PLITVIčKA JEZERA: Η ΦΥΣΙΟΓΝΩΜΙΑ ΤΟΥ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ ΣΤΗΝ ΙΠΠΙΚΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ

PLITVIčKA JEZERA:

Η ΦΥΣΙΟΓΝΩΜΙΑ ΤΟΥ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ

ΣΤΗΝ

ΙΠΠΙΚΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ

     Oι παραδοσιακές τέχνες και δραστηριότητες κατά την αναβίωσή τους στην σύγχρονη εποχή αντιμετωπίζουν ένα σοβαρότατο εμπόδιο που δεν είναι άλλο από την γενική αλλοίωση των περιβαλλουσών συνθηκών, μια αλλοίωση που παρεμποδίζει την επίτευξη της πραγματικής  "φυσιογνωμίας" του ακριβούς "λίκνου" μέσα στο οποίο, κάποτε, αναπτύσσονταν αυτές οι παραδοσιακές τέχνες και δραστηριότητες.

     Επί παραδείγματι, είναι γνωστό ότι στην μάχη του Ελλησπόντου, ο Ευμένης με το Ιππικό του και μόνον, νίκησε τη στρατιά του Κρατερού χωρίς την συμμετοχή του Πεζικού, όμως, σε ποιο  φ υ σ ι κ ό   π ε ρ ι β ά λ λ ο ν  διεξήχθη η αναμέτρηση αυτή, σε ποιο φυσικό περιβάλλον πολέμησαν οι Ιππείς του Ευμένη, σε ποιο φυσικό περιβάλλον εκπαιδεύθηκαν να ιππεύουν και να μάχονται οι Ιππείς του Ευμένη ώστε να καταλήξουν στο νικηφόρο αποτέλεσμα; Kαι, κατ΄ επέκταση, σε ποιο φυσικό περιβάλλον  σ ή μ ε ρ α  θα πρέπει να εκπαιδεύεται ένας πολεμιστής Ιππέας ώστε να προσεγγίσει τις δεξιότητες ενός ομοτέχνου του εκείνης της εποχής, όταν είναι γνωστή η σημερινή εξαλλαγή της φυσιογνωμίας του πλανήτη με την οικοπεδοποίηση της επιφανείας του από κοινωνίες οι οποίες υποτάσσονται σε αδήριτες ανάγκες μαζικής στεγάσεως και, ούτως ειπείν, "ευημερίας", εφημέρων, υλικών κριτηρίων; 

     Η κατανόηση, λοιπόν, της "φυσιογνωμίας" της φυσικής μορφολογίας του περιβάλλοντος είναι βασική παράμετρος για την αναστατική αναπαράσταση των συνθηκών που θα πρέπει να αναπαραχθούν για να ενθέσουν, μέσα σε αυτές, την σύγχρονη εκπαίδευση ενός αναβιωτή που θα επιχειρήσει να ξαναζωντανέψει τις δεξιότητες των προκατόχων του. Κι αυτή η κατανόηση αποτελεί μία από τις προσφορές μιας στοχευμένης εξορμήσεως σε έναν σύγχρονο προορισμό ο οποίος συνοψίζει την αλήθεια εκείνων των παλιών περιβαλλοντικών συνθηκών που εξακολουθούν να υπάρχουν στην εποχή μας. Έτσι και για μας, η τελευταία εξόρμησή μας στην Κροατία μας βοήθησε να καταλάβουμε το φυσικό περιβάλλον μέσα στο οποίο κινήθηκαν και πολέμησαν οι Έλληνες Στρατιώτες της Δύσεως διερχόμενοι είτε από τις παράκτιες διαδρομές τους των Δαλματικών ακτών, είτε από τις πλέον "ηπειρωτικές" πορείες τους των οποίων τα φυσικά περιβάλλοντα δεν είχαν καμία σχέση με την σημερινή τους εικόνα των διανοιγμένων αυτοκινητοδρόμων, των μεγάλων πεδίων των ξενοδοχειακών εγκαταστάσεων, της αστυφιλικής πολεοδομίας κλπ.

Πώς, λοιπόν, θα ήταν το φυσικό δαλματικό περιβάλλον εκείνη την εποχή που παρέμενε ανέγγιχτο από τα καταστροφικά χέρια των "εργολάβων" της μετα-βιομηχανικής, περιβαλλοντικής, υπελίξεως; Προς τούτο, το βλέμμα μας, "εμβαδομέτρησε" έναν εμβληματικό, απομένοντα, δρυμό της Κροατίας, τον Plitvička Jezera, ένα γεωλογικό και υδρογεωλογικό καρστικό φαινόμενο που τοποθετείται στα όρια δύο διαφορετικών κομητειών της χώρας, κατά το 91% της εκτάσεώς του στην κομητεία Lika-Senj και κατά το υπόλοιπο 9% στην κομητεία Karlovac και το οποίο χαρακτηρίζει και την ευρύτερη καρστική Κροατία, συνολικής εκτάσεως 29.685 εκταρίων εκ των οποίων τα εντυπωσιακά δάση είναι εκτάσεως 13.320 εκταρίων και οι λίμνες 200 εκταρίων, ενώ το μέσο ύψος του δρυμού ανέρχεται στα 600 μέτρα, επίκεντρο επισκεπτών από το 1861. Πιστεύεται ότι το όνομα του πάρκου προέρχεται από τον ποταμό Plitvice, ο οποίος ρέει στις λίμνες Plitvice στο χαμηλότερο και τελευταίο τμήμα της λίμνης. Ένα κοντινό χωριό φέρει το ίδιο όνομα.

     Περιέχει 16 φυσικές λίμνες οι οποίες διεμορφώθησαν κατά το πέρασμα χιλιάδων ετών και βρίσκονται σε ανισοϋψή επίπεδα, συνδεόμενες με καταρράκτες. Στην δεκαετία του 2010 εμφανίζονται ακόμη δύο λίμνες ως αποτέλεσμα ανθρώπινης δραστηριότητος και υποδεέστερου φυσικού κάλλους και χαμηλότερης καθαρότητος του υδάτινου περιεχομένου τους, αλλά αυτές οι σχετικοί οδηγοί αποφεύγουν να τις αναφέρουν. Σε αυτές τις λίμνες βρίσκεται και η πηγή του ποταμού Korana. Αυτές οι λίμνες βρίσκονται ανάμεσα στα βουνά Mala Kapela στα δυτικά και Plješivica στα ανατολικά, καταμεσής του Δειναρικού ορεινού όγκου. 

     Σ'  αυτό τον δρυμό έχουν καταμετρηθεί  1146 είδη χλωρίδος με δένδρα που ξεπερνούν το ύψος των 50 μέτρων και διάμετρο κορμού μεγαλύτερη των 140 εκτμ, ενώ εντοπίζεται και μία πολύ μεγάλη ποικιλία πανίδος που περιλαμβάνει έντομα, πτηνά, ψάρια, αμφίβια, ερπετά, θηλαστικά κ.ά,, από σαλαμάνδρες, αγριόγατες, λύγκες, λύκους, οχιές κερασφόρες, αλεπούδες, ελάφια, αγριόχοιρους, μέχρι και πολλές καφέ  αρκούδες!    

Mέσα σε τούτο το φυσικό περιβάλλον μείναμε πολλές ώρες μελετώντας το, πεζοπορώντας με τον χάρτη, τον πολυσέλιδο οδηγό και την φωτογραφική μηχανή στο χέρι, διαπλέοντας με ηλεκτροκίνητο σκάφος την μεγάλη λίμνη Kozjak. Κυρίως, με ερευνητικό βλέμμα που, σε κάθε βήμα, μας θύμιζε τις τεχνικές δυσκολίες υπό τις οποίες, ένας πολεμιστής αλλοτινών καιρών, θα μπορούσε να ανταποκριθεί στα καθήκοντά του, είτε ως πεζός είτε ως έφιππος, σ΄ έναν τέτοιο χώρο, ιδίως την νύχτα! Πώς θα μπορούσε να κινηθεί επάνω σε επικίνδυνες, ολισθηρές ή και παραπλανητικές, επιφάνειες που θα μπορούσαν να τον οδηγήσουν και μέσα στο νερό μιας λίμνης, ακόμη και με ημερήσιο φως, λόγω των οπτικών αλλοιώσεων ενός ιδιαίτερου φωτισμού τον οποίο "φιλτράρει" και παραμορφώνει η ίδια η βλάστηση. 

     

Κατόπιν, επί πολλές ώρες αναπολήσαμε το φυσικό, αδυσώπητο, περιβάλλον μέσα στο οποίο βρεθήκαμε μελετώντας το "in vitro" στο Μελετητήριό μας από τις εκατοντάδες των φωτογραφιών που αποκομίσαμε και ...γελάσαμε όταν φέραμε κατά νου την γελοιότητα του ..."Dressage" που τόσο πομπωδώς επικαλείται η δυτική "Ιππική" ως ...κατόρθωμα, σκεπτόμενοι τις δυσκολίες μιας "πιρουέτας" ενός εφίππου πολεμιστή σ΄ αυτό το περιβάλλον συγκριτικώς με μιαν αντίστοιχη "πιρουέτα" σε κάποιο "καλοχτενισμένο" Ιππευτήριο. Ε, λοιπόν, αυτή είναι η δική μας Ιππική, μια πολεμική τέχνη της οποίας η ειδοποιός διαφορά από την "αθλητική-τουριστικήν Ιππική" έγκειται ακριβώς εδώ, στην υπέρβαση κάθε αντιξοότητος προς επίτευξη της όποιας ιππικής αποστολής όπως απαιτεί η τέχνη του Πολέμου! Εδώ, όπου το έδαφος λόγω της βλαστήσεως, συχνά, δεν σου επιτρέπει ούτε να κινηθείς, ούτε καν να ξιφουλκήσεις!

     Εδώ, όπου το έδαφος είναι τόσο απατηλό ώστε δεν είσαι σίγουρος ότι θα συνεχίσεις να στέκεσαι επί γης ή θα σε καταπιούν τα νερά μιας λίμνης!

      Σε σημεία που δεν σου επιτρέπουν ούτε καν να ελιχθείς ως πεζός για να συνεχίσεις να κινείσαι, αναλογίζεσαι το πόσο δύσκολο είναι για έναν έφιππο να εκτελέσει ελιγμούς μάχης ή, πολύ περισσότερο, να επιτύχει καλπασμό, όταν αυτός κριθεί απαραίτητος.

     Και οι δυσκολίες είναι τόσο αθέατες κι απρόοπτες όσο και οι προεξέχουσες ρίζες ενός δένδρου επάνω στις οποίες μπορεί να εμπλακούν οι οπλές του Ίππου, χωρίς να υποψιάζεσαι την ύπαρξή τους ακόμη και με ημερήσιο φως το οποίο, πολλές ώρες, περιορίζεται από την βλάστηση.

     Περιβάλλον, στο οποίο ποτέ δεν ξέρεις εάν ο εχθρός είναι μόνον κάποιος άλλος Άνθρωπος, ή και κάποια ...αρκούδα που ξαφνικά θα "παρεμβληθεί" στο πολεμικό σενάριό σου για να δοκιμάσει τα αντανακλαστικά σου και την ψυχραιμία του Ίππου σου του οποίου κάθε πανικός μπορεί να καταλήξει και σε ένα τσάκισμα στο διπλανό ρυάκι.   

     Εκπαιδευόμενοι, ταξιδεύοντας και μελετώντας, στην Σχολή των "Ελλήνων Κενταύρων" αποκτήσαμε μια τεχνογνωσία η οποία μας επιτρέπει να προσαρμόζουμε το εκπαιδευτικό μας πλαίσιο σε συνθήκες προσομοιώσεως Πολέμου, γενόμενοι υπερήφανοι για το επίπεδο εκπαιδεύσεως των μαθητών μας οι οποίοι, όλοι και χωρίς κανένα απολύτως "δυσάρεστο" κατάφεραν να αποκτήσουν δεξιότητες πραγματικών πολεμιστών και σε ελάχιστα, κατά κανόνα μαθήματα!

     "Μεταφέροντας" τις δυσκολίες του πραγματικού φυσικού περιβάλλοντος στο γαλήνιο πεδίο του Ιππευτηρίου με την βοήθεια "τεχνασμάτων" αναλογικής μιμήσεως δυσκολιών, αναδείξαμε υποδειγματικούς Ιππείς, πάντοτε σεβόμενοι τον Ίππο!

     Και, επεκτείνοντας αυτές τις μιμήσεις δυσκολίας και στην εκπαίδευση των Ίππων μας, ανεδείξαμε 102 σχολικούς Ίππους σε άριστους Δασκάλους, πολεμικής πλέον, Ιππασίας, ατρόμητους ενώπιον κάθε αιφνιδιασμού!  

     Η Σχολή των "Ελλήνων Κενταύρων" επιδιώκει την διαμόρφωση των καλύτερων, δυνατόν, συνθηκών εκπαιδεύσεως των μαθητών της και όσα προανεφέρθησαν αποτελούν έναν σοβαρό "κόμβο" προσοχής και μελέτης ώστε οι δικοί μας Ιππείς, Εφιπποτοξότες κλπ να προσομοιάζουν στους παλαιούς πολεμιστές ομολόγους τους. Και δεν επιτρέπουμε να μας περνά απαρατήρητη καμία παράμετρος αληθούς αναβιώσεως της πολεμικής τέχνης μας διότι οι επιπτώσεις μιας τέτοιας παραλείψεως θα παραμένει εμφανής στην ποιότητα του εκπαιδευτικού αποτελέσματός μας, κάτι που επ΄  ουδενί συγχωρούμε. Και το ταξίδι μας στη Κροατική Plitvička Jezera ήταν ακόμη ένα "λιθαράκι" προς την σωστή κατεύθυνση της βαθύτερης εκτιμήσεως της σημασίας του φυσικού περιβάλλοντος στην ιππικήν εκπαίδευση της Σχολής μας ώστε, να την συνυπολογίσουμε ακόμη προσεκτικότερα στην σχεδίαση των μελλοντικών προγραμμάτων μας.

Πλήρες Φωτογραφικό Λεύκωμα ΕΔΩ