ΔΥΟ ΩΡΑΙΑ ΝΕΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΜΑΤΑ

 

 

     Εν όψει της συμμετοχής της Ομάδος μας σε διεθνείς Αγώνες Έφιππης Τοξοβολίας, προετοιμάζουμε το "οπλοστάσιό" μας και δοκιμάζουμε τη λειτουργικότητά του. Έτσι, φροντίζουμε από μόνοι μας να κατασκευάζουμε ό,τι μας χρειάζεται με σεβασμό στη Παράδοση της πολεμικής τέχνης μας, όπως δύο νέες πανέμορφες φαρέτρες που σχεδίασε και υλοποίησε το εργαστήρι “Erinyes Alecto” (κλικ εδώ) που το διαχειρίζονται δύο "ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΕΝΤΑΥΡΟΙ".

 

 

    Η πρώτη φαρέτρα εξ ολοκλήρου από δέρμα (με διακοσμητικούς νομείς σε ετεροχρωμία) και δερμάτινο "κορδόνι" έχει ένα κλασικό σχήμα και την είδαμε, σήμερα, να συμπεριφέρεται αρκετά καλά κυρίως για στατική Τοξοβολία. Φέρει μία εξαιρετική πυρογραφία με το έμβλημα και το ρητό της Ομάδος των "ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ", παραμένοντας ελκυστική και για αναβιωτές "εποχής".

     Η δεύτερη φαρέτρα, παρά τις διορθώσεις αναρτήσεως που έδειξε ότι χρειάζεται, αποτελεί μια μάλλον πιο ..."προσγειωμένη" δημιουργία για Έφιππη Τοξοβολία και δείχνει ότι θα αποτελέσει "πατρόν" για τη μελλοντική κατάληξη σχεδιάσεως μιας φαρέτρας ειδικώς για τους Εφιπποτοξότες μας.

     Και οι δύο εντελώς χειροποίητες, έδειξαν ότι μπορούν να εμπνεύσουν σε άριστες εφιπποτοξοτευτικές εξόδους, κάτι που φάνηκε σήμερα και στη περίπτωση του Γεωργίου ο οποίος απέδωσε τα καλύτερα και στη περίπτωση της Χαράς της οποίας η προπόνηση κατέληξε με μία όπλιση ..."κασσαϊκών" ταχυτήτων!

 

    

 

 

 

 ΠΡΩΤΟΠΟΡΟΥΜΕ!
και μας ...διασκεδάζει

 

 

    Η δυναμική της εκπαιδεύσεως της Σχολής των "ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ" κινείται, πλέον, με υψηλές ...ταχύτητες. Μοναδικές ασκήσεις που δεν αποτολμήθηκαν πουθενά αλλού, στη Σχολή μας εκτελούνται καθημερινώς από εντελώς αρχαρίους με ασφάλεια και με επιτυχία και που βεβαιώνουν οι φωτογραφίες που τηρούμε σε κάθε μάθημα, όπως αυτές που δημοσιεύουμε και που απεικονίζουν την αρχάρια Χριστίνα μας να καταρρίπτει ιπτάμενο στόχο καθισμένη ανάποδα σε κινούμενο ανενστόμιστο και ανεπίσακτο Ίππο!

 

 

     Κοντά μας, ακόμη και ένας αρχάριος μαθητής της Σχολής προορίζεται να νοιώσει τάχιστα τη χαρά της Ιππικής και της Παραδοσιακής Τοξοβολίας και ο, πραγματικός, λειτουργικός "οργασμός" της Ομάδος μας σε καθημερινή συχνότητα, εγγυάται ότι όλα "θα έχουν μονίμως καλώς" για την ασφάλεια και την πρόοδο των "ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ".

 

 

     Η εκπαιδευτική μας "φιλοσοφία" η οποία δε ξεχωρίζει φύλα και ηλικίες απεδείχθη η επιτυχέστερη επιλογή για την πρόοδο μιας Ομάδος εφίππων πολεμιστών οι οποίοι ενδιαφέρονται για την κοινή βελτίωση αλλά και χαρά μέσα από ένα σοβαρό "παιγνίδι" στο οποίο δεν υπάρχουν ανταγωνισμοί αλλά γόνιμη και αγαστή συνεργασία.

 

Η Κατερίνα στο πρώτο της μάθημα διέρχεται υπεράνω βαλβίδων

με ανάποδο "κάθισμα" σε ανενστόμιστο και ανεπίσακτο Ίππο.

 

     Βασικοί παράγοντες οι Εκπαιδευτές των "ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ", ο Αρπάλυκος και η Χαρά που κατάφεραν να αφομοιώσουν μια κορυφαία εφιπποτοξοτική διδασκαλία φερμένη από τον ιδρυτή της Ομάδος και καθημερινά να την μεταλαμπαδεύουν στους μαθητές μας μέσα στο Ιππευτήριο όπου επικρατεί αυτοσυγκέντρωση, σεβασμός και αγάπη μεταξύ των Συνασκουμένων.

 

Η Κατερίνα στο πρώτο της μάθημα διέρχεται υπεράνω εμποδίου "Χ" 

χωρίς χρήση ηνιών και με ανεπίσακτο Ίππο

 

     Οι "ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΕΝΤΑΥΡΟΙ" μέσα σε μία παρακμιακή εποχή ακμάζουν και τα καταφέρνουν ακολουθώντας τις ηθικές συντεταγμένες της "Πολιτείας" του Πλάτωνος, ενός διαχρονικού "ευαγγελίου" το οποίο "ευλογεί" όσους το κατενόησαν και το προέταξαν ως "vade mecum" ζωής.

 

Η Κατερίνα στο πρώτο της μάθημα διέρχεται υπεράνω εμποδίου "Χ"

με κλειστά μάτια και με ανενστόμιστο και ανεπίσακτο Ίππο.

 

     Έτσι και η νεαρή Κατερίνα μας, καταφέρνει από το πρώτο, κιόλας, μάθημά της, να χαρεί την απέραντη χαρά της Έφιππης Τοξοβολίας, με ασφάλεια, ευστάθεια και ευστοχία, όχι διότι "ανακαλύψαμε την Αμερική" αλλά διότι ανακαλύψαμε, μαζύ με μία κορυφαία εφιπποτοξοτική διδασκαλία, έναν οδηγό ζωής, μέσα στις σελίδες εκείνου του Πλατωνικού γραπτού μνημείου το οποίο μας διδάσκει πως να υλοποιούμε θετικά, όσα απαιτεί μια ισορροπημένη καθημερινότητα σε καιρούς εντελώς ανισόρροπους! 

 

Η Κατερίνα, από το πρώτο κιόλας μάθημά της, τοξεύει

με τον ανενστόμιστο και ανεπίσακτο Ίππο της κινούμενο σε βάδην.

 

 

ΓΥΜΝΙΠΠΕΥΤΙΚΗ ΚΑΙ ΣΑΓΜΑ
 

1. ΟΡΙΣΜΟΙ

     «Αυτό που τοποθετείται επί του Ίππου» δηλαδή, ένα κομμάτι δέρματος ή υφάσματος που τοποθετείται «κατάσαρκα» στον Ίππο, ή μήπως αυτό που τοποθετείται πάνω από το …προηγούμενο και που και αυτό βρίσκεται «επί του Ίππου», ή μάλλον, ο ίδιος ο Ιππέας ο οποίος κι αυτός βρίσκεται επί του Ίππου; Ας αναζητήσουμε λίγο τον σωστό ορισμό για το κάθε τι το οποίο θα ακολουθήσει.

 

     Θα ορίσουμε ως «επίσαγμα» (ή και "επίταγμα", επισάττω/επιτάττω=τοποθετώ επάνω σε) ένα απλό κομμάτι δέρματος (προβιάς) ή υφάσματος που προηγήθηκε χρονικά του σάγματος (σέλλας) αφού δεν ήταν τίποτε άλλο παρά ένα απλούστατο στρωσίδι για τη προστασία και την ανακούφιση του Ιππέως.

 

     Ως «εφίππιον» θα ορίσουμε αυτό που μετέπειτα καθιερώθηκε ως «σέλλα», δηλαδή, ένα ολοκληρωμένο παρελκόμενο της ιπποσαγής που υποδέχεται δίκην καθίσματος τον Ιππέα κατά την διάρκεια της ιππεύσεώς του ώστε, κατά κανόνα, να φέρει τους αναβολείς για την καλύτερη στήριξή του κατά την διάρκεια της χρήσεως όπλων.

2. ΕΠΙΣΑΓΜΑ (το)

 

     Το αρχέγονο επίσαγμα υπήρξε ο «πρόγονος» της σέλλας και δεν ήταν τίποτε περισσότερο από ένα κομμάτι δέρματος (προβιά) ή υφασμάτινου επικαλύμματος του σημείου επαφής της έδρας του Ιππέως με την ράχη του Ίππου. Αυτός ο ιστορικός «πρόγονος» της σέλλας χρησιμοποιήθηκε όχι τόσο για την προστασία του Ίππου αλλά για την άνεση και προστασία του Ιππέως ως μειωτήρα κρούσεων, αντιολισθητικό παρέμβασμα (προστατεύοντας τον Ιππέα να μην ολισθαίνει εξ αιτίας της άμεσης επαφής με τον ιδρώτα του Ίππου, ειδικώς υπό συνθήκες μάχης ή κυνηγίου με την χρήση όπλων) αλλά και θερμαντικό της έδρας του Ιππέως σε ψυχρές καιρικές συνθήκες. Βλέπουμε, λοιπόν, ότι ο «προπομπός» της μετέπειτα γνωστής σέλλας, καθιερώθηκε όχι υπέρ του Ίππου αλλά υπέρ του Ιππέως.

 

3. ΣΑΓΜΑ (το)

 

 

 

 

 

     Αντί άλλης αναφοράς, παρατίθενται αυτούσιες οι σχετικές αναλυτικές σελίδες από το Λεξικό του Αντωνίου Θ. Ηπίτη (1896) προς πλήρη κατανόηση του αντικειμένου. Πρόκειται για την εποχή κατά την οποία, στην Ελλάδα, μεταφέρονται πλέον κεντροευρωπαϊκές απόψεις για την Ιππική από αξιωματικούς του Ελληνικού Ιππικού οι οποίοι εκπαιδεύονται στη Γαλλική Ιππική Ακαδημία της Saumure και, επιστρέφοντας "μπολιάζουν" την εγχώρια Ιππική με όλα τα σωστά αλλά και όλα τα λάθη (βλ. διατύπωση " α ν α γ κ α ί ο ν  ενδιάμεσον")  της δυτικής Ιππικής.

 

 

 

 

 

 

 

 

4. ΕΞΕΛΙΞΗ

 

α. ΑΙΓΥΠΤΙΟΙ
 

 

 

 

     Όπως μαρτυρά το γλυπτό του εφίππου του Μνημείου του Λούξορ, οι αρχαίοι Αιγύπτιοι δεν έφεραν κανενός είδους επίσαξη στους ιππευόμενους Ίππους. Εν αντιθέσει με την υψηλή ανάπτυξη των αρχαίων αρμάτων τους, φαίνεται ότι στο πεδίο της Ιππικής επικρατούσε μία αξιοπρόσεκτη μινιμαλιστική απλότητα ως προς την ιπποσαγή. 

 

β. ΠΕΡΣΕΣ
 

 

 

     Ένα μικρό αγαλματίδιο μήκους 3,5 ιντσών που δημοπρατήθηκε το 2007 σε μεγάλο Οίκο δημοπρασιών του εξωτερικού μας αιφνιδιάζει με την πληροφόρηση για την ιπποσαγή της εποχής στην οποία ανήκει και που είναι η πρώτη χιλιετία π.χ.χ. Το αγαλματίδιο βρέθηκε νοτιοδυτικώς της Κασπίας και απεικονίζει σαφές σάγμα με μινιμαλιστική ανάγλυφη "μνεία" των δύο αψίδων του. Πρόκειται, ίσως, για την αρχαιότερη μαρτυρία σάγματος στον Κόσμο!

 

 

γ. ΒΑΒΥΛΩΝΙΟΙ

 

 

 

     Και στη προκειμένη περίπτωση ενός λαού με έντονη ιππική παράδοση, το επίσαγμα κυριαρχεί στις απομένουσες μαρτυρίες όπως στο παραπάνω ανάγλυφο του 5ου αι. π.χ.χ.

  

 

γ. ΕΛΛΗΝΕΣ

 

 

 

 

      Διόλου συμπτωματική και η μαρτυρία του Ξενοφώντος για την χρήση επισάγματος ήδη από τον 4^ο π.χ.χ. αιώνα. Όμως, οι υπάρχουσες παραστατικές μαρτυρίες δείχνουν "γυμνές" τις ράχες των Ίππων που ίππευαν οι αρχαίοι Έλληνες μέχρι τότε. Η ίππευση στην αρχαία Ελλάδα ήταν απολύτως ευθυγραμμισμένη με το καθόλου γυμνικό πνεύμα της καθημερινότητος ενός λαού ο οποίος ουδέποτε ενοχοποίησε την γυμνότητα και την φυσική εικόνα των σωμάτων, εν αντιθέσει με θεοκρατικούς λαούς οι οποίοι ανέκαθεν θεωρούσαν την φυσικότητα ως ενοχή με συνέπεια την διαμόρφωση διαστροφικών "ηθικοφανών" αντιλήψεων και, κυρίως, μισαλλοδόξων προκαταλήψεων οι οποίες, επί αιώνες καταταλανίζουν την Ανθρωπότητα. 

ε. ΣΚΥΘΕΣ 

 

     Σε ταφική ανασκαφή στην περιοχή της Αλταϊκής οροσειράς ανακαλύπτεται ένα δείγμα περίτεχνου επισάγματος το οποίο μαρτυρά ότι κατά τον 4^ο π.χ.χ. αιώνα οι Σκύθες είχαν καθιερώσει ένα είδος επόχου (ιμάντας που περιτρέχει την κοιλιά και την ράχη) επάνω στον οποίο υπήρχε στερεωμένο το επίσαγμα. Όμως, κατά την ταφική ανασκαφή του Ukok στην περιοχή Altai όπου κατοικούσε η σκυθική κοινότητα των Patzyryk, ανακαλύφθηκε σάγμα από δέρμα και πίλημα χρονολογούμενο από τον 5ο αι. π.χ.χ. κάτι που σημαίνει ότι αυτός ο νομαδικός ιππικός λαός, οι Σκύθες, μετά τους Πέρσες ήσαν από τους πρώτους που εφηύραν και καθιέρωσαν το σάγμα όπως αυτό επικράτησε στην παγκόσμια Ιππική.

 

 

δ. ΡΩΜΑΙΟΙ

 

 

 

 

 



     Ο πολεμικός, αυτός, λαός δείχνει να είχε καθιερώσει ένα μάλλον πομπώδες, πτυχωτό, επίσαγμα που προσέδιδε όχι μόνον στήριξη και άνεση  στον Ιππέα-πολεμιστή αλλά και μεγαλοπρέπεια. Οι Ρωμαίοι είχαν αντιγράψει την κοσμητική αισθητική των Ελλήνων αλλά προσθέτοντας την δική τους "φλύαρη" εκδοχή η οποία, όμως, κάθε άλλο παρά περιττή κρίθηκε από την περαιτέρω στυλιστική αναγνώριση της Ιστορίας.

     Τέλος, ένα ενδιάμεσο είδος επισάγματος και σέλλας με τέσσερα κέρατα από δέρμα ήταν γνωστό ότι χρησιμοποιούσαν οι Ρωμαίοι Ιππείς και, προσφάτως (βλ. παραπάνω φωτογραφία) ανακατασκευάστηκε για λόγους ιστορικούς ένα τέτοιο δείγμα.

  ε. ΙΑΠΩΝΕΣ

 

 

 

     Περισσότερο συνδεδεμένη με την τάξη των πολεμιστών Σαμουράι η ιαπωνική σέλλα [ή Kura , 鞍^? ] εμφανίζεται ως μία τροποποιημένη εκδοχή της κινεζικής κατά την ιστορική περίοδο Νara (710-794 μ.χ.χ.) γνωστού όντος ότι οι Ιάπωνες άρχισαν να χρησιμοποιούν τον Ίππο σε εχθροπραξίες, μόλις, από τον 4^ο αι. μ.χ.χ., ενώ το ιαπωνικό σάγμα τελειοποιήθηκε κατά την περίοδο Μomoyama. 

 

 

5. ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ

  

     Από το 4000 π.χ.χ. που εκτιμάται ότι πρωτοϊππεύθηκε ο Ίππος και μέχρι την πρώτη χιλιετία π.χ.χ. στην οποία ανήκει το προαναφερθέν (βλ. "ΠΕΡΣΕΣ") εύρημα-μαρτυρία σάγματος, δεν υπάρχει καμία ένδειξη ότι οι Ιππείς χρησιμοποίησαν σάγμα. Βεβαίως και το εύρημα-μαρτυρία χρήσεως σάγματος από τους Πέρσες δεν αποτελεί κανόνα καθολικής χρήσεως σάγματος έστω και κατ΄εκείνη την π.χ.χ. χιλιετία, μάλιστα δε οπουδήποτε αλλού. Η απλή Ιππασία για μετακινήσεις ή μεταφορές, επί χιλιετίες, δείχνει να διεξάγεται άνευ σάγματος και συχνά άνευ και απλού επισάγματος, απολύτως γυμνιππευτικώς και μόνον οι πολεμικοί λαοί φαίνεται να καθιερώνουν το σάγμα, από το δεύτερο ήμισυ της πρώτης μ.χ.χ. χιλιετίας και μόνον για πολεμικούς σκοπούς αφού το σάγμα παρέχει βάση "στηρίξεως" για την αποτελεσματική χρήση όπλων από τον πολεμιστή-Ιππέα! Έκτοτε, η δεδομένη διευκόλυνση του πολεμιστή-Ιππέα θεωρήθηκε ως "ευεργέτημα" δικαιούμενο από κάθε άλλον Ιππέα με αποτέλεσμα την, συν τω χρόνω, καθιέρωση του σάγματος σε όλα τα είδη Ιππασίας (μετακινήσεων, μεταφοράς, "αθλητικής" κλπ). Εν ολίγοις, το σάγμα δεν απετέλεσε επινόημα του Ανθρώπου υπέρ του Ίππου αλλά υπέρ των ιδίων αναγκών του, τόσο για την πλέον αποτελεσματική χρήση όπλων, όσο και για την ανακούφισή του κατά την ίππευση.

 

     Ιππεύοντας γυμνιππευτικώς, ένα μέρος του βάρους του Ιππέως κατανέμεται στο εσωτερικό των μηρών του με τους οποίους στηρίζεται (προσαγωγοί) κι έτσι αποφορτίζεται εν μέρει η ράχη του Ίππου από το συνολικό βάρος του. Εν αντιθέσει, με την χρήση σάγματος, ολόκληρο το βάρος του Ιππέως επιβαρύνει την ράχη του Ίππου και αναλογίζεται κανείς τον πολλαπλασιασμό αυτής της συνολικής επιβαρύνσεως και τις σοβαρές τραυματικές επιπτώσεις της στον Ίππο,  σε κάθε αναπήδηση του κορμού του Ιππέως, ως εκ των κινήσεων του Ίππου...
 

 

     6."ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΕΝΤΑΥΡΟΙ"

 

 

 

     Στη Σχολή των "ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ", ως Σχολή Φυσικής Ιππικής, είναι καθιερωμένη η Γυμνιππευτική και, ως εκ τούτου, η ίππευση άνευ επισάγματος και άνευ σάγματος.

 

 

     Βεβαίως, τα Μέλη της Ομάδος εκπαιδεύονται και στην ίππευση με κάθε είδους σάγμα, υπό κάθε συνθήκη, διότι η εκπαίδευση ενός πολεμιστή δεν περιορίζεται σε τυποποιήσεις. Όμως, τόσο η εφιπποτοξοτική Παράδοση, όσο και το ομαδικό πνεύμα των "ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ" δίνουν το απόλυτο προβάδισμα στη Γυμνιππευτική, ανεπίσακτη, ίππευση.

 

 

 

     Το προτιμώμενο σάγμα στους "ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΕΝΤΑΥΡΟΥΣ" είναι το παραδοσιακό εφιπποτοξοτικό σάγμα της περιόδου των Κατακτήσεων

(Honfoglalás) το οποίο, άλλωστε, είναι καθιερωμένο και στους επίσημους αγώνες, κατασκευής του εργοστασίου "KASSAI" που χρησιμοποιείται μόνον υπό αγωνιστικές συνθήκες και, βεβαίως, από προχωρημένους Εφιπποτοξότες της Ομάδος μας. 

 

 

 

 

 

    Το συγκεκριμένο σάγμα είναι κατασκευασμένο με κορμό ξύλινο και διαθέτει έδρα από ταινία δέρματος με επίσης δερμάτινες ταινιωτές στερεώσεις, σχεδιασμένη ώστε να αποσβαίνει τους κραδασμούς από τις τυχόν αναπηδήσεις του κορμού του Ιππέως, προστατεύοντας τον Ίππο από επώδυνες και επικίνδυνες επιβαρύνσεις που καταφέρουν κακώσεις.

 

 



     Το σάγμα των "ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ" διαθέτει το προβλεπόμενο, ανεξάρτητο, υφέδριο για την άνεση του "καθίσματος" του Εφιπποτοξότη και στερεώνεται με ένα έποχο αποτελούμενο από δέσμη βαμβακερών κορδονιών συνδεδεμένων με δερμάτινους νομείς και ορειχάλκινα άκρα στερεώσεως.

 

 

     Σε κάθε περίπτωση, οι "ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΕΝΤΑΥΡΟΙ" επιμένουμε στην Γυμνιππευτική και στους κανόνες της ανεπίσακτης ιππεύσεως που, αποδεδειγμένα, λειτουργούν υπέρ της ευημερίας του Ίππου αλλά και της αναπτύξεως της δεξιότητος του "ιππεύειν" στον Ιππέα, ελαχιστοποιώντας τις εξαρτήσεις από επιπρόσθετες ανάγκες και ανθρωποκατασκεύαστα καταναλωτικά αγαθά (σάγμα) που δεν είναι εξασφαλισμένο ότι μπορούν να διατίθενται πάντοτε.

 

 

 

 

  

 

ΑΠΟ ΤΗΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ

ΤΟΥ ΠΑΡΑΡΤΗΜΑΤΟΣ

ΤΩΝ

"ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ"

ΣΤΗ ΚΥΠΡΟ

 

 

 

     Μπορεί ο Αρχηγός των "ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ" να μας έχει λείψει πολύ αλλά, μαθαίνοντας τη πρόοδο των μαθητών του Κυπριακού παραρτήματος που διευθύνει ο Αρπάλυκος στην Ελληνική μεγαλόνησο, χαιρόμαστε για τη λειτουργία της Σχολής μας και στη Κύπρο.

 

 

     Από τη σχεδόν καθημερινή ενημέρωσή μας χαιρόμαστε για την "κατά γράμμα" εφαρμογή του εκπαιδευτικού μας προγράμματος στους Συνέλληνες Κυπρίους μαθητές μας.

 

 

 

      Τυχεροί όσοι εκπαιδεύονται από έναν πραγματικό "αλογατάρη" όπως ο Αρχηγός των "ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ", τυχεροί και οι μαθητές του Κυπριακού παραρτήματός μας οι οποίοι δείχνουν καθημερινή πρόοδο.

 

 

 

     Πάντα στη Σχολή μας οι αψευδείς φωτογραφίες μαρτυρούν τόσο την πρόοδο των μαθητών όσο και την επιτυχία του Εκπαιδευτή και, στη περίπτωσή μας, επιβεβαιώνονται και τα δύο!

 

 

TO MEΓΑΛΕΙΟ ΤΗΣ ΕΥΘΕΙΑΣ ΓΡΑΜΜΗΣ

 

 

     Συνηθίζουμε να θαυμάζουμε το εμφανώς εντυπωσιακό, ίσως το πομπώδες, εκείνο, γενικώς, που ...κόβει την ανάσα... Όμως, δεν είναι σπάνιο να αξίζει θαυμασμού κάτι που στους πολλούς περνά απαρατήρητο, όπως, επί παραδείγματι, το μεγαλείο μιας ευθείας γραμμής, ή ενός ιδανικού "καθίσματος" σε υπαίθρια διαδρομή στην περίπτωση της Ιππασίας, όπως οι εικόνες που μας έδωσε σήμερα ο Πάνος!

 

 

    Έχοντας κάνει μόνον τέσσερα μαθήματα, σήμερα ο Πάνος βγήκε στο ...βουνό και πέρασε από σημεία που κάθε άλλο παρά εύκολα θα μπορούσαν να θεωρηθούν. Όμως, το "κάθισμά" του, σταθερά άψογο, προοιωνίζει ακόμη έναν ταλαντούχο Εφιπποτοξότη των "ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ".

 

 

     Μαθητής της Χαράς κι αυτός, μας δίνει πραγματική ...χαρά όχι μόνον το "κάθισμά" του αλλά και το ιππικό ήθος του με χειρισμούς ευγενείς, γρήγορους και ορθούς, ήδη από το ...τέταρτο μάθημα και την πρώτη εξωτερική περιίππευσή του! Ακόμη ένας λόγος να νοιώθουμε ευτυχείς για την ποιότητα και τις δεξιότητες των Μελών αυτής της Ομάδος!