ΡΑΦΑΕΛΟ ΜΑΦΦΕΙ & ΠΑΟΛΟ ΚΟΡΤΕΖΕ

ΡΑΦΑΕΛΟ ΜΑΦΦΕΙ & ΠΑΟΛΟ ΚΟΡΤΕΖΕ

ΣΚΗΝΙΚΗ ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΔΥΟ ΧΑΡΑΚΤΗΡΩΝ

[AΠΟ ΤΗΝ ΣΧΟΛΗ ΙΠΠΙΚΟΥ ΘΕΑΤΡΟΥ ΤΩΝ "ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ"]

     Μία «τίμια» θεατρική παράσταση, κατά την «σχεδίασή» της, δεν επιτρέπεται να διαχωρίζει τους σκηνικούς χαρακτήρες της σε «βασικούς» και «δευτερεύοντες» διότι η πλήρης απόδοση μιας ρεαλιστικής πραγματικότητος (κι αυτό σημαίνει «τιμιότητα») προϋποθέτει την επακριβή αναπαραστατικότητα όλων των λεπτομερειών που συνθέτουν κάθε σκηνική παρουσία.

     Επιδιώκοντας, λοιπόν, την «τιμιότητα» στον «ΜΙΧΑΗΛ ΜΑΡΟΥΛΛΟ ΤΑΡΧΑΝΙΩΤΗ» αναδιφήσαμε στην πραγματικήν υπόσταση των χαρακτήρων των δύο φίλων του, του Ραφαέλο και του Πάολο, οι οποίοι εμφανίζονται στην τέταρτη και τελευταία σκηνή ως καθοριστικές «πινελιές» του οριστικού «αντίο» στον πρωταγωνιστή.

     Με μια πολύ πρόχειρη «ματιά» θα μπορούσε κανείς να υποκύψει στο λάθος να θεωρήσει αυτούς τους δύο χαρακτήρες ως «δεύτερους», ίσως-ίσως και ως … «κομπάρσους» κι όμως…

     Ο Ραφαέλο κι ο Πάολο στον «ΜΙΧΑΗΛ ΜΑΡΟΥΛΛΟ ΤΑΡΧΑΝΙΩΤΗ» δεν είναι απλώς συμπρωταγωνιστές ενσαρκώνοντας το παρελθόν του «απερχόμενου» πρωταγωνιστή, αλλά συμβολίζουν και το ίδιο του το μέλλον, προσωποποιώντας αυτό που ο Μιχαήλ Μάρουλλος Ταρχανιώτης αφήνει πίσω του ώστε, κάποτε, να πραγματωθεί το όραμά του για την ανίδρυση της Ελληνικής Πατρίδος για την οποία ο ίδιος αγωνίστηκε με το σπαθί και την πέννα του!

     Ο συγγραφέας του έργου συνόψισε με λακωνικότατο λόγο το μήνυμα! Οι δυο φίλοι υπογραμμίζουν την σημασία της παραδόσεως (θεοί) επισημαίνουν την αξία της ορθής εκτιμήσεως της καταστάσεως (καταιγίδα) και κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου εστιαζόμενοι στην αξία της νηφαλιότητος για τον πολεμιστή, σ΄ αυτό, ακριβώς, που επισημαίνουν όλοι οι θεωρητικοί του πολέμου σ΄ αυτόν που θέλει να νικήσει σε μια πολεμικήν αναμέτρηση! Από την πλευρά του, ο πρωταγωνιστής, προτάσσει τον ηρωικό παρορμητισμό του και …ο νοών νοείτω .

     Εξ αυτών και ο σκηνοθέτης και ο σκηνογράφος δεσμεύονται να συστρατευθούν στις «συντεταγμένες» της αλληγορίας των χαρακτήρων και της αλήθειας τους.

     Και το ερώτημα αναδύεται: Πως, αλήθεια, θα μπορούσαν να εμφανίζονται τότε, στο δεύτερο ήμισυ του 15^ου αιώνος οι δύο φίλοι του Μιχαήλ Μαρούλλου Ταρχανιώτη, ο Ραφαέλο και ο Πάολο; Ποια μεθύστερη εικονοπλασία θα απέδιδε καλύτερα την όλην εμφάνιση αυτών των δύο ζωτικών στοιχείων της παραστάσεως;  

   

     Αχανές «τοπίο» η ιταλική ανδρική ένδυση και υπόδηση του 15^ου αιώνος, με μία τεράστια ποικιλία σχεδιάσεων ενδυμάτων, υποδημάτων αλλά και παρελκομένων και με την υφαντουργία της χώρας να παράγει ανεξάντλητες ποιότητες υφασμάτων για τα «υψηλότατα» γούστα της ιταλικής κοινωνίας με τις πάμπολλες απαιτήσεις.

     Βεβαίως, μιλάμε για μια κοινωνία με ανεπτυγμένην αισθητική, στο χρονικό επίκεντρο της ευρωπαϊκής Αναγεννήσεως. Παραλλήλως, θα πρέπει να διατηρήσουμε και την ευθυγράμμισή μας με την αλληγορία του σεναρίου. Και, ιδού το αποτέλεσμα της δικής μας σκηνογραφικής εκδοχής, συμβουλευόμενοι πάντοτε το «ευαγγέλιο» εκ της Βιβλιοθήκης των «Ελλήνων Κενταύρων» υπό τον τίτλο «Kostümkunde» του Hermann Weiss (Stuttgart, 1872), του οποίου το κείμενο των 510 σελίδων αλλά και οι 900 ξυλογραφίες του F. Weiss απαντούν σε κάθε ερώτημα σχετικό με την ένδυση, υπόδηση, κομμώσεις κλπ των 14^ου-16^ου ευρωπαικών αιώνων.  

     Και κάπου εδώ «ανταμώνουμε» με την εικόνα του Ραφαέλο Μαφφέι, του ενός από τους δύο φίλους του πρωταγωνιστή, ενός χαρακτήρος με έντονο συναίσθημα.

     Εσωτερικό ένδυμα και εξωτερικός ανάρριχτος χιτώνας, με υποδήματα που, πια, δεν έχουν τις μακρές και δύσχρηστες προεκτάσεις προς τα εμπρός όπως στους προηγούμενους αιώνες αλλά με τις χαρακτηριστικές σχισμές εμπρός και πλάγια.

     Μια ενδυμασία που ταιριάζει με την ατμόσφαιρα και τις καιρικές συνθήκες της ανταριασμένης νύχτας της τελευταίας σκηνής του έργου.

     Όσο, για την σκηνογραφική εμφάνιση του Πάολο Κορτέζε, του δεύτερου φίλου του Μιχαήλ Μαρούλλου Ταρχανιώτη, αυτού που δείχνει περισσότερο υποψιασμένος για το πνεύμα του πολεμιστή και συμβουλεύει ανάλογα τον πρωταγωνιστή ώστε να αναθεωρήσει την αναχώρησή του συνιστώντας του νηφαλιότητα;

     Η σκηνογραφική εικόνα αυτού του χαρακτήρος αναδύθηκε μπροστά μας μέσα από τις σελίδες ενός σπουδαίου βιβλίου των αρχών του 20ού αιώνος γραμμένου από τον μεγάλο Arthur de Gobineau ο οποίος, πέραν του μνημειώδους δοκιμίου του «Περί της ανισότητος των Φυλών» συνέγραψε και την «Αναγέννηση» υπό μορφή μιας σειράς ιστορικών σκηνών με άξονα κάποιες σημαντικές προσωπικότητες εκείνης της περιόδου.

     Στη σημερινή «Ελλάδα» (εντός πολλών εισαγωγικών) στην οποία η παιδεία έχει καταρρακωθεί και έχει απογυμνωθεί ακόμη και η, άλλοτε, «Εθνική Βιβλιοθήκη» της με τα πολύτιμα βιβλία της να έχουν αρπαχτεί από τα ιστορικά βιβλιοστάσιά της και να φέρονται ως … «μεταφερθέντα» σε …ιδιωτικό ίδρυμα, ευτυχώς η Βιβλιοθήκη των «Ελλήνων Κενταύρων» με τα σημαντικά περιεχόμενά της μπορεί ακόμη να υποστηρίζει το πολιτιστικό έργο της Ομάδος μας καθιστώντας μας «αυτόνομους» σε ό,τι αφορά στην άντληση στοιχείων.

     Έτσι, ο τόμος «Die Renaissance» τον οποίο ο Κόμης Arthur de Gobineau εξέδωσε το 1912 από τις εκδόσεις «Im Insel» της Λειψίας, μας απεκάλυψε τον …σκηνογραφημένο Πάολο Κορτέζε.

     Με ένα ένδυμα άνετο για μάχη και κάθε είδους χειρωνακτική εργασία, μεταφέρει έναν ιστό επάνω στον οποίο είναι στερεωμένη μία υφασμάτινη αλληγορία με τρία χρώματα: Άσπρο, μαύρο και ερυθρό, τα πραγματικά Ελληνικά εθνικά χρώματα όπως και ο Ρήγας Βελενστινλής είχε επιλέξει για την Ελληνική σημαία.  Και στην δική μας σκηνική εκδοχή του Πάολο Κορτέζε, αυτός ακριβώς ο ιστός με ό,τι φέρει επάνω του υποδηλώνει την Ελληνική Πατρίδα της οποίας χρέος ανιδρύσεως φέρουν στους ώμους της τα παιδιά της.

     Όμως, αυτός ο ιστός είναι γεμάτος συμβολισμούς! Στην κορυφή του ένα πραγματικό κρανίο ζώου συμβολίζει την αναγκαιότητα κατανικήσεως της κτηνωδίας της οποίας είμαστε ακούσιοι ή εκούσιοι φορείς, μολυσμένοι από την παρακμή αιώνων!

     Και το παμπάλαιο όσο και  τεράστιο, σκουριασμένο καρφί που στερεώνει το κρανίο υπαινίσσεται την βαθιά και αδιάσειστη γνώση δια της οποία κατανικάται κι εξουδετερώνεται η προχειρότητα της σκέψεως, μία γνώση η οποία βασίζεται στην ισχύ της τεκμηριωμένης αλήθειας («Εθνικόν το αληθές») του κάθε συλλογισμού μας που θα μας οδηγήσει στην υλοποίηση του ιερού αντικειμενικού σκοπού!  

     Δύο ακόμη υπαινικτικά στοιχεία βρίσκονται στην κορυφή του ιστού, κάτω από το μακάβριο κρανίο. Ένα κομμάτι αλυσιδωτού θώρακος και μία «ιππουρίδα».

     Στο σταυροδρόμι της απέραντης Ευρασίας (ιππουρίς) η Ελλάδα έχει την ανάγκη της περιφρουρήσεως (αλυσιδωτός) των δικαίων της από τα ίδια τα παιδιά της. 

     Και αυτός ο ιδιαίτερος ιστός, με όλους τους συμβολισμούς του δεν είναι τίποτε άλλο παρά ο ιστός της σημαίας των «Ελλήνων Κενταύρων» η οποία κοσμεί την έδρα της Ομάδος μας.  

ΑΝΑΓΝΩΣΗ ΚΕΙΜΕΝΟΥ

"ΜΙΧΑΗΛ ΜΑΡΟΥΛΛΟΣ ΤΑΡΧΑΝΙΩΤΗΣ"

     Υπό την διεύθυνση του σκηνοθέτη και συνιδρυτή των "Ελλήνων Κενταύρων" Γιάννη Γ. Δρίτσα έγινε σήμερα στους φιλόξενους χώρους του Οργανισμού "Θέατρο κάτω απ΄ τη Γέφυρα", η ανάγνωση του κειμένου των θεατρικών σκηνών "ΜΙΧΑΗΛ ΜΑΡΟΥΛΛΟΣ ΤΑΡΧΑΝΙΩΤΗΣ, ο εθνικός λόγιος και εραστής του Πολέμου" που συνέγραψε ο Αριστοτέλης Ηρ. Καλέντζης.

     Παρόντα, εκτός του σκηνοθέτη και του συγγραφέως του έργου, ήσαν τα Μέλη της Ομάδος των "Ελλήνων Κενταύρων" και μαθητές της Σχολής Ιππικού Θεάτρου που λειτουργεί στους κόλπους της Γεώργιος Γαλαζούλας, Χρυσή Ηλιάδη, Γεώργιος Φούκας, Σπυρίδων Νικόλης, Θεοδώρα Κιούφτη, Παντελής Γιαννίκος, .

     Αν και τα ιππικά μαθήματα της Σχολής έχουν αρχίσει από τον Αύγουστο, σήμερα μπήκε το "θεμέλιο" της σκηνικής υλοποιήσεως της δραματοποιημένης διαλέξεως η οποία θα δοθεί προς Τιμή της μνήμης του Έλληνος πολεμιστή και λογίου της Αναγεννήσεως, με την ανάγνωση του κειμένου που αποτελεί και "προοίμιο" της θεατρικής διδασκαλίας των ρόλων από τον καταξιωμένο σκηνοθέτη.

     Από σήμερα το βράδυ, η Ομάδα των «Ελλήνων Κενταύρων» μπήκε σε μία δυναμικότερη τροχιά πολιτισμικού έργου και υπηρετήσεως των εφίππων πολεμικών τεχνών με προεξάρχουσα την Έφιππη Τοξοβολία, χάρη στο ομαδικό έργο όλων των Στελεχών και Μελών της.

     Η ιδέα του «δεσίματος» της κυρίως δραστηριότητός μας με την θεατρική έκφραση, απέδειξε ήδη ότι, όταν το υποκριτικό βίωμα συνεπικουρεί την ρεαλιστική ανθρώπινη καθημερινότητα την κάνει …καλύτερη! Έτσι, διαπιστώσαμε ότι η σκηνική διδασκαλία της Έφιππης Τοξοβολίας συμβάλλει δραστικότατα στην ασφαλέστερη και ταχύτερη ανάπτυξή της και αυτό, από τον περασμένο Ιούλιο που λειτουργεί η Σχολή Ιππικού Θεάτρου της Ομάδος μας, καθημερινώς μας αποδεικνύει ότι η επιλογή της ενάρξεως λειτουργίας του θεατρικού κλάδου της Ομάδος μας υπήρξε, όντως, φαεινή.

     Mε το υπό προετοιμασία έργο, εισάγουμε τους μαθητές μας στην πραγματική "διαγωγή" του έφιππου πολεμιστή η οποία συνίσταται από την μαχητική ψυχολογία, τον ηρωισμό αλλά και την βαθύτατη περίσκεψη που οδηγεί συνειδητά (caso pensato) και όχι "caso accidente" στην πολεμικήν εμπλοκή. Με την πρόταξη της αναπτύξεως αυτών των θεμελιωδών προϋποθέσεων ο μαθητής αναδεικνύεται σε βέλτιστο Εφιπποτοξότη και όχι μόνον, αφού διαμορφώνεται εκών - άκων σε παντοειδή έφιππο πολεμιστή.

     Μετατρέποντας το Ιππευτήριο σε θεατρική σκηνή και την ιππική δραστηριότητα σε θεατρική διδασκαλία διαμορφώνουμε για κάθε μαθητή μας έναν πελώριο «καθρέπτη» πάνω στον οποίο δεν βλέπει, απλώς, το είδωλό του αλλά και τον ίδιο τον καθοριστικό για την μαχητική δραστηριότητα, ψυχισμό του, οι μεταβολές του οποίου υποστηρίζουν την συνεχή προσαρμογή του στην διεκπεραίωση της υποκριτικής διαδικασίας η οποία είναι και η «ωραία πύλη» για την βέλτιστη επίδοση στις έφιππες πολεμικές τέχνες και σ΄ αυτή την ίδια την Έφιππη Τοξοβολία.

     Μετά από αυτό και ακολουθώντας την "ροή" του curriculum της νεοσύστατης Σχολής Ιππικού Θεάτρου μέσα σε ένα, μόλις, δίμηνο, διαπιστώσαμε την τάχιστη ανάδειξη Εφιπποτοξοτών με πολύ καλύτερη και ευκολότερη διαμόρφωση εφιπποτοξοτικής τεχνικής λόγω του βιωματικού χαρακτήρος της διδασκαλίας, κάτι που μας ενθαρρύνει όχι μόνον να επιμείνουμε στη λειτουργία της Σχολής αυτής αλλά και να την διευρύνουμε ως ακρογωνιαίο αρωγό ιππικής διδασκαλίας.

     Και τούτη η πρώτη στην Ελλάδα και δεύτερη στην Ευρώπη μετά το "Théâtre Equestre Zingaro", Σχολή Ιππικού Θεάτρου, θα χαράξει νέες ατραπούς προσεγγίσεως της μεγάλης Ιππικής Τέχνης, με δεδομένη την επίμοχθη συστηματικότητα λειτουργίας των "Ελλήνων Κενταύρων".

     Μετά την ανάγνωση του κειμένου καθορίσθηκαν και οι πρόβες που θα διεξαχθούν, επίσης, στις εγκαταστάσεις του Οργανισμού "Θέατρο κάτω απ΄τη Γέφυρα" τις οποίες προσφέρει ευγενώς ο θεατράνθρωπος Νίκος Δαφνής προς τον οποίο η Σχολή Ιππικού Θεάτρου των "Ελλήνων Κενταύρων" απευθύνει ευγνώμονες ευχαριστίες!