ΕΠΑΝΕΝΤΑΞΗ ΑΓΡΙΑΣ ΠΑΝΙΔΟΣ 

ΣΤΟΝ ΣΤΑΥΛΟ

     Με τις επαγγελματικές του υποχρεώσεις να τον έχουν κρατήσει μακράν του Σταύλου για πολύ καιρό, ο αγαπημένος μας Εφιπποτοξότης και Εκπαιδευτής υπό επίβλεψη Μηνάς Τσομπανιάν, κατάφερε να επανενταχθεί στο ...φυσικό του περιβάλλον!

     Και, βεβαίως, επειδή τα ...αγόρια συνεννοούνται μεταξύ τους, ο Μηνάς μας απευθύνθηκε στον Sepp για να ξαναβρεί το "μονοπάτι" του Σταύλου, μιας κι ο λατρευτός τετράποδος επιβήτοράς μας διατηρεί ...ακέραια την αρσενικότητά του έχοντας γλιτώσει το νυστέρι του ευνουχισμού όπως, δυστυχώς άλλοι ομότακτοί του έχουν υποστεί!

     Η υπέροχη διαδρομή με την μοτοσυκλέτα του Μηνά στην ήρεμη απογευματινή παραλιακή αυτό το ήπιο καλοκαιρινό απόγευμα ήταν η καλύτερη επανεντακτική εισαγωγή στο πρόγραμμά μας, απολαμβάνοντας τα γραφικά λιμανάκια της.

     Με την κόκκινη κορδέλα να ανεμίζει χαρούμενα στο τιμόνι της μοτοσυκλέτας του Μηνά, περάσαμε για πολλοστή φορά την φυσικών διαστάσεων "τρύπα του Καραμανλή" και πλησιάσαμε στην πύλη εισόδου του Σταύλου μας.

     Μπαίνοντας στο Ιππευτήριο πρώτος "χλιμίντρησε" ο Μηνάς μας βλέποντας τον κύκλο των φωτογενέστατων νεαρών μαθητριών της Σχολής να διαγράφουν τον άψογο κύκλο  της ομαδικής διαδρομής τους υπό την διδασκαλία της αγαπημένης μας Εκπαιδεύτριας Αθηνάς, αλλά και ο κύκλος της ομαδικής ιππεύσεως των Αμαζόνων γρήγορα έπαυσε να είναι άψογος με την Αθηνά να φωνάζει προς τις μαθήτριες "Προσέξτε που πηγαίνετε..."! 

     Τέλος πάντων, μετά τα εκατέρωθεν προκαταρκτικά "χλιμιντρίσματα" Μηνά και λοιπών ενδοσχολικών παραγόντων, ο νεοαφιχθείς οδηγήθηκε "από το αφτί" στην φάτνη του Sepp, όπου ανεπτύχθησαν άλλες αγάπες και συναισθήματα μιας κι ο Sepp ξέρει να κερδίζει όποιον τον πλησιάζει με κόλπα που ούτε η Βάνα Μπάρμπα δεν ήξερε να εφαρμόσει στον μακαρίτη Βαγγέλη Γιαννόπουλο (για όσους θυμούνται...).

     Με το κυρίως Ιππευτήριο ...γυναικωνίτη, προτιμήσαμε να βγάλουμε τον Μηνά και τον Sepp από την ...πίσω πόρτα στο "σεπαρέ" για να κάνουμε λίγη σοβαρή δουλειά, όπερ και εγένετο!

     Άψογη η σχέση των δύο ..."ακόπων", ήδη, από την ρυταγώγηση!

     Δυστυχώς η "αύρα" των διεγερτικών οσμών από τις παρακείμενες φοράδες προκαλούσε τα συχνά χλιμιντρίσματα του τετράποδου επιβήτορος ενώ ο δίποδος κατέπνιγε τα δικά του παρατηρώντας το βλοσυρότατο βλέμμα του συντηρητικού παππού που τον καθήλωνε, όπως ο Παντοκράτωρ από τον θόλο του καθολικού της Ιεράς Μονής Δαφνίου.

     Υπέροχος ο Μηνάς στις εφιππεύσεις δι εφάλσεως (και επί αληθούς Ίππου...), "επανήλθε" στα καθήκοντά του λες και δεν πέρασε ούτε μια μέρα από τότε που τα επαγγελματικά του καθήκοντα τον απομάκρυναν από το Ιππευτήριο.

     Υπέροχος και στους χειρισμούς του Sepp που τεκμηρίωναν το "Μια φορά Ιππέας, πάντοτε Ιππέας"!

     Στη ράχη του Sepp, άλλωστε, όλοι οι Ιππείς έχουν ευτυχήσει και ο Μηνάς με την ευγενική του φύση δεν θα μπορούσε παρά να τον χαρεί το ίδιο και ο Sepp να χαρεί τον Μηνά.

     Μόνο πρόβλημα ο κανόνας του Σταύλου που είναι η ...πολυγαμικότητα η οποία και στην περίπτωση του Μηνά επιβεβαιώθηκε όταν προσέγγισε το επόμενο ..."αίσθημα" που και με αυτό έδειξε να δένεται από την πρώτη ματιά...

     Τέλος πάντων κάποτε αποφασίσαμε να αφήσουμε τον Σταύλο να ...ηρεμήσει κι εμείς να ξαναχαρούμε το ...λυτρωτικό δίκυκλο στο δρόμο της επιστροφής! Φορέσαμε τις ...παρωπίδες (καλού-κακού) στον Μηνά μας για να μην "απασχοληθεί" με τις εντός Ιππευτηρίου Αμαζόνες και ζυγώσαμε το πάρκιγκ, αλλά διαπιστώσαμε ότι είχαμε ξεχάσει πίσω μας τα κράνη και τα σακίδιά μας! Οποία εντροπή, όχι διότι τα ξέχασε ο Μηνάς αλλά διότι τα ξέχασε και ο ...Παντοκράτωρ! Ούτω υποπίπτουσιν εν αμαρτίαις και οι Θεοί, εισέτι! Αλλά με αυτά τα εγγονάκια που έχουμε ο παρασυρμός ...ηδύς και δεδομένος!

ME ΦΡΙΚΙΑΣΤΙΚΗΝ ΕΙΛΙΚΡΙΝΕΙΑ ΓΛΩΣΣΑΣ

     Είναι  φ ρ ι κ ι α σ τ ι κ ή  η ειλικρίνεια της γλώσσας της Φύσεως και των αυθεντικών πλασμάτων της, μεταξύ των οποίων και ο Ίππος! Είναι η γλώσσα που σε καθηλώνει να την ακούσεις χωρίς να σου επιτρέπει την ιεροσυλία του όποιου αντιλόγου. Κι αυτή την γλώσσα απολαύσαμε και πάλι στο Ιππευτήριο ακούγοντας τον ευγενικό μας επιβήτορα να μας αφηγείται σοφές παραινέσεις νοσταλγικής αριστοκρατικότητος περί την επικοινωνία με την θεϊκή του υπόσταση. Πόσο προνομιούχοι όσοι βρήκαμε στη ζωή μας το "μονοπάτι" προς τον Σταύλο, παρακάμπτοντας την χθα,αλότητα του -δήθεν- "Άνω θρώσκοντος" ο οποίος, ως μόνος εφευρέτης δόλου, δεν φθέγγεται φυσικώς αλλά θορυβεί κακόηχα...

     Και, να, ο Sepp που σήμερα μας εξομολογήθηκε με τι λεπτότητα αλλά και ευφυία απαιτεί από τον Άνθρωπο να τον χειρίζεται ώστε να του ανταποδίδει την υλοποίηση των προσδοκιών συνεργασίας που, κάθε φορά τον σπρώχνουν ως εδώ, στο αναπεπταμένο Ιππευτήριο όπου δεν κινούνται, απλώς, πλάσματα, αλλά ...συνομιλούν.

     Μετά από πολύ καιρό αποχής από τα "εγκόσμια" του Ιππευτηρίου, κυρίως λόγω κακών καιρικών συνθηκών που επιμένουν επί μήνες, ο Παντελής, σήμερα πέρασε και πάλι προς τα μέσα την "Ωραία Πύλη" του ασκητηρίου χώρου των ιδαλγών της Ιππικής και...

     ...Και, ο Παντελής μας άφησε άφωνους με την ωραιότερη συραγώγηση που έχουμε απολαύσει!

     Αυτή η συραγώγηση ήταν, πραγματικά, μία μυσταγωγία επικοινωνίας Ίππου και Ανθρώπου, συραγωγούμενου και συραγωγούντος, ορχήστρας και μαέστρου.

     Ο Ίππος εξετέλεσε τους "καθαρότερους", τρεις, βηματισμούς αμφιπλεύρως και πάντοτε με την πρωτοβουλία των εντολών του συραγωγούντος άνευ και μετά μάστιγος, παρά το συγκεκριμένο τετράποδο συραγωγείται πάντοτε με μάστιγα και κατευθείαν σε καλπασμό και μόνον!

     Αλλά, μέχρι εδώ! Διότι η "απιστία" προς το Ιππευτήριο "πληρώνεται" και το τίμημα είναι βαρύ, τουτέστιν, αδυναμία ακόμη και των βασικών!

     Κι έτσι, ο Παντελής μας κατάλαβε πολύ καλά ότι στην Ιππασία δεν αρκεί το άριστο "feeling" αλλά χρειάζεται και η συστηματική επαφή με το "αντικείμενο", κάτι που θα τον ωφελήσει στο επόμενο μάθημα...

     Άψογη στο εισαγωγικό της μάθημα και η καλή μας Λίλιαν που ξεκίνησε σήμερα μαζύ μας την δική της ιππική "περιπέτεια", παραμένοντας αυτοσυγκεντρωμένη και τηρώντας το Σχολείο Σιωπής μέχρι σημείου να εμπνεύσει τον ...Λουκιανό να θυμηθεί την σιγή ως νόμο του Πυθαγόρου (Περί Ορχήσεως). 

     Με "βακτηρία" της την Παιδεία Αθλήσεως από σχετικές σπουδές στο εξωτερικό, η Λίλιαν απέσπασε την εμπιστοσύνη και την συνεργασιμότητα του Ίππου της ήδη από το έδαφος με την πολύτιμη καθοδήγηση του Παντελή.

     'Αψογη η εκτέλεση των ασκήσεων του πρώτου μαθήματος όπως διδάσκεται στην Σχολή των "Ελλήνων Κενταύρων", σε μία ρουτίνα 14 χρόνων χωρίς κανένα δυσάρεστο απρόοπτο, απ΄ αρχής μέχρι τέλους.

     Διότι, εμείς, σ΄ αυτή τη Σχολή δεν μιάμε "ανθρώπινα" αλλά μιλάμε την γλώσσα της Φύσεως με την φρικιαστικήν ειλικρίνειά της αλλά, συνάμα, μια μοναδικήν ευκρίνεια που μας κάνει κατανοητούς στον αδελφό Ίππο ο οποίος μας ανταποδίδει τα όσα του ζητούμε.

     Δει δε Παιδείας της ψυχής (όπως επιμένει ο Ιδρυτής των "Ελλήνων Κενταύρων"), δει δε τε και Αθλήσεως θα έπρεπε να συμπληρωθεί... Και το αποτέλεσμα, ό,τι αρμονικότερο!

     Διότι, εάν η ιππασία δεν είναι Παιδεία ψυχής αλλά και πλήρης άθληση, τότε, τι είναι; 

ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ 

ΤΩΝ 

"ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ ΚΑΛΑΜΑΤΑΣ"

     «Μία βασική δοξασία της διδασκαλίας του Σαολίν, που αποτελεί έναν απόηχο της συμβουλής του Βούδα προς τους μαθητές του, είναι ότι δεν πρέπει κανείς να δέχεται τίποτε με βάση την πίστη, ούτε με βάση την φήμη των δασκάλων, αλλά να ασκεί την τέχνη με επιμέλεια για ένα λογικό χρονικό διάστημα και ύστερα να κρίνει τα αποτελέσματα σύμφωνα με την δική του κατανόηση και εμπειρία.»

ΟΥΟΝΓΚ ΚΙΟΥ ΚΙΤ: «Η Τέχνη του Σαολίν Κουνγκ Φου»

Εκδ. "Πύρινος Κόσμος" 1998, σ. 20

     Η παραπάνω παράγραφος από ένα σπουδαίο βιβλίο μιας κορυφαίας πολεμικής τέχνης περιγράφει, ακριβώς, το "μονοπάτι" που ακολουθεί ο επικεφαλής των "Ελλήνων Κενταύρων Καλαμάτας" Αθανάσιος Ψωρομύτης κατά την εκπαίδευση του Ίππου της Σχολής του Παραρτήματός του.

     Χωρίς να παρακάμπτει τους βασικούς κανόνες της Φυσικής Ιππικής οι οποίοι διέπουν το εκπαιδευτικό πρόγραμμα της Σχολής της Ομάδος μας, ο Αθανάσιος ασκεί με επιμέλεια την τέχνη της εκπαιδεύσεως νεολέκτου Ίππου ερευνώντας νέες προσεγγίσεις και, εκ των υστέρων, κρίνοντας, αναθεωρώντας και συνεχίζοντας.

     Κι έτσι, η πανέμορφη τετράποδη Ρέα έφθασε σε σημείο να δέχεται στη ράχη της όχι μόνον τον Εκπαιδευτή της αλλά και άλλους, μάλιστα, με όχι συμβατικό "κάθισμα" επιδεικνύοντας πολύ καλή διάθεση συνεργασίας με τον Άνθρωπο.

     Βεβαίως, σε όλη τούτη την εκπαιδευτική διαδικασία τα λάθη είναι αναμενόμενα όπως είναι αναμενόμενα τα λάθη οιουδήποτε παράγει έργο, όπως τελευταίως είδαμε να δημοσιοποιούνται και λάθη σε βίντεο διεθνούς κύρους ομοτέχνων Οργανισμών του εξωτερικού (αφού στην Ελλάδα δεν υπάρχουν αντίστοιχοι, άλλοι).

     Στη Σχολή, πάντως, των "Ελλήνων Κενταύρων Καλαμάτας" τα ελάχιστα λάθη είναι αμελητέα κι επιβεβαιώνουν τη σοφή εκπαιδευτική "διαδρομή" που ακολουθεί ο Αθανάσιος έχοντας ήδη επιτύχει ένα αξιόλογο αποτέλεσμα ώστε, πλέον, οι μαθητές του να μπορούν να κάνουν τα πρώτα έφιππα "βήματά" τους. 

ΓΝΩΣΤΑ ..."ΠΡΑΓΜΑΤΑ"

     Δεν το μάθαμε σήμερα αλλά και σήμερα το επαληθεύσαμε, δηλαδή, το πόσο πρέπει ο εκπαιδευόμενος να "ακούει" τις παρατηρήσεις του Εκπαιδευτή του και να μην προσπαθεί να τον πείσει περί του ...αντιθέτου, διότι "όπως βλέπει ο από κάτω, δεν το νιώθει ο από πάνω"!

     Και όσο και αν, κατά κανόνα, ο εκπαιδευόμενος, δεν δέχεται ότι κάνει κάτι λάθος νομίζοντας ότι λειτουργεί σωστά, έτσι και σε σπανιότερες περιπτώσεις νομίζει ότι κάτι δεν κάνει σωστά ενώ συμβαίνει το ακριβώς αντίθετο, αδυνατώντας να προχωρήσει.

     Και σήμερα συνέβη το ...σπανιότερο, όπου ο εκπαιδευόμενος δεν είχε πλήρη συνείδηση για το καλό του κάθισμα το οποίο του επέτρεπε να προχωρήσει, ενώ ο ίδιος νομίζοντας ότι δεν είχε καλό "κάθισμα" και να προχωρήσει δεν κατάφερε και το μάθημά του κατέληξε σε απογοήτευση.

     Δεν πειράζει, όμως, διότι και αυτό είναι ένα ωφέλιμο μάθημα, όπως μάθημα είναι κάθε παρουσία μας στο Ιππευτήριο ακόμη και όταν είμαστε απλοί θεατές.

     Απεναντίας, η μεθοδικότητα και η επιμονή μιας άλλης ..."ψυχολογίας", έφεραν το ποθητό αποτέλεσμα σε ένα άλλο μάθημα, μέσα στο κλειστό Ιππευτήριο όπου μας "μάντρωσαν" οι καταρρακτώδεις καιρικές συνθήκες.

     Η Νατάσα "παρέλαβε" τον επιβήτορα και τον πήγε έναν μικρό ..."στρατιωτικό περίπατο", εκτελώντας το εκπαιδευτικό πρόγραμμά της αυτοσυγκεντρωμένη, σιωπηλή και, κυρίως, ..."μάχιμη"! 

     Διόλου εύκολο πρόγραμμα για μία αρχάρια, όπως η Νατάσα, αλλά, να! που υλοποιείται άψογα όταν ο εκπαιδευόμενος εφιππεύει με αυτοπεποίθηση και αυτοσυγκεντρωμένος, με μαχητική ψυχολογία.

     Πάντα στο Ιππευτήριό μας δεν ακούγονται, ομιλίες, δυνατά παραγγέλματα ή φωνασκίες. Επικρατεί ησυχία αναγνωστηρίου και γαλήνη προσευχητηρίου. Ε, όλα τούτα στο μάθημα της Νατάσας μπορεί να τα φανταστεί κανείς σε υπερθετικό βαθμό, λόγω της ιδιοσυστασίας της ίδιας.

     Κάπως, δε, έτσι, ένα μάθημα ολοκληρώνεται με ωφέλεια για τον μαθητή αλλά και με έναν Ίππο, επίσης, γαλήνιο, ο οποίος επικυρώνει την επιτυχία ενός εκπαιδευτικού προγράμματος που διεκπεραιώθηκε στη ράχη του. Κι αυτά είναι τα "ζητούμενα" στο τέλος μιας εκπαιδευτικής ημερίδος, με τη βροχή να κροταλίζει στην καλύπτρα του κλειστού Ιππευτηρίου κι εμείς να αναπολούμε τον ουράνιο θόλο της Κοιλάδος μας!

ΕΠΕΙΣΟΔΙΑΚΟ ΕΙΣΑΓΩΓΙΚΟ ...ΔΙΚΑΒΑΛΟ

     Ευτυχώς που η Σχολή μας διαθέτει ιδανικό Ίππο-Δάσκαλο, αλλά και Εκπαιδευτή ...πέραν ορίου επισκευής! Αλλιώς, σήμερα θα είχαμε διαταράξει για τα καλά την κοινή ησυχία της "γειτονιάς" μας με τις φωνές ενός παιδιού από τα λίγα ...φυσιολογικά που μεγαλώνουν στο λεκανοπέδιο και μόλις δουν αλογάκι ...ξεσηκώνονται για ...Ιππασία!

     Ο Ορέστης με την Οικογένειά του και ο Κωνσταντίνος απεφάσισαν σήμερα να πραγματοποιήσουν το εισαγωγικό τους μάθημα στη Σχολή μας! Πρώτη τους φορά με τον Ίππο και οι δύο όχι μόνον διεκπεραίωσαν όλη την ύλη του εισαγωγικού μαθήματος αλλά και οι δύο κατέληξαν με εκτέλεση τροχαστικών διαδρομών στη ράχη του υπέροχου Ιππου μας.

     Νεαρός και αθλητικός τύπος ο Κωνσταντίνος με τους χειρισμούς του έκανε τον Ίππο μας να αναδείξει τον ...αθλητικό χαρακτήρα του και να ποζάρει στον φακό σε πολύ υπερήφανες τροχαστικά πλάνα.

     Και με "αέρα" αθλητικό στο τέλος του μαθήματός του ο Κωνσταντίνος αφίππευσε ενώ ο Ίππος παρέμενε απαθής και απορημένος για την αποχώρηση του Κωνσταντίνου.

     Εξίσου αθλητικός και ο οικογενειάρχης Ορέστης κατάφερε εξ αρχής να εφαρμόσει με ακρίβεια τις οδηγίες που του δόθηκαν, να επιτύχει πολύ καλό "κάθισμα" και να διευθύνει τον ίππο του.

     Και μετ΄ ου πολύ, ο Ορέστης κατέληξε σε τροχασμούς, κάτι που δεν συνηθίζουμε στο πρώτο μάθημα αλλά και δεν το αποφεύγουμε όταν βλέπουμε ότι ο μαθητής είναι σε θέση να εκτελέσει με ασφάλεια.

     Από αυτό το σημείο, όμως, άρχισε το ...δράμα του Ορέστη διότι ο νεαρότατος βλαστός του βλέποντας έφιππο τον Πατέρα του άρχισε να ...οδύρεται θέλοντας κι αυτός να ιππεύσει!

     Οι φωνές του νεαρού Σπύρου κόντεψαν να ξεσηκώσουν τον καθεύδοντα ...Ελληνισμό κι έτσι, την ανάγκη φιλοτιμίαν ποιούμενοι, παραδώσαμε ...δικάβαλο τον Σπύρο στην αγκαλιά του Πατέρα του ώστε ο τελευταίος να μπορέσει να συνεχίσει το μάθημά του. 

     Κάτι ανάλογο δεν μας έχει προκύψει στα 13 χρόνια της λειτουργίας της Σχολής μας, αλλά είμαστε υπερήφανοι που μπορούμε ακόμη και σε αυτή την δύσκολη περίπτωση όχι μόνο να δώσουμε ...εκπαιδευτική λύση αλλά και να την χαρούμε βλέποντας ένα βρέφος να δείχνει τέτοιαν αγάπη για τον Ίππο και την Ιππική. 

     Βεβαίως, η αγάπη του μικρού Σπύρου για τον Ίππο και την Ιππική ήταν τόσο έντονη ώστε, σε λίγο, απαίτησε και ανέλαβε από τα χέρια του Πατέρα του και τις ...ηνίες, συνεχίζοντας να διευθύνει ο ίδιος τον Ίππο μέσα από την αγκαλιά του Πατέρα του!

     Και κάπως έτσι ολοκληρώθηκε το εισαγωγικό μάθημα του Ορέστη με αγκαλιά τον Σπύρο  τον οποίο  κατεβάσαμε  λίγο πριν αφιππεύσει με άλμα ο Πατέρας του. Αλλά τότε, μόλις ο μικρός είδε την αφίππευση του Πατέρα του, ξανάβαλε τις φωνές θέλοντας κι ο ίδιος να επιστρέψει στη ράχη του Ίππου για να αφιππεύσει κι αυτός με τον ίδιο τρόπο! Δεν πειράζει, στο επόμενο μάθημα αγαπημένε μας μπόμπιρα θα το επιχειρήσουμε κι αυτό! Στους "Έλληνες Κενταύρους" μας αρέσουν τέτοια παιδιά τα οποία τα θεωρούμε πραγματικά "δώρα" για την Κοινωνία μας!

     Ωστόσο, σήμερα ήρθε σε μια πρώτη γνωριμία με τον Ίππο και η μεγαλύτερη αδελφή του μικρού Σπύρου η οποία, αν και στην αρχή είχε τις επιφυλάξεις της, γρήγορα κατάλαβε το πόσο αξιόπιστος είναι ένας Ίππος και με την βοήθεια του Πατέρα της έκανε έφιππη τις πρώτες διατάσεις της!

     Στο τέλος της σημερινής εκπαιδευτικής ημερίδος τόσο ο Κωνσταντίνος όσο και ο Ορέστης δήλωσαν ευτυχισμένοι από, αυτή, την πρώτη έφιππη εμπειρία τους και σίγουρα, εξίσου ευτυχής έδειξε και ο μικρός Σπύρος! Κανείς, όμως, δεν κατάλαβε πόσο ευτυχισμένος έγινε ο Εκπαιδευτής ανακαλύπτοντας ότι στο πρόσωπο ενός μπόμπιρα μεγαλώνει ένας γενναίος χαρακτήρας που απαιτεί και παίρνει τις "ηνίες" από τους μεγάλους, χαράζοντας την δική του πορεία σε αγαστή συνεργασία με ένα πλάσμα όπως ο Ίππος, ο οποίος είναι πολλαπλασίως περισσότερο δυνατός από τον Άνθρωπο!