Πεντέμιση το πρωί, το "βιολογικό ρολόι" μας ξύπνησε! Ολόφρεσκοι από την υπέροχη ατμόσφαιρα του παραπλήσιου ποταμού και της πλουσιότατης βλαστήσεως προετοιμάσαμε από τα υπάρχοντα μας τα απαραίτητα ροφήματα για να ξεχυθούμε προς το Καστρομονάστηρο που αγωνιούσαμε να το "πατήσουμε"!
Δέος προ της κεντρικής πύλης αυτού του μνημειακού Καστρομονάστηρου το οποίο η παιδεία μιας κοινωνίας διατηρεί σε άριστη κατάσταση δια μέσου των αιώνων.
Η Manasija έχει χαρακτηρισθεί επισήμως από την UNESCO (1979) ως πολιτιστικό μνημείο ιδιαίτερης σημασίας και μνημείο παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς (2010).
Η πρώτη περιήγησή μας στους εσωτερικούς χώρους του Καστρομονάστηρου προγραμματίσθηκε για τούτο το πρώτο πρωινό, έχοντας πολλά να δούμε, να μελετήσουμε και να θαυμάσουμε μέσα σ΄ αυτό το οχυρωτικό μνημείο που ανηγέρθη μεταξύ των ετών 1406 και 1418, από τον τοπικό Ηγεμόνα (Δεσπότη) Stefan Lazarević, υποτελή των Οθωμανών (!) αλλά και υποτελή και των Ούγγρων (!) μετά την κατανίκηση των Οθωμανών από τους Μογγόλους στη μάχη της Aγκύρας (1402) εν συνεχεία της οποίας κατάφερε να απαγκιστρωθεί ο ίδιος από την καταπιεστική κυριαρχία των Οθωμανών.
Στα Πωλητήρια των διαφόρων
μνημειακών χώρων, συνήθως, εκτίθενται προς πώληση ειδικές εκδόσεις που αναφέρονται
σε αυτούς και στο Πωλητήριο της Manasija δεν θα μπορούσε να υπάρξει εξαίρεση.
Εδώ, πέραν των διαφόρων αντικειμένων εκκλησιαστικού ενδιαφέροντος παντελώς ξένου
προς τα δικά μας «ζητούμενα», μία πολύ περιεκτική έκδοση με τον τίτλο «The Monastery of Manasija» ήλκυσε το ενδιαφέρον μας Ένα τομίδιο
96 σελίδων, κόστους μόλις 5 ευρώ (στην Σερβία το κόστος ζωής διατηρείται σε
λογικά επίπεδα), συγγεγραμμένο από μία τετράδα συγγραφέων (Gordana Simic, Dragoljub Todorovic, Marin Brmbolic και Radojka Zaric) άριστα τυπωμένο (2014) και εικονογραφημένο, υπό
την αιγίδα του Καστρομονάστηρου αλλά και του Σερβικού Ινστιτούτου για την
προστασία των πολιτιστικών μνημείων της χώρας, εντυπωσιάζει με την πληρότητα
των πληροφοριών του αλλά και με το θάρρος της ιστορικής διατυπώσεώς του αναφερόμενο
απεριφράστως και από την πρώτη σελίδα
του στην ιδιότητά του ως υποτελούς των Οθωμανών και των Ούγγρων, του Ηγεμόνος-κτήτορος
Stefan Lazarevic. Και όσοι σκεπτόμενοι, αναλογιζόμενοι τους συσχετισμούς των χριστιανικών
νοοτροπιών και χαρακτήρων μπορούν να καταλήξουν σε συμπεράσματα αποφυγής των
αβραμικών δογμάτων τα οποία, ενώ συμφέρουν αυτούς που τα επινόησαν και τα
προωθούν, άγουν σε υποτέλειες και πνευματικά σκότη!
Καταγόμενος από μία θρησκόληπτη οικογένεια και με μία μητέρα η οποία κατέληξε καλόγρια, ο Stefan Lazarević μπορεί να άφησε πίσω του ένα μνημειακό οχυρό όπως αυτό της Manasija αλλά, τόσο η προσωπική ζωή του όσο και ο άδοξος θάνατός του απλώς επιβεβαίωσαν την σπατάλη της ζωής ενός παγιδευμένου σε δογματικές εμμονές όταν ο πόλεμος προσκαλεί σε α ν υ π ό τ α κ τ ο ν ένοπλο αγώνα!
Ο Stefan Lazarević πέθανε από ...ανακοπή κατά την διάρκεια ενός ψυχαγωγικού κυνηγίου από εκείνα που συνήθιζαν οι πλούσιοι Ηγεμόνες των οποίων η καθημερινότητα υπερεκαλύπτετο από τους δούλους την ύπαρξη των οποίων συγχωρεί (επιτάσσει!) ακόμη και η πλέον φιλάνθρωπη θρησκεία και τάφηκε μέσα στη Manasija και στον εμπεριεχόμενο ναό όπου ο τάφος του προσελκύει την περιέργεια των επισκεπτών. Sic transit...!
Η όλη αρχιτεκτονική του η οποία ανήκει στην σερβική Σχολή "Morava" εγγράφεται μέσα σε ένα υψηλό οχυρωτικό περιτείχισμα οριζόμενο από ένδεκα πύργους, ενώ οι 104, συνολικώς, καταχύστρες (ζεματίστρες, αγγλ.: machicolations) αποτελούν ένα άτυπο "σήμα κατατεθέν".
Το Καστρομονάστηρο "ορίζεται" ανάμεσα στην (ασφαλτοστρωμένη, πλέον) δημοσιά δύο λωρίδων προς βορρά και από τον ποταμό Resava προς νότο. Και η κάτοψη του όλου συγκροτήματος φαίνεται στο σχέδιο που εκτίθεται στην είσοδο του Καστρομονάστηρου.
Είναι δε χαρακτηριστικό ότι η εμφανής στον περαστικό, βορειοδυτική, οχυρωτική τοιχοποιία και πύργοι είναι σε πολύ καλύτερο αποτέλεσμα συντηρήσεως απ΄ ό,τι η νοτιοανατολική, συμπεριλαμβανομένων, ασφαλώς και των καταχυστρών, κάτι που μαρτυρά και πάλι την προτεραιότητα στο "φαίνεσθαι" και σε αυτή την περίπτωση, μιας κι η νοτιοανατολική πλευρά δεν είναι ορατή από περαστικούς και επισκέπτες λόγω διαμορφώσεως του περιβάλλοντος εδαφικού χώρου.
Εν προκειμένω θα ευχόμασταν την σοβαρότερην αντιμετώπιση της υποχρεώσεως συντηρήσεως της νοτιοανατολικής πλευράς της οχυρωτικής τοιχοποιίας και πυργοποιίας παρατηρώντας ανησυχαστικές ενδείξεις αποσαθρώσεως με ό,τι αυτό συνεπάγεται μέσα στον χρόνο.
Διότι, πράγματι, το συγκεκριμένο μνημειακό οικοδόμημα του Ηγεμόνος Stefan Lazarević με τις οχυρώσεις του αποτελεί ένα πολύ σημαντικό επίτευγμα σερβικής οχυρωτικής αρχιτεκτονικής του ύστερου Μεσαίωνος.
Περιηγούμενοι τους εσωτερικούς χώρους της Μanasija εκτιμήσαμε, κατ' αρχήν, την τάξη και την καθαριότητα κάθε σημείου της, κάτι που κατά πάσα πιθανότητα πιστώνεται στο πολυάριθμο ανδρικό εργατικό δυναμικό που υποστηρίζει το Καστρομονάστηρο το οποίο φιλοξενεί, βεβαίως, γυναίκες μοναχές.
"Αχόρταγο" το μάτι μας σκαρφάλωνε σε όλη το εσωτερικό "ανάγλυφο" του περιτοιχίσματος, παρατηρώντας κάθε λεπτομέρεια και, βεβαίως, κάθε δείγμα τοξοθυρίδος.
Οι διαφορετικές ποιότητες κονιαμάτων, οι διαφορετικές ποιότητες δομικών υλικών, οι προσθαφαιρέσεις στοιχείων κατά εποχές, όλα εδώ μέσα μαγνητίζουν το ενδιαφέρον του επισκέπτη-μελετητή οχυρωτικών έργων.
Kαι οι «Έλληνες Κένταυροι» επί των …επάλξεων!.
Διττός ο χαρακτήρας κάθε καστρομονάστηρου,
αφ΄ ενός φρουριακός-στρατιωτικός και, αφ΄ ετέρου, θρησκευτικός. Ευνόητον ότι
την Ομάδα των "Ελλήνων Κενταύρων" θα την ενδιέφερε μόνον ο φρουριακός
χαρακτήρας της σερβικής Manasija. Κι ενώ οι επάλξεις της είναι αποκεκλεισμένες από την πρόσβαση
επισκεπτών, οι "Έλληνες Κένταυροι" καταφέραμε να σταθούμε πάνω σ΄
αυτές και ν' αγναντέψουμε προς τα δυτικά, προς τη κωμόπολη του Despotovac αφήνοντας το βλέμμα να κυλήσει στο κατηφορικό τοπίο και στο χρόνο... Έτσι,
όπως εκείνοι οι αμύντορες των τειχών της που περίμεναν με αγωνία την εμφάνιση
των ακάθεκτων μαχητών του Murat. "Πινελιές" λεπτόγραμμης εμπειρίας που συνθέτουν τον πίνακα
της ψυχής του πολεμιστή, του συνεχιστή των παραδόσεων των αναγεννησιακών
Ελλήνων Στρατιωτών στη Δύση, δηλαδή, των "Ελλήνων Κενταύρων"!
Έτσι και εμείς, περιδιαβαίνοντας τούτο τον χώρο και μελετώντας τον νιώσαμε τα βιολογικά "ενεργειόμετρά" μας στα ...peak τους, σε πολλά σημεία αποφασίζοντας να κάνουμε σε ένα από αυτά τον "Κύκλο" μας με δύο βασικά ερωτήματα: (1) για ποιο λόγο πιστεύουμε ότι ιδρύθηκε η Ομάδα μας και (2) για ποιο λόγο συμμετέχουμε σε αυτήν.
Ο "Κύκλος" μας έγινε στην ερειπωμένη, άλλοτε, τραπεζαρία, την μεγαλύτερη μοναστηριακή τραπεζαρία της Σερβίας, η οποία κάηκε στη μεγάλη καταστροφική πυρκαϊά του 1456, ένα οικοδόμημα νοτίως του κυρίως ναού διαστάσεων 32Χ16.8 μ. ικανό να φιλοξενήσει έως και 300 άτομα. Εδώ, οι "δονήσεις" του χώρου ...απίστευτες και ο σκοπός του "Κύκλου" ήταν η δειγματοληπτική αξιολόγηση της κατανοήσεως των δύο αυτών βασικών παραμέτρων που εξέφραζαν τα ερωτήματα στην συνείδηση των προσερχομένων Μελών στην Ομάδα των "Ελλήνων Κενταύρων", οπότε, επικεντρωθήκαμε στις τοποθετήσεις του Μάριου ο οποίος βρίσκεται ελάχιστο χρόνο κοντά μας και του Ιωάννη ο οποίος βρέθηκε για ...πρώτη συμμετοχή σε δράση της Ομάδος μας!
Εύστοχος και ακαριαίος ο Μάριος, σαν αεροσκάφος καθέτου βομβαρδισμού, σαν ένα "StuKa", μας εκτόξευσε την ...αεροτορπίλλη του η οποία με έναν εκκωφαντικό κρότο στην ακοή μας σκιαγράφησε μία λακωνικότατη όσο και ακριβή απάντηση.
Ο Ιωάννης, δίκην ηλεκτρικής εκκενώσεως μας (κατ-)έπληξε με την επίσης ευστοχότατην απάντησή του υψηλού voltage! Μιαν απάντηση απρόσμενα περιεκτικότατη για έναν που μόλις βρέθηκε ανάμεσά μας!
Και τον Ιωάννη τον χαρήκαμε και την επόμενη ημέρα όταν μας έδωσε την εικόνα ενός πραγματικού αναγεννησιακού Έλληνος Στρατιώτη που ξεπετάγονταν από "χωσιά", έτσι όπως σαλτάριζε πάνω από τον Resava για να βγάλει φωτογραφίες φυσικού τοπίου
Ένας από του πιο ωραίους και ωφέλιμους "Κύκλους" των "Ελλήνων Κενταύρων" κατάφερε να διεξαχθεί στην Σερβία, σε ένα ιστορικό Καστρομονάστηρο που μας προσέφερε το προνόμιο της υψηλής αυτοσυγκεντρώσεως στο πλέον καίριο ζήτημα που μας αφορά όλους ως Μέλη αυτής της Ομάδος, κάνοντάς μας ευγνώμονες στην πάντοτε ωφέλιμη ειμαρμένη της εφιπποτοξοτικής μας φαμίλιας.
Και μία από τις αξέχαστες στιγμές του Ιδρυτή της Ομάδος ο οποίος, σε σχέση ισοτιμίας με τα Μέλη της, απλό Μέλος κι αυτός, απολαμβάνει την πνευματικήν ανέλιξη αγαπημένων παιδιών που ανακαλύπτουν την αλήθεια του κόσμου, πλάι στον Ίππο και με το Τόξο στο χέρι!
Ο περιβάλλων φυσικός χώρος της διοργανώσεως πέραν πάσης περιγραφής φυσικού κάλλους και εναλλαγών τοπίου!
Ένας ποταμός, ο Resava, να διαμορφώνει ονειρεμένα σημεία διελεύσεων και να μας κρατά εκστατικούς μπροστά στη γάργαρη ροή του.
Μία χλωρίδα απίστευτης βιοποικιλότητος, ανέγγιχτη από τον Άνθρωπο και τις όποιες παρεμβάσεις του.
Κι ο κόσμος να χαίρεται αυτή την υδάτινη ευλογία της θεάς Φύσεως κολυμπώντας ανέμελος στην αγκαλιά των ποταμίσιων πνευμάτων.
Γύρω, τα αγαπημένα μας τετράποδα έκαναν την γραφική παρουσία τους έτοιμα να δεχθούν στις ακούραστες ράχες τους επισκέπτες.
Και ολόγυρα, πολλά οργανωμένα αναρριχητικά πεδία για όποιον ήθελε μια διαφορετική "συγκίνηση"
Εδώ, σ΄ αυτή την περιοχή, όχι τυχαία ο Stefan Lazarević ίδρυσε την Manasija ως τελευταία του "κατοικία" κι όσο κι αν "θρησκεύονταν" σε ανθρωποκατασκεύαστο "θεό", στο βάθος έδειξε κι αυτός ότι υποκλίνονταν στην θεϊκή Φύση ως μόνη, πραγματική, θεότητα του κόσμου!
Πέραν πάσης προσδοκίας η προσέλευση κοινού σε αυτή την διοργάνωση! Και η μικρή ιδιοκατασκεύαστη γέφυρα που ένωνε τις δύο "πτέρυγες" του χώρου της μεγάλης εκδηλώσεως πάντα ..."μποτιλιαρισμένη" από κόσμο ο οποίος βάδιζε πάνω της τόσο αργά εξασκώντας την ...υπομονή του.
Από πλευράς διοργανωτών όμως, τα πάντα είχαν προβλεφθεί με ...σοφία, ώστε η εξυπηρέτηση συμμετεχόντων και κοινού να είναι σε κάθε περίπτωση άψογη.
Στο πλαίσιο αυτής της καλοσχεδιασμένης εξυπηρετήσεως και η πρόνοια των δωρεάν προσφερομένων γευμάτων, τριών ημερησίως, στους 600 συμμετέχοντες με την χορήγηση ειδικών κουπονιών που αντιστοιχούσαν σε ένα, πραγματικά, καλομαγειρευμένο και ποιοτικό φαγητό το οποίο σε πνεύμα ομαδικότητος απολαμβάναμε στις, επί τούτου, υπαίθριες κοινές τράπεζες.
Μπορεί η πληθώρα των συμμετεχόντων να δημιουργούσε τεράστιο όγκο αναμενόντων στο πάγκο του μαγειρείου όμως η διεκπεραίωσή μας ήταν ταχύτατη χωρίς κανένα πρόβλημα ή καθυστέρηση, λεπτομέρεια κρίσιμη για μία τέτοια διοργάνωση.
Πάντοτε συντεταγμένοι ως Ομάδα κι εμείς, στην "ουρά" για το πρωινό, το γεύμα ή το δείπνο, χαρήκαμε τα σέρβικα φαγητά που είχαν ως βάση το κρέας και τα καλοβρασμένα όσπρια, όπως εκείνα τα θεσπέσια φασόλια με την καυτερή πιπεριά και τα μοσχομυριστά χοιρινά λουκάνικα που θα μας μείνουν αξέχαστα...
Βεβαίως, τα πάντα είχαν προβλεφθεί ολόσωστα σε ένα τέτοιο event, όπως, επί παραδείγματι η μόνιμη παρουσία αστυνομίας, ασθενοφόρου, νοσηλευτών-διασωστών και εθελοντών.
Λόγω της διαμορφώσεως του περιβάλλοντος χώρου με πολλές φυσικές "παγίδες", αλλά και λόγω των μαχητικών δραστηριοτήτων, ήταν χαρακτηριστική η διασπορά των διασωστών σε πολλά σημεία του οργανωτικού χώρου και η διαρκής εγρήγορσή τους για κάθε ενδεχόμενο!
Kαι κάτω από αυτές τις συνθήκες έφτασε σιγά-σιγά η ώρα του πρώτου επίσημου défilé της διοργανώσεως στο οποίο, βεβαίως, θα παρίστατο και η Ομάδα μας με μία προσυνεννόηση "τελευταίας στιγμής" για την δυνατότητα μιας επιδείξεως Έφιππης Τοξοβολίας την οποία ζητήσαμε και, ευγενέστατα η οργανωτική επιτροπή απεδέχθη ενημερώνοντάς μας ότι θα φροντίσει να μας διατεθούν Ίπποι οι οποίοι, βεβαίως, δεν θα ήταν εκπαιδευμένοι στην Έφιππη Τοξοβολία, κάτι που θα επιχειρούσαμε εμείς λίγο πριν την εκδήλωση του défilé, λαμπρή εκπαιδευτική "πρόκληση" για μας την οποία αποδεχθήκαμε με χαρά.
Η διοργάνωση είχε προβλέψει δύο "Σταύλους" για το défilé.
Ο ένας "Σταύλος" με λευκά Lipizaner ο οποίος θα υπηρετούσε τις ήδη και από καιρού σχεδιασμένες ανάγκες επιδείξεων της σκηνικής παραστάσεως.
Ο άλλος "Σταύλος" με δύο εξαιρετικά, ορφνά, τετράποδα τα οποία θα αφήνονταν στη δική μας εκπαίδευση (περίπου μία ώρα προ της επιδείξεως) ώστε να τα προετοιμάσουμε οι ίδιοι για την εκτέλεση της επιδείξεως Έφιππης Τοξοβολίας.
Μεταβαίνοντας ενωρίς, στον χώρο της σκηνής διαπιστώσαμε με έκπληξη ότι ο προβλεπόμενος διάδρομος καλπαστικών διαδρομών για την επίδειξή μας ήταν ανάμεσα στους θεατές, από την μία πλευρά και στην σκηνή με τους τεχνικούς και τα μηχανήματα από την άλλη. Βεβαίως και θα μπορούσαμε να αναλάβουμε την ευθύνη της τελικής διεξαγωγής μιας επιδείξεως υπό τους παρόντες όρους που περιόριζαν την ασφάλεια των τοξεύσεων, όμως αποφασίσαμε αμέσως να μην την αναλάβουμε, σεβόμενοι την διοργάνωση, το κοινό αλλά και την υποχρέωση των "Ελλήνων Κενταύρων" να διατηρούμε μ η δ ε ν ι κ ό τον δείκτη ατυχημάτων των δράσεών μας!
Παρά ταύτα, όταν λίγη ώρα πριν την έναρξη, η ευγενέστατη Σέρβα Ιππαγωγός, μας έφερε τα δύο αξιολάτρευτα τετράποδα που μας προόριζε η φιλόφρων διοργανωτική επιτροπή, ξεκινήσαμε να τα εξοικειώνουμε αμέσως με την Σημαία και το Τόξο αν και ήδη γνωρίζαμε ότι ως εκ των συνθηκών διατάξεως κερκίδων και σκηνής δεν θα πραγματοποιούσαμε την επίδειξη, όπως, άλλωστε, αμέσως το δηλώσαμε!
Για μας δεν θα έπρεπε να πάει χαμένη η οποιαδήποτε ευκαιρία εκπαιδεύσεως Ίππου και μία τέτοια είχαμε τώρα μπροστά μας και ο Ιφικράτης μας συνεργάσθηκε έξοχα με τους δύο Ίππους απολαμβάνοντας μιαν έκτακτην εκπαιδευτική εμπειρία για τον εαυτό του αλλά και βοηθώντας τους δύο Ίππους να βελτιώσουν και τις δικές τους εμπειρίες, εμπιστευόμενοι περισσότερο τον συνεργάτη-Άνθρωπο!
Στην αρχή, ο Ιφικράτης κάλπασε σε μείζονα ταχύτητα τους Ίππους που συναντούσε μπροστά του για πρώτη φορά! Εξαιρετική η ευστάθεια και η ικανότητα διευθύνσεως του Αρχηγού των Παραρτημάτων Χαλκίδος και Σχηματαρίου Γ. Σταυριανόπουλου-Ιφικράτους την απολαύσαμε οι λίγοι παρατυχόντες στην σκηνή του défilé λίγο πριν αρχίσει η εκδήλωση! Κι αυτές οι "εξεταστικές" ευκαιρίες επιβεβαιώνουν την σοβαρότατην εκπαίδευση η οποία λαβαίνει χώρα στη Σχολή των "Ελλήνων Κενταύρων".
Κατόπιν ξεκινήσαμε την απο-ευαισθητοποίηση του Ίππου έναντι της Σημαίας, αργά, προσεκτικά και με "ολοστρόγγυλη" κίνηση, ξέροντας ότι ο περιορισμένος χρόνος και το ενδεχόμενο λάθους θα μπορούσε να "κάψει" τον Ίππο.
Υπέροχοι χαρακτήρες τα δύο τετράποδα τα οποία μας είχε διαθέσει η οργανωτική επιτροπή, δεν μας δυσκόλεψαν καθόλου σ΄ αυτή την διαδικασία προσφοράς προς τα ίδια, ανεξαρτήτως αν δεν τα προορίζαμε για χρήση μας.
Αν δεν είσαι έτοιμος να προσφέρεις στον Ίππο μια όμορφη εμπειρία ζωής ανεξαρτήτως ανταποδόσεώς του, τότε δεν έχεις θέση πλάι του!
Σε λίγο ξεκινούσαμε την διαδικασία συμφιλιώσεώς τους με το Τόξο, με την ίδια διάθεση ανιδιοτελούς προσφοράς προς τα αγαπημένα μας τετράποδα και καθώς αυτά μας πλησίασαν χνωτίζοντας το πρόσωπό μας, στα αφτιά μας ήχησε η μελωδικότητα της φωνής του Vásáry André στο "Once Upon a Time in the West" του Moricone... Παράξενες εμπειρίες που μόνον η Ομάδα των "Ελλήνων Κενταύρων" μπορεί να προσφέρει στα Μέλη της...
Εκείνο, όμως, που θα πρέπει να σημειωθεί είναι ότι για πρώτη φορά στη Σχολή μας επεχειρήσαμε μια τέτοια διαδικασία σε έναν σκηνικό χώρο υπό τους εκκωφαντικούς ήχους των υπό δοκιμή μεγαφώνων της παραστάσεως που ηχούσαν από ώρας, κάνοντας το τοπίο να ...σείεται!
Η όλη εκπαιδευτική διαδικασία από πλευράς μας έγινε με τρομερή καταβολή ...φωνητικών δυνάμεων ώστε να ακουγόμαστε μέσα στο γενικό πανδαιμόνιο το οποίο καμία φωτογραφίς -ευτυχώς- δεν μπορεί να "μεταφέρει" καταφέρνοντας, μάλιστα, να "ακούμε" κι έναν Vásáry André να τραγουδά αποκλειστικά για ...μας!
Και δεν υπάρχουν λόγια για να περιγράψουμε τις αντιδράσεις των Ίππων μας οι οποίοι εκινούντο και ...μάθαιναν προ των ..."φονικών" μπάσων που έκαναν να πάλλεται ακόμη και το τεράστιο ...πρανές προ τoυ Καστρομονάστηρου το οποίο σε λίγη ώρα θα φιλοξενούσε τις χιλιάδες των θεατών που ήδη είχαν συρρεύσει στον οργανωτικό χώρο από το απόγευμα.
Διατηρώντας την ...ζενική απάθειά μας, πείσαμε τους Ίππους μας να μας μιμηθούν και, περιέργως πως, εν μέσω πανδαιμονίου εκκωφαντικών μπάσων και ηλεκτρονικών παρασίτων, Ίπποι και "Έλληνες Κένταυροι" συνεργασθήκαμε στην "συμφιλίωση" με το Τόξο, ακολουθώντας την κλασική τακτική μας η οποία και εδώ, απεδείχθη αποτελεσματικότατη!
Και ο Ιφικράτης μας, με αυτοκυριαρχία και πειθαρχία εκτελέσεως στις κατευθύνσεις που του δίδονταν κατάφερε να οδηγήσει τους Ίππους στο επιθυμητό σημείο ταυτοποιήσεως και αποδοχής Τόξου και βελών ως "αποχαιρετιστήριο" δώρο στα τετράποδα πλάσματα που τόσο τυχαία βρέθηκαν μπροστά μας!
Ωστόσο, το περίφημο défilé έφτανε στην έναρξή του, ενώ χιλιάδες θεατές είχαν κατακλύσει το περιφερειακό πρανές της βορειανατολικής πλευράς του Καστρομονάστηρου, με τις διάσπαρτες γιγαντοοθόνες να προϊδεάζουν για τα ...επερχόμενα και τα ηχεία να μας δονούν με υπέροχους Σέρβους τραγουδιστές σε εξαιρετικά τοπικά ακούσματα.
Η προσέλευση κοινού και VIP συνεχίσθηκε μέχρι και την έναρξη και η παρουσία ενστόλων Σέρβων αξιωματικών έντονη! Φαίνεται ότι ο σερβικός στρατός δεν πάσχει από τα ενοχικά σύνδρομα των ενστόλων γραικύλων δημοσίων υπαλλήλων και η εκεί στρατιωτική υπερηφάνεια είναι ενδεικτική ενός υγιούς σώματος εθναμυντόρων!
Αθόρυβα μέσα στο σκοτάδι και ακολουθώντας το ρεύμα του ποταμού Resava, οι 600 συμμετέχοντες άρχισαν να πλησιάζουν αθέατοι από τους θεατές την κεντρική σκηνή, μέσα σε ένα χαμηλωμένο διάδρομο καλυμμένο από βλάστηση> Εύρημα υπέροχο που ξαφνικά παρουσία σε έναν ολόκληρο στρατό από το "πουθενά" στα έκπληκτα μάτια των θεατών, μέσα σε μία γενική νυκτερινή ευωχία!
Φυσικά, οι "Έλληνες Κένταυροι" με την εθνική Σημαία μας στα χέρια του Μάριου και Ιωάννη και την Σημαία της Ομάδος μας στα χέρια του Ιφικράτους σε περίοπτη θέση ανάμεσα σε μαχητές-εκπροσώπους διαφόρων εποχών και πολεμικών τεχνών.
Εξαιρετική, εν μέσω όλων και η Τουρκική αντιπροσωπεία η οποία έσπευσε να μας αγκαλιάσει και να μας χαιρετήσει εγκάρδια όπως, άλλωστε, οι φιλοφρονέστατοι γείτονές μας συνηθίζουν όπου μας χαιρετούν ενώ και εμείς την επομένη ημέρα τους επισκεφθήκαμε στη σκηνή τους για να τους συγχαρούμε για την εξαιρετική εμφάνισή τους!
Ο Ιφικράτης, με τούτη την ευκαιρία, δεν παρέλειψε να κρατήσει στο χέρι του για πρώτη φορά ένα αρπακτικό, νιώθοντας την εισαγωγική, μεγάλη, συγκίνηση της Ιερακοθηρίας!
Αυτές οι διοργανώσεις αποτελούν μεγάλες ευκαιρίες για όλους τους συμμετέχοντες να βιώσουν έντονες συγκινήσεις και ο Ιφικράτης μας, ως Αρχηγός Αποστολής θα έχει πολλές να θυμάται, όπως και τα υπόλοιπα Μέλη μας εδώ, στη Manasija.
Αλλά, επί σκηνής, το "γλέντι" είχε αρχίσει με εντυπωσιακές εμφανίσεις μαχητικών ομάδων που αλληλοσυμπλέκονταν ...επικά, χωρίς "χορογραφικά" φτιασιδώματα, προσπαθώντας με τσεκούρια, κεφαλοθραύστες, κοντάρια και σπαθιά να ρίξει η μια την άλλη στο έδαφος!
Τώρα, ακούγονταν τα διάφορα όπλα να βροντάνε πάνω στις πανοπλίες και να πέφτουν, πραγματικά, καταγής όσοι άτυχοι πολεμιστές υποδέχονταν τα πραγματικά χτυπήματα!
Με 600 επί σκηνής, Ανθρώπους, Ίππους, αρπακτικά και ό,τι βάλει ο νους, ήταν φυσικό και παρά τα διαχωριστικά των κερκίδων των θεατών, οι εικόνες να μη διαχωρίζουν σκηνικούς πρωταγωνιστές και κοινό και όλοι μαζύ να δείχνουν σαν ένα θέατρο πολέμου!
Η σφοδρότητα των συμπλοκών ήταν τόσο μεγάλη αλλά και φυσική, χωρίς τίποτε το θεατρικό, που πολλοί συμμετέχοντες, συχνά, στέκονταν παράμερα να πάρουν δυνάμεις ώστε να συνεχίσουν μέχρι βιαίας καταβολής του αντιπάλου! Και, αν πρόσεχε κανείς τα όπλα τους, κάθε άλλο παρά "θεατρικά" ήσαν!
Και με ακρίβεια όπλων και εμφανίσεων, όλοι οι επί σκηνής ανέδειξαν τέχνες πολέμου όπως ακριβώς επί διαφόρων εποχών, με σοβαρότητα και ακρίβεια, ενώ οι χιλιάδες των θεατών παραληρούσαν όρθιοι επί δύο ώρες στο τεράστιο κατηφορικό πρανές.
Εξαιρετική και η διαρκής ανάλυση των δρωμένων από εξέδρας με άμεση παρουσίαση από τις γιγαντοοθόνες που βρίσκονταν διάσπαρτες σε όλο τον οργανωτικό χώρο ακόμη και στην εξωτερική δημοσιά μπροστά στις οποίες μεγάλες ομάδες θεατών παρακολουθούσαν τα επί σκηνής τα οποία μετεδίδοντο απευθείας από drone το οποίο χρειάστηκε να κατεβεί προς ανεφοδιασμό μπαταριών!
Κι αυτό το διεθνές πανηγύρι κράτησε μέχρι αργά το βράδυ με τους θεατές σε πλήρη διάδραση με τους επί σκηνής και το βορειοανατολικό τείχος της Manasija να πάλλεται από τις δονήσεις των επί σκηνής συγκρούσεων!
Η δεύτερη ημέρα του "Just Out 2019" ήταν εξίσου συναρπαστική με την πρώτη και, πάντα, με χιλιάδες κοινού που έφτανε στο χώρο δημιουργώντας το γνωστό "μποτιλιάρισμα" στη μικρή γέφυρα που συνέδεε τις δύο όχθες του ποταμού Resava όπου και οι δύο οργανωτικοί χώροι του event.
Το πρωινό μέχρι και το απόγευμα ήταν αφιερωμένο σε αγώνες πεζοπόρων συγκρούσεων θωρακοφόρων και Σπαθιστών σε ειδικούς χώρους, στη πλευρά του παραδοσιακού στρατοπέδου, βραδυνές πολεμικές επιδείξεις στην απέναντι πλευρά όπου και η εξέδρα και πολλά άλλα. Παντού το αδιαχώρητο αλλά η τεράστια έκταση του χώρου που προσέφερε στη διάθεση της διοργανώσεως η μονή έκανε την συμμετοχή στα δρώμενα ευχάριστη!
Ένα πολεμικό Φεστιβάλ στην Ευρώπη αποδεικνύεται πολύ πιο μαζικό από το οποιοδήποτε αντίστοιχο "κομματικό" που έχουμε συνηθίσει και αρκούμεθα στο τόπο μας, βλέποντας αμήχανες ομαδούλες να πλασάρουν κακαίσθητο μικροκομματισμό ρυπαίνοντας πλατείες και πάρκα με "μαιάνδρους" και "σφυροδρέπανα"! Εδώ, σ΄ αυτή την γιορτή του πολέμου, τα πάντα εύτακτα, καθαρά (παρά το πλήθος...) και δυναμικά, με λίγα λόγια ...γενναία και καλαίσθητα, για να περάσουν μηνύματα ρωμαλέας αξιοπρεπείας σε όσους είχαμε την τύχη να παρευρεθούμε!
Παρά ταύτα, δεν έλειψε καθόλου και η διασκέδαση και η τέρψη όπως δικαιούται κάθε πολεμιστής!
Σ' αυτό το στρατόπεδο υπήρχαν όλα όσα θα έβλεπε κανείς σε ανάλογους χώρους αιώνες πριν...Με άλλα λόγια κι εδώ σερβίρονταν ..."σουβλάκια" αλλά με την αισθητική ποιότητα που ταιριάζει στη φιλοσοφία της εκδηλώσεως και στην παιδεία διοργανωτών και κοινού.
Αναπαραστατικό σκηνών του ιπποτικού μεσαίωνος, το παραδοσιακό στρατόπεδο φιλοξένησε πειστικές "εικόνες" και μηνύματα με τα όσα έφεραν εδώ, μαζύ τους, από τις διάφορες ευρωπαϊκές χώρες απ΄ όπου ξεκίνησαν οι συμμετέχοντες.
Και διάφοροι χειροτέχνες συνέχισαν κι εδώ να παράγουν διάφορα δημιουργήματα επάνω στους πάγκους τους, όπως εκείνες τις αλλοτινές εποχές.
Σε αυτές τις διοργανώσεις όλοι ξέρουμε ότι μπορούμε να αγοράσουμε πολύ ενδιαφέροντα αντικείμενα σε ιδιαιτέρως λογικές τιμές κι εδώ, πράγματι, μπορούσε κανείς να προμηθευτεί ακόμη και θαυμάσια χειροποίητα Τόξα σε πολύ χαμηλές τιμές.
Το παραδοσιακό στρατόπεδο, από κάθε άποψη, ήταν μία καλή "περιοχή" ξεναγήσεως στον ευρωπαϊκό μεσαίωνα με πλείστα όσα "εποπτικά μέσα διδασκαλίας" που μπορούσε ο επισκέπτης να χαρεί και να αξιοποιήσει.
Αξιοπρόσεκτοι οι Σπαθομάχοι στον ειδικό χώρο, υπό τα βλέμματα χιλιάδων θεατών, προσέφεραν θέαμα αλλά, κυρίως, διδασκαλία!
Εναλλασσόμενα τα ζεύγη των Σπαθιστών, προσέφεραν επί ώρα ό,τι θεαματικότερο από πλευράς φυσικών εμπλοκών όπου ο στόχος δεν ήταν η σπάθη αλλά το σώμα του αντιπάλου.
Αυτοί οι μονομάχοι, σε κάθε τους βηματισμό, σε κάθε τους σπαθισμό, παρέπεμπαν στον πάγιο κανόνα της διατηρήσεως της επιθετικής πρωτοβουλίας που εγγυάται την νίκη! Κανόνας στη Σπαθασκία αλλά και στην ίδια την ζωή!
Και λίγο παραπέρα, το "ριγκ" των ομαδικών αγωνιστικών συγκρούσεων μεσαιωνικών θωρακοφόρων περικυκλωμένο από ένα παθιασμένο φιλοθεάμον κοινό χιλιάδων φανατικών του είδους! Πραγματικό ...μακελειό και όχι σαν εκείνα τα ιμιτασιόν των γραικύλικων ...tabloeid!
Εδώ οι τσεκουριές επί των πανοπλιών των συναγωνιζομένων ομάδων δεν αστειεύονταν καθόλου!
Και τα αποτελέσματα των άγριων καταφορών τεκμηριώνουν επί του ...εδάφους ότι ο Πόλεμος δεν είναι σκηνική ...περατζάδα!
Άξια προσοχής η όλη διοργάνωση αυτών των, επιμέρους, αγώνων με μύριες όσες παραμέτρους που επέτρεψαν την ομαλή διεξαγωγή τους αλλά και την προσφορά ενός υπερθεάματος σε πάμπολλους θεατές.
Μία σειρά συγκρούσεων εναλλασσομένων ομάδων μαχητών υπό τον έλεγχο ειδικών κριτών και με την εφαρμογή συγκεκριμένων κανόνων, κατέληξε στην ανάδειξη της καλύτερης ομάδος με τις σχετικές απονομές κυπέλλων κλπ.
Επίσης, οι κριτές με συγκεκριμένα, πάντοτε, κριτήρια, ανέδειξαν και τον καλύτερο μαχητή του τουρνουά υπό τα φρενήρη χειροκροτήματα του κοινού στο οποίο σημειώθηκαν και ...λιποθυμίες από την συγκίνηση!
Όμως, μετά από όλα τούτα ποια ακριβώς ήταν τα δικά μας συμπεράσματα που μεταφέραμε στις "αποσκευές" μας, επιστρέφοντας από την Manasija; Τι σκέφτονταν οι "Έλληνες Κένταυροι" που πέρασαν αλησμόνητες στιγμές στη κεντρική Σερβία σε μία διοργάνωση που ξεπερνά κατά πολύ και τις απαιτητικότερες προσδοκίες; Ιδού, τα συμπεράσματά μας:
1. 'Οπως το φως έχει ως εχθρό του το σκότος, έτσι και μία πεφωτισμένη Δεσποτεία χάνει την λάμψη της όταν την αγγίζει το θεοκρατικό σκότος. Όταν ο Ηγεμόνας υποκαθιστά το μαχητικό του χρέος με θεοκρατικές παρεκκλίσεις σκοταδιστικής θρησκοληψίας, τότε οι ταπεινωτικές υποτέλειες είναι τα μόνα αναμενόμενα! Εκεί όπου η σπάθη παροπλίζεται αντικαθιστάμενη από τα κομποσχοίνια, εκεί η υποταγή είναι φυσικό επακόλουθο και, ας μη ξεχνάμε, η Σερβία υπέστη σειρά υποταγών με βαρύτερη κατάληξη, εκείνη στα σοβιέτ!
2. Κατά κανόνα, οι Ίπποι είναι εκπαιδεύσιμοι στην Έφιππη Τοξοβολία. Χρόνος και υπομονή χρειάζεται! Αντιθέτως, οι Άνθρωποι δεν οιωνίζουν πλειονότητα δεξιότητος στην Έφιππη Τοξοβολία, αλλά τούτο είναι το λιγότερο.
3. Ακόμη και υπό τις πλέον αντίξοες περιβαλλοντικές και άλλες συνθήκες, ο Ίππος δύναται να επικοινωνήσει σωστά με τον Άνθρωπο και να εκτελέσει τις εντολές του. Από τον Άνθρωπο εξαρτάται η καλή επικοινωνιακή γεφύρωση και από την ικανότητά του να διατηρείται απαθής στα εξωτερικά ενοχλήματα.
4. Το εκπαιδευτικό σύστημα μυήσεως του νεολέκτου Ίππου στην Έφιππη Τοξοβολία το οποίο ακολουθεί η Σχολή των "Ελλήνων Κενταύρων", όντως, είναι αποτελεσματικότατο και ταχύτατο.
5. Ακόμη και οι εμπειρότεροι διοργανωτές είναι φυσικό να αγνοούν βασικές παραμέτρους συγκροτήσεως μιας επιδείξεως Έφιππης Τοξοβολίας. Δική μας υποχρέωση είναι να τους βοηθήσουμε ώστε να τις κατανοήσουν.
6. Όπως πολύ σωστά αντιμετωπίζονται όλα τα Μέλη της Ομάδος ισοτίμως, ανεξαρτήτως φύλου, ηλικίας, μορφώσεως, ή χρόνου παραμονής στην Ομάδα, απεδείχθη και πάλι ότι δύο νεότατα Μέλη είναι σε θέση αμέσως να αντιλαμβάνονται τον χαρακτήρα των "Ελλήνων Κενταύρων" και να ανταποκρίνονται στις απαιτήσεις του πλαισίου λειτουργίας της Ομάδος μας.
7. Παρόμοιες διοργανώσεις αποτελούν μεγάλα "σχολεία" διδασκαλίας" ουσιωδών εμπειριών για την Ομάδα μας και η επιδίωξη συμμετοχής μας σε αυτές θα πρέπει να διατηρείται συνεχής.
8. Η "επαφή" μας με τέτοιους χώρους και υπ΄ αυτές τις συνθήκες μας επιτρέπει την βιωματική μελέτη των συνθηκών δράσεως των αναγεννησιακών Ελλήνων Στρατιωτών στη Δύση οι οποίοι αποτελούν και τα πρότυπά μας
9. Ένα Φεστιβάλ Πολέμου σε μία κοινωνία υγιή είναι κατά πολύ μαζικότερο από τις διάφορες, δήθεν "ειρηνικές" φιέστες που διοργανώνουν τα κόμματα σε παραπαίουσες κοινωνίες! Αυτό, βεβαίως, δεν είναι σε θέση να το αντιληφθούν οι διακινητές "ηρωίνης" (πνευματικής ή άλλης...) που διατηρούν τους ψηφοφόρους τους υπό "ειρηνιστική" εξαπάτηση, ευτυχώς, όμως, η Ευρώπη αρχίζει να το αντιλαμβάνεται! Ο υγιής Άνθρωπος γεννιέται για να μάχεται και όχι για να καθεύδει και για τον Πόλεμο θα πρέπει συνεχώς να προετοιμάζεται εν αντιθέσει με τον άρρωστο ψοφοδεή ο οποίος μπορεί να αφανίζεται ποικιλοτρόπως "διασωληνωμένος"!
Σε λίγες μέρες οι γνωστοί δια(δηλωσίες) σουλατσαδόροι θα ξαναβγούν "ξεβράκωτοι" στη Προξένου Κορομηλά για να φάνε μαλλί της γριάς, σουβλάκια και να πιούνε και μπόλικα λίτρα coca-cola, έχοντας μπροστάρη τους έναν ΑΜΦΙ-λεγάμενο ρασοφόρο ο οποίος αυτοεμφανίζεται ως "ηγεμών ηλιθίων", προκειμένου να επαναλάβουν την παράσταση "δρόμου" κραυγάζοντας "Η Μακεδονία είναι Ελληνική!", χωρίς να γνωρίζουν ούτε τι είναι η Μακεδονία, ούτε το τι είναι ελληνικό! Και, κυρίως, αδυνατώντας να εννοήσουν ότι αν οι διαδηλώσεις διασφάλιζαν την εδαφική μας ακεραιότητα ο Καπετάν Άγρας, ο Όθων Έσσλιν, ο Καπετάν Ματαπάς και τόσοι άλλοι θα βολτάριζαν πέριξ του Λευκού Πύργου με πλακάτ πετώντας τρικάκια και με προπορευόμενους ρασοφόρους "μόνους που ψάχνουν παρέα"! Η Ιστορία επαναλαμβάνεται και, όπου σκοταδιστική θεοκρατία η ίδια υποτέλεια σε εχθρούς αλλά και ..."πάθη"! Και, κάπως έτσι, τα ανελλήνιστα παράσιτα που εποικούν την πάλαι Ελλάδα θα συνεχίσουν να την ευτελίζουν, παρατείνοντας τα δεινά και το δράμα της. Επειδή,, όμως, τα ταξίδια και τα βιβλία διευρύνουν τους πνευματικούς ορίζοντες, εμείς θυμόμαστε από το τελευταίο μας ταξίδι την περίπτωση του Stefan Lazarević και θα εξακολουθούμε να αντιτιθέμεθα σε ό,τι και όποιον παραπέμπει σε θεοκρατικό σκοταδισμό και ψυχοπαθητική θρησκοληψία θεωρώντας ότι εκεί όπου η σπάθη υποκαθίσταται με ειδωλολατρικά εικονίσματα, σταυρούς και κομποσχοίνια, εκεί θα παρατείνεται η δυστυχία ενός Έθνους. Διότι σ΄ ετούτο τον βαλκανικό νότο που καταχρηστικώς αποκαλείται "Ελλάδα" και στον οποίο κυριαρχεί η ενοχή απέναντι στη γενναιότητα, οι τιποτένιες κομματικές φιέστες έχουν παραμερίσει μεγαλειώδεις διοργανώσεις όπως αυτή που βιώσαμε στη Manasija! Eιδικώς δε, για όσους ενοχλούνται από αυτή την παράγραφο θα υπογραμμίσουμε ότι οι "Έλληνες Κένταυροι" θεωρούμε ότι όποιος κρύβει "τα σκουπίδια κάτω από το χαλί" γίνεται συνένοχος της παρουσίας τους!
Κάθε λαός δείχνει αυτό που διαθέτει, αυτό που τον χαρακτηρίζει και οι Σέρβοι, στο "Just Out 2019" μας έδειξαν ό,τι καλύτερο περιμέναμε να διδαχθούμε, ό,τι συναρπαστικότερο προσδοκούσαμε να απολαύσουμε!
Γι αυτό:
