ΜΕ ΒΑΘΕΙΑ ΒΙΩΜΑΤΙΚΗΝ ΕΝΣΥΝΑΙΣΘΗΣΗ

     Με την βιωματική ισορροπιστικήν ενσυναίσθηση ως προτεραιότητα στη διδασκαλία της Σχολής των "Ελλήνων Κενταύρων", τα δύο τελευταία μαθήματα αυτού του καλοκαιριού αλλά και ολόκληρης της Ι' Προπονητικής Περιόδου η οποία μόλις τελειώνει, αφιερώθηκαν σ΄ αυτή την απαραίτητη εμπειρία για κάθε Ιππέα. Τυχεροί μαθητές ο Παντελής και η Θεοδώρα.

     Έτσι, επελέγη ένα απολύτως φυσικό έδαφιος, ο υπέροχος επιβήτοράς μας Sepp, ένα σκιάδιο ματιών και ένα ιδανικό ασκησιολόγιο για να βιώσουν καλύτερα την ισορροπιστικήν ενσυναίσθηση οι δύο μαθητές μας,

     Φυσικό έδαφος και όχι σύνηθες Ιππευτήριο διότι, σ΄αυτό, οι διάφορες καταστάσεις ισορροπίας "εγγράφονται" βαθύτερα στην ενσυναίσθηση του Ιππέως...

     Ο επιβήτοράς μας διότι το ταμπεραμέντο του, σε αντίθεση με ό,τι οι άσχετοι πιστεύουν για ένα τέτοιον Ίππο, παρέχει την δυνατότητα πολλαπλής ωφελείας του μαθητή λόγω της δυνάμεώς αλλά και της ...λαιμαργίας του η οποία θα δούμε εν συνεχεία πόσο ...διδακτική ήταν...

     Το σκιάδιο των ματιών για την αναγκαστική "εσωτερική στροφή" του Ιππέως και την επίτευξη βαθύτερης αυτοσυγκεντρωτικής "ενδοπαρατηρήσεως"...

     Και το ασκησιολόγιο ιδανικό, έχοντας στη διάθεσή μας να αξιοποιήσουμε την διάδραση δύο μαθητών οι οποίοι θα μπορούσαν να υποστηρίξουν ο ένας την πρόοδο του άλλου...

     Για κάθε μαθητή ο "δρόμος" ήταν ο ίδιος. Πρώτα θα έπρεπε να ρυταγωγηθεί με ανοικτά μάτια και καλό κράτημα, ώστε να "βιώσει" την κίνηση και ισορροπία επί του φυσικού, συγκεκριμένου, πεδίου, 

     Κατόπιν, θα έπρεπε ο ρυταγωγούμενος να αποενοχοποιήσει το κράτημα και να αφεθεί περισσότερο στην "ανακάλυψη" της ισορροπίας, κυρίως, δια της έδρας και των αντισταθμιστικών κινήσεων του κορμού και των χειρών με το συνέργημα των ποδών.

     Τέλος ο κάθε μαθητής θα έπρεπε να διευθύνει τον Ίππο με κλειστά μάτια αντιμετωπίζοντας την εμμονή του στο σκύψιμο και την βοσκή, μέσα σε ένα φυσικό περιβάλλον-πειρασμό γα την λαιμαργία του συμπαθέστατου τετραπόδου μας.

     Σήμερα, λοιπόν, οι μαθητές μας έμαθαν να διαχειρίζονται και να διευθύνουν τον Ίππο τους με κλειστά μάτια σε φυσικό περιβάλλον.  

     Έμαθαν πόσο δύσκολο είναι να διατηρείς σε συνεχή κίνηση έναν Ίππο ο οποίος βρίσκεται μέσα σε ένα κατάφυτο χώρο του οποίου θα ήθελε να ...ξεριζώσει και το τελευταίο χορταράκι για να το φάει, ενώ τα χέρια και τα πόδια του Ιππέως του αποκλείουν το σκύψιμο και την στάση για βοσκή.

     Και έμαθαν πόσο βαθειά εμπειρία είναι να διευθύνεις, επιπλέον, τον Ίππο με κλειστά μάτια συναισθανόμενος εγκαίρως κάθε αρνητική κατάσταση ισορροπίας ώστε εγκαίρως να την προλάβεις ή να την διορθώσεις προκειμένου να αποφύγεις την πτώση.

     Και οι δύο μας μαθητές ήσαν υπέροχοι και, μάλιστα, ο Παντελής ζήτησε να ολοκληρώσει το δικό του μάθημα με καλπασμούς κάτι που του, ασφαλώς, επετράπη και τον χαρήκαμε σε ωραίες φάσεις μέχρι το τέλος αυτής της ωραίας τελευταίας εκπαιδευτικής ημερίδος της Ι' Προπονητικής Περιόδου που λήγει και  από την Κυριακή 2α Σεπτεμβρίου 2018 αρχίζει, αισίως, η ΙΑ' προπονητική Περίοδος η οποία σηματοδοτεί και τον 13ο χρόνο συνεχους λειτουργίας της Ομάδος των "Ελλήνων Κενταύρων".

     Από το Δ.Σ., την αναπληρώτρια Αρχηγό Ομάδος Χρυσούλα Ηλιάδη και τα Στελέχη των "Ελλήνων Kενταύρων" :

KΑΛΗ, ΝΕΑ ΠΡΟΠΟΝΗΤΙΚΗ ΠΕΡΙΟΔΟ!

ΝΑ ΤΗΝ ΑΠΟΚΕΦΑΛΙΣΕΙΣ, 

Ή, 

ΝΑ ΤΗΝ ΠΑΡΑΣΗΜΟΦΟΡΗΣΕΙΣ;

     Τελικώς, είναι κάποιες στιγμές που δεν ξέρεις αν τον απείθαρχο θα πρέπει να τον αποκεφαλίσεις ή να τον ...παρασημοφορήσεις... Κι όσο το σκέφτεσαι, όταν ο απείθαρχος αρχίσει να σε πλακώνει στα ...φιλιά, τότε γίνεται το απερίγραπτο...

     Σήμερα η Σκύθισσα εκ ...Καζακστάν Χρυσούλα, έλαβε την εντολή από τον Ούννο να μην τοξεύσει χωρίς παράγγελμά του αλλά, εκείνη μπούκαρε έφιππη κι ακάθεκτη καλπάζοντας κι αλαλάζοντας στο κλειστό Ιππευτήριο κι άρχισε να εκτοξεύει τα βέλη της πλάι στ΄ αφτιά του Εκπαιδευτή της. Σκηνές μογγολικής στέπας με αχαλίνωτους καλμούκους εν δράσει! Θριαμβικότερη είσοδος στην Έφιππη Τοξοβολία με έναν Ίππο τον οποίο εκπαίδευσε μόνη της, δεν θα μπορούσε να γίνει:

     Κυρίες και Κύριοι, Χρυσούλα Ηλιάδη, η, από σήμερα, Αναπληρώτρια Αρχηγός των "Ελλήνων Κενταύρων", ελπίζοντας, απλώς, να της μετριάσουμε τη ...φόρα που θυμίζει καταιγίδα στο φαράγγι Γιόλιν Αμ.  Πρώτη Γυναίκα στο πηδάλιο των "Ελλήνων Κενταύρων"!

     Για όλα μας τα Στελέχη είμαστε υπερήφανοι στους "Έλληνες Κενταύρους" διότι όλα χαρακτηρίζονται από Ήθος και υψηλές δεξιότητες και κάθε φορά αυτός ο κανόνας επαναλαμβάνεται, όπως και με την Χρυσούλα την οποία όλοι, τελικώς, συγχαίρουμε παρά την παρορμητικήν απειθαρχία της η οποία σήμερα, παρ΄ ολίγον να μετατρέψει τον Ούννο σε ...κοντοσούβλι! Χαλάλι της! Ο Ούννος, πάντως, νοιώθει σταθερά ευδαίμων εν μέσω όλων αυτών των γενναίων πλασμάτων, ελάχιστα ανησυχών για την ακεραιότητά του, εμπιστευόμενος πλήρως τις ικανότητες των εκπαιδευομένων του!

     Αλλά και ο Παντελής μας, σήμερα έδειξε μια υπέροχη "συνομιλία" με τον τετράποδο Sepp με τον οποίο ξαναβρίσκει, σιγά-σιγά, την καλή του επαφή με την Ιππασία και τα όσα υπέροχα πέτυχε εκπαιδευόμενος με τον Αρπάλυκο στη μακρυνή Αγγλία.

     Με Εκπαιδεύτριά του την Χρυσούλα, στο σημερινό του μάθημα ο Παντελής κατάφερε εκτεταμένα εδραία τροχαστικά με τον θρυλικό, πια, επιβήτορά μας και άνετο κάθισμα άνευ συνεργημάτων και, επειδή, μας διαβάζουν και κάποιοι ..."προπονητές" που πήραν ταχυδρομικώς το "δίπλωμά" τους από την ...ιθαγενή Ομοσπονδία Ιππασίας τους εξηγούμε ότι "συνεργήματα" είναι και οι ηνίες, όντες βέβαιοι ότι θα χρειαστεί να τους εξηγήσουμε και τι είναι οι ...ηνίες!

     Ο καλόκαρδος και πολυαγαπημένος σε όλους Παντελής μας, συνδέθηκε τόσο στενά και γρήγορα με τον Sepp που πραγματικά όσοι τους παρακολουθούσαμε είπαμε ...'το ιδανικό δίδυμο"!

     Τέλος, πάντων, ακόμη να βρούμε τι λάθος κάνουμε στους "Έλληνες Κενταύρους" και όλοι είμαστε ευτυχισμένοι και προοδεύοντας εν μέσω ηλιθίων που δυστυχούν και βαλτώνουν!...

ΚΑΛΠΑΖΟΝΤΑΣ ΣΤΗ ΒΡΟΧΗ

     Μπορεί να απορήσει κανείς βλέποντας σε ένα Ιππευτήριο με σκεπαστή εγκατάσταση κάποιους να προπονούνται υπό ...βροχή! Μα, οι "Έλληνες Κένταυροι" δεν αισθάνονται διόλου ..."ζαχαρένιοι' και ως πολεμική Ομάδα τους αρκούν δυο αλογάκια (αλογάρες, θα λέγαμε...) και το κέφι τους για να ολοκληρώσουν μερικά μαθήματα και Προπονήσεις αδιαφορώντας για τους "κρουνούς" του νεφεληγερέτη Δία.

     Έτσι, η τελευταία εκπαιδευτική ημερίδα μας έγινε, επί τούτου, υπό βροχή σε υπαίθριο χώρο και θα μπορούσε να χαρακτηρισθεί ως λαμπρού, ομαδικού αποτελέσματος αφού, στο τέλος της, Ίπποι και Ιππείς όχι μόνον ολοκλήρωσαν το εκπαιδευτικό τους ασκησιολόγιο αλλά κατέληξαν και με άριστη ομαδική ψυχολογία.

     Και, βεβαίως, η αλυσιδωτή coif πρωταγωνίστησε και πάλι στα μαθήματα της ημερίδος.

     Αυτή τη φορά τηρήθηκε ο κανόνας της επαναλήψεως για τους δύο Γεωργίους και ενός αποφασιστικού βήματος για την Χρυσούλα.

     Εναλλασσόμενοι πάνω στη ράχη του Sepp oι δύο Γεώργιοι, καλούμενοι να βελτιώσουν το κάθισμα και τους χειρισμούς τους κατά τον εδραίο τροχασμό, πότε φορώντας την αλυσιδωτή coif και πότε όχι.

     Γονιμότατες για συγκριτικές παρατηρήσεις αυτές οι εναλλαγές αλλά και για να εργάζονται συνεχώς ξεκούραστοι, κατά το δυνατόν, απέδειξαν και πάλι ότι δύο μαθητές ιδίου επιπέδου συνασκούμενοι στο ίδιο μάθημα πλεονεκτούν σε προσδόκιμη πρόοδο, κάτι που επιβεβαιώθηκε και σήμερα.

     Οι διαπιστώσεις και των δύο μετά την λήξη των μαθημάτων τους ήσαν πολύ χρήσιμες για τον καλύτερο προγραμματισμό παρομοίων εκπαιδευτικών ημερίδων στο μέλλον.

     Στην περίπτωση του μαθήματος της Χρυσούλας με τους κατάλληλους εκπαιδευτικούς χειρισμούς, ο Ίππος της αναδεικνύεται ιδανικός ως Ίππος Έφιππης Τοξοβολίας.

     Εφαρμόζοντας με ακρίβεια τις οδηγίες του Εκπαιδευτή της και έχοντας ξεπεράσει πολλές αναστολές που την ταλάνιζαν στο παρελθόν, η Χρυσούλα αναπτύσσει ταυτοχρόνως χαρακτήρα και δεξιότητες.

     Τελικό συμπέρασμα, στην Ιππική η αυτοπειθαρχία άγει στην κορυφή τον Ιππέα και, βεβαίως και την Αμαζόνα.

     Κυρίως, όμως, το "αιτείτε και δοθήσεται" είναι καθοριστικό για τον μαθητή ώστε να προοδεύσει και αυτή η Αμαζόνα ξέρει να ζητά και απαιτεί να της δίδεται αυτό που πραγματικά την άγει στην επιτυχία. 

     Και, κάπως έτσι την θαύμασε και η "κερκίδα" στις σημερινές της τοξεύσεις!

EKΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟ ΔΙΗΜΕΡΟ ΣΤΗ ΧΑΛΚΙΔΑ

25-26 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 2018

     Ημέρα Σάββατο ξεκινήσαμε από την Αθήνα 11:30 το πρωί με προορισμό το Παράρτημα των «Ελλήνων Κενταύρων Χαλκίδος» και στις 12:45 μας υποδέχτηκε ο Αρχηγός του Παραρτήματος μετά την μεγάλη γέφυρα. Κατευθυνθήκαμε αμέσως προς τον Σταύλο όπου μας υποδέχτηκε η αγαπητή μας Μάρθα με τα υπέροχα αλογάκια της.

     Ακολούθησαν θερμές αγκαλιές κυρίως με τα μικρά μας πουλαράκια που μεγάλωσαν αρκετά από την τελευταία φορά που τα είδαμε. Τερψιχόρη η μεγαλύτερη ή αλλιώς Τέρψη όπως την φωνάζουν, και η Ταμυ η μικρότερη όπου πλέον ξέρουμε πως έχει γαλάζια ματάκια...

     Υπέροχη η εικόνα να βλέπω τα νεαρά αυτά πλασματάκια να τρέχουν και να παίζουν με τον μικρό γιόκα μου, που χάρηκε ιδιαίτερα που τα είδε, όπως και τις γατούλες του κτήματος της Μάρθας.

     Ο αρχηγός του Παραρτήματος δεν άντεξε και ανέβηκε να χαρεί την ράχη του Nick, όχι για πολύ, καθώς μέσα στο μεσημέρι με τόσο ήλιο δεν γίνεται να κάνεις και πολλά πράγματα...

     Αισθητές και οι αλλαγές στο κτήμα της οικοδέσποινας Μάρθας, από τις οποίες είναι εύκολο να καταλάβει κανείς πως η αγάπη για τα άλογα της και η δύναμη αυτής της γυναίκας είναι ΤΕΡΆΣΤΙΑ, καθώς τα κάνει όλα μόνη της.

     Μετά από τους χαιρετισμούς, τις αγκαλιές και τα παιχνίδια στρωθήκαμε στην δουλειά, ποτίσαμε όλα τα αλογάκια που χλιμίντριζαν από ευχαρίστηση. Έπειτα κατευθυνθήκαμε προς το σπίτι του οικοδεσπότη μας και Αρχηγού των «Ελλήνων Κενταύρων Χαλκίδος» Ιφικράτη. Ξεκουραστήκαμε, μαγειρέψαμε και γνωρίσαμε τον Συνασκούμενο Παναγιώτη που μας έκανε την τιμή να φάει μαζί μας...

     Έπειτα ξαπλώσαμε να ξεκουραστούμε γιατί μας περίμενε η βόλτα στην Χαλκίδα.

     Το επόμενο πρωί της Κυριακής το ξύπνημα ορίστηκε στις 8:00, σηκωθήκαμε και φάγαμε πρωινό καθώς ο Αρχηγός του Παραρτήματος ντυνόταν με τον αλυσιδωτό θώρακα που διαθέτει για να πάει στον Σταύλο ένστολος...

     Στις 9:00 αναχωρήσαμε για τον Σταύλο, εκεί μας υποδέχτηκε η γλυκύτατη Μάρθα.

     Ετοιμάσαμε την Τζένη, την μαμά του ενός πουλαριού, της Τερψιχόρης, για να ξεκινήσω το μάθημα μου.

     Μετά από 45 λεπτά ο Αρχηγός ανέβηκε στον Nick με τον αλυσιδωτό θώρακα και το αλογάκι αυτό δείχνει να μην ενοχλείται με τίποτα και δέχεται τα πάντα.

      Λίγο κατόπιν, χάρηκα τον γιο μου στην ράχη της Άριας ( της αρχηγού της αγέλης)...

     Με εκπαιδεύτρια την Άρια και την Μάρθα ξεκίνησε το μάθημα του. Ειλικρινά, θαυμάζω αυτή τη γυναίκα...

     Αργότερα μας έπιασε η ζέστη του μεσημεριανού ηλίου, μην μπορώντας να κάνουμε τίποτα άλλο, ταίσαμε και ποτίσαμε τα άλογα.

     Η Άρια δέχτηκε την φροντίδα της αρχηγού της, την Μάρθα, όπου την δρόσισε και της περιποιήθηκε τις οπλές.

     Αποχαιρετίσαμε την Μάρθα και τα αλογάκια της επιστρέφοντας στο σπίτι του οικοδεσπότη μας. Ετοιμάσαμε τις αποσκευές μας και επιστρέψαμε στην Αθήνα νιώθοντας πως ο χρόνος ξεκινά να κυλάει και πάλι...

     Γιατί, ακριβώς αυτό αισθάνομαι στο κτήμα της Μάρθας, ότι ο χρόνος σταματά να κυλά χωρίς να σταματά τίποτα να κινείται...

Εφιπποτοξοτικα

Χρυσή Ηλιάδη