ΙΠΠΙΚΗ ΔΕΞΙΟΤΕΧΝΙΑ ΕΠΙ ...ΟΡΕΙΝΟΥ ΕΔΑΦΟΥΣ!

 ΙΠΠΙΚΗ ΔΕΞΙΟΤΕΧΝΙΑ 

ΕΠΙ ...ΟΡΕΙΝΟΥ ΕΔΑΦΟΥΣ!

     Όσοι συνδέετε συνειρμικώς την Ιππική Δεξιοτεχνία με τα αναγεννησιακά Βασιλικά Ιππευτήρια των Versailles ή του Chantilly ...χάσατε διότι οι κορυφαίοι Ιππείς της Ιστορίας δεν ήσαν οι Γάλλοι αλλά οι Μογγόλοι οι οποίοι με τους Ίππους τους (και τα Τόξα τους) ανέπτυξαν την μεγαλύτερη αυτοκρατορία της Ιστορίας. Και οι Μογγόλοι δεν μάθαιναν Ιππασία στα Grandes Écuries του Παρισιού αλλά στα φυσικά εδάφη της πανέμορφης Μογγολίας. 

     Έτσι κι εμείς στην πανέμορφη σημερινή ημερίδα, ασκηθήκαμε στην Ιππική Δεξιοτεχνία σε φυσικό ορεινό έδαφος επί του οποίου προορίζεται η Ιππασία και όχι στα αμμοστρωμένα ...παρά φύση Ιππευτήρια όπου μπορεί να φλερτάρει η πλουτοκρατία ενώ οι ...Μογγόλοι μαθαίνουν να ιππεύουν!

     

Με βαθύτατην επίγνωση της κορυφαίας σημασίας της Ιππικής Δεξιοτεχνίας για την Ιππασία και με τον Ιδρυτή των "Ελλήνων Κενταύρων" διπλωματούχο Υψηλής Ιππασίας του Αυτοκρατορικού Ιπποφορβείου της Lipica, αυτός ο καθοριστικός άξονας Ιππασίας καλλιεργείται επιμελώς στη Σχολή μας με ρηξικέλευθες τακτικές οι οποίες, ασφαλώς, προσιδιάζουν στην Φυσική Ιππική που αποτελεί και το πλαίσιο της δικής μας διδασκαλίας, ανεξαρτήτως αν η εκπαίδευση του Ιδρυτή στην Lipica ήταν η κλασικώς διδασκόμενη της ακαδημαϊκής Ιππασίας των αναγεννησιακών Αυλών της Ευρώπης. 

     Το πρώτο πράγμα στο οποίο δίνουμε την βαρύτερη σημασία στην Σχολή μας είναι η αξιοπιστία του Ίππου και πάντοτε ασχολούμεθα με τον σχολικό Ίππο μας ώστε να εμπνέει πλήρη εμπιστοσύνη στον μαθητή. Και ο παρών σχολικός Ίππος είναι κάτι παραπάνω από αξιόπιστος, εκπαιδευόμενος συνεχώς ώστε να εμπνέει στον μαθητήν ασφάλεια. 

     Σήμερα επιχειρήσαμε την βελτίωση του τροχασμού, ένα, θα λέγαμε, τελικό "φινίρισμα" αφού και οι δύο σημερινές εκπαιδευόμενες είναι έτοιμες να καλπάσουν.

     Και αυτό το "φινίρισμα" δεν θα μπορούσε να επιτευχθεί καλύτερα παρά υπό συνθήκες Φυσικής Ιππικής επί φυσικού εδάφους χωρίς να χάσει τίποτε από την ακρίβεια εκτελέσεως που, τελικώς, αποτυπώθηκε στο σημερινό οπτικοακουστικό υλικό. Και το ασκησιολόγιο απλό όσο και ουσιαστικό!

     Αρχικώς, οι εκπαιδευόμενες χειρίστηκαν το κοντάρι περιστρέφοντάς το ως "στροφείο", απασχολώντας το ένα χέρι στην περιστροφή του και τον νου περισσότερο επικεντρωμένο σε αυτό παρά στον Ίππο με αποτέλεσμα την χαλάρωση του σώματος και την ανάπτυξη υψηλοτέρου ενστίκτου (παρά ελεγχόμενης "λογικής") ασφαλεστέρου "καθίσματος".

     Με το κοντάρι σε συνεχή περιστροφή, οι εκπαιδευόμενες βάδισαν και τρόχασαν επί συγκεκριμένης διαδρομής.

     Κάθε κίνηση με περιστροφή του κονταριού ακολουθούσε ένας έλεγχος αποτελέσματος με κίνηση άνευ περιστροφής και διεύθυνση ακριβείας, ενώ, όταν εξακολουθούσαν να παρατηρούνται ατέλειες, ξανά-καταφεύγαμε στην δοκιμασία της κινήσεως με περιστροφή του κονταριού, ακόμη και με τα δύο χέρια ενώ ο Ίππος εκινείτο ελεύθερος . 

     Αυχένες ανορθώθηκαν, κορμοί ανυψώθηκαν, έδρες κάθισαν βαθύτερα, ώμοι και χέρια χαλάρωσαν, γόνατα "μάκρυναν", αυτοπεποιθήσεις ενισχύθηκαν, κέφια ...φτιάχτηκαν και το ..."ραφινάρισμα" του τροχασμού επετεύχθη κατά τον διασκεδαστικότερο τρόπο, χωρίς κανείς να σκέφτεται ούτε τις πέτρες, ούτε τις ιδιαιτερότητες ενός ορεινού εδάφους διαφορές με συνεχείς υψομετρικές μεταβολές και βλάστηση συχνά ενοχλητική για την τήρηση ευθείας ίχνους διαδρομής. Κι όμως...    

     Και όπως πάντα, τηρουμένων των κανόνων της διαλειμματικής εκπαιδεύσεως δόθηκαν στον Ίππο μας (αλλά και στις εκπαιδευόμενες) ανάπαυλες αποφυγής κοπώσεως.

     Και σε κλίμα απόλυτης χαλαρότητος, ένα ακόμη ωφέλιμο μάθημα ολοκληρώθηκε δίνοντας το σήμα της επιστροφής στον Σταύλο. 

     Και δεν υπάρχει ωραιότερο «φινάλε» για μία ημέρα στο Ιππευτήριο από το να συναντάς ξαφνικά τον συνεπέστερο Έλληνα αλογατάρη και καλύτερο Ιππο-Εκπαιδευτή της χώρας, έναν από τους Συνιδρυτές των «Ελλήνων Κενταύρων» τον αγαπημένο όλων Παντελή Αναστασόπουλο που διευθύνει ένα από τα πλέον δραστήρια Ιππικά Κέντρα της Ελλάδος στη Ναύπακτο, όπου διδάσκει Ιππική Τέχνη και, κυρίως, Ήθος! Τυχεροί όσοι διδάσκονται από τις γνώσεις του και την προσωπικότητά του!