ΟΡΕΙΝΗ ΠΡΟΠΟΝΗΤΙΚΗ ΔΙΗΜΕΡΙΔΑ

ΑΓΙΟΙ ΑΣΩΜΑΤΟΙ ΠΕΝΤΕΛΗΣ

7- 8 Νοεμβρίου 2015

     Το αναγεννησιακό ναίδριο των Αγίων Ασωμάτων (Ταξιάρχης) Πεντέλης ήταν το σημείο που μας φιλοξένησε για δεύτερη φορά ώστε εδώ να ακεραιώσουμε αυτή τη προγραμματισμένη ορεινή προπονητική διημερίδα μας (7ης - 8η Νοεμβρίου 2015) τιμώντας τους Προγόνους μας, Έλληνες Στρατιώτες της Αναγεννήσεως οι οποίοι εδώ ανίδρυσαν μιαν ορεινή τοποφυλακτική "βίγλα", έχοντας κατά μέτωπο το κλεινό αθηναϊκό άστυ και στη "πλάτη" τους τη κορυφογραμμή του Πεντελικού όρους.

     Η προηγούμενη φορά που είχαμε ξαναβρεθεί στο χώρο αυτό ήταν τον προηγούμενο Μάρτιο (2015) και τότε είχαμε αναφερθεί εκτενώς σε αυτό. Και τη φορά αυτή σχεδιάσαμε ένα δυναμικό εκπαιδευτικό διήμερο με διανυκτέρευση ώστε η εμπειρία γι αυτούς που συμμετείχαν να είναι τα μέγιστα ωφέλιμη.

     Η συμμετοχή σε αυτή την ορεινή εκπαιδευτική ημερίδα υπήρξε αρκετά μαζική και πολυανθρωπότερη από την προηγουμένη μονοήμερη, εδώ, προπονητική μας ημερίδα. Και αυτό το ωραίο διήμερο ξεκίνησε με απότιση φόρου Τιμής στους βιγλάτορες Αναγεννησιακούς Στρατιώτες που, άλλοτε, εγκαταβιούσαν εδώ. 

     Με αρχικό "επίκεντρο" της εισαγωγικής εκπαιδεύσεως των, αρχαρίων κυρίως, Συνασκουμένων μας, το πελώριο υπεραιωνόβιο πλατάνι, η Ομάδα κατάφερε να κατακτήσει την ηρεμία και τη συνοχή τη.

     Κάτω από αυτό το γιγαντιαίο πλάτανο, για μια ακόμη φορά οι "Έλληνες Κένταυροι" πέτυχαν την κατάκτηση του ρυθμού και της ευστοχίας.

     Εδώ, οι ασκήσεις δεν ήσαν μόνον οι κλασικές στατικές "εν παρατάξει" αλλά και πολλές άλλες με τη βοήθεια μιας αιωρούμενης σανίδας από την οποία τόξευσαν όλοι εν κινήσει καθισμένοι ιππαστί άλλοτε στη κάθετη εκδοχή της (οι ιππεύοντες) και άλλοτε στην οριζόντια εκδοχή της (οι μη ιππεύοντες).

     Βεβαίως, ο Αρχηγός της Ομάδος πάντα επιλέγει τον δυσκολότερο τρόπο για τη προσωπική του εξάσκηση κι εδώ ακολούθησε τη ...συνταγή του!

     Και η ώρα της αποτιμήσεως με την περισυλλογή των βελών επαλήθευσε την ωφελιμότητα του σημείου που ο Αρχηγός της Ομάδος μας επέλεξε για να χτίσει το θεμέλιο αυτής της ορεινής προπονητικής διημερίδος.

     Κάποιες στιγμές "ανασυντάξεως" έλαβαν χώρα στο άνετο, παρακείμενο, κτίσμα που αποτελεί μεταγενέστερο προσάρτημα του ναϊδρίου κι αυτές τις στιγμές ανάπαυλας τις είχαμε όλοι τόσο πολύ ανάγκη στο απαιτητικό διήμερο που περάσαμε εδώ.

     Πολλά προπονητικά προγράμματα αναπτύχθηκαν στους γύρω υπαίθριους χώρους όπου οι "Έλληνες Κένταυροι" βιώσαμε υπέροχες εμπειρίες τοξευτικών ασκήσεων, κυρίως, κινητικών.

     Θα μπορούσε να πει κανείς ότι αυτή η διημερίδα ήταν ο θρίαμβος των αρχαρίων μας! Νέα Μέλη με ελάχιστη εμπειρία του προγράμματος διδασκαλίας μας κατάφεραν να ενσωματωθούν πλήρως στο πνεύμα των "Ελλήνων Κενταύρων" αλλά και να ανταποκριθούν άψογα στις υψηλές προπονητικές απαιτήσεις μας με αξιοπρόσεκτες επιδόσεις.

     Το ίδιο αποτελεσματικά και τα νεαρότερα Μέλη μας, όπως ο δεκαπεντάχρονος Παναγιώτης μας ο οποίος, μαζύ με τη Μητέρα του, είναι από τους πλέον εύστοχους Τοξότες μας!

     Ο συνδιοργανωτής αυτής της εκπαιδευτικής εξορμήσεως Πρωτεσίλαος ο οποίος μαζύ με τον Αρχηγό της Ομάδος μας Αρπάλυκο προσέφεραν τα μέγιστα στη λαμπρή επιτυχία της διημερίδος μας, ανεδείχθη και σε έναν σπουδαίο εμψυχωτή για τη διδασκαλία της αγαπημένης του Σπαθασκίας παρακινώντας όλους τους Συνασκουμένους στη βιωματικότερη κατανόηση της χρήσεως της Σπάθης.

     Ο Πρωτεσίλαος δε δίδαξε, απλώς, την πρακτική ενός πλήρους εισαγωγικού μαθήματος Σπαθασκίας αλλά κατάφερε να εμφυσήσει τον συντονισμό και την αρμονία των σπαθασκητικών ζεύξεων με μαθητές εκ των οποίων πολλοί λάβαιναν για πρώτη φορά μέρος σε ένα παρόμοιο μάθημα.

     Έτσι, απολαύσαμε σε μία τριπλή (!) ζεύξη και τον εξαιρετικό Μηνά μας ο οποίος βρίσκονταν για πρώτη φορά σε εκπαίδευση της Ομάδος μας και μάλιστα τόσο απαιτητική, χάρη στη διδασκαλία του Πρωτεσίλαου.

     Το ίδιο εντυπωσιακοί ήσαν και οι δύο νέοι μαθητές μας, ο Μάριος και ο Κωνσταντίνος οι οποίοι έδειξαν ότι εκτός από εξαιρετικοί Ιππείς και Τοξότες μπορούν να εξελιχθούν και ως Σπαθιστές, Η απόλαυση όλων μας παρατηρώντας πολύ προσεκτικά το ήθος αλλά και τις ικανότητες των νεαρών Συνελλήνων μας δίνει ελπίδες για την αξιοπρεπή αποκατάσταση των "ημαρτημένων" όλων ημών των παρερχομένων και για όσα βαρύτατα λάθη εις βάρος αυτής της Πατρίδος διεπράξαμε.

      Εξαιρετική και η προετοιμασία από πλευράς του Αρχηγού και του βοηθού του Πρωτεσίλαου και η νυκτερινή Προπόνηση ενστικτώδους Τοξοβολίας με "έξυπνους" στόχους για χρήση στο σκοτάδι.

     Μικροί στρογγυλοί ψάθινοι στόχοι επισημαινόμενοι με τέσσερα μικρά χημικά αυτοφώτιστα "στίγματα", ο καθένας, στερεωμένοι σε φυσικό, χωμάτινο, πρανές για να τοξεύσουν κινούμενοι (!) Τοξότες!

     Οι Συνασκούμενοι, όμως, κινούμενοι σε μιαν απόσταση έξι μέτρων από τους στόχους, δε θα μπορούσαν να βλέπουν την ίδια την επιφάνειά τους αλλά μόνον να την "εικάσουν" βάσει των τεσσάρων μικρών χημικών φωτιστικών που φώτιζαν αμυδρά πάνω στο κάθε στόχο. Η "εικόνα" που είχε ο κάθε Τοξότης δεν ήταν τίποτε περισσότερο από αυτό που εμφανίζει η παρακάτω φωτογραφία κι όμως... 

     Ενδεικτική επίδοση των Συνασκουμένων μας υπό τις παραπάνω συνθήκες νυκτερινού στόχου και μάλιστα με τους τοξεύοντες σε κίνηση είναι ό,τι δείχνει η φωτογραφίας που ακολουθεί!

     Λαμπρά αποτελέσματα κατέδειξε και η άσκηση καταρρίψεως ιπταμένων στόχων κατά την οποία οι περισσότεροι Συνασκούμενοι πέτυχαν υψηλότατο βαθμό, μεταξύ των οποίων και ο αρχάριος Κωνσταντίνος μας ο οποίος κατέκτησε ένα ποσοστό 100% επιτυχίας!

     Πολύ ενδιαφέρουσα διδασκαλία, επίσης του Πρωτεσίλαου, ήταν και η ερμηνεία και πορεία με τη βοήθεια χάρτη που έγινε για πρώτη φορά στους "Έλληνες Κενταύρους" για όσους συμμετείχαν στη παρούσα διοργάνωση.

     Κάποιες στιγμές "ανασυντάξεως" έλαβαν χώρα στο άνετο, παρακείμενο, κτίσμα που αποτελεί μεταγενέστερο προσάρτημα του ναϊδρίου κι αυτές τις στιγμές ανάπαυλας τις είχαμε όλοι τόσο πολύ ανάγκη στο απαιτητικό διήμερο που περάσαμε εδώ.

     Το χτιστό τζάκι αυτού του χώρου ανάψαμε μετά την υπαίθρια νυχτερινή μας άσκηση. 

     Και τη θαλπωρή της φωτιάς αυτού του τζακιού χαρήκαμε για να ζεσταθούμε και για να μαγειρέψουμε το φαγητό μας.

     Οι συμποσιακές στιγμές αυτού του διημέρου μας "έδεσαν" ακόμη πιο πολύ μεταξύ μας και η ...όρεξη τέτοια που συνήργησε στη κατανάλωση τόσων τροφών ικανών να θρέψουν ...τετραπλάσιο (!) αριθμό συνδαιτημόνων. Το βουνό και η άσκηση είναι οι χειρότεροι σύμβουλοι ...διαίτης! Ευτυχώς, όμως, όπως τεκμαίρεται από τις "σιλουέτες" των Μελών μας, η Έφιππη Τοξοβολία και η εν γένει δραστηριότητα των "Ελλήνων Κενταύρων" δε συντελούν διόλου σε υπέρβαρους σωματότυπους.

     Η φιλάλληλη διάθεση και το πνεύμα αδελφοσύνης ήσαν τα εμφανέστατα στοιχεία καθ'  όλο το διήμερο της παραμονής μας στον αναγεννησιακό, αυτό, χώρο. Το χαμόγελο, το κέφι και η προθυμία συμμετοχής στο πρόγραμμα υπήρξαν τα κύρια χαρακτηριστικά της διαθέσεως όλων των Συνασκουμένων, κάτι που εκφράζει το πνεύμα της Ομάδος μας.

     Άλλωστε οι χαρακτήρες των Μελών μας δεν αφήνουν κανένα άλλο περιθώριο σχέσεων πλην εκείνου της αγαστής συνεργασίας και φιλίας σε κάθε στιγμή του κοινού μας, ομαδικού, "βίου".

     Ελάχιστα τα προβλήματα που αντιμετωπίσαμε σε αυτή τη λαμπρή εξόρμησή μας. Το μεγαλύτερο η ...ανεπάρκεια φυσικών χώρων λόγω του μεγέθους συμμετοχής των Συνασκουμένων μας.

     Οι "Έλληνες Κένταυροι" εδώ και πολλά χρόνια, εκπροσωπώντας την Έφιππη αλλά και την Παραδοσιακή Τοξοβολία στην Ελλάδα κερδίζουν όσους θέλουν να ασχοληθούν με τις Έφιππες Πολεμικές Τέχνες αλλά και με την Παραδοσιακή Τοξοβολία με αποτέλεσμα το δυναμικό της Ομάδος συνεχώς να αυξάνεται και, ήδη, η Πεντέλη φαίνεται ..."στενόχωρη" για την ανάπτυξη των ασκήσεών μας!

     Διάσελα, οροπέδια, τα πάντα "τσεκαρίστηκαν" προσεκτικά από τον Αρχηγό για να φιλοξενήσουν τις ασκήσεις μας και πάντα φάνηκε ότι οι "Έλληνες Κένταυροι" έχουν αναπτύξει ένα "αχώρητο" μέγεθος για τα ...ελληνικά δεδομένα!

     Ευτυχώς που ο, πάντοτε εφευρετικός, Αρπάλυκος κατάφερνε συνεχώς να εντοπίζει το κατάλληλο σημείο για κάθε άσκηση ώστε το πρόγραμμά μας να εξελιχθεί ομαλώς. 

Ο Αρπάλυκος

Ο Πρωτεσίλαος

     Οι δύο συνδιοργανωτές αυτής της εξορμήσεως, ο Αρχηγός μας Αρπάλυκος και ο βοηθός του Πρωτεσίλαος, συνοδεύονται από την ευγνωμοσύνη της Ομάδος των "Ελλήνων Κενταύρων" για τον πολυήμερο οργανωτικό μόχθο τους ώστε αυτή η ορεινή προπονητική διημερίδα να έχει απόλυτη επιτυχία και, κυρίως, ωφέλεια για όσους συμμετείχαν! 

     Και αφήνοντας "πίσω" μας τη Πεντέλη, ανανεώσαμε την υπόσχεσή μας για την επόμενη ομαδική προπονητική μας εμπειρία σε ένα εξίσου υπέροχο φυσικό τοπίο που ήδη ο Αρχηγός προετοιμάζει. Οι 'Έλληνες Κένταυροι" δεν εφησυχάζουμε και, ως έφιπποι πολεμιστές, μάθαμε να καλπάζουμε, επελαύνοντας προς τα εμπρός!

Πλήρες φωτογραφικό λεύκωμα ΕΔΩ

ΟΙ ΜΟΝΟΠΛΟΙ ΜΑΧΗΤΕΣ 

ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΣΤΡΑΤΟΥ

     Το Γˊ Κτηνιατρικό Νοσοκομείο ήδη συμπλήρωσε 102 χρόνια συνεχούς λειτουργίας από την αρχική του συγκρότηση, όσα και τα χρόνια από την απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης και των ιερών χωμάτων της Μακεδονίας. Υπαγόμενο αρχικά στο Κτηνιατρικό και κατόπιν στο Υγειονομικό Σώμα, ήταν παρόν στους Βαλκανικούς Πολέμους, στη Μικρασιατική Εκστρατεία, στους 2 Παγκόσμιους πολέμους και στις επιχειρήσεις του 1946-1949, εξασφαλίζοντας την παρατακτή δύναμη και την υγεία χιλιάδων ίππων και ημιόνων του στρατεύματος.

Καθοριστική υπήρξε και η συμβολή του στην ανάπτυξη του αθλητικού ιδεώδους και της αγάπης του αθλήματος της ιππασίας, με τη συγκρότηση το 1966 του Ιππικού Ομίλου Βορείου Ελλάδος και του κέντρου ιππασίας του Γ΄ ΣΣ.

     Ακριβό το τίμημα για την ελευθερία της Πατρίδας, με χιλιάδες στρατιώτες νεκρούς και ανάπηρους, χιλιάδες τα ορφανά ανήλικα παιδιά και οικογένειες χωρίς στήριγμα. Θύματα όμως υπήρξαν και τα άλογα και τα μουλάρια, οι αχώριστοι σύντροφοι και βοηθοί του ανθρώπου της υπαίθρου, που ακούραστα σήκωσαν και μετέφεραν στις πλάτες τους τα βάρη των πολέμων. Πολλά από αυτά τα ηρωικά ζώα γκρεμίστηκαν σε βαθιές χαράδρες ή σκοτώθηκαν από εχθρικά πυρά ή δεν άντεξαν στην πείνα και στις αφάνταστες κακουχίες.

     Με την ευκαιρία της επετείου της απελευθέρωσης της Θεσσαλονίκης και του πολέμου του 1940, αναρτήθηκε ένα μοναδικό ιστορικό αφιέρωμα (ΔΕΙΤΕ ΕΔΩ ΤΟ ΣΧΕΤΙΚΟ ΒΙΝΤΕΟ) με τίτλο "ΤΑ ΜΟΝΟΠΛΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΣΤΡΑΤΟΥ, ΟΙ ΛΗΣΜΟΝΗΜΕΝΟΙ ΗΡΩΕΣ", που περιεκτικά αναδεικνύει γεγονότα από την ιστορία και τη συμβολή των μονόπλων ζώων στο αξιόμαχο του Στρατού μας, θέλοντας να αποδώσουμε έναν ελάχιστο φόρο τιμής για τη θυσία τους κατά τους αγώνες του Έθνους.

     "Σ' ένα χαντάκι, σκεπασμένο με χιόνι, ο ψαρής μου κόλλησε. Πεινασμένο, μουσκεμένο ως το κόκαλο, ταλαιπωρημένο από το αδιάκοπο τρέξιμο πάνω στα κατσάβραχα ήταν γραφτό του να μείνει εκεί. Το χάιδεψα λίγο στο σβέρκο και το φίλησα. Και κίνησα. Σε λίγα βήματα γύρισα να ιδώ για τελευταία φορά. Μπορεί να ήταν ζώο, αλλά ήταν σύντροφος στον πόλεμο. Είχαμε δει τόσες φορές μαζί το θάνατο, είχαμε περάσει μαζί μερόνυχτα ζωής τέτοια που δεν λησμονιέται ποτέ. Και το είδα να με κοιτάζει που έφευγα. Τι ματιά ήταν αυτή βρε παιδιά. Πόσο παράπονο, πόση λύπη φανέρωνε. Μ' έπιασε το κλάμα. Ο πόλεμος δεν αφήνει καιρό για τέτοια. Σε μια στιγμή σκέφτηκα να το σκοτώσω. Δεν βάσταξε όμως η καρδιά μου. Και το άφησα εκεί. Με κοίταζε ώσπου χάθηκα πίσω από τον βράχο".

     Η μαρτυρία αυτή πολεμιστή του '40, όπως τη μεταφέρει σε μεγάλο αφιέρωμά του για τα μόνοπλα του Ελληνικού Στρατού, αυτούς τους λησμονημένους ήρωες, όπως χαρακτηριστικά τους αποκαλεί, ο διευθυντής του Γ' Κτηνιατρικού Νοσοκομείου, γενικός αρχικτηνίατρος, συνταγματάρχης Κωνσταντίνος Τερψίδης, αποτελεί ίσως την πλέον αδιάσειστη απόδειξη της μεγάλης προσφοράς των ίππων, των ημιόνων και των όνων στις μάχες που έχει δώσει στον ρου της Ιστορίας ο Ελληνικός Στρατός.

     "Η ιστορία των μόνοπλων ζώων (ίππος, ημίονος, όνος) συνδέεται στενά με την ιστορία του ανθρώπου αφού, μαζί μ' αυτά, διέσχισε αχανείς πεδιάδες, πέρασε δύσβατα και απρόσιτα βουνά και βρήκε κατάλληλους τόπους για να εγκατασταθεί. Σε όλες τις πολεμικές αναμετρήσεις του έθνους μας, τα μόνοπλα αποτέλεσαν βασικό στοιχείο της πολεμικής μας μηχανής, με το ιππικό ως μάχιμο όπλο, με κύρια χαρακτηριστικά την ταχύτητα και ευκινησία του και τους ημίονους ως μεταγωγικά. Έπεσαν κατά χιλιάδες και δόξασαν τον Στρατό στα ιερά πεδία των μαχών" εξηγεί στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο συνταγματάρχης Κ. Τερψίδης.

     Από την αρχαιότητα -συμπληρώνει- τα μόνοπλα και ο τρόπος χρησιμοποίησής τους αποτελούσαν καθοριστικό παράγοντα για τη μορφή του στρατού και της έκβασης της μάχης. Η πολεμική χρήση του αλόγου, ζεμένου σε άρμα, ήταν δείγμα κοινωνικής υπεροχής, ενώ το ιππικό αναπτύχθηκε κάτω από ειδικές εδαφικές και κοινωνικοοικονομικές συνθήκες κυρίως στις περιοχές της Θεσσαλίας, Μακεδονίας και σε πόλεις της Μ. Ασίας και Σικελίας.

     Τα μόνοπλα, επί σειρά ετών, ήταν η κινητήρια δύναμη του Ελληνικού Στρατού και υπήρχε ένας ολόκληρος μηχανισμός που φρόντιζε για τη διατροφή, τα πέταλα, τα είδη σαγής, τα σαμάρια, τα χαλινάρια, τους αναβολείς ακόμη και για αδιάβροχα και κουβέρτες για την μεταφορά όπλων, όλμων, κανονιών και πυρομαχικών.

     Η συμμετοχή των μονόπλων στους αγώνες του έθνους καταγράφεται εντυπωσιακή και αριθμητικά: στον ελληνοτουρκικό πόλεμο έλαβαν μέρος 2.900 μόνοπλα, στους Βαλκανικούς Πολέμους (1912-1913) 29.000, στον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο 47.169, στην εκστρατεία στην Κριμαία (1919) 10.132, στη Μικρά Ασία (1919-1922) 62.000, στον Ελληνοϊταλικό πόλεμο (1940) 150.000, στις στρατιωτικές επιχειρήσεις την περίοδο από 1946-1949 32.000 μόνοπλα.

     Για χώρες, όπως η Ελλάδα, με ορεινή σύνθεση εδάφους και ανύπαρκτα ή περιορισμένα μηχανοκίνητα στρατιωτικά μέσα σε όλες τις πολεμικές αναμετρήσεις του 20ού αιώνα, βασικό στοιχείο της πολεμικής μηχανής αποτέλεσαν τα μόνοπλα, σημειώνει ο κ. Τερψίδης στο εκτενές αφιέρωμά του, με την πληθώρα ιστορικών πληροφοριών και σπάνιου φωτογραφικού υλικού.

     Η αριθμητική επάρκεια των μονόπλων σε συνάρτηση με τη σωματική τους διάπλαση, την υγιεινή τους κατάσταση και την ικανότητά τους για εκστρατεία, έκριναν το αξιόμαχο του στρατεύματος, τονίζει.

     Κατά την περίοδο 1936-1940 και στο πλαίσιο της προπαρασκευής του Στρατού προς πόλεμο, έγιναν σημαντικές προσπάθειες για να βελτιωθεί η μαχητική του ικανότητα και -μεταξύ άλλων- για την προμήθεια 6.000 μονόπλων διατέθηκαν 108.783.456 δρχ.

     Η συνολική δύναμη του στρατεύματος σε μόνοπλα ανήλθε σε 150.000, από τα οποία τα 120.000 βρίσκονταν σε μονάδες της Ηπείρου και της Δυτικής Μακεδονίας, επισημαίνεται στο αφιέρωμα του κ. Τερψίδη.

     "Η μη δυνατότητα προστασίας των μόνοπλων από το σφοδρό ψύχος, κυρίως σε προωθημένα και εν κινήσει τμήματα, είχε σαν συνέπεια τον θάνατο χιλιάδων. Χαρακτηριστικό είναι πως το πρώτο δίμηνο του πολέμου, οι απώλειες της Μεραρχίας Ιππικού σε μόνοπλα υπερέβησαν το 50%" τονίζεται.

     Η περίοδος 1955-1990 χαρακτηρίζεται από τη βαθμιαία μηχανοκίνηση των Μονάδων, την ενίσχυσή τους με βαριά όπλα και την ανάπτυξη των τεθωρακισμένων.

     Το 1963 απομακρύνθηκαν τα μόνοπλα από Μονάδες Μεραρχιών και συγκροτήθηκαν τα Τάγματα Ορεινών Μεταφορών (ΤΟΜ), τα οποία το 1969 μετέπεσαν σε Λόχους Ορεινών Μεταφορών (ΛΟΜ). Η δύναμη των μονοπλων μειώθηκε από 18.100 το 1954 σε 4.100 το 1964 και σε 1.300 το 1969, σημειώνει ο κ. Τερψίδης, επισημαίνοντας πως η μικρή σχετικά δύναμή τους και η συγκέντρωσή τους σε λίγες Μονάδες έκαναν απρόσκοπτη τη φροντίδα και νοσηλεία τους.

     Τα χρόνια πέρασαν και τα τελευταία μόνοπλα εκποιήθηκαν το 1990, ύστερα από 157 χρόνια παρουσίας στον Ελληνικό Στρατό. Ο δεσμός, ωστόσο, μεταξύ του στρατιώτη στο μέτωπο και του πιστού τετράποδου συντρόφου του υπήρξε μοναδικός, όπως καταδεικνύει και το παρακάτω απόσπασμα από ιδιόχειρο σημείωμα που άφησε μαχητής του '40 επάνω στο σαμάρι ενός σκοτωμένου μουλαριού: "Πολέμησες δίπλα μας νηφάλιο στις άγριες μπόρες του πολέμου κι έπεσες αθόρυβα για τη λευτεριά μας σαν αφανής και αιώνιος στρατηλάτης. Αιωνία σου η μνήμη".

     Παρ' όλα αυτά, όπως εξηγεί στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο κ. Τερψίδης, "ουδέποτε στην Ελλάδα ετιμήθησαν τα ζώα αυτά".

ΠΗΓΗ: ΚΡΑΝΟΣ.gr http://kranosgr.blogspot.gr/2014/10/blog-post_801.html

ΣΧΟΛΕΙΟ ΥΠΑΙΘΡΟΥ

     Η Ελληνική Ομάδα Έφιππης Τοξοβολίας "ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΕΝΤΑΥΡΟΙ", ως εκ του αντικειμένου της, δραστηριοποιείται στο ύπαιθρο και όχι σε κλειστούς χώρους, ερχόμενη σε συνεχή επαφή με τη πεντακάθαρη και πανέμορφη Φύση η οποία, πέραν των ανεκτίμητων ωφελειών που προσφέρει, απαιτεί και σωστή διαχείριση προστασίας αλλά και αντιμετωπίσεως των αναγκών που διαμορφώνει για όποιον θέλει να την απολαύσει.

     Παραλλήλως, το ιστορικό πλαίσιο μέσα στο οποίο κινούνται οι "ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΕΝΤΑΥΡΟΙ" είναι εκείνο των Ελλήνων Στρατιωτών της Αναγεννήσεως οι οποίοι ζούσαν και πολεμούσαν επίσης στο ύπαιθρο, υπερβαίνοντας συνεχώς τις αντιξοότητες μιας αναγκαστικής επιβιώσεως στη Φύση.

     Όλα τα παραπάνω υπαγορεύουν την ανάπτυξη μέσα στο πλαίσιο λειτουργίας της Ομάδος των "ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ" ενός Σχολείου Υπαίθρου που θα εισαγάγει τα Μέλη μας στη δεξιότητα της επιτυχούς επιβιώσεως υπό απολύτως φυσικές συνθήκες, χωρίς τα "δεκανίκια" της σύγχρονης τεχνολογίας και των μηχανιστικών λύσεων.

     Πρόθεσή μας είναι να "οξυγονώσουμε" τον σύγχρονο άνθρωπο του αστικού περιβάλλοντος και των τσιμεντουπόλεων, απελευθερώνοντάς τον μέσα στην "ιαματική" Φύση, της οποίας αποτελεί αναπόσπαστο μέρος, ασχέτως αν "κάποιοι" πασχίζουν, βιαίως, να τον αποφυσικοποιήσουν.

     Έτσι, οι "ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΕΝΤΑΥΡΟΙ" θα είναι σε έναν ακόμη, βασικό, τομέα προνομιούχοι, έχοντας τη δυνατότητα να ξαναπλησιάσουν μεθοδικά και με ασφάλεια τον "ομφάλιο λώρο" ενός "γήινου" περιβάλλοντος, γεμάτο φυσικά ευεργετήματα νου, ψυχής και σώματος.

     Στο Σχολείο Υπαίθρου οι "ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΕΝΤΑΥΡΟΙ" θα διδαχθούν να αφομοιώνονται μέσα στο φυσικό περιβάλλον, να το απολαμβάνουν ασχέτως αντιξοοτήτων και να το προστατεύουν σαν τον πλέον κατάλληλο χώρο διαβιώσεώς τους...

     ...Θα μάθουν να ζουν μέσα στη Φύση θεωρώντας την "σπίτι" τους...

     ...Θα μάθουν να προσανατολίζονται με τη βοήθεια των άστρων και των φυσικών στοιχείων που τόσο απλόχερα η γη μας προσφέρει οπουδήποτε, οδηγώντας τα βήματά μας οπουδήποτε στην επιφάνειά της... 

     ...Θα μάθουν να ανάβουν και να διαχειρίζονται με ασφάλεια για το περιβάλλον το μέγα δώρο του Προμηθέως, τη φωτιά, ως κινητήρια δύναμη ζωής...

                   ...Θα μάθουν να βρίσκουν και νερό, απαραίτητο για τη ζωή όλων των πλασμάτων του πλανήτη...

     ...Θα μάθουν την ερμηνεία και την χρήση του χάρτη και της πυξίδος ως βασικών "συντρόφων" επιβιώσεως...

     ...Θα μάθουν το σεβασμό του μαχαιριού και τη χρήση του ως εργαλείου αυταρκείας σε φυσικό περιβάλλον... 

     ...Θα μάθουν την αναγνώριση και την χρήση αρκετών πρωτόγονων όπλων, απαραίτητων για την επιβίωση σε οποιοδήποτε έδαφος...

     ...Θα μάθουν ακόμη να καλύπτουν και τις ατομικές τους ανάγκες ενδύσεως και υποδήσεως με απολύτως φυσικά υλικά και τρόπους...

     ...Θα μάθουν να ξεχωρίζουν αμέτρητες θρεπτικές φυσικές τροφές που προσφέρονται απλόχερα από τη γη, μακρυά από τα ...ράφια των supermarket...

     ...Θα μάθουν να συλλαμβάνουν με φυσικούς τρόπους οργανικές τροφές και να τις παρασκευάζουν με υγιεινό τρόπο προς βρώση...

     ...Θα μάθουν να ερμηνεύουν και να αξιοποιούν τα φυσικά ίχνη μέσα στον απέραντο χώρο...

     ...Θα μάθουν να επαναπροσεγγίζουν την αρχέγονη Τοξοβολία βιώνοντας ακόμη καλύτερα την ενστικτώδη, Παραδοσιακή Τοξοβολία η οποία αποτελεί το εσωτερικό "μονοπάτι" της Ομάδος μας...

     ...Θα μάθουν να προστατεύονται από κάθε δυσάρεστο απρόοπτο!

     Εν ολίγοις και ...τι δε θα μάθουν!

     Επειδή στους "ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΕΝΤΑΥΡΟΥΣ" φροντίζουμε να παρέχουμε στα Μέλη μας την πλέον έγκυρη και σοβαρή εκπαίδευση στους τομείς των ενδιαφερόντων μας, η "ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΦΙΠΠΟΤΟΞΟΤΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ", με πρόσφατη απόφαση του Διοικητικού Συμβουλίου της, ανέθεσε το έργο της συγκροτήσεως και διευθύνσεως της λειτουργίας του Σχολείου Υπαίθρου σε έναν πραγματικά έμπειρο Αξιωματικό του Ελληνικού Στρατού και Μέλος της Ομάδος μας ο οποίος, με δύο επιπλέον βοηθούς, θα συνεργασθεί με εξέχοντες Εκπαιδευτές του αντικειμένου για την επιτυχία των σκοπών μας. Λεπτομέρειες, σύντομα θα αναρτηθούν εδώ και θα σταλεί και ατομική ηλεκτρονική ειδοποίηση σε όλους τους "ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΕΝΤΑΥΡΟΥΣ".  

     Διότι η μεγαλύτερη ένδειξη ανθρώπινου Πολιτισμού είναι η αρμονική ένταξη του Ανθρώπου στη Φύση που αποτελεί το "λίκνο' αλλά και τον τελικό προορισμό του!