ΠΡΩΤΗ ΥΠΕΡΠΗΔΗΣΗ ΕΜΠΟΔΙΩΝ
Αλματώδης η σημερινή πρόοδός μας με, πρωτόλεια, υπερπηδητικά άλματα, σε ένα εισαγωγικό μάθημα στην Υπερπήδηση Εμποδίων, των δύο Γεωργίων αλλά και μια δυναμική επανασύνδεση του Ιωάννη με την Ιππασία.
Το προσφιλές μας υπαίθριο Ιππευτήριο παρέμεινε, σήμερα, άδειο μιας και οι βροχές των τελευταίων ημερών μετέτρεψαν το έδαφός του σε ελαφρώς ολισθηρό κι έτσι προτιμήσαμε την σιγουριά του καλώς οργανωμένου κλειστού Ιππευτηρίου μας.
Στον Σταύλο ο γνωστός "συνωστισμός" των Συνασκουμένων να περιποιούνται, προ εργασίας, τον Ίππο της Σχολής.
Και αυτή την "ειδική," θα λέγαμε, ημέρα, παρούσα ήταν και η αγαπημένη μας Βάλια μαζύ με τον Συνιδρυτή των "Ελλήνων Κενταύρων", πρωταγωνιστή του θεάτρου και Δάσκαλο της Ομάδος στη Σχολή του Ιππικού Θεάτρου μας, Γιάννη Δρίτσα.
Με στρατιωτική πειθαρχία και αυστηρά "τεκτονημένο" σχεδιασμό, η σημερινή εκπαιδευτική ημερίδα εισαγωγής των δύο Γεωργίων στην Υπερπήδηση Εμποδίων, ξεκίνησε όπως προβλέπεται με διέλευση βαλβίδων.
Αν και οι δύο, σημερινοί, εκπαιδευόμενοι, ως νέοι μαθητές μας δεν έχουν παρακολουθήσει τα προηγούμενα σχετικά σεμινάρια, ούτε καν το θεωρητικό αναλυτικό που είχε γίνει στο παρελθόν, εν τούτοις η μέχρι τώρα άρτια εκπαίδευσή τους συνέβαλε ώστε αμέσως να εισαχθούν στις παραμέτρους της Υπερπηδήσεως Εμποδίων.
Η καθιερωμένη διέλευση βαλβίδων, μετά ηνιών και άνευ ηνιών τους "έφερε" και τους δύο στην διευθυντική ευθεία η οποία αποτελεί το τελικό σκέλος κάθε υπερπηδητικής διαδρομής, βαθαίνοντας, ταυτοχρόνως και το "κάθισμά" τους.
Και, η εμφανής άνεση ορθής διελεύσεως βαλβίδων, ήταν και το "πράσινο φως" της ενάρξεως των υπερπηδητικών προσπαθειών οι οποίες άρχισαν ...διακριτικά!
Η διακριτικότητα της ενάρξεως της υπερπηδητικής διδασκαλίας για κάθε μαθητή σταθμίζει, από πλευράς Εκπαιδευτή, το φυσικό δέος του Ιππέως για το εμπόδιο το οποίο ο Ίππος ξέρει να υπερπηδά αλλά όχι, αμέσως και ο αναβάτης του. Έτσι ως πρώτο στάδιο ενδείκνυται μία διάταξη ημιανυψωμένης διαγωνίως, βαλβίδος, την οποία ο υπερπηδητής αναβάτης ενθαρρύνεται να υπερπηδήσει, αρχικώς, στο χαμηλότερο άκρο της το οποίο "ακουμπά" στο έδαφος. Έτσι, ο μεν αναβάτης δεν αγωνιά για την ανύψωση του Ίππου, ενώ ο Ίππος ελαφρώς και ενστικτωδώς ανυψούται εισάγοντας τον αναβάτη στην διαδικασία και "ψυχολογία" της απογειώσεως (take off) που σημειώνεται πάντοτε προ του εμποδίου από τον Ίππο.
Και σε αυτή την εναρκτήρια υπερπηδητική διαδικασία και οι δύο εκπαιδευόμενοί μας υπήρξαν πολύ καλοί, οπότε, το επόμενο βήμα ήταν επί θύραις.
Και, οποία χαρά για τον Εκπαιδευτή παρατηρώντας την ενστικτώδη, ορθότατη, διευθέτηση του κορμού των εκπαιδευομένων με ελαφρά προς τα οπίσω κλίση κατά την προσγείωση μετά την υπερπήδηση! Ορθή εκπαίδευση σε επίπεδη εργασία ισούται με ορθές "αντανακλάσεις" στην Υπερπήδηση Εμποδίων!
Τώρα η βαλβίδα οριζοντιώθηκε σε ένα ύψος 40 εκατοστομέτρων από την επιφάνεια του στίβου και, έτσι, οι δύο εκπαιδευόμενοι αντιμετώπισαν την περίπτωση υπερπηδήσεως καθέτους εμποδίου για πρώτη φορά στην εκπαίδευσή τους,.
Και, επειδή [και] στην Ιππασία αποκαλύπτεται ο χαρακτήρας μας, ενώ ο ένας Γεώργιος ιππεύει "εγκεφαλικά" έως ...ζενικά, ο έτερος Γεώργιος δεν χάνει ευκαιρία να μας διαβεβαιώσει για το sangue latino που διατρέχει τις μεσογειακές του ...φλέβες. Έτσι...
Είδαμε και τέτοιες σκηνές, όπως στην φωτογραφία που ακολουθεί, όπου ο αναβάτης δείχνει να ίπταται σε πελάγη ...ταραντέλας λίαν κεφάτης έως teatrale, έτοιμος για έφιππο χορόδραμα στην Αρένα της Verona!
Kαι μιας και αναφερόμεθα στο συγκεκριμένο ...tamperamento, τον είδαμε και να εφορμά κατά του εμποδίου με προ-Caprilli "κάθισμα" μέχρι σημείου να διαπορούμε και να μην ξέρουμε, πια, μέχρι ποίου βαθμού στον συγκεκριμένο εκπαιδευόμενο ένας κεντροευρωπαϊκός προπατορισμός δονεί την ύπαρξή του...
Με τάχιστη την "άφιξη" των δύο εκπαιδευομένων στην επιθυμητή, πρώτη, υπερπηδητική "έκβαση" η εκπαιδευτική ημερίδα συνεχίσθηκε και ολοκληρώθηκε με ένα επανασυνδετικό με την Ιππασία μάθημα που προσέφερε ο Γεώργιος Φούκας στον Ιωάννη μας.
Συνεχώς πλάι στον εκπαιδευόμενό του ο Γεώργιος, του έδωσε σωστές "κατευθύνσεις ώστε να "καθίσει" με ασφάλεια σε έναν ήδη ασφαλέστατο Ίππο και να εστιάσει την προσοχή του στους διευθυντικούς χειρισμούς.
Τρεις εξαιρετικοί συνεργάτες, ο Ίππος, ο Γεώργιος και ο Ιωάννης σε συντομότατο χρόνο και χωρίς κανείς να αισθανθεί κόπωση, έφτασε ο τελευταίος να τροχάζει επί μακρόν και με ασφάλεια "καθίσματος" και διευθυντικών χειρισμών.
Ο ευτυχέστατος Ίππος, πάντοτε χωρίς να ιδρώσει αφού πάντοτε εφαρμόζουμε στην εκπαίδευσή μας την διαλειμματική τακτική, απόλαυσε στο τέλος όλα τα ποπ-κορν που έφερε μαζύ του ο Ιωάννης.
Και βεβαίως, όπως πάντοτε, χαρήκαμε τον Ίππο μας αφοδεύοντα υγιέστατης υφής κόπρανα τα οποία πάντοτε ελέγχουμε και επιβεβαιώνουμε το "καλώς έχειν" της υγείας του το οποίο μας απασχολεί υπεράνω όλων στο Ιππευτήριο.
Και επειδή θεωρούμε και Τιμή μας την συνεισφορά στην ευημερία του Ίππου με πρώτον παράγοντα την καθαριότητα Σταύλου και Ιππευτηρίου, ο Ιωάννης έσπευσε εν ριπή οφθαλμού να περιμαζέψει τον χρυσίζοντα "θησαυρό' του Ίππου μας από τον στίβο του Ιππευτηρίου.
Και, μετά την εργασία, σε ρόλο, πια, όχι πρωταγωνιστή του θεάτρου όπως είναι στην προσωπική του καθημερινότητα αλλά σε ρόλο ταπεινού σταυλίτη, ο Γιάννης Δρίτσας διεκπεραίωσε όλες τις μετά-ίππευση εργασίες αποθεραπείας και καθαριότητος του Ίππου.
Βεβαίως, όχι μόνον ο Ιωάννης αλλά και όλοι οι Συνασκηθέντες, έσπευσαν να καθαρίσουν φάτνες, να απορρίψουν στον κοπρώνα του Σταύλου τα γνωστά "περιττά" και να εκτελέσουν, εν γένει, σταυλικά καθήκοντα.
Κι εδώ το sangue latino υπήρξε λίαν ,,,προσγειωμένο και συνεπέστατο! Φαντασθείτε να μας έκανε με την πηρούνα ό,τι έκανε περνώντας το εμπόδιο...
Προς το πλυντήριο των Ίππων ο Γεώργιος με τον Ιωάννη και ανάμεσά τους το πολύτιμο τετράποδό μας, για την τελική καθαριότητα.
Και με τους δύο "πεσμένους" στην περιποίηση του Ίππου (ούτε οι κυρίες της υψηλής κολωνακιώτικης κοινωνίας δεν έχουν δύο κομμωτές στον "Άγγελο"...) το τετράποδό μας αφέθηκε σε υψηλές φροντίδες πριν αφεθεί να ηρεμήσει στη φάτνη του.
Τελική πρόνοια το φρέσκο ροκανίδι για να ξαπλώσει και να κυλιστεί όταν μείνει μόνο του κι αυτό φερμένο στο χέρι από αυτούς που το αγαπάνε και το νοιάζονται.
Και ο τελευταίος αποχαιρετισμός των λατρευτών μας πλασμάτων που μας προσφέρουν την χαρά της Ιππασίας, πάντοτε είναι ο "επίλογος" των υπέροχων στιγμών μας στο Ιππευτήριο. Κι εμείς, υπέρτατα ευγνώμονες σ΄ αυτά τα πλάσματα που η προνομία των επιλογών μας εντάσσει στην καθημερινότητά μας δίνοντας ομορφιά στη ζωή μας!
