ΚΑΛΩΣΟΡΙΖΟΝΤΑΣ ΤΟ 2017

     Το ξεκίνημα του 2017 σηματοδότησε ακόμη έναν χρόνο ανιδιοτελούς μυήσεως στη μαγεία της Έφιππης Τοξοβολίας πολλών Συνασκουμένων, από την Σχολή των "ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ".

     Και σε ό,τι αφορά στη Παραδοσιακή Τοξοβολία το "ποδαρικό το έκανε η Αμαλία με τον Σύζυγό της και τον γιο τους Αχιλλέα, ενώ στο Ιππευτήριο το "ποδαρικό" έγινε από τον Συνασκούμενο Γεώργιο ο οποίος "άνοιξε" τον κύκλο των μαθημάτων Ιππασίας με ένα ωραιότατο μάθημα που κατέληξε σε υπερπήδηση άνευ χειρών!

     Με την εύστοχη διδασκαλία του Υπαρχηγού της Ομάδος Μάριου, ο μεν Γεώργιος κατέληξε σε μία ακόμη βαθύτερη κατανόηση του καλού καθίσματος και ο Μάριος συνέχισε να δρέπει "δάφνες" επιτυχημένου Εκπαιδευτή αλλά και επιμελούς φροντιστή Συνασκουμένων, με την γνωστή δεξιότητα αλλά και αφοσίωσή του στη ιππική τους πρόοδο.

     Με ισοτιμία φύλου, η Αμαλία μας εφίππευσε δι εφάλσεως, όπως και οι άνδρες Συνασκούμενοί της, για να συνεχίσει αυτή τη πρώτη ημερίδα με ασκήσεις βελτιώσεως του καθίσματός της υπό την διδασκαλία του Αρχηγού της Ομάδος Κωνσταντίνου.

     Έτσι, ο Κωνσταντίνος της είχε επιφυλάξει μια σειρά ασκήσεων με τη μπάλλα υπό τον απτόητο βηματισμό της συνεργάσιμης Άριας.

     Και μπορεί στο τέλος του μαθήματός της η Αμαλία να ήταν ευχάριστα εξουθενωμένη αλλά  η ευεργεσία των ασκήσεων που της υπαγόρευσε ο Κωνσταντίνος ήταν εμφανής.

     Πριν να τελειώσει, όμως, τις ασκήσεις της η Αμαλία, ο Κωνσταντίνος με το Μάριο οι οποίοι αποτελούν, πλέον, αδιαίρετο δίδυμο κεφιού και προόδου, απεφάσισαν να πειράξουν την Άρια και να της δείξουν ότι και οι άνθρωποι μπορούν να καλπάσουν...

     Αμ έπος αμ έργον, λοιπόν και η απορημένη Άρια έβλεπε γύρω της το κεφάτο δίδυμο να της κάνει ...αντίπραξη και αντιποίηση ...ιδιότητος!

     Εξιταρισμένη η Άρια δε μπορούσε να φαντασθεί ότι ο Κωνσταντίνος μπορούσε να καλπάζει καλύτερα από αυτήν και άρχισε ο ...συναγωνισμός.

     Μετ' ου πολύ, η Άρια πήρε το ...αίμα της πίσω και προσπέρασε τους δύο ...περίεργους αλλά το κέφι για τη δική μας ...παιδική χαρά ποτέ δε τελειώνει και συνεχίζεται αμείωτο ακόμη και κατά τη διάρκεια της εκτελέσεως των πλέον σοβαρών ασκήσεων. ίσως, διότι η σχολή μας συστηματικώς προάγει τους μαθητές της χωρίς σοβαροφάνεια αλλά με πολύ κέφι και παιγνίδι.

     Με τη σειρά του ο Μάριος επιστρέφει, μετά τη στρατιωτική θητεία του, στα ιππικά καθήκοντά του και ξαναβρίσκει τις δεξιότητές του με τη βοήθεια του Κωνσταντίνου....

     ...Ενώ ο ίδιος ο Κωνσταντίνος έχει το δικό του τρόπο να προπονεί εαυτόν και να δείχνει ότι είναι έτοιμος για μεγάλα "άλματα" σε διεθνείς στίβους.

     Καλή χρονιά από τους "ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΕΝΤΑΥΡΟΥΣ" σε όλα τα Μέλη και τους φίλους μας και δε βλέπουμε τίποτε καλύτερο από το Ιππευτήριό μας για μια νέα χρονιά αντάξια των καλύτερων προσδοκιών μας!

ΟΙ 

"ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΕΝΤΑΥΡΟΙ" 

ΕΥΧΟΜΕΝΟΙ...

...και...

ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΩΝΤΑΣ ΤΟ 2016

     Με μία ομαδική Προπόνηση υπό χαμηλότατη θερμοκρασία σε ένα φυσικό τοπίο την ίδια ώρα που οι υπόλοιποι απολάμβαναν τη θαλπωρή ενός τζακιού, εμείς απολαύσαμε την ακόμη μαγαλύτερη θαλπωρή μιας δυναμικής συνασκήσεως με πρωταγωνιστή τον Αρχηγό της Ομάδος μας ο οποίος, μεταφέροντας τις εμπειρίες του από τη πρόσφατη στρατιωτική θητεία του, μας αιφνιδίασε με μία πρωτότυπη έφοδο για να μας υποδείξει ότι μία Ομάδα όπως οι 'ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΕΝΤΑΥΡΟΙ" θα πρέπει να επικεντρώνεται ανά πάσα στιγμή στη στρατιωτική υπόστασή της! Έτσι...

     Ο Κωνσταντίνος μας, καθυστερώντας να εμφανισθεί στη προπονητική γραμμή και την ώρα που όλοι ήμασταν απασχολημένοι με τα προπονητικά καθήκοντά μας, κατάφερε να μας ...αρπάξει τη φαρέτρα με τα κοινόχρηστα βέλη και να μας αιφνιδιάσει εμφανιζόμενος μέσα από ένα παρακείμενο ...θάμνο, τονίζοντάς μας όσι ασχέτως κάθε περιστασιακής ενασχολήσεως, ως "ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΕΝΤΑΥΡΟΙ" θα πρέπει να διατηρούμε αυξημένη επαγρύπνηση και ετοιμότητα για κάθε ενδεχόμενο! 

     Κάπως έτσι ξεκίνησε η τελευταία Προπόνηση του 2016 με ένα δίδαγμα από τον Αρχηγό μας τόσο απαραίτητο για τις καταιγιστικές στιγμές που φέρνει ο νέος χρόνος... κι ενώ ο Ιδρυτής της Ομάδος είχε ήδη ανακοινώσει τα συμπεράσματα από την τελευταία αξιολόγηση που έγινε προ εβδομάδος με μία λεπτομερή βιντεοσκόπηση τοξεύσεων στη Γραμμή Βολής.

     Ως Αρχηγός Βολής ο Κωνσταντίνος και πάλι απέδειξε ότι μπορεί να προαγάγει τις ικανότητες των Συνασκουμένων, επιλέγοντας μία θεμελιώδη άσκηση του, αμιγώς, εφιπποτοξοτικού ασκησιολογίου και επιμένοντας σε όλη τη διάρκεια αυτής της Προπονήσεως μέχρι την τελεία εκτέλεσή της από όλους.

     Η άσκηση αυτή που αποτελεί τη "ραχοκοκκαλιά" του ασκησιολογίου μας, έχει εκτελεσθεί πολλές φορές αλλά σήμερα, με την οργανωτική σκέψη του Κωνσταντίνου έδειξε να καταλήγει σε ένα ακόμη βαθύτερο αποτέλεσμα το οποίο είδαμε στον Συνασκούμενο Γεώργιο, όπως θα αναλύσουμε εν συνεχεία.

     Η άσκηση διδάχθηκε από τον Κωνσταντίνο διεξοδικότατα και με εξατομικευμένη προσοχή.

     Ούτε τα διαφορετικά επίπεδα ικανοτήτων, ούτε οι διαφορετικοί σωματότυποι, ούτε τα διαφορετικά φύλα και ηλικίες στάθηκαν εμπόδια ώστε στο τέλος το όραμα της ομαδικής αποδόσεως του Αρχηγού μας να επιτευχθεί στο ακέραιο, με αποτέλεσμα να προσέξουμε ότι κατά την διάρκεια της εκτελέσεως της ασκήσεως ο Συνασκούμενος Γεώργιος είχε αναπτύξει μεγαλύτερη ευκαμψία των προσωπικών του δεδομένων αλλά, κυρίως, πολύ υψηλή τεχνική και ευστοχία χωρίς καν να βλέπει τον στόχο, κάτι που έδειξε μία αξιοσημείωτη πρόοδο ενστίκτου.

     Και γι αυτή την πρόοδο του Γεωργίου δεν εντυπωσιαστήκαμε μόνον εμείς που τον παρατηρούσαμε αλλά και τα τρία τετράποδα "παιδιά" του τα οποία, καθ΄ όλη την διάρκεια των θεαματικών προσπαθειών του τον παρακολουθούσαν υπερήφανα από απόσταση σεβόμενα την αυτοσυγκέντρωσή του! 

     Ο Κωνσταντίνος, παρά την μικρή αρχηγική εμπειρία του ήδη δείχνει μία αναπτυσσόμενη αρχηγικότητα με μεγάλη ωφελιμότητα για τους "ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΕΝΤΑΥΡΟΥΣ" και μία ισχυρή εγγύηση εφαρμογής των υποδείξεων που μας δόθηκαν για την ακόμη υψηλότερη βελτίωση του ομαδικού επιπέδου μας, οιωνός άριστος για την ανάπτυξή μας στο νέο χρόνο.

      Μετά ήταν η σειρά του Πρωτεσίλαου να προσφέρει ένα ακόμη μάθημα Σπαθασκίας, το τελευταίο του 2016!

     Στο μάθημα αυτό ο Πρωτεσίλαος επέμεινε σε τεχνικές αφοπλισμού.

     Στις εφαρμοσμένες ασκήσεις ο Πρωτεσίλαος επέλεξε τόσο κλασικά δυτικά ξίφη όσο και ...Katana για έναν πολύ βασικό λόγο: Διότι "κλειδί" στη συγκεκριμένη διδακτική είναι ο υποφυλακτήρας.

     Έτσι, οι Συνασκούμενοι  κατενόησαν τον ρόλο του ευμεγέθους υποφυλακτήρος ενός τυπικού δυτικού ξίφους αλλά και εκείνον του, σχεδόν, αμελητέου υποφυλακτήρος ενός Katana. 

     Μπορεί πολλοί να πέρασαν καλά αυτές τις τελευταίες ώρες του απερχόμενου 2016 αλλά οι 'ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΕΝΤΑΥΡΟΙ" περάσαμε όχι μόνον εξίσου καλά αλλά και πολύ πιο ωφέλιμα μέσα σε ένα ιδανικό φυσικό περιβάλλον και χωρίς ...μελομακάρονα, αλλά όταν έχεις Συνασκουμένους όπως η χρυσή μας Χρυσούλα, τελικώς, δεν αποφεύγεις και μία εκπληκτική πίτα φτιαγμένη από χεράκια της την οποία μας έφερε ώστε να την χαρούμε όλοι μαζύ στη συνέχεια που "γράφτηκε στην έδρα της "ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΕΦΙΠΠΟΤΟΞΟΤΙΚΗς ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ", αμέσως μετά τη σημερινή μας Προπόνηση.

     Τι ωραιότερος επίλογος μιας χρονιάς η απόλαυση μιας μοναδικής σε γεύση και εμφάνιση πίτας που μας έφτιαξε η ευγενέστατη Χρυσούλα μας η οποία, ασχέτως εάν ως Μητέρα βρέφους αντιμετώπιζε την αδιαθεσία του απιδιού της δε παρέλειψε ούτε να προπονηθεί ούτε και να μας προσφέρει ό,τι καλύτερο έχουμε απολαύσει σε εορταστικό γλύκισμα!  

     Μπορεί ο χώρος να ήταν περιοριστικός από πλευράς διαστάσεων και ανέσεων, όμως, η Χρυσούλα μας και ο αγαπημένος Σύζυγός της μας άφησαν τη καλύτερη "επίγευση" μιας πολύ γόνιμης προπονητικής χρονιάς, ανοίγοντας την "αυλαία" της νέας για την οποία αναμένονται τα καλύτερα!

     Απίστευτη η ικανόντητα της Χρυσούλας μας και στη ...ζαχαροπλαστική με τα κομμάτια της πίτας να ...τιμώνται ιδιαιτέρως, ώσπου ανεδείχθη και ο ευρέτης του φλουριού!

     Ο Γεώργιός μας, ο τυχερός όχι μόνον των πολλών συγχαρητηρίων που δέχθηκε για την πολύ επιτυχημένη δημόσια διάλεξή του περί του Αποσυμβολισμού της Ασπίδος του Αχιλλέως αλλά και του φλουριού της πίτας του 2017! Όλοι του ευχόμαστε ο συμβολισμός της ευρέσεως να εξελιχθεί στη πραγμάτωση των ευγενών προσδοκιών του μέσα στη χρονιά που μόλις αρχίζει.

     ΟΛΒΙΟΝ & ΓΟΝΙΜΟΝ, λοιπόν, το 2017 

για τους "ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΕΝΤΑΥΡΟΥΣ" 

και όλους τους Συνανθρώπους μας 

σε όλα τα μήκη και πλάτη της μάνας Γης! 

ΕΦΙΠΠΗ ΤΟΞΟΒΟΛΙΑ ΜΕΧΡΙ ΘΑΝΑΤΟΥ!

ΠΡΑΓΜΑΤΕΙΑ  ΙΠΠΙΚΟΥ

Στρατιωτικόν Σχολείον Ευελπίδων

Σχολικόν έτος 1924-25

     Καθώς η επίκληση ορθής γνώσεως περί την εκπαίδευση προϋποθέτει την συνεχή έρευνα και μελέτη εγκρίτων πηγών, στη Σχολή των "ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ" καλλιεργούμε με ζήλο την διαρκή αναζήτηση  πληροφοριών προς βελτίωση της ήδη αποτελεσματικής εκπαιδεύσεώς μας τόσο στο κυρίως εφιπποτοξοτικό μας αντικείμενο, όσο και στα υπόλοιπα που συνθέτουν τις Έφιππες Πολεμικές Τέχνες τις οποίες διακονούμε. Και τα ευρήματά μας φροντίζουμε να τα δημοσιοποιούμε εξ αλληλεγγύης προς ομοτέχνους οι οποίοι ασκούνται δίχα ημών, αλτρουιστικώς σεβόμενοι την προσπάθειά τους προς υπηρέτηση κοινού αντικειμένου και μη πάσχοντες εξ εμμονών εσωστρεφούς "μυστικοπαθείας" εκ των οποίων, άλλοι, πάσχουν.

     Κατόπιν λοιπόν, της επισταμένης μελέτης του, προσφάτως, δωρηθέντος στρατιωτικού συγγράμματος υπό του ευγενούς φίλου της Ομάδος μας αξιοτίμου κ. Γεωργίου Κωσταρέλλου και της εξαγωγής σημαντικών συμπερασμάτων για την βελτίωση της εκπαιδεύσεως των μαθητών μας στην Έφιππη Σπαθασκία (και όχι μόνον...), το ψηφιοποιήσαμε και το παραδίδουμε σε ευρύτερη χρήση υπό μορφή pdf που μπορείτε να βρείτε εδώ.

     Το περιεχόμενό του είναι χαρακτηριστικό ενός υψηλού εκπαιδευτικού πνεύματος το οποίο δίνει έμφαση στη στρατιωτική Ηθική άνευ της οποίας η ένοπλη δύναμη ενός Έθνους οδηγείται στον σημερινό ευτελισμό, ευτελίζοντας και το ίδιο το Έθνος.

     Ειδικώς δε επί των ειδικών εκπαιδευτικών λεπτομερειών, η εν θέματι πραγματεία αποδεικνύεται "θησαυρός γνώσεων" για τον μελετητή της.

     Δυστυχώς, η σημερινή δημοκρατική υπέλιξη κατήντησε την Ελληνική Σχολή Ευελπίδων να έχει καταργήσει το, βασικό για κάθε στρατιωτική Σχολή μάθημα Ιππικής, το μόνο προοριζόμενο να αναδείξει  η γ ε τ ι κ ο ύ ς  χαρακτήρες! Οι λόγοι ευνόητοι, αφού το καθεστώς εκείνο για το οποίο ο Πλάτων κατήγγειλε ότι αποτελεί απαρχή τυραννίας ("Πολιτεία", βιβλ. Η') επιδιώκει έναν δημοσιοϋπαλληλικό και όχι μάχιμο στρατό. 

     Αντιθέτως, η Ελληνική Ομάδα Έφιππης Τοξοβολίας των "ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ", πάντοτε ... "τοις κείνων ρήμασι πειθομένη", επιμένει στη διδασκαλία της Ιππικής κατά τα προβλεπόμενα στρατιωτικά πρότυπα, αποβλέπουσα στη διαμόρφωση ηγετικών χαρακτήρων στους κόλπους της, ως υγιής συνισταμένη, εκ των ελαχίστων, μιας κοινωνίας σε βαθύτατη αποχαύνωση κι ενός Έθνους σε πλήρη αποσάθρωση!

ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΕΝΤΑΥΡΟΙ ΚΑΛΑΜΑΤΑΣ

ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΣΤΗΝ ΤΟΞΟΘΥΡΙΔΑ

&

ΤΑ ΔΥΟ "ΜΙΣΑ"

     Το Παράρτημα των "ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ ΚΑΛΑΜΑΤΑΣ" υπό τη σοφή διεύθυνση του Αθανασίου Ψωρομύτη, μετά την πρωτιά της συγκροτήσεως διδασκαλίας σε τυφλούς Τοξότες, δείχνει να μπαίνει ολοένα και βαθύτερα στην έρευνα της Ενστικτώδους Τοξοβολίας η οποία, πραγματικά, αποτελεί "άβυσσο" μαγικών γνώσεων και κατανοήσεως του ίδιου του εαυτού μας. 

     Κατά την τελευταία προπονητική ημερίδα του Παραρτήματος των "ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ ΚΑΛΑΜΑΤΑΣ" ο επικεφαλής του εισήγαγε τα Μέλη του στη Τοξοθυρίδα η οποία αποτελεί βασικό μάθημα της Σχολής μας, επινοώντας μία απλή αλλά πλήρως επιτυχημένη προσομοιωτική μέθοδο ώστε οι, εκεί, Συνασκούμενοί μας να αντιληφθούν το αντικείμενο και να μυηθούν σε αυτό.

     Πέραν της Τοξοθυρίδος, οι "ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΕΝΤΑΥΡΟΙ ΚΑΛΑΜΑΤΑΣ" στη προαναφερθείσα προπονητική ημερίδα εισήχθησαν και στην αντίληψη των δύο ανίσων μερών που συνθέτουν το ανθρώπινο σώμα, από την εγκεφαλική λειτουργία μέχρι την ικανότητα ανταποκρισιμότητος στις "εντολές", με επίκεντρο την διαχείριση του Τόξου και της τοξεύσεως.

     Δε μπορούμε παρά να είμαστε υπερήφανοι ως "ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΕΝΤΑΥΡΟΙ" για ό,τι συμβαίνει στο Παράρτημά μας της Καλαμάτας και τη μεγάλη προσφορά του στην έρευνα του αντικειμένου της Ενστικτώδους Τοξοβολίας όπως εξάγεται από τις πολύτιμες αναφορές που συντάσσει ο επικεφαλής του Αθανάσιος Ψωρομύτης, πάντοτε, μετά από κάθε προπονητική ημερίδα. 

Η περίληψη μιας διαλέξεως:

Ο ΑΠΟΣΥΜΒΟΛΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΑΣΠΙΔΟΣ ΤΟΥ ΑΧΙΛΛΕΩΣ

     Οι "ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΕΝΤΑΥΡΟΙ" έχουν την Τιμή να περιλαμβάνουν στο δυναμικό τους ιδιαίτερους Έλληνες οι οποίοι, ως γνήσιοι Πολεμιστές δεν γνωρίζουν, απλώς, να ιππεύουν και να χειρίζονται τα όπλα τους αλλά και να αναδεικνύουν την σκέψη αλλά και την Ιστορία ως ατραπούς για την βελτιστοποίηση του ατομικού αλλά εθνικού μέλλοντός μας!  Ένας από αυτούς τους ιδιαίτερους Έλληνες και ο Γεώργιος Μυλωνόπουλος, δέκα εννέα χρόνων, φοιτητής Πολιτικών Επιστημών και ικανότατος μαθητής της Σχολής μας, προσφάτως παρουσίασε την δική του ερμηνευτική και συλλογιστική προσέγγιση για την ασπίδα του Αχιλλέως, σε μία διάλεξη ενώπιον διακεκριμένου Κοινού, στην αίθουσα της Ελληνικής λατρευτικής κοινότητος της "Ιεράς Φιλενθέων Ιστίης". Δυστυχώς, η εν λόγω διάλεξη δεν βιντεοσκοπήθηκε με αποτέλεσμα να δεχθούμε έναν καταιγισμό αιτημάτων για την ανάρτηση, έστω, μιας περιλήψεως της πολύ ενδιαφέρουσας εκείνης διαλέξεως, κάτι το οποίο μας προσφέρει, εν συνεχεία, ο ίδιος ο ομιλητής.

Ο Γεώργιος Μυλωνόπουλος

     Βρισκόμαστε στην Ραψωδία 'Π' της Ιλιάδας όπου, παρά την επιμονή του να μην πολεμήσει τους Τρώες, ο Αχιλλέας αποφασίζει να δώσει την πανοπλία του στον Πάτροκλο και να τον στείλει επικεφαλής των Μυρμιδόνων στο πλευρό των Αχαιών. Παρά τον αρχικό τρόμο που προκαλεί στους Τρώες η εμφάνιση του Πατρόκλου ο οποίος μέσα στην πανοπλία φαίνεται σαν τον Αχιλλέα, μετά από σύγκρουση με τον Έκτορα ο Πάτροκλος σκοτώνεται και ο Έκτορας παίρνει τα άρματα του. Η Ήρα κάνει τον ήλιο να δύσει νωρίτερα και η μάχη λήγει. Ο πόνος του Αχιλλέα είναι απερίγραπτος. Η μητέρα του, Θέτις, του λέει ότι για να εκδικηθεί το θάνατο του φίλου του θα χρειαστεί την καλύτερη πανοπλία που φτιάχτηκε ποτέ, την οποία η ίδια θα φροντίσει να προμηθευτεί από το Θεό Ήφαιστο. Στην Ραψωδία Σ (Οπλοποιία) ο Όμηρος αφιερώνει περίπου 130 στίχους στην ασπίδα του Αχιλλέα. Η συγγραφική δεινότητα και η λογοτεχνική περιγραφή της ασπίδας απ’ τον Όμηρο επηρέασε μεταγενέστερα τον Ησίοδο στην περιγραφή της Ασπίδας του Ηρακλή και τον Βιργίλιο στην περιγραφή της ασπίδας του Αινεία. Πολλοί μελετητές μάλιστα αναφέρουν ότι για την κατασκευή της Ασπίδας τόσο ο Ήφαιστος όσο και ο Όμηρος χρησιμοποίησαν όλη τους την τέχνη (μεταλλουργία και ποίηση αντίστοιχα). Και το αποτέλεσμα ήταν η ποιητική παρουσίαση του σπουδαιότερου έργου τέχνης της Ομηρικής εποχής.

      Το εκπληκτικό αυτό δημιούργημα απετελείτο από 2 στρώσεις ορείχαλκου, 2 στρώσεις κασσίτερου και 1 στρώση χρυσού. Σύγχρονες μελέτες του Πανεπιστημίου Πατρών απέδειξαν ότι κάθε άλλο παρά τυχαίος ήταν αυτός ο συνδυασμός. Υπολογίζεται ότι με σημερινά δεδομένα η ασπίδα ήταν αδιάτρητη από χτύπημα ακοντίου ανάλογο με εκείνο του παγκοσμίου ρεκόρ του 2000. Η ασπίδα ήταν μεγάλη σε μέγεθος και τα πέντε στρώματα μετάλλου που την αποτελούσαν την καθιστούσαν αδιαπέραστη. Ωστόσο η επιμονή του Ηφαίστου με την πολεμική αποτελεσματικότητα της Ασπίδας δε μείωσε καθόλου την επιθυμία του να κατασκευάσει ένα όπλο που θα είναι ταυτόχρονα και έργο τέχνης, προκαλώντας τόσο το φόβο όσο και τον θαυμασμό όσων την έβλεπαν.

     Η περιγραφή της ασπίδας ξεκινάει από το κέντρο και χωρίζεται σε 3 κύκλους.

     - Αρχικά απεικονίζει το σύμπαν: τη γη, τον ουρανό, τη θάλασσα, τον ήλιο και το φεγγάρι αλλά και τους βασικούς αστερισμούς.

     - Έπειτα απεικονίζονται δύο πόλεις, μια σε καιρό ειρήνης και μια σε καιρό πολέμου. Εν καιρώ ειρήνης, τελείται ένας γάμος και όλοι οι άνθρωποι ευτυχούν και διασκεδάζουν. Ταυτόχρονα όμως πραγματοποιείται και μια δίκη για το φόνο ενός άντρα καθώς δύο πολίτες διεκδικούν την αμοιβή για το θάνατο του.

     - Εν καιρώ πολέμου η πόλη πολιορκείται από δύο στρατούς και οι πολιορκητές χρησιμοποιούν όλα τα μέσα ώστε να εισβάλλουν στην πόλη.

     - Έπειτα βλέπουμε την εικόνα ενός χωραφιού το οποίο ακούραστα οργώνουν οι αγρότες για τρίτη φορά.

     - Ένα βασιλιά να παρακολουθεί τη συγκομιδή όσο οι εργάτες δουλεύουν και οι γυναίκες ετοιμάζουν ψωμί. Όλοι τους σε πλήρη αρμονία και ευημερία.

     - Ένα αμπέλι στο οποίο μαζεύουν και μεταφέρουν τα σταφύλια ενώ ένα αγόρι παίζει μελωδικούς σκοπούς.

     - Μια φάρμα προβάτων.

     - Ένα κοπάδι ταύρων που δέχεται επίθεση από δύο πεινασμένα λιοντάρια.

     - Μία σκηνή χορού, όπου νέοι άνδρες και γυναίκες χορεύουν υπό τους ήχους της λύρας ενός αοιδού.

     Γύρω γύρω από την ασπίδα απεικονίζεται το ρεύμα του Ωκεανού ο οποίος περιβάλλει την ασπίδα όπως περιβάλλει και τη γη στην οποία ζουν οι άνθρωποι.

     Υπάρχουν πολλές και διαφορετικές ερμηνείες για τη σημασία της ασπίδας στο έργο. Μία από αυτές είναι ότι η ασπίδα αποτελεί μια απεικόνιση του κόσμου και της καθημερινότητας στις αρχαϊκές κοινωνίες. Άλλοι μελετητές υποστηρίζουν ότι λόγο του σημείου της περιγραφής (ανάμεσα στο θάνατο του Πατρόκλου και στην επιστροφή του Αχιλλέα), ο ποιητής τη χρησιμοποιεί για να αποφορτίσει την ατμόσφαιρα που έχει δημιουργηθεί στον αναγνώστη και έχει ενταθεί από την έξαρση της βίας. Ωστόσο οι περισσότεροι μελετητές συμφωνούν ότι η ασπίδα αποτελεί ένα έξοχο δείγμα της πρωτοπορίας του Ομήρου. Γιατί μόνο ως πρωτοτυπία θα μπορούσε να χαρακτηριστεί η λεπτομερής περιγραφή (ο Όμηρος αφιερώνει μια ολόκληρη ραψωδία) σε ένα όπλο που αποτελεί ταυτόχρονα έργο τέχνης και δείγμα ανεπτυγμένου πρώιμου πολιτισμού. Ας σκεφτούμε μόνο ότι μιλάμε για περίπου 3000 χρόνια πριν και οι πρόγονοι μας όχι μόνο είχαν προάγει τη μεταλλουργία σε ύψιστο επίπεδο αλλά ήταν ικανοί να αναπαριστούν σκηνές από την καθημερινή ζωή. Και αυτές οι σκηνές είναι που κάνουν τη διαφορά. Ο αναγνώστης ξεχνάει για λίγο τα γεγονότα του πολέμου και αναρωτιέται αν τελικά αξίζει αυτός ο πόλεμος περισσότερο από την ειρηνική ζωή (το όργωμα των χωραφιών, το γάμο, το χορό κλπ) Με τον τρόπο αυτό ο Όμηρος μετατρέπει ένα κατεξοχήν πολεμικό έπος σε έναν ύμνο για τη ζωή στην οποία ο πόλεμος είναι μόνο μια πτυχή. Επίσης θέλει να τονίσει τον αγώνα των Τρώων οι οποίοι μάχονται υπέρ βωμών και εστιών δείχνοντας στον αναγνώστη τι πρόκειται να χαθεί αν πέσει το Ίλιον.

     Η σχέση μεταξύ ειρήνης και πολέμου είναι κάτι για το οποίο αξίζει να προβληματιστούμε. Η ειρήνη είναι μια λέξη θετικά φορτισμένη η οποία ωστόσο ορίζεται μόνο ως το αντίθετο του πολέμου. Δύο έννοιες αντίθετες λοιπόν οι οποίες μοιάζουν να αλληλοσυμπληρώνονται και να συνυπάρχουν με αρμονία τόσο στο Ομηρικό έπος όσο και πάνω στο μέταλλο της ασπίδας. Ο άνθρωπος δεν είναι ποτέ απαλλαγμένος από το ένστικτο της σύγκρουσης και ποτέ δεν πρέπει να θεωρεί δεδομένη την ευημερία του. Πρέπει όμως να την απολαμβάνει όταν την έχει και να είναι πρόθυμος να την υπερασπιστεί με κάθε κόστος. Αυτό είναι το μήνυμα του Ομήρου που φαίνεται πως είχε υψηλή θέση στις πνευματικές αναζητήσεις των αρχαίων Ελλήνων.

O Άρνο Μπρέκερ φιλοτεχνεί τον Έλληνα Μαραθωνιονίκη Σπύρο Λούη

     Πάνω στο ίδιο θέμα προβληματίστηκε πολλούς αιώνες μετά κι ένας άλλος καλλιτέχνης, μακριά αυτή τη φορά από τη χώρα μας και με διαφορετική μορφή τέχνης από τον Όμηρο. Ο λόγος για τον Άρνο Μπρέκερ, τον σπουδαιότερο ίσως γλύπτη του 20ου αιώνα. 

O μέγιστος καλλιτέχνης Άρνο Μπρέκερ

     Γεννημένος το 1900 μεσουράνησε κατά τη διάρκεια του Μεσοπολέμου αλλά και του Β’ παγκοσμίου πολέμου στη Γερμανία. 

     Η αγάπη του Μπρέκερ για το Ελληνικό κάλλος είναι γνωστή. Ο ίδιος θαύμαζε τον Φειδία και τον Πραξιτέλη και τα αγάλματα του διαπνέονται από τη νεοκλασική αισθητική, συνδυάζοντας επιρροές από την αρχαία Ελλάδα και όσους παρέπεμπαν σε αυτήν: Ρώμη, Αναγέννηση, γερμανικό Ρομαντισμό. Η σχέση μεταξύ ειρήνης και πολέμου φαίνεται επίσης στο έργο του. 

     Ο Μπρέκερ εκφράζει το πολεμικό ιδεώδες σφυρηλατώντας σώματα αθλητικά και ετοιμοπόλεμα τα οποία όμως, ως επί το πλείστον παραμένουν γυμνά και εκτεθειμένα όπως μόνο σε καιρό ειρήνης μπορούν να είναι. Το μήνυμα είναι ξεκάθαρο:

     Είναι υποχρέωση όλων να ασκούνται και να προετοιμάζονται για πόλεμο και να μη φοβούνται να πάρουν μέρος όταν οι συνθήκες το απαιτήσουν. Δεν πρέπει όμως να τον επιδιώκουν ούτε να συμμετέχουν χωρίς να είναι έτοιμοι γι αυτό.