Ουδεμία Αγωγή άνευ Ίππου και, αυτό το Διήμερο Σπαρτιατικής Αγωγής στην υπέροχη Λακεδαίμονα γη δεν θα μπορούσε να ξεκινήσει χωρίς Έφιππη Τοξοβολία!
Και όταν αναφερόμαστε σε "Έφιππη Τοξοβολία" εννοούμε αυτό που συμβαίνει στο παράρτημα των "Ελλήνων Κενταύρων Σπάρτης" με την δεκαεξάχρονη Μαρία Παυλάκη κι ένα από τα τετράποδα "έργα Τέχνης" της (δέκα, έχει!) την πλαγιοτροχάστρια φορβάδα της να ξεκινά με μία ακόμη διάτρηση του κίτρινου του στόχου της, ένα κίτρινο που φέρει και τις περισσότερες διατρήσεις δείχνοντας το πόσο αυτό το υποδειγματικού ήθους κοριτσάκι έχει κληθεί από την ίδια την πολεμική τέχνη μας να την υπηρετήσει!
Μια Μαρία Παυλάκη η οποία από βρέφος διαπαιδαγωγήθηκε από τους Γονείς της στη σκληρή αγροτική εργασία ζώντας μέσα στον Σταύλο της και "με" τους δέκα Ίππους της αποκτώντας ιππικόν ήθος πολύ πριν αποκτήσει τις σημερινές, λαμπρές, της ιππικές δεξιότητες!
Κι αυτό το δεκαεξάχρονο υποδειγματικό πλάσμα της ελληνικής επαρχίας, μας διδάσκει το πόσον ιδρώτα, το πόσο μόχθο κι επιμονή απαιτεί η υψηλή Ιππική για να γίνει κτήμα του Ανθρώπου ο οποίος, πραγματικά, σέβεται και αγαπά τον μέγα συνεργάτην Ίππο!
Αυτή η δεκαεξάχρονη Μαρία Παυλάκη που ζει οικογενειακώς μέσα σε μιαν επίμοχθη καθημερινότητα και με το οικογενειακό υστέρημα (κι όχι τον ...πακτωλό χρημάτων) υπηρετεί τον Σταύλο της και τα πλάσματά του, μας υποδεικνύει τον τρόπο κατακτήσεως του ιππικού "αντικειμένου" κατά έναν τρόπο πολύ απέχοντα της ιππεύσεως "άπαξ εβδομαδιαίως" με ακριβές αμφιέσεις σε ακριβούς Ομίλους με ακριβά club houses για να ταίσουμε ..."καροτάκια τα αλογάκια" για να περνάει η ώρα, όπως εννοεί την Ιππασία ο αθηναϊκός αστικός όχλος!
Έτσι, η Μαρία Παυλάκη μας καθοδηγεί και σε ρηξικέλευθες αποφάσεις ακόμη βαθύτερης προσηλώσεως κι αφιερώσεως στην Έφιππη Τοξοβολία περιφρονώντας εσμούς και συρμώδεις όχλους οι οποίοι συγχέουν την καλοπέραση με μία πολεμική τέχνη! Μαρία, σε ευχαριστούμε για το μάθημα και τις αναθεωρήσεις στις οποίες μας καθοδηγείς!
Εξίσου, σήμερα, λαμπρός με την Μαρία Παυλάκη σ' αυτή την γονιμότατην ημερίδα μας, ο Αντώνης Διαγούπης ο οποίος όχι μόνον τόξευσε καλπαστικώς με ευστοχία, αλλά και με σαφώς βελτιωμένη τεχνική, καλπάζοντας στη ράχη της πλαγιοτροχάστριας φορβάδος για πρώτη φορά σε στοχαστικήν Έφιππη Τοξοβολία!
Η ανελλιπής εκπαίδευση
και εξάσκηση καθώς και η συνεχής συμμετοχή στη δράση της Ομάδος μας ανελίσσει τον
εκπαιδευόμενο κατά τον καλύτερο τρόπο, εν αντιθέσει με όσους μεμψιμοιρούν και
προτιμούν να “ιδρώνουν” και μόνον στη σκέψη του μόχθου της εκπαιδεύσεως! Έτσι
και ο Αντώνης μας με την αδιάκοπη εκπαίδευσή του έφθασε σε σημείο όχι απλώς να
ιππεύει δι εφάλσεως αλλά και ως …αίλουρος να ορμά και να κάθεται στη ράχη του Ίππου
του ακόμη και όταν αυτός είναι σε κίνηση!
Και, όχι μόνον αυτό διότι κατά το τελευταίο
διήμερο, αυτός ο ταλαντούχος εκπαιδευόμενος έκανε “άλμα” και στη βελτίωση της τεχνικής
του ως Εφιπποτοξότη, τελειοποιώντας θεαματικώς το κάθισμά του αλλά και τις τοξεύσεις
του.
Ακούραστος "εργάτης" της ιππικής του βελτιώσεως κι ο Αντώνης Διαγούπης, δικαιώνει από μόνος του την ύπαρξη της αθηναϊκής Σχολής των "Ελλήνων Κενταύρων" καταδεικνύοντας, όπως κι η Μαρία Παυλάκη, ότι στην υψηλήν Ιππική τίποτε δεν επιτυγχάνεται άνευ αφοσιώσεως κι αυταπαρνήσεως, όπως τίποτε στη ζωή δεν κατακτάται με τον ...φραπέ στο χέρι!
Προσωπικότητα υποδειγματική με ακέραιο ήθος, γενναιότητα ψυχής, παιδεία (απόφοιτος του κορυφαίου Πανεπιστημίου των Η.Π.Α.) και, κυρίως, "γεννημένος αλογατάρης", χωρίς δικό του Ίππο αλλά με μία καρδιά που αγκαλιάζει όλους τους Ίππους του κόσμου, ο Αντώνης Διαγούπης, είτε πάνω είτε κάτω από τον Ίππο, μας κάνει υπερήφανους ως "Έλληνες Κενταύρους" με τα προσωπικά του επιτεύγματα στην Έφιππη Τοξοβολία αλλά και στην ομαδική μας καθημερινότητα, αναλαμβάνοντας μετά παρρησίας ακόμη και ευθύνες παιδαγωγού των νεωτέρων Μελών μας!
Στην "αυλή" των "Ελλήνων Κενταύρων Σπάρτης", σχεδόν καν πριν την εδραίωση της λειτουργίας του νεοτεύκτου Παραρτήματος, ένα υποδειγματικό έργο έχει ήδη σηματοδοτήσει μια πορεία που υπόσχεται να επιπροσθέσει "ιστορία" στην ήδη τεράστια Ιστορία της Λακεδαίμονος! Κι εδώ μπορεί κανείς να αυτοσυγκεντρωθεί ώστε να στοχασθεί ακόμη καλύτερα "μονοπάτια" υπηρετήσεως του ιδανικού της Έφιππης Τοξοβολίας παραμένοντας πιστός στο παράγγελμα του Kassai Lajos: "Έφιππη Τοξοβολία μέχρι θανάτου!".
Και πέραν των ρομαντικών στοχασμών, κατά την παρούσα ημερίδα, ο Εκπαιδευτής κολυμπώντας στα βαθιά νερά ενός "a prima vista" προγράμματος, παρατηρώντας και "κάνοντας" εκείνο που ανά πάσα στιγμή απαιτούσε η περίσταση, ξεκίνησε με μια διαδικασία εξομαλύνσεως των αντιθέσεων μεταξύ της κυρίαρχης "οικοδέσποινας" φορβάδος και μητέρας μονοετούς θυγατέρας, με την φιλοξενούμενη πλαγιοτροχάστρια φορβάδα η οποία έφθασε από ξένο Σταύλο.
Αυτή η διαδικασία της εξομαλύνσεως των σχέσεων των δύο φορβάδων αναπτύχθηκε επάνω στην "γεωμετρία" της εναλλασσόμενης παραβιάσεως και αλληλοσυμπληρώσεως των αντιτιθέμενων "ζωτικών χώρων" (Lebensraum) των δύο φορβάδων. Και, βασικός "καταλύτης" της όλης διαδικασίας ο, πανταχού παρών, Σταύρος Γεωργάκης, χειριζόμενος το προστατευόμενο "μήλον της έριδος" της κυρίαρχης φορβάδος, δηλαδή, την μονοετή θυγατέρα της Ηώ.
Mε την πολυπρόσωπη κι εναλλασσόμενη συμμετοχή πολλών ρυταγωγούντων σε συνδυασμό με τον επανασχεδιαμό προσεγγιστικών διαδρομών και εκπομπών σημάτων "σωματικής γλώσσας" καθώς και την όλη, συνεχή, αναδιάταξη, κατέληξε σε μια, πολύ ιδιαίτερη και σπανίως εκτελούμενη, εργασία εδάφους, καταγράφοντας την αρχή ενός θετικότατου αποτελέσματος, εφ΄ όσον τηρηθεί καθημερινή επανάληψη της όλης διαδικασίας, γνωστού όντος ότι η εκπαίδευση Ίππου πριοϋποθέτει υπομονή και αγάπη!
Πάντως, σήμερα, όλοι προσέφεραν τον καλύτερον εαυτό τους προκειμένου οι δύο φορβάδες να "συμφιλιωθούν" και να επιδείξουν ανοχή η μία προς την άλλη.
Κι ενώ ο στίβος οροθετήθηκε χωρίς καμία γνώση και προηγούμενη εμπειρία από τον επικεφαλής του Παραρτήματος, Συνασκούμενο Δημήτρη Έρη στον οποίο ανήκει και η όλη εγκατάσταση, εν τούτοις και με υπόβαθρο το εκπληκτικό ένστικτο του, πραγματικού, αλογατάρη σχεδιαστή του κατέληξε σε ένα ιδανικό και λειτουργικότατο αποτέλεσμα.
Ένας στίβος κυκλικής διαδρομής του οποίου το μήκος επιτρέπει την άνετη όσο και ελεγχόμενη καλπαστική κίνηση κάθε Ίππου, με τον στόχο τοποθετημένο σε ιδανικό σημείο, τόσο μεγάλος ώστε κανείς να μην ασφυκτιά μέσα σ΄ αυτό όσο και τόσο μικρός ώστε τόσο ο Ίππος όσο και ο αναβάτης να διευκολύνονται να αυτοσυγκεντρωθούν. Χάρμα ιππεύειν αυτός ο στίβος επιβεβαιώνει για άλλη μια φορά ότι το αισθητήριο κι όχι οι βαθυστόχαστες πραγματείες υπηρετούν τον Κόσμο και το γίγνεσθαι!
Τούτη η ιδιαίτερη ημερίδα, ξεκίνησε νωρίς το πρωί, ώρα που πρέπει να ξεκινά κάθε ιππική εκπαίδευση, με την επιβεβαίωση του "καλώς έχειν" των Ίππων, τους οποίους με τόσην επιμέλεια φροντίζει ο Δημήτρης Έρης!
Νωρίς το πρωί κι όχι ..."απογευματάκι για καφεδάκι στο club house" του αθηναϊκού Ομίλου στον οποίο ...δευτερευόντως, ...ιππεύουμε! Oι αλογατάρηδες της επαρχίας δεν κοροϊδεύουν εαυτούς, αλλά αφιερώνονται στα ζώα τους και στην υπηρέτηση της Ιππικής με συνέπεια!
Και νωρίς όλοι προσέρχονται στο Ιππευτήριο, πριν καν ξυπνήσει το χωριό, ξεκινώντας μαθήματα και Προπονήσεις, κανόνας που πρέπει να αρχίσει να τηρείται και σε ...πρωτεύουσες οι οποίες, στην Ιππική, αποδεικνύονται εντελώς ...δευτερεύουσες!
Και σ΄ετούτο τον τόπο, τα πάντα "τελετουργούνται" κάτω από τις κορφές του Ταϋγέτου που είναι ο μόνιμος κι αναλλοίωτος "ουρανός" που σκεπάζει τα πάντα κυριαρχώντας σε όλα τα πλάνα που μένουν στη μνήμη μας να μας θυμίζουν στιγμές αλησμόνητες.
Κατόπιν, ήρθε η ώρα της προετοιμασίας για την αναχώρηση προς το βουνό, με την συγκέντρωση των "απαραιτήτων" στο ...μηχανοκίνητο και την επιβίβαση των Συνασκουμένων στα οχήματα κατά τρόπο ...συντεταγμένο!
Άψογη η οργανωτικότητα του Ολιβίδα παρ΄ ολίγον να προβλέψει και την φόρτωση ...υδρομασάζ, αλλά, ευτυχώς το παρακάμψαμε!
Κι ενώ αναμέναμε τον ήχο των κινητήρων, ο Αντώνης μας βρήκε την ευκαιρία για ένα επιπλέον ...ξεμούδιασμα με τον τρόπο που θυμάται από τις Καταδρομές...
Το καταφύγιο Ταϋγέτου σε υψόμετρο 1560μ ήταν το ορμητήριό μας του ορεινού σκέλους του διημέρου μας
Και το μ.ε.α. που χειρίσθηκε ο Αντώνης μας, ανεβασμένο σε ύψος 400μ. μας έδειξε πανοραμικά τόσο την περιβάλλουσα βλάστηση όσο και ολόκληρη της γύρω περιοχή, εντυπωσιάζοντάς μας!
"ΟΙ ΘΕΟΙ ΜΑΣ ΑΡΧΟΥΝ ΚΑΙ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ" μας υπενθύμιζε ο Συνέλληνας Κυριάκος στο επίκεντρο μιας ομηγύρεως Συνελλήνων στο καταφύγιο, ενώ ο Ολιβίδας έδινε "οδηγίες προς ναυτιλλομένους" ώστε να απολαύσουμε καλύτερα τον χώρο και τις ώρες που θα ακολουθούσαν σ΄ αυτό το υπέροχο σημείο του πλανήτη...
Βεβαίως κι εδώ η Τοξοβολία μας συνόδευσε διατηρώντας ένα άλλο "εσωτερικό ειδικό βάρος", μιαν άλλη "εσωτερικήν απόλαυση", αλλά και "ίαση ψυχής"...
Η ελληνική επαρχία σε ξαφνιάζει με την πληθώρα αξιόλογων χαρακτήρων που εμπεριέχει! Στην ελληνικήν επαρχία, τα γράμματα και οι τέχνες υπηρετούνται από άτομα των οποίων και η ποιότητα και ο αριθμός είναι πολύ πέραν των όσων μπορεί κανείς να φαντασθεί. Και η Σπάρτη ξαφνιάζει ακόμη περισσότερο με τους Πολίτες της να δείχνουν έναν μεγάλο αριθμό παραγωγικών ατόμων αφοσιωμένων στα γράμματα και στις τέχνες, όπως η νεαρή ζωγράφος κ. Ειρήνη Κανελλάκου η οποία προσεγγίζει την τέχνη της με ωριμότητα και σοβαρότητα εντελώς δυσανάλογη με την νεαρή ηλικία της!.
Κι εδώ, στη Σπάρτη, ανακαλύπτεις όχι μόνον πληθώρα νεαρών καλλιτεχνών αλλά και ένα μεγάλο "μέγεθος" πρωτοτυπίας πτυχών τέχνης στις οποίες επιδίδονται, όπως ο εξαιρετικός αυτός αυλητής ο οποίος μας χάρισε πανέμορφες αρμονικές εμπειρίες κατά την εδώ παραμονή μας!
Παρών, βεβαίως και ο διακεκριμένος κατασκευαστής και οργανοπαίκτης αρχαίων λυρών, ο κ. Ιωάννης Π. Σταθάκος, γνώριμός μας από την προηγηθείσα (21-23 Μαίου 2021) τριήμερη πολιτιστική και αθλητική συνάντηση Σπάρτης. Με τα μοναδικά του χειροποίητα ιστορικά όργανα, ο κ. Ιωάννης Π. Σταθάκος αναβιώνει τον αρχαίο λυρικόν ήχο "ξεσηκώνοντας" από το "μνήμα" του το παρελθόν και είναι πραγματική "τροφή ψυχής" αυτό το μουσικό αποτέλεσμα στο οποίο καταλήγει!
Πραγματική έκπληξη η γνωριμία μας, εδώ στη Σπάρτη και πάνω στη κορυφή του Ταϋγέτου, με την ...ηπειρώτισσα αρχαιολόγο κ. Ιωάννα Μακρή, η οποία άφησε άφωνο τον Ιδρυτή των "Ελλήνων Κενταύρων" ως η μοναδική Ελληνίδα την οποία συνάντησε και που γνώριζε την πραγματική ιστορία της Ελληνικής Επαναστάσεως με αφετηρία της τον 18ο αιώνα και πρωταγωνιστή της τον προεστό του Αλποχωρίου Καλέντζη. Μια μεγάλη ιστορική αλήθεια που συγκαλύφθηκε από την αμαρτωλή εκκλησία για να προωθηθεί το σαθρό "αφήγημα" της Λαύρας και του ...λαβάρου, από τεχνηέντως προωθημένους ιστορικούς παραχαράκτες "Παπαρρηγόπουλους"! Όμως η κ. Ιωάννα Μακρή δεν είναι μόνον μία εξαιρετική αρχαιολόγος, αλλά, ταυτοχρόνως και μία εξαιρετική καλλιτέχνης με ωραιότατη φωνή την οποία, εν συνεχεία απολαύσαμε "ζωντανά" σε ένα ευρύ ρεπερτόριο, διανθίζοντας τη βραδιά μας μέχρι αργά, την ώρα της κατακλίσεως!
Και αυτή η πολύ ιδιαίτερη κατάκλιση δεν θα μπορούσε να γίνει στα διατιθέμενα κρεβάτια του καταφυγίου αλλά μέσα στο βουνό, καταγής, με θέα τα αστέρια που κατάφερναν να εμφανισούν μέσα από τις πυκνές κορυφές των σύδεντρων, εμπειρία μοναδική την οποία, ασφαλώς, ποτέ δεν θα χάναμε!
Και με την αυγή, γυμναστική επί δοκού, έτσι για την επαναφορά μας στην τάξη της καθημερινότητος.
Πλήρης ανασύνταξη και αποχαιρετισμός του καταφυγίου επάνω στη φιλόξενη καρότσα που θα μας μετέφερε μετά από αρκετή διαδρομή κακοτράχαλου ορεινού καρόδρομου σε έναν, ανακατασκευασμένο με μεγάλη προσοχή, μεσαιωνικό οικισμό στα "λίγο χαμηλότερα" του Ταϋγέτου.
Στην Κουμουστά, λοιπόν, έναν αναβιωμένο οικισμό σε υψόμετρο 700μ. όπου, επάνω στα μεσαιωνικά ερείπια και στα απομεινάρια μιας λησμονημένης ιστορικής περιόδου ανακατασκευάστηκαν με πολύ προσοχή και σεβασμό στην Παράδοση, νεώτερα κτίσματα.
Εντυπωσιακά τα λίγα στοιχεία που παραμένουν από την παλιά ιστορία αυτου του οικισμού, ωστόσο άξια προσοχής και μελέτης, όπως η κεντρική κρήνη.
Κι εδώ, στη μικρή κεντρική πλατεία με την κρήνη και τον πλλάτανο ο Ολιβίδας έστησε την ψησταριά για το ...έως και έκλυτο μεσημεριανό μας γεύμα, προσπαθώντας να μας ρίξει και πάλι ανάσκελα με τα ποιοτικά όσο και πληθωρικά καλοψημένα εδέσματα που μας ετοίμασε!
Ωστόσο κάποιος πήρε τους δρομίσκους της γραφικής κοινότητος κι "εξερεύνησε" μιαν απίστευτην ομορφιά οικιστικού τοπίου πλήρως αφομοιωμένου από την φυσική "αγκαλιά" του Ταϋγέτου. Κι όπως αυτός ο "κάποιος" είναι ακούραστος βαδιστής, κατάφερε να "απομνημονεύσει" τόσην ομορφιά ώστε να μπορεί, επιστρέφοντας στην Αθήνα να επικαλύψει την ασκήμια της.
Πράγματι, εδώ στην Κουμουστά η αρχιτεκτονική "παλινόρθωση" έχει γίνει προσεκτικότατα και το αποτέλεσμα είναι, όντως, θετικότατο! Όλα τα "ανακτηθέντα" κτίσματα αποπνέουν διακριτήν ιστορική "πειστικότητα" χωρίς υπερβολές και φολκλορισμούς, κάτι πολύ σπάνιο για ανάλογες περιπτώσεις όπου η "τουριστάδικη" ...βλέψη παράγει εκτρώματα! Εδώ, μια αξιοπρόσεκτη αναβιωτική σεμνότητα και μια διδασκαλία αυθεντικής ανακατασκευής, γίνεται αμέσως αντιληπτή από τον επισκέπτη ο οποίος θα επαινέσει, αμέσως, όλους τους συντελεστές αυτού του οικιστικού αποτελέσματος.
Παρά ταύτα, τα απομένοντα ερείπια της Κουμουστάς κλέβουν την ..."παράσταση" στο μάτι του ρέκτη της Αρχιτεκτονικής με την συγκλονιστικήν αυθεντικότητά τους και αιχμαλωτίζουν το βλέμμα σαν τα εντυπωσιακά εκθέματα των μεγαλυτέρων Μουσείων του κόσμου! Απομεινάρια που "δονούν" την ψυχή του λάτρη της κορυφαίας των καλών τεχνών, των οποίων το κάθε συνθέτον στοιχείο αποτελεί χείμαρρο ιστορικών αλλά και αισθητικών πληροφοριών που καθηλώνουν με τις αλήθειες τους! Και μόνον για την μελέτη και απόλαυση αυτού του ερειπίου της Κουμουστάς, αξίζει μια επίσκεψη σ΄ αυτό τον τόπο!
Μιλήσαμε, όμως, για «Σ π α ρ τ
ι α τ ι κ ή Αγωγή» και με τον φιλοξενότατο
Ολιβίδα (Δημήτρη Έρη) και τους λοιπούς Σπαρτιάτες επιδείξαμε συβαριτική …εξαλλαγή!
Τουτέστιν, τσικνίσαμε τον Ταύγετο άμα δε και τον …Ευρώτα! Μέχρι και τις υπνώττουσες
αρκούδες ξεσηκώσαμε από την νάρκη τους με τα εξεγερτικά τσικνίσματα της ψησταριάς
του Ολιβίδα, ενώ δόθηκε συναγερμός στην Πυροσβεστική της Σπάρτης βλέποντας το
ιερό βουνό τυλιγμένο στα …ντουμάνια! Ήμαρτον, αδέλφια Σπαρτιάτες Συνασκούμενοι,
αφήστε μας ν΄ αγιάσουμε κάθε φορά που κατεβαίνουμε στη Λακεδαίμονα όπου μας περιμένει
ο δαίμονας της γαστριμαργίας να μας προσθέσει ένα πεντόκιλο στην ήδη περίσσεια
λίπους… Ήμαρτον Ολιβίδα, θα μας στρίψει η βίδα με τα καλλίγευστα και πληθωρικά ψητά
σου που καταλύουν κάθε έννοια … «σπαρτιατισμού»…!
Παρά ταύτα, οι υποψιασμένοι επωφελήθησαν για μια διήμερη επανασυγκόλληση με τον φιλόσοφο Βαρώνο Giulio Cesare Andrea
Evola...
....Meditazioni delle
vette (Διαλογισμοί επί των κορυφών) λοιπόν και ενταχθήκαμε στο συγκλονιστικό ορεινό πλαίσιο του Ταϋγέτου ώστε να βοηθήσουμε τον νου μας να ταξινομήσει σκέψεις και οραματισμούς!
Προνόμιο μέγα αυτό το ανέγγιχτο φυσικό περιβάλλον ενός μνημειακού ορεινού όγκου του οποίου ακόμη και τα αποκαίδια των κεραυνών του αφήνουν πίσω τους έργα νατουραλιστικής τέχνης.
Και ο διαλογισμός, καθώς οι πρώτες ακτίνες του θεού Ηλίου έβγαιναν από το νυκτερινό κρυφτό τους, ήταν και η κορύφωση του δωρήματος αυτής της διήμερης εμπειρίας...
Ο φιλόσοφος Βαρώνος Giulio Cesare Andrea Evola, εδώ, θα μπορούσε να προσθέσει πολλές ακόμη σελίδες στο μοναδικό του έργο στοχαζόμενος το μεγαλείο ενός τοπίου που διδάσκει την γενναιότητα προς όσα φυσικά και αφύσικα αναιδή στοιχεία επιδιώκουν να ταπεινώσουν τον Άνθρωπο!
Σ΄ αυτό το γήινο σημείο το οποίο επάνω στο χάρτη του σύμπαντος αποτελεί μιαν ασήμαντη κουκίδα, ρέουν τόσες ζωοδότρες δυνάμεις που το καθιστούν ιδανικό καθαρτήριο ψυχών, κάτι που ανακαλύψαμε κι ...εκμεταλλευθήκαμε, ευγνώμονες προς τους Συνασκουμένους Σπαρτιάτες του Παραρτήματος των "Ελλήνων Κενταύρων Σπάρτης" γι αυτή την ανεκτίμητην εμπειρία που νιώσαμε!
