ΕΞΟΙΚΕΙΩΣΗ: Η ΚΑΤΑΛΗΚΤΙΚΗ ΔΟΚΙΜΑΣΙΑ

ΕΞΟΙΚΕΙΩΣΗ: 

Η ΚΑΤΑΛΗΚΤΙΚΗ ΔΟΚΙΜΑΣΙΑ 

      Η καταληκτική δοκιμασία εξοικειώσεως του Ίππου με το Τόξο και την Τοξοβολία είναι η τόξευση βέλους κάτω από την κοιλιά του Ίππου, μια κατάσταση εξόχως υπεύθυνη, δύσκολη αλλά απαραίτητη. 

      Αφού έχει προηγηθεί επιτυχώς μια σειρά ασκήσεων και δοκιμασιών που συνιστούν το κύριο μέρος της εξοικειώσεως, ακολουθεί ως καταληκτικός «επίλογος» αυτή η δοκιμασία η οποία προβλέπεται για τον έλεγχο της ηρεμίας του Ίππου που συνεπάγεται την πλήρη αποδοχή των κορυφαίων ερεθισμάτων που θα του προκληθούν στην Έφιππη Τοξοβολία, ήτοι (α) της παρουσίας Τόξου και βελών, (β) της πτήσεως του βέλους με όσα αυτή συνεπάγεται και (γ) της επιτάσεως όλων αυτών τα οποία υποπίπτουν μεν στην αντίληψή του αλλά και του προξενούν τον αιφνιδιασμό ως διαφεύγοντα του ελέγχου του, όταν το βέλος που το παρατηρεί εξ αρχής διέρχεται κάτω από την ευαίσθητη περιοχή της κοιλιάς του χωρίς ο Ίππος να μπορεί να παραμείνει καθησυχασμένος ελέγχοντας την ομαλότητα της τροχιάς και ακούγοντας τον ήχο της προσκρούσεως του βέλους σε μη αναμενόμενο σημείο.

     Στην προκειμένη περίπτωση ο Εκπαιδευτής που θα τοξεύσει θα πρέπει, κατ΄ αρχήν, να είναι απολύτως προσεκτικός προς αποφυγή τραυματισμού του Ίππου από το βέλος που θα διέλθει κάτω από την κοιλιά του. Η δοκιμασία αυτή, ως εκ τούτου είναι η σοβαρότερη εξ όλων στην εξοικείωση και απαιτεί υψηλές ικανότητες στοχαστικής εκτιμήσεως και χειρισμών, αρχής γενομένης από ικανότητες ευθυβολίας αλλά και στρογγυλής κινήσεως, λόγος για τον οποίο δεν ενδείκνυται σε μη εκπαιδευμένους, ενώ σε καμία περίπτωση η δοκιμασία αυτή δεν είναι «show επιδείξεως»!

     Επίσης ο ιππεύων βοηθός θα πρέπει να είναι ενήμερος ώστε, καθ΄ όλη την διαδικασία, να παραμένει χαλαρός και να μη σφίξει, ακουσίως τα πόδια του προκαλώντας αντιδράσεις του Ίππου! 

     Εκείνο το οποίο προσέχουμε και «βαθμολογούμε» είναι τις πλήρεις αντιδράσεις του Ίππου όταν το βέλος ίπταται ακριβώς κάτω από την κοιλιά του και ανάμεσα στα πόδια του, κάτι που το καταγράφουμε επισταμένως και εικονοληπτικώς ώστε, να το αξιολογήσουμε, κατόπιν, ακόμη προσεκτικότερα.

     Μετά ταύτα και αν δεν υπάρξουν αντιδράσεις από τον Ίππο θα μπορούσαμε να πούμε ότι ο Ίππος είναι κατάλληλος για Έφιππη Τοξοβολία, άλλως συνεχίζουμε την εκπαίδευσή του.

ΚΟΜΜΟΔΟΣ Ο ΜΟΝΟΜΑΧΟΣ ΕΡΕΘΙΣΜΑ ΗΡΩΙΚΟΥ ΣΤΟΧΑΣΜΟΥ

  ΚΟΜΜΟΔΟΣ Ο ΜΟΝΟΜΑΧΟΣ

 ΕΡΕΘΙΣΜΑ ΗΡΩΙΚΟΥ ΣΤΟΧΑΣΜΟΥ

     Τι νόημα έχει, σε μιαν εποχή όπου οι δημοκρατικοί μονάρχες και "ηγέτες", δε είναι παρά εκφυλισμένα σκύβαλα, να στοχαζόμαστε ...ηρωικώς; Τι νόημα έχει να "ξανασυγγράφουμε" Ιστορία όταν οι δημοκρατίες έχουν επιβάλει την στυγνότερη δικτατορία αναλφαβητισμού, με συνέπεια οι υπήκοοί τους να μην είναι σε θέση, καν, να διαβάσουν; Αν η υπέρβαση της περιρρέουσας πολιτιστικής παρακμής δεν αποτελεί στόχο μιας Ομάδος όπως οι "Έλληνες Κένταυροι" τότε η Ομάδα αυτή δεν έχει λόγον υπάρξεως! Και αν σε κάτι υπερέχει η ρωμαϊκή αρένα του παρελθόντος από τα σύγχρονα τσίρκουλα, είναι η ποιότητα του, τότε, "ζωντανού" αίματος! Διότι σήμερα οι "Κ[ώ]μμ[ω]δοι" γράφονται με "ω" όπως τους βλέπουμε στην φωτογραφία του τέλους!

Ο Μάρκος Αυρήλιος Κόμμοδος Αντονίνος Αύγουστος (Marcus Aurelius Commodus Antoninus Augustus, (31 Αυγούστου 161 - 31 Δεκεμβρίου 192) ήταν Ρωμαίος αυτοκράτορας με πατέρα του τον, Μάρκο Αυρήλιο, από το 177 έως τον θάνατο του πατέρα του το 180 και μόνος του έως τον θάνατό του το 192. Ήταν γόνος της δυναστείας των Αντωνίνων με γονείς, όπως προανεφέρθη, τον Μάρκο Αυρήλιο και την  Φαυστίνα την Νεότερη. Σύζυγός του, από το 178, ήταν η Βρουτία Κρισπίνα και παλλακίδα του η Μαρκία. Τα αδέλφια του ήσαν οι,   Μάρκος Άννιος Βήρος Καίσαρ, η Άννια Γαλερία Αυρηλία Φαυστίνα, η Βίβια Αυρηλία Σαβίνα, η Άννια Αυρηλία Φαδίλλα, η Λουκίλλα, η Άννια Κορνιφίκια Φαυστίνα η Νεότερη, ο δίδυμός του Τίτος Αυρήλιος Φούλβους Αντονίνος και η Δομιτία Φαυστίνα. Υπήρξε ηρωικός χαρακτήρας και κατά τη διάρκεια της βασιλείας του πατέρα του, συνόδευσε τον Μάρκο Αυρήλιο σε πολέμους το 172 και σε μία περιοδεία στις ανατολικές επαρχίες το 176 αποκτώντας σημαντική εμπειρία μάχης. Έγινε ο νεαρότερος ύπατος στη ρωμαϊκή ιστορία το 177 και αργότερα εκείνο το έτος έγινε συναυτοκράτορας με τον πατέρα του. Ήταν η πρώτη φορά που ένας γιος διαδέχθηκε τον βιολογικό του πατέρα από τότε που ο Τίτος διαδέχθηκε τον Βεσπασιανό το 79. Ήταν επίσης ο πρώτος αυτοκράτορας του οποίου ο πατέρας και ο παππούς (ο οποίος υιοθέτησε τον πατέρα του Κόμμοδου) ήταν οι δύο προηγούμενοι αυτοκράτορες. Όλα στη ζωή του συνέτειναν σε ένα πλαίσιο εξουσίας αλλά και ηρωισμού.  Ο Κόμμοδος ήταν ο μόνος εν ζωή γιος του Μάρκου Αυρήλιου όταν αυτός πέθανε και ο νεότερος αυτοκράτορας μετά τον Νέρωνα. Από την παιδική του ηλικία επέδειξε έναν χαρακτήρα ιδιατέρως πολεμικό αλλά και σκληραγωγημένο. Αν και με σαφώς μικρότερη μόρφωση από τον πατέρα του διδάχθηκε ρητορική αλλά και όσα ήσαν απαραίτητα για τον αυτοκρατορικό ρόλο του και ο Μάρκος Αυρήλιος τον έχρισε ως άμεσο διάδοχο του προετοιμάζοντάς τον όπως θα έπρεπε και τον Αύγουστο του 177 τον όρισε ως Συναυτοκράτορα. Αναλαμβάνοντας την αυτοκρατορία, πολύ σοφά, η πρώτη ενέργειά του ήταν να διαπραγματευτεί με τους βαρβάρους του Δουνάβεως ώστε να ξεκινήσει την βασίλεια του με ειρήνη. Ως αρχηγέτης επεδίωκε την διασφάλιση μιας εξωτερικής ειρήνης ως προτεραιότητα ευημερίας της αυτοκρατορίας του αλλά, δυστυχώς, η δυσπιστία που έτρεφε προς το συγγενικό περιβάλλον του ενέτεινε εσωτερικές αντιθέσεις οι οποίες γίνονταν ολοένα και πλέον εμφανείς, ποικιλοτρόπως και, βεβαίως, με τη συνωμοσία της αδελφής του Λουσίλας εναντίον του. Έτσι, ο Κόμμοδος, για την ασφάλειά του, είχε δημιουργήσει γύρω του μιαν αυλή ευνοούμενων, προερχομένων από ιππείς και απελεύθερους. Αν και κατάφερε να μειώσει τις εξωτερικές συγκρούσεις εν συγκρίσει με την εποχή της βασιλείας του Μάρκου Αυρηλίου, η αντιμετώπιση πολλών εσωτερικών συνωμοσιών με την συνεπακόλουθη αναγκαστική «περιχαράκωσή» του στο εσωτερικό ενός προστατευτικού περιγύρου τον απέκοπτε από την πλήρη αντίληψη της περιρρέουσας πραγματικότητος και τον κατηύθυνε να κυβερνά με σκληρά μέσα χωρίς να του επιτρέπει την έγκαιρη διάγνωση εκτροπών των ευνοουμένων του με παράδειγμα τον αρχηγό των Πραιτωριανών του Κλέανδρο ο οποίος πουλούσε …δημόσια αξιώματα! Έτσι, η εσωτερική διαφθορά ολοένα και διογκώνονταν! Ο Κόμμοδος, επέδειξε μοναδικόν ηρωισμό ως μονομάχος κάτι το οποίο θα αναπτυχθεί διεξοδικώς εν συνεχεία και κατά τα τελευταία χρόνια της βασιλείας του, συγκινημένος από την Ελληνική Ιστορία, ταύτιζε τον εαυτό του με τον Ηρακλή, εκτελούσε τους άθλους του εμβληματικού ήρωος της αρχαίας Ελλάδας με μοναδική πιστότητα, ενδυόμενος λεοντή και φέροντας ρόπαλο, ενώ, τέλος έδωσε το όνομα του ακόμη και στη Ρώμη ως Colonia Commodiana, αισθανόμενος εαυτόν ως εγγυητή ενός νέου χρυσού αιώνος, με τους υπηκόους του να ευημερούν υπό την δύναμή του. Η τελευταία συνωμοσία που αντιμετώπισε ξέσπασε από την παλλακίδα του Μαρκία και τον οικονόμο του Εκλεκτό, πιθανότατα δε, σχεδιάστηκε από τον διάδοχό του Περτίνακα. Δολοφονήθηκε με στραγγαλισμό στο λουτρό του, στις 31 Δεκεμβρίου 192. Σε μία προσπάθεια απομειώσεως της προσωπικότητός η σύγκλητος ψήφισε την καταδίκη της μνήμης του (damnatio memoriae). Σημειωτέον ότι ο Κόμμοδος είχε κάποτε χλευάσει τη σύγκλητο περιφέροντας ένα κομμένο κεφάλι στρουθοκαμήλου πάνω από τα έδρανα των γερουσιαστών υπονοώντας ότι θα έχουν την ίδια κατάληξη ...στρουθοκαμηλίζοντας!

     Η αιματόβρεκτη αρένα των ρωμαϊκών αμφιθεάτρων συνεκίνησε και προκάλεσε την ενεργό συμμετοχή μερικών ρωμαίων Αυτοκρατόρων και κάποιοι από αυτούς υπήρξαν ικανότατοι μονομάχοι, όμως, ο Κόμμοδος υπήρξε ο, εξ όλων, διασημότερος και φανατικότερος, ερχόμενος σε ρήξη για τον λόγο αυτό με την σύγκλητο! Πολλές ιστορικές πηγές αποδίδουν λεπτομερή πληροφόρηση για την συμμετοχή του στις μονομαχίες και τις περίλαμπρες νίκες που του αναγνωρίσθηκαν.

     Χαρακτήρας ανηλεής και προικισμένος με φυσική ρώμη έμαθε να μάχεται αδίστακτα σκοτώνοντας το ίδιο αδιάφορα ανθρώπους και ζώα. Ειδικώς τα ζώα τα σκότωνε τόσο στην αρένα όσο και στον οίκο του ως εξάσκηση στα αποτελεσματικά θανατηφόρα χτυπήματα, καταφέρνοντας να σκοτώνει ακόμη και πολύ μεγάλα ζώα με ένα μόνον χτύπημα, όπως του πιστώθηκε στη περίπτωση του φόνου ενός ελέφαντος με έναν μόνον δορατισμό, ενώ του αποδίδεται και ο φόνος εκατό λιονταριών σε μια και μόνον ημέρα! Για τον λόγο αυτό είχε τον τίτλο του “Bestiarius”, δηλαδή, του “Θηριομάχου”.

     Ένα ειδικό αγώνισμα των αμφιθεάτρων ήταν και το “venatio”, δηλαδή, το κυνήγι αγρίων ζώων στο οποίο ο Κόμμοδος είχε επίσης ιδιαίτερη αδυναμία και ενεργό συμμετοχή ως “Venator”, δηλαδή, ως “Κυνηγός”. Σ΄ αυτό το αγώνισμα, όπλο ήταν το “Venabulum” ένα ειδικό κυνηγετικό δόρυ.

     Μονομαχώντας εναντίον άλλων μονομάχων στην αρένα, ο Κόμμοδος, κατέκτησε περίπου χίλιες λαμπρές νίκες, εκ των οποίων οι τριακόσιες εξήντα πέντε ενώ ζούσε ο Μάρκος Αυρήλιος και επτακόσιες τριάντα πέντε μετά τον θάνατό του.

     Του άρεσε να μονομαχεί ως “Secutor” (ή, “Contraretiarius”), δηλαδή, μονομάχος που επέλεγε την μάχη εκ του συστάδην, φέροντας myrmillo, ένα είδος περικεφαλαίας με ισχυρή προστασία προσώπου ώστε να προφυλάσσεται από νύσσοντα όπλα όπως οι τρίαινες των Retiarii (βλ. παρακάτω) εναντίον των οποίων μονομαχούσε, ένα μεγάλο τετράγωνο scutum (ασπίδα, περικνημίδα στο αριστερό πόδι για την περίπτωση δεξιοχείρων), δερμάτινη ή μεταλλική περιχειρίδα (manica) στο οπλοφόρο χέρι και ξίφος “gladius” από το οποίο πήραν το όνομά τους οι μονομάχοι (. Όλα αυτά, βεβαίως, τον έκαναν δυσκίνητο απέναντι στους αντιπάλους του. Η κάστα των αντιπάλων του μονομάχων, οι Retiarii, αποτελούσαν μια κατηγορία η οποία δεν έφερε περικεφαλαία, ασπίδα, αλλά μονομαχούσε με  τρίαινα, εγχειρίδιο και δίχτυ. Ο Κόμμοδος, εμφανίζονταν στην αρένα με ένα απλό πορφυρό ριχτάρι στους ώμους ως αναγνωριστικό του, ή με την λεοντή του Ηρακλέους κρατώντας και ρόπαλο ενώ, κάποια φορά, εμφανίσθηκε και εντελώς γυμνός, κρατώντας στο χέρι το όπλο τουμ όπως και δεν δίσταζε να εμφανίζεται στα θεωρεία του αμφιθεάτρου με ...γυναικεία αμφίεση!

     O Κόμμοδος ήταν αριστερόχειρας (scaeva, όπως απεκαλούντο οι αριστερόχειρες) και ένας αγώνας μεταξύ αριστεροχείρων λέγονταν “pugna scaevata”.

     Αντιμετωπίζοντας τους αντιπάλους του, ο Κόμμοδος σκότωνε "στεγνά" μη χρησιμοποιώντας μεταλλικό όπλο κι αποφεύγοντας να χύνει αίμα, ενώ είχε ανεγείρει άγαλμα στον εαυτό του με επίγραμμα την νίκη του επί δώδεκα χιλιάδων αντιπάλων. Η πληρωμή του ήταν ένα εκατομμύριο σηστέρσια για κάθε ημέρα του στην αρένα!

     Ένιωθε υπερήφανος ως πολυνίκης εναντίον των Retiarii και επέχαιρε ως «Αρχηγός των Secutores”, δηλαδή, της κάστας μονομάχων που εκπροσωπούσε, τίτλος που του είχε αναγνωρισθεί εξακόσιες είκοσι φορές. Αν και Αυτοκράτορας, είχε αδελφικές σχέσεις με τους ομοτέχνους του μονομάχους αρεσκόμενος να τους συναναστρέφεται συνεχώς και να συμποσιάζεται μαζύ τους, ενώ του ήταν ευχάριστη και η διαμονή, αντί του ανακτόρου, σε ταπεινά καταλύματα μονομάχων. 

     Mεταφερόμενοι στο "σήμερα" θα δούμε ότι, από τότε, δεν έχουν αλλάξει πολλά πράγματα και το αμφιθέατρο επεκτάθηκε σε παγκόσμια αρένα, οι "αυτοκράτορες" έγιναν "δημοκρατικοί άρχοντες", η αιματοχυσία συνεχίσθηκε σε πολύ μεγαλύτερη και διαστροφικότερη έκταση ακόμη και με μαζικές γενοκτονίες υπό υγειονομικό πρόσχημα, η βία κυριάρχησε ακόμη περισσότερο και εκτός Ρώμης, σε όλο τον πλανήτη, με πολλαπλασίως περισσότερα θύματα απ΄ όσα άφησε πίσω του ο Κόμμοδος και οι Μονομάχοι του Κολοσσαίου! Απλώς ο Κλέανδρος μετονομάσθηκε σε Τσοχατζόπουλο και τα σηστέρσια σε ευρώ, ενώ το, πάλαι, "Προτιμητέος ο θάνατος από την ατίμωση" εξελίχθηκε σε "Προτιμητέος ο πλούτος από την αξιοπρέπεια"! Όπως και να το κάνουμε, η δημοκρατία εξαχρειώνει τα ήθη και ευτελίζει τον άνθρωπο μέχρι σημείου να εκθηλύνει τον εντελώς ανάξιο, πλέον, ...Κόμμοδο και να τον κάνει να φαίνεται, πια, μονίμως με γυναικεία ενδυμασία και πάντοτε υπό την προστασία πραιτώρων! Ας γελάσουμε...

ΣΤΟ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΟ ΕΡΓΟΤΑΞΙΟ

 

ΣΤΟ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΟ ΕΡΓΟΤΑΞΙΟ

 

     Η εμπειρία των εργασιών σε ένα αρχαιολογικό εργοτάξιο είναι πάντοτε συγκλονιστική απολαμβάνοντας την «διάνοιξη» μιας νοητής «σήραγγος» που σε συνδέει με το αρχαίο παρελθόν!

     Και αλησμόνητη εκείνη η συναρπαστική επαφή μου με το αρχαιολογικό εργοτάξιο του Παλαικάστρου που, θα μπορούσα να πω, ότι μου απέμεινε ως ένας αναλλοίωτος δεσμός μου με τον Μινωικό πολιτισμό.

     Ο ανελέητος ήλιος που δοκίμαζε τις αντοχές μας από την ανατολή του μέχρι τη δύση του (αυτά είναι τα ωράρια των αρχαιολογικών εργοταξίων) σε συνδυασμό με το θαλασσινό αλάτι με το οποίο μας φιλοδωρούσε το κοντινό κρητικό πέλαγος, ήταν το «σήμα κατατεθέν» εκείνης της περιόδου και παρά το ότι, πια, αποτελεί μακρινό παρελθόν ποτέ δεν φεύγει από το νου μου η …ανελέητη «ομορφιά» του!

     Εν μέσω σημαντικών ανθρώπων αφιερωμένων στο ανασκαπτικό έργο, η κοινή απόλαυση της εξελίξεως των εργασιών και η επαύξηση της αρχαιολογικής γνώσεως, πραγματικά, με «σφράγισαν» μ΄ αυτό τον αρχαιολογικό χώρο, θεωρώντας τον ως ένα «φεγγίτη» απ΄ όπου μπορούσα να δω τον ίδιο τον Τάλω.

     Άλλωστε, όλοι γνωρίζουμε πόσο η επιστήμη της Αρχαιολογίας ευνοεί την φαντασία κι ευνοείται από αυτή, ώστε να γίνει αντιληπτή και η επίδρασή της στην ψυχολογία ενός ανθρώπου που αγωνιά να «διαλευκάνει» στην αντίληψή του έναν σημαντικό πολιτισμό όπως ο Μινωικός.  

     Εδώ, κάθε μεμονωμένη πέτρα είχε την σημασία της και οι πληροφορίες που προσέφερε ήσαν ανεκτίμητες… Κάθε ταπεινό λιθαράκι μπορεί να έκρυβε πολύτιμα μυστικά και τα βήματά σου πάνω σ΄ ετούτη τη γη ήσαν τόσο ευλαβικά ώστε να μη διαταράξεις της «αλήθειες» που εξακολουθούσαν να παραμένουν επί αιώνες στην επιφάνειά της. Κι όμως…

     …Ενώ ο προϊστάμενος του εργοταξίου καθηγητής δεν έπαυε να μας ενημερώνει για την ανασκαφή και να μας δίνει οδηγίες το μάτι μου μαγνητίστηκε από κάτι που θεώρησα ως σημαντικότερο όλων σ΄ εκείνη τη «Μέκκα» του Μινωικού πολιτισμού: Ένα ταπεινό τζιτζίκι, έναν τέττιγα, ένα κορυφαίο δείγμα συμπαντικής τέχνης!

     Κάθονταν επάνω σε μια σκουριασμένη μπετόβεργα που είχε τοποθετηθεί «εική και ως έτυχε» προειδοποιώντας για ένα μισο-αθέατο πηγάδι και …τραγούδαγε καλύπτοντας, σχεδόν την φωνή του καθηγητή την οποία, σιγά-σιγά έπαυα να ακούω αφού το καλλικέλαδο τζιτζίκι ήταν πολύ πιο ελκυστικό μέσα στο φυσικό περιβάλλον. Νετάρισα όσο πιο προσεκτικά μπορούσα την ταπεινή μου pocket camera και τον απαθανάτισα! Ξάφνου, εκεί στο Παλαίκαστρο η φύση νικούσε κατά κράτος τον αρχαίο υλικό πολιτισμό κι ένα έντομο κυριαρχούσε δείχνοντας, παρά το δέμας του, ανώτερο κι από αυτόν τον …Τάλω.

     Σπουδαίος ο Άνθρωπος κι ο πολιτισμός του με τα αρχαία παλάτια και τα άστεά του, αλλά είναι εμφανές ότι ποτέ δεν θα καταφέρει ν΄ αγγίξει το μεγαλείο της φύσεως και πάντα ένα σαλιγκάρι θα επισκιάζει την ομορφιά ακόμη και του θρόνου του Μίνωος!

     Κι αν ένα σαλιγκάρι επισκιάζει τον θρόνο του Μίνωος με την τελειότητά του, φαντασθείτε τι καταφέρνει ένα πουλάρι που, λίγο πιο πέρα από το αρχαιολογικό εργοτάξιο και το μινωικό έπος, περιμένει να το χαϊδέψεις… Γι αυτό κι έναντι όλων των επιστημών της Αρχαιολογίας συμπεριλαμβανομένης, η πολυεπιστήμη της Ιππικής παραμένει συναρπαστικότερη κι ευκλεέστερη ανά τους αιώνες!  

ΣΥΝΑΨΗ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΩΝ

 ΣΥΝΑΨΗ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΩΝ

Ο ΧΡΟΝΙΣΜΟΣ (TEMPO) 

     Όλοι όσοι εντρυφούν με σοβαρότητα στις πολεμικές τέχνες κατανοούν την τεράστια σημασία του χρονισμού, την μελετούν και την τηρούν απαρεγκλίτως! Ειδικώς δε στην Ιππασία ο χρονισμός αποτελεί καθοριστικό μέτρο επιτυχίας και κάθε παραβίαση του πλαισίου του οδηγεί ακόμη και σε επικίνδυνα αποτελέσματα! Το ίδιο ισχύει και στην περίπτωση των σπαθιστικών αποκρούσεων βελών όπου, με μπαγκέτα τον μετρονόμο και σεβόμενος την παράμετρο του χρονισμού, ο Τοξότης μπορεί να υποβοηθήσει τον Σπαθιστή σε ένα τελικό επιτυχές αποτέλεσμα.

     Κατά την χθεσινή ημερίδα πειραματικής έρευνας του αντικειμένου, ο αποκρούων (δια χειρών και άνευ Σπάθης, στην παρούσα φάση) εκτός των αποκρούσεων είχε την ευθύνη και του, ταυτόχρονου, χειρισμού της φωτογραφικής μηχανής ρυθμίζοντας κάθε φορά και την διαδικασία της αυτοφωτογραφήσεως. Υπ΄ αυτές τις συνθήκες ο αποκρούων αντελήφθη εγκαίρως την μεγάλη σημασία της υποβοηθήσεως του παρτνέρ του, Τοξότη, στο να προσαρμοσθεί σύντομα στο πλαίσιο του χρονισμού κι έτσι επετεύχθησαν και τρεις πολύ αποτελεσματικές αποκρούσεις, πάντοτε, με μπαγκέτα τον …μετρονόμο!

Ο ΚΟΜΠΑΡΣΟΣ-ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΗΣ

     Όπως και στην περίπτωση των τοξεύσεων κατά ιπταμένων στόχων, έτσι και στη περίπτωση των σπαθιστικών αποκρούσεων βελών, ο πράγματικός πρωταγωνιστής είναι ο …κομπάρσος!

     Όλοι θαυμάζουμε τον έφιππο που καλπάζει και τοξεύει με ευστοχία ιπτάμενους στόχους τον ένα μετά τον άλλο, αλλά μας διαφεύγει κάποιος πεζός που τρέχει πλάι του και εκσφενδονίζει με συγκεκριμένες κινήσεις και τεχνική τους στόχους! Κι όμως, το εξασκημένο χέρι, ο καρπός και τα δάχτυλα του εκτοξεύοντος τους στόχους αποτελούν το ορόσημο της εισόδου στη τελική ευστοχία του Τοξότη! Αν η εκτόξευση δεν είναι αυτή που πρέπει, αν ο εκτοξεύων δεν εκτοξεύει υποβοηθητικά τον στόχο δυσκολεύει μέχρι πλήρους αστοχίας τον Τοξότη!

     Κάτι ανάλογο, αλλά σε μικρότερη κλίμακα, ισχύει και στην περίπτωση της σπαθιστικής αποκρούσεως βελών, όπου ο Τοξότης μεριμνά για την, αρχική, ομοιογενή τόξευση διευκολύνοντας την επαναληπτικότητα των αποκρούσεων του Σπαθιστή, πριν αναπτύξει παραλλαγές τοξεύσεων όσο, προοδευτικώς, αναπτύσσεται και η ικανότητα αποκρούσεων του Σπαθιστή. Στην προκειμένη περίπτωση ο Τοξότης θα μεριμνήσει ώστε οι αρχικές τοξεύσεις του να χαρακτηρίζονται με μια «τυποποιημένη» ομοιογένεια τροχιάς σταθερού επιπέδου και σταθερής ταχύτητος πτήσεως των τοξευομένων βελών διευκολύνοντας την «εισαγωγή» του Σπαθιστή στο πνεύμα των επιτυχών αποκρούσεων μετά την επίτευξη των οποίων όλα αλλάζουν με παραλλαγές τοξεύσεων και αποκρούσεων σε ένα πλαίσιο μαχητικής πειστικότητος.

     Και όπως στην περίπτωση των ιπταμένων στόχων η διδασκαλία της ορθής εκτοξεύσεως είναι το «κλειδί» της τελικής ευστοχίας, έτσι και στη περίπτωση των σπαθιστικών αποκρούσεων βελών η σωστή διδασκαλία του Τοξότη καθορίζει το αποτέλεσμα. Και η Σχολή των «Ελλήνων Κενταύρων» αποδίδει μεγάλη σημασία σ’  αυτές τις δύο διδασκαλίες τις οποίες «μεταφέρει» στους εκπαιδευομένους της με προσοχή και διεξοδική ανάπτυξη.

     Οι πολεμικές τέχνες και δη οι έφιππες συνιστούν ένα «πεδίο» υψηλών απαιτήσεων όπου όλες οι παράμετροι θα πρέπει να αντιμετωπίζονται με σοβαρότητα και εμβρίθεια, άλλως καταλήγουν σε παράσταση πεχλιβάνηδων, όπως, δυστυχώς, βλέπουμε πολύ συχνά.

EIΔΙΚΗ "ΑΝΑΘΕΡΜΑΝΤΙΚΗ" ΠΡΟΠΟΝΗΣΗ

 

ΕΙΔΙΚΗ "ΑΝΑΘΕΡΜΑΝΤΙΚΗ" ΠΡΟΠΟΝΗΣΗ

     Είναι πολλοί οι οποίοι αγνοούν ότι κάτω από την "στέγη" του Ναού Shaolin, στην Κίνα, συνυπάρχουν δύο εντελώς διαφορετικά αλλά απολύτως ισότιμα τάγματα μοναχών, σε πλήρη αρμονία μεταξύ τους. Το τάγμα των Shaolin Wen Seng το οποίο ασχολείται με την  μ ε λ έ τ η  του Βουδισμού και το μάχιμο τάγμα των Shaolin Wu Seng το οποίο ασχολείται με το πολεμικό Gong Fu, χωρίς βεβαίως να παραλείπει και την μελέτη του Βουδισμού. Αλληλοϋποστηρικτική η σχέση των δύο ταγμάτων και, ασφαλώς, σχέση αλληλοσεβασμού, ευκολύνει την προώθηση της κοινής προόδου τόσο του Βουδισμού όσο και του Gong Fu, με τους "Έλληνες Κενταύρους" να διδασκόμεθα από την περίπτωση του Ναού Shaolin ότι σε μία κοινότητα "ομοίων" που θέλουν να συν-προοδεύσουν προϋποτίθενται κοινές Αξίες αλλά και διαχωρισμός αποστολών αναλόγως με τις ικανότητες ενός εκάστου. Έτσι, στη δική μας περίπτωση, η Σχολή των Αθηνών έχει αναλάβει και την ευθύνη της έρευνας των πτυχών της πολεμικής τέχνης της Έφιππης Τοξοβολίας χωρίς αυτό να σημαίνει ότι και οι περιφερειακές συλλειτουργούσες Σχολές δεν είναι σε θέση να διεξαγάγουν κι αυτές ανάλογες έρευνες.

     Εν προκειμένω και από ετών, στην Σχολή των Αθηνών, η ιππική όσο και η τοξευτική έρευνα έχουν αποδώσει αρκετά γόνιμα συμπεράσματα τα οποία αποτελούν "βατήρες" προόδου όλης της Ομάδος των "Ελλήνων Κενταύρων". Και σ΄ αυτό το πλαίσιο, από ετών, ερευνούμε και τις θετικές επιδράσεις επί της ανθρώπινης φυσιολογίας τόσο της Ιππικής όσο και της Τοξοβολίας, αλλά και πολλές ακόμη εκτός αυτών των ενοτήτων, όπως, επί παραδείγματι, τομέων που υποστηρίζουν γενικώς την ανάπτυξη των ενασχολουμένων με τις πολεμικές τέχνες στους οποίους, ασφαλώς, εντάσσονται κι οι Εφιπποτοξότες. 

     Ούτω πως, κλιμακώνουμε και την έρευνα επί της αναπτύξεως των ανθρωπίνων αντανακλαστικών μελετωντας μιαν, επί τούτου, εξειδικευμένη άσκηση η οποία ονομάζεται "Σπαθιστική απόκρουση βελών" και, τούτη την φορά την "διευθετούμε" ώστε να μας επιτραπεί η βαθύτερη πρακτική επισκόπησή της.  

     Σήμερα, λοιπόν, επιχειρήσαμε μιαν "αναθερμαντική" τοξευτική Προπόνηση ώστε ο Τοξότης να ενισχύσει την σχέση του με την Τοξοβολία πριν ξεκινήσουμε την λεπτή διαδικασία της κυρίως ασκήσεως.

     Υποδειγματικός στις προσεγγίσεις του ο Αρχηγός των "Ελλήνων Κενταύρων", Εφιπποτοξότης Αντώνης Διαγούπης, ο οποίος προετοιμάζεται για τον κρίσιμο ρόλο του τοξεύοντος στην, επακόλουθη, πρακτική έρευνα των σπαθιστικών αποκρούσεων βελών, ξεκίνησε με την προβλεπόμενη προθέρμανσή του, μια διαδικασία η οποία δεν παραλείπεται ποτέ από τις Προπονήσεις της Σχολής μας.

     Αδιαφορώντας για το ψιλόβροχο, "βαδίσαμε" μεθοδικά επί του άξονος των συγκρίσεων ελαφρών και βαρέων βελών ως προς την πτητικότητα και κρουστικότητά τους, επί εγγύς αποστάσεων, ενώ ο τοξεύων Αντώνης "ενέγραφε" στο αισθητήριό του τις σχετικές "ενδείξεις", ώστε να ακολουθήσει το "πανηγύρι"...

     Μαγική η στιγμή, από πλευράς του ζωντανού "στόχου" της ανασχέσεως της λογικής διεργασίας με "μονωτήρα" απλώς, το "κενό", η αναμονή της τοξεύσεως του βέλους ήταν ο τροφοδότης μιας ενθουσιώδους προσδοκίας αποτροπαϊκής αποκρούσεως της φονικής απειλής κι η επικέντρωση σ΄ αυτή την απόκρουση ήταν ένα πραγματικό "ίαμα" ψυχής! Προνόμιο μέγα, το βίωμα του εφιπποτοξοτικού αντικειμένου μας...! Ας είναι να το χαίρονται όλοι!

Ο Ι.ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑΣ ΔΟΛΟΦΟΝΗΘΗΚΕ!

 Ο Ι. ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑΣ ΔΟΛΟΦΟΝΗΘΗΚΕ!

     Σε τηλεδιάσκεψη η οποία διεξήχθη στις 9 Ιανουαρίου 2022 μεταξύ (α) του Αρχηγού των "Ελλήνων Κενταύρων" Εφιπποτοξότη Αντώνη Διαγούπη, (β) του Αρχηγού των "Ελλήνων Κενταύρων Καλαμάτας" Εκπαιδευτή-Εφιπποτοξότη Αθανασίου Ψωρομύτη, (γ) του επικεφαλής των "Ελλήνων Κενταύρων Κερκύρας" Συνασκουμένου Χριστόφορου Κασφίκη, (δ) του Συνδέσμου-Εφιπποτοξότη Σταύρου Γεωργάκη και (ε) του Αρχηγού των "Ελλήνων Κενταύρων Σπάρτης" Εφιπποτοξότη Δημήτρη Έρη, ο τελευταίος, απροκλήτως, αντί να ακολουθήσει την "ατζέντα" της συζητήσεως την οποία επιτυχέστατα διηύθυνε ο Αρχηγός της Ομάδος, μετέτρεψε τους τρεις συνομιλητές του σε ...αποδέκτες αμφισβητήσεως της αξίας και του δεδομένου κύρους τους ως Αρχηγών Παραρτημάτων, προκειμένου, βεβαίως, να αναδείξει την αυτού αυθεντία σε ένα πλαίσιο διαπροσωπικής ανταγωνιστικότητος, ξένης πάντως προς την Οικογένεια των "Ελλήνων Κενταύρων", ενώ, εξέφρασε την εκτίμησή του προς τον Ιδρυτή των "Ελλήνων Κενταύρων" (και μόνον!) απαιτώντας να γίνει ο ..."personal trainer" του Παραρτήματός του!

     Τα τρία διακεκριμένα Στελέχη των "Ελλήνων Κενταύρων", Αντώνης Διαγούπης, Αθανάσιος Ψωρομύτης και Χριστόφορος Κασφίκης, παρά την ανοίκεια συμπεριφορά του αναφερομένου, διετήρησαν, καθ' υπερβολήν, την ευγένειά τους υποδεικνύοντας στον εκτραπέντα την υπέρβαση των ορίων όπως αυτά νοούνται σε μία Ομάδα στην οποία κυριαρχούν αρμονικές σχέσεις και ευγένεια συμπεριφοράς και συνέστησαν προς τον υπερβάντα τα "εσκαμμένα" να επανέλθει την επομένη, ώστε να αποκαταστήσει τις υπερβάσεις του, δυστυχώς όμως, αυτός, την επομένη θεώρησε σκόπιμο να διαχειρισθεί το Παράρτημά του ...κατά βούληση και να αναρτήσει στο ...Facebook τα ακόλουθα, υποψιαζόμενος τα δεδομένα επακόλουθα και, ιδίως, μετά την αναμενόμενη ενημέρωση και του Ιδρυτή της Ομάδος των "Ελλήνων Κενταύρων":

     Μόνη απορία μας και ...υποψία μας περί σοβαροτέρου ζητήματος, η αντιφατικότητα του χαρακτηρισμού ως "εξαιρετικού Χριστόφορου" τον οποίο την προγουμένη, αναιτίως και ακατανοήτως, προπηλάκισε φραστικώς και προσέβαλε με την φράση "Δεν είμαστε φίλοι ούτε θα γίνουμε ποτέ"!

     Δυστυχώς, παρά την αλματώδη πρόοδο των επικοινωνιών και των μέσων μαζικής ενημερώσεως, κάποιοι κάτοικοι αυτής της, μετα-πυδναϊκής, χώρας συνεχίζουν να αγνοούν ότι ...επιτέλους(!) δολοφονήθηκε ο Ιωάννης Καποδίστριας και δεν υπάρχει τρόπος επαναλήψεως του ...εγχειρήματος! Μάλιστα, αγνοούν ότι το λείψανό του ετάφη με την, ανεπίτευκτη μέχρι στιγμής, προσδοκία της συν-ταφής και του πνεύματος των ...Μαυρομιχαλαίων το οποίο, ως φαίνεται, εξακολουθεί να εμπνέει έναν σπαρασσόμενο τόπο... Κρίμα, διότι όλοι νομίζαμε ότι το ανοσιούργημα ολοκληρώθηκε τότε, στη θύρα του ναού του Σπυρίδωνος στο Ναύπλιο, αλλά φευ..., είναι πρόδηλο ότι τα όρια αυτής της θύρας είναι τόσο μεγάλα που, σήμερα, καθορίζουν μιαν έκταση από την Μακεδονία μέχρι την Κρήτη κι από τα Επτάνησα μέχρι το Καστελλόριζο... 

     Μετά ταύτα, από 10ης   Ιανουαρίου 2022 δεν υφίσταται το Παράρτημα "Ελλήνων Κενταύρων Σπάρτης", προς μελλοντική γνώση και συμμόρφωση όσων, φερόντων το έμβλημα των "Ελλήνων Κενταύρων", νομίζουν ότι είναι "υπεράνω" των στοιχειωδών κανόνων ευπρεπείας και ευγενείας! Στην Ομάδα των "Ελλήνων Κενταύρων" κυριαρχεί η επίγνωση της υποχρεώσεως ευγενούς επικοινωνίας, γνωρίζοντας ότι πρώτος ο Ιδρυτής της υπόκειται σε διαγραφή στην περίπτωση παραβιάσεως θεσμών και κανόνων! 

     ΥΓ: Το πλήρες οπτικοακουστικό υλικό της επίμαχης τηλεδιασκέψεως (εικόνα και ήχος)  όπως, εγκαίρως και προ της ενάρξεως, ενημερώθηκαν οι μετασχόντες, τηρείται αυτούσιο σε αρχείο. Δυστυχώς μας διαφεύγει το οπτικοακουστικό υλικό του εγχειρήματος έξωθεν του Αγίου Σπυρίδωνος αλλά, δεν πειράζει, είναι το ίδιο σχεδόν...!

ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ ΤΩΝ "ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ ΚΕΡΚΥΡΑΣ"

 ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ 

ΤΩΝ 

"ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ ΚΕΡΚΥΡΑΣ"

     Τυχεροί, όσοι καταφέρνουν να παρίστανται σε ολιγοπρόσωπες Προπονήσεις διότι ο Εκπαιδευτής μπορεί να τους αφιερώνει όλη την προσοχή του και οι ίδιοι να αναδεικνύονται πολύ πιο ωφελημένοι.

     Εμείς χαιρετίζουμε την επανέναρξη των εργασιών του Παραρτήματος των "Ελλήνων Κενταύρων Κερκύρας" το οποίο, για όλη την Ομάδα μας παραμένει ένα "σχολείο" υψηλής τοξευτικής τέχνης, ευχαριστώντας τον επικεφαλής του Συνασκούμενο Χριστόφορο Κασφίκη για τα υπέροχα μαθήματα που μας δίνει με το προπονητικό περιεχόμενο των κερκυραϊκών ημερίδων!