ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΦΙΠΠΗ ΤΟΞΟΒΟΛΙΑ

ΣΠΟΥΔΗ ΜΑΚΡΟΥ ΤΟΞΟΥ 
& 
ΤΟΞΟΒΟΛΙΑΣ

     H έμφαση την οποία δίνει η Σχολή των «Ελλήνων Κενταύρων» στην Ιππική οφείλεται στο ότι το εφιπποτοξοτικό «αντικείμενό» μας εδράζεται κατά το μείζον ποσοστιαίο τμήμα του στην Ιππική και στον Ίππο, όμως αυτό κάθε άλλο παρά σημαίνει την παραμέληση της εμβαθύνσεως και στην Τοξοβολία αφού και αυτή αποτελεί βασική συνιστώσα της Έφιππης Τοξοβολίας. Και προς εμβάθυνση αυτής της μελέτης συνιστούμε την παρακολούθηση του βίντεο που προηγείται.

     Το παραπάνω βίντεο «αφηγείται» τον μονομαχητικό «διάλογο» του βέλους προς τον θώρακα με άξονα αναφοράς την περίφημη μάχη του Agincourt (26^η Οκτωβρίου 1415) και τα Μακρά Τόξα (Longbows) με τα βέλη και τους θώρακες που, εκεί, χρησιμοποιήθηκαν. Τι ήταν, όμως, αυτό το «Μακρύ Τόξο» που άλλαξε τα δεδομένα των πολεμικών αναμετρήσεων, ήδη, από την μάχη του Crécy (26^η Αυγούστου 1346);

     Στις αρχές του 14^ου αιώνος, η δυτική Ευρώπη ακολουθούσε ένα τυποποιημένο «κλισέ» στις αντιπαραθέσεις των στρατών της με τους βαριά οπλισμένους πεζούς, τοξότες και τους χειριστές βαλλιστρίδων,  καθώς και τους εφίππους Ιππότες.

     Ήδη από την μάχη του Falkirk (22^α Ιουλίου 1298) ο Εδουάρδος Α’ της Αγγλίας (1272 – 1307) κατάφερε να νικήσει τους λογχοφόρους Σκώτους προτάσσοντας τους τοξότες του οι οποίοι ανέδειξαν το Τόξο ως το πρωταγωνιστικό όπλο του πεδίου της μάχης. Και τι ειρωνεία… Τότε, ο Εδουάρδος Α’ είχε χρησιμοποιήσει Ουαλούς τοξότες των οποίων η τοξευτική δεινότητα είχε αποδειχθεί εις βάρος του …ιδίου κατά την περίοδο (1277 – 1282) των Ουαλικών εκστρατειών του.

     Τότε, οι Ουαλοί χρησιμοποιούσαν ένα είδος μακρού (σε μήκος) Τόξου από τα υπόλοιπα Τόξα τα οποία χρησιμοποιούσαν οι υπόλοιποι τοξότες (Άγγλοι) και εξ αυτού το συγκεκριμένο Τόξο πήρε το όνομά του ως «Μακρύ Τόξο», έχοντας ένα μέσο μήκος 1.80m, συνήθως, κατασκευασμένο από ξύλο φτελιάς, φλαμουριάς, ελάτου ή λεπτοκαρυάς, ενώ στα άκρα του έφερε κέρατο ζώου, με χορδή από λινή κλωστή.

     Το Μακρύ Τόξο είχε την δική του τεχνική η οποία είχε την αφετηρία της στην μεγάλη ισχύ του η οποία έφθανε μέχρι και 200lb με μία μέση εκείνη των 160lb. Το πλεονέκτημα αυτής της ισχύος για τον τοξότη ήταν ότι του έδινε το περιθώριο της διατηρήσεως αυτοπροστατευτικής αποστάσεως από τον αντίπαλο επιχειρώντας εμπηκτικά πυρά, δηλαδή, με τα βέλη άνωθεν πίπτοντα επί των στόχων και όχι οριζοντίως επί ευθειών τοξεύσεων. Τα βέλη του, μήκους περίπου ενός μέτρου έφεραν διάφορες αιχμές και , απαραιτήτως, αιχμές διατρητικές θωράκων αφού, ήδη, από τον 13^ο αιώνα στα πεδία των μαχών της κεντρικής Ευρώπης κυριαρχούσε ο θωρακοφόρος Ιππότης. Το μέγιστο βεληνεκές του Μακρού Τόξου ήταν περίπου 350 μέτρα ενώ ένας καλώς εκπαιδευμένος τοξότης της εποχής μπορούσε να τοξεύσει τα 24 βέλη της φαρέτρας του σε χρόνο δύο λεπτών.

     Έτσι, στην κεντρική Ευρώπη η αξία του Τόξου αναγνωρίζεται επί των πεδίων των μαχών και από τις πρώτες δεκαετίες του 14^ου αιώνος γίνεται υποχρεωτική η εκπαίδευση στην Τοξοβολία για τα παιδιά όλων των αγγλικών χωριών.

     Μετά ταύτα «φτάνοντας» στην μάχη του Agincourt, παρατηρούμε τους ατυχείς Γάλλους να αναχαιτίζονται αποτελεσματικά από τις καταιγιστικές τοξεύσεις των Άγγλων που χρησιμοποιούσαν τα προσφιλή τους Μακρά Τόξα των οποίων η χρήση, μετέπειτα, καθόρισε και ευρύτερες κοινωνικές, όπως και στρατιωτικές, «συνέπειες»! Και το υπό μελέτη βίντεο αναφέρεται, ακριβώς, σε αυτό το Μακρύ Τόξο που επηρέασε βαθύτατα την αντίληψη πολέμου της, τότε, κεντρικής Ευρώπης. 

     To παρατιθέμενο βίντεο είναι το αποτέλεσμα μιας ομαδικής συμβολής ειδικών στα επί μέρους αντικείμενά του τα οποία είναι η Τοξοβολία, το Τόξο, τα βέλη και οι θώρακες αφού, σημείο αναφοράς του βίντεο είναι η διατρητική αποτελεσματικότητα του Μακρού Τόξου και των βελών του επί του πεδίου μάχης. Όμως, εξ αυτού του σημείου αναφοράς εξάγονται πλείστα όσα συμπεράσματα για την Τοξοποιία, Βελοποιία και Τοξοβολία, εν γένει.

     Εδώ θα προσέξουμε  το τοξευτικό παράδοξο (20:31), την σχαστική θραύση του κορμού του βέλους εκ της προσκρούσεως (19:54, 20:07), την απόσπαση της αιχμής κατά την πρόσκρουση (20:48), την έλλειψη αντοχής των συγχρόνων βελών που "υποδύονται" τον ρόλο αυθεντικών-παλαιών (29:30) αλλά και των ιδιοτήτων των θωράκων (21:49), "πληροφορίες" οι  οποίες όταν συντεθούν και "μεταφερθούν" επί της σύγχρονης Γραμμής Βολής μας εμπλουτίζουν με σημαντικά συμπεράσματα, τουλάχιστον, οικονομίας βελών από αναμενόμενες "αστοχίες" υλικού κλπ.

     Στην "ταυτότητα" του βίντεο διαβάζουμε:

  The contributors are all world class in their fields of expertise, armour, arrows, shooting and historical context.

Dr Tobias Capwell - Arms and Armour Curator, The Wallace Collection

Joe Gibbs - Archer and bowyer

Will Sherman - Fletcher – http://www.medievalarrows.co.uk

Kevin Legg - Armourer - http://www.plessisarmouries.co.uk

Chrissi Carnie - Fabric armour – http://www.thesempster.co.uk

Tod Todeschini - Host -  http://www.todsworkshop.com

                                           http://www.todcutler.com

The English longbow is laden with myth; of its origins, its power, its achievements.  The centuries that have passed since it was used in earnest, means that the knowledge of what the bow was actually capable of doing, has also passed.  The captains and commanders that once knew its’ true power in physical and in military terms, are long dead. The knowledge is lost and it is time to rediscover what it can and cannot do.

Find out more about the battle, the armour and the arrows in these companion films.

The battle https://youtu.be/A0OXRzk5K14

The armour https://youtu.be/934fmJXrYOM

The arrows https://youtu.be/ig-7kA5I9vY

Longbow

160lbs (73Kg) mountain yew English Longbow based on those found on The Mary Rose (sank 1545).  Bow was shooting 80g (2.8oz) arrows at 55ms (180fps) at 10m, giving 123J and 52ms (170fps) 109J at 25m

Distance   10m    25m

                   11yds   27yds

Speed       55ms   52ms

                 181fps   170fps

Energy      123J   109J

                  91ftlbs   80ftlbs

Arrows

The first arrow type we used was MR80A764/158.  The diameter at the shoulder was 12.7mm (1/2”) tapering to a nock of 8.5mm.  Total length was 30.5”

The second arrow type was MR82A1892/9.  The diameter at the shoulder was 12.9mm (1/2”) and the nock was 7.5mm.  Same total length.

The shafts were black poplar (Populus Nigra) and ash (Fraxinus Excelsior).

Fletchings were swan, bound with silk into a beeswax, kidney fat and copper verdigris compound.

Heads were wrought iron, copied from MoL Type 9 7568

Arrows weighed 80g (2.8oz)

Breastplate

Based on the Churburg 14 piece.  The reproduction is made from 0.5% carbon steel and air cooled and is of variable thickness.  The front and centre is 2.5mm (3/32”) thick and it tapers down to 1.5mm (1/16”) at the sides and edges.

Jupon

The paper by Tasha Male on the Jupon can be found here

http://cottesimple.com/wp/wp-content/...

Resources

Mary Rose Trust

https://maryrose.org

The Wallace Collection

https://www.wallacecollection.org

Museum of London

https://www.museumoflondon.org.uk/mus...

Azincourt Museum (Agincourt)

https://www.tripadvisor.co.uk/Attract...

Churburg Armoury

http://www.hansprunner-estore.com/por...

Alan Williams - The Knight and the Blast Furnace

https://www.amazon.co.uk/Knight-Blast...

Dr Tobias Capwell, Armour of the English Knight

https://www.amazon.co.uk/Armour-Engli...

Tasha D. Kelly - Jupon of Charles VI  https://www.academia.edu/5610708/The_...

"Grand Canyon" Music licenced from www.bensound.com

For opening my mind to all of this and fantastic general information

http://myarmoury.com/home.php

     Ευχόμαστε να απολαύσετε το βίντεο αυτό το οποίο αποτελεί ένα από τα καλύτερα του είδους!