IΣΤΟΡΙΚΗ ΑΝΑΚΑΤΑΣΚΕΥΗ  ΑΣΠΙΔΟΣ

ΕΛΛΗΝΟΣ ΣΤΡΑΤΙΩΤΗ ΤΗΣ ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΕΩΣ

     Ο Αρχηγός των "ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ" Αρπάλυκος, δεν πρόλαβε να "κατεβεί" από τη Πεντέλη όπου όλοι χαρήκαμε μιαν εξαιρετική Προπόνηση και ανέλαβε να κατασκευάσει μια χειροποίητη ασπίδα Έλληνος Στρατιώτου της Αναγεννήσεως για τη συμπλήρωση των εξαρτύσεων όσων Μελών της Ομάδος μας συμμετέχουν σε διεθνείς Αγώνες. Αφιερώνοντας μελέτη και αρκετές εργατώρες με το γνωστό κέφι αλλά και τις ικανότητές του και με εξαιρετικά υλικά που ταιριάζουν με την εποχή και το αντικείμενο κατάφερε να εμπλουτίσει τον εξοπλισμό της Ομάδος μας με ένα εξαιρετικό αντικείμενο ιστορικής ακριβείας και υψηλής αισθητικής. 

                                                                         Η ΧΡΗΣΗ ΤΗΣ ΑΣΠΙΔΟΣ ΑΠΟ ΤΟΞΟΤΕΣ

     Η χρήση ασπίδος από τοξότες, ειδικώς των λαών με τοξευτική Παράδοση, τεκμαίρεται από την εποχή της αρχαιότητος. Ενδεικτική η αναφορά στο βιβλίο "Scythians and Greeks" (έκδοση David Braund, 2005) και στο 8ο κεφάλαιο "Who were the 'Scythian' archers on archaic Attic vases?" (υπό A.I.Ivanchik) με την απεικόνιση σχετικής παραστάσεως από ερυθροβαφές αγγείο (κύλικα). 

TO ΣΧΗΜΑ

Η πρωτότυπη φωτογραφική υαλόπλακα 

που αποτύπωσε στο βιβλίο του Κ. Σάθα την εικόνα του Έλληνος Στρατιώτη 

και φυλάσσεται στη Βιβλιοθήκη της "Ελληνικής Εφιπποτοξοτικής Εταιρείας".

     Αν και οι "υποψιασμένοι" έχουν κατά νου το σχήμα της, σχεδόν, ορθογώνιας ασπίδας της γκραβούρας του έφιππου Στρατιώτη που κοσμεί το βιβλίο του Κ. Σάθα, το κλασικό σχήμα των αντιστοίχων ασπίδων Στρατιωτών της Αναγεννήσεως ήταν στρογγυλό. Έτσι, στη συγκεκριμένη περίπτωση προτιμήθηκε το στρογγυλό και όχι το ορθογώνιο (ή και άλλο...) σχήμα, διαμέτρου 39,7 εκτμ. Το μέγεθος εκτιμήθηκε αναλογικώς προς ήδη υπάρχοντα υποδείγματα "εποχής".  

ΤΟ ΞΥΛΙΝΟ ΣΩΜΑ 

     Ένα κομμάτι ξύλου που αφαιρέθηκε με το πριόνι από ένα πεσμένο κορμό δουλεύτηκε με το χέρι ώστε να κοπεί ολοστρόγγυλο, να αποκτήσει (πάντα με το χέρι) εξωτερική κουρμπαριστή επιφάνεια και να περασθεί με βερνίκι κάσιας, είναι το σώμα της ασπίδος.

Η ΠΡΟΣΘΙΑ ΠΛΕΥΡΑ

     "Καμπαράδες" είναι τα σιδερένια καρφιά των οποίων προβάλλεται μόνον το στρογγυλό "κεφάλι" και που το στέλεχός τους είναι βαθιά μέσα στο σώμα της επιφανείας την οποία προστατεύουν από θραύση λόγω χτυπημάτων, λειτουργώντας ως αποσβεστήρες κρούσεων καταφορών. 

     Οι αποσβεστικοί καμπαράδες της συγκεκριμένης ασπίδος χρονολογούνται από την εποχή της μέσης Αναγεννήσεως και αποτελούν "υπόλοιπα" ευρωπαϊκής καστρόπορτας, εντοπισμένοι "in situ" στην αποθήκη του κάστρου. 

     Είναι χειροποίητοι, κατασκευασμένοι από σίδηρο και, αρχικώς, πολύ σκουριασμένοι. Το βάρος τους διαφέρει και, μάλιστα, σημαντικά από κομμάτι σε κομμάτι, όπως φαίνεται στις παρακάτω φωτογραφίες επί ζυγού:

     Οι διαστάσεις τους φαίνονται στις φωτογραφίες που ακολουθούν. 

     Οι μετρήσεις είναι ενδεικτικές καθώς κάθε καμπαράς είναι κατασκευασμένος στο χέρι και, ως εκ τούτου, ανομοιογενής με τους υπολοίπους.

     Προ τοποθετήσεως υπέστησαν καθαρισμό, συντήρηση και τελική στίλβωση ώστε, τοποθετούμενοι στο σώμα της ασπίδος να έχουν επανέλθει στην αρχική, κατά το δυνατόν μορφή τους.

     Η στερέωσή τους έγινε με την κάμψη του στελέχους τους στη πίσω επιφάνεια του σώματος της ασπίδος, όπως ακριβώς γίνονταν και παλιά. Χρησιμοποιήθηκαν τριάντα τρεις καμπαράδες περιφερειακώς του χείλους του σώματος συν, επιπλέον, τέσσερις για την πλαισίωση του κεντρικού μοτίβου, όπως θα δούμε εν συνεχεία.

     To κεντρικό μοτίβο της πρόσθιας επιφανείας είναι ένα αναγεννησιακό δείγμα ιταλικής διακοσμητικής μεταλλουργικής που υπήρξε το κατάλοιπο μιας κασετίνας "εποχής". Τοποθετήθηκε με ένθεση σε περιγραμμικό φάτνωμα ώστε να "απορροφηθεί" μέρος του όγκου του μέσα στο ξύλο και στερεώθηκε με δύο επιπρόσθετα καρφάκια. 

     Στα τέσσερα "άκρα" (ακροπτέρυγα, ράμφος, ουρά) του κεντρικού διακοσμητικού μεταλλικού μοτίβου και σε μικρή απόσταση από αυτά  τοπθετήθηκε από ένας καμπαράς. Το κεντρικό μοτίβο, ένα μεγάλο πουλί με ανοιγμένα φτερά για πτήση, συμβολίζει το "πέταγμα" των Ελλήνων Στρατιωτών της Αναγεννήσεως για να αγωνισθούν στα τέσσερα σημεία του ορίζοντος τα οποία προσδιορίζονται από τους τέσσερις καμπαράδες.

     Το βάρος του σώματος της ασπίδος με διαμορφωμένη μόνον την πρόσθια πλευρά (37 καμπαράδες και κεντρικό διακοσμητικό μεταλλικό μοτίβο, χωρίς καμία διαμόρφωση οπίσθιας πλευράς) ανέρχεται σε 4.200 χιλιόγραμμα, μέγεθος καθόλου ευκαταφρόνητο!

     Η πρόσθια πλευρά, απέριττη αλλά κι εντυπωσιακή με όλη τη λειτουργικότητα ενός ανάλογου όπλου, εκφράζει και το δυναμισμό αλλά και την αισθητική μιας πολεμικής Παραδόσεως όπως εκείνης της Αναγεννήσεως.

Η ΟΠΙΣΘΙΑ ΠΛΕΥΡΑ

     Η επικάλυψη της πίσω πλευράς προτιμήθηκε να γίνει με μία στόφα του 19ου αιώνος με αναγεννησιακά μοτίβα, κατασκευασμένη σε κάποιο ιταλικό υφαντουργείο. Η στόφα αυτή προέρχεται από την επίπλωση (κουρτίνες, λαμπρεκέν) ενός κατεδαφιστέου επαρχιώτικου αρχοντικού από το οποίο σώθηκαν αρκετά στοιχεία. Το αποτέλεσμα ήταν πραγματικά εντυπωσιακό!

     Η αντιλαβή έχει και αυτή αναγεννησιακά μεταλλικά μοτίβα πάρα πολύ συγγενή με τους κίονες οι οποίοι εμφανίζονται ως αναγεννησιακά αρχιτεκτονικά δείγματα [Säulen und Kapitelle] στον αναδιπλούμενο πίνακα του βιβλίου "WELCHER STIL IST DAS?" του Dr. Werner Büddemann (1938).

     Ο συνδυασμός της επικαλυπτικής στόφας της πίσω πλευράς με τα στοιχεία της αντιλαβής ανεδείχθη στη πειστικότερη εκδοχή ιστορικής ακριβείας αλλά και αισθητικού αποτελέσματος.`

     Τα απαρτίζοντα μέρη της αντιλαβής ήταν πολύ εύκολο να συναρμολογηθούν και να στερεωθούν δίνοντας ένα στιβαρό αποτέλεσμα.

     Ο πόρπαξ αν και πιο απλός κατά την εμφάνιση χρειάστηκε πολύ περισσότερη εργατώρα και μαστοριά για να φτάσει στο επιθυμητό αποτέλεσμα.

     Κόλλα, δέρματα, τσόχα και δερματόσχοινο ήσαν τα υλικά του συγκεκριμένου μέρους της ασπίδος.

     Εκείνο, όμως, που συνέβαλε στο άψογο αισθητικό αποτέλεσμα ήταν ο εσωτερικός μεταλλικός "οδηγός" που ρύθμισε την ομοιογένεια της χιάσεως του δερματόσχοινου. 

     Ο πόρπαξ, πράγματι, κατέληξε σε ένα δυνατό και λειτουργικότατο τμήμα όπως θα πρέπει να είναι κάθε ανάλογο, ζωτικότατο, τμήμα ασπίδος.

     Όταν ολοκληρώθηκε η κατασκευή του πόρπακος και ο Αρπάλυκος δοκίμασε το αποτέλεσμα, τόσο κατά την αντοχή όσο και κατά την αισθητική και αυτό υπήρξε άριστο.

     Επιτέλους, η πίσω πλευρά με την επένδυση, τον πόρπακα και την αντιλαβή έδειξε την εντυπωσιακή της "εικόνα" και η ασπίδα ολοκληρώθηκε.

     Η λειτουργικότητα της ανακατασκευασμένης ασπίδος υπήρξε άριστη τόσο σε χρήση εδάφους όσο και έφιππη.

     Παρά το όχι και τόσο ευκαταφρόνητο βάρος της, η σωστή σχεδίαση και συνδυασμός του πόρπακος με την αντιλαβή έδειξαν ότι ο φέρων Στρατιώτης δεν είχε κανένα πρόβλημα στη παρατεταμένη χρήση της υπό συνθήκες μάχης με αξιοσημείωτην αμυντική αποτελεσματικότητα.

     Τέλος, ο Αρπάλυκος, με πλήρη οπλισμό (τόξο, φαρέτρα, σπάθη, ακόντιο και ωτιόσχημο εγχειρίδιο!) και, βεβαίως, με την ασπίδα (!) κάλπασε σε ανοικτό έδαφος με απόλυτην άνεση τεκμηριώνοντας την άνεση φερόμενου οπλισμού της εποχής, όπως ο Κ. Σάθας περιγράφει λεπτομερώς.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

Όλοι οι τίτλοι προέρχονται από την Βιβλιοθήκη
της
"ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΕΦΙΠΠΟΤΟΞΟΤΙΚΗΣ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ"

     Η αναγκαιότητα στοιχειώδους αξιοπιστίας σε ό,τι αφορά στη μελέτη περί των, των Ελλήνων Στρατιωτών της Αναγεννήσεως μας υποχρεώνει, προ οιασδήποτε άλλης "πηγής", να αντλούμε πληροφόρηση από την πρώτη δημοσίευση του έργου του αειμνήστου Έλληνος Ιστορικού Κωνσταντίνου Ν. Σάθα "Οι Έλληνες Στρατιώται εν τη Δύσει και Αναγέννησις της Ελληνικής Τακτικής", όπως αυτό δημοσιεύθηκε στους δύο τόμους του περιοδικού "ΕΣΤΙΑ" (τ.19ος και 20ός, 1885).

ΓΕΝΙΚΑ ΙΣΤΟΡΙΚΑ:

1.  Κ. Σάθα: "Οι Έλληνες Στρατιώται εν τη Δύσει και Αναγέννησις της Ελληνικής Τακτικής", Φιλόμυθος, Αθήνα, 1993.

2.  Κ. Ν. Σάθα: "Μνημεία Ελληνικής Ιστορίας", Μaisonneuve et Cie Éditeurs, Paris, 1880.

OΠΛΙΣΜΟΣ:

1.  Kelenik József κλπ: “A Magyar Huszár”, Corvina Kiadó,  Budapest, 2002.

2.  Heinrich Müller: “Albrecht Dürer, Waffen und Rüstungen”, Deutsches Historisches Museum, 2002.

3.  Jerzy Cichowski, Andrzej Szulczyṅski: “Husaria”, dom Wydawniczy Bellona, Warsawa, 2004.

4.  Philip de Souza: “The Ancient World at War”, Thames and Hudson, London 2008.

5.  Harvey J.S. Withers: “Kardok és Szablyák” ,  Kossuth Kiadó, Budapest, 2010.

6.  Kovács S. Tibor: “Huszár-Fegyverek a 15-17 Században”, Martin Opitz Kiadó, Budapest, 2010.

7.  Ernst József: “100 év a Magyar Lovassport Történetéből” , Cartaphilus Könyvkiadó, Hungary, 2008.

8.  Askeri Müze Harbiye Istanbul,: “Military Museum Collections”, Military Museum and Cultural Centre Hrbiye/Istanbul, Turkey, χ.χ..

9.  Szacsky Mihály, Pálinkás Gábor: “Történelmi, Európai, Katonai és Népi Sportok” , α.λ.σ.

10. Hermann Historica: “52. Auktion, Alte Waffen, Antiken, Jagdliches, Varia”, München, 2007.

11. Hermann Historica: “58. Auktion, Ausgesuchte Sammlungsstücke, Alte Waffen, Kunstahandwerk, Orden & Militärhistorische Objekte”, München, 2009.

12. Kunsthistorisches Museum Wien: “Katalog der Leibrüstkammer” τ.I & II, Verlag Anton Schroll & Co, Wien, 1976 (Ι) και Bramante Editrice, Busto Arsizio, 1990 (II)

13. Rolf G Haebler: “Wie unsere Waffen wurden”, Verlag von Philipp Reclam jun., Leipzig, 1940.

14. Muzeum Zamkowe w Malborko: “101 Arcydzieł Dawnych Mistrzów XV-XVIII Wieku”, Malbork, 2012.

15. Von Morenberg: “Armi Antiche e Militaria”, Trento, 19/3/2005.

16. Ζdzisław Żygulski jun.: “Stara Brοṅ”, Krajowa Agencia Wydawnicza, Warsawa, 1984.

17. Charles Henry Ashdown: “British and Foreign Arms & Armour”, T.C. & E.C. Jack, London, 1909.

18. Δημήτρη Α. Νικολακόπουλου: «Οι Ιστορικές περίοδοι και τα Λευκά Όπλα στον Ευρύτερο Ελληνικό Χώρο, 6000 π.Χ. έως 1500 μ.Χ.» , Δημήτρης Α. Νικολακόπουλος, Αθήνα, 2012.

19. Robert Elgood: “Τα Όπλα της Ελλάδας”, Εκδόσεις Polaris, Aθήνα, 2009.

ΡΥΘΜΟΛΟΓΙΑ:

1.  Αnton Springer: “Handbuch der Kunstgeschichte”, Verlag von E.A. Seemann, Leipzig, 1896.

2.  Dr. Franz von Juraschek: “Albrecht Dürer”, Krystall Verlag, Wien/Leipzig, 1936.

3.  Ludwig Goldschneider: “Michelangelo” , Phaidon, Oxford, 1986.

4.  Wilhelm Waetzoldt: “Dürer und Seine Zeit”, Phaidon, London, 1938.

5.  Dr. Fritz Burger, Dr. A. E. Brinckmann: “Handbuch der Kunstwissenschaft”, Akademische Verlagsgesellschaft Athenaion M.B.H., Berlin, 1913.

6.  Hans Weigert: “Kleine Kunstgeschichte Europas”, W. Kohlhammer Verlag, Stuttgart, 1953.

7.  Marcel Laurent, Willem Van Der Pluym: “ Les Chefs-d’ Oevre de la Sculpture et de l’

Architecture Depuis l’ Antiquité à Nos Jours”, E. Flammarion, Paris, χ.χ.

8.  Dr. Werner Büddemann: “Welcher Still ist das?”, Franckh’sche Verlagshandlung, Stuttgart, 1938.

9.  Robert Ducher: “Caractéristique des Styles”, Flammarion, Paris, 1988.

10. H. Luckenbach: “Kunst und Geschichte” R. Oldenburg Verlag, München und Berlin, 1942.

11. Jacob Burckhard: “Die Kultur der Renaissance in Italien”, Alfred Kröner Verlag, Stuttgart, 1922.

YΦΑΣΜΑΤΑ:

1.  Giulio Ferrario: “Il costume antico e moderno”, Dalla Tipografia dell'Editore Milano, 1815-1819.

2.  Μałgorrzata Możdżyṅska-Nawotka: “O Modach I Strojach”, Muzeum Narodowym we Wrocławiu, Wrocław, 2002.

3.  Tompos Lilla: “A Díszmagyar”, Magyar Mercurius, Budapest , 2005.

4.  Elizabeth Dyer: “Textile Fabrics”,  The Riverside Press, U.S.A., 1927.

5.  Hermann Weiss: “Kostümkunde”, Verlag von Ebner & Seubert, Stuttgart, 1872.

6.  Max von Boehn: “Die Mode”, Verlag F. Bruckmann, München, 1939.

7.  Payne, Winakor, Farrell – Beck: “Ιστορία της Ενδυμασίας”, Εκδόσεις Ίων, Αθήνα, 2004.

ΓΛΩΣΣΙΚΑ ΒΟΗΘΗΜΑΤΑ:

1.  Αντωνίου Θ. Ηπίτη: "Λεξικόν Επιστημονικών και Τεχνικών Όρων",  Αθήνα, 1895 (α.λ.σ.).

                                                                     

ΦΙΛΑΝΘΡΩΠΙΚΗ ΕΚΔΗΛΩΣΗ 

ΓΙΑ ΕΝΙΣΧΥΣΗ ΑΠΟΡΩΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΩΝ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ ΛΑΤΣΙΩΝ (KYΠΡΟΥ)

H “ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΦΙΠΠΟΤΟΞΟΤΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ”, ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ “ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ” ΚΥΠΡΟΥ, 

Η "ΣΚΟΠΕΥΤΙΚΗ ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΛΕΥΚΩΣΙΑΣ" 

ΚΑΙ Ο ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΤΟΞΟΒΟΛΙΑΣ "ΚΕΝΤΑΥΡΟΣ" ΔΙΟΡΓΑΝΩΝΟΥN ΦΙΛΑΝΘΡΩΠΙΚΗ ΕΚΔΗΛΩΣΗ 

ΓΙΑ ΕΝΙΣΧΥΣΗ ΑΠΟΡΩΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΩΝ 

ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ ΛΑΤΣΙΩΝ (ΚΥΠΡΟΥ). 

ΣΤΟ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟ ΣΚΟΠΕΥΤΗΡΙΟ ΛΕΥΚΩΣΙΑΣ

.

ΑΓΩΝΙΣΜΑΤΑ ΕΠΙ ΣΤΑΘΕΡΟΥ ΣΤΟΧΟΥ

ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΗ ΤΟΞΟΒΟΛΙΑ – ΟΛΥΜΠΙΑΚΗ ΤΟΞΟΒΟΛΙΑ – ΑΕΡΟΒΟΛΟ – ΑΕΡΟΒΟΛΟ ΠΙΣΤΟΛΙ.

ΚΟΣΤΟΣ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗΣ 10 ΕΥΡΩ.

ΑΓΩΝΙΣΜΑΤΑ ΕΠΙ ΚΙΝΗΤΟΥ ΣΤΟΧΟΥ (ΔΙΣΚΟΙ)

ΚΟΣΤΟΣ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗΣ 5 ΕΥΡΩ.

ΓΙΑ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΗΣΤΕ ΣΤΟ 99472457 

(Κύπρος)

https://www.facebook.com/events/655834531194940/

ΤΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΤΟΥ ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΟΥ 13-14/3/2015

[Ανακοίνωση του Αρχηγού της Ομάδος]

     Αγαπητοί "ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΕΝΤΑΥΡΟΙ",

     Αυτό το σαββατοκύριακο προγραμματίσαμε αρκετή δουλειά και τόσο το Σάββατο (14/3) όσο και την Κυριακή (15/3) η Ομάδα μας θα βρεθεί σε συνεχές έργο. Αναλυτικά:

1. ΠΡΟΠΟΝΗΤΙΚΗ ΗΜΕΡΙΔΑ 

ΣΑΒΒΑΤΟΥ 14ης ΜΑΡΤΙΟΥ 2015

     Το Σάββατο 14η Μαρτίου 2015 η Ομάδα μας λαμβάνει μέρος σε ένα παγκόσμιο γεγονός κατά το οποίο πολλοί  παραδοσιακοί Τοξότες σε διάφορες χώρες θα τοξεύσουν επί στόχου που οι ίδιοι θα έχουν σχεδιάσει με το μοτίβο ενός δράκου, στη μνήμη ενός Τοξότη, του Dennis Kauth, ο οποίος εξεδήμησε και του οποίου ο μικρός γιος ζήτησε από όλους να τοξεύσουν τη συγκεκριμένη ημέρα. Ο δράκος σχετίζεται με το ότι ο εκλιπών σχεδίαζε δράκους και η Ομάδα μας ήδη έχει εκτυπώσει το σχετικό στόχο με το ζητούμενο μοτίβο επί του οποίου θα τοξεύσουμε το Σάββατο.

     Ο Αντιπρόεδρος της «ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΕΦΙΠΠΟΤΟΞΟΤΙΚΗΣ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ» Ακάδημος εξεπόνησε το πρόγραμμα της ημέρας το οποίο μας στέλνει μαζύ με σχετικές οδηγίες, ώστε κατά τη τελετουργική τόξευσή μας να πετύχουμε τους σκοπούς της διεθνούς διοργανώσεως.

     Όπως σημειώνει ο Ακάδημος, σκοπός αυτού του Προγράμματος είναι η επιτέλεση του σκοπού της τιμητικής τοξεύσεως στη μνήμη του Dennis Kauth αλλά και η σύσφιξη των σχέσεων των Μελών της Ομάδος μας με μία προπονητική ποικιλία θεωρητικών γνώσεων αλλά και πρακτικών ασκήσεων. Καλό είναι όλοι να ξαναδιαβάσουμε τις «Οδηγίες προς Συνασκουμένους» και να φέρουμε όλοι την προβλεπόμενη ενδυμασία της Ομάδος διότι το φωτογραφικό υλικό της ημέρας θα σταλεί στους διοργανωτές οι οποίοι και θα το δημοσιοποιήσουν ευρέως. Επειδή το όλο Πρόγραμμα θα διαρκέσει αρκετές ώρες από τις 10:00 π.μ. μέχρι τις 18:30 μ.μ. καλό είναι να έχουμε μαζύ μας νερό και πρόχειρο φαγητίο. Επίσης, να μη ξεχάσουν όσοι λαμβάνουν φαρμακευτική αγωγή να τη φέρουν μαζύ τους και να προνοήσουμε όλοι για κατάλληλο ρουχισμό και υπόδηση αναλόγως καιρού. Το πλήρες Πρόγραμμα έχει ως εξής:

Ωρα  10:00 ΠPOΣEΛEYΣH.

Ωρα. 10:15 ΘΕΩΡΗΤΙΚΟ ΜΑΘΗΜΑ ΙΠΠΙΚΗΣ ΚΑΙ ANAΛYΣH TOY ΠPOΓPAMMATOΣ THΣ HMEPAΣ.

Ώρα 11:00 ΠAPAKOΛOYΘHΣH MAΘHMATOΣ IΠΠAΣIAΣ.

Ωρα 12:00 ΠPOΠONHΣH TOΞOBOΛIAΣ.

Ωρα 13:00 ΤΕΛΕΤΟΥΡΓΙΚΗ ΤΟΞΕΥΣΗ ΣΤΗ ΜΝΗΜΗ ΤΟΥ DENNIS KAUTH.

Ωρα 13:30 ΔIAΛEIMMA ΓEYMATOΣ KAI ANAΠAYΣΕΩΣ.

Ωρα 14:30 ΘEΩPHTIKO MAΘHMA ΤΟΞΟΒΟΛΙΑΣ.

Ωρα 15:00 TOΞEYTIKH EΞAΣKHΣH ΜΑΚΡΩΝ ΑΠΟΣΤΑΣΕΩΝ

Ωρα 17:00 KYKΛOΣ

Ωρα 18:30 ΠEPAΣ HMEPIΔAΣ

     Εάν κάποιοι δε θα μπορούσατε να είστε παρόντες καθ΄όλη τη διάρκεια του Προγράμματος, θα σας παρακαλούσαμε τουλάχιστον να είστε παρόντες στις 13:00 μ.μ. όταν θα ξεκινήσει η τελετουργική Τοξοβολία στη μνήμη του εκλιπόντος Τοξότη.

                                      Λεπτομέρειες της διοργανώσεως θα βρείτε εδώ.

2. ΠΡΟΠΟΝΗΣΗ ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΗΣ ΤΟΞΟΒΟΛΙΑΣ 

ΚΥΡΙΑΚΗΣ 15ης ΜΑΡΤΙΟΥ 2014

     Η Προπόνηση Παραδοσιακής Τοξοβολίας της Κυριακής 15ης Μαρτίου 2015 θα διεξαχθεί στο κέντρο των Αθηνών, θα αρχίσει στις 15:00 μ.μ και θα πρέπει όλοι να φέρουμε την αμφίεση της Ομάδος, όπως πάντα.

     Για κάθε ερώτησή σας θα είμαι στη διάθεσή σας στο 6972496303, όπως και η Χαρά στο 6976345555.

Εφιπποτοξοτικά,

Αρπάλυκος!

ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑΣ

ΤΩΝ 

ΕΦΙΠΠΩΝ ΠΟΛΕΜΙΚΩΝ ΤΕΧΝΩΝ

ΣΤΗ ΣΧΟΛΗ 

ΤΩΝ 

"ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ"

     Σε ένα παλαιότερο (1983) βιβλίο του με τον τίτλο "ΣΕ ΣΕΝΑ" ο Ιδρυτής της Ελληνικής Ομάδος Έφιππης Τοξοβολίας είχε διευκρινίσει ότι η ευγένεια αποτελεί μία αριστίνδην (και όχι πλουτίνδην!) συνιστώσα βίου και, αναλόγως θα πρέπει να είναι και όλα τα περί αυτήν. Ούτω πως, όλη η έδραση της Ομάδος των "ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ" εναποτέθηκε στο θεμέλιο της ευγενείας των αρίστων των οποίων το κύριο χαρακτηριστικό δεν εξαντλείται στην ευγενή προέλευση αλλά, κυρίως, στην φιλάλληλη παραγωγή Πολιτισμού επ΄ αγαθώ των επερχομένων!

     Η επιλογή του "μονοπατιού" της Φυσικής Ιππικής αποτελεί τη βάση της διδασκαλίας μας και, βεβαίως, είναι η απαρχή της ευγενούς "προσεγγίσεως" ενός τόσο ιδιαίτερου πλάσματος όπως ο Ίππος. Και, βεβαίως, ο Ξενοφών δε θα μπορούσε παρά να είναι ο "φάρος" της προσπαθείας μας χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν επιχειρούμε και βελτιώσεις κάποιων σημείων που θεωρούμε ότι χρήζουν βελτιώσεως, εφαρμόζοντας πάντοτε τη διδασκαλία του Kassai Lajos o oποίος δε παραλείπει να τονίζει: "Ακολουθούμε τις διδαχές των Προγόνων μας αλλά και δε διστάζουμε να τις βελτιώσουμε όπου θεωρούμε τεκμηριωμένα ότι χρήζουν βελτιώσεως."

     Για τους "ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΕΝΤΑΥΡΟΥΣ" οι Έφιππες Πολεμικές Τέχνες αποτελούν μιαν εξέλιξη του συνήθους "ιππεύειν", της ιππικής δεξιοτεχνίας, της κοινώς νοουμένης υπερπηδήσεως εμποδίων των διαφόρων ιππηλασιακών τεχνών με κορύφωση την Έφιππη Τοξοβολία. Σε όλο αυτό το εύρος της σχετικής διδασκαλίας, αναβιώνοντας τις Έφιππες Πολεμικές Τέχνες και δη το Ιππηλάσιο στη σύγχρονη Ελλάδα, έχουμε υπ΄ όψη, πλην της διδασκαλίας του αρχαίου Ξενοφώντος και τις διδασκαλίες των κορυφαίων Ευρωπαίων Διδασκάλων Ιππικής τα κείμενα των οποίων διατίθενται στην Βιβλιοθήκη της "ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΕΦΙΠΠΟΤΟΞΟΤΙΚΗΣ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ" και που συχνά συμβουλευόμαστε αφού στη Σχολή μας αποφεύγουμε να θεωρήσουμε εαυτούς ως "Διδασκάλους" καταφεύγοντας πάντοτε στην επαλήθευση των γνώσεών μας μέσα από τις διατιθέμενες πηγές. 

     Ασφαλώς και στη συγκεκριμένη περίπτωση δε παραλείπουμε να βελτιώνουμε τις διδασκαλίες των δυτικών Δασκάλων με ο,τιδήποτε η εμπειρία των αιώνων προσέθεσε στο "σκεπτικό" τους. Mπορεί ο François Robichon de La Guérinière, επί παραδείγματι να θεωρείται ως αυθεντία ιππικής διδασκαλίας αλλά στη δική μας περίπτωση θα αναθεωρήσουμε πολλές από τις "σελίδες" του φυσικοποιώντας ακόμη περισσότερο τη δική διδασκαλία η οποία, ας πούμε, δε θεωρεί καθόλου ωφέλιμη τη χρήση σέλλας για αρχαρίους. Οι Έφιππες Πολεμικές Τέχνες, άλλωστε, απαιτούν κορυφαία αίσθηση ισορροπίας λόγω των απαιτήσεων της χρήσεως των όπλων και ο μαθητής θα πρέπει σύντομα να "κατακτήσει" αυτή την αίσθηση.

     Επίσης, στη διδασκαλία μας απαγορεύεται η χρήση στομίδος οιουδήποτε είδους και όλες οι εντολές δίδονται προς τον Ίππο με την ευγένεια των "καλών χειρών" χωρίς βιασμούς του στόματός του.

     Από τους σπουδαίους, πραγματικά, "Δυτικούς" Δασκάλους κρατάμε τα ουσιώδη που αφορούν στη κίνηση του Ίππου και στους σχετικούς χειρισμούς αφαιρουμένης της βαρβαρότητος των σκληρών "συνεργημάτων" (πτερνιστήρων, στομίδος, μαστιγίου) όπως ακριβώς η Φυσική Ιππική επιτάσσει.

     Με κύριο γνώμονα την ασφάλεια και ευημερία των Ίππων και των μαθητών μας, μελετώντας πρώτα εμείς τα όσα μεταφέρουμε στους εκπαιδευομένους μας, καταφέρνουμε να αποφεύγουμε δυσάρεστους αιφνιδιασμούς οι οποίοι, άλλωστε, στην Ιππική είναι αναμενόμενοι. Αυτό οφείλεται στην εγκυρότητα των γραπτών "πηγών" απ΄ όπου αντλούμε τις ασκήσεις του εκπαιδευτικού μας προγράμματος και στη προσεκτική επεξεργασία των αντλουμένων πληροφοριών ώστε να είναι επί του ασφαλούς εφαρμόσιμες! 

     Επειδή η συγκεκριμένη διδασκαλία την οποία κι εμείς εφαρμόζουμε προέρχεται από εποχές κατά τις οποίες και τα "πράγματα" και η γλώσσα ήσαν κατά πολύ διαφορετικά απ΄ ό,τι σήμερα, "πίσω" από κάθε μάθημά μας προς κάποιον από τους εκπαιδευομένους μας βρίσκονται επενδεδυμένες πολλές εργατώρες μελέτης και πρακτικής των όσων προέρχονται από τις ...πολυκαιρισμένες σελίδες των "πηγών" μας, κάτι που ούτε ο μαθητής ούτε και κανείς άλλος αντιλαμβάνεται! Όμως, η αγάπη μας προς το εκπαιδευτικό μας αντικείμενο και η επιμονή μας για δεοντολογική συνέπεια προς αναβίωση σημαντικών πολιτισμικών Παραδόσεων μας "μονοδρομεί" προς τη πορεία μιας επισταμένης προ-αυτοδιδαχής στα όσα κατόπιν καλούμεθα να διδάξουμε.

     Kατά την παρ'  ημίν διδασκαλία των Εφίππων Πολεμικών Τεχνών και, δη, του Ιππηλασίου, δίνεται ιδιαίτερη έμφαση στη γεωμετρία της ιππεύσεως αλλά και των βηματισμών του Ίππου μέσα σε ένα πλαίσιο στρατιωτικής Ιππικής, όπως οίκοθεν απαιτείται. 

     Αντιθέτως, απ΄ ό,τι θα μπορούσε να εικάσει ο αναγνώστης, αυτή η στρατιωτική ίππευση όχι μόνον δεν αποβαίνει καταπιεστική για τον μαθητή  ως εκ της πειθαρχίας που προϋποθέτει αλλά εξελίσσεται και σε μία βατή "ατραπό" χωρίς εμπόδια κατά την προσπέλασή της, ώστε, μετ'  ου πολύ, να γίνεται και διασκεδαστική! και, βεβαίως, αναφερόμεθα στον "μαθητή" και όχι στον Ίππο διότι ο τελευταίος, ως φυσικό πλάσμα γεννάται με βιωμένο το αίσθημα της πειθαρχίας και του συντεταγμένου τρόπου διαβιώσεως αντιθέτως προς τον άνθρωπο ο οποίος εμφανίζει νοσηρές νοοτροπίες άναρχων κι επιζημίων για τον ίδιο και τη Φύση, συμπεριφορών. 

     Και όλα τούτα θα μπορούσε ο ενδιαφερόμενος να τα εντοπίσει σε κάθε "συλλαβή" του εκπαιδευτικού εγχειριδίου της Ομάδος μας που βρίσκεται αναρτημένο εδώ προς δωρεάν μελέτη κι εκτύπωση.

     Όσοι, λοιπόν, επιθυμούν να εκπαιδευθούν κοντά μας στις Έφιππες Πολεμικές Τέχνες, στο Ιππηλάσιο και, κυρίως, στην Έφιππη Τοξοβολία ας είναι βέβαιοι ότι, όπως όλοι οι επί δεκαετία μαθητές μας, θα εισαχθούν στα σπουδαία αυτά αντικείμενα με τον ασφαλέστερο αλλά και σοβαρότερο τρόπο ο οποίος θεμελιώνεται στην ευγένεια της επικοινωνίας με τον Ίππο αλλά και στην άριστη τεχνογνωσία αυτού του κορυφαίου "κεφαλαίου" Ιππικής.

     Μόνον έτσι εμείς πρώτοι θα μπορούμε να χαιρόμαστε τη Σχολή μας και κατόπιν οι μαθητές μας την ανάπτυξη των μαχίμων ικανοτήτων τους επάνω στις ράχες ευημερούντων Ίππων.

     Η παρούσα ανάρτηση εκρίθη απαραίτητη μετά από μία σειρά (συμπτωματικώς;) τηλεφωνημάτων που δέχθηκε κατά την διαρρεύσασα εβδομάδα ο Ιδρυτής της Ελληνικής Ομάδος Έφιππης Τοξοβολίας "ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΕΝΤΑΥΡΟΙ" από εξαιρετικούς συνομιλητές οι οποίοι ενδιεφέρθησαν να παρακολουθήσουν στη Σχολή μας τη διδασκαλία των Εφίππων Πολεμικών Τεχνών. Οι σχετικές επικοινωνίες μας υπήρξαν τεκμήρια συναγωγής ελπιδοφόρων συμπερασμάτων για την γενική αποτίμηση της ποιότητος των Μελών της Ομάδος μας, αλλά και της απηχήσεως την οποία η Ομάδα μας ασκεί στον ευρύτερο κοινωνικό περίγυρο. Και ενδεικτικό φωτογραφικό υλικό από την διδασκαλία των Εφίππων Πολεμικών τεχνών και του Ιππηλασίου στη Σχολή μας αναρτάται εδώ.