Δευτέρα 11 Μαρτίου 2019

AΠΟ ΤΟ ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ 
ΤΩΝ 
"ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ ΧΑΛΚΙΔΟΣ"


     Ζηλεύουμε όταν θυμόμαστε ότι μόλις μια βδομάδα πριν βρισκόμασταν μαζύ τους, τοξεύοντας, στον ενεργειακότατο χώρο έξω από τα τείχη του κάστρου Kαράμπαμπα, της Χαλκίδος.


     Στο ίδιο σημείο και αυτή η Προπόνηση των "Ελλήνων Κενταύρων Χαλκίδος" με ένα ασκησιολόγιο προσαρμοσμένο στις ανάγκες ενός εκάστου των Συνασκουμένων από τον επικεφαλής του Παραρτήματος, Εφιπποτοξότη  Γεώργιο Σταυριανόπουλο- Ιφικράτη.


     Ο χώρος προσφέρεται για πολλά εκπαιδευτικά σενάρια και αξιοποιείται επαρκέστατα σε όλες τις Προπονήσεις από τους εκεί Συνασκουμένους.


     Πραγματική περιβαλλοντική ευλογία, όλος αυτός ο περιβάλλων χώρος του κάστρου και."ευτυχώς" που οι ντόπιοι Χαλκιδείς τον αγνοούν προτιμώντας τις ...καφετέριες της παραλίας ώστε να τον αξιοποιούν οι Συνασκούμενοί μας τοξεύοντας ανάμεσα σε ανθισμένες αμυγδαλιές κι ένα καταπράσινο τοπίο.


     Κι αυτή την φορά όλοι ωφελήθηκαν και βεβαίως τα δύο ανήλικα παιδιά τα οποία δείχνουν μία διαρκή πρόοδο η οποία, όπως όλοι γνωρίζουμε, είναι ιδιαιτέρως ευεργετική για την βελτίωση της αυτοσυγκεντρώσεως η οποία είναι τόσο απαραίτητη σε όλους και, κυρίως, στις νεαρές ηλικίες.


     Ευγνώμονες ευχαριστίες από όλους μας στον τοπικό Αρχηγό οποίος, παρά την επίμονη ίωση που αντιμετωπίζει, καταφέρνει και διεκπεραιώνει απρόσκοπτα τα προπονητικά καθήκοντά του επ΄ αγαθώ των Μελών του Παραρτήματός του. 



Η «ΣΥΝΤΑΓΗ»

Μια απάντηση σε ένα μήνυμα που λάβαμε.


     Μετά από την ανάρτησή μας με τίτλο «ΝΑΙ, ΟΙΟΝΔΗΠΟΤΕ ΙΠΠΟ ΚΑΙ ΑΜΕΣΩΣ!» λάβαμε ένα μήνυμα από τον φίλο της Ομάδος μας Απόστολο Κ. ο οποίος μας γράφει: «Αυτό θέλουμε όλοι με τα άλογα μας αλλά πως το κάνετε εσείς κι εμείς δε μπορούμε; Μπορείτε να μου πείτε ένα τρόπο να το κανω και γω με τη τετράχρονη φοράδα μου Καλλιόπη». Πολύ ‘ανθρώπινο’ το αίτημα και, ειλικρινώς, θα θέλαμε να μπορούσαμε να απαντήσουμε προσφέροντας μια συνοπτική και εύληπτη ‘συνταγή’ αλλά …δυστυχώς…


     Σ΄ εκείνη την ανάρτηση σημειώναμε «Το να μπορείς να ανταποκριθείς στις απαιτήσεις της Έφιππης Τοξοβολίας αμέσως μόλις βρεθείς σε ένα οποιοδήποτε περιβάλλον, ιππεύοντας οποιονδήποτε Ίππο χωρίς προηγούμενη εξοικείωση με αυτά, είναι ο "στόχος" στον οποίο αποβλέπει η εκπαίδευση στην Σχολή των "Ελλήνων Κενταύρων" …». Κι αυτό σημαίνει ότι στην δική μας εκπαίδευση δεν προβλέπεται απλώς η απόκτηση εμπειρίας ασφαλούς χρήσεως ενός οιουδήποτε Ίππο a prima vista αλλά και με την προέκταση της ασφαλούς χρήσεώς του στην Έφιππη Τοξοβολία αφού η Σχολή μας υπηρετεί την Έφιππη Τοξοβολία. Δεν γνωρίζουμε, λοιπόν, εάν ο φίλος μας Απόστολος Κ. ενδιαφέρεται να «μυήσει» τον Ίππο του και στην Έφιππη Τοξοβολία ή ενδιαφέρεται, απλώς, να τον καταστήσει συνεργάσιμο στην Φυσική Ιππική. Πάντως, σε κάθε περίπτωση προκύπτιουν σοβαρότατες δυσκολίες καταγραφής του συνόλου των εκπαιδευτικών παραμέτρων που αφορούν στον Άνθρωπο-χειριστή από τον οποίο εξαρτάται η ασφαλής και αποτελεσματική «μύηση» του Ίππου στο συγκεκριμένο πλαίσιο συνεργασίας.


     Δεδομένου ότι κάθε ‘περίπτωση’ Ανθρώπου, όπως και κάθε ‘περίπτωση’ Ίππου αποτελούν μοναδικά υπαρξιακά ‘δακτυλικά αποτυπώματα’, κατ΄ αρχήν, βρισκόμαστε αντιμέτωποι με ένα εύρος απειράριθμων ‘παραλλαγών’ προσεγγίσεων επί των οποίων, ασφαλώς, δεν θα μπορούσε να ισχύσει μία και μόνον ‘συνταγή’! Και, ειδικώς, αυτό και μόνον καθιστά αδύνατη την όποια καταγραφή ‘συνταγής’ προς …’ναυτιλλομένους’!


     Αν, όμως, μπορούσαμε να παρακάμψουμε αυτόν τον απαγορευτικό παράγοντα θα σημειώναμε ότι οι προϋποθέσεις μιας, a prima vista, καταλληλοποιήσεως οιουδήποτε Ίππου προς ασφαλή και άμεση συνεργασία είναι οι παρακάτω, αρχικές, ...είκοσι ως μία 'εισαγωγή' μιας ενότητος αμέτρητων ακόμη που κάθε ένας ενδιαφερόμενος καλείται να ανακαλύψει στον εαυτό του και να αναδείξει επιχειρώντας αυτό που ζητά να πετύχει ο φίλτατος Απόσοτολος Κ. για την αγαπημένη του τετράχρονη φοράδα "Καλλιόπη". Κι έχει μεγάλη σημασία να κατανοήσουμε ότι αυτές οι είκοσι προϋποθέσεις αναλογούν όσο και οι γουλιές νερού της λίμνης Χούφσγκουλ πιει ο κουρασμένος ταξιδευτής σε σχέση με το νερό των ωκεανών και πηγών του πλανήτη μας:


     1. Ο σεβασμός του Ανθρώπου-Εκπαιδευτή προς την προσωπικότητα του Ίππου!



     2.  Η αγάπη του Ανθρώπου-Εκπαιδευτή προς το πλάσμα ‘Ίππος’.


     3. Η ικανότητα του Ανθρώπου-Εκπαιδευτή να εκτιμήσει εγκαίρως (α) την αντιληπτικότητα και (β) τον χαρακτήρα του Ίππου, ώστε από την πρώτη στιγμή (και αυτό είναι το κομβικό σημείο) να καταφέρει να επικοινωνήσει επιτυχώς μαζύ του χωρίς τον κίνδυνο να «κόψει» την γέφυρα της αμφίδρομης επικοινωνίας η οποία, συνήθως, είναι μη αναστρέψιμη.


     4. Η επάρκεια του Ανθρώπου-Εκπαιδευτή να ανταποκριθεί με επιτυχία στην ‘γλώσσα’ συνεννοήσεως που επιτάσσει ο κάθε Ίππος, αναλόγως των εμπειριών της ζωής του,  κατά την επικοινωνία του με το περιβάλλον.


     5. Η υπομονή του Ανθρώπου-Εκπαιδευτή έναντι του χρόνου αντιλήψεως που απαιτεί ο κάθε Ίππος ώστε να υποδεχθεί και να επεξεργασθεί τα μηνύματα του περιβάλλοντος και, εν προκειμένω, τα μηνύματα από τον Εκπαιδευτή του ώστε να μπορέσει να ανταποκριθεί επιτυχώς σε αυτά με αγαθή διάθεση παιδιού που παίζει με τον μεγαλύτερο και όχι σκλάβου που πειθαναγκάζεται..


     6. Η διαρκής μελέτη και η ατελείωτη συνεχής σπουδή της ηθολογίας του Ίππου. 


     7. Η προσφυγή σε πραγματικούς Δασκάλους προσεκτικά επιλεγμένους εν μέσω υπερπληθώρας αγυρτών.


    8. Η επίμονη καταφυγή σε μία συστηματική και συνεχή μελέτη αυθεντικών και αδιαμφισβητήτων πηγών γνώσεως.


     9. Η τόλμη να περιπλανηθείς στα πλάτη της γης για να μάθεις, χωρίς να υπολογίζεις κανένα κόστος κοπώσεως ή και κινδύνων.


     10. Η ανεξάντλητη 'δίψα' για την κατανόηση της, κατά το δυνατόν, ολόκληρης της ταξιδερμικής ποικιλότητος της φύσεως.


     11. Η αντοχή στην εγκόλπωση όσων περισσότερων ιδιαιτεροτήτων συμπεριφοράς φυσικών πλασμάτων χωρίς το δικαίωμα του να πεις "κουράστηκα"!


   12. Η διάθεση της αντιμετωπίσεως της φύσεως με τιμιότητα και επί ίσοις όροις με όλα τα πλάσματά της.


     13. Η ευχαρίστηση να μοιραστούμε θετικά την καθημερινότητά μας ακόμη και με τα πιο ευαίσθητα φυσικά δημιουργήματα.


     14. Η προθυμία μας να εργασθούμε με αυταπάρνηση προκειμένου να υπηρετήσουμε την ευημερία του Ίππου, χωρίς επιφυλάξεις!


      15. Η απροκατάληπτη παραδοχή ότι όλος ο κόσμος ανεξαρτήτως "συνόρων" έχει να με διδάξει φυσικές αλήθειες τις οποίες πρέπει να αφομοιώσω, να επεξεργασθώ και από τις οποίες θα πρέπει να εξαγάγω χρήσιμα συμπεράσματα.


     16. Η διάθεσή μας να 'περάσουμε' ανιδιοτελώς τις γνώσεις, δεξιότητες και εμπειρίες μας σ' αυτούς που μας "ακολουθούν" ανεξαρτήτως του "ποιοί" είναι αυτοί και τι εκπροσωπούν για εμάς


     17. Η προσήλωσή μας στο χρέος να τιμήσουμε την καταγωγή μας και να την κάνουμε σεβαστή με τις πράξεις μας, όπου κι αν βρισκόμαστε και από όσους εκτιμούμε ως αξίους να την σεβαστούν!


     18. Η ανεξάντλητη παραφορά μας να πολεμήσουμε υπερήφανοι και αμετακίνητοι για ό,τι θεωρούμε δίκαιο και αισθητικό, αδιαφορώντας για τις υλακές του ανερμάτιστου όχλου!


     19. Η προσδοκία μας να είμαστε πρωτοπόροι σε ρηξικέλευθες μεθόδους που προάγουν τον Πολιτισμό και την Αισθητική της Ανθρωπότητος, όχι μόνον στον μικρόκοσμο των ενδιαφερόντων μας  αλλά στο μεγαλύτερο, δυνατόν, εύρος ανθρωπίνων δραστηριοτήτων.


     20. Η παραδοχή ότι δεν είμαστε εμείς οι …’Βούδες’ της γνώσεως αλλά η σωρευμένη εμπειρία αμέτρητων αιώνων που μας δίδαξε τον «Ίππο» και μας συνέδεσε αρρήκτως με αυτόν, ενώ παραμένουμε ταπεινοί …σκυταλοδρόμοι  'ντελιβεράδες’ αυτής της ατέρμονος εμπειρίας την οποία υποχρεούμεθα να παραδώσουμε επηυξημένη στους επερχομένους, ολοκληρώνοντας τον ρόλο μας ως διακόνων σπουδαίων τεχνών, όπως η Ιππική, η Τοξοβολία και, για όλους εμάς τους Εφιπποτοξότες, η Έφιππη Τοξοβολία, κυρίως, ως άνω θρωσκόντων Ανθρώπων, τοξευόντων κατά του ατελούς εαυτού μας!


Κυριακή 10 Μαρτίου 2019

ΝΑΙ, ΟΙΟΝΔΗΠΟΤΕ ΙΠΠΟ ΚΑΙ ΑΜΕΣΩΣ!


     Το να μπορείς να ανταποκριθείς στις απαιτήσεις της Έφιππης Τοξοβολίας αμέσως μόλις βρεθείς σε ένα οποιοδήποτε περιβάλλον, ιππεύοντας οποιονδήποτε Ίππο χωρίς προηγούμενη εξοικείωση με αυτά, είναι ο "στόχος" στον οποίο αποβλέπει η εκπαίδευση στην Σχολή των "Ελλήνων Κενταύρων" και, σήμερα, ο Παντελής μας απέδειξε ότι αυτόν τον "στόχο" η Σχολή μας τον έχει κατακτήσει, ιππεύοντας για πρώτη φορά σε ένα νέο Ιππευτήριο με έναν νέο και άγνωστο, μέχρι τώρα, Ίππο!


     Ευγενής δωρεά κορυφαίου παράγοντος της Ιππασίας αλλά και "βαρύτατου επωνύμου" του επιχειρηματικού κόσμου, ο συγκεκριμένος Ίππος, μετά από την επιτυχή καριέρα του ως υπερπηδητής υψηλών διαδρομών σε αγωνιστικούς στίβους, ξεκίνησε μαζύ μας την υπέροχην εμπειρία του στην Έφιππη Τοξοβολία, ...ξεχνώντας για πρώτη φορά την στομίδα, την σέλλα, το μαστίγιο και τους πτερνιστήρες (σπιρούνια) ενθουσιάζοντας όλους μας με την ευπείθεια και την συνεργασιμότητά του στη νέα πρωτόγνωρη, γι αυτόν, εφιπποτοξοτική δραστηριότητα και η μέθοδός μας και πάλι "επιβεβαιώθηκε"! 


     Τηρώντας όλες τις προϋποθέσεις "μυήσεώς" του στις παραμέτρους της Έφιππης Τοξοβολίας ο νέος "σύντροφός" μας δεν έδειξε ούτε για μια στιγμή κάποιαν "επιφύλαξη" στην ανάληψη των νέων του ...καθηκόντων και με την γνωστή "μαεστρία" εισαγωγής στην εμπειρία της Τοξοβολίας που ακολουθούμε στη Σχολή μας, ο νέος τετράποδος "συνεργάτης" μας έδειξε ότι τον συνεπαίρνει κάθε στιγμή επαφής μαζύ μας προσφέροντάς του σιγουριά αλλά και ένα ισχυρό, νέο, ενδιαφέρον!


     Και με τις "δυνατές" ιππευτικές δεξιότητές του και με το άψογο, πια, "κάθισμά" του, ο αγαπημένος μας Παντελής, βοήθησε τον υπέροχο τετράποδο να εκτελέσει υπέροχους γυμνιππευτικούς καλπασμούς αφηνόμενος ελεύθερος στη χαρά της εργασίας "χωρίς σίδερα", διαγράφοντας μία φυσική κίνηση που μόνον οι μαθητές του εξαιρετικού χορογράφου Αλεξάνδρου Χατζιάρα "ζωγραφίζουν" στο παρκέ των αιθουσών της Σχολής τους!  

     Διότι, όπως και να το κάνουμε, η επαφή μας με αυτόν τον σημαντικό, σύγχρονο, Δάσκαλο κλασικού χορού φαίνεται ότι δεν μας έχει αφήσει διόλου ανεπηρέαστους ακόμη και όταν κάτω από τα πόδια μας δεν υπάρχει ...παρκέ αλλά ...ποταμίσια άμμος! 


     Προηγουμένως, πάντως, εκτός του Παντελή εκπαιδεύθηκε, συραγώγησε και ίππευσε και ο Χρυσοβαλάντης μας, συνεργαζόμενος όχι με έναν αλλά με δύο διαφορετικούς Ίππους, σ΄ αυτό το δεύτερο μάθημά του.


     Εν αρχή ην η ...σταθερή αξία του Σταύλου μας, ο επιβήτορας Sepp τον οποίο ο Χρυσοβαλάντης, μέσα στο κυκλοτερές, συραγώγησε και στους τρεις βηματισμούς αποκτώντας την πρώτη εμπειρία της βασικής εργασίας εδάφους που είναι η συραγώγηση.


     Και με τον συραγωγέα στα ευγενικά χέρια του Χρυσοβαλάντη ο Sepp ανέπτυξε τους καλπασμούς του απολύτως ισορροπημένους και σε συσπείρωση που δείχνει την καλή συραγωγικήν αντίληψη του, αρχαρίου, συραγωγούντος. 


     Στην συνέχεια, ο νεαρός μαθητής μας εφίππευσε και εξετέλεσε τις καθιερωμένες διευθυντικές ασκήσεις επί του επιβήτορος. Κατόπιν, ο Παντελής ανέλαβε να συνεχίσει την εκπαίδευση του Χρυσοβαλάντη μας μεταφέροντάς τον επί του άλλου, ...νεολέκτου μας, Ίππου στο κυρίως Ιππευτήριο το οποίο, με την απεραντοσύνη του, δείχνει περισσότερο για ...σεληνιακό τοπίο παρά για στίβο ιππικής εργασίας.


     Εδώ ο Παντελής με την αγάπη του προς το εφιπποτοξοτικό αντικείμενο, την μεθοδικότητά του αλλά και το αλτρουιστικό ενδιαφέρον του για κάθε Συνασκούμενό του, "ανέβασε" γρήγορα τον Χρυσοβαλάντη σε ένα επαρκέστατο επίπεδο κατανοήσεως της "αχρηστίας" χειρών και ηνιών στην Έφιππη Τοξοβολία.



     Ο νεαρός Συνασκούμενος, στο δεύτερο μάθημά του και με την βοήθεια του Παντελή, κατάφερε να αντιληφθεί τον μηχανισμό ισορροπήσεως δια του κέντρου βάρους του κορμού όπως αυτό "καταγράφεται" στην έδρα και να αποενοχοποιήσει την στήριξη επί των ηνιών, εγκαταλείποντάς τις.


     Αλλά ο Παντελής δεν αρκέστηκε σε αυτό και "βύθισε" τον Χρυσοβαλάντη και σε ..."βαθύτερα νερά" μαθαίνοντάς τον να "κολυμπά"!




     Κι όλα τούτα τα όμορφα της συνδιδασκαλίας δύο Συνασκουμένων ενώ ο λογισμός του επιβλέποντος ανέτρεχε σε τρυφερές "στιγμές" δεχόμενος στην αγκαλιά του μια μαλλιαρήν ύπαρξη που του έκανε επίθεση λατρείας με την 'πρώτη ματιά"... Τι να κάνουμε κι αυτά συμβαίνουν στους Σταύλους απ΄ όπου πολλές φορές ξεκινούν ....μεγάλοι έρωτες! 



     Δυναμικές εμπειρίες και σήμερα, όπως πάντοτε, σε μιαν εκπαιδευτικήν ημερίδα στο νέο μας, πια, περιβάλλον υπό ...ιδανικές συνθήκες ..."θερμοκρασίας και πιέσεως" για όλους
.

     Με πολλή σταυλικήν εργασία και επαφή με τα αγαπημένα μας τετράποδα που μας δίδαξαν και σήμερα την ίδια την σχέση μας με την φύση.



     Με πολλές "αγκαλιές" και τρυφερότητες που όλοι χαρήκαμε όσο πουθενά εκτός Σταύλου δεν μπορούμε να χαρούμε.



     Με πολλές φροντίδες γι αυτά τα σπουδαία πλάσματα που συνεχώς μας θυμίζουν ότι τους οφείλουμε τα πάντα, όντας οι ανιδιοτελείς κουβαλητές του Πολιτισμού μας επί αμέτρητους αιώνες... Και, μεε πολύ χαμόγελο και καθόλου μικρόκαρδη μιζέρια που ταλανίζει πάμπολλους ανυποψίαστους της αγαθότητος της ζωής, κυρίως, εκτός Ιππευτηρίων, χωρίς να αποκλείονται και ελαχιστότατοι εντός αυτών!