ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΦΙΠΠΗ ΤΟΞΟΒΟΛΙΑ

 Η ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΑΡΧΙΣΕ ΤΟΝ 18ο ΑΙΩΝΑ

    Ο σύγχρονος Ελληνισμός, ανεχόμενος ασυγγνώστως την εκκλησιαστική παραχάραξη της Ιστορίας του, εορτάζει ανιστορήτως την έναρξη του απελευθερωτικού Αγώνος κατά του Οθωμανικού ζυγού, η οποία ενώ έλαβε χώρα τον 18ο αιώνα με την πρώτη ιστορημένη και τεκμηριωμένη απελευθέρωση Ελληνικού εδάφους, οι σύγχρονοι την "εορτάζουν" ...συμψηφιστικώς με χριστιανικές "επετείους" προς υπηρέτηση μιας εκκλησίας της οποίας η κεφαλή είχε αφορίσει τον Αγώνα!

    Είναι απορίας άξια η άγνοια Ελληνικής Ιστορίας από πολλούς εκ των νέων Ελλήνων και η μαζική εμμονή σε ιστορικά στερεοτυπικά λάθη, ένα βασικό εκ των οποίων είναι η αληθής χρονολογική απαρχή του απελευθερωτικού αγώνος κατά των Οθωμανών και η πρώτη ιστορημένη απελευθέρωση Ελληνικού Εδάφους ! 

     Η «αφορμή» της απαρχής του ξεσηκωμού και της πρώτης απελευθερώσεως Ελληνικού Εδάφους από τον οθωμανικό ζυγό δεν ήταν άλλη από τον «κεφαλικό φόρο» ο οποίος αποτελούσε «πρόσημο» δουλείας σε όποιον επεβάλετο και αυτό ακριβώς δεν εδέχθη ένας επώνυμος Έλληνας του 18ου αιώνος, ο Καλέντζης, ο οποίος αρνήθηκε να πληρώσει τον αναλογούντα κεφαλικό φόρο του 10% στους κατακτητές Οθωμανούς και τελικώς εξεγέρθηκε, απελευθερώνοντας το  π ρ ώ τ ο  «κομμάτι» Ελληνικού Εδάφους από τον Οθωμανικό ζυγό ενώ ο Ελληνισμός συνέχισε να παραμένει «εν ύπνω» μέχρι το 1821!

    «Καλέντζης. Υπό το όνομα τούτο αναφέρεται προεστώς τις του Αλποχωρίου της Ηπείρου, όστις ακμάσας περί τας αρχάς του ΙΗ’ αιώνος προεκάλεσε την απελευθέρωσιν οκτώ χωρίων της περιφερείας Λάμαρης, δια της υπεκκαύσεως του ζήλου των Σουλιωτών. Αφετηρία του εγχειρήματος εστάθη περίεργος αφορμή. Φυλακισμένος εις τα Ιωάννινα δια χρέη φορολογικά, ο Καλέντζης επέτυχε την απελευθέρωσίν του δια δανείου συναφθέντος μετά των συγγενών του, ως και του τότε αρχηγού των Σουλιωτών Γεωργίου Μπότσαρη. Καλέσας δε εις συμπόσιον τους αρχηγούς των φαρών Μπότσαρη, Μπούσμπου, Νταγκλή, Ζέρβα και Μαλάμου, τοις υπέδειξε να φονεύσουν τους σουμπασήδες (Τούρκους δημάρχους) και να κυριεύσωσι τα διάφορα χωρία, λαμβάνοντες γεώμορον εκ της καλλιεργείας και προφυλάττοντες αυτά εξ ενδεχομένων τουρκικών επιδρομών. Ο Καλέντζης εθεωρήθη ως υποκινητής της ιδέας της σουλιωτικής αυτοδιοικήσεως.»[1].

     Με τον πρώτο, αυτό, επαναστατικό κατά των Οθωμανών ξεσηκωμό του Καλέντζη, ασχολήθηκε και ο Λαμπρίδης όπως παρουσιάζεται μέσα στις σελίδες του Σπ. Π. Αραβαντινού:

     «Προεστώς τις του Αλποχωρίου, Καλέντζης τούνομα, διατελών εν ταις ειρκταίς των Ιωαννίνων ένεκα χρέους της ιδίας εαυτού κοινότητος προς τον Ιωαννίτην Οθωμανόν, απετάθη προς τον Γ Μπότσαρην και τινας των συγγενών αυτού, παρακαλών αυτούς να τω δανείσωσι το προς απότισιν του χρέους αναγκαιούν ποσόν, όπερ και εγένετο. Εξελθών δε των φυλακών παρεσκεύασε συμπόσιον και προσεκάλεσεν εις αυτό τους αρχηγούς των πατριών Μπότσαρη, Μπούσμπου, Νταγκλή, Ζέρβα και Μαλάμου. Τούτου γενομένου προτείνει τότε αυτοίς ν’ αναλάβωσι την προστασίαν του Αλποχωρίου, εκδιώκοντες τους Μωαμεθανούς  απέναντι δε και προς εξόφλησιν του χρέους ν’ απολαμβάνωσιν εξ αυτού ετήσιον γεώμορον.

     Η πρότασις του Καλέντζη γίνεται δεκτή, αποφασίζεται δε υπό των Σουλιωτών να εφαρμοσθή το μέτρον και εις άλλα πέριξ χωρία εις Οθωμανούς επίσης ανήκοντα. Όρθρου, λοιπόν, βαθέος επιπίπτουσιν οι περί  τους Σουλιώτας αρχηγούς μετά των κατοίκων του Αλποχωρίου Χριστιανών κατά των πύργων των εν αυτώ Σουμπασιάδων, πυρπολούσιν αυτούς φονεύσαντες τους εν αυτοίς Οθωμανούς και κηρύττουσι το Αλποχώρι αυτόνομον.

     Μετά τούτο στραφέντες κατά του Παληοχωρίου, του Σκιαδά και της Ρουσιάτσας, πράττουσι τα αυτά ου σμικράν αντίστασιν ευρόντες εν τω τελευταίω ιδιοκτήτη του οποίου ην ισχυρός τις οθωμανός εκ Μαργαριτίου ή Παραμυθιάς. Βραδύτερον δε βαθμηδόν και δι’  αγώνων αιματηρών εγένοντο οι Σουλιώται ελευθερωταί μέχρι του 1744 και ετέρων οκτώ πέριξ χωρίων.»[2].

     Είναι τραγικό οι σύγχρονοι Έλληνες να αγνοούν την Ιστορία τους και να επιτρέπουν τη μεθοδευμένη φαλκίδευσή της από εκκλησιαστικά ή άλλα συμφέροντα, επιτρέποντας σκοταδιστικές παραχαράξεις! 

     Αυτή η προσωπική εποποιία  ε ν ό ς  και μόνον μαχητού της ελευθερίας του Γένους, ενός γνησίου γόνου Στρατιωτικής φάρας, για τον οποίον πολλή μελάνη εχύθη [3] είναι λυπηρό να αγνοείται από τον απελευθερωμένο σύγχρονο Ελληνισμό και μόνον η αχλύς της ονομασίας ενός φερωνύμου Ηπειρωτικού χωριού, του Καλεντζίου Δωδώνης, να θυμίζει την ύψιστη προσφορά ενός ακόμη απογόνου της γενναίας κάστας των αναγεννησιακών Στρατιωτών.

     Σήμερα οι μητραλοίες-κατακτητές κυκλοφορούν με οθωμανικό ...φέσι αλλά και με ελληνικό δελτίο αστυνομικής ταυτότητος, με Lap-top, με Parker  και με Filofax ! Οι σημερινοί ελλαδίτες "ραγιάδες" οι οποίοι αγογγύστως υπομένουν την επιβολή φόρου από ...εσωτερικούς κατακτητές (!!)  που φθάνει έως και το 70% (!) προσπαθούν να μη θυμούνται ότι, κάποτε, ένας μεμονωμένος Έλληνας ονόματι "Καλέντζης" αρνήθηκε να σκύψει το κεφάλι στους παντοδύναμους δυνάστες και ξεσηκώθηκε κατά της τότε φορολογίας του μόλις, 10% (!) που επέβαλε ο ξένος κατακτητής με αποτέλεσμα την απελευθέρωση του πρώτου Ελληνικού Εδάφους! Είναι δυνατόν,  τ ό τ ε, ένας Καλέντζης να ξεσηκώνεται και να απελευθερώνει Ελληνικό Έδαφος από τον Οθωμανό κατακτητή αρνούμενος την υποτέλεια, ενώ, σ ή μ ε ρ α, 10.000.000 ραγιάδες να υπομένουν τον ζυγό των εσωτερικών κατακτητών; Η αναξιότητα των επιγόνων βολεύεται με τη λήθη αλλά οι ραθυμούντες όταν επιλέγουν να παραμένουν και ανιστόρητοι, ασφαλώς, δεν έχουν κανένα μέλλον!

Aριστοτέλης Ηρ. Καλέντζης

____________________________

[1]. Γ.Δ.Κ. : «ΜΕΓΑΛΗ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΓΚΥΚΛΟΠΑΙΔΕΙΑ ΠΥΡΣΟΣ» , Αθήνα  1930 , τόμος 13ος , σελ. 544 – 545.

[2]. Σπ. Π. Αραβαντινού : «ΙΣΤΟΡΙΑ ΑΛΗ ΠΑΣΑ ΤΟΥ ΤΕΠΕΛΕΝΛΗ» , Αθήναι 1895 , σελ. 73 και Λαμπρίδης :  «ΗΠΕΙΡΩΤΙΚΑΙ ΜΕΛΕΤΑΙ»  Ι , σελ. 37

[3]. «ΕΓΚΥΚΛΟΠΑΙΔΕΙΑ ΥΔΡΙΑ» , τόμος 30ος , λήμμα «Καλέντζης»  και  «ΕΓΚΥΚΛΟΠΑΙΔΕΙΑ ΓΙΟΒΑΝΗ» , Αθήναι  1993 , λήμμα «Καλέντζης» , Χάρη Πάτση : «ΝΕΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΓΚΥΚΛΟΠΑΙΔΕΙΑ» , Αθήναι 1972 , τόμος 14ος , σελ. 652 , ΠΑΠΥΡΟΣ-ΛΑΡΟΥΣ : «ΓΕΝΙΚΗ ΠΑΓΟΣΜΙΟΣ ΕΓΚΥΚΛΟΠΑΙΔΕΙΑ» , Αθήναι 1964 , τόμος Η’ , σελ. 36.

[4]. Ε.R.Rangabe : «LIVRE D’OR DE LA NOBLESSE IONIENNE» , Aθήναι 1927 ,  v.III ,  ZANTE