ΑΝΑΚΑΤΑΣΚΕΥΗ ΤΟΚΑ
Μέρος της ιστορικής μελέτης και έρευνας είναι
και η ακριβής ανακατασκευή των στοιχείων που συνθέτουν το παρελθόν. Στο πλαίσιο
αυτό, η Ελληνική Ομάδα Έφιππης Τοξοβολίας των «Ελλήνων Κενταύρων» ενθαρρύνει στα
Μέλη της την ιστορική έρευνα τομέων της Ιππικής και Τοξευτικής της μεσαιωνικής
και αναγεννησιακής περιόδου, καθώς και των εφίππων πολεμικών τεχνών οι οποίες
αποτελούν μιαν ενιαία και αδιαίρετη διαχρονικήν εμπειρία της Ανθρωπότητος.
Αυτή τη φορά ο Αρπάλυκος, απεφάσισε να
ανακατασκευάσει ένα σπουδαίο μέρος φορεσιάς αλλά και εξαρτύσεως που αποτελεί
κατάλοιπο της πανοπλίας του αρχαίου πολεμιστή, εμφανίζεται τον 15ο αιώνα και
υπογραμμίζει όχι μόνον τη πολεμικότητα του φέροντος αλλά και το κοινωνικό του κύρος:
τον τοκά.
Ο τοκάς (toka, τουρκικά, ή, σερβοκροατικά) είναι ένα
γιλέκο (yelek, ή, jelek, τουρκικά) με επιστήθια θωράκιση
από μεταλλικές πεπλατυσμένες φολίδες ή μεταλλικά σφαιρίδια ή κομβία και εμφανίζεται
στη Βοσνία-Ερζεγοβίνη, στο Μαυροβούνιο και στη Δαλματία.
Αυτό το ενδυματολογικό παρακολούθημα των πολεμιστών του ύστερου Μεσαίωνος και της Αναγεννήσεως, έφεραν και οι Έλληνες Στρατιώτες που έδρασαν στη περιοχή της Δαλματίας και, εν γένει, των Βαλκανίων.
Τοκά, εμφανίζονται να φορούν και Έλληνες
αγωνιστές στον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα, όπως ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, του οποίου ο τοκάς
εκτίθεται στο Εθνικό και Ιστορικό Μουσείο Αθηνών.
Έτσι, ο Αρπάλυκος ξεκίνησε να ανακατασκευάζει τον τοκά του με κυρίαρχα υλικά το ύφασμα και το μέταλλο, χωρίς καθόλου δέρμα το οποίο, παρά ταύτα συνηθίζονταν και αυτό ως "πρόσοψη" της όλης κατασκευής.
Ο Αρπάλυκος χρησιμοποίησε ως "πρόσοψη" τσόχα μαύρου χρώματος και ως εσωτερικήν επένδυση, επίσης, τσόχα ερυθρού χρώματος.
Οι μεταλλικές φολίδες τις οποίες επέλεξε ως κυρίως επιστήθιο υλικό ο Αρπάλυκος είναι 70 (!) παραλληλόγραμμα πλακίδια προσεκτικά σφυρηλατημένα, ένα προς ένα, από τον ίδιο ώστε να αποδίδουν μια "πειστική επιφάνεια εποχής".
Oι στερεωτικοί μικροί καμπαράδες, δύο για κάθε πλακίδιο, προτιμήθηκαν "παλαιοτάτης" κοπής, επιμελώς συντηρημένοι, από τα "συλλεκτικά" αποθέματα του Αρπάλυκου ο οποίος πάντοτε δίνει σημασία στη λεπτομέρεια.
Πράγματι, το τελικό επιστήθιο αποτέλεσμα ήταν αυτό που εξ αρχής αποτελούσε τη προσδοκία του ανακατασκευαστή: ενός τοκά πολεμιστή όχι όμως που ήθελε να δείξει τίποτε παραπάνω από τη ιδιότητά του ως πολεμιστή, χωρίς περιττά διακοσμητικά στοιχεία χλιδής, όπως συνηθίζονταν σε ανάλογα παραφερνάλια εποχής.
Το ακροτελεύτιο "ρέλι" για λόγους εξωτερικής διακοσμητικής διχρωμίας προτιμήθηκε να είναι και αυτό ερυθρό συμβολίζοντας τα εθνικά χρώματα των Ελλήνων τα οποία παρατηρούμε και στη σημαία του Ρήγα Φεραίου.
"Κατάθεση" λιτότητος παρατηρείται και στην επιλογή των κομβίων του τοκά τα οποία συνάδουν στην "εικόνα εποχής" και στη λιτή πρακτικότητα, χωρίς καμία "φλυαρία" διακοσμητικού πλούτου.
