ΕΑΡΙΝΗ ΣΥΝΑΞΗ 2022
Στις αναρτήσεις μας επισημαίνουμε κατά περιόδους το πόσο σημαντική θεωρούμε για την επιτυχία των δράσεών μας την ενέργεια του χώρου που επιλέγουμε με πολύ προσοχή για να διεξαχθούν κι αυτή η Εαρινή Σύναξη (2022) ήταν για εμάς μια πολύ σπουδαία δράση διότι θα έπρεπε να γίνει κατανοητό σε βάθος ένα πολύ βασικό στοιχείο που αφορά στην πρόοδο κάθε εκπαιδευόμενου στην οποιανδήποτε πολεμική τέχνη και το οποίο, δυστυχώς, περνά απαρατήρητο. Έτσι, για αυτή την Σύναξη, επιλέξαμε έναν χώρο γνώριμο στον Ιδρυτή ο οποίος στο παρελθόν απόλαυσε πολλές φορές την θετική ενεργειακότητά του και του οποίου ο ευπατρίδης – Οικοδεσπότης και διακεκριμένος φίλος της Ομάδος μας, είχε προσφέρει ευγενώς προς χρήση των «Ελλήνων Κενταύρων» και, βεβαίως, όταν ο Ιδρυτής τον πρότεινε τηλεφωνικώς στον Αρχηγό ο Αντώνης μας εμπιστεύθηκε τα όσα του μετέφερε ο Εκπαιδευτής του. Στην «καρδιά», λοιπόν, της πλέον αριστοκρατικής Κηφισιάς η Σύναξή μας και η επιλογή απεδείχθη επιτυχέστατη!
Σε τούτο, λοιπόν, τον ιδανικό ιδιωτικό χώρο ιδιοκτησίας πολύτιμου υποστηρικτή
των «Ελλήνων Κενταύρων» και υποδεχόμενοι για πρώτη φορά εξαιρετικούς φίλους που
θέλησαν να μας γνωρίσουν, διεξήχθη σήμερα, στην Κηφισιά η προγραμματισμένη
Εαρινή Σύναξη της Ομάδος μας προκειμένου ο Αρχηγός μας Εφιπποτοξότης Αντώνης
Διαγούπης με βοηθό του την Συνασκούμενη Δέσποινα Μπόνου να μας παρουσιάσουν την
Τοξοβολία και ένα πρόγραμμα ομαδικής συνασκήσεως, ενώ ο Ιδρυτής, στον Κύκλο που
ακολούθησε, αναφέρθηκε διεξοδικώς στην ουσία της εκπαιδεύσεως που ακολουθείται
στη Σχολή μας, επισημαίνοντας κι ένα σημαντικότατο σημείο το οποίο, δυστυχώς,
παροράται.
Στο τέλος απολαύσαμε και μία ξενάγηση στις συλλογές αυτού του
φιλόξενου ακινήτου το οποίο είναι δημιούργημα ενός εκ των πλέον σημαντικών,
Αθηναίων. Αρχιτεκτόνων.
Έκπληξη από τις ωραιότερες, η “ανακάλυψη” ενός πραγματικού
Kyudojo το οποίο προέβλεψε ο αρχιτέκτονάς του Καλλιγάς, προφανώς, υποψιασμένος
από ιαπωνικά, ζενικά, τοξευτήρια.
Σημείο απομεμονωμένο σε υπερυψωμένο επίπεδο
με φυσικό χλοοτάπητα, πλαισιωμένο από διακριτική βλάστηση και με τον σκεπαστό
διάδρομο δίκην υπερκείμενης “φτερούγας” να ευνοεί την αυτοσυγκέντρωση, μας
έκανε να το επιλέξουμε αμέσως ως χώρο του τοξευτικού προγράμματός μας και το
μόνο που μας έκανε αμήχανους ήταν η χρήση του συμβατικού στόχου μας και όχι ενός
Makiwara που περίμενε να δει το μάτι μας.
Kαι ήταν τόσο ιδανική η όλη σχεδίαση αυτού του υπέροχου
Kyudojo, ώστε η κηποτεχνία του προέβλεψε την ύπαρξη ενός δένδρου το οποίο ο
αγαπημένος μας Αντώνης χρησιμοποίησε για τις εντυπωσιακές του προθερμάνσεις.
Διατηρώντας την παράδοση του πρώτου παγκόσμιου βραβείου τοξευτικής επιδείξεως σε διεθνείς αγώνες, οι «Έλληνες Κένταυροι» προσδίδουν, πια, άλλη
«διάσταση» στην ισορροπιστική Τοξοβολία και η Δέσποινα Μπόνου με το
καλλιτεχνικό της αισθητήριο ως ηθοποιός, χορεύτρια και σκηνοθέτις, στο πρώτο
μέρος αυτής της Εαρινής Συνάξεως μας προσέφερε αρμονικές εικόνες με τοξευτική
ευστοχία, συνεργαζόμενη με τον Αρχηγό της Ομάδος σε ένα πολύ αξιόλογο
ασκησιολόγιο.
Η σύντομη εισαγωγική επίδειξη επίγειας Ενστικτώδους
Τοξοβολίας την οποία σχεδίασαν κι εξετέλεσαν ο Αντώνης και η Δέσποινα βασίσθηκε
σε τρεις άξονες: (α) Υπέρβαση της ευσταθείας, (β) Ταχύτητα και (γ) Ευστοχία.
Μια τολμηρότατη επιλογή η οποία όμως, πέραν της ακριβούς εκτελέσεως των
ασκήσεων, το αποτέλεσμα το ανέδειξε ακόμη περισσότερο ο φιλόξενος χώρος που μας
έκανε να νιώθουμε ότι βρισκόμασταν περισσότερο στην Ogasawara παρά στην Κηφισιά
κάτι που επέτεινε και η αρμονία των κινήσεων των δύο παιδιών μας.
Είναι δε για τον Εκπαιδευτή πραγματική απόλαυση όταν οι
εκπαιδευόμενοι χωρίς να επιβαρύνονται με δασκαλίστικες παρεμβάσεις κι
επιφορτίσεις, οδηγούνται να «οσμιστούν» το εκπαιδευτικό πνεύμα και να
αναζητήσουν την ατραπό της προόδου τους νιώθοντας, απλώς, στη ράχη τους το
επίμονο βλέμμα που τους παρακολουθεί συνεχώς, τους διορθώνει ενστικτωδώς, αλλά
και τους θαυμάζει χωρίς να τους το κρύβει, ενθαρρύνοντάς τους να συνεχίσουν.
Και τότε, καταφέρνουμε να ανελίξουμε, ταυτοχρόνως, την Τοξοβολία σε Χορό και τον
Χορό σε Τοξοβολία, αθροίζοντας σε ένα, δύο υψηλά πεδία αρμονίας και ακριβείας.
Και τότε, απολαμβάνουμε σκηνικές εικόνες μιας εντελώς ξεχωριστής δυναμικής όπως
αυτές που μας προσέφεραν στην εισαγωγικήν επίδειξή τους αυτής της Εαρινής Συνάξεως
των «Ελλήνων Κενταύρων» ο Αντώνης με τη Δέσποινα.
Το υποβλητικό "κλίμα" που διεμόρφωνε το Kyudojo βοήθησε το ενστικτο όλων, ακόμη και των αγαπημένων επισκεπτών μας που μας συναντούσαν για πρώτη φορά, να ανακαλύψει την γαλήνη του Σχολείου Σιωπής το οποίο εφαρμόσθηκε από όλους, χωρίς κανείς να το αντιληφθεί, μέχρι το πέρας της Συνάξεως, αργά το βράδυ!
Τίποτε το τυχαίο στους "Έλληνες Κενταύρους" και η αρχικώς εκτιμηθείσα ζ ε ν ι κ ή "ενέργεια χώρου", επιβεβαιώθηκε στα πάντα, μέχρι τέλους!
Έτσι, με ομαδική αρμονία και πρωτοφανή συντονισμό κι ευστοχία της Γραμμής Βολής, διεξήχθησαν και οι συντεταγμένες τοξεύσεις των παρόντων.
Ήταν η ενέργεια του Οικοδεσπότη και του χώρου, ήταν ο Αντώνης και η Δέσποινα που διηύθυναν την Γραμμή Βολής, ήταν το σύνολο όσων την απάρτιζαν, ήσαν όλα αυτά μαζύ; Το συμπέρασμα όμως ήταν μοναδικό:
Σήμερα, καταφέραμε τις ευστοχότερες, τις ρυθμικότερες, τις πιο συντονισμένες και, γενικώς, τις πιο αποτελεσματικές ομαδικές τοξεύσεις στην 17ετή ιστορία των "Ελλήνων Κενταύρων".
Α! Και κάτι πολύ σημαντικό το οποίο απετύπωσε ο φακός του Αρχηγού Βολής Αντώνη: Ο εβδομηντάχρονος Ιδρυτής και γηραιότερος εν μέσω των νεωτέρων Μελών, τοξεύει σε παρθία και, όπως είναι φυσικό, αφήνει πρώτος το βέλος του για να καρφωθεί στον στόχο ενώ τον ακολουθεί το νεώτερο Μέλος της Γραμμής Βολής, η αγαπημένη μας Διώνη με την ίδιαν ευστοχία! Και μόνον γι αυτή την εικόνα αξίζει η ίδρυση μιας Σχολής όπως αυτής των "Ελλήνων Κενταύρων" όπου η Τέχνη μεταλαμπαδεύεται μαζύ με τις Αξίες της, όπως πρέπει!
Και μετά τα συναρπαστικά τοξευτικά στο υπέροχο Kyudojo που μας επέτρεψαν να χαρούμε ο Οικοδεσπότης και ο αρχιτέκτονας Καλλιγάς, αποσυρθήκαμε στον Κύκλο που έλαβε χώρα στο χαμηλότερο διάζωμα του κήπου, δίπλα στο κρυστάλλινο νερό της πισίνας, όπου, ο Ιδρυτής θα έκανε την εισήγησή του με θέμα: «Το πλαίσιο εκπαιδεύσεως των “Ελλήνων Κενταύρων”».
Kι εδώ τον λόγο είχε το …πολύπαθο, πρόχειρο, σημειωματάριό του στο οποίο, ο ηλεκτρονικώς αναλφάβητος Ιδρυτής προτιμά να κρατά χειρόγραφες σημειώσεις… Και τι ακριβώς επιδιώκουμε εμείς οι «Έλληνες Κένταυροι» εν μέσω εσμού ηλιθίων; Mήπως, ευτελής πρόθεσή μας είναι η απόρριψή τους σε έναν Καιάδα που θα σήμαινε την αγωνία μας να κρύψουμε τα λάθη μας κάτω από το χαλί; Κάθε άλλο! Νιώθουμε αρκετά δυνατοί και κυρίαρχοι εαυτών ώστε να δημιουργούμε εν μέσω αυτών ανελίσσοντας τον Πολιτισμό που οι πολλοί ευτελίζουν και λοιδορούν μη μπορώντας να εννοήσουν τις πραγματικές δομές του οι οποίες δεν είναι άλλες από την αλήθεια και την δικαιοσύνη οι οποίες άγουν στην αριστεία μέσα στη λυτρωτική φυσιοκεντρικότητα και την αδήριτην αισθητική, πάντοτε, εγγεγραμμένες στον απαρέγκλιτο κανόνα του αλτρουισμού, της ΦΙΛΑΛΛΗΛΙΑΣ η οποία απαγορεύει τον όποιον «Καιάδα» ως «ατραπόν» απαλλαγής εκ των …λαθών μας! Λεόντειος, λοιπόν, η προσδοκία μας την οποία οικοδομούμε επί 17 συνεχή χρόνια σε μία κοινωνία η οποία μας τιμά με την ασυμβατότητά της ως προς το ύψος του πήχεως που έχουμε ορίσει! Όμως, π ο ι ο ακριβώς ήταν το σημείο για το οποίο βρεθήκαμε όλοι μαζύ, σήμερα, σε τούτο τον ενεργειακότατο χώρο; Mα, βεβαίως, το σημείο 15 του χειρογράφου του Ιδρυτή το οποίο αναλύει την ασυναίσθητη μεν, αλλά εντονότατη αντίθεση του μαθητή προς τον Εκπαιδευτή που παράγει η εκπαίδευση σε μία, οποιανδήποτε, πολεμική τέχνη! Αυτή την υπολανθάνουσα εχθρότητα που κάνει πολλούς να περνούν την πύλη εξόδου μιας Σχολής πολεμικής τέχνης, χωρίς οι ίδιοι να μπορούν να συνειδητοποιήσουν την αιτία. Μια τόση, δα, λεπτομέρεια που ελάχιστοι γνωρίζουν, ενώ θα έπρεπε να την γνωρίζουν εξ αρχής όσοι επιλέγουν να διαβούν το κατώφλι μιας Σχολής η οποία, κατ΄ ανάγκην θα τους θέσει ενώπιον κόπων και κινδύνων, ενώπιον καταπονητικών ευθυνών, ενώπιον, ίσως και του ίδιου του θανάτου, ώστε, τελικώς να εξέλθουν νικητές δια της προσδοκώμενης προόδου! Όχι, δεν είναι εχθρός του εκπαιδευόμενου ο Εκπαιδευτής μιας πολεμικής τέχνης, είναι ο χειραγωγός του ο οποίος με σεβασμό και σεμνότητα θα τον οδηγήσει στην υλοποίηση του κοινού ονείρου! Κι εδώ η Σύναξη έγινε σύναψη, υπογραμμιζομένου του νοήματος της ημερίδος.
Ιδιαίτερη η χαρά μας διότι σήμερα, υποδεχθήκαμε και πάλι, μετά από πολύ καιρό, παλαιά Μέλη της Ομάδος που ενδιαφέρθηκαν να ξαναβρεθούν στο γνώριμο κλίμα των "Ελλήνων Κενταύρων", κάτι που τεκμηριώνει την άριστη ομογενοποίηση της "Οικογενείας" μας!
Μάλιστα, είμαστε και πάλι ευγνώμονες για την δωρεά κοινοχρήστων βελών προς την αγαπημένη μας Νίκη η οποία, επιστρέφοντας από τις Ηνωμένες Πολιτείες όπου βρίσκεται εγκατεστημένη, φρόντισε για τους Συνασκουμένους της και την Ομάδα της.
Το ίδιο ευγνώμονες είμαστε και προς την ομάδα των νεαρών Συνελλήνων που είχαν την πρωτοβουλία να ζητήσουν να παραστούν στη Σύναξή μας για να μας γνωρίσουν από κοντά, εμπλουτίζοντας με τις ποιοτικές παρουσίες τους την ημερίδα μας. Όλοι αξιόλογοι μας εντυπωσίασαν όταν, στον Κύκλο, μετά από ελάχιστην επαφή μαζύ μας, σκιαγράφησαν μιαν ακριβή "εικόνα" για την φύση των "Ελλήνων Κενταύρων" αντιλαμβανόμενοι τον εσωτεριστικό χαρακτήρα της.
Εκπορθώντας την φυσική σεμνότητα του ευγενούς Οικοδεσπότη, τον πείσαμε να μας ξεναγήσει στο εσωτερικό αυτού του μνημειακού ακινήτου το οποίο, σε κανένα σημείο του, δεν παραπέμπει στον ευτελή νεοπλουτισμό των συγχρόνων ακινήτων της περιοχής, αλλά σε ρέκτες μιας υψηλής ποιότητος βίου που δεν συναρτάται διόλου με μεγαλοαστικά ..."φουσκωμένα πορτοφόλια", αλλά με βαθύτατα βιώματα Παιδείας και Αισθητικής!
Ο φιλοφρονέστατος Οικοδεσπότης, παρά τις αρχικές αντιδράσεις του, νοημονέστατος καθώς είναι, υπεχώρησε στην επιτακτική παράκλησή μας για ένα "μάθημα" πολύ χρήσιμο και μας το παρεχώρησε, ξεναγώντας μας στα σημαντικότατα περιεχόμενα αυτού του πατρικού του σπιτιού.
Σ΄ αυτό τον χώρο απολαύσαμε την εικόνα των συλλογών της μητέρας-Οικοδέσποινας η οποία είχε έφεση στην αποθησαύριση σπανίων, αργυρών, λαογραφικών αντικειμένων. Και ο τρόπος ..."εκθέσεως" - εναποθέσεως ακόμη και στο ...πάτωμα(!) αυτών των συλλογών έδειχνε την απόλυτη περιφρόνηση προς κάθε διάθεση επιδείξεως! Όχι, η Παιδεία υποδεικνύει ουσιωδέστερα "μονοπάτια" επικοινωνίας απ΄ ό,τι τα δημοκρατικά τηλεοπτικά πρωινάδικα και αυτό, είχαμε το προνόμιο να επαληθεύσουμε για άλλη μια φορά όσοι βρεθήκαμε σε τούτο το χώρο!
Ακόμη και τα σημαντικότατα έργα βυζαντινής αγιογραφίας που φιλοξενούσε σε όλους τους χώρους του αυτό το ακίνητο "παραμέριζαν" την όποια δογματικότητά τους γενόμενα σεμνές εικαστικές "πινελιές" ανθρώπων με ζέση πνεύματος!
Αιφνιδιαστικές γωνιές με πραγματικούς θησαυρούς αφημένους διακριτικά στο ημίφως, χωρίς προβολείς και χωρίς εκτυφλωτικές υπογραμμίσεις της παρουσίας τους να μας κλείνουν περιπαικτικά το μάτι κάθε που περνούσαμε από μπροστά τους, θυμίζοντάς μας ότι είναι αποθησαυρίσματα ανθρώπων που δεν τα είδαν ως υλικά αγαθά ή, το χειρότερο, ως οικονομικές επενδύσεις, αλλά ως δακτυλικά αποτυπώματα του πανδαμάτορος χρόνου ο οποίος εγκολπώνεται τα ανεκτίμητα, πραγματικά, πνευματικά επιτεύγματα του Ανθρώπου, διατηρώντας πάντοτε υπό την βάσανο αξιότητος αυτόν τον, αμφιλεγόμενο, δυνάστη του πλανήτη!
Με σπουδές Ιστορικού σε αμερικανικό πανεπιστήμιο ο Οικοδεσπότης μας συνεχίζει την οικογενειακή, συλλεκτική παράδοση, σε έναν διαφορετικό τομέα σύγχρονης Ιστορίας και, συγκεκριμένα, στον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο ειδικώς δε, στο III Reich του οποίου τα τεκμήρια θεωρούνται, παγκοσμίως, ως τα πλέον σημαντικά, τα πλέον καλαίσθητα και, ως εκ τούτων και τα πλέον συλλεκτικά!
Υπέροχα δείγματα Αισθητικής deco στους τοίχους και στις προθήκες δωματίων μας θύμισαν Εκείνους που θεωρήθηκαν ως οι "κακοί" για να πολεμηθούν ώστε να κυριαρχήσουν οι, μεταπολεμικώς, χείριστοι δολοφόνοι με πυρηνικά και ...σύριγγες!
Το βράδυ αυτής της αξέχαστης Εαρινής Συνάξεως 2022 μας βρήκε να απολαμβάνουμε την φιλοξενία αυτού του εξαίσιου χώρου, υποκλινόμενοι στον Οικοδεσπότη, στους Γονείς του και στον αρχιτέκτονα που μας στέγασαν, σήμερα σε ένα υποδειγματικό Kyudojo και κάτω από τα αρμονικά σταυροθόλια του κεντρικού διαδρόμου τα οποία άγουν την ψυχή δια του βλέμματος "ες ουρανόν"!
Ιδιαιτέρως ευγνώμονες και προς τον αξιότατον Οικονόμο του σπιτιού, με τον σκύλο του Ηρακλέα, φερώνυμον του Πατρός του Ιδρυτή, ο οποίος μερίμνησε για τον ωραιότατο μπουφέ με τα εύγευστα εγχύματα και τα διακριτικά γλυκίσματα, κατανοώντας την επίμονη άρνησή μας για την προσφορά πλουσίων και βαρέων γευμάτων που συνηθίζονται από καλόκαρδους μεν, αλλά μη κατανοώντες την πνευματική φύση μιας Ομάδος όπως η δική μας. Είθε, η ενέργεια αυτού του χώρου να φυλάττει τους εντός του Οίκου και ημάς τους επισκέπτες!
Πλήρες Φωτογραφικό Λεύκωμα ΕΔΩ
