ΤΟ ΦΙΛΟΣΟΦΙΚΟ ΥΠΟΒΑΘΡΟ 

ΤΩΝ ΠΟΛΕΜΙΚΩΝ ΤΕΧΝΩΝ

     Oι Λατίνοι έλεγαν “primum vivere deinde philosophari” δηλαδή, πρώτα να ζεις και μετά να φιλοσοφείς, όμως, στον χώρο των πολεμικών τεχνών ισχύει το ακριβώς αντίθετο και όποιος επιθυμεί να εξελιχθεί σε έναν άξιο πολεμιστή θα πρέπει να αντιληφθεί ότι οι πολεμικές τέχνες δημιουργήθηκαν ώστε να στρέψουν τον άνθρωπο προς την φιλοσοφική σκέψη, προϋπόθεση απαραίτητη για το «ευ ζειν». Με άξονα τον κώδικα ηθικής των Ιαπώνων πολεμιστών Μπουσίντο θα δούμε πως οι πολεμικές τέχνες υπήρξαν τα «εφαλτήρια» για την κατανόηση και αποδοχή πολύ υψηλοτέρων φιλοσοφικών Αξιών από την διδασκαλία απλών τεχνικών και χρήσεως όπλων.

Yamaga Sokō 山鹿 素行

     Ο άνθρωπος ο οποίος κατάφερε να συγκροτήσει γραπτώς το Μπουσίντο ήταν  ένας Ιάπωνας φιλόσοφος της στρατηγικής τέχνης στο σογκουνάτο Τοκουγκάβα (徳川幕府), ο Γιαμαγκά Σοκόο (Yamaga Sokō 山鹿 素行, 21 Σεπτεμβρίου 1622 – 23 Οκτωβρίου 1685) ο οποίος μελέτησε ενωρίς και την εφαρμογή της κομφουκιανιστικής θεάσεως του «Υπερανθρώπου» που απετέλεσε και το πρότυπο των Ιαπώνων Σαμουράι. 

     Αν και η καταγραφή του ως συντεταγμένου γραπτού κώδικος καθυστέρησε μέχρι  τον 17 αιώνα, το Μπουσίντο (o «δρόμος» του πολεμιστή)  ως κώδικας διέπων τους Σαμουράι, στη πραγματικότητα είναι συνομίληκος με αυτή την τάξη πολεμιστών. Αλλά τι ακριβώς σήμαινε ένας «δρόμος» για μία τάξη πολεμιστών όπως οι Σαμουράι;  

                                                           

     O Μιγιαμότο Μουσάσι στο «Βιβλίο των πέντε δαχτυλιδιών»   (Miyamoto Mushashi: «Gorin no sho») αναφερόμενος στο «δρόμο» του Σαμουράι σημειώνει: «Ο δρόμος του Σαμουράι ο οποίος ορίζει την άσκηση πολεμικών τεχνών, ξεκινά από την επιθυμία του πολεμιστή να στέκεται σε όλα, ψηλότερα από τους άλλους ανθρώπους με μία συνεχή προσπάθεια βαθύτερης θεμελιώσεως της υπολήψεώς του και της θέσεώς του στον κόσμο, παραμένοντας συνεχώς νικητής σε κάθε μάχη που τον προκαλεί σε αναμέτρηση, είτε εναντίον ενός είτε εναντίον περισσοτέρων εχθρών υπηρετώντας τόσο τον άρχοντα όσο και τον εαυτό του, υπερέχοντας στις πολεμικές τέχνες.»

     Στο Μπουσίντο αντικατοπτρίζονται η Βουδιστική φιλοσοφία, η φιλοσοφία Τσσου-Τσου, ο Κομφουκιανισμός και η πίστη στους αρχαίους θεούς του Σίντο. Όλα αυτά, αναμεμειγμένα σε ένα αμάλγαμα με "καταλύτη" το πνεύμα και τη νοοτροπία των Ιαπώνων, απέδωσαν έναν ηθικό κώδικα τον οποίο ακολούθησαν οι Ιάπωνες Σαμουράι.

     Μία προσεκτική «ματιά» στον εσωτερικό «κέλυφος» του Μπουσίντο θα μας αποκαλύψει ότι αυτός ο κώδικας προσεγγίζει τον κώδικα της ζωής και του θανάτου των Σαμουράι και, μάλιστα, όχι απλώς ως φυσικά δεδομένα αλλά ως τέχνη.  
                       

     O Δρ. Y Sasama, Πρόεδρος της "Ιαπωνικής Εταιρείας Έρευνας Στρατιωτικής Ιστορίας και Όπλων" σημειώνει ("Αrms and Armour of the Samurai", εκδ. DEFOE, 1988)  ότι η ερμηνεία του πνεύματος του Μπουσίντο προϋποθέτει την κατανόηση των ακολούθων οκτώ σημείων:

    Τζιν  (Jin) : Aνάπτυξη κατανοήσεως και συμπαθείας με τον

                       κόσμο.

     Τζι  (Gi) : Τήρηση ηθικών κανόνων. 

     Τσου (Chu) : Πίστη στον Άρχοντα. 

     Κο (Ko) : Σεβασμός και φροντίδα προς τους γονείς.

     Ρέι (Rei) : Σεβασμός προς τους άλλους. 

    Τσσι (Chi) : Επαύξηση σοφίας δια της διευρύνσεως της 

                       γνώσεως.

     Σσιν (Shin) : Συνεχής επιμονή στη φιλαλήθεια. 

     Τέι (Tei) : Φροντίδα προς τους ηλικιωμένους και τους

                   ανήμπορους.

     Στον πυρήνα αυτού του κώδικος ο οποίος διαμορφώθηκε από πολλές γενιές Σαμουράι είναι η συνειδητοποίηση της ανάγκης διαμορφώσεως μιας ηθικής βάσεως όπως και της ανάγκης εκμαθήσεως τεχνικών ως συνιστωσών επιβιώσεως στο πεδίο της μάχης.

     Πράγματι, η θεωρητική σπουδή και εννόηση του Μπουσίντο για τους μελετητές του υπήρξε κάτι το εξαιρετικώς δύσκολο, με αποτέλεσμα, για την τήρηση του έκτου σημείου (Τσσι - Chi) να υιοθετηθεί η άσκηση σε διάφορα όπλα και τεχνικές των οποίων η «ετικέτα» διδασκαλίας υπήρξε το «εφαλτήριο» της πλήρους κατανοήσεώς του.

     Έτσι, γίνεται κατανοητό ότι η άσκηση στα όπλα των Σαμουράι δεν αποτελεί μία απλή οπλασκία αλλά μία «πύλη» εισόδου στον πυρήνα του Μπουσίντο ο οποίος είναι και το επίκεντρο των Ιαπωνικών πολεμικών τεχνών και, δι' αυτού, στην ίδια την φιλοσοφία της ζωής και του θανάτου. Και αυτό ισχύει και για όλες τις πολεμικές τέχνες οι οποίες, άνευ φιλοσοφικού υποβάθρου είναι άχρηστες.

ΣΧΟΛΕΙΟ ΜΟΝΑΔΙΚΩΝ ...ΕΥΚΑΙΡΙΩΝ!

     Όταν μία Προπόνηση ξεκινά με μία βολή η οποία θα έπρεπε να ήταν η τελευταία, τότε στην "υπογραφή" της Προπονήσεως θα διαβάζουμε το όνομα "Ακάδημος"!

     Με την, γνωστή, μεθοδική αναλυτικότητά του ο Ακάδημος κατάφερε να υλοποιήσει με απόλυτην επιτυχία ακόμη μία ...επική Προπόνηση Παραδοσιακής Τοξοβολίας για όσους τυχερούς την παρακολουθήσαμε αυτό το Σάββατο. Τη φορά αυτή ο εμπειρότατος "ΕΛΛΗΝΑΣ ΚΕΝΤΑΥΡΟΣ" "αρχιτεκτόνησε" μια πολυεπίπεδη, ομαδική, προσπάθεια με ξεχωριστές βαθμίδες τις οποίες έπρεπε να περάσουν όλοι οι Συνασκούμενοι καταλήγοντας σε μία τελική Γραμμή Βολής, ενώ -στο μεταξύ- εναλλάσσονταν αξιοκρατικώς και βάσει των ποσοστών επιτυχίας τους όλοι οι Συνασκηθέντες ως Αρχηγοί Βολής.

     Σαφής, λακωνικός και απόλυτος, ο Ακάδημος κατάφερε από την πρώτη στιγμή να εφαρμόσει το Σχολείο Σιωπής αλλά και να εξηγήσει χωρίς να αφήσει κανένα "κενό" το πολυσύνθετο πλαίσιο αυτής της Προπονήσεως. "Mιλήστε όλοι τώρα γιατί σε λίγο όποιος μιλήσει θα αποβληθεί και θα είναι κρίμα να χάσει μια Προπόνηση έχοντας κάνει κόπο για να έρθει μέχρι εδώ", έτσι ξεκίνησε την εισαγωγή του στους Συνασκουμένους και αμέσως έγινε κατανοητή η σημασία της σιωπής για την αυτοσυγκέντρωση όλων από τη πρώτη στιγμή. Έτσι, ακριβώς, όπως πρέπει σε υπεύθυνα άτομα μιας κοινωνίας που σέβεται την αριστοκρατική προσέγγιση του βίου, όπως επιβάλλεται στους "ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΕΝΤΑΥΡΟΥΣ".

     Ευφυέστατη στη σχεδιαστική σύλληψή της, για πρώτη φορά στην Ιστορία της Ομάδος μας, αυτή η Προπόνηση κατάφερε να διαμορφώσει εξ αρχής μια συμπαγή πολεμική παράταξη Συνασκουμένων οι οποίοι, τάχιστα, κατέληξαν στην ανάπτυξη της σχέσεως ευστοχίας/ταχυβολίας τους μέσα από προκαθορισμένα στάδια πιστοποιήσεως του αποτελέσματος ενός εκάστου.

     Στη Προπόνηση αυτή όλοι έδειξαν τον καλύτερο "εαυτό" τους και ο τρόπος με τον οποίο ο Ακάδημος ασκεί τα καθήκοντά του ως Αρχηγού Βολής μας έδωσαν "εύγλωττες" εικόνες τοξευτικής αξιοσύνης, όπως του μικρού μας Αχιλλέως ο οποίος, όταν "ανοίγει" το ωραιότατο μινωικό Τόξο του μόνον "μικρός" δεν δείχνει...

     Το ίδιο και για τον αρχάριό μας Στέλιο ο οποίος, με όριο το 66% κατάφερε να κατακτήσει, απλώς, το ...100%  με την πλέον άψογη τεχνική ενώ, μόλις μια εβδομάδα πριν θεωρούσε ότι δε μπορούσε ούτε καν να διατηρήσει το βέλος πάνω στη χορδή. 

     Και το "μυστικό" της Σχολής των "ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ" δεν είναι ένα "δασκαλίστικο" πνεύμα που, συνήθως, χαρακτηρίζει σχολεία και δασκάλους, όσο η νοοτροπία του να σε οδηγεί να ανακαλύπτεις μόνος σου τις ικανότητες που βρίσκονται κρυμμένες μέσα σου και να τις αξιοποιείς ενισχύοντας την αυτοπεποίθησή σου. Μια αυτοπεποίθηση που φτάνει στο όριο ώστε η Μαρίλη μας να έρχεται στη Προπόνηση  ε μ π ύ ρ ε τ η  και να αποδίδει εξαιρετικά, όταν κάποιος άλλος στη θέση της θα παρέμενε κουκουλωμένος στο κρεβάτι του με ροφήματα και θερμοφόρες...

     Η ροή αυτής της Προπονήσεως "κύλησε" με όλες τις ασκήσεις που βελτιώνουν τον Τοξότη της Παραδοσιακής Τοξοβολίας και βάσει του "ρεπερτορίου" το οποίο η Ομάδα μας ακολουθεί από την ίδρυσή της. Άλλωστε, ο Ακάδημος ως "ιστορικό" Μέλος των "ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ" αλλά και βασικό στέλεχός της δε θα μπορούσε παρά να έχει κατά νου αυτά που έπρεπε.

     Η τόξευση εν ισορροπία η οποία ενισχύει την ασφάλεια της βολής αλλά και αυξάνει την τελική δεξιότητα της ευστοχίας στον Τοξότη "εξαντλήθηκε" από τον Ακάδημο ο οποίος την κράτησε, πολύ σοφά, για το τέλος αυτής της προπονητικής ημερίδος.

     Δίνοντας έμφαση στην αρμονία και "γεωμετρία" της Γραμμής Βολής, όπως μας υπέδειξαν οι αγαθοί Δάσκαλοί μας, ο Αρχηγός Βολής έδωσε την ευκαιρία στους παρόντες Συνασκουμένους να απολαύσουν τις καταληκτικές τοξεύσεις τους με το ...λυτρωτικότερο αποτέλεσμα και εκπληκτικήν ευστοχία.

     Και, ασχέτως, σωματικών ικανοτήτων ενός εκάστου των Συνασκηθέντων, η τόξευση εν ισορροπία έδειξε όχι απλώς ότι σε όλους είναι δυνατή και εφαρμόσιμη αλλά και θετικά σωμασκητική για όποιον την επιχειρεί.

     Ακόμη μία λαμπρή Προπόνηση έφτασε στην ολοκλήρωση της υπό τη διεύθυνση του Ακάδημου με την Γραμμή Βολής σε πλήρη αρμονία και με τον μικρό Αχιλλέα να τοξεύει εν μέσω των μεγάλων Συνασκουμένων του και με την ίδια επιτυχία με αυτούς. 

     "Σχολείο" δεν είναι ένα άντρο δασκαλίστικης εμφυτεύσεως "παπαγαλισμού" σε ανοξυγόνωτα πλάσματα, αλλά η απέραντη Φύση που σε βοηθά να ανακαλύπτεις τον ίδιο τον εαυτό σου και να σε κάνει ευτυχισμένο με το οξυγόνο της! Και οι "ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΕΝΤΑΥΡΟΙ"  και με τον Ακάδημο αλλά και με πολλούς άλλους όμοιούς του, αυτό το έχουμε πετύχει!

     Το ίδιο γοργή και δυναμική ήταν και η εβδομαδιαία Προπόνηση Σπαθασκίας η οποία ακολούθησε υπό την διεύθυνση του Πρωτεσίλαου ο οποίος καταφέρνει πάντα να κρατά το μάθημά του σε ένα υψηλό επίπεδο με ηρεμία και ρυθμό.

     Από αυτά τα δωρεάν (χάρη στην ευγενή προσφορά του Πρωτεσίλαου) μαθήματα προετοιμάζονται αλλά και συντηρούνται οι έφιππες σπαθιστικές δεξιότητες των μαθητών μας γι αυτό κι ενθαρρύνουμε την παρακολούθησή τους από όλους τους "ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΕΝΤΑΥΡΟΥΣ". 

     Και έχει αποδειχθεί, πια, από την εμπειρία της Ομάδος μας ότι μια Προπόνηση Τοξοβολίας έχει ως καλύτερο "επίλογό" της ένα μάθημα Σπαθασκίας για λόγους που θα χρειάζονταν ένα ολόκληρο βιβλίο για να αναπτυχθούν.

     Όπως και στην προηγηθείσα  Προπόνηση Παραδοσιακής Τοξοβολίας έτσι κι εδώ η παρουσία του μικρού Αχιλλέως ήταν αισθητότατη αν και δεδομένη αφού αυτός ο ακούραστος και ικανότατος πιτσιρίκος είναι γιος δυο παθιασμένων αλογατάρηδων, μεγαλωμένος μέσα σε ένα εντελώς φυσιολογικό πλαίσιο που πάμπολλοι συνομίληκοί του (και όχι μόνον...) θα είχαν να ζηλέψουν. 

     Με τον Αχιλλέα να επιδίδεται σε ζεύξεις με τον Πρωτεσίλαο και τους υπολοίπους να βιώνουν τη γοητεία των ξιφισμών, αυτό το μάθημα άφησε την ωραία αίσθηση μιας ομαδικής ικανοποιήσεως που φάνηκε στα χαμόγελα όσων έλαβαν μέρος. 

     Και, βεβαίως, το χαμόγελο του Γεωργίου  επεσκίασε τους πάντες γνωστής ούσης της ...εξαρτήσεώς του από τα μαθήματα του Πρωτεσίλαου μη χάνοντας την ευκαιρία...

     ...να τα εφαρμόζει και ...εφίππως στο Ιππευτήριο όπου εξελίσσεται σε ...Μογγόλο, τουλάχιστον...!

     Αλλά και τα μαθήματα στο Ιππευτήριο (μιας και αναφερθήκαμε σε αυτό) υπήρξαν αρκετά ενδιαφέροντα με Έφιππη Τοξοβολία και πολλά άλλα...

     Όχι μόνον οι προχωρημένοι μαθητές μας αλλά και οι αρχάριοι, όπως η Μαριλένα μας, δείχνουν ότι σύντομα θα έχουμε πολυπρόσωπες εξετάσειςμιας κι ο Κωνσταντίνος μας με τον Μάριο εργάζονται εντατικά ώστε οι μαθητές τους να διαπιστευθούν.  

     Στο τέλος της ημερίδος, η "γλυκειά συμμορία" κατέληξε στην έδρα της Ομάδος για να ανανεώσουμε την υπόσχεσή μας να βρεθούμε όλοι μαζύ και στο τέλος της ερχόμενης εβδομάδος, τη φορά αυτή στη Κοιλάδα μας, στο Κορωπί, όπου θα διεξαχθούν όχι απλώς τα έφιππα μαθήματα αλλά και οι τακτικές Προπονήσεις στη Παραδοσιακή Τοξοβολία και στη Σπαθασκία εδάφους αφού το περιεχόμενο του προπονητικού μας προγράμματος το επόμενο Σάββατο περιλαμβάνει ιδιαίτερο ασκησιολόγιο μακρών αποστάσεων.

ΥΠΕΡΠΗΔΗΣΕΙΣ ΕΜΠΟΔΙΩΝ 

ΜΕ ...ΤΥΜΠΑΝΟΚΡΟΥΣΙΕΣ

...και άλλα τινα.

     "Αινούντες αυτούς [όσοι και να είναι...] εν κυμβάλοις αλαλαγμού"... φτάσαμε, αισίως στη Σχολή των "ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ", να ξεκινάμε μια καθημερινή προπονητική ημερίδα από εκεί που συνήθως οι άλλοι καταλήγουν. Σήμερα, λοιπόν, ο Αρχηγός και Υπαρχηγός της Ομάδος, στις ατομικές Προπονήσεις τους έδωσαν το δικό τους "tempo" στους καλπασμούς της Άριας υπερπηδώντας εμπόδια με τη βοήθεια των ήχων τυμπάνου. 

     Με τους τρεις πρωταγωνιστές του πρωινού [Άρια, Μάριος, Κωνσταντίνος] να παραχωρούν τον επίλογο της ημερίδος στη μοναδική αλλά ...λέαινα πρωταγωνίστρια του απογεύματος [Χρυσούλα] μια χειμερινή ηλιόλουστη αλκυονίδα ημέρα δε θα μπορούσε να είναι ποτέ καλύτερη !

     Με έναν λαϊκό "αοιδό" να χάνει τη ζωή του μέσα σε ένα ασφαλέστατο όχημα φορτωμένο με φυλαχτά και εικονίσματα και με μία "κοινή θνητή"  κυρία να χάνει για πολλοστή φορά το πορτοφόλι της γεμάτο με τίμια ξύλα και "διαβασμένα" σπαράγματα ράσων απιθάνων "οσίων"  το οποίο και της παραδώσαμε, οι "ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΕΝΤΑΥΡΟΙ" με γνώση και όχι "ζώνη" ασφαλείας, συμπαθούμε τον κόσμο ανεξαρτήτως ιδεολογικών και δογματικών διαφοροποιήσεων και εφιππεύουμε με το μεγάλο ανιμιστικό "φυλαχτό" μας αθέατο αλλά και με το "τοις κείνων ρήμασι πειθόμενον"  ..τύμπανό μας.

     Αφιερωμένη, λοιπόν, στο τύμπανο η σημερινή προπονητική ημερίδα του Κωνσταντίνου και του Μάριου δε θα μπορούσε παρά, να βρει και τους δύο με το εύηχο αυτό κρουστό ανά χείρας, απ΄ αρχής μέχρι ...σχεδόν τέλους του προγράμματός τους αν για το τέλος δεν είχε προβλεφθεί κάτι ακόμη πιο ...ζωηρό: Οι εφάλσεις εν τροχασμώ και καλπασμώ, κάτι που αποτελεί την εισαγωγή στη djigitovka, την ιππευτική των Κοζάκων, κάτι που τόσο ενδιαφέρει και τους δύο.

     Αυτή η χειμερινή περίοδος με τις αλκυόνιες ηλιοφάνειες και τις "συγκρατημένες" θερμοκρασίες αναδεικνύονται ιδανικές για την ανάπτυξη των δεξιοτήτων όλων μας και αυτό φαίνεται να το έχουν "ανακαλύψει" τα δύο Στελέχη της Ομάδος μας που δεν αφήνουν ...ευκαιρία να πάει χαμένη με αποτέλεσμα, βεβαίως, η ατομική πρόοδός τους είναι ορατή από μέρα σε μέρα.

     Αυτός, λοιπόν ο ..."αλαλαγμός" του τυμπάνου μας ήχησε ...διονυσιακά και σήμερα, στο Ιππευτήριό μας και μας συντόνισε όλους να χαρούμε μιαν ακόμη εκπαιδευτικήν εμπειρία με ασφάλεια και δυναμική πρόοδο.

     Οι υπερπηδήσεις έγιναν όχι απλώς με ασφάλεια και ακρίβεια αλλά και με κατανόηση της υψηλής συμβολής του ήχου του τυμπάνου στη ρύθμιση της όλης συμπεριφοράς του Ίππου, πριν το εμπόδιο, επί του εμποδίου και μετά από αυτό. Και το όλο προπονητικό πρόγραμμα έφερε και τα δύο Στελέχη μας ακόμη πιο κοντά στη βιωματική εμπειρία του Kür, όπως αποκαλείται διεθνώς στην Ιππική η μουσική ιππευτική τέχνη.

     "Θέλω να δίνω τον ρυθμό στην κίνηση της Άριας", ακούστηκε να λέει σε κάποια στιγμή ο Κωνσταντίνος μας, ενστικτωδώς αντιλαμβανόμενος ότι βρίσκεται στο "κατώφλι" ενός σημαντικού κεφαλαίου της Ιππικής που τον περιμένει μαζύ με τους υπολοίπους "ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΕΝΤΑΥΡΟΥΣ". 

     Με έναν Ίππο χωρίς στομίδα και χωρίς σέλλα, με απαγορευμένη την χρήση μαστιγίου και πτερνιστήρων [σπιρουνιών] και με το τύμπανο να κρούεται ρυθμικά καθ΄ όλη την διάρκεια της διαδρομής προς το εμπόδιο με ανυψωμένο κράτημα [χωρίς καν ο Ίππος να διευθύνεται από τον Ιππέα] τόσο ο Κωνσταντίνος όσο και ο Μάριος, υπερεπήδησαν με άνεση ...περιπάτου.

     Αμέσως μετά το πρόγραμμά τους συνεχίσθηκε με εφιππεύσεις δι εφάλσεως κατά την διάρκεια τροχασμών και καλπασμών κάτι στο οποίο και οι δύο είναι ήδη άριστοι έχοντας αξιοποιήσει τις δυνατότητες ενός εξαιρετικού Ίππου Σχολής, της Άριας, η οποία αναδεικνύεται ολοένα και περισσότερο αντάξια και των πλέον απαιτητικών προσδοκιών μας.

     Η εύνοια της υπέροχης συγκυρίας που αναπτύσσεται στους "ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΕΝΤΑΥΡΟΥΣ", συνεχίσθηκε σήμερα και στη Γραμμή Βολής όπου η Χρυσούλα φάνηκε να ολοκληρώνει μία από τις πλέον επιτυχείς εκπαιδευτικές ημερίδες "Τοξοβολίας εξ επαφής" σε χρόνο ...ρεκόρ με επιδόσεις ...ρεκόρ.

     Είναι ελάχιστο το να πεις ένα απλό "Εύγε" σ΄ αυτό το κορίτσι το οποίο είναι Μητέρα και Σύζυγος και φεύγει από την Σαρωνίδα για να προπονηθεί στο κέντρο των Αθηνών αλλάζοντας αλλεπάλληλα συγκοινωνιακά μέσα και μεταφέροντας και τον εξοπλισμό της, πάντοτε με άριστο προπονητικό αποτέλεσμα.

     Και με όλα αυτά τα θετικά, επιστρέφοντας στο γραφείο και ανακαλύπτοντας ότι σε "περιμένουν" ...148 μηνύματα και ειδοποιήσεις στο ...Facebook από όσους απεφάσισαν να αφιερώσουν τη ζωή τους στον κ. Zuckerberg, σε κυριεύει θλίψη για τόσες "εργατώρες" που πάνε όχι απλώς χαμένες αλλά και εις βάρος της ψυχικής υγείας όσων τις χαραμίζουν μην ανακαλύπτοντας αυτό που εμείς ανακαλύψαμε στους "ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΕΝΤΑΥΡΟΥΣ": Την οξυγόνωση της ψυχής μας μέσα από την επαφή με την Φύση και την άσκηση. 

     Έτσι, λοιπόν, διαγράφοντας και τα 148 μηνύματα και ειδοποιήσεις του Facebook ως "αναγνωσμένα" [άντε τώρα μετά την ομορφιά του Σταύλου να βυθιστείς στην ασκήμια των αργοσχόλων μιας ανοξυγόνωτης καθημερινότητος...] συνιστώντας σε όσους νομίζουν ότι το αδιέξοδο του πληκτρολογίου αποτελεί "διέξοδο" να επιλέξουν κάτι πιο σοβαρό, πιο όμορφο και πολύ πιο ωφέλιμο, όπως φαίνεται στην εικόνα που ακολουθεί.  

  
     Εμείς, αυτές τις εικόνες τις χαιρόμαστε κάθε μέρα, εσείς;