ΜΙΑ ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΗ ΕΠΙΒΕΒΑΙΩΣΗ 

     Πολλοί και αγαπημένοι Εφιπποτοξότες στη σημερινή γραμμή βολής! Παρά το τσουχτερό κρύο στον ανοιξιάτικο Υμηττό και την αναχώρηση αρκετών Μελών μας εκτός Αθηνών λόγω του καθαροδευτεριάτικου τριημέρου, χαρήκαμε μια πολυπρόσωπη τακτική Προπόνηση ενώ κάποιοι ξεκινούσαν έφιπποι για την καθιερωμένη άσκησή τους στο βουνό.

     Τρία μάλιστα Μέλη μας, ο Ιωάννης, η Ντορότκα και ο μικρός Κάτσπερ, έφθασαν λίγο πριν την έναρξη της Προπονήσεως οδοιπορώντας μια πολύ μεγάλη απόσταση λόγω μη διαθεσίμου μεταφορικού μέσου...!

     Σήμερα υποδεχθήκαμε με χαρά και τρεις ακόμη νέους Συνασκουμένους οι οποίοι, αν και πρωτοείσακτοι, κατάφεραν όχι μόνον να μυηθούν στη Παραδοσιακή Τοξοβολία και να παρακολουθήσουν την ομαδική Προπόνηση αλλά και να πετύχουν εκτοξευόμενους στόχους παρά το ότι τόξευαν για πρώτη φορά! Ακόμη μια συγκλονιστική επιβεβαίωση της ορθότητος του συστήματος που ακολουθούμε και κατά το οποίο δεν υπάρχουν "αρχάριοι" και "προχωρημένοι" αλλά υπάρχει μία Ομάδα η οποία είναι τόσο ομογενοποιημένη ώστε τα προπονητικά αποτελέσματά της κάθε φορά να είναι το ίδιο θετικά για όλους!

     Σήμερα "επιστρέψαμε" και πάλι στους εκτοξευόμενους στόχους! Κάποιοι τους δοκίμασαν για πρώτη φορά και κάποιοι τους ξαναθυμήθηκαν... Όλοι ετόξευσαν με αξιοσημείωτη επιτυχία, ακόμη και οι εντελώς αρχάριοι!

     Ο Αρχηγός της Ομάδος Αρπάλυκος μας ξάφνιασε με την έφιππη ...επιθεώρησή του αλλά και με την ίδια τη συμμετοχή του στη Προπόνηση πάνω στη ράχη του αγαπημένου του Όλι.

     Ο Αρπάλυκος έφερε τον Όλι στη γραμμή βολής για να τον εξοικειώσει με τα δρώμενά της και ο ...αρχηγικός Ίππος έδειξε την καλύτερη συμπεριφορά επιτρέποντας στον Αρχηγό των "ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ" να απολαύσει επιτυχείς έφιππες τοξεύσεις.

     Οι εύστοχες τοξευτικές "ομοβροντίες" αρχαρίων και προχωρημένων, εφίππων και μη, ενηλίκων και ανηλίκων, ανδρών και γυναικών, επιβεβαίωσαν το κορυφαίο επίπεδο της Ομάδος (και όχι μεμονωμένων προσώπων) κυρίως δε, την κορυφαία διδακτική αντίληψη των Ιαπώνων Δασκάλων μας οι οποίοι, διδαδικτυακά, καθοδηγούν με ευγένεια ψυχής και προθέσεων την προπονητική μας προσπάθεια.  

     Ο νεαρός και ανεπίσακτος, αλλά και άνευ στομίδος Ίππος, έδειξε να απολαμβάνει μαζύ με όλους μας τα όσα συμβαίνουν στη γραμμή βολής και την παρουσία του χάρηκαν και όλοι οι Συνασκούμενοι! Ο Αρπάλυκος δε χάνει στιγμή να εκπαιδεύει τον Ίππο του υπό κάθε συνθήκη και αυτό θυμίζει την τακτική του μεγάλου Δασκάλου Kassai Lajos ο οποίος κάνει ακριβώς το ίδιο!

     Ο Αρχηγός των "ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ" επιβεβαιώνοντας την άριστη συμπεριφορά του Ίππου του εγκατέλειψε τη γραμμή βολής με έναν ελαφρύ καλπασμό για να επιστρέψει στο Ιππευτήριο εμπιστευόμενος την συνέχιση της τοξευτικής Προπονήσεως στους βοηθούς του.

     Μέσα στο Ιππευτήριο τα μαθήματα Ιππασίας δε παρεμποδίζονται από την υπόλοιπη δραστηριότητα της Ομάδος και η Χαρά βοήθησε την Αθηνά μας να βελτιώσει την ικανότητά της στη διεύθυνση του Ίππου της.

     Ο Αρχηγός των "ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ" Αρπάλυκος, συνέχισε την ατομικιή Προπόνησή του κατακτώντας 100% ευστοχία σε καλπαστική υπερπήδηση καθέτου εμποδίου, βελτιώνοντας συνεχώς τις επιδόσεις του! Και σε λίγο, όταν η Προπόνηση Παραδοσιακής Τοξοβολίας τελείωσε και οι Συνασκούμενοι επέστρεψαν στο Ιππευτήριο, ο Αρχηγός δεν έχασε ευκαιρία...

     Ο Αρπάλυκος άρπαξε τον μικρό Κάτσπερ και τον έβαλε ...δικάβαλο στη γυμνή ράχη του Όλι αρχίζοντας και οι ...τρεις τους, έναν θριαμβευτικό "τρελλό"  καλπασμό μπροστά στους έκπληκτους παρευρισκομένους και στη μητέρα του μικρού Κάτσπερ δημιουργώντας ένα "κλίμα" γενικής ευφορίας! Βεβαίως αυτή η σκηνή δεν είναι μοναδική στα χρονικά της Ομάδος αφού σ' αυτή τη μεγάλη εφιπποτοξοτική  Οικογένεια οι χαρακτήρες και τα στιγμιότυπα είναι κοινά για να θυμίζουν ότι ο νέος Αρχηγός, αν και πολύ καλύτερος του προηγούμενου, έχει τόσα κοινά μ'  εκείνον...!  Έτσι, απροετοίμαστα, χωρίς ...θώρακες, κράνη και λοιπά φοβικά μέσα (αν-)ασφαλείας! Στους "ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΕΝΤΑΥΡΟΥΣ" τα πάντα γίνονται με πραγματική "εσωτερική" ασφάλεια που την εξασφαλίζει η εξάσκηση και η γνώση και όχι τα "εξωτερικά" και δήθεν "προστατευτικά" μέσα του εμπορίου!

      Και, βεβαίως, ο Αρπάλυκος δεν θα μπορούσε να αφήσει μακρυά από τη χαρά ενός ιππικού "βαπτίσματος" και τον μικρό Ερμή τον οποίο δεν παρέλειψε να ανεβάσει στον τετράχρονο Όλι ώστε να νοιώσει μια πρώτη επαφή με την Ιππική. Ο Αρπάλυκος εκπαιδεύοντας τους "ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΕΝΤΑΥΡΟΥΣ" στην Έφιππη Τοξοβολία δείχνει να προπονείται και ο ίδιος σε πολύ υψηλά ...πατρικά καθήκοντα που όπως δείχνουν τα πράγματα του ταιριάζουν πολύ! Ακόμη μια Κυριακή στην "αυλή" των "ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ" κύλησε με τον πιο ωφέλιμο κι όμορφο τρόπο, σε μια Κοινωνία που φαίνεται ότι επάνω στον Υμηττό μόνο μπορεί να λυτρωθεί από τα δεινά του κέντρου της αθηναϊκής πρωτεύουσας...

     Γιατί, πολεμική τέχνη είναι μόνον εκείνη της οποίας η Προπόνηση διεξάγεται με χαρά και ολοκληρώνεται με κέφι και στους "ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΕΝΤΑΥΡΟΥΣ" αυτό είναι κανόνας!  

ΟΤΑΝ ΟΙ ΜΟΓΓΟΛΟΙ ΔΙΔΑΣΚΟΥΝ ΓΡΑΙΚΥΛΟΥΣ

ΜΟΓΓΟΛΟΙ...

     ...Ένας ολιγάριθμος πολεμικός λαός σε μιαν απέραντη χώρα με ακόμα πιο μεγάλη Ιστορία και παράδοση!...

     ...Ένας πολεμικός λαός που δε ξεπουλιέται και που νοιώθει περήφανος για τις δυνάμεις του,  υποκλίνεται στον πολέμαρχο Εθνάρχη του Τσίγκις Κχάαν και ανυψώνει το ιερό σύμβολό του τη Σβάστικα!...

     ...Ένας πολεμικός λαός που ευημερεί γιατί δε επιτρέπει στους ξένους ούτε να τον καπηλευθούν ούτε και να πάρουν μαζύ τους έστω μία πέτρα (το απαγορεύει αυστηρά ο Μογγολικός νόμος)!...

     ...Ένας πολεμικός λαός-μάθημα για τους ξεφτιλισμένους γραικύλους που ξεπουλάνε "πακέτο" τον ιερό Ναό του Απόλλωνος Ζωστήρος μαζύ με ολόκληρη την Ελλάδα σε Άραβες "επενδυτές"!

      Καλημέρα γραικύλοι ραγιάδες που ποτέ δε θα γίνετε Έλληνες, όσο κι αν οι Μογγόλοι σας δείχνουν το ...δρόμο!

ΦΟΒΟΣ

     Φόβος είναι το συναίσθημα ανησυχίας εμφανιζόμενο ως αντίδραση έναντι πραγματικού ή φανταστικού κινδύνου. Αναλυτικώς, ο φόβος είναι ένα αντανακλαστικό ψυχικό φαινόμενο οπτικής, ή ακουστικής, ή ιδεοληπτικής κλπ προελεύσεως. Επί παραδείγματι, βλέπουμε στην πραγματικότητα να μας πλησιάζει ένας ατίθασος Ίππος και αμέσως αναβιώνει στον εγκέφαλό μας η εικόνα ενός παρόμοιου ζώου και περιστατικού που γνωρίζουμε από την αρχέγονη προπατορική παράδοση  και η οποία εικόνα συνδέεται με κινδύνους για τον Άνθρωπο. Πάραυτα, ο φορέας της εικόνας Άνθρωπος υποκύπτει στο συναίσθημα του φόβου αναλογιζόμενος τους κινδύνους ζωής που αντιμετώπισε το γένος του από προϋπάρξασα επιθετική συμπεριφορά προηγουμένων Ίππων οι οποίοι επετέθησαν και κακοποίησαν ή και εφόνευσαν άλλους ομοίους του.

     Φοβία είναι η ψυχοπαθολογική κατάσταση κατά την οποία ο πάσχων κατατρύχεται από αδικαιολόγητο ιδεοληπτικό φόβο κάτω από ορισμένες συνθήκες. Ο όρος αυτός χρησιμοποιείται συνήθως ως δεύτερο συνθετικό της λέξεως που έχει ως πρώτο συνθετικό το αντικείμενο που προκαλεί τον φόβο, όπως, π.χ. «φωτοφοβία» ή «κροτοφοβία», ή «αγοραφοβία», ή «υψοφοβία» κλπ.

     «…Τα υπό συγκυρίης λυπήματα γνώμης, μύλης μεν τριφθείσης προς εαυτήν, οδόντες ημώδησαν, παρά τε κοίλον παριόντι σκέλεα τρέμει, όταν τε τήσι χερσί τις ων μη δείται αίρει, αύται τρέμουσιν, όφις εξαίφνης οφθείς χλωρότητα εποίησεν. Οι φόβοι, αισχύνη, λύπη, ηδονή, οργή, τάλλα τοιαύτα, ούτως υπακούει εκάστω το προσήκον του σώματος τη πρήξει, εν τούτοισιν ιδρώτες, καρδίας παλμός και τα τοιαύτα των δυναμίων».  [Ιπποκράτης]

     Ο φόβος από εξελικτικής απόψεως είναι άμεσα συνδεδεμένος με την ανίχνευση του κινδύνου άρα και την επιβίωση του είδους. Πρόκειται δηλαδή για μία συνιστώσα αμυντικής, ανθρώπινης, συμπεριφοράς.

      Ο Άνθρωπος είναι ένα από τα πλάσματα που υπόκεινται περισσότερο στον φόβο και εκτός από τον αρχέγονο φόβο για την ακεραιότητα και την επιβίωσή του, το γνωσιακό του επίπεδο συχνά τον εξαναγκάζει  να αναπτύσσει φόβους που αφορούν υπαρξιακά, ηθικά και φιλοσοφικά ερωτήματα.  Με τον φόβο του ίδιου του Ανθρώπου σχετίζεται και η ανάπτυξη των επιστημών προκειμένου ο ίδιος να ερμηνεύσει τον περιβάλλοντα κόσμο και να εξελιχθεί επί του ασφαλούς μέσα σ’  αυτόν.

     Έτσι, η ανθρώπινη  κοινωνία, αναγκαστικώς, θεμελιώνεται στο φόβο και, όσο πιο «οργανωμένη» είναι μια κοινωνία, τόσο τα θεμέλιά της εισχωρούν μέσα στο φοβικό «όρυγμα». Μια οργανωμένη κοινωνία είναι μια κοινωνία «περιτειχισμένη» από το «προπύργιο» της νομοθεσίας της οποίας η αποτροπή παραβιάσεως υπαγορεύει τον φόβο της τιμωρίας στους πολίτες.  Οι νέοι παιδαγωγούνται με τον έμμεσο φόβο της τιμωρήσεως στη περίπτωση ανυπακοής, μιας τιμωρήσεως με πολλά «πρόσωπα» και εκδοχές οι οποίες γίνονται συνειδητές πολύ ενωρίς από τον Άνθρωπο, συνυφαινόμενες στον ψυχισμό του. Τα πάντα, σε μιαν οργανωμένη κοινωνία βασίζονται στην υποχρεωτική τήρηση κανόνων των οποίων κάθε παραβίαση επιφέρει κυρώσεις, συνέπειες, τιμωρίες και έναντι τούτων και ο εύλογος a priori φόβος!

     Aν και η απαρχή του φόβου και μέχρις ενός σημείου αυτού θεωρείται δείγμα φυσιολογικό και αποδεκτό, όταν ο φόβος ενταθεί από ένα σημείο και πάνω μετατρέπεται σε παθολογικό συναίσθημα. Και το οριακό σημείο της μετατροπής του φόβου από φυσιολογικό σε παθολογικό συναίσθημα δεν είναι επακριβώς καθορισμένο αλλά ποικίλλει κατά περίπτωση, άλλωστε, ο  νους είναι ένα πολύ εύθραυστο «κουκούλι» ώστε να είναι πολύ εύκολη μια μετάπτωση από την ψυχική υγεία στη ψυχική νόσο.

     Όπως και το καθόλου συμπεριφορικό πλαίσιο των πλασμάτων (και όχι μόνον του Ανθρώπου) έτσι και ο φόβος εξαρτάται από την γενετική συνιστώσα και συχνά παρατηρούμε τις αγχώδεις και φοβικές διαταραχές να τείνουν να εμφανίζονται σε μέλη της ίδιας οικογενείας, ενώ η συχνότητα εμφανίσεως να είναι μεγαλύτερη σε μονοζυγωτικούς από ό,τι σε διζυγωτικούς δίδυμους αδελφούς. Η κληρονομικότητα, δε, του φοβικού χαρακτηριστικού δεν αποτελεί υπόθεση μονογονιδιακής μεταβιβάσεως αλλά για κάτι πιο σύνθετο, μια, θα λέγαμε, πολυγονιδιακή-πολυπαραγοντική διαδικασία η οποία περικλείει και τον περιβαλλοντικό παράγοντα.

     Αν και είναι, πλέον, επιστημονικώς, παραδεδεγμένη η συντριπτικότητα της συμπεριφορικής διαμορφώσεως εκ της κληρονομικότητος και ότι το πλάσμα «γεννιέται» και δεν «γίνεται», αν και κανένα πλάσμα δεν γεννιέται ως “tabula rasa”, ο περιβαλλοντικός παράγων δεν θα πρέπει να αγνοείται ως προς την συμβολή της διαμορφώσεως τελικής συμπεριφοράς ασχέτως της μικρής ποσοστιαίας συμμετοχής του. Είναι, άλλωστε, εύλογη αλλά και ευνόητη η μερική επίδραση του περιβάλλοντος στη διαμόρφωση του τελικού υπαρξιακού μορφώματός μας. Όμως, η προδιάθεση να βιώσει κανείς ένα παθολογικό συναίσθημα έχει κυρίως μια γενετική βάση και αυτό αφορά σε όλο το εύρος των βιούμενων συναισθημάτων.

     Ιχνηλατώντας το συναίσθημα του φόβου και πολύ πριν καταλήξουμε σ΄ αυτό, διαπιστώνουμε μιαν αφετηρία του στο πολύ ηπιώτερο συναίσθημα του άγχους το οποίο, όμως, αν και ηπιώτερο, ψυχοπαθολογικώς, δεν είναι διόλου ακίνδυνο αφού κατά κανόνα καταλήγει στις βαρύτερες φοβικές του εκφάνσεις. Το άγχος, αν και δεν έχει, κατ’  ανάγκην, αιτιολογία συγκεκριμένου ερεθίσματος ο μη έγκαιρος έλεγχός του θέτει τον φορέα του σε μία ψυχική "γεωμετρική περιδίνηση" μετά από ένα όριο της οποίας κάθε έξοδος από το ψυχοπαθολογικό πεδίο του φόβου είναι αδύνατη. Έτσι, αμέσως μόλις διαπιστώσουμε εμφάνιση άγχους είμαστε υποχρεωμένοι να δράσουμε ακαριαία ώστε να προλάβουμε την φοβική επιδείνωσή του η οποία είναι σχεδόν βέβαιη! Άλλωστε και αυτό το αρχήθεν απλό και ακίνδυνο άγχος πολύ πριν εξελιχθεί σε ψυχοπαθολογικό φόβο, κατά την κορύφωσή του εμπεριέχει την ψυχοπαθολογική διαταραχή της οποίας τα όρια με τον φόβο είναι δυσδιάκριτα, σχεδόν ανύπαρκτα.

     Το πεδίο στο οποίο ωριμάζει η ψυχοπαθολογία του φόβου και οι ανθρωπολογικοί παράγοντες οι οποίοι συντελούν σ’ αυτή τη βλαπτική ωρίμανση αποτελούν «υπόθεση» των ειδικών επιστημόνων. Ας προσπεράσουμε τη θεωρία του υποθαλάμου και/ή του προμήκους μυελού, τον δυσλειτουργούντα ιππόκαμπο εξ αιτίας ψυχοπιεστικών εμπειριών και τον ρόλο των γλυκοκορτικοειδών…

     Κατά την διδασκαλία της Ιππικής στο, πολεμικού χαρακτήρος, εκπαιδευτικό σύστημά μας , ο Εκπαιδευτής έχει καθήκον εξ αρχής να παρατηρήσει προσεκτικά τον μαθητή του και να διαγνώσει εγκαίρως (όσο ταχύτερα μπορεί…) κάθε ένδειξη άγχους και/ή φόβου ώστε να τον θεραπεύσει διότι ουδέποτε ένας φορέας άγχους και/ή φόβου εξελίσσεται σε σωστό Ιππέα και πολύ περισσότερο σε έναν επαρκή πολεμιστή! 

     Το «μάτι» του Εκπαιδευτού θα πρέπει να είναι απογυμνωτικό της συμπεριφοράς του μαθητού του πολύ πριν ο τελευταίος πλησιάσει Ίππο και να επισημάνει εγκαίρως, πολύ προ του «Κύκλου του Αρχηγού», πιθανές αγχώδεις και/ή φοβικές ενδείξεις συμπεριφοράς. Αυτό το εισαγωγικό καθήκον του Εκπαιδευτού είναι απαρέγκλιτο και σε αυτό, όπως εφαρμόσθηκε από την έναρξη της λειτουργίας της Σχολής των «ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ» μέχρι σήμερα, οφείλεται και ο μηδενικός δείκτης ατυχημάτων κατά τα μαθήματά μας!

     Γίνεται, λοιπόν, κατανοητή η προτεραιότητα την οποία θα πρέπει να δώσει ο Εκπαιδευτής του συστήματός μας στη διάγνωση αγχωσικών και/ή φοβικών συμπεριφορικών δειγμάτων ενός μαθητού. Και ο Εκπαιδευτής της Σχολής των «ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ» δεν είναι απλώς ένας Εκπαιδευτής Ιππικής αλλά ένας "πολυεπιστήμων βίου" και αρωγός επί της ουσίας της εφιπποτοξοτικής Οικογενείας μας.

Αριστοτέλης Ηρ. Καλέντζης.

Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΠΟΥΛΑΕΙ ΣΕ ΙΔΙΩΤΕΣ ΑΡΧΑΙΟ ΝΑΟ

ΞΕΠΟΥΛΙΕΤΑΙ Ο ΑΡΧΑΙΟΣ ΝΑΟΣ ΤΟΥ ΑΠΟΛΛΩΝΟΣ ΖΩΣΤΗΡΟΣ 

     Ο αρχαίος Ναός του Απόλλωνος, που βρίσκεται μέσα στην Πλάζ του ξενοδοχειακού συγκροτήματος του Αστέρος Βουλιαγμένης,  είναι το σημαντικότερο ιερό του Αρχαίου Δήμου των Αλών Αιξωνιδών (Βούλας-Βουλιαγμένης) και η  φήμη του σύμφωνα με τις πηγές ξεπερνούσε τα τοπικά σύνορα και έφθανε σε όλη την Αττική και ίσως σε εκτός της Αττικής πόλεις κράτη.                                                                                                                                                

     Ο ναός διαστάσεων 13 Χ 7 μέτρα, είναι παραλληλόγραμμος, έχει διατηρηθεί σε πολύ καλή κατάσταση και αποκαλύφθηκε με τις ανασκαφές που έκανε η Αρχαιολογική Εταιρεία στα 1926 και 1927. Αποτελείται από το σηκό και την περίσταση δηλαδή μια σειρά κιόνων που περιβάλλει τον ναό περιμετρικά, με έξι κίονες σε κάθε πλάγια πλευρά και τέσσερις κίονες στις στενές πλευρές. Επτά περίπου μέτρα μπροστά από την είσοδο του ναού (6,75 για την ακρίβεια) βρίσκεται ο βωμός του οποίου σώζεται η θυμέλη.                                                                  

     Ο ναός του Απόλλωνος Ζωστήρος, κτισμένος από την αρχαιότητα στο δάσος της χερσονήσου της Βουλιαγμένης και κοντά στην εξαίρετη παραλία, ήταν ένα από τα σημαντικότερα  ιερά της Αττικής. Από τη θέση του, έτσι καθώς βρίσκεται απέναντι από τις Κυκλάδες, διευκόλυνε την πρόσβαση των πιστών στη Δήλο. Οι υποδομές που τον συνοδεύουν, όπως είναι ο Ιερατικός Οίκος, τα δωμάτια, τα πηγάδια και η οχύρωσή του, και βρίσκονται μπροστά από την περίφραξη του ξενοδοχείου του  Αστέρος δείχνουν ότι οι πιστοί έφθαναν από μακριά και έπρεπε να διανυκτερεύσουν για να συνεχίσουν το ταξίδι τους την επομένη. Διότι όπως αναφέρει ο Στέφανος Βυζάντιος, με επίκεντρο το ιερό του Απόλλωνος οι ιερείς οργάνωναν κάθε χρόνο γιορτές, «θύουσιν Αλαιείς, Λητοί, Αρτέμιδι και Απόλλωνι Ζωστηρίω». Από εδώ πηγάζει και η εκτίμηση ότι ο ναός ήταν γνωστός και εκτός των συνόρων της Αττικής.

     Αυτό το σημαντικότατο μνημείο της πολιτιστικής μας κληρονομιάς - που για να το επισκεφθεί κάποιος πρέπει να πάρει άδεια από τον ιδιοκτήτη του Αστέρος - έχει ενταχθεί μαζί με τον Αστέρα στο ΤΑΙΠΕΔ για εκποίηση και μπορεί να βρεθεί σε χέρια ξένων κερδοσκόπων ειδικώς από την σημερινή τρικομματική δημοκρατική "κυβέρνηση" η οποία ενέχεται για την βαρύτερη εθνοπροδοσία όλων των πολιτικών περιόδων της Χώρας! 

     Οι δωσίλογοι πολιτικοί όλων των παρατάξεων οι οποίοι σιωπηρώς ενέχονται στο ξεπούλημα του Ελληνικού Πολιτισμού και της ίδιας της Πατρίδος είναι αμετακλήτως καταδικασμένοι όχι απλώς στη συνείδηση των Ελλήνων αλλά και στην εσχάτη των ποινών για τα συσσωρευόμενα κακουργήματά τους!

     Η "ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΦΙΠΠΟΤΟΞΟΤΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ" στιγματίζει το ξεπούλημα του Πολιτισμού μας και το ανοσιούργημα της εκχωρήσεως των Οσίων μας από το σάπιο δημοκρατικό καθεστώς σε ιδιώτες, ημεδαπούς ή αλλοδαπούς!

Περισσότερα:http://www.enallaktiki-drasi.gr/

 ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ ΧΑΝΤΣΕΡΗ:

"ΣΚΕΥΟΛΟΓΙΟΝ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΟΝ"

     Σε ένα προηγούμενο δημοσίευμά μας αναφερθήκαμε στην Ελληνόγλωσση Ιππική Ορολογία και στις πηγές από τις οποίες αντλήσαμε την ορολογία που υιοθετήσαμε στην Ομάδα και στο στο Σχολείο των "ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ". Στο παρόν δημοσίευμα θα θέλαμε να αναφερθούμε σε μία από τις πλέον βασικές πηγές που αποτελεί έργο ενός Έλληνος Ταγματάρχου του 19ου αιώνος ο οποίος, εν αντιθέσει με τους σημερινούς ενστόλους δημοσίους υπαλλήλους-"συναδέλφους" του, διακρίνονταν για την επαγγελματική αφοσίωσή του αλλά και ιδιαίτερη ευρυμάθειά του. Αλλά, ας σχηματίσουμε μιαν "εικόνα" του συγγραφέως αυτής της σημαντικής πηγής από την οποία αντλήσαμε την Ιππική Ορολογία της Ομάδος και του Σχολείου μας, όπως πληροφορούμεθα στο προοίμιό της :

     Το "ΣΚΕΥΟΛΟΓΙΟΝ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΟΝ" δεν είναι παρά ένα, πραγματικά σπουδαίο, λεξικό στρατιωτικών όρων του β' ημίσεος του 19ου αιώνος, μέρος των περιεχομένων του οποίου αποτελεί και η Ιππική Ορολογία.

     Το πλεονέκτημα της παρατιθέμενης ορολογίας τους συγκεκριμένου στρατιωτικού πονήματος είναι η ακριβολόγος ελληνόγλωση απόδοση του επικρατούντος Γαλλικού στρατιωτικού λεξιλογίου εκείνης της εποχής, με τον πονήσαντα Γρηγόριο Aλ. Χαντσερή όχι απλώς να σέβεται την Ελληνική γλώσσα αλλά και να την αξιοποιεί επ αγαθώ του πλέον ακριβολόγου προσδιορισμού ακόμη και των πλέον ακανθωδών στρατιωτικών όρων.

     Πράγματι, η γλώσσα αποτελεί το βασικό "εργαλείο" για την ευημερία των Λαών διατηρώντας τους συνδεδεμένους με τις ρίζες της επικοινωνίας και κατανοήσεως των ατόμων που τους απαρτίζουν. Κάθε κακοποίηση της γλώσσας καταφέρει συνέπειες "Βαβέλ" σε όσους αφελώς επιδιώκουν "απλοποιήσεις" και "τρέχουσες" ...εκδοχές! Ο Γρηγόριος Αλ. Χαντσερής, ευφυής αλλά και μορφωμένος, διετήρησε το περιεχόμενο του βιβλίου του μέσα στο πλαίσιο μιας ακριβούς Ελληνικής ώστε οι χρήστες των όρων του να διευκολύνονται σε ακριβολογία και λακωνικότητα κατά την ενάσκηση των στρατιωτικών καθηκόντων τους χωρίς κινδύνους ακαταληψίας, παρερμηνειών και βαβυλωνισμών.

     Ας αναλογισθούμε ότι μία ορολογία προορίζεται να διευκολύνει την επικοινωνία ανθρώπων δια της ευχερούς και ταχείας κατανοήσεως του περιεχομένου των όρων της. Επί παραδείγματι, ας φαντασθούμε τι θα εννοήσει ένας Έλληνας μέσης μορφώσεως ακούγοντας τον όρο "γιαβασά" και τι θα εννοήσει ακούγοντας τον όρο "χειλοσφιγκτήρας".  Στη πρώτη περίπτωση η λέξη δε θα τον παραπέμψει σε κανένα νόημα, σε κανένα περιεχόμενο ενώ στη δεύτερη τα οικεία του "χείλη" και ο επίσης οικείος "σφιγκτήρας" θα τον ιδεάσουν για το τι σημαίνει ο όρος ακόμη κι αν δεν ασχολείται με την Ιππική και τους Ίππους.Και τόσο ο Γρηγόριος Αλ. Χαντσερής όσο και εμείς στην "ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΦΙΠΠΟΤΟΞΟΤΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ" προς διευκόλυνση ημών και των μαθητών μας επιλέξαμε την αμιγώς ελληνικής καταγωγής Ιππική Ορολογία και όχι τους νεώτερους γραικυλισμούς ή τουρκογενείς (δήθεν ..."λαϊκούς") όρους οι οποίοι σύγχυση και μόνον επιφέρουν.

     Ας δούμε, όμως, την Ιππική Ορολογία την οποία υιοθετεί και αναπαράγει ο Γρηγόριος Αλ. Χαντσερής, όπως εμφανίζεται στο "ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΟΝ ΣΚΕΥΟΛΟΓΙΟΝ":

     Έτσι, εμμένοντας στην ελληνικότητα της ορολογίας που χρησιμοποιούμε, παραμένουμε συνδεδεμένοι με τις γλωσσικές ρίζες μας και με ό,τι θετικό αυτό συνεπάγεται,πρωτίστως επικοινωνώντας άριστα μεταξύ μας ως Έλληνες και τιμώντας την ελληνική καταγωγή μας για την οποία είμαστε υπερήφανοι!

   

ΕΑΡΙΝΗ ...ΕΠΙΘΕΣΗ!

Δράση αφιερωμένη στους Συνέλληνες:

ΓΕΩΡΓΙΟ Θ. ΑΝΔΡΕΟΥ

Άνθρωπο των φαραγγιών.

ΣΤΕΦΑΝΟ ΓΚΕΚΑ

Άνθρωπο των βουνοκορφών.

 

     Τα ανοιξιάτικα τύμπανα ήχησαν για το χρόνο που διανύουμε και το καταπράσινο, ιστορικό, τοπίο μας κάλεσε στην αγκαλιά του!  Αυτή την Κυριακή, 10η Μαρτίου 2013, οι "ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΕΝΤΑΥΡΟΙ" μεταφέραμε την εβδομαδιαία τακτική Προπόνησή μας στην Πάνεια γη της δυτικής Πάρνηθος, υλοποιώντας μιαν άσκηση Παραδοσιακής Τοξοβολίας που μας υπέδειξαν οι μακρυνοί Δάσκαλοί μας και την οποία προετοιμάσαμε από πολύ καιρό πριν. Έτσι, αποφασίσαμε για άλλη μια φορά να αφήσουμε πίσω μας το παρακμιακό κι "αμαρτωλό" άστυ και να κατευθυνθούμε στα αγαπημένα μας "ψηλώματα" απ΄ όπου κανείς αναπνέει "καθάριο" αέρα! 

     Αγαθή πρωτοβουλία του Ανδρέα, η ανάπεμψη ενός ύμνου στην Αρτέμιδα, την ολβιόμοιρο και τοξοφόρο πριν ξεκινήσουμε τις προετοιμασίες για την άνοδο στο προπονητικό μας χώρο. Κι απ΄ ό,τι φάνηκε, η Άρτεμις στάθηκε αρωγός μας!

     Κατόπιν, ενώ οι "προφυλακές" των "ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ" είχαν ήδη ξεκινήσει για να κρύψουν τους στόχους στη γραμμή της διαδρομής ανόδου, οι κυρίως "κυνηγοί" όπλιζαν τα Τόξα για να ξεκινήσουν την ...εαρινή επίθεση.

     Ο δείκτης σαφής και η ιερότητα του αρχαίου δρόμου που θα μας οδηγούσε στη κορυφή του δυτικού ορεινού όγκου της Πάρνηθος, δεδομένη!

     Οι "ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΕΝΤΑΥΡΟΙ", στη συνέχεια, ξεχύθηκαν στη βραχώδη ανηφόρα του στενού μονοπατιού, αναζητώντας τους κρυμμένους στόχους που θα έπρεπε να πλήξουν στο πέρασμά τους.

     Τα εξασκημένα μάτια και οι αισθήσεις των "ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ" , πάντοτε με την αρωγό συμπαράσταση της ...θεάς Αρτέμιδος, έδωσαν την χαρά στους Συνασκουμένους να επιβεβαιώσουν τη τοξευτική δεινότητά τους μέσα σε ένα φυσικό περιβάλλον και σε μέσες αποστάσεις με αποτέλεσμα...  

...ο φίλτατος Σταμάτης, δικαίως, να πανηγυρίζει για την ευστοχία του δείχνοντάς μας από μακρυά το στόχο "χτυπημένο" από τα βέλη του. 

     Και η "ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ" ...ανάβαση, συνεχίσθηκε ...υψομετρικώς, όπως συνεχίζεται εδώ κι έξι χρόνια, από την ίδρυσή τους και κυριολεκτικώς! Και, παρά το ετερόκλητο των ηλικιών, ικανοτήτων, επιπέδων, προσωπικοτήτων κλπ, όπως συμβαίνει κατά κανόνα, αυτή η Ομάδα και σήμερα λειτούργησε μέσα σε μία "εκρηκτικά" ανοιξιάτικη Φύση, με ευγένεια, αλληλοκατανόηση, αλληλεγγύη, ομόνοια και πλήρη συντονισμό, όπως πάντα!

     Σ' αυτή την ανοιξιάτικη εξόρμησή μας είχαμε την χαρά να υποδεχθούμε ένα, πολύ ιδιότυπο, νέο Μέλος μας το οποίο έδειχνε πολύ "εγκεφαλικό" αλλά και πολύ αγύμναστο, με ιδιαίτερη αντίληψη του τοξευτικού αντικειμένου αλλά και, παράλληλα, "άνθρωπος του γραφείου" που, όμως, μπορούσε με άνεση να υπερβαίνει κάθε φυσική αντιξοότητα. Θελήσαμε να πειραματιστούμε με την "περίπτωσή" της και δεν άργησε να μας εκπλήξει όλους! Χωρίς ποτέ, προηγουμένως, να έχει τοξεύσει, μαζύ μας τόξευσε αμέσως μέσα στην Ομάδα, υπό ιδιαιτέρως δύσκολες συνθήκες χωρίς να της έχει γίνει το καθιερωμένο εισαγωγικό μάθημα, κάτι που για πρώτη φορά το πειραματισθήκαμε στους "ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΕΝΤΑΥΡΟΥΣ" και η συμπαθέστατη κυρία ανταποκρίθηκε από την πρώτη βολή κατά τον καλύτερο τρόπο! Έξοχη τοξευτική αντίληψη, έξοχη δεξιότητα και ευκινησία από έναν άνθρωπο "του γραφείου"! Οποία χαρά για όλους μας!   

     Επίσης, ο γενναίος Σπύρος μας, μετά από το σοβαρό τροχαίο που αντιμετώπισε, δε δίστασε να συμμετάσχει τόσο στη δύσβατη ορεινή διαδρομή όσο και στη Προπόνηση (μάλιστα, ως Αρχηγός Βολής) με νάρθηκα στο χειρουργημένο πόδι του επικυρώνοντας ότι οι "ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΕΝΤΑΥΡΟΙ" πρώτα απ΄ όλα διαθέτουν "ψυχή"! Εμείς του ευχόμαστε να είναι το τελευταίο δυσάρεστο της ζωής του και να τον χαιρόμαστε ανάμεσά μας πάντα αρτιμελή και πάντα εύστοχο Τοξότη, όπως τον γνωρίζουμε πάντα!

     Η κυρίως Προπόνηση, μετά από όλες τις εμβόλιμες τοξεύσεις της διαδρομής, άρχισε σε ένα ξέφωτο, σε υψόμετρο 884 μέτρων ανάμεσα στη περιοχή Άρμα και στο φαράγγι της Γκούρας, στη θέση Παγανιά, με ό,τι κι αν οι ονομασίες ...υπονοούν και συμβολίζουν.  Οι "ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΕΝΤΑΥΡΟΙ" που δε χόρτασαν ..."υψόμετρο" ανέβηκαν εκ περιτροπής σε ακόμη ψηλότερο ..."υψόμετρο" τοξεύοντας επί τρεις ώρες χωρίς να καταλάβουμε πώς πέρασε ο χρόνος. Ξεκινήσαμε στις εννέα το πρωί και επιστρέψαμε σχεδόν ...επτά το απόγευμα χωρίς να νοιώσουμε καν κουρασμένοι.

     Ο Σπύρος μας, βοήθησε την Ομάδα να δείξει έναν άριστο "εαυτό" με καλή αυτοσυγκέντρωση αλλά και συγκέντρωση βελών σε ένα πεδίο κάθε άλλο παρά εύκολο. Ιδιαίτερη στιγμή της Προπονήσεως η τόξευση από ένα πεσμένο και αποσαθρωμένο κορμό δένδρου υπό τους ήχους του τυμπάνου της Ελένης.... 

...με τα συντονιστικά αποτελέσματα που δείχνει ο φακός, ενώ κάθε κίνηση επάνω στο κορμό θα μπορούσε να είναι και ...μοιραία!

     Γι αυτή την Προπόνηση είμαστε ευγνώμονες στον Γεώργιο που προέτεινε το σημείο και την προετοίμασε ως επικεφαλής της προπαρασκευαστικής Αποστολής αλλά προς τον αγαπημένο μας Κάτσπερ ο οποίος, εξίσου αρμονικά με το Τόξο του, δείχνει να χειρίζεται και το τύμπανο! 

      Η κάθοδος της επιστροφής στα ..."γήινα" δε μας βρήκε και πολύ ενθουσιασμένους αφού ένα τόσο ωραίο τοπίο σε συνδυασμό με μια τόσο δυναμική Προπόνηση Παραδοσιακής Τοξοβολίας δεν είναι κάτι συνηθισμένο ούτε για τους, τοξευτικώς, ανεπτυγμένους λαούς του Κόσμου.

     Και όταν κάναμε το συνηθισμένο μας "Κύκλο" για να δούμε αν κάτι δε πήγε καλά, απλώς, διαπιστώσαμε ότι εξορμήσεις σαν και τη σημερινή στο Πάνειον όρος θα πρέπει να πολλαπλασιασθούν!

     Αλλά, οι "ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΕΝΤΑΥΡΟΙ" δεν "εξαντλούνται" εδώ γι αυτή την Κυριακή, διότι υπάρχει και το άλλο κομμάτι της Ομάδος που λειτουργεί στον Σταύλο όπου πλέον ο Αρχηγός της Ομάδος, ο Αρπάλυκος υπερπηδά εμπόδια ύψους 1.20 μ. με τον ευγενώς χορηγούμενο τετράχρονο "Όλι", χωρίς σέλλα, χωρίς βοηθήματα και, βεβαίως, χωρίς στομίδα! 

 

     Και σα να μη του φτάνει αυτό, ο Αρπάλυκος επιδίδεται καί σε καθημερινές ασκήσεις ευκαμψίας, όπως να περισυλλέγει ...βέλη από το έδαφος ιππεύοντας τον "Όλι".

     Αρκετά και τα μαθήματα αρχαρίων που εξελίσσονται ομαλά με την πρόοδο των μαθητών μας στον τομέα της Ιππικής, πάντοτε με την Εριθέλγη μας να τηρεί φωτογραφικό Αρχείο...

...και με τους μαθητές μας να δίνουν την καλύτερη εικόνα εκτελώντας τις ασκήσεις τους με μια διάθεση εμφανή στα φωτεινά τους χαμόγελα!

     Eπίσης, με ξεχωριστή χαρά καλωσορίσαμε τη νέα μας μαθήτρια Χριστίνα, μια ιδιαίτερα ταλαντούχα πιτσιρίκα με πολλές ιππικές ικανότητες, αλλά, κυρίως, με πολύ ανεπτυγμένη ικανότητα λόγου που σημαίνει ευφυία, η οποία διεκπεραίωσε με μεγάλη άνεση και επιτυχία τις ασκήσεις του εισαγωγικού μαθήματος Γυμνιππευτικής!

     Η νεαρή Χριστίνα, πειθαρχημένη στο δύσκολο πνεύμα του Σχολείου των "ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ", σε άριστη συνεργασία με τον Δάσκαλο-Ίππο της, απέδειξε ότι ένα παιδί ακόμη και σε μια χρεωκοπημένη κοινωνία "μεγάλων" παραμένει ένα φυτώριο με υψηλό προσδόκιμο παραγωγής Πολιτισμού!

     Η μικρή Χριστίνα μας, άφησε στην Εκπαιδεύτριά της τις καλύτερες εντυπώσεις για μια εκκολαπτόμενη Εφιπποτοξότρια και όλοι της ευχόμαστε σύντομα να καλπάσει και να τοξεύσει φθάνοντας στη κορυφή της Έφιππης Τοξοβολίας αλλά και της ίδιας της Ιππικής!  

     Τέλος, στα διαλείμματα των μαθημάτων Ιππικής, στον Όμιλο, εκεί σε ένα σημείο, όσοι μαθητές δε βρέθηκαν στη Πάρνηθα δε παρέλειψαν να τοξεύσουν κι αυτοί, έτσι, για να μη μείνουν πίσω!

     Σίγουρα, αυτή την Κυριακή δε θα μπορούσαν να είχαν συμβεί κάτι λιγότερα από όσα συνέβησαν επάνω στη Πάρνηθα και,ταυτοχρόνως, κάτω στον Όμιλο, με τους "ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΕΝΤΑΥΡΟΥΣ" σε ασταμάτητο προπονητικό ...οργασμό!

     Φαίνεται ότι στη σημερινή Ελλάδα το μόνο που προοδεύει είναι η Έφιππη Τοξοβολία και η Ομάδα των "ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ"! Και αν "κάποιοι" ενδιαφέρονται να μάθουν τη "συνταγή" η απάντησή μας είναι μία και μόνη: ΟΜΑΔΙΚΟ ΠΝΕΥΜΑ!