ΕΞΗΜΕΡΩΝΟΝΤΑΣ ΤΟ «ΤΕΡΑΣ»!

 ΕΞΗΜΕΡΩΝΟΝΤΑΣ ΤΟ «ΤΕΡΑΣ»! 

     Όταν πρωτανταμώσαμε αυτό το ανεκπαίδευτο, νεαρό, αλογάκι ήμασταν αρχάριοι (μήπως σήμερα δεν είμαστε το ίδιο αρχάριοι;…) και το βρήκαμε στα «αζήτητα» ενός τραγικού Σταύλου στη Βραυρώνα! Ήταν παρατημένο από όλους γιατί όλοι το θεωρούσαν «δημόσιο κίνδυνο» αφού έδειχνε ότι δεν είχε βαδίσει ποτέ αλλά πάντα κάλπαζε και εκτινάσσονταν με επιθετικότητα διαγράφοντας εναέριες πιρουέτες, με τα οπίσθιά του να απειλούν οποιονδήποτε και ο,τιδήποτε ήταν πίσω του... 

     Στη πραγματικότητα όλοι περίμεναν έναν από μηχανής θεό ή για να το συνεφέρει ή να το στείλει για ...σαλάμι στην Ιταλία. Κι ενώ αργούσε να φανεί ο «θεός» ο έστω και από ...μηχανής κι ενώ το πανέμορφο αλογάκι διέφευγε του «υστερνού ταξιδιού» εμείς το προσέξαμε και το ...ερωτευτήκαμε! Ναι, αυτό που διαβάσατε, το ερωτευτήκαμε διότι ήταν τόσο φυσικό, άρα υγιές και ωραίο ως φυσικό, που δεν θα μπορούσαμε παρά να το ερωτευτούμε. 

     Κι αρχίσαμε αμέσως την παιδαγωγική του ...τυμπάνου, αυτή την επική διαπαιδαγώγηση του πολεμιστή ο οποίος, χωρίς να χάνει τίποτε από την μαχητική του σφοδρότητα αναπτύσσει την αντιληπτικότητά του ώστε να ξέρει τον ακριβή χρονισμό της «έλξεως της χορδής» που χαρακτηρίζει τον πολεμιστή διαφοροποιώντας τον από τον εγκληματία.

     Αυτό το αρχέγονο κρουστό το μελετήσαμε στη Μογγολία ως θεραπευτικό μέσο των Σαμάνων Τεγκριστών σε μιαν ομαδική εκπαιδευτική παρουσίαση, μέσα σε ένα γκερ, λίγο έξω από το Ulaanbataar, όπου ένας σιβηριανός Σαμάνος μας εισήγαγε στα μυστικά του ήχου και της θεραπευτικότητός του. Και, χωρίς, βεβαίως να γίνουμε ...Σαμάνοι, αμέσως υιοθετήσαμε το τύμπανο στην εκπαίδευση Ίππων και μαθητών της Σχολής μας με άριστα αποτελέσματα!

     Τότε, δεν είχαμε προχωρήσει στην μουσική παιδαγωγική όσο πολύ αργότερα, όταν αποφασίσαμε την εισαγωγή και του μουσικοκινητικού συστήματος Carl Orff ως εκπαιδευτικού μέσου, όμως, το πρωτόγονο σαμανικό τύμπανο απεδείχθη αποτελεσματικό!  

    Ήχοι υποβλητικοί που χαλαρώνουν, ήχοι μαγικοί που ηρεμούν κι εμείς το μόνο που ζητούσαμε ήταν την ανοχή του ώστε να τους ακούει, να τους προσέχει ενώ αυτοί οι ήχοι τον χαλάρωναν, τον ηρεμούσαν και του έδιναν την δυνατότητα να αντιληφθεί την διαφορά του πολεμιστή από τον εγκληματία. 

     Κι αυτός, στην αρχή, να θέλει να μας ...εμβολίσει να  μας ποδοπατήσει να μας αφανίσει από προσώπου γης και ...ιδού σκηνές ...ταυρομαχιών στη ...Παμπλόνα, μεσ’ τη μέση εκείνου του χωραφιού της Βραυρώνας, καταλήγοντας κάθε σούρουπο, εκείνο μεν κατάκοπο στο Σταύλο εμείς δε με μία λαμπάδα στο κοντινό ‘ξωκκλήσι να ξεφυσάμε με ανακούφιση για την ...προσωρινή έστω, σωτηρία μας. Κι έτσι πήγαμε για καμιά βδομάδα, όχι περισσότερο, αφού το πανέμορφο αυτό τετράποδο, πια, μας είχε αποδεχθεί. Μας είχε αποδεχθεί, τρόπος του λέγειν, γιατί μας είχε αποδεχθεί ως μέρος του παράφορου παιγνιδιού του, αφού εξακολουθούσε τα επικίνδυνα παιγνίδια προς το μέρος μας με εναέρια λακτίσματα και δαγκώματα, με τυφλές επιθετικές εφορμήσεις και σκηνικά κινητικής ...παραφροσύνης, αλλά τούτη τη φορά με εμφανή φιλοπαίγμονα διάθεση ανεξαρτήτως αν η ακεραιότητά μας βρίσκονταν σταθερά στο «ντορβά»!  

     Είδαμε το χάρο με τα μάτια μας κι αμέτρητες φορές βρεθήκαμε στη κόψη των ...οπλών του έτοιμες να μας κάνουν μαρμελάδα... Παρατηρώντας έκπληκτοι τις εφορμήσεις του εναντίον μας, ε, πως να το κάνουμε, μας έμεινε ένα μόνιμο ...γκούρλωμα στο βλέμμα, όμως... Οι παιανισμοί του τυμπάνου απέδωσαν καρπούς κι ενίσχυσαν την όλη εκπαιδευτική προσέγγισή μας την οποίαν εφαρμόσαμε αντιμετωπίζοντάς τον ως έναν ακόμη «απλό» νεόλεκτον Ίππο που έπρεπε να καταλληλοποιήσουμε ως συνεργάτη του Ανθρώπου ώσπου ο νεαρός τετράποδος ταραχοποιός έγινε ένας ιδανικός Ίππος Σχολής και...εξώφυλλο, ναι, ε ξ ώ φ υ λ λ ο! του βιβλίου μας περί εκπαιδεύσεως νεολέκτου Ίππου, ως η πλέον επιτυχής περίπτωση εκπαιδεύσεως δύστροπου Ίππου με την οποία, επιτυχώς, καταπιαστήκαμε! 

     Κι αμέσως μετά, όταν κυκλοφόρησε το βιβλίο μας (στου οποίου το εξώφυλλο παραλείψαμε να αναφέρουμε το όνομα του ...συγγραφέως!) εμφανίστηκαν πολλοί που θέλησαν να αποκτήσουν το εκπαιδευτικό μας επίτευγμα από τον Σταύλο που μέχρι τότε το είχε σε πλήρη περιφρόνηση... Και το αγόρασε (τι ντροπή αυτή η λέξη σωματεμπορίας...) μια κυρία από την Κέρκυρα στην οποία και το υπέροχο αυτό τετράποδο πλάσμα πέθανε αφού κάποια ηλίθια ανθρωποειδή θεώρησαν καλό να βάλουν φωτιά σε εγκαταλελειμμένα λάστιχα αυτοκινήτων που ήσαν σωρευμένα κοντά στο Σταύλο του με αποτέλεσμα το αλογάκι να χάσει τη ζωή του από ασφυξία! Όμως, εμείς καταφέραμε να το "απαθανατίσουμε", να το κρατήσουμε "ολοζώντανο" στο εξώφυλλο του βιβλίου μας και, κυρίως, στη μνήμη μας και στη "καρδιά" μας, μιας και θυμόμαστε όλους (και τους 100 μέχρι σήμερα) Ίππους που πέρασαν από τα χέρια μας...!  

ΔΕΙ ΔΕ ΡΥΘΜΟΥ ΤΕ 
ΚΑΙ ΑΡΜΟΝΙΑΣ

     Ογκώδης και ποικίλη δραστηριότητα αυτές τις ημέρες στο Ιππευτήριο των "Ελλήνων Κενταύρων" με Έφιππη Τοξοβολία αλλά και εκπαίδευση μαθητών ...διπόδων αλλά και τετραπόδων! Και αυτά τα τελευταία που αποτελούν και το πολύτιμο έμψυχο δυναμικό του πολυδύναμου Σταύλου μας, ήρθε η ώρα να χαρούν μία παράμετρο που χαρακτηρίζει την Φυσικήν Ιππική και δεν είναι άλλη από την εισαγωγή του ρυθμού στην καθημερινότητα Ίππων και Ιππέων με δεδομένο ότι η Ιππασία είναι ρυθμός. Δει δε ρυθμού τε και αρμονίας, διότι χρειάζεται ρυθμός και αρμονία στην Ιππασία ώστε ο Ίππος και ο Ιππέας να λειτουργούν και να συνεργάζονται πέραν στρεσογόνων εντάσεων και αυτό ποτέ δεν πρέπει να το ξεχνάμε!

     Όσοι έχουν ουσιαστικήν επαφή με την Ιππασία γνωρίζουν την μεγάλη σημασία, μετά την χρήση βοηθημάτων, του "κλωγμού" ο οποίος σημαίνει τον ήχο που παράγει η γλώσσα μας μέσα στην στοματική κοιλότητα. Πρόκειται περί ενός ενστικτώδους "σήματος" που παράγουμε προκειμένου να προσελκύσουμε την προσοχή του Ίππου και να τον παρακινήσουμε να κινηθεί, αναλόγως δε με την ταχύτητα αναπαραγωγής αυτού του "σήματος" υποδεικνύουμε στον Ίππο κίνηση σε βάδην, σε τροχασμό ή και καλπασμό. 

     Έρχεται, λοιπόν, η ώρα να αντικαταστήσουμε τις εντολές των βοηθημάτων αλλά και τον κλωγμό με έναν ήχο φυσικού τυμπάνου του οποίου η τονικότητα αλλά και ρυθμικότητα θα δίνει τον ρυθμό κινήσεως στον Ίππο ενώ, ταυτοχρόνως, θα τον ηρεμεί προσανατολίζοντας την συνδυαστική μνήμη του σε μία ευχάριστη, διασκεδαστική και πέραν κάθε ρουτίνας κιναισθητική "περιπλάνηση".

     Η "πύλη εισόδου" σε αυτή την διαδικασία, δηλαδή, της εισαγωγής του τυμπάνου στην εκπαίδευση του Ίππου, ορίζεται από την επιτυχή εξοικείωση του Ίππου με την οντότητα του τυμπάνου, κατ΄ αρχήν, αλλά και με τον παραγόμενο ήχο εκ των υστέρων.

     Καθ΄ όλην αυτή την προκαταρκτική διαδικασία της εξοικειώσεως με το τύμπανο και τον ήχο του ο Εκπαιδευτής τηρεί μία σειρά κανόνων και προϋποθέσεων με άξονα την "στρογγυλή κίνηση" και την βαθμιαία ήχηση του τυμπάνου αρχίζοντας από πολύ μακριά και σιγά προσεγγίζοντας τον Ίππο και εντείνοντας τον παραγόμενο ήχο, χωρίς να βιάζεται και εκτιμώντας ακόμη και την παραμικρότερην αντίδραση του Ίππου ώστε να μην τον ¨"κάψει" φοβίζοντάς τον απέναντι στο νέο εξωτερικό ερέθισμα και όλα ξεκινούν και γίνονται επί του εδάφους πριν "ανεβάσουμε" το τύμπανο στην ράχη του Ίππου, αφού βεβαιωθούμε ότι ο Ίππος το απεδέχθη...

     O ήχος του τυμπάνου έχει αποδειχθεί και πολύ βοηθητικός κατά την διαδικασία της συραγωγήσεως δίνοντας τον ρυθμό των τριών βηματισμών στον Ίππο αντί μάστιγος ή κλωγμού.

     Ήδη, η χρήση του τυμπάνου στην συραγώγηση εισήχθη και για την εκπαίδευση των παρόντων Ίππων της Σχολής μας, ξεκινώντας από τον επιβήτορα Sepp ο οποίος, κατά την πρώτην εκπαιδευτική συνεδρία βοηθήθηκε να συσχετίσει τον ήχο των κρούσεων του τυμπάνου κατά την ταχύτητα και την έντασή του με τους τρεις βασικούς βηματισμούς του και, επί τη βάσει της επαφής ενός επιλεγμένου πέλματός του με το έδαφος κάτι το οποίο, πλέον, θα αποτελεί και κανόνα εφαρμογής στον συγκεκριμένο Ίππο.

     Με την "επανάληψη μητέρα της μαθήσεως", ο συγκεκριμένος Ίππος, πλέον, θα ακολουθεί την "οδό" της συραγωγήσεως με ρυθμικούς τυμπανισμούς καταργώντας βαθμιαίως τον συραγωγέα ο οποίος, κατά την χρήση του, προξενεί εντάσεις στον συραγωγούμενο Ίππο τις οποίες, συνήθως, μεταφέρει από το χέρι του συραγωγούντος Ανθρώπου αλλά και από την αδεξιότητα ή την έλλειψη υπομονής του τελευταίου.

     Ήδη, στο Ιππευτήριο των "Ελλήνων Κενταύρων" διεξήχθησαν δύο επιτυχέστατες, συνεχόμενες, εκπαιδευτικές ημερίδες με την σύμπραξη και συνεκπαίδευση τριών μαθητών της Σχολής μας, του Αποστόλου, του Κωνσταντίνου και, επίσης, του πρωτοείσακτου Κωνσταντίνου, οι οποίοι συνέβαλαν στην τελειοποίηση της εξοικειώσεως των Ίππων μας με το τύμπανο, από εδάφους και ως έφιπποι. 
  

     Μετά από πολυετή, λόγω σπουδών στο εξωτερικό και εκπληρώσεως της στρατιωτικής του υποχρεώσεως, ο Απόστολος επέστρεψε στην Ομάδα δείχνοντάς μας ότι δεν είχε ξεχάσει τίποτε από όσα είχε προλάβει να διδαχθεί πριν αναχωρήσει και αφού εξετέλεσε με άνεση το περιεχόμενο  του "επανασυγκολλητικού" μαθήματός του,βοήθησε και τον Ίππο του να αποδεχθεί ακόμη περισσότερο το τύμπανο.

    Το ίδιο σημαντική ήταν και η συμβολή του Κωνσταντίνου ο οποίος ήρθε από την Θεσσαλονίκη για να χαρεί κοντά μας δύο εκπαιδευτικές ημερίδες συμμετέχοντας και στην συγκεκριμένη διαδικασία.

     Τέλος και ο πρωτοείσακτος Κωνσταντίνος κατάφερε να συραγωγήσει και στους τρεις βηματισμούς τον επιβήτορα Sepp ενώ ο αγαπημένος μας τετράποδος υπεβοηθείτο να συντονίσει τους διασκελισμούς του με τους ήχους του τυμπάνου σε μία αρμονικότατη συνεργασία Εκπαιδευτή, εκπαιδευόμενου Ίππου και εκπαιδευόμενου μαθητή.

     Η καθημερινή και καλοσχεδιασμένη, συστηματική, εργασία στο Ιππευτήριο των ¨"Ελλήνων Κενταύρων" αποτελεί ευλογία ιππικής εμπειρίας για όσους την προάγουν και δωρεά ευημερίας για τους Ίππους οι οποίοι μετέχουν σε αυτή. Και αυτή η ευημερία του Ίππου, χωρίς ψήγμα καταναγκασμού ή καταπιέσεώς του είναι η βασική επιδίωξη των "Ελλήνων Κενταύρων", από την ίδρυσή τους!