ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΑ ΠΡΟΣ ΑΠΟΦΥΓΗΝ

 ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΑ ΠΡΟΣ ΑΠΟΦΥΓΗΝ

Νέα προσκτήματα.

     Πολέμια κάθε μορφής βίαιου υποχειριασμού του Ίππου με τα γνωστά καθιερωμένα μέσα τα οποία σηματοδοτούν το ανθρώπινο λάθος από την εποχή του Ξενοφώντος μέχρι σήμερα (στομίδα, μαστίγιο, σπιρούνια, ανάσπαστα κλπ), η Σχολή των "Ελλήνων Κενταύρων", πρώτη εισήγαγε την Φυσικήν Ιππική στην Ελλάδα και πρώτη ξεκίνησε να αποδεικνύει προς όλες τις κατευθύνσεις ότι αυτά τα μέσα του βίαιου υποχειριασμού του Ίππου όχι μόνον καταστρέφουν την ποιότητα της Ιππικής στρεφόμενα κατά της ευημερίας ενός πλάσματος που είναι συνεργάτης του Ανθρώπου κι όχι αντίπαλός του, αλλά και αυξάνουν ραγδαία τους κινδύνους ατυχήματος τρομάζοντας τον Ίππο και προκαλώντας του αστάθμητες αντιδράσεις!

     Παρά ταύτα, στη μουσειακή μας συλλογή διατηρούμε πολλά δείγματα στομίδων προηγουμένων αιώνων, καθώς και μαστίγια όπως και σπιρούνια, τα οποία μας θυμίζουν την ανθρώπινη ηλιθιότητα από την οποία θα πρέπει να αφιστάμεθα μετ΄ επιμελείας! 

ΣΕΜΙΝΑΡΙΟ ΑΝΤΙ-ΚΡΟΤΟΦΟΒΙΚΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΕΩΣ ΙΠΠΟΥ

 ΣΕΜΙΝΑΡΙΟ 

ΑΝΤΙ-ΚΡΟΤΟΦΟΒΙΚΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΕΩΣ

 ΙΠΠΟΥ

Ιππεύουμε σε ελεύθερες φυσικές διαδρομές, όπως απαιτεί η Ιππασία, όπου συνυπάρχουν κίνδυνοι παραγωγής ήχων που μπορεί να τρομάξουν τον Ίππο μας και να τον εξωθήσουν σε επικίνδυνες φοβικές αντιδράσεις ή και αφηνιασμού με ενδεχόμενη πρόκληση δυστυχήματος. Θα φταίει η ..."κακιά ώρα"; Ασφαλώς και όχι! Θα φταίει το κακό μας "κεφάλι" που δεν προέβλεψε να απο-ευαισθητοποιήσει τον Ίππο που ιππεύουμε από την κροτοφοβία και, αυτό ακριβώς κάναμε σήμερα, να απαλλάξουμε τον σχολικό Ίππο μας από τον φόβο προς τον αναπάντεχο ήχο ή και τον έντονο κρότο που μπορεί να προέρχεται από την εκπυρσοκρότηση του όπλου ενός παρακείμενου κυνηγού ή και το σύρσιμο ενός ερπετού πίσω από τον θάμνο! Στην Σχολή των "Ελλήνων Κενταύρων" κυριαρχεί η διαρκής μέριμνα της ασφαλείας των δραστηριοτήτων μας και μέσα σε αυτό το πλαίσιο, σήμερα, αναβαθμίσαμε τον σχολικό Ίππο μας κατά ένα ακόμη επίπεδο όπως αυτό της απαλλαγής του από κάθε κροτοφοβική ανησυχία. Aξίζει να σημειωθεί ότι παρόμοια αντι-κροτοφοβική εκπαίδευση επιχειρείται σήμερα για πρώτη φορά στον συγκεκριμένο Ίππο.    

     Σεβόμενοι την βασική προϋπόθεση της βραχυχρόνιας ικανότητος αυτοσυγκεντρώσεως του Ίππου επί ενός εκπαιδευτικού αντικειμένου και αποφεύγοντας την άσκοπη κόπωσή του, μέσα σε έναν προγραμματισμό ελάχιστης ώρας, καταφέραμε, στο σημερινό μας Σεμινάριο, να καταστήσουμε τον σχολικό Ίππο μας αδιάφορο και πλήρως ανεκτικό προς κάθε εξωτερικό ενοχλητικό θόρυβο, μέχρι σημείου να διατηρεί την πλήρη ηρεμία του και τον σταθερό καλπασμό του ενώ, επάνω του, ο Μάνος κρατούσε σε συνεχή λειτουργία σειρήνα πολύ υψηλών ντεσιμπέλ που αναστάτωνε όλο το γύρω φυσικό περιβάλλον προκαλώντας, μάλιστα, τα διαρκή γαυγίσματα και όλων των σκύλων της περιοχής. Πώς, όμως φθάσαμε σε αυτό το αποτέλεσμα;

     Aρχικώς με την επίγνωση ότι δεν είμαστε επηρμένοι "γητευτές" ή ..."ψιθυριστές" ..."παντογνώστες" αλλά συνειδητοί μαθητές του Ίππου ο οποίος μας διδάσκει και δεν τον διδάσκουμε. Κι αυτό το υπογραμμίσαμε στους παρόντες Συνασκουμένους ώστε κανείς να μη παρασύρεται σε συρμώδεις, στον χώρο της Ιππασίας, αυταρέσκειες περί "θαυματουργών γητευτών αλόγων", όπως πολλοί "αυτοσερβίρονται"! Ακολούθως, υπογραμμίσαμε ότι κάθε ανάλογη διαδικασία βασίζεται στην  σ υ ν δ υ α σ τ ι κ ή  μ ν ή μ η  του Ίππου με τον οποίον συνεχώς διαλεγόμεθα και ευφυώς του "περνάμε" τις επιθυμίες μας εμπνέοντάς του εμπιστοσύνη ώστε να μας ανταποδώσει συναίνεση συνεργασίας. Βασικά και εκ των ουκ άνευ όλα τούτα, πριν αναφερθούμε, εν συνεχεία στο περιεχόμενο της σημερινής εκπαιδεύσεως.

     Αρκετά τα όσα χρειασθήκαμε σήμερα και όλα είχαν το νόημά τους σε τούτη την πολύ ειδικήν εκπαιδευτικήν ημερίδα κατά την οπολία, για πρώτη φορά χρησιμοποιήθηκε αντί άλλου Τόξο το αρχαίο Ελληνικό Τόξο το οποίο ευγενώς δώρισε στην Ομάδα μας ο κατασκευαστής του, Συνασκούμενος Περικλής Τελειορίδης προς τον οποίο είμεθα ευγνώμονες.

     Βασικό, όμως, εργαλείο υπήρξε μία σειρήνα παραγωγής διαφόρων ήχων αρκετών ντεσιμπέλ που κατάφερε να ξεσηκώσει ολόκληρο τον ...Υμηττό, ενώ ταυτοχρόνως, έμαθε τον σχολικό Ίππο μας να μην φοβάται θορύβους και κρότους αφού, αυτή η συσκευή με ειδική ρύθμιση παρήγαγε και τέτοιους.

     Σήμερα είχαμε την χαρά να υποδεχθούμε και δύο φίλους της Ομάδος, την Ταξιαρχία ικανή Αμαζόνα και Κριτή Ιππικής Δεξιοτεχνίας της Ε.Ο.Ι. και τον Ιωάννη ο οποίος ίππευσε για πρώτη φορά με εξαιρετικό αποτέλεσμα, όπως θα δούμε εν συνεχεία. 

     Με άνετο γυμνιππευτικό "κάθισμα" η Ταξιαρχία οδήγησε τον Ίππο από το Ιππευτήριο στον χώρο του Σεμιναρίου βοηθώντας το αγαπημένο μας τετράποδο να "εγκλιματισθεί" στο "περιβάλλον αγέλης" που του προετοιμάσαμε ώστε να διατηρούμε πολύ καλή την ψυχολογία του και το ίδιο σε κατάσταση θετικής συνεργασίας.

     Λίγο αργότερα, ο Ιωάννης θα ίππευε για πρώτη φορά και με αποτέλεσμα που θα μας εξέπληττε. 

     Ανεξαρτήτως της ισορροπίας του ο Ιωάννης μας ενθουσίασε με το διαρκές χαμόγελό του ανεξαρτήτως ισορροπιστικής καταστάσεως με, ομολογουμένως, αιφνιδιαστικά επίπεδα δυσκολίας. 

     Και οι δύο φίλοι μας με την θετικότατην "αύρα" τους συνέβαλαν ζωτικά στην επιτυχία της ημερίδος μας, λόγος για τον οποίον θερμώς τους ευχαριστούμε! Μαζύ μας, σήμερα μετά από καιρό και ο αγαπημένος μας Βασίλης με τον Πατέρα του δίνοντάς μας την χαρά να επαληθεύσουμε ότι, αν και μετά από μακρά αποχή από την Ιππασία,  ο Βασίλης διατηρεί τα όσα έμαθε αναλλοίωτα.

     Τον Βασίλη τον χαρήκαμε περισσότερο όταν ο ίδιος μας ζήτησε να ...τροχάσει και τρόχασε με άνεση!

     Με ήπιο τρόπο και με την βοήθεια μιας "εισαγωγικής" σφυρίκτρας υπερήχων διεγείραμε, αρχικώς, την ακοή του Ίππου πριν χρησιμοποιήσουμε την συσκευή παραγωγής υψηλών θορύβων και ξεκινήσουμε το κυρίως πρόγραμμά μας.

       Eν συνεχεία η κυρίως αντι-κροτοφοβική εκπαίδευση του Ίππου μας "ξεδιπλώθηκε" επί του "καμβά" της καθημερινής εργασίας του με έφιππο χειριστή του τον Μάνο και με πρώτο μέλημα την "τοποθέτηση" του τετραπόδου στο πνεύμα εργασίας των τριών βασικών βηματισμών. Το εργασιακό "ξύπνημα" του ζώου είναι απαραίτητο πριν από κάθε εκπαιδευτικό εγχείρημα.

     Έτσι, με τον Μάνο σε κλασικό γυμνιππευτικό "κάθισμα" ο Ίππος βάδισε, τρόχασε και κάλπασε χωρίς κανέναν ηχητικό περισπασμό. Και δεν παραλείψαμε να προσέξουμε την ραγδαία βελτίωση του καλπαστικού γυμνιππευτικού "καθίσματος" του αρχαρίου Μάνου με έναν ανενστόμιστο Ίππο, κάτι, βεβαίως, αναμενόμενο για έναν συνειδητό μαθητή της Ιππασίας ο οποίος τηρεί τακτικό πρόγραμμα μαθημάτων, όπως ο Μάνος.

      Όμως, εμείς που χρησιμοποιούμε Τόξο, σήμερα ήταν απαραίτητο κατά την παρούσα εισαγωγική διαδικασία ο Ίππος μας να ιππευθεί και με Τόξο, πριν, η συσκευή προκλήσεως θορύβων "πιάσει δουλειά". Για τον λόγο αυτό ο Μάνος ανέλαβε το Τόξο το οποίο, όπως προανεφέρθη, ήταν το πρωτοεισαγόμενο αρχαίο Ελληνικό Τόξο κατασκευής Περικλέους Τελειορίδη και ανεξαρτήτως εάν δεν εντοπίζονται αρχαία τεκμήρια εφίππου χρήσεώς του, εμείς το χαρήκαμε σήμερα για πρώτη φορά επάνω στον σχολικό Ίππο μας. 

     Το συγκεκριμένο Τόξο κατά την σημερινή του, πρώτη, έφιππη δοκιμασία έδειξε ότι δεν είναι και ό,τι ευκολότερο για τον έφιππο Τοξότη, χωρίς όμως, αυτό να εμποδίζει τον Μάνο να το χειρισθεί αποτελεσματικώς, αν και οι χρηστικές δυσκολίες τον υπεχρέωσαν να αυξήσει την στήριξή του επί των γονάτων κάτι όχι και τόσο αποδεκτό στην ισορροπία της ιππεύσεως. Σε κάθε περίπτωση, αυτό δεν μειώνει διόλου την μαχητικήν Αξία του Τόξου και στη Σχολή των "Ελλήνων Κενταύρων" οι δυσκολίες μας εκπαιδεύουν και όχι τα "εύκολα" και ο Μάνος αυτό το ξέρει καλώς ως πρώην καταδρομέας-αλεξιπτωτιστής ο οποίος συντηρεί τις ικανότητές του με καθημερινήν εξάσκηση, άξιος συγχαρητηρίων. Και αφού ο Ίππος μας "προϊδεάσθηκε" από μακρινές αποστάσεις με τους ήχους της "δαιμονικής" συσκευής και εισήχθη σταδιακώς στην "ακουστικήν ενόχληση", τώρα, είχε έλθει η ώρα να υποστεί τις αφόρητες ηχητικές ενοχλήσεις της επάνω στη ...ράχη του, όπερ και ...εγένετο με ασφάλεια και χωρίς καμία δυσφορία του με έφιππο χειριστή πάντοτε τον Μάνο. Σημειωτέον, ότι η συγκεκριμένη εκπαίδευση είναι απαραίτητη όχι μόνον για ιδιωτικώς ιππευόμενους Ίππους αλλά και Ίππους αστυνομικών καθηκόντων όπου η έφιππη χρήση υψηλόσυχνης σειρήνας είναι απαραίτητη!    

     Με τη σειρήνα στα χέρια του αναβάτη του να ηχεί σε ντεσιμπελ οχήματος ...Πυροσβεστικής και καλπάζοντας τάχιστα και χωρίς καμία ένδειξη ενοχλήσεως, ο σχολικός Ίππος μας στη τελευταία σκηνή του σημερινού μας σεμιναρίου απέδειξε ότι τα πάντα είναι εφικτά όταν ο Άνθρωπος σέβεται αυτό το πλάσμα και του εξηγεί με σεμνότητα και χωρίς καμία εξουσιαστικήν έπαρση το "τι" θέλει να κάνει. Και αυτή η σκηνή ήταν και το τελικό "ό.έ.δ." αυτού του Σεμιναρίου!

Πλήρες φωτογραφικό Λεύκωμα ΕΔΩ

ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ ΓΙΑ ΤΟ ΑΥΡΙΑΝΟ ΣΕΜΙΝΑΡΙΟ ΑΝΤΙ-ΚΡΟΤΟΦΟΒΙΚΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΕΩΣ

 ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ

ΓΙΑ ΤΟ ΑΥΡΙΑΝΟ ΣΕΜΙΝΑΡΙΟ 

ΑΝΤΙ-ΚΡΟΤΟΦΟΒΙΚΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΕΩΣ

 

     Σύμφωνα με τις προβλέψεις της Μετεωρολογικής Υπηρεσίας ο καιρός στον τόπο και κατά την διάρκεια του αυριανού μας  Σεμιναρίου [ https://horsebackarcherygr.blogspot.com/2023/12/blog-post_78.html ] θα είναι καλός χωρίς καιρικά φαινόμενα, δηλαδή, χωρίς βροχή, με ηλιοφάνεια και θερμοκρασία 10C. Aυτό σημαίνει ότι θα απολαύσουμε την ημερίδα μας χωρίς κανένα πρόβλημα μέσα σε μια πεντακάθαρη φύση αφού το Σεμινάριο θα διεξαχθεί εκτός Ιππευτηρίου σε ανοικτό χώρο.

     Όσοι θελήσουν, κατά την διάρκεια του Σεμιναρίου, θα μπορούν να ιππεύσουν χωρίς καμία οικονομικήν επιβάρυνση και για όσο χρόνο επιθυμούν, ελεύθεροι ή και υπό καθοδήγηση γενόμενοι μέρος της διδασκαλίας.

     Παράκληση, να είστε ακριβείς στην προσέλευση διότι στις 11.00 π.μ. θα ξεκινήσουμε και η εισαγωγή που θα προηγηθεί θα αποτελεί την βάση της κατανοήσεως της αντι-κροτοφοβικής εκπαιδευτικής διαδικασίας.

Η, ΕΞ ΕΠΑΪΟΥΣΗΣ, ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΗ ΤΗΣ ΥΠΕΡΟΧΗΣ ΤΗΣ ΠΕΦΩΤΙΣΜΕΝΗΣ ΗΓΕΜΟΝΙΑΣ ΕΝΑΝΤΙ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΕΙΟΥ ΤΗΣ ΠΛΑΤΩΝΙΚΗΣ ΣΚΕΨΕΩΣ

 

Η, ΕΞ ΕΠΑΪΟΥΣΗΣ, ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΗ 

ΤΗΣ ΥΠΕΡΟΧΗΣ 

ΤΗΣ ΠΕΦΩΤΙΣΜΕΝΗΣ ΗΓΕΜΟΝΙΑΣ 

ΕΝΑΝΤΙ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ 

ΚΑΙ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΕΙΟΥ 

ΤΗΣ ΠΛΑΤΩΝΙΚΗΣ ΣΚΕΨΕΩΣ

 

Αγγελική Κοτταρίδη: 

«Νιώθω τυχερή που μιλάω την ίδια γλώσσα 

με εκείνον που πίστευε πως ο Ελληνισμός 

βασίζεται στη διάνοια»!

     Η κορυφαία, εν ζωή, Αρχαιολόγος σε μία, πραγματικά συγκλονιστική μαρτυρία της στην εφημερίδα «Athens Voice» και στον δημοσιογράφο Στέφανο Τσιτσόπουλο δεν τοποθετείται, απλώς, επί του κορυφαίου αρχαιολογικού έργου του ελληνικού βορρά, του Aνακτόρου των Αιγών, αλλά και επί της υπεροχής της Πεφωτισμένης Ηγεμονίας έναντι της δημοκρατίας.

     «Αποτελεί έργο σπουδαίου αρχιτέκτονα του 4ου αιώνα π.Χ., που δεν αποκλείεται να είναι ο Πύθεος, όπως εικάζω, έχοντας στον νου μου τη μαρτυρία του Ρωμαίου Βιτρούβιου, που ασχολήθηκε εκτενώς μαζί του. Λειτουργούσε ως διοικητικό κέντρο του Βασίλειου, ενώ κατασκευαστικά όπως και ιδεολογικά αποτέλεσε πρότυπο για τα ανάκτορα της ελληνιστικής επικράτειας. Δεν ήταν το σπίτι του βασιλιά, αλλά το κέντρο διοίκησης που αφορούσε σε όλους τους πολίτες των Αιγών, που η συμμετοχή τους στη λήψη των αποφάσεων ήταν το άλφα και το ωμέγα για να γίνει πράξη το στιλ διακυβέρνησης του Φιλίππου, αυτό που ονομάζεται Πεφωτισμένη Ηγεμονία, δηλαδή, και κατάφερε να το επιβάλει μαζί με την πεφωτισμένη ομάδα του. Οι Μακεδόνες είχαν ως πολίτευμα τη Βασιλεία και η αρχή της Πεφωτισμένης Ηγεμονίας τους έλκει καταγωγή από τον Πλάτωνα.

»Ο Πλάτωνας μαζί με τον δάσκαλό του, Σωκράτη, ήταν οι καλύτεροι Αθηναίοι, δεν ήταν; Ειδικά ο Πλάτωνας που έζησε τον Πελοποννησιακό Πόλεμο και την πτώση της Αθηναϊκής Δημοκρατίας, εκεί δηλαδή όπου ο ηγέτης ήταν κληρωτός, οραματίστηκε μιαν άλλου τύπου ηγεσία. Αυτήν που ο επικεφαλής με τους συν αυτώ συμβούλους της αυλής έπρεπε να εκπαιδευτούν για να κυβερνήσουν. Ήταν πολύ πρωτοποριακός θεωρώ ο Πλάτωνας, γιατί σε αντίθεση με την καθεστηκυία αθηναϊκή αντίληψη, που ήθελε τις γυναίκες να λουφάζουν στον γυναικωνίτη σιωπηλές, εκείνος προασπιζόταν τη μόρφωση για όλους. Κοιτάξτε, λοιπόν, τη μορφή που παίρνει εμπράκτως μέρος της Πλατωνικής θεωρίας στο πεδίο της Μακεδονικής Πόλης. Όντως εδώ οι γυναίκες Μακεδόνισσες ήταν ελεύθερες και δυνατές, ενώ κάποιες τους αργότερα, στα χρόνια της ελληνιστικής οικουμένης, διοίκησαν κιόλας.

»Δείτε, επίσης, την επιρροή του Πλάτωνα και στο πεδίο της αρχιτεκτονικής. Στην Αθήνα, ο Παρθενώνας είναι ένας ναός αφιερωμένος σε μια θεότητα, ανηγηρμένος με προορισμό να τον βλέπει και να τον χαίρεται μόνο η θεά. Οι πολίτες να μην μπορούν να τον χρησιμοποιήσουν. Όμως το ανάκτορο των Αιγών δεν έχει προηγούμενο. Είναι λειτουργικό γιατί απευθύνεται στους πολίτες, που μπαίνουν μέσα και συναθροίζονται. Χωρά 8.000 ανθρώπους, διαθέτει αγορά και ανδρώνα για τους 300 καλεσμένους που συντρώνε στα συμπόσια, τους “Βασιλικούς ποτούς”. Να σημειωθεί επίσης πως, σε αντίθεση με τα αθηναϊκά, στα μακεδονικά συμπόσια δεν συμμετέχουν μόνο οι πλούσιοι Ιππείς, που έχουν την πολυτέλεια και το χρήμα για να διαθέτουν άλογα, αλλά εταίροι του βασιλιά, επομένως και επί ίσοις όροις σύντροφοι, γίνονται και οι Πεζικάριοι ή και Πεζεταίροι, όπως τους αποκαλούν. Αυτή είναι η αρχή της Πεφωτισμένης Ηγεμονίας: Ο Φίλιππος είναι πρώτος των πρώτων αλλά και ταυτόχρονα ένας ίσος μεταξύ άλλων ίσων...»

     Κάθε Έλληνας πρέπει να μελετήσει την κατάθεση σοφίας της κορυφαίας Αρχαιολόγου μας Αγγελικής Κοτταρίδη και να αντλήσει διδάγματα που αγγίζουν όχι ένα, απλώς, αρχαίο μνημείο, αλλά το ίδιο το «μνημείο» του χρηστού δημοσίου βίου και της ζωής!

ΕΔΩ ολόκληρη η συνέντευξη.

ΤΟ ΔΙΛΗΜΜΑ

 ΤΟ ΔΙΛΗΜΜΑ

     Μπορεί οι Έλληνες να μην έχουμε την αρχαιότερη γλώσσα του ...Κόσμου όπως οι ανόητοι νομίζουν, ούτε καν της Ευρώπης, όπως κάποιοι ανιστόρητοι σοβινιστές φαντάζονται (η γλώσσα των Ούννων Rovasiras είναι...) όμως μας είναι αρκετό ότι στη δική μας γλώσσα διατυπώθηκαν λαμπρά νοήματα που σκυροδένουν τα θεμέλια του ανθρώπινου Πολιτισμού θωρακίζοντας το σεπτό περίβλημα της Αρετής του. Και η Ομηρική «Ιλιάδα» αποτελεί μέρος της ενάρετης παραμέτρου του ανθρώπινου Πολιτισμού με τα υπέροχα διδάγματα που προσφέρει από στίχο σε στίχο, από ραψωδία σε ραψωδία. Εδώ, η ευρεία συμμετοχή θεών προσδίδει στο έργο μιαν εξόχως πολεμική θρησκευτικότητα η οποία ήταν και ο πυρήνας της πατρώας Ελληνικής θρησκείας της οποίας το αδογμάστιστο και μαχητικό αγνοούν οι χρεωκοπημένοι σύγχρονοι σκηνικοί «αναπαραστάτες» της οι οποίοι, αίροντες το άχθος του εβραιοχριστιανισμού το οποίο σύρουν ως ανιάτως νηπιοβιασμένοι, αρκούνται στην γραφικότητα της ιεροφανούς υποκριτικής και μόνον, ανίκανοι να εισχωρήσουν στο βάθος του πολεμικού χαρακτήρος της.

     Σ’ ετούτο το γραπτό μνημείο οι πρωταγωνιστές και λοιποί συντελεστές του έπους είναι αληθινοί άνθρωποι, και κυριαρχούν οι παράμετροι της υψηλόφρονος προσεγγίσεως του βίου με την «ανατομία» της γενναιότητος που αγγίζει το όριο του ηρωισμού, η φιλοπατρία, η ευσέβεια, αλλά και οι παράμετροι του κοινού θνητού ανθρώπου που είναι η παρόρμηση, η ιδιοτέλεια, η φιλοδοξία, η δειλία, η ηδονή των τέρψεων της ζωής, αφού, όλα τούτα, συνθέτουν τον «ιστό» του επίγειου ελλόγου όντος.

    Κι εδώ, στη ραψωδία Ι ο Αγαμέμνων, απογοητευμένος από τις επιτυχίες των Τρώων, συγκαλεί συνέλευση των βασιλέων και προτείνει την ηρωική λύση της πολιορκίας. Η εναντίωση του Διομήδους και η πρόταση του Νέστορος προς κατευνασμό του Αχιλλέως ακολουθούνται από την ευαισθητοποίηση του Αγαμέμνονος ο οποίος, μετά από έντονη αυτοκριτική διάθεση αποδέχεται την απόδοση της Βρισηίδος για την οποία δηλώνει ότι παραμένει αμίαντη μαζύ με ακριβά δώρα, χρυσό, Ίππους και, βεβαίως ...γυναίκες διότι, όπως είπαμε και οι τέρψεις της ζωής αποτελούν μέρος της ανθρώπινης ιδιοσυστασίας. Η μεσίτευση του Φοίνικος, παιδαγωγού του Αχιλλέως, του Οδυσσέως και του Αίαντος του Τελαμωνίου που ακολουθεί στη σκηνή του Αχιλλέως δεν δείχνει να μεταπείθει τον γιο του Πηλέως και κύριο ήρωα του μεγάλου έπους...  Μόνο κέρδος, η απόσπαση της υποσχέσεως του Αχιλλέως από τον Αίαντα ότι ο κορυφαίος ήρωας των Αχαιών θα πολεμήσει όταν ο Έκτωρ κάψει τα αχαϊκά πλοία οδηγώντας τους Τρώες έξω από την σκηνή του, με ό,τι αυτό σημαίνει.

     Απ΄ όλο τούτο το σκηνικό θα απομονώσουμε πέντε, μόνον, στίχους οι οποίοι θα μας τοποθετήσουν στο δίλημμα μεταξύ ηρωικής φήμης ή της τέρψεως της ζωής, κατακτήσεως της αθανασίας της μνήμης ή της υλικής ευζωίας με ημερομηνία λήξεως.

εἰ μέν κ’ αὖθι μένων Τρώων πόλιν ἀμφιμάχωμαι,

ὤλετο μέν μοι νόστος, ἀτὰρ κλέος ἄφθιτον ἔσται

εἰ δέ κεν οἴκαδ’ ἵκωμι φίλην ἐς πατρίδα γαῖαν,

ὤλετό μοι κλέος ἐσθλόν, ἐπὶ δηρὸν δέ μοι αἰὼν

ἔσσεται, οὐδέ κέ μ’ ὦκα τέλος θανάτοιο κιχείη.

 

Αν μείνω εδώ και πολιορκήσω την πόλη των Τρώων,

θα χάσω την επάνοδο, αλλά θα έχω αθάνατη φήμη.

αν όμως ξαναγυρίσω στην αγαπητή πατρική γη,

χάνω την καλή μου φήμη, αλλά θα ζήσω πολλά χρόνια.

και δεν θα με εύρει γρήγορα ο θάνατος.

[Ι 410-415]

     Αλλά προς «τι» η επικέντρωση στους συγκεκριμένους πέντε στίχους της ραψωδίας Ι της Ομηρικής Ιλιάδος σε μιαν ανάρτηση ενός Ιστολογίου αφιερωμένου στις Έφιππες Πολεμικές Τέχνες και στην Έφιππη Τοξοβολία;

     Mα, βεβαίως, διότι αυτό το δίλημμα εμφανίζεται και σε όσους ενασχολουμένους με τα δικά μας «αντικείμενα» χαράσσοντας κι ανάλογα, αντίθετα, «μονοπάτια» το καθένα εκ των οποίων επιλέγει ένας έκαστος που υπηρετεί ή νομίζει ότι «υπηρετεί» αυτά τα «αντικείμενα». Κι εδώ δεν θα ασχοληθούμε με συμπαθέστατες «περιπτώσεις» που επιδίδονται σε «Έφιππη Τοξοβολία» μέσα σε ένα πλαίσιο ολοσχερούς αγνοίας του «αντικειμένου» διοργανώνοντας συνάξεις ομαδικής ...ευωχίας στις οποίες κυριαρχεί το  τσίπουρο η τσίκνα των ψητών και η ατμόσφαιρα ... «halloween» (κι αυτό το ...είδαμε!). Εμείς, απλώς θα υπογραμμίσουμε ότι στη δική μας Σχολή ο προσανατολισμός μας διατηρείται σταθερός όχι στην κατάκτηση ενός «ηρωισμού» ή μιας «αθανασίας», αλλά, απλώς, μιας συνεπείας επιτελέσεως του οίκοθεν νοουμένου ως καθήκοντος, έναντι των Εφίππων Πολεμικών Τεχνών και της Έφιππης Τοξοβολίας με πλήρη συνείδηση ότι αυτό, οπωσδήποτε διαφοροποιεί την προσεγγιστική μας «κατεύθυνση» από κάθε υλικήν ηδονική τέρψη μεταθέτοντας την ουσιώδη ηδονή στο πνευματικό επίπεδο. Κι έτσι, πορευόμεθα επί δέκα εννέα χρόνια επί της ατραπού των «Ελλήνων Κενταύρων» ψυχωφελούμενοι και μη ...εκτρεπόμενοι, προ παντός δε, υπερήφανοι και μη ...εντρεπόμενοι!  

ΑΚΟΜΗ ΜΙΑ ΕΥΓΕΝΗΣ ΔΩΡΕΑ

 ΑΚΟΜΗ ΜΙΑ ΕΥΓΕΝΗΣ ΔΩΡΕΑ

     Mε τον δικό του ευγενή τρόπο ο Συνασκούμενός μας και ανακατασκευαστής του Αρχαίου Ελληνικού Τόξου, Περικλής Τελειορίδης, ευχήθηκε σήμερα μια γόνιμη εφιπποτοξοτική χρονιά στην Ομάδα των "Ελλήνων Κενταύρων" προσφέροντάς της ένα ιστορικώς ανακατασκευασμένο Αρχαίο Ελληνικό Τόξο το οποίο, ευθύς αμέσως, θα ξεκινήσουμε να δοκιμάζουμε εφίππως και από εδάφους. Πάντοτε ευγνώμονες στον Συνασκούμενό μας, αντευχόμεθα για ό,τι αγαθό, στον ίδιο και στην Οικογένειά του.

ΠΕΡΙ ΠΟΛΕΜΟΥ ΕΞ ...ΑΠΟΛΕΜΟΥ!

ΠΕΡΙ ΠΟΛΕΜΟΥ ΕΞ ...ΑΠΟΛΕΜΟΥ!

     Στην δημοκρατική κοινωνία της αντιφασιστικής ηλιθιότητος η επιστήμη της Αρχαιολογίας δεν θα ήταν δυνατόν να παραμείνει ...αλώβητη! Εδώ κι αν οι αποτυχημένοι της ιδιωτικής εργασίας, αφού βεβαίως εξασφαλίσουν κομματικό "διαβατήριο", αργοσχολάζουν στοιβαζόμενοι είτε ως "πανεπιστημιακοί καθηγητές", είτε ως "έφοροι" υπολανθανουσών ..."αρχαιολογικών υπηρεσιών", είτε ως μεροκαματιάρηδες "αρχαιολόγοι" και όλοι μαζύ ...καταθάπτουν αρχαιότητες και Ιστορία! Βεβαίως, πλάι σε αυτούς κι ένας κακός εσμός ...ωνίων που προσπαθεί να εξισωθεί με τους λαθροβίους "νεκροθάπτες" της Αρχαιολογίας, οι αυτοαποκαλούμενοι οπαδοί της "Πειραματικής Αρχαιολογίας" η οποία, κατά κανόνα, συνιστά ένα άλλο σύμπτωμα ψυχωσικού "λόγου υπάρξεως" κάποιων που νομίζουν ότι ανοηταίνοντες αποκτούν και ...υπαρξιακήν οντότητα! Πάντα ταύτα, φυσικά επακόλουθα μιας αβέλτερης συγχρονικότητος που άλλοι την αποκαλούμε μεταπολεμική παρακμή κι άλλοι Kali Yuga και δεν θα ησχολούμεθα καθόλου με το "φαινόμενο" -και δη στο παρόν Ιστολόγιο- εάν δεν έπεφτε στα χέρια μας ...περισπούδαστο ...σύγγραμμα, ...περισπουδαστότατου συγγραφέως ο οποίος, μέσα στο πλαίσιο της αρχαιοβανδάλου παραληρηματικότητός του, έθιξε το θέμα του ...Πολέμου στην Νεολιθική (ναι, στην Νεολιθική, ο αθεόφοβος...) περίοδο! Και ο λόγος περί του αχαρακτηρίστου ανοσιουργήματος "Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΣΤΗ ΝΕΟΛΙΘΙΚΗ" του Νικήτα Ν. Λιανέρη (εκδ. Α. Καρδαμίτσα, 2003).

     Κείμενο ασυνάρτητο, ακατάληπτο έως σχιζοφρενικό, που αναμειγνύει  μέχρι και την ...σεξουαλικότητα(!) για να "στοκάρει" την συγγραφική κενότητα ή και διαστροφικότητα η οποία επιχειρεί να φέρει την πραγματικότητα στα 'μέτρα" της νοσηρής μαρξιστικής φαντασιώσεως η οποία είναι καθιερωμένη "προς διδασκαλία" στα αποβλακωτήρια της σύγχρονης Δύσεως τα οποία, παραπλανητικώς, ονομάζονται "Πανεπιστήμια", το αποκύημα του Νικήτα Ν. Λιανέρη, όταν δεν προκαλεί τον γέλωτα, εξοργίζει κάνοντάς μας να διαβάζουμε:

     Κι έτσι, έχοντας κατά νου την πείνα των μαρξιστών για πλούτο και τοκογλυφία, τα πουγκιά με τις λίρες και το κεφάλαιο, βεβαίως, με "παρασύνθημα" της πολιτικής "κορεκτίλας" το όνομα του εβραίου, καταλαβαίνουμε γιατί ο Αδόλφος Χίτλερ δεν εισέβαλε ποτέ στη διπλανή του Ελβετία με τους θησαυρούς όλου του κόσμου στα χρηματοκιβώτιά της αλλά προτίμησε να μπει στη Πολωνία για να σώσει τους συμπατριώτες Γερμανούς μειονοτικούς τους οποίους οι Πολωνοί απροκλήτως γενοκτονούσαν στον διάδρομο του Danzig κατά την σχεδίαση των σιωνιστών προς πρόκληση του Β' Παγκοσμίου Πολέμου!

     Μ΄ αυτά και μ΄ αυτά ο ..."περισπούδαστος συγγραφεύς" και φερέφωνο της μαρξιστικής "παραφιλολογίας" Νικήτας Ν. Λιανέρης μας αφήνει άφωνους με τα, παραπάνω, "βαθυστόχαστα" συμπεράσματά του περί Πολέμου, τα οποία ταυτίζονται με την σοβαρότητα των ...προφητειών του Παϊσίου, αφού το "όπιο" του μαρξισμού ουδόλως διαφοροποιείται από το "όπιο"  της θρησκείας.  

     Αποτέλεσμα της μαρξιστικής φυλλάδας του Νικήτα Ν. Λιανέρη, να παραμένει στο ...καλάθι των "ευκαιριών" του εκδότη του Α. Καρδαμίτσα ο οποίος για να το ξεφορτωθεί το κοστολόγησε ...κοψοχρονιά 4 ευρώ, έτσι για να ξεκουμπίζεται και να μη πιάνει τόπο  στο ράφι, ανάμεσα σε άλλες αξιόλογες εκδόσεις αυτού του παραδοσιακού εκδοτικού Οίκου ο οποίος, όμως, θα έπρεπε να προσέχει πολύ περισσότερο το "τι" εκδίδει! 

      Ωστόσο, το ερώτημα παραμένει για όλους αυτούς τους αρρωστημένους, "αρχαιολόγους", "ιστορικούς", "μασόνους" κλπ κλπ που καταπιάνονται με τα μεγάλα και σημαντικά, τον Πόλεμο, τον Ιπποτισμό μέσα από τη μούχλα των ορνιθώνων που εγκαταβιούν και προσπαθούν να καρπωθούν μέρος της αίγλης αυτών των αντικειμένων που εμπνέουν ηρωισμό και μόνον, χωρίς να τολμούν να πιάσουν όπλο στο χέρι τους, χωρίς να τολμούν να πλησιάσουν Ίππο στη μίζερη ζωή τους... Γιατί ρε γελοία μιάσματα μιαίνετε τα μεγάλα και λαμπρά προσπαθώντας να συλλαβίσετε ..."Μαρξ", αγνοώντας τον Ηράκλειτο και καταντώντας οικτρά ρεντίκολα;