ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΦΙΠΠΗ ΤΟΞΟΒΟΛΙΑ

TO ΣΗΜΕΙΩΜΑΤΑΡΙΟ

ΕΝΟΣ ΜΑΘΗΤΗ ΤΗΣ ΙΠΠΙΚΗΣ

     H ενσυναίσθηση της προτεραιότητος της τάξεως και της συστηματικής προσπαθείας για την κατάκτηση της γνώσεως και την ανάπτυξη δεξιοτήτων, είναι η βασική προϋπόθεση για την κατάκτηση του στόχου. Και αυτό το είχε συνειδητοποιήσει παιδιόθεν ο Ιδρυτής των «Ελλήνων Κενταύρων», ακολουθώντας το απαρεγκλίτως και όταν, στα 48 του χρόνια, ξεκίνησε τη μαθητεία του στην ανεξάντλητη επιστήμη της Ιππικής. Έτσι, η βιωματική του σχέση με την Πλατωνική τάξη, τον υπεχρέωσε από την πρώτη στιγμή της ενάρξεως αυτής της μαθητείας του να τηρεί ένα λεπτομερές μαθητικό σημειωματάριο το οποίο «καθρέφτιζε» τις προσπάθειές του, κατεδείκνυε τις αδυναμίες του και επεσήμαινε τις δυνατότητές του, ώστε να εξασφαλίζει την αυτοβελτίωσή του, μιας και από τη πρώτη στιγμή αντελήφθη ότι η Ιππική στη σύγχρονη Ελλάδα δεν ήταν παρά μια ακόμη άγνωστη λέξη σ’  εκείνους που δήλωναν …«δάσκαλοί» της!      

     Για τους γνώστες των ιππικών εκπαιδευτικών «πραγμάτων» οι καθρέφτες μέσα στο κλειστό Ιππευτήριο είναι κάτι τι το σύνηθες. Απεικονίζουν στα μάτια του μαθητή-Ιππέως την ίδια του την εικόνα βοηθώντας τον να προβεί ανά πάσα στιγμή στις απαιτούμενες διορθώσεις «καθίσματος» και χειρισμών, ώστε να αυτοβελτιώνεται. Πολύτιμο μέσο διδασκαλίας της Ιππικής, οι εντός κλειστού Ιππευτηρίου, καθρέφτες είναι απαραίτητοι σε κάθε σοβαρή Σχολή, αλλά, δυστυχώς, μέχρι την ίδρυση των «Ελλήνων Κενταύρων» φαίνεται ότι η σοβαρότητα των Σχολών Ιππικής ήταν κάτι το πολύ δευτερεύον κι έτσι ο γράφων, αισθανόμενος αυτή τη σοβαρή έλλειψη κατά τη διάρκεια της δικής του μαθητείας, απεφάσισε να υποκαταστήσει την έλλειψη καθρεφτών με ένα δικό του …χειρόγραφο επινόημα το οποίο θα «απεικόνιζε» καθημερινώς την «εικόνα» της προόδου του παρέχοντάς του την δυνατότητα, έστω και πρωθύστερα, των αυτοβελτιωτικών διορθώσεων. Το «επινόημα» αυτό δεν ήταν άλλο από το προσωπικό του μαθητικό σημειωματάριο το οποίο άρχισε να το τηρεί από τη πρώτη μέρα των μαθημάτων του και μέχρι την 25^η Αυγούστου 2010, όταν πλέον είχε αφιερωθεί βαθύτερα στις ανάγκες των «Ελλήνων Κενταύρων» και, χωρίς να παύσει ποτέ να νοιώθει αρχάριος μαθητής, θεώρησε ότι, πλέον, η αυτοβελτίωσή του θα μπορούσε να επιτευχθεί δι άλλων μέσων. Το μαθητικό μου, λοιπόν, σημειωματάριο ήταν χωρισμένο σε έξι μέρη:

Μέρος Α’ ΥΠΟΜΝΗΜΑ

     Ευνόητο είναι ότι το περιεχόμενο κάθε μαθήματος Ιππικής περιλαμβάνει αρκετές διαφορετικές διδασκαλίες πολλών ειδών ιππεύσεως ή προσκτήσεως γνώσεων και αναπτύξεως δεξιοτήτων. Επί παραδείγματι, σε ένα μάθημα Ιππασίας, μπορεί να υπάρχει επίπεδη εργασία, υπερπήδηση εμποδίων, εξωτερική περιίππευση ή και έφιππη κολύμβηση, οπότε όλα αυτά θα είναι τα στοιχεία που θα πρέπει να σημειώνονται λεπτομερώς σε κάθε μάθημα συντετμημένα, αφού και ο χώρος για κάθε ημερήσιο μάθημα είναι περιορισμένος και η γραφειοκρατική διαδικασία δεν θα έπρεπε να επιβαρύνει την ημερήσια ενημέρωση του σημειωματαρίου του μαθητή.

     Αυτό το Υπόμνημα θα έπρεπε, λοιπόν, να είναι πλήρες περιλαμβάνοντας ακόμη και το σύμβολο των …πτώσεων, ώστε να μπορώ να τις αναλύω και να τις αποφεύγω στις μελλοντικές μου ιππεύσεις!

Μέρος Β’ ΣΤΑΥΛΟΙ

     Για κάθε μάθημα ο προσδιορισμός του Σταύλου (Σχολής) στο οποίο διεξήχθη ήταν, επίσης απαραίτητος, διότι σε κάθε έναν από αυτούς επικρατούν διαφορετικές συνθήκες διδασκαλίας και ιππεύσεως.

     Ήταν λοιπόν απαραίτητο κι  ένα υπόμνημα συντμήσεων των ονομασιών των διαφόρων Σταύλων στους οποίους ίππευσα προκειμένου να εξοικονομώ χώρο και χρόνο καταγραφής των, συχνά μακρών ονομάτων τους και των περιοχών στις οποίες βρίσκονταν.

Μέρος Γ’ ΗΜΕΡΗΣΙΕΣ ΚΑΤΑΧΩΡΗΣΕΙΣ

     Οι κυρίως, λοιπόν, σελίδες, του σημειωματαρίου μου, αυτές των ημερησίων καταχωρήσεων, ήσαν χωρισμένες σε πέντε στήλες προκειμένου να περιλαμβάνουν όλα τα απαραίτητα στοιχεία τα οποία θα μου έδιναν την πλήρη εικόνα ενός μαθήματος και τον σωστό προγραμματισμό του επομένου: Ημερομηνία, Ώρα (διάρκεια του μαθήματος), Σταύλο, Ίππο, Ίππευση. 

     Με αυτονόητο το περιεχόμενο των δύο πρώτων στηλών καθώς και τη συντετμημένη αναφορά του Σταύλου στη Τρίτη στήλη, στη τέταρτη συμπλήρωνα το όνομα του ιππευόμενου Ίππου καθώς και κάποιες πληροφορίες φύλου και φυσικής καταστάσεως (π.χ. επιβήτωρ, εκτομίας, με τα σύμβολα που προέβλεπα στο αρχικό Υπόμνημα), ενώ στη τέταρτη και σημαντικότερη στήλη, καταχωρούσα τα σύμβολα που αντιστοιχούσαν στο περιεχόμενο κάθε μαθήματος από το Α΄ Μέρος του αρχικού Υπομνήματος. Εάν υπήρχε κάτι σημαντικό που θα έπρεπε να προσεχθεί, τότε προσέθετα μικρότερες σημειώσεις σε ανεξάρτητα χαρτιά που επικολλούσα στις σελίδες, όπως το περιστατικό ενός δύστροπου (;) νεαρού επιβήτορος ο οποίος είχε …παροπλισθεί από τον ιππαγωγό του αλλά και από τους εκπαιδευτές του σε έναν Σταύλο στον οποίο, τότε μαθήτευα. Ο Ίππος ήταν ο τρίχρονος Eiffel που θεωρήθηκε από τον «ιδιοκτήτη» του και τους εμπειρότατους Εκπαιδευτές μου «καμμένο χαρτί» λόγω της βίαιης συμπεριφοράς του και που ως …θρασύς αρχάριος θέλησα να «επικοινωνήσω» μαζύ του και να του ζητήσω να συνεργασθούμε.   

     Έτσι, ζήτησα από τους δύο Εκπαιδευτές μου να μου επιτρέψουν να τον ιππεύσω και, μάλιστα, να προσπαθήσω να τον βγάλω και σε πρώτο …καλπασμό, μιας και οι δύο Εκπαιδευτές το μόνο που κατάφεραν μαζύ του ήταν θεαματικές …τούμπες επί του στίβου! Βεβαίως, οι Εκπαιδευτές μου αρνήθηκαν να με εκθέσουν σε κίνδυνο …ζωής, αλλά χρησιμοποιώντας τον ένα εξ αυτών (καλό μου φίλο) ως «πολιορκητικό κριό» κατάφερα να αποσπάσω την έγκρισή τους να αναμετρηθώ με το … «αγρίμι». Και ήρθε η ώρα να τους ακούσω και τους δύο να μου λένε αυστηρά: «Θα φορέσεις κράνος ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΑ, θα πάρεις μαστίγιο, θα βάλεις σέλλα και αναβολείς και θα ξεχάσεις ό,τι κάνεις με τα άλλα άλογα!» Συμμορφώθηκα!

     Εφίππευσα στον Eiffel ως «καθ’ υπόδειξη» κανόνας … «βλακός» δυτικής Ιππασίας έτοιμος να «πλακωθώ» με το τετράποδο και ασφαλώς να ηττηθώ από ένα πλάσμα 14 φορές δυνατότερο από εμένα… Και μπορεί ως εξωτερική «εικόνα» να ήμουν ένας από τους βλάκες με τα μαστίγια, εσωτερικά όμως εφίππευα με τη ψυχολογία της Φυσικής Ιππασίας, γεμάτος σεβασμό για τον νεαρό επιβήτορα και διάθεση πρώτα να τον «ακούσω» και μετά να του ζητήσω τη συναίνεση συνεργασίας του.

     Το αλογάκι αυτό που παρέμενε επί μήνες σε πολύμηνη πειθαρχική «καραντίνα», παροπλισμένο, μέσα στο συγκεκριμένο Σταύλο, με έκανε να απορήσω από τη πρώτη στιγμή δείχνοντάς μου έναν χαρακτήρα που όχι «αγριμιού» δεν ήταν αλλά… Έξω από το κάγκελο οι δύο Εκπαιδευτές μου είχαν λάβει θέσεις για να με αρπάξουν στον …αέρα όταν το «αγρίμι» θα με «άδειαζε» και μου φώναζαν συνεχώς να το διατηρώ υποχείριο …μαστιγώνοντάς το προκαταβολικώς, όμως εγώ απλώς αγνοούσα αυτό που μου έλεγαν και επικεντρωνόμουν στο «διάλογό» μου με το νεαρό επιβήτορα. Συνεργάσθηκα μαζύ του χωρίς καμία βιασύνη και ένταση για ένα διάστημα μικρότερο του ενός μηνός… Του άφησα το «περιθώριο» να γνωριστούμε και να τον πείσω για τη συνεργασιμότητά μου, κυρίως, για το σεβασμό μου στη προσωπικότητά του, κάτι που φάνηκε ότι το κατάλαβε από τη πρώτη στιγμή με αποτέλεσμα ουδέποτε να επιδιώξει να με «αδειάσει» από τη ράχη του! Και, περιττό να σημειώσω ότι μετά την πρώτη εφίππευσή μου σύμφωνα με τις «οδηγίες» των δύο εκπαιδευτών μου, ουδέποτε ξανα-εφίππευσα με τα …αξεσουάρ των βλακών της δυτικής Ιππασίας (κράνη, μαστίγια, ηνίες κλπ…. Και τότε, ενεργώντας αντιθέτως προς «τας υποδείξεις» των δύο Εκπαιδευτών μου οι οποίοι απορούσαν πως ήδη δεν ήμουν κατάκοιτος με …γύψους, κατάφερα απλά να βγάλω σε έναν ωραιότατο ρυθμικό και δυνατό καλπασμό τον νεαρό Eiffel, έτσι, χωρίς μαστίγια, σπιρούνια, κράνη και λοιπά βλακώδη αξεσουάρ δυτικού …καταφράκτου τιμωρού των Ίππων! 

     Βλέποντάς με κάπως σαν «ξωτικό» οι δύο εμπειρότατοι (…) Εκπαιδευτές μου (ο ένας πρώην αναβάτης του Ιπποδρόμου και ο άλλος απόφοιτος της Ιππικής Προπονητικής Σχολής ξένης πρωτεύουσας!) μόλις διεπίστωσαν ότι ο Eiffel τρόπο θέλει κι όχι κόπο (και, πολύπερισσότερο, όχι ζόρι…) προσπάθησαν να τον καλπάσουν κι αυτοί. Το αποτέλεσμα περιγράφεται στη παραπάνω σημείωσή μου καθώς και το «δίδαγμα» εκείνης της εμπειρίας με κεφαλαία στο υποπόδιο της σημειώσεως: «Η ΑΥΤΟΠΕΠΟΙΘΗΣΗ είναι η αφετηρία της επιτυχίας κα άνευ ταύτης ΟΥΔΕΝ!». Ανεκτίμητο βοήθημά μου αυτό το μαθητικό σημειωματάριο όταν το ξεφυλλίζω ακόμη και σήμερα για να αφήσω την ίδια την εμπειρία μου να με ξαναδιδάξει και μακαρίζω εαυτόν για κείνη τη συστηματικότητα της τηρήσεώς του…  

Μέρος Δ’ ΕΤΗΣΙΕΣ ΣΤΑΤΙΣΤΙΚΕΣ ΜΑΘΗΜΑΤΩΝ

     Το ετήσιο μαθησιακό όφελος ήταν το αντικείμενο του τετάρτου μέρους αυτού του μαθητικού μου σημειωματαρίου. Για κάθε χρόνο άθροιζα και συνέκρινα (α) τον αριθμό των μαθημάτων, (β) τον αριθμό των ιππευθέντων Ίππων, (γ)τον αριθμό των Σταύλων στους οποίους ίππευσα, (δ) το ύψος του υψηλότερου εμποδίου που υπερπήδησα, (ε) τον αριθμό των πτώσεών μου και (ς) τον αριθμό των νεοϊππευθέντων Ίππων.

     Πάντοτε έδινα έμφαση να ιππεύω σε όσους περισσότερους Σταύλους και όσο το δυνατόν περισσότερους Ίππους που δεν είχα ξαναϊππεύσει πριν. Και αυτό το μέρος του σημειωματαρίου μου με βοήθησε πάρα πολύ σε αυτό.

Μέρος Ε’ ΣΥΝΑΨΕΙΣ ΕΤΗΣΙΩΝ ΕΞΟΔΩΝ

     Είχα πάντοτε την αίσθηση ότι η Ιππασία δεν είναι μία δραστηριότητα για «πλουσίους» και μπορώ να πω ότι η τήρηση των ετησίων εξόδων μου για κάθε ιππική χρονιά με επιβεβαίωσε! Τελικώς, διεπίστωσα ότι η Ιππασία κοστίζει πολύ λιγότερα από ένα πακέτο τσιγάρα και έναν καφέ ημερησίως με μία γεωμετρικώς μεγαλύτερη ανταπόδοση σε ψυχική και σωματική ευεξία! Μακάριοι όσοι ανακαλύψαμε τον Ίππο!

Μέρος ΣΤ’ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΑ ΜΕΛΕΤΗΜΑΤΑ

     Το τελευταίο, αλλά κάθε άλλο παρά ασήμαντο, μέρος του μαθητικού μου αημειωματαρίου περιέχει καταγεγραμμένα όλα τα εκπαιδευτικά μελετήματα στα οποία αφιέρωσα ατελείωτες ώρες εμβριθούς σπουδής πριν και μετά από κάθε ίππευση! Όποιος επιχειρεί μόνον την πρακτική μιας τέχνης ή μιας πολυεπιστήμης, όπως η Ιππική, παραλείποντας την εμβάθυνση στο θεωρητικό σκέλος της απλώς ματαιοπονεί διότι, αργά ή γρήγορα θα αντιληφθεί τη κενότητά του η οποία θα τον αποτρέψει από το να κατέχει επαρκώς ένα αντικείμενο το οποίο εμπεριέχει κινδύνους όχι μόνον για τον εαυτό του αλλά και για το πλάσμα με το οποίο συνεργάζεται! Και, από τη προσωπική μου εμπειρία, αυτό το τελευταίο μέρος του μαθητικού μου σημειωματαρίου υπήρξε η σοβαρότερη «πιστοποίηση» της όποιας ιππικής μου επαρκείας.

     «ΙΠΠΕΥΩ» = μαθητεύω και, μετά όλα τα παραπάνω, μπορώ να επαναλάβω το αρχαίον εκείνο θέσφατο «Εν οίδα ότι ΟΥΔΕΝ οίδα!». Κι έτσι συνεχίζω την ερωτική μου σχέση με την Ιππική, ελπίζω μέχρι τέλους της ζωής μου, πιστός στο ρηθέν υπό του Δασκάλου μου Kassai Lajos:

«ΕΦΙΠΠΗ ΤΟΞΟΒΟΛΙΑ ΜΕΧΡΙ ΘΑΝΑΤΟΥ!»