ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΩΝ ...ΜΠΑΣΤΑΡΔΕΜΑΤΩΝ!

    Όταν ο ανθρώπινος εγωκεντρισμός συναγωνίζεται με την ανθρώπινη βλακεία δε βγαίνει ζημιωμένος μόνον ο άνθρωπος αλλά και η ίδια η Φύση. Η "περίπτωση" της "δυτικής Ιππικής", δηλαδή, των ιππικών μεθόδων που ανεπτύχθησαν στη κεντρική Ευρώπη, ειδικώς, κατά τους αναγεννησιακούς χρόνους, αποτελεί ένα χαρακτηριστικό δείγμα αυτής της βλάβης προς τη Φύση την οποία κατέφερε ο εγωκεντρικός και, ως τοιούτος, βλαξ, "δυτικός" άνθρωπος. 

     Η "Υψηλή Σχολή" (Haute école) συνιστά ένα ιππικό ασκησιολόγιο σύμφωνα με το οποίο ο Ίππος υποχρεούται να εκτελέσει μία ενότητα κινήσεων -υποτιθέμενης- "ακριβείας" οι οποίες, όμως, κινήσεις δεν απαντώνται στη φυσική ζωή και κίνηση του Ίππου. Τις κινήσεις του Ίππου αυτού του ανθρωποκατασκεύαστου ασκησιολογίου, δυστυχώς, δεν τις έχει επιλέξει ο ίδιος ο Ίππος αλλά ο ...άνθρωπος για λογαριασμό του Ίππου, επιβάλλοντάς του αναιδώς να τις εκτελέσει και, για να τις εκμάθει ο Ίππος, ο άνθρωπος του ασκεί βάναυση επιβολή με τη χρήση καταπιεστικών μέσων και τακτικών, όπως η μάστιγα και το ιππασκητικόν δίστηλο (Pilier) που περιορίζει βασανιστικώς την ελευθερία βουλήσεως και κινήσεως του Ίππου εγκλωβίζοντας αυτό το ελεύθερο πλάσμα σε αγωνιώδη επιτόπια κίνηση.

Tο ιππασκητικόν δίστηλο

με τα απεχθέστατα "αξεσουάρ" του.

     Το "Aιγοπήδημα" (Capriole) αποτελεί την κορυφαία άσκηση αυτής της "Υψηλής Σχολής" της "δυτικής Ιππικής" εκφράζοντας το υψηλότερο επίπεδο όχι μόνον τεχνικής της αλλά και του "σεβασμού" της προς τον Ίππο.

     Όπως μας περιγράφει, επακριβώς, ο Αξιωματικός του Ελληνικού Στρατού Αντώνιος Ηπίτης το Αιγοπήδημα είναι μία αναπηδητική κίνηση του Ίππου που ξεκινά με επιτόπια βίαιη υπερύψωση επί των τεσσάρων άκρων, ακολουθεί ζωηρή εκλάκτιση των οπισθίων -ειδικώς-  κατά την οριζοντιότητα και επαναπροσγείωση. Ίσως, στο αφύσικο ανθρώπινο "μάτι" αυτή η αναπηδητική "εικόνα" φαντάζει ...εντυπωσιακή, όμως, ούτε χρησιμότητα έχει για τον Ίππο ούτε, κυρίως, εντάσσεται στη χορεία των φυσικών κινήσεών του.

     Εάν αναλύσει κανείς τις τρεις φάσεις του Αιγοπηδήματος θα παρατηρήσει ότι αυτή η κινητική αλληλουχία δεν εμφανίζεται στην καθημερινότητα του Ίππου, όπου αυτός αναπηδά μεν και εκλακτίζει δε αλλά, πάντως, όχι με την τριφασική αυτή σειρά και τους "αιγοπηδητικούς" όρους τους οποίους ο άνθρωπος, αυθαιρέτως και ερήμην του Ίππου, ορίζει. Άλλωστε, αυτή η ίδια η ονομασία της ασκήσεως παραπέμπει σε ένα άλλο πλάσμα με διαφορετική κινησιολογία, την α ί γ α (κατσίκα), "μεταλλάσσοντας" τον Ίππο σε κάτι άλλο με το οποίο ουδεμία ταξιδερμική σχέση έχει. 

     Και αυτό είναι το έγκλημα της "δυτικής Ιππικής" η οποία, γενικώς και όχι μόνον με το Αιγοπήδημα το οποίο ενδεικτικώς επισημαίνεται, αποφυσικοποιεί τον Ίππο και την Ιππική καταδικάζοντάς τα να παρακολουθούν τον ανθρώπινο, αντιφυσικό, αναιδή και επικίνδυνο υποκειμενισμό. 

     Στην παραπάνω φωτογραφία η οποία προέρχεται από το ιππικό πρόγραμμα της Γαλλικής Ιππικής Σχολής "Cadre noir" της Saumur, κατά την προσγείωση μετά από ένα Αιγοπήδημα, ο θεατής αντιλαμβάνεται σε τι κινδύνους σωματικής ακεραιότητος υποχρεώνεται ο Ίππος ώστε να "ευχαριστήσει" απλώς και μόνον το αφύσικο ανθρώπινο "μάτι"...

     Οι διάφορες κεντροευρωπαϊκές Ιππικές Σχολές που ανεδείχθησαν από την αναγεννησιακή περίοδο, κυρίως, στη Γαλλία και στη Γερμανία, αυτό, δηλαδή, το οποίο συλλήβδην αποκαλούμε "δυτική Ιππική", ενέχονται για την διαστροφή της Φυσικής Ιππικής και την μετατροπή της σε ένα κερδοφόρο άλλοθι ευτελών ιππεμπόρων. Διότι, πίσω από την "δυτική Ιππική" το μόνο που εντοπίζεται είναι μία μερκαντιλιστική υστερία εις βάρος αφελών και, κυρίως, εις βάρος του ίδιου του, μηδέποτε ερωτωμένου και ουδόλως συναινούντος, Ίππου.

     Στον αντίποδα της όψιμης "δυτικής Ιππικής", η διαχρονική Φυσική Ιππική δείχνει τον σεβασμό της προς τον Ίππο και την ίδια τη Φύση από την ζωφόρο του Παρθενώνος και αυτή την Φυσική Ιππική της οποίας τους κανόνες ορίζει η ίδια η Φύση και όχι η ανθρώπινη υποκειμενικότητα ακολουθεί και η Σχολή των "ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ".

     Στη δική μας Σχολή δεν επιτρέπουμε ούτε τα ...αιγοπηδήματα ούτε την μπασταρδοποίηση των Ίππων, μη μεταλλάσσοντάς τους σε ...κατσίκες, αρνούμενοι, γενικώς, τις μπασταρδοποιήσεις, Ίππων, Ανθρώπων και Φυλών ως αντιφυσικές μιάνσεις. 

     Και, βεβαίως, στη δική μας Σχολή της οποίας το πνεύμα εδράζεται στο σεβασμό της διαφορετικότητος του άλλου, Ίππου ή Ανθρώπου, αρνούμεθα την καταναγκαστική και βιαστική χρήση των "βοηθημάτων" που χρησιμοποιεί η "δυτική Ιππική", μετατρέποντάς τα σε φιλικότατα μέσα ευγενούς και αβίαστης επικοινωνίας με τον Ίππο.

     Και όλα τούτα όχι μόνον δεν στερούν το πρόγραμμά μας από χορογραφική ομορφιά, αντιθέτως, το εμπλουτίζουν με εικόνες πραγματικής ιππικής αρμονίας πολύ ανώτερες εκείνων των αφύσικων της "δυτικής Ιππικής" αφού ο γυμνιππευτικός τρόπος της διδασκαλίας μας επιτρέπει στον Ίππο άνεση και, ως εκ τούτου, αρμονία διασκελισμών και υπερπηδήσεων εντός του πλαισίου της φυσικής κινησιολογίας του. 

     Στη προαιώνια Φυσική Ιππική -και όχι στη "δυτική", της οποίας η ζωή μετρά μονοψήφιο αριθμό αιώνων-  οι κανόνες συνάδουν με το πλαίσιο βιοτής του Ίππου και αναδεικνύουν κάθε κίνησή του τέρποντας κατ'  αρχήν τον ίδιο και ακολούθως και τον συνεργάτη του Άνθρωπο.

     Διότι, όπως ρητά ορίζουμε, σκοπός μας δεν είναι να "σύρουμε" τον Ίππο προς το μέρος μας υποχειριάζοντάς τον, αλλά να τον πλησιάσουμε εμείς με τον πρέποντα σεβασμό, να τον κατανοήσουμε και να αποσπάσουμε την συναίνεση της συνεργασίας του, άλλως, ούτε τα αντιφυσικά αιγοπηδήματα, ούτε οι ανόητοι ανθρώπινοι αυτοσχεδιασμοί θα εξωραίσουν τον παρά φύσει βιασμό του ανθρώπου εις βάρος του Ίππου.

     Και τηρώντας τον απαρέγκλιτο κανόνα του σεβασμού της φύσεως του Ίππου, τηρούμε την εκ των ουκ άνευ υποχρέωση των όντων για τον σεβασμό της ίδιας της Φύσεως της οποίας κάθε εκούσια ή ακούσια προσβολή ενέχει δραματικές επιπτώσεις για το μέλλον του Κόσμου.

KRAFT DURCH FREUDE

     "Δύναμη δια της Χαράς" ακόμη κι όταν οι γύρω μας επιλέγουν να παραμένουν ανήμποροι και θλιμμένοι. Οι "ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΕΝΤΑΥΡΟΙ",  λίαν καλώς, με την φυσική αγωγή που καλλιεργούμε στα Μέλη μας, θα παραμένουμε το μόνο υγιές και όλβιο δείγμα αυτής της κοινωνίας που δημοκρατικότατα "ξεψυχά", ή μάλλον ξεψύχησε προσμένοντας μοιραία την εξόδιο διαδικασία της,  

     Το πρωινό στο Ιππευτήριο ήταν και πάλι "πεδίο ενδυναμώσεως και χαροποιήσεως" όχι μόνον των μαθητών μας αλλά και του Επιτελείου της Ομάδος μας, με ρυθμούς κοινής οξυγονώσεως και ενθουσιασμού όπου όλοι σαν ένας συνασκούμεθα προάγοντας πνεύμα, ψυχή και σώμα, όπως θα ήθελαν οι Πρόγονοί μας και τα Πρότυπά μας.

     Η αιφνίδια απουσία του σχολικού Ίππου μας ο οποίος κατευθύνεται σε μία έκθεση και η αναγκαστική αντικατάστασή του από έναν άλλο τον οποίο παραλάβαμε για πρώτη φορά προς διεξαγωγή των σημερινών μαθημάτων μας, ήταν μια ακόμη ευκαιρία προόδου της Σχολής μας κι επιβεβαιώσεως των ικανοτήτων των Εκπαιδευτών μας οι οποίοι για άλλη μια φορά απέδειξαν ότι μπορούν σχεδόν αμέσως να καταλληλοποιήσουν έναν οιονδήποτε Ίππο ώστε να ιππεύεται κατά τους κανόνες της Φυσικής Ιππικής (χωρίς στομίδα, χωρίς ηνίες, σέλλα, πτερνιστήρες και μαστίγιο) και μάλιστα, αποδεχόμενος και τον κυματισμό της Σημαίας αλλά και τον χειρισμό του Τόξου στη ράχη του από έναν γυμνιππευτικώς ιππεύοντα αναβάτη.

     Ο Enbarr, όπως τον βάπτισε η αγαπημένη μας Κέλτισσα Μάριον,   το πανέμορφο Haflinger, ανήκει σε μία φυλή η οποία είναι πολύ γνώριμη σε όλους μας μιας και με έναν τέτοιον επιβήτορα [τον Blondy, καλή του ώρα...] ο Ιδρυτής αυτής της Ομάδος, πριν δεκαοκτώ χρόνια,  εκπαιδεύθηκε ως αρχάριος με άριστες αναμνήσεις.  Μικρόσωμα, γεροδεμένα και πολύ εργατικά, τα ανοιχτόχρωμα Haflinger που ευδοκιμούν στις Βαυαρικές Άλπεις, κατακτούν όσους τα ιππεύουν με το καλόγνωμο και την αξιοπιστία του χαρακτήρος  αλλά και την απίστευτη ευφυία τους η οποία, όπως και στη περίπτωση του Enbarr, τα βοηθά να μαθαίνουν αμέσως εάν και εφ'  όσον και ο Εκπαιδευτής τους ακολουθήσει την Ορθή "γλώσσα" επικοινωνίας. Έτσι, μετά από ελάχιστην ώρα και με ακολουθητέα τακτική την διαμόρφωση "πνεύματος αγέλης" ο δικός μας Enbarr έδειξε ότι θα μπορούσε αμέσως να κάνει τα πάντα, όπως και τα ...έκανε!

      Άριστες οι υπερδιελεύσεις διαγώνιας βαλβίδος από την εξαιρετική Χρυσούλα μας με τον Enbarr υπερήφανο δίπλα της.

     Προσεκτικότατος ο Enbarr στις ίδιες υπερδιελεύσεις άνευ ηνιών με την αρχάρια Μαριλένα μας, να "μετρά τα βήματά του"  ενώ ο παππούς της Ομάδος δεν άντεξε να μην χαρεί τη ράχη του Enbarr που του θύμισε τη περίοδο της μαθητείας του στην Ιππική. Πειρασμοί είναι αυτοί... και η τρίτη ηλικία δεν κάνει "εκπτώσεις" ακόμη και σε πειρασμούς...

     Υπερήφανος και ο Μάριος για το μένδειο "κάθισμα" της μαθήτριάς του Μαριλένας επί του Enbarr ο οποίος, αν και πρώτη ημέρα χωρίς στομίδα, έδειξε με την αξιοπιστία των ανταποκρίσεών του στους διευθυντικούς χειρισμούς ότι η στομίδα είναι μία ακόμη ηλιθιότητα των δημοκρατικότατα φοβικών διπόδων.

     Αυτή την ανταποκρισιμότητα στους διευθυντικούς χειρισμούς χάρηκε και πάλι ο παππούς της Ομάδος επιμένοντας ότι ούτε τα ξακουστά Lipizzaner της σλοβένικης "Μέκκας" δε ..."φτουράνε" μπροστά σε ένα Haflinger που προσεγγίζεται με αγάπη, σεβασμό και καλές "χείρες".

     Η υπέροχη Μάριον, μονίμως "ερωτευμένη" με αυτή την φυλή, έδειξε τον καλύτερο εαυτό της μετατρέποντας τον Enbarr σε πιστό συνεργάτη της ώσπου...

    ...ώσπου ο Μάριος πήρε το Τόξο του και άρχισε να εκτελεί τις πρώτες καλπαστικές εξόδους τοξεύοντας πάνω από την ράχη του Enbarr που βίωνε τη πρώτη του εφιπποτοξοτική εμπειρία. Και όλα αυτά, από την πρώτη στιγμή...

     Υπέροχη και η Μάριον στις καλπαστικές εφιπποτοξοτικές εξόδους της, με τον Enbarr να δείχνει τόσο, άνετος, προσαρμοσμένος και αδιάφορος που ήταν έτοιμος να βοσκήσει ...καλπάζοντας.

     Όσο οι μαζικώς ερασιθάνατοι προσμένουν να πληρωθεί το "εις χουν απελεύσει" εμμένοντας στη μικροκαρδία, την φοβικότητα, τον ευτελισμό του αγαθού της βιοτής και την στέρηση οράματος, οι "ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΕΝΤΑΥΡΟΙ" θα συνεχίζουμε να χαμογελάμε αποδεικνύοντας ότι η ψυχική υγεία, η σωματική αλκή αλλά, πάνω απ΄ όλα το Ήθος είναι τα μόνα ιάματα που εγγυώνται κοινωνικήν υγεία. Κι ενώ το πρωί χαρήκαμε μιαν υπέροχη ημέρα στο Ιππευτήριο, το ίδιο απόγευμα χαιρόμασταν το σοφό "Δύναμη δια της Χαράς" στο πεδίο της Αυτοάμυνας με τον Δάσκαλό μας Νίκο Καπλατζή. 

     Και μπορεί τα εγγόνια να κουράζονται όπως είναι φυσικό στις μικρές ηλικίες, όμως, κάποιοι παππούδες, πλησιάζοντας την έβδομη δεκαετία του βίου τους, επιμένουν να μη νοιώθουν ούτε καν ...προθερμασμένοι.

     Το αντικείμενο του σημερινού μας μαθήματος ήταν ο αφοπλισμός του κακόβουλου επιτιθέμενου με ένα όπλο αρκετά σύνηθες στην εποχή μας που ονομάζεται "Κρόταλα" ή πιο γνωστό ως "Nunchaku".

     Η, υπό παραλλαγή, ιαπωνική "εκδοχή" του είναι Kusari-fundō 鎖分銅 και σημαίνει ένα όπλο αποτελούμενο από δύο ισοβαρή σώματα από ξύλο ή μέταλλο συνδεδεμένα με ένα μήκος εύκαμπτης αλυσίδας, όπως φαίνεται στις σχεδιάσεις της εικόνος που ακολουθεί.

     Η σημαντική, αυτή, ιαπωνική "εκδοχή" Kusari-fundō 鎖分銅 διακρίνεται σε αρκετές διαφοροποιήσεις μήκους αλυσίδος [Kusari 鎖] αλλά και μορφοποιήσεις των κρεμάμενων σωμάτων [Fundō 分銅] των οποίων τα σχήματα ονομάζονται, π.χ., Tama Gata 玉形, Seihōkei Gata 正方形型, Maru Gata 丸形, Chōhōkei Gata 長方形型), Gokkaku Gata 五角形, Rokkaku Gata 六角形, Hokkaku Gata 八角形, Sankaku Gata 三角形, Hishi Gata 菱形) και άλλα. Συχνά οι απολήξεις των κρεμάμενων σωμάτων προβλέπονται αιχμηρές ή γωνιώδεις ώστε να είναι ακόμη πιο επικίνδυνες όταν ο μαχητής περιστρέφει το όπλο κοντά στον αντίπαλο. Σε αυτή την "εκδοχή" τα κρεμάμενα σώματα έχουν μήκος 2 - 5 cm (Tama Gata and Seihōkei Gata) και 4 - 9 cm για τα μακρύτερα, ενώ το βάρος του κάθε σώματος είναι μεταξύ 55 - 115g, ενώ, κατά κανόνα, τα βάρη των δύο εξαρτημένων σωμάτων ισούνται με το βάρος της αλυσίδος. Έτσι, αντιλαμβανόμεθα ότι το όπλο αυτό [ιαπωνική "εκδοχή"] είναι κατά πολύ μικρότερο του Nunchaku  και προορίζεται να αποκρύπτεται καλύτερα από τον μεταφέροντα.

     Εντυπωσιακό το συγκεκριμένο μάθημα και πιο εντυπωσιακό από τον Εκπαιδευτή μας, ο οποίος εκπαιδεύει ταυτοχρόνως και μία από τις πλέον επίλεκτες μονάδες του Ελληνικού Στρατού.

     Ο Νίκος Καπλατζής, με μεταδοτικότατη παραστατικότητα μας εξήγησε πως χρησιμοποιούν το όπλο αυτό οι επιτιθέμενοι και ποιες οι ενδεδειγμένες αντιδράσεις μας για την αποφυγή των χτυπημάτων τους.

     Αυτό το μάθημα ήταν τόσο συναρπαστικό που κανείς μας δε κατάλαβε πως πέρασε η ώρα με την αγαπημένη μας Νίκη να ασκείται ακόμη και μετά τη λήξη του προγράμματος.

     Και ο Γεώργιος μας έδωσε σκηνές του γνωστού δυναμισμού του, ανάλογες με εκείνες στην Έφιππη Τοξοβολία.

     Αυτό το μάθημα, όπως και όλα του Νίκου Καπλατζή, δεν ήταν απλώς εκπαίδευση αυτοάμυνας αλλά και δυναμική σωμασκία, όπως νοιώσαμε όλοι στο τέλος, όταν αισθανθήκαμε ακόμη πιο ισχυρά χέρια, κορμό και μηρούς μετά από τις ασκήσεις στην αντιμετώπιση των χρήσεων των Κροτάλων.

Όπως λέει ο Δάσκαλός μας Kassai Lajos:

ΕΦΙΠΠΗ ΤΟΞΟΒΟΛΙΑ ΜΕΧΡΙ ΘΑΝΑΤΟΥ

κι όπως συμπληρώνουμε εμείς;

 [των ...άλλων]

 "ΠΑΛΑΙΣΤΡΕΣ" ΚΑΙ "ΚΑΦΩΔΕΙΑ"

     Τον τελευταίο καιρό, μετά από κάθε μάθημα έχουμε ...βαρεθεί να ακούμε τον Γεώργιο να κραυγάζει "Αυτό ήταν το καλύτερο μάθημα" και τούτη τη φορά τον παρακαλέσαμε να κρύβει ...λόγια, αφού, άλλωστε τα ίδια λέμε κι όλοι οι υπόλοιποι που εμπλεκόμεθα σε Προπονήσεις και μαθήματα. Αυτές είναι οι αντιδράσεις των ευτυχών εκπαιδευομένων μας...

     Εδώ και πολύ καιρό, οι Προπονήσεις των Στελεχών των "ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ" αλλά και όλων των μαθητών μας χαρακτηρίζονται από μία ολοένα αυξανόμενη στρατιωτική πειθαρχία, αυτοσυγκέντρωση, ταχύτητα και αποτελεσματικότητα με αποτέλεσμα να θεωρούμε, απλώς, δεδομένη την συνεχώς συναρπαστικότερη κατάληξη κάθε προσπαθείας στο Ιππευτήριο

     Έτσι, τα Στελέχη και οι μαθητές μας θεωρούμε φυσικό να αναπτύσσουν την μαχητικότητά τους εκτελώντας το εκπαιδευτικό πρόγραμμά τους και κάθε ώρα στο Ιππευτήριο αναβιώνει καθ'  όλη τη διάρκειά της την στρατιωτική εκπαίδευση την οποία, το παρακμιακό "σύστημα" θεώρησε καλό να καταργήσει.

     Στο Ιππευτήριο των "ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ" και αυτή τη φορά με πολύ κόπο και ιδρώτα, κάτι που φαίνεται στις περισκελίδες των Στελεχών και μαθητών μας, καταφέραμε να ανεβάσουμε τον εκπαιδευτικό "πήχυ" μας εκπαιδεύοντας τον Ίππο μας,εκπαιδευόμενοι μαζύ του.

     Οι απανταχού καναπεδάριοι που απολαμβάνουν το φραπόγαλο διευρύνοντας τις περιφέρειές τους πέραν του ...σχεδίου πόλεως, είναι φυσικό να μη καταλαβαίνουν τι ακριβώς μπορεί να επιχειρούν κάποιοι μέσα σε ένα Ιππευτήριο επιδιώκοντας να "αλιεύσουν"  άλλοθι της λιμνάζουσας απραγίας τους. Όμως, εμείς ξέρουμε πολύ καλά τι σημαίνει "Ιππική" για τη διατήρηση του μαχητικού φρονήματος, την άσκηση του σώματος και την αναβίωση της Πολεμικής Αρετής εκεί όπου αυτή αποτελεί την μόνη εγγύηση επιβιώσεως.

     Έτσι και σήμερα, οι ασκήσεις περιελάμβαναν μία διεξοδική επανάληψη του στρατιωτικώς ιππεύειν για τον ίδιο τον Αρχηγό της Ομάδος μας Κωνσταντίνο αλλά και τον μαθητή Γεώργιο ο οποίος προετοιμάζεται για τις εξετάσεις του.

     Ο Κωνσταντίνος αποτελεί, πλέον, υπόδειγμα Εφιπποτοξότη με ισορροπία Κενταύρου και σοφή διαχείριση Χείρωνος.

     Πολύ κοντά ακολουθεί και ο μαθητής του Γεώργιος ο οποίος και σήμερα ήταν εκπληκτικός.

     Με την όλη "χημεία" της Ομάδος να είναι στο ιδανικό σημείο, η εργασία του Ιππευτηρίου, πλέον, είναι η απολαυστικότερη διασκέδαση όχι μόνον για τους εκπαιδευομένους αλλά και για τους Ίππους.

     Στο καφωδείον "Η ΔΟΥΛΗ" σερβίρεται φραπόγαλα με διπλό καϊμάκι και μετρημένες φουσκάλες σε ανοξυγόνωτους καναπεδάριους με βλέμμα βοδιού και περιφέρεια ...εκτός σχεδίου πόλεως. Το καφωδείον "Η ΔΟΥΛΗ" είναι θυγατρική της Γ.Α.Δ.Α.  [Γενική Ανοήτων Δυστυχών Ανημπόρων] και μεριμνά για το βιοπορισμό συνταξιοδοτημένων ανεπαγγέλτων. Ευτυχώς, εν παραλλήλω, λειτουργούν και Παλαίστρες και Ιππευτήρια προς οξυγόνωση όσων ζωντανών και νοημόνων.

Α Ν Α Τ Ρ Ο Π Η

     Η πολυήμερη και έντονη καταιγίδα "Γαλάτεια" που "έπνιξε" την Αττική μπορεί, αυτό το Σάββατο να ήταν σε πλήρη εξέλιξη και να είχε ακυρώσει όλες τις δραστηριότητες των "ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ" όμως τα Στελέχη αυτής της Ομάδος κάθε άλλο παρά "ελεύθερη ημέρα" είχαν. Αντιθέτως, σήμερα θα έπρεπε να αποφασίσουν για δύο σοβαρές παραπτωματικές συμπεριφορές Μελών οι οποίες εξανάγκασαν τον αρχηγό μας να συγκαλέσει τον πειθαρχικό θεσμό του "Κύκλου της Ομάδος" ώστε να αποφασισθεί η περαιτέρω αντιμετώπιση των παραπτωματιών. Την προηγουμένη της συγκλήσεως του "Κύκλου" τα στελέχη της Ομάδος είχαν συσκεφθεί κατ'  ιδίαν ώστε να μορφώσουν γνώμη περί των παραπτωμάτων τα οποία, πέραν της σοβαρότητός τους, είχαν τελεσθεί δημοσία, χωρίς καμία κρυφή ή "σκιερή", έστω, πτυχή. Για τον λόγο αυτό τα δύο κορυφαία Στελέχη μας είχαν προετοιμασθεί ..."καταλλήλως" ώστε να καταγνώσουν ενοχές και ...έσχατες ποινές, αφού προηγουμένως θα απαιτούσαν από τους δύο εμπλεκομένους και εγκαλουμένους την διατύπωση -γονυπετώς- ...συγγνώμης και άλλων τέτοιων αστικοδικανικών. Παρά το αυταπόδεικτο της διαπράξεως των παραπτωμάτων [..."ό.έ.δ."] και το λογικό της οργής των δύο κορυφαίων στελεχών μας για τη συμπεριφορά Μελών μας, μια απροσδιόριστης προελεύσεως "φωνή" υπενθύμισε ότι κανένας δεν πρέπει να είναι βέβαιος για την ενοχή κάποιου πριν ολοκληρωθεί η αποδεικτική διαδικασία διότι πάντοτε υπάρχει ο αστάθμητος της πλήρους ανατροπής και της πλέον αναμενομένης εκβάσεως. Όσο για το "συγγνώμη", η ίδια "φωνή" υπέμνησε ότι αν το "συγγνώμη" προέρχεται εξ επιβολής ουδεμίαν αξία έχει όσο εάν είναι αυθόρμητο.   

     Για τον Αρχηγό των "ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ", αυτός ο "Κύκλος" ήταν ο πρώτος της θητείας του αλλά και ιδιαιτέρως σοβαρός, αφού είχε να διαχειρισθεί μία σοβαρότατη κρίση συμπεριφορών με, δυστυχώς, αυταπόδεικτο βαρύτητα. Όλα αυτά σε συνδυασμό με το νεαρότατο της ηλικίας του Αρχηγού αλλά και την ελάχιστη εμπειρία του στη θέση του, μας έκαναν όλους να αισθανόμεθα άβολα λίγο πριν αρχίσει ο "Κύκλος". Κι όμως... 

     Ο νεαρός Αρχηγός μας, έδειξε να είναι λίαν οργανωμένος, με πολυσέλιδη καταγραφή του κατηγορητηρίου το οποίο ανέγνωσε με μεγάλη προσοχή και ερμηνευτική προέκταση προς διευκόλυνση όλων να κατανοήσουν την ακριβή διάσταση των παραπτωμάτων των δύο εγκαλουμένων. Η εύλογη οργή του Αρχηγού κατά την διάρκεια της αναγνώσεώς του φόρτισε αρκετά το "κλίμα" στον, σκόπιμα, ημιφωτισμένο χώρο της έδρας της Ομάδος και όλοι είχαν αρχίσει να μαντεύουν την πτώση ενός βαρύτατου "τσεκουριού" στους "αυχένες" των δύο παραπτωματιών ώσπου, η ίδια ενοχλητική "φωνή" θύμισε ότι ο "Κύκλος της Ομάδος" δεν αποτελεί . κατ' ανάγκην, τιμωρητικό θεσμό αλλά, κυρίως, διερευνητικό και τίποτε προ της ολοκληρώσεως της αποδεικτικής διαδικασίας και της τοποθετήσεως όλων των παρισταμένων δεν είναι τετελεσμένο. Παρά ταύτα, η δικαιολογημένη αποστροφή όλων προς την κρατούσα "Δικαιοσύνη" άφηνε να αιωρείται στον "αέρα" η αίσθηση ενός προειλημμένου ..."αποκεφαλισμού" των δραστών κάτι που, ευτυχώς, απεδείχθη ότι δεν ισχύει στο όργανο απονομής Δικαιοσύνης των "ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ" που είναι ο "Κύκλος της Ομάδος". 

     Με την γνωστή ωριμότητα και σοφία που δεν εκπλήσσει, πια, κανέναν μας τοποθετήθηκε ο Συνασκούμενος Ακάδημος, Μέλος του Δ.Σ., τον οποίο πάντοτε διακόπτει και εκνευρίζει, άθελά του, ο προπετέστατος Ιδρυτής της Ομάδος στον οποίο, όμως, κανείς δε κρατά ...κακία, ίσως λόγω προχωρημένης ...ηλικίας. 

     Με την ίδιαν ωριμότητα τοποθετήθηκε και ο Υπαρχηγός της Ομάδος μας Μάριος, ο οποίος χαρακτηρίζεται από υψηλή δικαιοκρισία στην οποία δίνει μεγάλη έμφαση η Ομάδα μας η οποία δεν περιορίζεται στο επίπεδο του φορέως μιας Πολεμικής Τέχνης αλλά επιδιώκει να ανελίσσεται ως μία ακμάζουσα, μικρή Πλατωνική "Πολιτεία" εν μέσω μιας μεγάλης παρηκμασμένης Κοινωνίας σε διαρκή υπέλιξη.

     Βασικό Στέλεχος της Ομάδος και ο Πρωτεσίλαος για πολλοστή φορά απέδειξε ότι η συναισθηματική ερμηνεία του Δικαίου είναι κατά πολύ ανώτερη από την "εισαγγελική" και "κατά γράμμα" ερμηνεία του, αφήνοντας την ευγένεια της ψυχής του να σαρώσει, όπως η καταιγίδα που μαίνονταν έξω από το παράθυρο του ημιφωτισμένου, αυτού χώρου, κάθε αρνητικό. Για άλλη μια φορά ο Πρωτεσίλαος μας ξενάγησε στα άδυτα του αιφνιδιασμού όπου μια θεμελιώδης διδαχή αναδύεται μέσα από το απρόσμενο. Έτσι, επετελέσθη και η πρώτη ανατροπή ή, μάλλον, το πρώτο ήμισυ της ανατροπής για την οποία το προηγούμενο βράδυ στον ίδιο χώρο είχε αναφερθεί εκείνη η απροσδιόριστη και αισιόδοξα "προφητική" "φωνή"...

     Παρά την ηλικία των δεκαεννέα χρόνων του ο Γεώργιος, ώριμος κι αυτός ως άλλος ...Χείρων,  εισέδυσε σε βάθος χλόης κρίσεως, κάτι σαν Kusa Δικαίου, μιλώντας με όρους Ninpo, ;ώστε να γεφυρώσει βάθρα ακραίων αφετηριών... Ακόμη μια φορά που ο νεαρός Συνασκούμενος έδειξε έναν πραγματικό "ΕΛΛΗΝΑ ΚΕΝΤΑΥΡΟ" έστω και ...απω-ανατολικών διαφυγών.

     Αφοπλιστική και η Επιστήμη μας εντυπωσίασε με την άνεση των τοποθετήσεών της κάνοντάς μας να την εκτιμήσουμε ακόμη περισσότερο ως Συνασκουμένη και ως Μέλος της δικής μας "Οικογενείας".

     Η ήρεμη δύναμη "Φλώρα" δε χρειάστηκε να παρέμβει ιδιαιτέρως αφού όλοι, πριν από αυτή, είχαν "ασφαλτοστρώσει" το "έδαφος" εξομαλύνοντας, πια, ό,τι θα μπορούσε να αποτελέσει κίνδυνο "προσκρούσεως". Έτσι, όπως συμβαίνει σε κάθε "Κύκλο", αίφνης, αγκαλιές άνοιξαν, σχέσεις γεφυρώθηκαν -και, μάλιστα, ακόμη στενότερα από πριν...- χαμόγελα φάνηκαν και, ΝΑΙ, διατυπώθηκαν ακόμη και ...συγγνώμες, ειλικρινείς και εκ βαθέων, που κανείς δεν είχε σκεφθεί να απαιτήσει. Για άλλη μια φορά ο "Κύκλος της Ομάδος" απεδείχθη στον καλύτερο θεσμό εξομαλύνσεως και ισχυροποιήσεως των σχέσεων των Μελών της Ομάδος, υπογραμμίζοντας την υψηλή ποιότητα όσων επιλέγουν τους "ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΕΝΤΑΥΡΟΥΣ" ως παράλληλη "Οικογένειά" τους αναδεικνύοντάς τους ως πραγματική Πλατωνική "Πολιτεία" αρίστων και δικαίων. Περισσότερο απ΄ όλους και όλα, όμως, παρατηρήσαμε να αναδεικνύεται ο Αρχηγός μας Κωνσταντίνος ως ένας αυθεντικός δικαιοκριτής, άριστα οργανωμένος πνευματικά, ικανός να διαχειριστεί όχι μόνον τον Ίππο και το Τόξο του αλλά και μία κρίση από τις πλέον δύσκολες, ήδη από την πρώτη του φορά ως επικεφαλής "Κύκλου της Ομάδος".

     Η, ανυπόπτως, προαναγγελθείσα ανατροπή είχε ήδη πραγματωθεί, επαληθεύοντας την ισχύ των ανεστραμμένων πιθανοτήτων όπου το "βέβαιο" υποχωρούσε ενώπιον του απιθάνου, όπου το προβλεφθέν απρόβλεπτο συνετελέσθη και, μάλιστα, μετά συγγνώμης που ποτέ δεν ζητήθηκε.... Οι "ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΕΝΤΑΥΡΟΙ" ανεδείχθησαν ακόμη δυνατότεροι. Και η περίεργη, εκείνη, "φωνή" μπόρεσε, πια, να εξαφανισθεί στην απεραντοσύνη του χαοτικού σύμπαντος. Απλά πράγματα... Απόψε, ο Αρχηγός μας Κωνσταντίνος μπορεί να τραγουδά παίζοντας τα αγαπημένα κρουστά του:

"Όταν κάποιος χαίρεται να διδάσκει

έχοντας καρδιά μικρού παιδιού,

τότε ο άνεμος του Πολέμου θα χορεύει

ανάμεσα στα ανοιξιάτικα λουλούδια"

Και παρά την "Γαλάτεια" που ακόμη μουσκεύει, έξω, την αττική γη, οι "ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΕΝΤΑΥΡΟΙ" βιώνουμε μια συνεχή Άνοιξη μέσα στη παράξενη εφιπποτοξοτική "Οικογένειά" μας.