ΞΕΝΑΓΗΣΗ ΣΤΟ
ΕΓΚΛΗΜΑΤΟΛΟΓΙΚΟ ΜΟΥΣΕΙΟ
Μουμιοποιημένο λείψανο σε προθήκη του Μουσείου.
Tῷ οὖν τόξῳ ὄνομα βίος, ἔργον δὲ
θάνατος
[Του τόξου το όνομα είναι ζωή, αλλά το
έργο θάνατος.
Ἡράκλειτος: Ἡ Ἁρμονία τῶν Ἀντιθέτων 30. (48)]
Ο παιδαγωγικός χαρακτήρας ο οποίος πρέπει
να αποτελεί λειτουργικό πρόταγμα μιας Ομάδος Πολεμικών Τεχνών όπως οι
΄"ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΕΝΤΑΥΡΟΙ", επιτάσσει την, εκ μέρους των ζώντων, υπέρβαση
του δέους του θανάτου και την αναθεώρηση της σχέσεως αυτών με το "επέκεινα
άγνωστο".
Αν και βαθύτερη διείσδυση στο "κεφάλαιο" του
θανάτου ενδείκνυται στους "ειδικούς', εντούτοις, κάθε πλάσμα υποκείμενο
στο θάνατο θα πρέπει να είναι εξοικειωμένο προς το αναπόφευκτο αυτό φαινόμενο
το οποίο, αν και παραμένει επιστημονικώς αμφιλεγόμενο, σηματοδοτεί την, επίσης
αμφιλεγόμενη, ζωή.
Η μουσειακή αίθουσα της οποίας το μέγεθος προκαλεί περίσκεψη...
Στο πλαίσιο αυτής της βασικής παιδαγωγικής
παραμέτρου και έχοντες κατά νου το ρητό της Ομάδος μας "Tῷ οὖν τόξῳ ὄνομα
βίος, ἔργον δὲ θάνατος" προγραμματίσαμε μία ειδική ξενάγηση στο
Εγκληματολογικό Μουσείο της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών την
Πέμπτη, 24η Νοεμβρίου 2016 και τα Μέλη μας είχαν μιαν ακόμη διδακτική ευκαιρία
για την επισκόπηση του θανάτου από εγκληματολογική έποψη.
Οι "ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΕΝΤΑΥΡΟΙ" με τον φυσιοκεντρικό
προσανατολισμό μας, διαχειριζόμενοι με τα Τόξα και την πολεμική παιδεία μας
μέρος του "κεφαλαίου" του θανάτου θα πρέπει να παραμένουμε
εξοικειωμένοι με αυτόν ώστε να εκτιμούμε τη ζωή και η συγκεκριμένη ξενάγησή μας στο Eγκληματολογικό Μουσείο αυτόν ακριβώς τον σκοπό είχε.
Απότμημα του εναπομένοντος οπλισμού της αρχικής συλλογής.
Χέρι ηλεκτροπλήκτου.
Το συγκεκριμένο Μουσείο
το οποίο δεν είναι επισκέψιμο για το Κοινό όπως τα λοιπά Μουσεία, είχε την
ευκαιρία να το επισκεφθεί ο Ιδρυτής της Ομάδος των «ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ» (ως
ακροατής-μαθητής του Καθηγητή Δ. Αντ. Καψάσκη) στην προηγούμενη εγκατάστασή του, όταν η
Ιατροδικαστική Υπηρεσία είχε την έδρα της (και την ευθύνη του Μουσείου) στον
νυν κτήριο «Κωστή Παλαμά» (Ακαδημίας και Μασσαλίας) όπου σήμερα στεγάζεται το, μετασκευασμένο,
Πολιτιστικό Κέντρο. Εν συγκρίσει προς τις συλλογές εκείνου του προγενεστέρου (περίοδος
Στρατιωτικής Διακυβερνήσεως) μουσειακού χώρου το σημερινό Εγκληματολογικό Μουσείο
εμφανίζεται θλιβερώς αποδυναμωμένο με εκθέματα αισθητώς ολιγότερα, κακή προβολή
και ανύπαρκτη μουσειολογική «αντίληψη», παρά ταύτα και η προσληφθείσα ειδική πληροφόρηση ήταν
σημαντική και η ξενάγησή μας ήταν επαρκής, λόγοι για τους οποίους ευχαριστούμε την
Διεύθυνσή του.
Συστηματικός συλλέκτης πειστηρίων εγκλημάτων αλλά και Ολυμπιονίκης σπαθιστής ο Ιδρυτής του Μουσείου, Καθηγητής, Ιωάννης Γεωργιάδης δεν άφησε πίσω του, απλώς, ένα λαμπρό επιστημονικό έργο και ένα θεμελιώδες (δίτομο) σύγγραμμα Ιατροδικαστικής επί του οποίου βασίσθηκε η ελληνική ιατροδικαστική επιστήμη επί πολλές δεκαετίες, αλλά μερίμνησε και για την οργάνωση του κυρίως σώματος της εγκληματολογικής συλλογής καταλείπων, μάλιστα και τα προσωπικά του ξίφη ως αθλητού της Οπλομαχίας.
Στο παλαιό αμφιθέατρο του Ανατομείου της οδού Μασσαλίας, ακούγεται ακόμη η φωνή του αειμνήστου Καθηγητή Δ. Αντ. Καψάσκη να επικαλείται τον προκάτοχό του Καθηγητή Ιωάννη Γεωργιάδη στις παραδόσεις του, αλλά, δυστυχώς, στο σημερινό Εγκληματολογικό Μουσείο ούτε το εύρος των παλαιών συλλογών του "ακούγεται" ούτε και η ιστορική "διαδρομή" της ελληνικής Εγκληματολογίας, όπως θα ανέμενε ο επισκέπτης.
Είναι επαισθητή η απουσία νεωτέρων προσκτημάτων κάτι που θα αποτελούσε εύλογη προσδοκία με τα όσα ο χρόνος "επισυνάπτει" σε μία ανελισσόμενη επιστήμη όπως η Εγκληματολογία, όμως η στασιμότητα -αν μη η ...υπέλιξη- αυτής της τόσο σημαντικής συλλογής αφήνει στον επισκέπτη της μία πικρή γεύση, πικρότερη ίσως και από τη γεύση των δηλητηριωδών μυκήτων που εκτίθενται σε μία προθήκη της...
"Εκ στόματος κόρακος δεν αναμένεται κελαηδισμός" και εκ του παρόντος παρακμιακού κράτους ανελληνίστων και αγραμματίστων κομματόσκυλων δεν αναμένεται η θεραπεία των επιστημών και του Πολιτισμού, όμως, ας ελπίσουμε ότι στο μέλλον οι νέες γενεές των Ελλήνων, με αφοσίωση στο πολιτισμικό καθήκον θα μεριμνήσουν κ α ι για ένα Εγκληματολογικό Μουσείο αντάξιο της σοβαρότητος μιας επιστήμης η οποία διακονεί την ίδια την ευνομούμενη κοινωνική ζωή.
Ο Καθηγητής και Ολυμπιονίκης Ιωάννης Γεωργιάδης
Ιδρυτής του Εγκληματολογικού Μουσείου
Συστηματικός συλλέκτης πειστηρίων εγκλημάτων αλλά και Ολυμπιονίκης σπαθιστής ο Ιδρυτής του Μουσείου, Καθηγητής, Ιωάννης Γεωργιάδης δεν άφησε πίσω του, απλώς, ένα λαμπρό επιστημονικό έργο και ένα θεμελιώδες (δίτομο) σύγγραμμα Ιατροδικαστικής επί του οποίου βασίσθηκε η ελληνική ιατροδικαστική επιστήμη επί πολλές δεκαετίες, αλλά μερίμνησε και για την οργάνωση του κυρίως σώματος της εγκληματολογικής συλλογής καταλείπων, μάλιστα και τα προσωπικά του ξίφη ως αθλητού της Οπλομαχίας.
Το αφτί και το χέρι του παρανοϊκού δολοφόνου του Βασιλέως Γεωργίου Α'
Αλεξάνδρου Σχινά
Στο παλαιό αμφιθέατρο του Ανατομείου της οδού Μασσαλίας, ακούγεται ακόμη η φωνή του αειμνήστου Καθηγητή Δ. Αντ. Καψάσκη να επικαλείται τον προκάτοχό του Καθηγητή Ιωάννη Γεωργιάδη στις παραδόσεις του, αλλά, δυστυχώς, στο σημερινό Εγκληματολογικό Μουσείο ούτε το εύρος των παλαιών συλλογών του "ακούγεται" ούτε και η ιστορική "διαδρομή" της ελληνικής Εγκληματολογίας, όπως θα ανέμενε ο επισκέπτης.
Συντηρούμενα, σφαγέν νεογνό και κεφαλή σφαγιασθέντος.
Είναι επαισθητή η απουσία νεωτέρων προσκτημάτων κάτι που θα αποτελούσε εύλογη προσδοκία με τα όσα ο χρόνος "επισυνάπτει" σε μία ανελισσόμενη επιστήμη όπως η Εγκληματολογία, όμως η στασιμότητα -αν μη η ...υπέλιξη- αυτής της τόσο σημαντικής συλλογής αφήνει στον επισκέπτη της μία πικρή γεύση, πικρότερη ίσως και από τη γεύση των δηλητηριωδών μυκήτων που εκτίθενται σε μία προθήκη της...
Λαιμητόμος Ωθωναίας περιόδου
"Εκ στόματος κόρακος δεν αναμένεται κελαηδισμός" και εκ του παρόντος παρακμιακού κράτους ανελληνίστων και αγραμματίστων κομματόσκυλων δεν αναμένεται η θεραπεία των επιστημών και του Πολιτισμού, όμως, ας ελπίσουμε ότι στο μέλλον οι νέες γενεές των Ελλήνων, με αφοσίωση στο πολιτισμικό καθήκον θα μεριμνήσουν κ α ι για ένα Εγκληματολογικό Μουσείο αντάξιο της σοβαρότητος μιας επιστήμης η οποία διακονεί την ίδια την ευνομούμενη κοινωνική ζωή.
