκανε να εκπλαγούμε για τα αποτελέσματα των τοξεύσεών της!

     Ο στόχος, πολύ μικρότερος του προβλεπομένου στις εξετάσεις, έδειξε ότι αν η Εύα, σήμερα, έδινε εξετάσεις διαπιστεύσεως θα ήταν εκείνη που θα αποσπούσε την μεγαλύτερη βαθμολογία από όσους μέχρι σήμερα εξετάσθηκαν στην Σχολή μας! Όμως, εν αντιθέσει προς τα ...αστεία "καθιερωμένα" των συγχρόνων "Σχολών πολεμικών τεχνών", στην δική μας Σχολή το ζητούμενο είναι η απόκτηση βιωματικής μαχητικότητος και όχι, απλώς, η ...ομαδική αναμνηστική φωτογραφία "κυτίων κενών περιεχομένου" που επιδεικνύουν στον φακό "διπλώματα" και "περγαμηνές" για "κορνιζάρισμα εσωτερικής καταναλώσεως"! Έτσι, η Εύα έχει ακόμη "δρόμο" για τις εξετάσεις της...

     Η αυστηρή τήρηση των κανόνων ευημερίας του Ίππου συνωδά τη διαλειμματική εξασκήσει (ΔΙΑΛ.ΕΞΑ.) του Ίππου, με την επιτυχάστατην ολοκλήρωση των δώδεκα προηγηθέντων αόπλων και ενόπλων καλπασμών, επέβαλε την έξοδο του Ίππου σε φυσικό έδαφος εκτός Ιππευτηρίου για την χαλάρωση και την αναψυχή του.

     Ομοίως, οι ίδιοι λόγοι αφορούν και στην Αμαζόνα μας, οπότε, το "ζεύγος" Ίππος και Αμαζόνα βρέθηκαν στην πανέμορφη φυσική έκταση που περιβάλλει το Ιππευτήριό μας.

     Κι εδώ, επί φυσικού πεδίου, τα όσα κατεκτήθησαν εντός Ιππευτηρίου παρέμειναν ως είχαν, με τον Ίππο και την Αμαζόνα μας ανάλαφρους και αποθερμαινόμενους υπό, επίσης, ιδανικές συνθήκες "αποθεραπείας"!

     Μια ακόμη εκπαιδευτική ημερίδα η οποία άγει προς την τελειότητα ολοκληρώθηκε και ο ατελέστατος ανθρώπινος νους μπορεί να παρεκκλίνει σε ατόπημα, αποδίδοντας εύσημα στον Εκπαιδευτή! Λάθος! Διότι, πίσω από τις τακτικές του Εκπαιδευτή κρύβονται οι πραγματικοί Δάσκαλοι οι οποίοι, πέραν του φυσικού Δασκάλου, είναι η  π α ρ α τ ή ρ η σ η  του περιβάλλοντος κόσμου και η  μ ε λ έ τ η των παραμέτρων της φυσιολογίας του.

     Αναφορικώς με την παρατήρηση του κόσμου είναι δεδομένο ότι το εξασκημένο "μάτι" μας έχει συλλάβει την τραγικότητά του της οποίας τις "συντεταγμένες" έχουμε, εκ της ιδρύσεως της Σχολής μας, καταστήσει παραδείγματα προς αποφυγήν της μαζοκρατικής ασκήμιας του με επίγνωση του "δέον γενέσθαι"!  Και γι αυτό επιλέξαμε εξ αρχής την Πλατωνική προσέγγιση των επί μέρους "ζητημάτων" που αποτρέπουν "εξωλισθήσεις"! Γι αυτό, επιλέξαμε τον δικό μας φυσιοκεντρικό προσανατολισμό και την αφομοίωσή μας από την Φύση!   

     Επιπλέον, όπως και αδιαλείπτως, δεν θεωρήσαμε ότι τα ..."ξέρουμε όλα" και πολύ πριν, σήμερα, βρεθούμε στο Ιππευτήριο καταφύγαμε στην Βιβλιοθήκη των "Ελλήνων Κενταύρων" για να συμβουλευθούμε έναν ογκώδη περγαμηνό τόμο του 1648 ο οποίος μας "φώτισε" ζωτικές απορίες επί της φυσιολογίας του Ανθρώπου.   

     Σ΄ αυτές τις σελίδες εντοπίσαμε τον συντελεστή της επιτυχίας της σημερινής μας εκπαιδευτικής ημερίδος ξεπερνώντας αντικειμενικές δυσκολίες υπερβάσεως της ανθρώπινης φυσιολογίας! Kι όσην αλήθεια περιέχει η καταγεγραμμένη ανθρώπινη σοφία του παρελθόντος καμία μελλοντική δεν μπορεί να την υποκαταστήσει, εκτός, του να την συμπληρώσει!

     Τέλος, στην Σχολή των "Ελλήνων Κενταύρων" ο φυσικός Δάσκαλός μας είναι πολύ μακριά, στην Ουγγαρία, ωστόσο η παιδαγωγική, κυρίως, διδασκαλία του καθοδηγεί τα "βήματά" μας! Και σ΄ αυτή την διδασκαλία πιστώνεται η πρόοδός μας και όχι στον Εκπαιδευτή ο οποίος, απλώς, εφαρμόζει τα παρά του Δασκάλου "δεδιδαγμένα". Έτσι, ακριβώς σε αυτά τα "δεδιδαγμένα" επιμένουμε, σε μιαν "εστία" ψυχωφελών εφαρμογών όπως η Σχολή των "Ελλήνων Κενταύρων" με αποτελέσματα όπως τα προαναφερθέντα τα οποία όλοι χαιρόμαστε και χωρίς ούτε  μ ί α  πτώση!

"Ο ΘΡΙΑΜΒΟΣ ΤΗΣ ΔΥΝΑΜΕΩΣ" Β' ΕΙΚΟΝΟΛΗΨΙΑ ΕΜΠΝΕΥΣΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ARNO BREKER

     "Ο ΘΡΙΑΜΒΟΣ ΤΗΣ ΔΥΝΑΜΕΩΣ"

Β' ΕΙΚΟΝΟΛΗΨΙΑ

ΕΜΠΝΕΥΣΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ARNO BREKER

     

Μια σειρά στιγμιοτύπων από την σημερινή εκπαιδευτικήν ημερίδα και δεύτερη, κατά σειρά, εικονοληψία, για την ταινία με θέμα το "προφίλ" της Σχολής των "Ελλήνων Κενταύρων" που κινηματογραφεί ο Σκηνοθέτης κ. Παναγιώτης Γλυνός, θα ενέπνεαν τον ηρωικό ρεαλισμό του Arno Breker  σε δυναμικές γλυπτικές συνθέσεις με θέμα το μεγαλείο της έφιππης μάχης! Kαι, ομολογουμένως, ο κ. Παναγιώτης Γλυνός, με την Παιδεία του και την Αισθητική του, μας εντυπωσιάζει καθώς τον παρατηρούμε να επικεντρώνεται σε συγκεκριμένα πλάνα επιλέγοντάς τα με "μάτι" που προαισθάνεται το επικείμενο "εικαστικό αποτέλεσμα" πριν αυτό υλοποιηθεί.

      Έτσι, αν ο ηρωικός ρεαλισμός του Arno Breker ζητούσε ένα ιδανικό μοντέλο για να απαθανατίσει τον δραματικότερο καλπασμό μάχης, σίγουρα, θα είχε την ισχυρότερη έμπνευση από μια εικόνα της σημερινής μας εκπαιδευτικής ημερίδος όπως η παραπάνω που δεν ήταν και η μόνη!

     Η συχνή του εξάσκηση με ό,τι κόστος σε χρόνο και χρήμα αυτό συνεπάγεται, φέρνει τον Μάνο πολύ κοντά στην σωστή έφιππη χρήση δύο διαφορετικών όπλων: Του δόρατος και του Τόξου! 

     Σε αυτό το αποτέλεσμα τον οδηγεί η αυτοπειθαρχία του και η ουσιαστική του θέληση να τα καταφέρει και σήμερα χαρήκαμε και την ευστοχία του όπως την εμφάνισαν τα βέλη του επί του στόχου και την κατέγραψε και ο φακός του Σκηνοθέτη κ. Παναγιώτη Γλυνού.

    Η, σχεδόν, εικοσάχρονη συνεχής διδασκαλία εφίππων πολεμικών τεχνών μιας Σχολής όπως αυτής των «Ελλήνων Κενταύρων» της χορηγεί το δικαίωμα να αισθάνεται ότι επιτυγχάνει των προσπαθειών της με εικόνες από το έργο της όπως αυτή, με τον Ίππο σε αιώρηση πλήρους καλπασμού, τον έφιππο Τοξότη να απελευθερώνει την χορδή του με πλήρην αίσθηση της «σωστής στιγμής αφέσεως» και το βέλος επί του στόχου! 

     Κι όταν όλα αυτά συνδυάζονται με μηδενικό δείκτη ατυχημάτων και ανενστόμιστο Ίππο επί μη καθοριζόμενης καλπαστικής διαδρομής (σκάμμα ή κορδέλες) τότε, δεν κομπάζουμε υπέρ εαυτών  αλλά υποκλινόμεθα ενώπιον του Δασκάλου μας Kassai Lajos προς τον οποίο παραμένουμε ευγνώμονες!

     "Εικόνες" Ιππευτηρίου όπως η παραπάνω, μοναδικές για την ελλαδικήν "επικράτεια" (οι θεοί να την ...κάνουν μετά την εκπουτάνευσή της από τους κΕνοβουλευτικούς μητραλοίες!) μας υπενθυμίζουν το διαρκές χρέος μας για την ανέλιξη μιας ανδρώας Παιδείας, απαραίτητης για την επιβίωση της φυλής μας σε καιρούς παρακμιακής καταπτώσεως. 

     Και, παραμένουμε υπερήφανοι που τα καταφέρνουμε με την βοήθεια της υποστηρίξεως της διδασκαλίας ενός μοναδικού Δασκάλου και ίδιες δυνάμεις υλοποιήσεως αυτής της διδασκαλίας! 

     Σήμερα η Εύα μας "κατελήφθη" συχνά να ...αιθεροβατεί και παρά το άριστο "κάθισμά" της και τις δεδομένες δεξιότητές της, συχνά βρέθηκε "μακράν" του Ίππου της! 

     Βεβαίως, αν και αρχάρια η Εύα μας και σήμερα μας προσέφερε κάποια πολύ ωραία στιγμιότυπα όσο κι αν μας θύμισε ότι στην Ιππασία δεν είναι "όλες οι ημέρες ίδιες", όμως το δίδαγμα που η ίδια έλαβε και μας μετέδωσε (διότι στην Σχολή μας διδάσκουν και οι μαθητές...) είναι ότι χωρίς αυτοσυγκέντρωση τίποτε δεν επιτυγχάνεται όχι μόνον στην Ιππασία αλλά και στη ζωή.

     Επίτηδες ριγμένοι καταγής οι ορθοστάτες των εμποδίων για να αποφευχθεί το βίαιο ρίξιμό τους και η θραύση τους από τον ισχυρό άνεμο, σε ένα Ιππευτήριο στο οποίο συχνά πνέουν πολλά ...μποφόρ και η άμμος του Ιππευτηρίου δημιουργούν μιαν εφιαλτική κατάσταση για κάθε εγχείρημα εικονοληψίας το οποίο επιβαρύνεται και από τους καλπασμούς των οποίων οι στρόβιλοι σκόνης απειλούν τον εικονοληπτικόν εξοπλισμό αλλά και τον εικονολήπτη.

     Κι όμως, ο Σκηνοθέτης μας κ. Παναγιώτης Γλυνός αμίλητος, αεικίνητος και διακριτικός, εργάζεται αγόγγυστα υπό αυτές τις συνθήκες μαζύ μας, "αποθησαυρίζοντας" υλικό για το μοντάζ του!

     Τον ευχαριστούμε κι ελπίζουμε η ταλαιπωρία του να έχει την ανταμοιβή της εκπληρώσεως των προσδοκιών του στην ταινία που προετοιμάζει.   

Πλήρες Φωτογραφικό Λεύκωμα ΕΔΩ

Συνεχίζεται