ΜΕ ΔΟΡΥΠΕΛΕΚΥ ΑΝΤΙ ...ΤΟΞΟΥ
Ο δορυπέλεκυς (αλεβάρδα) είναι όπλον αγχέμαχο, νύσσον και τέμνον, με "λίκνο γεννήσεώς" του τον 15ο μ.χ.χ. αι. Η Ομάδα μας το χρησιμοποιεί σε διάφορες εκπαιδευτικές εφαρμογές, εφίππως και μη, όχι μόνον μέσα στο πλαίσιο της χρήσεως όπλων όπως διαλαμβάνεται στον κύκλο του Ιππηλασίου αλλά και ως μέσο υποβοηθητικό της αναπτύξεως ευκαμψίας των καρπών, ζωτικότατο σημείο της Τοξοβολίας ως επιδρόν επί της αφέσεως της χορδής.
Πέραν αυτών, ο δορυπέλεκυς, έχει αποδειχθεί ότι αναπτύσσει την στοχαστική αντίληψη του χρήστη του και σε άνυσμα χρόνου και αποστάσεως, ενώ γυμνάζει χέρια και πόδια κατά την λαβή, την διεύθυνση και την κίνηση, παράμετροι τις οποίες αξιοποιεί η Σχολή των "Ελλήνων Κενταύρων" στην εκπαίδευση των μαθητών της.
Αυτή η εξάσκηση είχε ως σκοπό της να γυμνάσει τον Εφιπποτοξότη Μηνά στον χειρισμό του δορυπελέκεως αλλά και να τον εξοικειώσει με την σχέση διευθύνσεως, αποστάσεως και χρόνο συλλαμβάνοντας με αυτό το αγχέμαχο ζεύγη εκτινασσομένων δακτυλίων.
Επιβαρυνόμενος, για εκπαιδευτικούς λόγους, με αλυσιδωτό χιτώνιο, ο Μηνάς ξεκίνησε με τον χειρισμό ενός ελαφρού δορυπελέκεως ο οποίος αποτελεί μια νεώτερη ανακατασκευή.
Άριστο κατασκεύασμα για εισαγωγή στη χρήση δορυπελέκεως η συγκεκριμένη, ελαφρά, ανακατασκευή, "έδειξε" στον Μηνά το σωστό κράτημα, την σωστή διεύθυνση αλλά και την σωστή συνολική διαχείριση για ένα εύστοχο αποτέλεσμα.
Μια "Τοξοβολία" με άλλα ...μέσα και, γιατί όχι, ένα παραπλήρωμα για την ακόμη βαθύτερη κατανόηση της ...Τοξοβολίας.
Μετά την εισαγωγή του με την ελαφρά εκδοχή του νεοκατασκεύαστου δορυπελέκεως, ο Μηνάς ανέλαβε έναν αυθεντικό δορυπέλεκυ ηλικίας μερικών ...αιώνων, κατά πολύ βαρύτερο του προηγουμένου, προοριζόμενο για πραγματική πολεμική χρήση!
Οι δακτύλιοι συνέχισαν να εκτινάσσονται με γρήγορους ρυθμούς και ο Μηνάς δεν έχανε ούτε ένα...
Η επικέντρωση στους ιπτάμενους στόχους, η αποτελεσματική προσβολή (σύλλυψή) τους και η επιμονή στην επανάληψη της διαδικασίας επί μισή ώρα, "ζέστανε" αρκετά τον Μηνά ενδυναμώνοντας τους καρπούς του και βελτιώνοντας την ευκαμψία τους.
Όταν τα μουσειακά αντικείμενα
βγαίνουν από τις παγερές προθήκες τους και παίρνουν ζωή στα χέρια των νεωτέρων,
ανακτούν την πραγματική τους αξία η οποία δεν αποτιμάται σε χρήμα αλλά σε
αναγνώριση του δημιουργού τους και της ίδιας της Ιστορίας.
Έτσι και σήμερα, ο δημιουργός των παμπάλαιων
δορυπελέκεων που διατηρούμε στη μουσειακή συλλογή της «Ελληνικής Εφιπποτοξοτικής
Εταιρείας» θα ένιωσε πολύ υπερήφανος παρακολουθώντας τον Μηνά να χειρίζεται το
δημιούργημά του, δίνοντάς του ζωή μετά από αιώνες!
Και παρά το μεγάλο βάρος
αυτού του ιστορικού αγχεμάχου αλλά και το δύσχρηστό του, θα ήταν πολύ άτυχος εκείνος που θα είχε την
έμπνευση να βρεθεί προ του ...δορυπελεκυφόρου Μηνά! Μα, πολύ άτυχος…!
