Η ΕΛΛΑΔΑ ΣΗΜΕΡΑ... GREECE TODAY...

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ΕΞΟΙΚΕΙΩΝΟΝΤΑΣ ΜΕ ΚΑΤΙ...

 

 

     Η "εξοικείωση" κάποιου με κάτι είναι υπόθεση μιας πολύ προσεκτικής αλλά και πολύ εύθραυστης προσεγγίσεως αυτού που την επιχειρεί, με πλέον βασική συνιστώσα την ανακάλυψη της "γλώσσας" με την οποία θα επιχειρηθεί αυτή η εξοικείωση.

 

     Μιλώντας για "γλώσσα" αναφερόμαστε σε ένα δίαυλο επικοινωνίας μέσω του οποίου θα "προταθεί" προς τον εξοικειούμενο το αντικείμενο της εξοικειώσεως.

 

     Αναφορικώς προς τον Ίππο, η "γλώσσα" επικοινωνίας μαζύ του περιλαμβάνει δύο βασικές συνιστώσες, αφ'  ενός την κίνησή μας και, αφ΄ ετέρου, το βλέμμα μας.

 

     Γενικώς, οι κινήσεις μας γύρω από έναν Ίππο θα πρέπει να είναι πολύ ήρεμες, πολύ "στρογγυλές" και χωρίς απότομες "γωνιώσεις", κάτι που αν επρόκειτο περί χορού θα το μεταφράζαμε ως "βαλς". Ένα φυτοφάγο πάντοτε θα παρατηρεί με την περιφερειακή όρασή του ένα σαρκοφάγο που βρίσκεται κοντά του κι όσο κι αν το φυτοφάγο δείχνει ήρεμο κι αδιάφορο για τη παρουσία του σαρκοφάγου, στο βάθος, θα διατηρεί πάντοτε μιαν αταβιστική επιφύλαξη η οποία θα ζωπυρώνει την ετοιμότητα της φυγής, όταν αισθανθεί τον παραμικρό κίνδυνο. Αυτή η διαρκής ανησυχία και η ετοιμότητα φυγής, στην περίπτωση της εξοικειώσεως, θα είναι και ο κίνδυνος αποτυχίας του εγχειρήματός μας κι αυτές θα πρέπει να προλαμβάνουμε με τις κινήσεις μας και την εν γένει συμπεριφορά μας.

 

     Θυμόμαστε πάντοτε, ήδη από την βασική εκπαίδευσή μας και τον "Κύκλο Προσεγγίσεως" το πόσο σημαντικό ρόλο παίζει, εμείς που είμαστε σαρκοφάγοι να μην ατενίζουμε στα μάτια τον Ίππο που είναι φυτοφάγος. Πάντοτε έχουμε κατά νου ότι τα σαρκοφάγα είμαστε "θηρευτές", ενώ τα φυτοφάγα είναι "θηράματα" με αποτέλεσμα, πάντοτε στο βλέμμα μας προς αυτά να υποφώσκει μια απειλητική-επιθετική πρόθεση. Άρα, σ'  ό,τι αφορά στο βλέμμα μας, κάθε που επιχειρούμε μια λεπτή διαδικασία επικοινωνίας με τον Ίππο καλόν είναι να μην τον κοιτάζουμε κατ'  ευθείαν στα μάτια και είναι αυτονόητο το πόσο σημαντικό είναι να μην τον κοιτάζουμε κατ'  ευθείαν στα μάτια όταν επιχειρούμε να τον εξοικειώσουμε με "κάτι".

     Επιχειρώντας να εξοικειώσουμε τον Ίππο με ένα αντικείμενο, αφού ελέγξουμε σωστά την κίνηση και το βλέμμα μας  κατ'  αρχήν θα πρέπει να αρχίσουμε να θυμόμαστε το πως ο Ίππος αντιλαμβάνεται το περιβάλλον και ερμηνεύει τα εξ αυτού προερχόμενα ερεθίσματα, διεισδύοντας στο υπόβαθρο της συνδυαστικής μνήμης του.

     Τώρα, ας θεωρήσουμε ότι ο Ίππος μας δεν δέχεται κάποιο αντικείμενο με το οποίο θα πρέπει να εξοικειωθεί, όπως επί παραδείγματι δεν δέχεται την ξύστρα και το ξύσιμο ο νεαρός ιπποδρομιακός Ίππος μας, ο Θησέας, τον οποίο προσπαθούμε να επαναφέρουμε στην ομαλή σταυλική διαβίωση μετά τον τραυματικό του, ιπποδρομικό, ενσταυλισμό. Γνωρίζουμε ότι ο Θησέας μας θα δυστροπήσει και μόνον στη θέα μιας ξύστρας και, ιδιαιτέρως, με την επαφή της. Η επιδίωξή μας θα είναι ο Ίππος αυτός, μεθοδικά και, κυρίως, αβίαστα, να αποδεχθεί και την παρουσία της ξύστρας αλλά και την επαφή με αυτήν!

      Ασφαλώς και δεν θα παραλείψουμε τον "Κύκλο Προσεγγίσεως", ξεκινώντας με συστηματική, ειδική, ρυταγώγηση σε βάδην. "Ειδική" διότι θα προτιμήσουμε συραγωγέα αντί του ρυτήρος και τούτο διότι ο συραγωγέας είναι ασφαλέστερο μέσο ελέγχου στη περίπτωση ενδεχομένης αντιδράσεως ενός Ίππου. Επίσης, το μέσο ρυταγωγήσεως (συραγωγέας) δεν θα κρατηθεί με το δεξί χέρι όπως θα έπρεπε αλλά με το αριστερό διότι στο δεξί χέρι (κοντύτερα στον Ίππο) θα κρατήσουμε την ίδια την ξύστρα χωρίς να βιαστούμε να την "δείξουμε" στον Ίππο από τον οποίο υπομονητικά θα περιμένουμε να την "ανακαλύψει', προκαλώντας το ενδιαφέρον του, ώστε να την "αναγνωρίσει" ως ένα ακίνδυνο για την ύπαρξή του "σώμα".

     Πράγματι, ρυταγωγώντας και χωρίς να στρέφουμε το βλέμμα στον Ίππο, αυτός, σιγά-σιγά, δια της οσφρήσεως θα πρωτο-ανακαλύψει την ξύστρα έτσι όπως την κρατάμε "πονηρά" προκειμένου να τον διευκολύνουμε στον εντοπισμό της. Ο Θησέας μας δεν θα αργήσει να την μυρίσει αλλά και να την γλείψει ώστε να βεβαιωθεί ότι αυτό το αντικείμενο δεν τον απειλεί. Κι εμείς δεν βιαζόμαστε... Ξέρουμε ότι κάθε βιασύνη σ' αυτές τις περιπτώσεις μετατοπίζει προς τα εμπρός τον χρόνο επιτεύξεως της εξοικειώσεως!

     Καθώς ο Θησέας μυρίζει και γλείφει την "ανακάλυψή" του, γνωρίζοντας ότι η κυρίως πλευρά της ξύστρας ("δόντια") είναι αυτή που τον ενοχλεί, γυρίζουμε ανάστροφα το χέρι μας και φέρνουμε σε επαφή τον ιμάντα συγκρατήσεως της ξύστρας χαϊδεύοντας, απαλά, κατ' αρχήν το ρύγχος του κοντά στο οποίο βρέθηκε μέχρι τώρα η ξύστρα, σα να επρόκειτο απλώς για το χέρι μας χωρίς κανένα πρόσθετο "σώμα". Ο Θησέας αρχίζει να χαίρεται την επαφή παρά το ότι η οσμή της ξύστρας υποδηλώνει ότι το μέχρι τώρα απεχθές, αυτό, αντικείμενο, που με τα "δόντια" του ασκούσε μιαν ιδιαίτερη ενόχληση στο δέρμα του, δεν είναι και τόσο ενοχλητικό...

     Κατόπιν, η περιοχή επαφής θα επεκταθεί στο κεφάλι και θα φθάσει μέχρι το μέτωπο του Ίππου με κινήσεις αργές, ήρεμες, καθαρά θωπευτικές ώστε να αποφύγουμε κάθε αντίδραση.

     Τώρα με μία ανεπαίσθητη περιστροφή του χεριού μας θα αφήσουμε ήρεμα τα "δόντια" της ξύστρας να έρθουν σε επαφή με το μέτωπο του Θησέως. Το χέρι μας θα κινηθεί με πραότητα επαφής αλλά και με αποφασιστικότητα χωρίς διστακτικές ή φοβικές υπαναχωρήσεις που θα επιφέρουν αρνητικό αποτέλεσμα ή και αντιδράσεις του Ίππου. Θα επιμείνουμε ελάχιστα σε αυτή την επαφή και θα συνεχίσουμε την ρυταγώγηση, μέχρι την επόμενη δράση μας.

    Επαναλαμβάνοντας όλα τα προηγούμενα βήματα μέχρι και την επαφή των "δοντιών" της ψύκτρας με το μέτωπο του Θησέως, τώρα το χέρι μας θα προχωρήσει προς τον λαιμό του με την ίδια ηρεμία αλλά και αποφασιστικότητα, ενώ και οι δύο είμαστε εν κινήσει (βάδην)! 

     Το χέρι μας θα φροντίσει να κινηθεί σε ολόκληρο το μήκος του λαιμού και από τις δύο πλευρές, ξύνοντας απαλά με ήρεμο χάδι το δέρμα του Ίππου, τώρα πλέον, εν στάσει και με διάθεση που δε θα δείχνει καμία βιασύνη. Είναι σα να του λέμε "κάθησε να το διασκεδάσουμε..."! Ο Θησέας, πια, αποδέχεται σε ολοένα και μεγαλύτερη έκταση της επιφανείας του σώματός του τη ξύστρα και το ξύσιμο, αλλά και σε ολοένα μεγαλύτερο "βάθος" χρόνου, χωρίς καμία ένδειξη ανησυχίας. Κι εμείς, απλώς, ...επεκτεινόμαστε.

     Επειδή ο Θησέας δεν είναι δικό μας πλάσμα, δεν σταυλίζεται στο δικό μας Σταύλο αλλά ανήκει σε φιλικό Σταύλο στον οποίο έχει προσφάτως φθάσει προκειμένου να επανέλθει στη φυσιολογική κατάστασή του μετά την ιπποδρομιακή "καριέρα" του, πριν επιχειρηθεί κάτι ακόμη, τον κάνουμε να μας γνωρίσει καλύτερα και να μας αποδεχθεί περισσότερο ως ζωντανά πλάσματα του περιβάλλοντός του: κατά την διάρκεια της ρυταγωγήσεως περνάμε (διακριτικά) μπροστά του και τον αναγκάζουμε να "κολλήσει" στη πλάτη μας, με εμάς να αδρανούμε στιγμιαία και κατόπιν να συνεχίζουμε την πορεία μας δίνοντάς του την εντύπωση ότι εκείνος μας ωθεί προς τα εμπρός. Αυτό τον ενθαρρύνει στη σχέση του μαζύ μας χωρίς να του δίνει περιθώριο αναλήψεως της "αρχηγίας" σ΄ αυτή τη σχέση.

     Επίσης, συντονιζόμαστε μαζύ του ώστε να περάσουμε "ανέμελα" το δεξί μας χέρι πάνω από τον λαιμό του και να συνεχίσουμε να τον ρυταγωγούμε περπατώντας πλάι του σε δύο "φιλαράκια". Αυτό τον εξοικειώνει περισσότερο με εμάς αλλά και με τη ξύστρα που τη κρατάμε από τη αντίθετη πλευρά του λαιμού του. 

     Επιστρέφουμε στη "κλασική" ρυταγώγηση και αφήνουμε τον Θησέα να ξαναμυρίσει και να ξαναγλείψει τη ξύστρα, διασκεδάζοντας το περπάτημά του μαζύ μας. Από την πλευρά μας δε δείχνουμε καμία έμφαση στη ξύστρα και περνάμε το χέρι μας που την κρατά ακόμη και πάνω από τον τράχηλό του, όπως συνηθίζουμε να το χειριζόμαστε σε  κάποιες "στιγμές" της καθιερωμένης συραγωγήσεώς μας. Ο Θησέας θα χαλαρώσει ακόμη περισσότερο. Την μυρίζει την ξύστρα, όμως, δεν ανησυχεί. Ήδη στη συνδυαστική μνήμη του αυτό το αντικείμενο του θυμίζει το απαλό χάδι που προηγήθηκε.

     Με την διαμεσολάβηση αρκετών βηματισμών ρυταγωγήσεως, μεταφέρουμε το σώμα μας ενώ ρυταγωγούμε στο μέσον περίπου του κορμού του Ίππου ώστε το χέρι μας το οποίο κρατά την ξύστρα να μπορεί να φθάσει το μέσον της ράχεώς του. Προσοχή, να μην υπάρξει καμία ατυχής, βίαιη ή αιφνιδιαστική, επαφή της ξύστρας με το σώμα του Ίππου αφού, τώρα, η ξύστρα θα είναι πολύ κοντύτερα στο σώμα του. και, ακριβώς αυτή την στιγμή τα ...τύμπανα του πολέμου θα ηχήσουν κι εμείς θα επιτεθούμε ώστε να κατακτήσουμε τον αντίπαλο...

     Το χέρι μας που κρατά την ξύστρα θα εκταθεί ήρεμα έτσι ώστε η πλευρά με τον ιμάντα στερεώσεως του εργαλείου μας να ακουμπήσει πολύ απαλά τη ράχη του Ίππου, χωρίς τριβές και πιέσεις, χωρίς καμία ανησυχαστική κίνηση. Ο Ίππος θα απορήσει αλλά η απαλή ψαύση μας θα τον παραπέμψει σε χάδι και όχι σε κάποια διαδικασία εν εξελίξει. Και έτσι όπως αυτός θα εφησυχάζει...

     Το χέρι μας θα αναστραφεί και τώρα τα "δόντια" της ξύστρας θα ακουμπήσουν εκεί που άλλοτε ταράζονταν τόσο πολύ ώστε να αντιδρά βίαια. Η αφή των "δοντιών" δεν θα διαφέρει από την αφή της αντίθετης πλευράς που προηγουμένως τον χάιδευε, ενώ θα παραμείνουμε σε αυτή τη στάση τόσο ώστε να βεβαιωθεί ότι το νέο άγγιγμα δε προμηνύει τίποτε παρά χάδι και μόνον τότε, με τον Ίππο απολύτως ήρεμο, εμείς θα κινήσουμε με ελάχιστη πίεση τη ξύστρα επάνω στη ράχη του Ίππου.

     Αμέσως μετά, η ξύστρα θα "χαϊδέψει" όλη την επιφάνει του Ίππου, τόσο προοδευτικά όσο αντιλαμβανόμαστε ότι δε θα προκληθούν ανεπιθύμητες αντιδράσεις. Η αποστολή ολοκληρώθηκε, η εξοικείωση έγινε επιτυχώς. Τώρα πια είναι υπόθεση επεναλήψεων και χρόνου ώστε ο Ίππος όχι απλώς να αποδεχθεί την ξύστρα αλλά και να την θεωρήσει ως ακόμη κάτι απαραίτητο για την καθημερινότητά του.

 

    Κάτι πολύ διαφορετικό ισχύει κατά την εξοικείωση του ίππου με το Τόξο και την Τοξοβολία διότι, εν προκειμένω, δεν αντιμετωπίζουμε απλώς την "συμφιλίωση" του Ίππου με δύο αντικείμενα (Τόξο και βέλος) τα οποία μπορεί να του προξενούν και ανησυχαστικούς συνειρμούς μαστιγίου, αλλά και με τον (εν πολλοίς, απειλητικό...) ήχο που παράγει η χορδή και το εκτοξευόμενο βέλος, όπως επίσης και με την κίνηση του απελευθερούμενου βέλους. Περί αυτών, όμως, σε μιαν επόμενη ανάρτηση.

 

ΕΥΣΤΟΧΙΑ

ΚΑΙ ΕΚΤΟΣ ...ΓΡΑΜΜΗΣ ΒΟΛΗΣ

 

 

     Mπορεί η προσέλευση να ήταν μαζική για την ομαδική εβδομαδιαία Προπόνηση στη Παραδοσιακή Τοξοβολία, όμως, εμείς προτιμήσαμε ένα "στρογγυλό" τραπέζι... Και επειδή το τραπέζι ήταν ...τετράγωνο και δεν μπορούσε να μας χωρέσει κι όλους (αυτή η Ομάδα δε χωράει πια σε κάτι λιγότερο απ΄το ...Καλλιμάρμαρο, ...ακροβολιστήκαμε και στη πλαγιά ώστε να συζητήσουμε επίκαιρα ζητήματα της Ομάδος αλλά και τις ευχάριστες εξελίξεις των "ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ", οι οποίοι ξαναπροσκαλούνται στην Ελληνική Κύπρο για την επέκταση των δραστηριοτήτων του εκεί Παραρτήματός μας.

 

 

     "Ομοτράπεζοι" και ...ακροβολισμένοι συζητώντας αντιληφθήκαμε και πάλι την μεγάλη αξία του "Κύκλου" στην εξαγωγή θετικών συμπερασμάτων για τη λειτουργία της Ομάδος μας. Εξαιρετικά γοργή και ώριμη συζήτηση, άγνωστη στα βαλκανικά "δεδομένα" μας βοηθά να κατανοήσουμε τον "άλλο" ο οποίος φυσικά και μπορεί να έχει μια καλύτερη άποψη από εμάς.

 

 

     Παραλλήλως, οι παρευρεθέντες ενημερώθηκαν και για το νέο μήνυμα που λάβαμε από τον Παύλο Χαραλάμπους ο  οποίος συντονίζει τις εργασίες του Παραρτήματος των "ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ" στη Κύπρο και ο οποίος ζητά και πάλι Εκπαιδευτή από την Ομάδα μας, προκειμένου να διεξαχθεί ένας νέος εκπαιδευτικός κύκλος Σχολείου Ιππικής, ο δεύτερος κατά σειρά, με σκοπό την εκπαίδευση νέων στελεχών της Κυπριακής Έφιππης Τοξοβολίας, μετά την εντυπωσιακή επιτυχία του εκεί Α' Σχολείου Ιππικής που κατάφερε προ διμήνου, ο ίδιος ο Αρχηγός της Ομάδος μας, Αρπάλυκος.

 

 

     Ο σημερινός "Κύκλος" της Ομάδος μας έδειξε ότι η ευστοχία είναι χαρακτηριστικό των "ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ" και εκτός της ...γραμμής βολής!

ΠΡΟΟΔΟΣ ΟΥΣΙΑΣ ΣΤΟ ..."ΠΑΛΜΑΡΕ" ΜΑΣ!

 

 

 

     Σήμερα η Ομάδα των "ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ" απέκτησε ακόμη έναν δυναμικό Εφιπποτοξότη ο οποίος για πρώτη φορά κάλπασε και τόξευσε με άνεση και αποτελεσματικότητα! Το πραγματικό "δυναμικό" της πολεμικής μας Ομάδος αυξήθηκε κατά έναν Πολεμιστή, τον Γεώργιο!

 

 

 

     Προηγουμένως, ο Γεώργιος κλήθηκε να εκτελέσει όλους τους βηματισμούς μετά και άνευ βοηθημάτων αλλά και με την εφιπποτοξοτική σέλλα, καταλήγοντας σε άριστο αποτέλεσμα.

 

 

 

     Συγχαίρουμε τον Γεώργιο για την άριστη επίδοσή του και ευχόμαστε και σε όλους τους υπολοίπους μαθητές μας να ακολουθήσουν την επιτυχία του δίνοντας σε όλους την χαρά της επαυξήσεως του αριθμού των ενεργών Εφιπποτοξοτών σε συνδυασμό με την δεδομένη ποιότητα των "ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ"!

 

 

 

     Ο Πάρης, ήδη έμπειρος Εφιπποτοξότης, προετοιμάζεται εντατικά για την μετάβασή του σε διεθνείς Αγώνες και αποδεικνύεται ταχύτερος και από  το ..."Faster Than the Speed of  Night" της Βonnie Tyler, κάθε φορά που βρίσκεται μπροστά στο φακό να καλπάζει και να τοξεύει.

 

 

     Αλλά και ο Αντώνης μας δεν υστερεί και παρά το ότι είναι ο πλέον καινούργιος μαθητής μας ελάχιστα μαθήματα του μένουν για να βγει σε εξόδους καλπαστικών τοξεύσεων, εξασκούμενος ήδη στο βουνό με την επιτυχία που φαίνεται στις σχετικές φωτογραφίες της "μερίδας" του στο Αρχείο των μαθημάτων μας.

 

 

 

     Εν τω μεταξύ, η Χαρά κατάφερε μετά από ελάχιστη εργασία να επαναφέρει σημαντικά έναν ιπποδρομιακό Ίππο στην ομαλότητα της ...Φυσικής Ιππικής.

 

 

 

     Ο Θησέας μας, άρχισε πλέον στα χέρια της Χαράς να απολαμβάνει την ανθρώπινη συνεργασία χωρίς βαρβαρότητα και στρες, χωρίς βασανιστικές στομίδες και μαστίγια...

 

 

 

     Η Χαρά με την υπομονή της και τις "γητειές" της, μέσα σε λιγότερες από πέντε συνεδρίες, κατάφερε να ξανακάνει τον Θησέα να εμπιστευθεί και πάλι τον Άνθρωπο και να τον απολαύσουμε, αυτόν που ξεχύνονταν από το "κουτί" ιδρωμένος από το στρες, να βαδίζει με την άνεση και την ελαφρότητα που δείχνει η φωτογραφία που ακολουθεί χωρίς στομίδα και χωρίς μαστίγιο! "Take me back" τραγουδά η Bonnie Tyler και η Χαρά το πέτυχε για τον Θησέα! ΕΥΓΕ Χαρά! Οι "ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΕΝΤΑΥΡΟΙ" είναι περήφανοι για τη προσφορά σου στο Θησέα και ο Θησέας σου δείχνει με τη περπατησιά του την ευγνωμοσύνη του...αυτή είναι η καλύτερη αμοιβή όλων μας!

 

 

 

     Γεμάτο και σήμερα το Ιππευτήριο των "ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ" γεμάτο και το ...παλμαρέ μας! Ένας ακόμη νέος Εφιπποτοξότης, ο Γεώργιος, ένα ακόμη αγαπημένο τετράποδο στη φυσική "ατραπό" του, μία Ομάδα ακόμη πιο μπροστά με όλους να χαίρονται τη πρόοδο όλων και τον Αρχηγό μας Αρπάλυκο να προετοιμάζει τις νέες μας κατακτήσεις!

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ΕΤΟΙΜΟΙ ΓΙΑ ΚΑΘΕ ΑΝΑΜΕΤΡΗΣΗ!

 

 

 

      Ετοιμοπόλεμοι και στην τελική "ευθεία" για την πρώτη συμμετοχή μας σε διεθνείς Αγώνες Έφιππης Τοξοβολίας μετά από οκτώ χρόνια συστηματικής εφιπποτοξοτικής εκπαιδεύσεως καθιερώνουμε την σέλλα της Έφιππης Τοξοβολίας ώστε τα Μέλη της Αποστολής μας να προσαρμοσθούν στις απαιτήσεις των επικείμενων Αγώνων.   

     Όπως θα έχουν παρατηρήσει τόσο τα συνασκούμενα Μέλη μας, όσο και οι Αναγνώστες του Ιστολογίου μας, η εκπαίδευση των "ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ" τηρείται αυστηρά μέσα στο πλαίσιο των κανόνων της Έφιππης Τοξοβολίας και όλοι οι Συνασκούμενοι εκπαιδεύονται στην Φυσική Ιππική με ανενστόμιστο (χωρίς στομίδα) και ανεπίσακτο (χωρίς σέλλα και χωρίς αναβολείς) Ίππο. Με αυτή την εκπαίδευση, όλοι οι εκπαιδευόμενοι αποκτούν το καλύτερο "κάθισμα" και την καλύτερη σχέση με τον Ίππο ώστε, όταν αποκτήσουν το δικαίωμα της χρήσεως σέλλας τα πάντα γι αυτούς να είναι ακόμη καλύτερα και άνετα! Και, όπως προαναφέρθηκε,στην Έφιππη Τοξοβολία η χρήση σέλλας αποτελεί δικαίωμα του Εφιπποτοξότη το οποίο ο ίδιος κατακτά αφού επιδείξει ικανότητα εξασκήσεως της Έφιππης Τοξοβολίας, πρωτίστως, σε ανεπίσακτο Ίππο. Έτσι, από σήμερα, η Ομάδα μας "συνάντησε" και την παραδοσιακή σέλλα της Έφιππης Τοξοβολίας, μετά την τακτική εβδομαδιαία Προπόνησή μας στη Παραδοσιακή Τοξοβολία! Όσοι, άλλωστε, παρακολουθούν προσεκτικά το Ιστολόγιό μας, στο οποίο (όπως και στη ζωή) τίποτε δεν είναι "τυχαίο", θα θυμούνται ένα πρόσφατο δημοσίευμά μας με τίτλο "ΓΥΜΝΙΠΠΕΥΤΙΚΗ ΚΑΙ ΣΑΓΜΑ" το οποίο αποτελούσε προανάκρουσμα της σημερινής εισαγωγής εφιπποτοξοτικής σέλλας. Kαι, ασφαλώς, η σέλλα που επιλέγουμε, όπως και όλος ο κοινόχρηστος εξοπλισμός της Ομάδος μας είναι ένα αυθεντικό δημιούργημα του εργαστηρίου "KASSAI"! 

 

 

 

     Αυτή καθαυτή η τακτική εβδομαδιαία Προπόνησή μας στην στατική Παραδοσιακή Τοξοβολία μέσα στο κατάφυτο γαλήνιο τοπίο του Υμηττού, ήταν η πλέον ...σουρρεαλιστική απάντηση τάξεως, ομοψυχίας, νηφαλιότητος, αυτοσυγκεντρώσεως, ομονοίας, ευστοχίας και χαράς, όταν λίγα χιλιόμετρα ένα-γύρω... η σφαγή των ηλιθίων με "δολοφόνους τούνομα δολοφόνου δε άλλου ανδρός" (ο θεός να τους κάνει "άνδρες"...) οροθετούσε την τραγικότητα της διανοητικής αναρχίας των μαζανθρώπων!

 

 

     Με την παρουσία του Αρχηγού της Ομάδος μας Αρπάλυκου και υπό την διεύθυνση του Σπύρου, αυτή η προπόνηση έδινε την εντύπωση ενός κονσέρτου με την αρμονία αλλά και την διασκεδαστικότητα  της μουσικής ενός Scott Joplin, κάτι σαν ένα ατέλειωτο παιδικό πιανιστικό σύνθεμα που, πολύ νωρίς, έδωσε κινητικότητα στους συμμετέχοντες με τοξευτικές ασκήσεις σε βάδην και τροχάδην τις οποίες "άνοιξε" με την χαρακτηριστική ...σιλουέτα και κίνησή του ο Αρπάλυκος! Και να που ξαφνικά μέσα στη σιωπή του βουνού αντήχησε μια καταπληκτική μπαντίνα να παίζει το "Music Box Rag Victor Military Band" λες κι ο Scott ξανάρχισε να διευθύνει τα περιπαικτικά πνευστά του...

 

 

     Εκπληκτική και η Φοίβη, το νέο Μέλος μας που μόλις πρωτόπιασε Τόξο στη ζωή της για να αποδείξει ότι η Παραδοσιακή Τοξοβολία είναι εγγεγραμμένη στο υποσυνείδητό μας και δε χρειάζεται καν "διδασκαλία" αλλά αυτοανακάλυψη! Ήρθε κοντά μας μόλις σήμερα, της δώσαμε ένα Τόξο και της είπαμε "Γύρω σου οι εχθροί,αμύνσου όπως νομίζεις!" και το έκανε με τον καλύτερο τρόπο, στατικά αλλά και κινητικά με άνεση νέας Αρτέμιδος! Άψογοι οι χειρισμοί της, άψογη η κίνησή της, άψογα τα αποτελέσματά της σε σχέση με την μηδενική εμπειρία της. Η Ομάδα την έσυρε προς τα εμπρός, επιμερίζοντάς της τα οφέλη από τα οχτώ χρόνια της λειτουργίας της, ασχέτως εάν η Φοίβη μόλις έφτασε. Ο Karl Marx υπήρξε ένας από τους ηλίθιους της Ιστορίας και οι "ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΕΝΤΑΥΡΟΙ" μόλις του καταρρίπτουμε τη "θεωρία" του για την Υπεραξία με τον απλούστερο τρόπο!

 

 

 

     Ο αγαπημένος μας Ηλίας, παρά το ότι απουσίασε για πολύ καιρό από τις Προπονήσεις μας, επέστρεψε για να αφεθεί στη ροπή της Ομάδος και να καταφέρει άριστες τοξεύσεις καταρρίπτοντας κι αυτός, όχι την ήδη καταρριφθείσα θεωρία του Karl Marx αλλά ιπτάμενους στόχους, όταν πια ο Scott Joplin απεφάσισε να επιστρέψει στο ...ευακρόαστον "Gladiolus Rag". O Ηλίας έδειξε ότι άρχισε να "ξεμουδιάζει" και να ξαναβρίσκει ένα παράξενο μονοπάτι εσωτερικού διαλόγου όπως οι πιανιστικοί "διάλογοι" του μάγου του Ragtime! Tο αποτέλεσμα "εύγλωττο" στη φωτογραφία που ακολουθεί! Εύγε Ηλία!

 

 

     Αν, όμως, στη διάρκεια της Προπονήσεως στη Παραδοσιακή Τοξοβολία η μουσική ήταν όμορφη αλλά διακρικτική, στη δυναμική καλπαστική Προπόνηση Έφιππης Τοξοβολίας που ακολούθησε έγινε εξόχως βουερή αλλά το ίδιο διασκεδαστική και ισορροπιστική κάνοντας τον Αρπάλυκο και όλους τους υπόλοιπους παρόντες Εφιπποτοξότες να πετούν ...χαμηλά με έναν Ίππο γεμάτο κέφι, ρυθμό και δυναμισμό και με όλες τις τοξεύσεις να διευθύνονται εκεί που ο Εφιπποτοξότης κατηύθηνε! Σήμερα, η πρωτοείσακτη, στην εκπαίδευση των Εφιπποτοξοτών μας, σέλλα έδειξε ότι υποδέχεται πραγματικούς Πολεμιστές που μπορούν να απολαμβάνουν τόσο έναν Scott Joplin όσο κι έναν Μεγάλο Richard  Wagner, όπως ο Άνθρωπος πρέπει να απολαμβάνει όλες τις αμέτρητες σταγόνες ενός καταρράκτη για να νοιώσει το μεγαλείο ενός φυσικού θαύματος! Και, βεβαίως, ο  "Walkürenritt" άνοιξε ...διακριτικά με τον Αρπάλυκο ο οποίος σήμερα, μετά από επίπονη εκπαίδευση, ιδρώτα και "αίμα", πρωτοκάθισε σε σέλλα Έφιππης Τοξοβολίας! Όπως πάντα, οι καλπαστικές έξοδοί του επικές και ...εναέριες, με τον Ίππο του ανάλαφρο όσο ποτέ και τα βέλη του  

 

 

 

     Σ' αυτό το Ιππευτήριο οι "ήχοι" εναλλάσσονται μαζύ με τους Εφιπποτοξότες και, μετά τον Αρπάλυκο, ο Αντώνης μας, με τις τοξευτικές διελεύσεις του υπεράνω βαλβίδων μας έφερε στην "ακοή" τους "ARDITI" και το "Military Virtue" με τους σταθερούς χειρισμούς του και την αξιοπρόσεκτη ευστοχία του παρά το ότι είναι από τους πιο πρόσφατους μαθητές της Σχολής μας με εμπειρία ελάχιστων εβδομάδων! Αυτός ο Εφιπποτοξότης όταν πάψει να κάμπτει τα γόνατά του (και σύντομα θα τα καταφέρει!) θα γίνει εξαιρετικός!

 

 

     Η Χαρά μας με την καθοδηγηση του Αρπάλυκου κάθισε κι αυτή για πρώτη φορά σε σέλλα Έφιππης Τοξοβολίας και ήταν απόλαυση να την ακούς να μέμφεται τις ...σέλλες (τις οποίες άλλοι θεωρούν απαραίτητο "αξεσουάρ" Ιππασίας) λέγοντας ότι προτιμά ανεπίσακτο Ίππο!

 

 

 

     Παρά την ...αλογομουρμούρα της εναντίον των ...σελλών, η Χαρά κατάφερε να καλπάσει και να μας ξαναθυμίσει τους "PATRIÓTA" και το   "Ne félj, pajtás!" αφού, μια ζωή hard rock είναι αυτό το χαριτωμένο κορίτσι μας!

 

 

     Ένας τέλειος ...Μογγόλος Εφιπποτοξότης που ξέφυγε από το στρατό του Τζίγκις Κχάαν, ο δεκαπεντάχρονος Γεώργιος, πραγματικό "σύννεφο" που δε προλάβαινε να το αιχμαλωτίσει ούτε ο φωτογραφικός φακός, έδωσε ακόμη ένα "ρεσιτάλ" εφιπποτοξοτικών καλπαστικών εξόδων καθισμένος για πρώτη φορά κι αυτός, σε σέλλα Έφιππης Τοξοβολίας!  Άψογο "κάθισμα", άψογες τοξεύσεις, ένα морин хуур ανάμεσα στα έγχορδα της συμφωνικής ορχήστρας του Ν. Jantsannorov που ξαναζωντανεύει το "Mongol Ayalguu" στην απεραντοσύνη της Ευρασιατικής στέππας.

 

 

     Τελευταίος ο Πάρης μας, σταθερός, ρυθμικός, ακριβής, τέλειος μαθητής της Χαράς, έδειξε ότι δεν ένοιωσε καθόλου άβολα με την εφιπποτοξοτική σέλλα και όλες οι καλπαστικές έξοδοί του ήσαν όπως και οι,ανεπίσακτες, προηγούμενες! "Minimal" και χωρίς εξάρσεις οι ...ανακρούσεις του, αρμονικές όπως το "AKHNATEN" του Philip Glass αλλά από ένα "σύνολο" εμφανώς ...ανώτερο από εκείνο της Κρατικής Όπερα της Στουτγάρδης... Οι οπλές ενός καλπάζοντος Ίππου παράγουν τονικές σαφώς υπέρτερες εκείνων ακόμη και της καλύτερης συμφωνικής ορχήστρας...! 

 

 

 

     Στο τέλος ο Μαέστρος, ο Αρπάλυκος θέλαμε να γράψουμε..., άφησε τη μπαγκέτα του , συγγνώμη, τη σέλλα, να στεγνώσει! Και οι σημερινές μουσικές του Τοξευτηρίου και του Ιππευτηρίου μας ήσαν υπέροχες, αναψυκτικές, ευφραντικές και καθόλου ...μονότονες, με την λαμπρή αίσθηση ενός καταρράκτη που αναψύχει την ίδια τη γη! 

 

 

 

     Πρωτοτυπήσαμε, αποφεύγοντας τον σεβαστό μας "Κύκλο", προτιμώντας μια χαλαρή κουβέντα κάτω απ΄τους αγαπημένους μας τεράστιους ευκαλύπτους! Λίγο παραπέρα, οι ανεγκέφαλοι αλληλοσφάζονται υπείκοντες στη θεία οικονομία η οποία ρυθμίζει το πλεόνασμα της ηλιθιότητος!  

 

 

 

     Εμείς καταφέραμε να αποδείξουμε και πάλι όχι κάτι το "τιτανοτεράστιο" κάτι το "τρισμέγιστο", αλλά το αυτονόητο, το στοιχειώδες και απαραίτητο για την επιβίωσή μας:

 

 

  

Ναι! είμαστε πανέτοιμοι για κάθε αναμέτρηση!