ΔΙΚΑΙΩΣΗ!

ΕΦΙΠΠΗ ΠΡΟΒΑ ΙΠΠΙΚΟΥ ΘΕΑΤΡΟΥ

     Όταν ένας μαθητής της Ιππασίας αδυνατεί να ξεκινήσει τον Ίππο του ενώ τον μετατρέπει σε …ηλεκτροκίνητο «πατίνι» όταν «επιστρατεύεται» η υποκριτική, τότε δεν μπορούμε παρά να επισημάνουμε την δικαίωση της εντάξεως του Ιππικού Θεάτρου στις δράσεις των «Ελλήνων Κενταύρων». Και αυτή η δικαίωση μπορεί να ήταν ορατή καθ΄ όλη την περίοδο του προηγούμενου έτους που λειτούργησε η Σχολή Ιππικού Θεάτρου των «Ελλήνων Κενταύρων» όμως, σήμερα, στο Ιππευτήριο τούτη η δικαίωση ήταν αδρή όσο ποτέ! 

     Στη σημερινή πρόβα της Σχολής Ιππικού Θεάτρου η οποία διεξήχθη στο Ιππευτήριο, πρωταγωνίστησε το περιεχόμενο μιας βαλίτζας... του οποίου την χρήση ευγενώς μας χορηγεί ο πάντοτε αλληλέγγυος Συνέλληνας και Συνασκούμενος Β. Κροκίδης - Πολυδεύκης τον οποίο ευχαριστούμε!

      Ένας αλυσιδωτός θώρακας, μία αλυσιδωτή coiffe και μία περικεφαλαία που "κατέφθασαν" για δύο λόγους: Για την εξοικείωση του Ίππου με την θέα τους αλλά και για την εξοικείωση των μαθητών μας μαζύ τους. Ευνόητη η αναγκαιότητα διαδράσεως αυτού του εξοπλισμού με μαθητές και Ίππο στον στίβο και η διαδικασία ήταν πολύ προσεκτική προς αποφυγή αντιδράσεων και ..."καψιμάτων" που, όπως κατά κανόνα, αποφεύχθησαν.

     Πρώτος εφίππευσε για το τέταρτο μάθημά του ο Έρρικ, έχοντας ήδη διευθύνει και τροχάσει με άνεση στα προηγούμενα μαθήματά του το συγκεκριμένο Ίππο. Όμως ένα μπλοκάρισμα από αυτά που μπορεί να συμβούν στον καθένα, άφησε τον Έρρικ ...στάσιμο πάνω στον Ίππο ο οποίος τον "ψώνισε" και δεν έλεγε να κινηθεί! Κάτι η ευαισθησία του Έρρικ να μην ενοχλήσει τον Ίππο δίνοντάς του ισχυρήν εντολή εκκινήσεως, κάτι ο ευφυέστατος Ίππος ο οποίος είχε αντιληφθεί ότι είχε να κάνει με αρχάριο και η ακινησία και των δύο, ...παρατεταμένη! Αμέσως, υπό την παρουσία της Δέσποινας που καλέσαμε ξεκίνησε η εκφορά του διαλόγου των δύο συμπρωταγωνιστών οπότε, 

     Ω! του θαύματος, ο Έρρικ, ασυναισθήτως, όχι μόνον κατάφερε να υποχρεώσει τον Ίππο σε βάδην αλλά εκτελούσε και κίνηση καλώς διευθυνόμενη ελίγδην γύρω από την Δέσποινα κατά τις υποδείξεις του παρόντος Εκπαιδευτή.

     Σε λίγο ο Έρρικ ...τρόχαζε με άνεση, ενώ, ενδιαμέσως ο διάλογος με την Δέσποινα επαναλαμβάνονταν συνεχώς και υπό διάφορες κινητικές εκδοχές! 

     "Φαντασμαγορικός" ο Έρρικ ως, ήδη, επαγγελματίας πρώτος χορευτής κλασικού χορού, δεν μπορούσα παρά να μας δώσει κι έφιππος ωραία στιγμιότυπα αρμονικού χειρισμού του Ίππου του ο οποίος, μετά το "στρώσιμο" από τον Έρρικ, δείχνει, μάλλον "παρτνέρ" ...πίστας!

     Η υποκριτική παράμετρος είχε σταθεί αρωγός της Ιππασίας κατανικώντας κάθε ιππική αδυναμία και για μια ακόμη φορά -και τόσο εμφανή, σε όσους ήμασταν παρόντες...- η δικαίωση της επιλογής της εισαγωγής της θεατρικής διδασκαλίας σε μία Σχολή Πολεμικών Τεχνών απεδείχθη ορθή! Σίγουρα, η Τέχνη μπορεί να υποστηρίξει την τεχνική!

     Για το μικροκαμωμένο κορίτσι, την αγαπημένη μας Δέσποινα η αλυσιδωτή cοiffe και η μεταλλική περικεφαλαία, αντικείμενα πιστής ανακατασκευής πρωτοτύπων και όχι, απλώς, για το "θεαθήναι", δεν ήταν και ό,τι ευκολότερο...

     Η νεαρή ηθοποιός, αφού βοήθησε τον Ίππο να αποδεχθεί την παρουσία αυτών των ..."περιέργων" αντικειμένων, με τις λάμψεις και τους θορύβους τους, απελευθερώθηκε, κατ΄ αρχήν, από τον φόρτο της περικεφαλαίας για να εφιππεύσει μόνον με την αλυσιδωτή coiffe προκειμένου και αυτή να "εισαχθεί" κλιμακηδόν στην χρήση τους. Το πάντοτε ευγενικό της χαμόγελο μας απεκάλυψε την ...ανακούφισή της από την αφαίρεση της περικεφαλαίας και η ίππευσή της ήταν άψογη.

     Έχοντας βρει τον Ίππο ήδη "ρυθμισμένο" από τον Έρρικ, μας προσέφερε τις"εικόνες" στις οποίες μας έχει συνηθίσει αλλά την φορά αυτή με μία εμβάθυνση στην απόδοση του θεατρικού της λόγου ο οποίος, από την ράχη του Ίππου, "ακούγονταν" εντυπωσιακός!

     Η εφαρμογή του ασκησιολογίου της έφιππης θεατρικής διδασκαλίας δείχνει να έχει εκπληκτικά και άμεσα αποτελέσματα καθώς ο, έφιππος, μαθητής ηθοποιός καλείται να υποδύεται ενώ, ταυτοχρόνως χειρίζεται και διευθύνει έναν Ίππο!

     Εδώ, η αναπνοή ανακαλύπτει "μονοπάτια" αυτο-ρυθμίσεως με συνεχείς αναπροσαρμογές και η φωνή ακούγεται περίεργα ευσταθής και επιβλητική, κάτι που παρατηρήσαμε και στην εκφορά του λόγου της Δέσποινας ως Alessandra Scala.

     Όλα τούτα μέχρι την στιγμή που ο Έρρικ παρέδωσε στην Δέσποινα και την ...περικεφαλαία της διότι, βαθμιαία οι μαθητές του Ιππικού Θεάτρου θα πρέπει να εξοικειωθούν με όλα όσα απαιτούν οι ρόλοι τους ώστε να τα χρησιμοποιούν και εφίππως.

     "Ζεσταμένη" σωστά, η Δέσποινα και με την περικεφαλαία επάνω από την αλυσιδωτή coiffe,, συνέχισε να εκτελεί τις ασκήσεις της διευθύνοντας τον Ίππο της και διαδρώντας με τον Έρρικ στον βασικό διάλογο των συμπρωταγωνιστών του, υπό διδασκαλία, θεατρικού μας έργου! Άσκηση πολυσύνθετη (ισορροπία, διαχείριση Ίππου, φόρτος εξαρτύσεως, εκφορά σκηνικού λόγου, έφιππη κινησιολογία κλπ κλπ) αλλά το Ιππικό Θέατρο αποτελεί, ίσως, την δυσκολότερη μορφή σκηνικής τέχνης όπου δύο ηθοποιοί (Ίππος και Άνθρωπος) καλούνται να αποτελέσουν το, ζενικό, αρμονικό "εν", άλλως η δυσαρμονία καταστρέφει το έργο.

     Και η Δέσποινα το ..."έχει", όπως το "έχει" και ο Έρρικ διότι και οι δύο είναι πασιφανώς ταλαντούχοι με κάτι ιδιαίτερο που μεταφέρουν στις γενετικές "αποσκευές" τους.

     Άλλωστε, σήμερα, η Δέσποινα ένιωσε σε κάποια στιγμή ότι δεν είναι μόνον μία επαρκέστατη ηθοποιός αλλά ίσως και μία εν δυνάμει ...χορεύτρια, αφηνόμενη ενστικτωδώς σε μία χαλαρή χορευτική κινησιολογία ενώ ίππευε.

     Και αυτή ήταν μία μοναδική "στιγμή' για όσους τη χαιρόμασταν να δοκιμάζει την απόλαυση της ορχήσεως επάνω σε μία τόσο ιδιότυπη "σκηνή" όπως η ράχη του Ίππου μας!

     Και η παιδαγωγική ιδιαιτερότητα της διδασκαλίας, γενικώς, στη Σχολή των "Ελλήνων Κενταύρων" καταφέρνει να αναδεικνύει, σταθερά, τα τάλαντα των μαθητών της!

     Τελικώς, στο φυσικό περιβάλλον και υπό τις γενικότερες συνθήκες, αυτή η έφιππη πρόβα απέδωσε άριστο αποτέλεσμα και το συμπέρασμα ότι ο στίβος ενός Ιππευτηρίου προορίζεται για πολύ περισσότερα από μία απλή Ιππασία! Κι οι "Έλληνες Κένταυροι" είμαστε χαρούμενοι που το ανακαλύψαμε και το "κοινωνούμε" στη χώρα μας!

     Πως, όμως θα μπορούσε να ολοκληρωθεί μία ημερίδα στο Ιππευτήριο χωρίς να ωθήσουμε τον εντεκάχρονο Χάρη σε ένα βήμα "εμπρός", στην Έφιππη Τοξοβολία; Ο νεαρός Χάρης, ως δεινός υπερπηδητής εμποδίων έχει προσανατολιστεί στην παγία χρήση των ηνιών η οποία αποτελεί τον εκ των ουκ άνευ πυρήνα της Υπερπηδήσεως Εμποδίων, με αποτέλεσμα να μην ιππεύει άνει ηνιών όπως είναι αυτονόητο στην Έφιππη Τοξοβολία!

     Σήμερα, λοιπόν, εισαγάγαμε τον Χάρη στον καλπασμό άνευ χειρών μαθαίνοντάς τον να χτυπάει ...παλαμάκια ενώ καλπάζει! Τρόπος πονηρός, για να απεξαρτήσεις κάποιον από την ίππευση δι'  ηνιών και να του δώσεις την απόλαυση της "πτήσεως" άνευ στηρίξεως των χειρών. 

     Κι έτσι, ο Χάρης άρχισε με εναλλαγές ηνιοχουσών χειρών στον καλπασμό, ενώ σύντομα του ζητήθηκε λίγο προ της αναλήψεως των ηνιών από την χείρα, να κρούει τις δύο χείρες ταχύτατα, χρόνος στον οποίο οι χείρες του ήσαν εντελώς ελεύθερες από στήριξη ή κράτηση ηνιών.

     Με τον τρόπο αυτό, στο τέλος του σημερινού μαθήματος του Χάρη ο νεαρός μαθητής μας, με τους χρόνους να επιμηκύνονται συνεχώς, κατάφερε να αποενοχοποιήσει την ίππευση δι' ηνιών και να καλπάσει χωρίς να κρατά ηνίες! Η εφευρετικότητα και η σχεδίαση ενός μαθήματος Ιππασίας αναλόγως των "μέτρων" του μαθητή, καταλήγε πάντοτε με ασφάλεια στην επιτυχία και αυτό απολαμβάνουμε επί 14 χρόνια στα μαθήματα της Σχολής των "Ελλήνων Κενταύρων".

"ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΕΝΤΑΥΡΟΙ"

     Σε λίγες ημέρες θα αποχαιρετήσουμε τον Αρχηγό των Παραρτημάτων "Ελλήνων Κενταύρων Χαλκίδος" και "Ελλήνων Κενταύρων Σχηματαρίου, Εφιπποτοξότη Γ. Σταυριανόπουλο - Ιφικράτη ο οποίος μεταβαίνει στο εξωτερικό για επαγγελματικούς λόγους. Και θα τον αποχαιρετήσουμε ευχαριστώντας τον από καρδιάς για όσα προσέφερε στους μαθητές του και στην Ομάδα μας, ευχόμενοι να περνά ευχάριστα μέχρι, σύντομα, να τον ξαναδούμε. 

     Ωστόσο, η αναγγελία της αναχωρήσεώς του προξένησε ανησυχία στον Συνασκούμενο Μάριο ο οποίος έσπευσε να στείλει μηνύματα για την συνέχιση του έργου των Παραρτημάτων που αφήνει πίσω ο Ιφικράτης μας. Και όταν ο Μάριος ενημερώθηκε ότι η απουσία του Ιφικράτους δεν σημαίνει και την αναστολή των εργασιών των Παραρτημάτων, μας έστειλε το ακόλουθο μήνυμα:

     Ακόμη και εάν η Ομάδα των "Ελλήνων Κενταύρων" δεν είχε καταφέρει τίποτε άλλο στα 14 χρόνια της υπάρξεώς της και μόνον αυτό το μήνυμα του Συνασκουμένου Μάριου θα δικαίωνε την ίδρυσή της. Εμείς, με τη σειρά μας να επισημάνουμε ότι και το σημαντικότερο για την Ομάδα είναι τα Μέλη της, όπως ο Μάριος!

ΔΩΡΕΑ ΣΤΟΛΩΝ 

ΙΠΠΙΑΤΡΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΙΠΠΙΚΟΥ

     Ακόμη μία ευγενής δωρεά φίλου της Ομάδος των "Ελλήνων Κενταύρων" ο οποίος επιθυμεί να παραμείνει ανώνυμος, εμπλουτίζει τη μουσειακή συλλογή μας με ένα πρόσκτημα ιδιαίτερης ιστορικής σημασίας και συναισθηματικής Αξίας!

     Τρεις στολές ανθυπολοχαγού Ιππιατρού του Ελληνικού Στρατού της ταραγμένης εποχής 1949-1951, σε αρίστη κατάσταση, πλην των σπανιότατων υποδημάτων (ημιαρβύλων) τα οποία φέρουν τις φυσικές φθορές του χρόνου.

     Εντυπωσιακή η κατάσταση των ενδυμάτων τα οποία, όχι μόνον δεν φέρουν καμία φθορά ή απόσπαση τμήματος με όλα τα διακριτικά αλλά και τα κομβία στη θέση τους, αλλά και με τις περισκελίδες ...σιδερωμένες, με "τσάκιση" λες και πρόκειται να φορεθούν αυτή την στιγμή!

     Οι στολές αυτές έρχονται να "σταθούν" πλάι στην συλλογή ιππιατρικών εργαλείων της Ίλης Βασιλικής Φρουράς της ιδίας περιόδου, που ήδη έχει ενταχθεί στην μουσειακή συλλογή μας.

     Έτσι, σιγά-σιγά αρχίζουμε να "χτίζουμε" κομμάτι-κομμάτι μιαν ιστορική περίοδο πολύ σημαντική για το Ελληνικό Ιππικό για το οποίο, ήδη, έχουμε συγκεντρώσει άφθονο αρχειακό υλικό με πολλά στρατιωτικά εγχειρίδια αλλά και έγγραφα του Ιππικού μας από τον 19ο αιώνα μέχρι τα μέσα του 20ού, όταν αυτό οδηγήθηκε προς την "δύση" του, λόγω της αναπτύξεως των Τεθωρακισμένων, αλλά και λόγω της αθλιότητος των μεταπολιτευτικών κυβερνήσεων που επεδίωξαν την διάλυσή του!

     Το νέο πρόσκτημα, πλην των χαρακτηριστικών υποδημάτων, δεν χρειάστηκε καμία συντηρητική επέμβαση και ήδη εναπετέθη στην προβλεπόμενη θέση.

     Οι ευγνώμονες ευχαριστίες μας ακολουθούν τον ευγενή δωρητή για την ανεκτίμητη προσφορά του η οποία θα διαιωνίσει την μνήμη του, άλλοτε, σημαντικότατου στελέχους του Κτηνιατρικού Σώματος του Ελληνικού Ιππικού που την έφερε!

ΕΜΠΙΣΤΕΥΘΕΙΤΕ ΤΟ ΣΚΟΤΑΔΙ 

ΤΟ ΕΝΣΤΙΚΤΟ ΚΑΙ ΤΟΝ ΡΥΘΜΟ

      Όταν, κατά τα πρώτα χρόνια λειτουργίας των "Ελλήνων Κενταύρων", ο γνωστός οργανισμός ιστορικών τηλεοπτικών παραγωγών "History Channel" ζήτησε την συμμετοχή μας στην παραγωγή "The Spartan Vengeance" προκειμένου να υποστηρίξουμε την παρουσίαση της ιστορικής Έφιππης Τοξοβολίας αλλά και αρχαίας Τοξοβολίας ήμασταν ελάχιστα "υποψιασμένοι" για τις δυσκολότατες παραμέτρους ενός τόσον απαιτητικού "γυρίσματος".

     Χωρίς καμία προηγούμενη εμπειρία και προετοιμασία, την ημέρα του "γυρίσματος", επιλέξαμε έναν Ίππο τον οποίο ουδέποτε προηγουμένως είχαμε ιππεύσει και ...θρασύτατα ...μπουκάραμε στο Ιππευτήριο όπου θα γίνονταν το "γύρισμα" και όπου ήδη είχαν εγκατασταθεί τρεις κάμερες επάνω σε τρίποδα! Μόλις ο Ίππος βρέθηκε αντιμέτωπος με την πρώτη κάμερα, τρόμαξε, αναπήδησε ανορθώθηκε κι εκτινάχθηκε με αποτέλεσμα να βρεθούμε κι εμείς με το ακάλυπτο κεφάλι μας επάνω σε ένα τσιμεντένιο τοίχο έτσι που ο θόρυβος της προσκρούσεως του κρανίου με το τσιμέντο να ανησυχήσει περισσότερο τους παρισταμένους απ΄ ό,τι ο Ίππος από την κάμερα. Ευτυχώς, το κρανίο απεδείχθη ...άθραυστο και η συνέχεια ήταν να αφιερωθεί λίγος χρόνος στον Ίππο ώστε να συμφιλιωθεί με τις κάμερες, όπερ και εγένετο για να ξεκινήσει, επιτέλους, το "γύρισμα".

     Η τριάδα των απαιτητικότατων παραγωγών είχε, μεν, γονιμότατη φαντασία και ...οράματα περί Ιππικής αλλά δεν είχε ίδια γνώση περί αυτής με αποτέλεσμα να "σχεδιάσουν" πράγματα και θάματα τα οποία εμείς θα έπρεπε να εκτελέσουμε σε χρόνο και με ακρίβεια προκαθορισμένα! Εν ολίγοις, σε ένα μικρό Ιππευτήριο μέσα στο οποίο έμπαιναν απειλητικά κλαριά δένδρων, εμείς θα έπρεπε να διατηρούμε συνεχή κυκλικό καλπασμό και να αφήνουμε την χορδή σε συγκεκριμένα σημεία όπου ο ήλιος έριχνε τις ακτίνες του ώστε οι κάμερες να καταγράφουν λήψεις με δραματικότητα φωτισμού. Αν και κάτι τέτοιο ακούγεται απλό, στην εκεί πράξη ήταν αρκετά δύσκολο διότι για να "χρονίζονται" οι τοξεύσεις βελών σε καλπασμό και στα προβλεπόμενα σημεία η όραση του Ιππέως υφίστατο ένα "σκωτσέζικο ντους" μεταξύ σκιερών και φωτεινών καλπαστικών ανυσμάτων, με όλο τον φόρτο της διατηρήσεως του καλπασμού αλλά και της τηρήσεως του σημείου αφέσεως της χορδής για την σωστή λήψη από τις κάμερες.

     Αυτό το "σκωτσέζικο ντους" της οράσεως του Ιππέως μεταξύ σκιερών και φωτεινών ανυσμάτων μας έφερε ενώπιον ενός πολύ ...ενδιαφέροντος σημείου να παραιτηθούμε από το να βλέπουμε, επαφιέμενοι περισσότερο στο ένστικτο και στις "υποδείξεις" ενός αόρατου "μετρονόμου" που τον "ακούγαμε" σε κάθε καλπαστικό.

     Το "γύρισμα" έγινε επιτυχέστατα στο χρόνο και στην ποιότητα που προσδοκούσαν οι παραγωγοί, προς μεγάλη, δική μας, έκπληξη, γνωρίζοντας "από μέσα" τις δυσκολίες του  Όμως, ήδη από εκείνη την εμπειρία μας άρχισε να μας προβληματίζει η παράμετρος της οράσεως τόσο στην Ιππασία όσο και στην Τοξοβολία και αρχίσαμε να πειραματιζόμαστε με μεθοδικότητα και καταγραφή σημαντικών παρατηρήσεων οι οποίες αυξάνονται και πληθύνονται με την πρόοδο του χρόνου.

     Μία ενότητα πειραματικών Προπονήσεων ενστικτώδους Τοξοβολίας υπό τον γενικό τίτλο "Φως, οπτική αντίληψη και δέος!" σε τέσσερα μέρη (Α, Β, Γ και Δ) όπου η όραση υφίστατο την δοκιμασία του σκότους ή του απλέτου φυσικού φωτισμού με την συνακόλουθη καταγραφή παρατηρήσεων, μας βοήθησε να εμβαθύνουμε περισσότερο στην αξία του ενστίκτου παρά των φυσικών αισθήσεων καθώς και στην μεγάλη σημασία του αθέατου "μετρονόμου", με τον ρυθμό, το "tempo" ...από μηχανής θεό και "σωσίβιο" κάθε αστοχίας αισθήσεων.

     Παραλλήλως και ο Αρχηγός του Παραρτήματος των "Ελλήνων Κενταύρων Καλαμάτας" Εφιπποτοξότης Αθανάσιος Ψωρομύτης, με την οξυδέρκεια που τον διακρίνει απετόλμησε την λειτουργία ειδικής Σχολής τυφλών Τοξοτών και Εφιπποτοξοτών με άξονα την ανάπτυξη του ενστίκτου των τυφλών μαθητών του οι οποίοι, δια βίου ζουν στο "σκοτάδι" το οποίο, πάντως, μπορεί να κατανικηθεί όπως απέδειξαν εμπράκτως οι επιλογές και χειρισμοί του Συνασκουμένου μας Εφιπποτοξότη, απολαμβάνοντας τυφλούς μαθητές του σε Έφιππη Τοξοβολία!  

     Όλα τούτα αθροιζόμενα μας ενθαρρύνουν να εμπιστευόμαστε το ...σκοτάδι, το ένστικτό μας και τον ρυθμό, υπό την προϋπόθεση της συνεχούς ασκήσεως. Διότι, κανένα εμπόδιο, ούτε καν η τυφλότητα, δεν μπορεί να παρεμποδίσει την επιθυμία της υπερνικήσεως αντιξοοτήτων που μπορούν να καθηλώσουν ένα πλάσμα. Γι αυτό και στη Σχολή των "Ελλήνων Κενταύρων" η υπέρβαση του δεδομένου πλαισίου των πέντε αισθήσεων έχει τεθεί ως προτεραιότητα από την πρώτη στιγμή της λειτουργίας της. Και επ΄ αυτού ωφελούνται όσοι συστηματικώς παρακολουθούν τη δράση μας.

ΕΝΑ ΦΛΙΤΖΑΝΙ ΓΙΑΠΩΝΕΖΙΚΟ ΤΣΑΪ

     Αφήνοντας το βλέμμα να βυθιστεί σ΄ ένα φλιτζάνι τσάι που έφτασε από την μακρινή Ιαπωνία, ευγενικό δώρο μιας αγαπημένης Συνασκουμένης, εκεί, ανάμεσα στα επιπλέοντα, μοσχομυρωδάτα, πέταλα ανθών κερασιάς, επιβεβαίωσα ακόμη περισσότερο κάποια "ψυχανεμίσματα" των Πολεμικών Τεχνών, εφίππων και αμίππων, οι οποίες συνήθως εκλαμβάνονται ως απλές τεχνικές "διεκπεραιώσεις" χωρίς καμία συνειδητοποίηση της βαθύτατης εσωτερικότητός τους η οποία υπερβαίνει κατά πολύ τον πυθμένα ενός φλιτζανιού.

     Μοναδική εμπειρία αυτό το γιαπωνέζικο τσάι... Πραγματική έμπνευση νου και αισθήσεων, μία πνοή ιερού ανέμου που ανοίγει διάπλατους ορίζοντες προς την κατανόηση της ζωής και του κόσμου.   

     Αυτό το τσάι που μας έκανε ν'  αναρωτηθούμε για όσους το προσπέρασαν, νομίζοντας ως περιττή την κατάκτηση της ουσίας...

     Καθένας ακολουθεί ένα διαφορετικό μονοπάτι προς τον στόχο του, όμως, μπορούμε να ωφεληθούμε από τις εμπειρίες όσων προηγήθηκαν διανύοντας τον δρόμο κάνοντας τις πατημασιές τους οδηγό των δικών μας. Κάποιοι απ΄ αυτούς ακολούθησαν ένα "μονοπάτι" που θεωρείται ως η υπέρτατη εξέγερση της ανθρώπινης συνειδήσεως και ονομάστηκε "Ζεν".

     Με τον ομφάλιο λώρο του στον Βουδισμό, το Ζεν μας παραπέμπει συνεχώς σε τέσσερις ευγενείς αλήθειες και την λύτρωση των οκτώ διαφυγών. 

     Οι τέσσερις ευγενείς αλήθειες είναι:

     α. Η ζωή είναι πόνος.

     β. Ο πόνος προκαλείται από τον εγωισμό.

     γ. Ο εγωισμός είναι κατανικήσιμος.

     δ. Οι οκτώ διαφυγές είναι η λύτρωση.

     Οι οκτώ διαφυγές από τον πόνο:

     α. Σωστή σκέψη.

     β. Σωστή πράξη.

     γ. Σωστή προσπάθεια.

     δ. Σωστός λόγος. 

     ε. Σωστός βιοπορισμός.

    στ. Σωστή στάση.

     ζ. Σωστή συγκέντρωση.

     η. Σωστή κατανόηση.

     Ο Τροχός του Νόμου του Βουδισμού, ένα οκτάκτινο πηδάλιο, αυτές τις διαφυγές από τον πόνο της ζωής συμβολίζει και η σωστή πηδαλιούχηση οδηγεί τον πηδαλιούχο σε τρία Καταφύγια:

     α. Στον Βούδα.

     β. Στο Ντάρμα (την διδασκαλία του Βούδα).

     γ. Στη Σάνγκα (την κοινότητα των πιστών).  

     Κι ενώ στον πρώιμο Βουδισμό εθεωρείτο ότι μόνον οι μοναχοί της Σάνγκα μπορούσαν να κατακτήσουν την φώτιση (λύτρωση), στη μεταγενέστερη Βουδιστική παράδοση θεωρείται εφικτή η κατάκτηση της φωτίσεως ακόμη και από τους κοσμικούς ανθρώπους μιας κοινωνίας προς τους οποίους, όλους ανεξαιρέτως, απευθύνεται το Ζεν.

     O Βούδας της απέραντης ζωής, ο Αμιτάμπα, παριστάνεται και με τα δύο χέρια σε στάση ενατενίσεως, σε μια παράσταση όπου και τα "δύο" εναρμονίζονται σε "ένα", όπως ακριβώς και στο Ζεν το οποίο μας παραπέμπει σε μία διαρκή αμφιβολία για την ουσία των πραγμάτων και στο οποίο δεν έχει θέση κανένας δυϊσμός (καλό/κακό κλπ) αλλά η ενότητα της πραγματικότητος του κόσμου! Και το γιν με το γιανγκ όχι μόνον δεν αποτελούν αντίφαση αυτής της ενότητος αλλά συνιστούν και ακεραίωσή της διότι, το γιν και το γιανγκ, εισχωρώντας το ένα μέσα στο άλλο, δεν εκφράζουν δύο καταστάσεις αυτονομημένες αλλά ορίζουν την εναρμόνιση των στοιχείων μιας και της αυτής ενότητος, του Κύκλου!

     Ενότητα, λοιπόν,  ο μ α δ ι κ ό τ η τ α  αλλά και διατήρηση της  π ο ι ό τ η τ ο ς  των ακτίνων του Τροχού του Νόμου και ...όχι μόνον... 

     Οι μοναχοί Ζεν ζουν ασκητικά αλλά δεν παραλείπουν οι χώροι μέσα στους οποίους ζουν να είναι πεντακάθαροι και με υψηλήν αισθητική κοσμημένοι! Δύο άξονες ζωής πολύ δύσκολοι, ο ασκητισμός προς τα έσω αλλά και η φροντίδα προς τα έξω, τέμνονται και ακεραιώνονται στο άτομο του μοναχού καθορίζοντας και την ποιότητα της ασκήσεώς του ως ένα παρατηρήσιμο και μετρήσιμο Κύκλο ζενικής συνεπείας βίου.

     Όλα τούτα τα παραπάνω, τώρα, μεταφερόμενα στην δική μας Πολεμική Τέχνη μας αποκαλύπτουν τόσα "μυστικά" που δεν μπορούν να περάσουν απαρατήρητα. Το γιαπωνέζικο τσάι που σου προσφέρθηκε τόσο ευγενικά, είναι τόσο ...ομιλητικό που δεν μπορείς να κλείσεις τ΄ αφτιά σου σε όσα σου αφηγείται... και μόνη σου θλίψη που δεν μπορούν να το ακούσουν κι άλλοι που νομίζουν ότι τα πέταλα των ανθών της κερασιάς δεν έχουν σχέση με την Έφιππη Τοξοβολία!

     Αλίμονο σ΄ όσους προσπέρασαν τους ανθούς της κερασιάς χωρίς να χαρούν την ευωδιά τους! Αλίμονο στους περιπατητές που προσπερνούν χωρίς να κοντοστέκονται εκεί που η κερασιά ανθίζει... Γιατί, από ένα κουτί γιαπωνέζικου τσαγιού δεν ξεχύνονται, απλώς, γεύσεις και αρώματα αλλά και πολύ σημαντικότερα τεκμήρια ζωής!

Ευγνώμονες εγκάρδιες ευχαριστίες προς την ευγενέστατη Συνασκουμένη Δέσποινα Μπόνου η οποία, επιστρέφοντας από την αγαπημένη μας Ιαπωνία μετέφερε στις αποσκευές της υπέροχες εμπειρίες και ένα κουτί γιαπωνέζικου τσαγιού το οποίο μου προσέφερε, γενόμενο αφορμή και έμπνευση για την παραπάνω "σημείωση". Πολύτιμο δώρο που δεν αρκείται σε τέρψεις ουρανίσκου αλλά διεγείρει συνειδήσεις, όπως το ίδιο το Ζεν, τούτο το τσάι κατάφερε να επανατοποθετήσει έννοιες και Αξίες αλλά και να προξενήσει έναν ευρύτερο προβληματισμό επί ουσιωδών ζητημάτων! Σε ευχαριστώ, Δέσποινα!   

Α.Η.Κ.

ΟΤΑΝ Ο "ΠΙΝΑΚΑΣ" ΕΙΝΑΙ "ΓΡΑΜΜΕΝΟΣ"!

     Ο νεαρός Χάρης εκπροσωπεί την 4η γενιά μιας οικογενείας αλογατάρηδων πρωταθλητών κι εκπαιδευτών και, όντας μόλις έντεκα ετών, ιππεύει επί...έντεκα χρόνια, αφότου, ενός μηνός ίππευσε για πρώτη φορά στην αγκαλιά του πατέρα του, συνεχίζοντας ως σήμερα να παραμένει στη ράχη του Ίππου. Και, ο εντεκάχρονος Χάρης ιππεύει καθημερινώς, ενώ, ταυτοχρόνως παρακολουθεί και ανταποκρίνεται στα σχολικά μαθήματά του καθώς και στις ατομικές υποχρεώσεις του.

     Σήμερα ενώ εξετέλεσε άψογα το πρόγραμμά του στην Έφιππη Τοξοβολία με τον Sepp ίππευσε και δεύτερον Ίππο ώστε να εκτελέσει και το καθημερινό του πρόγραμμα στην υπερπήδηση υψηλών εμποδίων!

     Τρεις συνεχείς ώρες ιππικής εργασίας ενός εντεκάχρονου παιδιού με ιδιαιτέρως δύσκολο πρόγραμμα δύο διαφορετικών απαιτητικότατων ειδών Ιππασίας χωρίς να ακούσουμε ούτε μία συλλαβή από το παιδικό του στόμα, όταν ...ενήλικες που ιππεύουν πολύ λιγότερο για αναψυχή "πολυβολούν" με ακατάληπτη λογοδιάρροια και προσπαθούν συνεχώς να ...δικαιολογήσουν δάνεια χρόνου...

     Και η πρόσφατη ανάθεση της εκπαιδεύσεως αυτού του πολλά υποσχόμενου υπερπηδητή, στην Έφιππη Τοξοβολία από τον Προπονητή Ιππασίας πατέρα του στη Σχολή των "Ελλήνων Κενταύρων", πέραν της αναγνωρίσεως της Σχολής μας η οποία μας γεννά αίσθημα υπερηφανείας, μας θέτει και ενώπιον τεραστίων ευθυνών τις οποίες αναγνωρίζει και αναλαμβάνει ο Εκπαιδευτής του.

     Πολλοί θα μπορούσαν να σκεφθούν ότι η είσοδος ενός τέτοιου χαρισματικού πλάσματος στην Ομάδα των "Ελλήνων Κενταύρων" της προσδίδει ένα τάχιστο πλεονέκτημα ενός "φτασμένου" Ιππέως ο οποίος σε ελάχιστα μαθήματα θα μπορούσε α αναδειχθεί σε πρωταθλητή Εφιπποτοξότη. όμως, η υπευθυνότητα που χαρακτηρίζει το έργο των "Ελλήνων Κενταύρων" κάθε άλλο παρά εκλαμβάνει την περίπτωση του Χάρη, όπως και όλων των μαθητών της, τόσον "επιδερμικά" αλλά με απόλυτο σεβασμό προς τις προσωπικότητές τους και το μέλλον τους.

     Για τον Εκπαιδευτή του, ο Χάρης, παρά την ηλικία του αποτελεί μια συγκροτημένη προσωπικότητα επί της οποίας ο πατέρας του έχει επενδύσει ένα μακροχρόνιο έργο προορίζοντάς τον ως υπερπηδητή εμποδίων και αυτή την επένδυση προσπαθείας, χρόνου και αποτελέσματος ο Εκπαιδευτής του είναι υποχρεωμένος, πρωτίστως, να σεβασθεί ενώ, παραλλήλως, αναλαμβάνει με επίγνωση των ευθυνών του και την, παράλληλη, εκπαίδευσή του στην Έφιππη Τοξοβολία.  

     Ο συνδυασμός των δύο διαφορετικών εκπαιδεύσεων, υπό τις εντελώς διαφορετικές προϋποθέσεις κάθε μιας εκπαιδεύσεως, απλώς, δυσκολότατος! Όμως, αν τα δυσκολότατα δεν τα καλοδεχόμαστε με επίγνωση αλλά και με χαμόγελο, ουδεμία πρόοδος στη ζωή μας μπορεί να υπάρξει!

     Στην περίπτωση του Χάρη δεν έχουμε "tabula rasa", δηλαδή, έναν "άγραφο πίνακα" πάνω στον οποίο μπορούμε άνετα να εγγράψουμε κάτι και, εν προκειμένω την "Έφιππη Τοξοβολία". Ο Χάρης είναι ένας "πίνακας γραμμένος", χαραγμένος θα λέγαμε με την διδασκαλία του ιππικού δόγματος της Υπερπηδήσεως Εμποδίων κι αυτή την "εγχάραξη" όχι μόνον δεν πρέπει, διδάσκοντάς τον Έφιππη Τοξοβολία, να "θαμπώσουμε" αλλά θα πρέπει να την υποστηρίξουμε ενώ τον εκπαιδεύουμε στη πολεμική μας τέχνη!

     Αυτό το οριακό σημείο διασυνδέσεως του νεαρού υπερπηδητή με την Έφιππη Τοξοβολία, ο Εκπαιδευτής του αντιμετωπίζει τώρα με βαθειά περίσκεψη προκειμένου να τον ανατάξει από "μνήμες" κατεστημένων "καθισμάτων", συνδυαστικής εφαρμογής βοηθημάτων, διευθυντικών τακτικών και, κυρίως, ισορροπίας, χωρίς τίποτε από τα "κεκτημένα" να χαθεί ή να αλλοιωθεί! Και η εκπαιδευτική πρόκληση είναι τιτάνια για όποιον υποψιάζεται από Ιππική!

     Κι ο, εσαεί, εκπαιδευόμενος ...Εκπαιδευτής είναι ευτυχής για την νέα πρόκληση που καλοδέχεται στο Ιππευτήριο με τον νέο, μοναδικό, μαθητή του! Διότι, αυτή είναι η προνομία της Σχολής των "Ελλήνων Κενταύρων", να έχει ως πρώτο μαθητή της τον ίδιο τον εκπαιδεύοντα!

     Ο Εκπαιδευτής του Χάρη αναλαμβάνει τον νεαρό Ιππέα με επίγνωση ότι τον καθιστούν υπεύθυνο για την πρόοδό του στην Ιππική Τέχνη οι τέσσερις γενιές διακεκριμένων αλογατάρηδων που εκπροσωπεί τούτος εδώ ο νεαρός, απόγονος, αλογατάρης! Κι έτσι, ο Χάρης ανεβάζει τον πήχη της Ομάδος των "Ελλήνων Κενταύρων" και τον πήχη εμπειριών του Εκπαιδευτή του, λόγος για τον οποίο του είμαστε ευγνώμονες!