Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα μαυροκορδατος. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα μαυροκορδατος. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Πέμπτη 1 Οκτωβρίου 2015

ΤΟ ΔΙΚΟ ΜΑΣ ΧΡΕΟΣ!


     H συστηματική, εμβριθής και καθημερινή μελέτη τόσο του εφιπποτοξοτικού όσο και ιππηλασιακού αντικειμένου της Ομάδος των "Ελλήνων Κενταύρων" προϋποθέτει την συχνή προσφυγή σε πηγές αναφοράς τόσο έγκυρες αλλά και σπάνιες όπως και όλη η δραστηριότητα αυτής της μόνης Ελληνικής Ομάδος Έφιππης Τοξοβολίας και εφίππων μαχητικών τεχνών. Έτσι, μελετώντας ένα γαλλικό κείμενο του 18ου αιώνος για την τέχνη του ξίφους "αγγίξαμε" τον όρο "fer de lance" και αναλογισθήκαμε την ακριβέστερη απόδοσή του στην Ελληνική της εποχής εκείνης... Και η απάντηση ήρθε:


     Πολύ συχνά καταφεύγουμε στη Βιβλιοθήκη της "Ελληνικής Εφιπποτοξοτικής Εταιρείας" η οποία είναι στη διάθεση των "Ελλήνων Κενταύρων" προς απάντηση αναλόγων αποριών. Ευτυχώς, αυτά τα σκονισμένα της ράφια είναι οι πλέον "ομιλητικοί" διαφωτιστές μας και, ασφαλώς, οι πλέον έγκυροι.


     Kαι το πολυσχιδές του εφιπποτοξοτικού και ιππηλασιακού αντικειμένου μας  είναι τόσο απαιτητικό και ευρύ που, χωρίς αυτά τα πολύτιμα βιβλία αναφοράς, η δράση μας θα παρέμενε ανολοκλήρωτη.


     Έτσι, δε είναι παράξενο το ότι κατά τη διάρκεια της μελέτης μας ασκούμεθα και στη ...γυμναστική, ανεβοκατεβαίνοντας τη σκάλα του βιβλιοστασίου μας κατανοώντας βαθύτερα τις πρωτότυπες πηγές απ΄ όπου αντλούμε ό,τι σχετικό με την εκπαίδευσή μας.


     Τη φορά αυτή η απάντηση προήλθε από ένα σπάνιο τόμο για την έκδοση του οποίου συνέβαλαν ο Γεώργιος Βεντότης ως συγγραφέας ο οποίος συνέγραψε κατ'  εντολή και με δαπάνες του Πρίγκιπος της Μολδοβλαχίας Αλεξάνδρου Ιωάννου Μαυροκορδάτου και με τη συνδρομή του Δημητρίου Παύλου, ευπατρίδη από την "πρωτεύουσα της Ηπείρου, Ιωάννινα". Το βιβλίο αυτό εκδόθηκε το 1790, όταν δεν υπήρχε "Ελλάδα" σε τυπογραφείο της Βιέννης.


     Ιερό ρίγος σε διαπερνά όταν, πέραν της γνώσεως αυτών των μνημείων πνεύματος, αναλογιζόμενος ότι ακόμη και σε εκείνες τις μαύρες του Γένους στιγμές, με την "Ελλάδα" καταχωμένη στην ατιμία της δουλείας, το Ελληνικό πνεύμα δεν ακολούθησε την οδό της "ταφής" αλλά συνέχιζε ακάθεκτο να παράγει Πολιτισμό όπου γης... 


     ...Και πόσο μεγάλο είναι το χρέος ημών, των σημερινών Ελλήνων, να ακολουθήσουμε το παράδειγμα εκείνων των προγόνων μας ώστε κάποτε να αναστήσουμε, επί τέλους, μιαν Ελλάδα η οποία συνεχίζει και στον 21ο αιώνα να τελεί σε εντάφια απαξία...