ΣΤΟΧΑΣΤΙΚΗ ΠΡΟΣΒΑΣΙΜΟΤΗΤΑ 

ΣΕ ΑΘΕΑΤΟ ΣΤΟΧΟ

     Οι συνεχείς, σχεδόν εξατομικευμένες, Προπονήσεις λόγω του  ...κορωναϊού, έχουν πολύ θετικά αποτελέσματα προόδου, αυξάνοντας διαρκώς τις σχεδιαστικές απαιτήσεις ώστε να παραμένουν πάντοτε ωφέλιμες και τούτο, πια, σημαίνει για τον Εκπαιδευτή υποχρεωτικό..."σκονάκι", ώστε να μην παραλείπει τίποτε. 

     Με κάθε άσκηση να έχει την δική της σημασία και, ως εκ τούτου, την δική της ιεραρχημένη θέση μέσα στο προπονητικό πρόγραμμα, χωρίς σημειώσεις υπάρχει κίνδυνος παρεκκλίσεων από το πρόγραμμα όπως, επίσης και παραλείψεων στην εκ των υστέρων αξιολόγηση των αποτελεσμάτων όλων των ασκήσεων. Με χαρτί και με στυλογράφο, λοιπόν, εφεξής...και τούτη την περίοδο ξεκινά και η διερεύνηση ενός νέου στοχαστικού τομέως, τουτέστιν της αποτελεσματικής προσβολής ενός ...αθέατου, τρισδιάστατου, στόχου!

     Πόσο πιο βατή μπορεί να είναι η αποτελεσματική προσβολή ενός ορατού στόχου, όταν ο σκοπευτής μπορεί να τον πλήξει ως ...αθέατο; Ποιο μπορεί να είναι το "μονοπάτι" της σκεπτομορφικής μετεικασματοποιήσεως ενός μη ορατού στόχου ώστε να οροθετείται το άκρο μιας στοχαστικής τροχιάς η οποία μπορεί να "γεωμετρήσει" μιαν επιτυχή τόξευση; Ποιο είναι το μερίδιο της "λογικής" και ποιο της "εξωαισθητής" στοχαστικής προσεγγίσεως, εν προκειμένω;

     Τέτοιοι συλλογισμοί ίσως προκαλέσουν μιαν αναστάτωση στο πεδίο της συμβατικής Tοξοβολίας και της "πεπατημένης" στοχαστικής προσεγγίσεως, όμως, παρόμοιαν αναστάτωση δεν προκάλεσε το 1907 και ο Maurice Maeterlinck αναφερόμενος στην νοημοσύνη των ...φυτών, ή οι Peter Tompkins και Cristopher Bird όταν, εβδομήντα χρόνια αργότερα μιλούσαν για τα φυτά που αισθάνονται τον πόνο και διαθέτουν ...μνήμη ή για άνθη τα οποία αποκαλύπτουν τον ...ψεύτη; Η "χαρτογράφηση" του "απιθάνου" είναι υπόθεση συστηματικής έρευνας και όπου η έρευνα διατηρείται σε ένα συστηματικό και, κυρίως, τεκμηριωμένο επίπεδο κάθε αναστάτωση ή και πλήρης ανατροπή των "παραδεδεγμένων" είναι αναμενόμενη διότι "τα πάντα ρει, πάντα χωρεί και ουδέν μένει"!

     Ήδη, τα συμπεράσματα που έχουν αντληθεί από τις, επτά, μέχρι τώρα διεξαχθείσες ειδικές πειραματικές ημερίδες της ενότητος "Φως, Οπτική Αντίληψη και Δέος" έχουν αποδώσει καρπούς οι οποίοι, πλέον, υποστηρίζουν την πρόοδο των ερευνών μας και προς αυτή την κατεύθυνση.

http://horsebackarcherygr.blogspot.com/2020/01/blog-post_27.html

http://horsebackarcherygr.blogspot.com/2019/11/blog-post_5.html

http://horsebackarcherygr.blogspot.com/2019/10/blog-post_80.html

http://horsebackarcherygr.blogspot.com/2017/12/blog-post_3.html

http://horsebackarcherygr.blogspot.com/2017/06/blog-post_25.html

http://horsebackarcherygr.blogspot.com/2017/05/blog-post_13.html

http://horsebackarcherygr.blogspot.com/2017/04/blog-post_30.html

     Η συμπύκνωση των συμπερασμάτων εξ' αυτών των επτά ειδικών πειραματικών ημερίδων, με την, παράλληλη, υποστήριξη της διδασκαλίας της "Τοξοβολίας εξ Επαφής" η οποία αποτελεί βασικό "κεφάλαιο" της εκπαιδεύσεως των "Ελλήνων Κενταύρων" κατατείνει σε μία διαδικασία "εγχαράξεως" ενός είδους "σκεπτομορφής" του στόχου στην αντίληψη του Τοξότη κατά μία τρισδιάστατη όσο και υπεραισθητή έννοια.

     Η Σχολή των "Ελλήνων Κενταύρων" η οποία, πρωτίστως, λειτουργεί ως ερευνητικό εργαστήριο της Τοξοβολίας κοντοζυγώνει σε μία ταύτιση ενοράσεως και ενστίκτου με κοινή κατάληξη την εύστοχη τόξευση ακόμη και επί αθέατου στόχου. Μια "διορατικότητα" θα λέγαμε, υψίστης ωφελείας για τον Τοξότη αλλά και για την ανέλιξη της Τοξοβολίας σε εξωαισθητά επίπεδα. Και σήμερα, στην προγραμματισμένη μας Προπόνηση "εισχωρήσαμε" ακόμη "βαθύτερα" στην υπό έρευνα "ατραπό" μας. 
'

     Αρκετός δρόμος μπροστά μας, αλλά και μακρύς αυτός που αφήσαμε πίσω μας. Εκείνο που για μας έχει σημασία είναι η αρμονική εξέλιξη της "αναζητήσεώς" μας η οποία, ήδη υπόσχεται γονιμότητα συμπερασμάτων.

     Και ο Μηνάς σήμερα ήταν και πάλι ευχάριστα αιφνιδιαστικός, όχι μόνον με την άριστη διάθεση συνεργασίας του σ΄ αυτή τη έρευνα αλλά και τις επιδόσεις του οι οποίες, ολοένα και περισσότερο εντυπωσιάζουν.

     Αλλάξαμε την εμφάνιση των ιπτάμενων στόχων μας για εκπαιδευτικούς λόγους (αποφυγής τυποποιημένης "εικόνας" με ό,τι αυτό συνεπάγεται) αλλά παραμείναμε στη διάμετρο των 24 εκτμ.

     Καταιγιστικός κι εδώ ο Εφιπποτοξότης Μηνάς καταφέρνοντας να σώσει και μερικές κακές εκτοξεύσεις δείχνοντας ότι το πείσμα του είναι καρποφόρο!

     Σύνθετη αυτή η ημερίδα και δεν τελειώνει εδώ... Κάποια πράγματα είναι σαν το κέρας της Αμαλθείας, αναβλύζοντας, συνεχώς ...θησαυρούς!

"ΕΞΙΔΑΝΙΚΕΥΟΝΤΑΣ"... 

ΤΟΝ ΠΡΟΠΟΝΗΤΙΚΟ ΜΑΣ ΧΩΡΟ

     Αποβλέποντας στην περιβαλλοντική βελτίωση της αυλής της έδρας της Ομάδος μας, τείνοντας προς έναν χώρο στον οποίο οι "Έλληνες Κένταυροι" να μπορούν να ασκούνται στην Τοξοβολία υπό ιδανικότερες συνθήκες, σήμερα, ολοκληρώσαμε την εισαγωγική φάση, κλαδεύοντας την άναρχη βλάστηση των ήδη υπαρχόντων δένδρων και φυτεύοντας στοιχεία νέας χλωρίδος.

     Σκοπός μας είναι η δημιουργία ενός φυσικού περιβάλλοντος με "υγιές" και ευχάριστο μικροκλίμα αλλά και φυσικήν Αισθητική όπως απαιτεί η διεθνής "ετικέτα" της Έφιππης Τοξοβολίας όπου και εάν αυτή διεξάγεται, επ΄ ωφελεία των Μελών μας, αλλά, εν προκειμένω, επ΄ ωφελεία και όλων των κατοίκων της μεγάλης πολυκατοικίας στην οποία η Ομάδα των "Ελλήνων Κενταύρων" έχει την έδρα της στο κέντρο των Αθηνών. 

     Κατ΄ αρχήν αφαιρέσαμε κλάδους που εμπόδιζαν την διέλευση ηλιακού φωτός στον κατάφυτο χώρο, ευπρεπίζοντας την εμφάνιση των υπαρχόντων δένδρων.

     Φυτέψαμε ειδικούς κισσούς με σχεδιαζόμενη εξέλιξη την κάλυψη των τοίχων των προπονητικών χώρων.

     Αυτός ο κισσός αναπτύσσεται με μεγάλη ταχύτητα και σύντομα θα εμφανίσει μία νέα αισθητική "εικόνα" του, ήδη πολύ καλού, χώρου ο οποίος, από την έναρξη του "κοροϊδοϊού" φιλοξενεί την ασταμάτητη τοξευτική μας δραστηριότητα.

     Πολύ προσεκτική έγινε και η "χάραξη" της επιθυμητής "διαδρομής"  των φυτευθέντων κισσών ώστε η ανάπτυξή τους να γίνει σωστά, βάσει του σχεδίου μας.

     Στον τοίχο προς το οποίο θα στρέφουν την πλάτη τους οι τοξεύοντες Συνασκούμενοι φυτεύθηκε μια κατακόκκινη μπουκαμβίλια η οποία, σε συνδυασμό με το επίσημο μαύρο χρώμα των αμφιέσεων των "Ελλήνων Κενταύρων" και τα  λ ε υ κ ά  πρόσωπά μας, θα πληροί τον συνδυασμό των προαιώνιων Ελληνικών εθνικών χρωμάτων τα οποία μας "γνέφουν" μέσα από την Σημαία του Ρήγα Βελεστινλή. 

     Ταυτοχρόνως, φυτέψαμε και τοματιές, πιπεριές και μελιτζανιές τιμώντας την φυτική διατροφική προσφορά της φυσικής χλωρίδος της οποία ο ρόλος δεν περιορίζεται στην αισθητικήν απόλαυση αλλά επεκτείνεται και στην σημαντικότατη, για τον Άνθρωπο, υπαρξιακή παράμετρο της διατροφής του!

     Το όλο έργο το οποίο θα συνεχισθεί, πιστώνεται στην ευγενή, αφιλοκερδή, διάθεση γνώσεων και εργατωρών εξαιρετικού φίλου της Ομάδος μας, ο οποίος είναι ρέκτης της κηπουρικής και της ανθοκομίας, ειδικός καλλιεργητής Bonsai και μέλος του φερωνύμου Ελληνικού Συλλόγου. Έτσι, οι ευγνώμονες ευχαριστίες όλων των "Ελλήνων Κενταύρων" συνοδεύουν τον αγαπημένο μας Σταύρο, υποκλινόμενοι στην ανεκτίμητη προσφορά του προς την Ομάδα μας!

ΚΙΡΚΑΔΙΟΙ ΡΥΘΜΟΙ

(CIRCADIAN RHYTHMS)

Η ως "ερευνητικό εργαστήριο" λειτουργούσα Σχολή των "Ελλήνων Κενταύρων" 

μετά από μακροχρόνια μελέτη μιας σημαντικής βιολογικής παραμέτρου

πολύ σχετικής με τις τέχνες Πολέμου και την τοξευτική διαδικασία, 

βρίσκεται στην ευχάριστη θέση της συναγωγής 

ενός πολύ σημαντικού συμπεράσματος 

το οποίο σύντομα θα ανακοινώσει. 

Η παράμετρος αυτή ταυτίζεται με τους "κιρκάδιους ρυθμούς" 

οι οποίοι επηρεάζουν τις λειτουργίες του ανθρώπινου σώματος 

και εκτίθεται ως εν συνεχεία.

Σχηματική αναπαράσταση των νευρωνικών οδών
εισόδου πληροφοριών φωτεινότητος
στο κιρκάδιο σύστημα.
Οι πληροφορίες φωτεινότητος (φως) διέρχονται δια των οφθαλμών
προς τον υπερχιασματικό πυρήνα (SCN) 
μέσω της αμφιβληστροειδούς υποθαλαμικής οδού (RHT).
Εν συνεχεία, ο SCN παρέχει σήματα προς τον αδένα της υποφύσεως 
μέσω του άνω αυχενικού γαγγλίου, 
προς αναστολή της παραγωγής μελατονίνης,
ενώ, κατά την απουσία φωτός 
η αναστολή αυτή καταργείται. 

     Οι κιρκάδιοι ρυθμοί (circadian rhythms) είναι φυσικές, ψυχικές και συμπεριφορικές μεταβολές που ακολουθούν έναν καθημερινό κύκλο. Ανταποκρίνονται κυρίως στο φως και στο σκοτάδι του περιβάλλοντος ενός οργανισμού. Ο ύπνος τη νύχτα και η εγρήγορση κατά τη διάρκεια της ημέρας είναι ένα παράδειγμα κιρκάδιου ρυθμού που σχετίζεται με το φως. Οι κιρκάδιοι ρυθμοί εντοπίζονται στα περισσότερα ζωντανά είδη (ζώα, φυτά, μύκητες, κυανοβακτήρια κλπ).

     Ο όρος «κιρκάδιος» προέρχεται από την λατινική φράση “circa diem” η οποία σημαίνει “κατά την διάρκεια του ημερήσιου κύκλου” και τον καθιέρωσε ο Ρουμάνος χρονοβιολόγος Franz Halberg (5/7/ 1919 –  9/6/2013) και η επιστήμη της μελέτης των κιρκαδίων ρυθμών είναι η Χρονοβιολογία

     Ο κιρκάδιος ρυθμός είναι γνωστός από την αρχαιότητα και, δη, από τον 4^ο π.χ.χ. αιώνα όταν ο Ανδροσθένης ο Θάσιος περιέγραψε τις κινήσεις των φύλλων του ταμαρίνθου. Ειδικώς επί του ανθρώπου, η επισήμανση του κιρκαδίου ρυθμού εμφανίζεται στην Κίνα του 13^ου αι μ.χ.χ.  (Gwei-Djen Lu (25 Οκτωβρίου 2002). Celestial Lancets. Psychology Press. σελίδες 137–140).

     Η πρώτη καταγεγραμμένη παρατήρηση ενός ενδογενούς κιρκάδιου ρυθμού έγινε από τον Γάλλο επιστήμονα Jean-Jacques d' Ortous de Mairan το 1729 o oποίος παρετήρησε ότι τα 24ωρα ίχνη της κινήσεως των φύλλων του φυτού μιμόζα εξακολουθούσαν να εμφανίζονται, ακόμη και όταν τα φυτά διετηρούντο υπό συνεχές σκότος. Το 1896, οι Patrick και Gilbert παρετήρησαν ότι κατά τη διάρκεια μιας παρατεταμένης περιόδου στερήσεως ύπνου, η υπνηλία αυξάνεται και μειώνεται με περίοδο περίπου 24 ωρών. Το 1918, ο J. S. Szymanski απέδειξε ότι τα ζώα είναι ικανά να διατηρούν τα 24ωρα δείγματα δραστηριότητας, ακόμη και επί απουσία εξωγενών παραγόντων, όπως είναι το φως της ημέρας και οι αλλαγές της θερμοκρασίας. Στις αρχές του 20ου αιώνος, οι κιρκάδιοι ρυθμοί έγιναν αντιληπτοί από το γεγονός ότι οι μέλισσες τρέφονται ανά συγκεκριμένα χρονικά διαστήματα. Εκτεταμένα πειράματα έγιναν από τους Auguste Forel, Ingeborg Beling, και Oskar Wahl ώστε να επιβεβαιώσουν ότι αυτός ο ρυθμός ήταν ενδογενής. Στις αρχές της δεκαετίας του 1970 οι Ron Konopka και Seymour Benzer απομόνωσαν από τη μύγα δροσόφιλα το πρώτο γονίδιο του «βιολογικού ρολογιού». Όσον αφορά τα θηλαστικά το 1994 ο Joseph Takahashi απομόνωσε από ποντίκια το πρώτο γονίδιο του «βιολογικού ρολογιού».Το 2017, ο Jeffrey Hall, ο Michael Rosbash και ο Michael Young τιμήθηκαν με το Νόμπελ Ιατρικής για τις ανακαλύψεις τους πάνω στους μοριακούς μηχανισμούς που είναι ελέγχουν τους κιρκάδιους ρυθμούς.

     Οι κιρκάδιοι ρυθμοί δεν θα πρέπει να συγχέονται με τα «βιολογικά ρολόγια» τα οποία αποτελούν ένα «δίκτυο» σύμφυτων μηχανισμών ενός οργανισμού που ρυθμίζει τον χρονισμό του και συνίστανται από συγκεκριμένα μόρια (πρωτεΐνες) που αλληλεπιδρούν σε κύτταρα σε όλο το σώμα ευρισκόμενα, σχεδόν, σε κάθε ιστό και όργανο. Οι ερευνητές έχουν εντοπίσει παρόμοια γονίδια σε ανθρώπους, μύγες φρούτων, ποντίκια, μύκητες και πολλούς άλλους οργανισμούς που είναι υπεύθυνοι για την κατασκευή των συστατικών του ρολογιού. Συνεπώς, τα «βιολογικά ρολόγια» είναι αυτά τα οποία παράγουν τους κιρκάδιοι ρυθμούς.

     Ένα «κύριο ρολόι» στον εγκέφαλο συντονίζει όλα τα επιμέρους «βιολογικά ρολόγια» σε έναν ζωντανό οργανισμό, διατηρώντας τα υπόλοιπα «ρολόγια» συγχρονισμένα. Σε σπονδυλωτά ζώα, συμπεριλαμβανομένων και των ανθρώπων, το κύριο «ρολόι» είναι μια ομάδα περίπου 20.000 νευρικών κυττάρων (νευρώνες) που σχηματίζουν μια δομή που ονομάζεται υπερχιασματικός πυρήνας, ή SCN. Το SCN βρίσκεται σε μία περιοχή του εγκεφάλου που ονομάζεται υποθάλαμος και τροφοδοτείται με πληροφορίες δια των οφθαλμών. Εν προκειμένω, ειδικά γαγγλιακά κύτταρα του αμφιβληστροειδούς, τα οποία περιέχουν τη φωτοχρωστική μελανοψίνη, παράγουν σήματα, τα οποία πορεύονται στην αμφιβληστροειδοϋποθαλαμική οδό και καταλήγουν στον υπερχιασματικό πυρήνα. Από εκεί η πληροφορία μεταβιβάζεται στην επίφυση, η οποία απαντά με την έκκριση της ορμόνης μελατονίνης.

     Ένας βιολογικός ρυθμός, για να θεωρείται ως κιρκάδιος, πρέπει να ικανοποιεί τα παρακάτω 3 κριτήρια: (α) Να χαρακτηρίζεται από μία ενδογενή περίοδο που διαρκεί περίπου 24 ώρες. Ο ρυθμός συνεχίζει να υφίσταται και σε μόνιμες καταστάσεις (πχ μόνιμο σκοτάδι) με περίοδο περίπου 24 ωρών. Το κριτήριο αυτό είναι για να διακρίνει τους κιρκάδιους ρυθμούς από τις απλές αντιδράσεις σε εξωτερικά ερεθίσματα. (β) Να «ευθυγραμμίζεται» με τα εξωτερικά ερεθίσματα. Ο ρυθμός μπορεί να ξαναρυθμιστεί από την έκθεση σε εξωτερικά ερεθίσματα (όπως είναι το φως και η θερμότητα). Ένα ταξίδι σε μέρος της γης με διαφορετική ζώνη ώρας δείχνει εμφανώς την ικανότητα του ανθρώπινου βιολογικού ρολογιού να προσαρμόζεται στην εκάστοτε τοπική ώρα. Είναι πολύ σύνηθες ένα άτομο να βιώσει το λεγόμενο jet lag, πριν επέλθει συγχρονισμός του κιρκάδιου ρολογιού του με την τοπική ώρα. (γ) Να παρουσιάζει θερμοκρασιακή αντιστάθμιση. Με άλλα λόγια διατηρεί κιρκάδια περιοδικότητα μέσα σε ένα εύρος φυσιολογικών θερμοκρασιών. Πολλοί οργανισμοί διαβιώνουν σε ένα μεγάλο εύρος θερμοκρασιών και διαφορές στη θερμική ενέργεια επηρεάζουν την κινητική όλων των μοριακών διεργασιών στα κύτταρά τους. Με σκοπό τη στενή παρακολούθηση του χρόνου, κάθε «βιολογικό ρολόι» ενός οργανισμού πρέπει να διατηρεί μια περιοδικότητα περίπου 24 ωρών, παρά τις αλλαγές στη κινητική των μορίων. Αυτή η ιδιότητα ονομάζεται «θερμοκρασιακή αντιστάθμιση».

     Οι ενδογενείς φυσικοί παράγοντες του σώματος παράγουν κιρκάδιους ρυθμούς η διαμόρφωση, όμως, των κιρκαδίων ρυθμών επηρεάζεται και από τα «σήματα» που εκπέμπει το περιβάλλον με κυρίαρχο «σήμα» το φως της ημέρας. Η επίδραση του ημερησίου φωτός μπορεί να ενεργοποιήσει ή να απενεργοποιήσει γονίδια που ελέγχουν την μοριακή δομή των «βιολογικών ρολογιών», ενώ, η μεταβολή των κύκλων μεταξύ φωτός και σκότους μπορεί να επιταχύνει ή να επιβραδύνει, ή να επαναφέρει τα «βιολογικά ρολόγια» καθώς και τους κιρκάδιους ρυθμούς.

     Οι κιρκάδιοι ρυθμοί μπορούν να επηρεάσουν τους κύκλους ύπνου-εγρηγόρσεως, την απελευθέρωση ορμονών, τις διατροφικές συνήθειες και την πέψη, τη θερμοκρασία του σώματος και άλλες σημαντικές σωματικές λειτουργίες. Τα «βιολογικά ρολόγια» τα οποία τρέχουν γρήγορα ή αργά μπορούν να οδηγήσουν σε διαταραγμένους ή μη φυσιολογικούς κιρκάδιους ρυθμούς και αυτές οι δυσλειτουργίες τους έχουν συνδεθεί με διάφορες χρόνιες καταστάσεις υγείας, όπως διαταραχές του ύπνου, παχυσαρκία, διαβήτης, κατάθλιψη, διπολική διαταραχή και εποχική συναισθηματική διαταραχή.

     Οι κιρκάδιοι ρυθμοί συμβάλλουν στην διαμόρφωση της ποιότητος του ύπνου μας. Το «κύριο ρολόι» του σώματος, ή, SCN, ελέγχει την παραγωγή μελατονίνης, μιας ορμόνης που προκαλεί υπνηλία. Αυτό το «κύριο ρολόι» λαμβάνει πληροφορίες από το περιβάλλον και, συγκεκριμένα, το επίπεδο φυσικού φωτός που εισέρχεται δια των οφθαλμών, μέσω των οπτικών νεύρων, στον εγκέφαλο. Όταν υπάρχει λιγότερο φως - όπως τη νύχτα - το SCN υπαγορεύει στον εγκέφαλο την παραγωγή περισσότερης μελατονίνης, προκαλώντας υπνηλία. Οι ερευνητές μελετούν πώς λειτουργεί αυτή η περιοδικότητα καθώς και την επίδραση κατά τον ύπνο συσκευών οι οποίες λειτουργούν κατά την διάρκεια της νύκτας σε χώρους όπου κοιμούνται άτομα επηρεάζοντας με τον εκπεμπόμενο φωτισμό την ποιότητα του ύπνου τους μεταβάλλοντας του κιρκάδιους ρυθμούς και τον κύκλο του ύπνου.

     Η μελέτη των κιρκαδίων ρυθμών διεξάγεται επιστημονικώς με διάφορες προσεγγίσεις. Οι επιστήμονες μελετούν τους κιρκάδιους ρυθμούς παρατηρώντας τους ανθρώπους ή χρησιμοποιώντας οργανισμούς με παρόμοια βιολογικά γονίδια «ρολογιών», συμπεριλαμβανομένων εντόμων και ποντικών. Οι ερευνητές που κάνουν αυτά τα πειράματα μπορούν να ελέγξουν το περιβάλλον του οργανισμού αλλάζοντας τις φωτεινές και σκοτεινές περιόδους που το επηρεάζουν. Εν συνεχεία, αναζητούν αλλαγές στη γονιδιακή δραστηριότητα ή άλλα μοριακά σήματα. Αυτή η έρευνα μάς βοηθά να κατανοήσουμε πώς λειτουργούν τα «βιολογικά ρολόγια» και διατηρούν τον συγχρονισμό τους μέσα στον χρόνο. Οι επιστήμονες μελετούν επίσης οργανισμούς με ακανόνιστους κιρκάδιους ρυθμούς για να προσδιορίσουν ποια, ακριβώς, γενετικά συστατικά των «βιολογικών ρολογιών» μπορεί να «σπάσουν»

     Η έρευνα των κιρκαδίων ρυθμών είναι πολύ χρήσιμη για την βελτίωση της ποιότητος υγείας των πλασμάτων. Η κατανόηση της λειτουργίας του «βιολογικού ρολογιού» οδηγεί σε θεραπείες διαταραχών του ύπνου (οικογενές σύνδρομο προηγμένης φάσεως ύπνου ή Familial advanced sleep phase syndrome ή FASPS), της παχυσαρκίας, των διαταραχών ψυχικής υγείας, του «jet lag» και άλλων προβλημάτων υγείας. Παραλλήλως, αυτή η έρευνα, μπορεί να βελτιώσει τους τρόπους προσαρμογής των ατόμων στη νυκτερινή εργασία ενώ η εκμάθηση περισσότερων για τα γονίδια που είναι υπεύθυνα για τους κιρκάδιους ρυθμούς θα μας βοηθήσει επίσης να κατανοήσουμε τα βιολογικά συστήματα και ολόκληρο το ανθρώπινο σώμα.

Αριστοτέλης Ηρ. Καλέντζης

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:

Adolf Hitler, Mein Kampf

Μeijer JH, Rietveld WJ. "Neurophysiology of the superchiasmatic circadian pacemaker in rodents. Physiol Rev 1989;69(3):671-707

Mistlberger R, Rusak B. Mechanisms and models of the circadiasn timekeeping system. In: Kryger M. Roth T, Dement W, eds. Principles and Practice of Sleep Merdicine. Philadelphia: WB Saunders Company; 1989:141-152.

Ruby NF, Brennan TJ, Xie X, et al. Role of melanopsin in circadian responses to light. Science 2002;298(5601):2211-2213

Wever R. The Circadian System of Man. (New York: Springer Verlag; 1979)

Rufiange M, Dumont M, Lachapelle P. Correlating refinal function with melatonin secretion in subjects with an early or late circadian phase. Invest Ophtalmol Vis Sci 2002;43(7):2491-2499

Lewy AJ. Effects of light on human melatonin production and the human circadian system. Prog Neuropsychopharmacol Biol Psychiatry 1983;7(4-6):551-

Changeux Jean-Pierre: Ο Νευρωνικός Άνθρωπος (Κέδρος,1994)

Maurice Maeterlinck: Η νοημοσύνη των Φυτών (Ι. Χατζηνικολή, 1977)

Peter Tompkins – Cristopher Bird: Η μυστική ζωή των Φυτών (Ι. Χατζηνικολή, 2013)

Johannes W. Rohen: Topographische Anatomie (F.K.Schattauer Verlag, 1977)

Solomon H. Snyder: Chemie der Psyche (Spektrum, 1988)

Solomon H. Snyder: Psychose und Gehirnfunktionen (Hippokrates, 1982}

Van Praag, H.M.: Neurotransmitters and CNS Disease: Depression (Lancet 2, 1982, σ. 1259-1264)

Clara M.: Das Nervensystem des Menschen (Barth, 1942)

Karl A. von Zittel: Grundzuge Der Palaontologie (R. Oldenbourg, 1924)

Johannes Ranke: Der Mensch (Bibliographisches Institut Verlag, 1923)

ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ 

ΤΩΝ 

"ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ ΧΑΛΚΙΔΟΣ"

     Μιά έξυπνη παραλλαγή εδράσεως περιείχε ως "άξονά" της η τελευταία Προπόνηση των "Ελλήνων Κενταύρων Χαλκίδος".

     Εξάσκηση στην ευστάθεια εδράσεως και αποενοχοποίηση της ανισορροπίας στάσεως με ό,τι αυτό ωφέλιμο συνεπάγεται, στο αγαπημένο προπονητικό σημείο του Αρχηγού του Παραρτήματος, Εφιπποτοξότη Γ. Σταυριανόπουλου - Ιφικράτη.

     Εξαιρετικός και ο Ανδρέας ο οποίος επέδειξε ιδιαίτερην ευστοχία ειδικώς στην παρθία τόξευση υποβοηθούμενος από την αξιοπρόσεκτη ευκαμψία του κορμού του, κάτι φυσικό, άλλωστε, ως Δάσκαλος Χορού.

     Εξαιρετικός τρόπος γαληνεύσεως σε ...γαλήνιο τόπο, εκεί στη Χαλκίδα με τα εκπληκτικά τοπία της.

ΖΩΝΤΑΣ ΥΠΟ ΠΡΩΤΟΓΟΝΕΣ ΣΥΝΘΗΚΕΣ

ΜΕ ΑΥΤΑΡΚΕΙΑ

ΚΑΙ ΔΕΞΙΟΤΗΤΕΣ ΕΠΙΒΙΩΣΕΩΣ

     Με τον παραπάνω τίτλο, ο Thomas J. Elpel και οι αμερικανικές εκδόσεις "The lyons Press", παρουσιάζουν σε 200 σελίδες ένα χαρτόδετο εγχειρίδιο επιβιώσεως που καλύπτει αρκετά κεφάλαια όπως η δημιουργία φωτιάς, η εξεύρεση νερού, η κατασκευή καταλύματος, η ραφή ενδυμάτων και κατασκευή υποδημάτων, η εξεύρεση και παρασκευή φυτικής ή ζωικής τροφής, η κατασκευή θηρευτικών και λοιπών χρειωδών μέσων κ.ά.

     Το κόστος του βιβλίου αυτού ($ 16.95) αν και για τα αμερικανικά δεδομένα δεν είναι υψηλό, αντιθέτως, για τα δεδομένα της ελληνικής αγοράς είναι, δεδομένου ότι το χαρτί του, η βιβλιοδεσία του και η όλη εκτύπωσή του είναι πολύ χαμηλής ποιότητος και οι μαυρόασπρες εικόνες του χωρίς ιδιαίτερην επεξεργασία και, εν πολλοίς, δυσδιάκριτες. 

     Παρά ταύτα, το συγκεκριμένο εγχειρίδιο προσφέρει πολλές πληροφορίες επί των αντικειμένων με τα οποία καταπιάνεται, διαθέτοντας δύο βασικά "δυνατά" κεφάλαια με το πρώτο εκείνο της αναγνωρίσεως των βρωσίμων φυτών το οποίο, μάλιστα, συνοδεύεται και με την καλύτερην εικονογράφηση.

     Το δεύτερο "δυνατό" του κεφάλαιο είναι αυτό της κατασκευής Τόξου και βελών με απλά φυσικά υλικά, κάτι ιδιαιτέρως ενδιαφέρον για την Ομάδα μας λόγω του εφιπποτοξοτικού της αντικειμένου.

Η ΣΥΜΒΟΛΗ 

ΤΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΠΛΗΘΩΝΟΣ ΓΕΜΙΣΤΟΥ

ΚΑΙ ΤΩΝ ΝΕΟΠΛΑΤΩΝΙΚΩΝ

ΣΤΗΝ ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ

Ο Γεώργιος Γεμιστός ή Πλήθων (κάτω αριστερά με τα γένια), 

λεπτομέρεια από τοιχογραφία στο παλάτι των Μεδίκων, Φλωρεντία, Ιταλία.

Μία αναφορά στη μεγάλη μορφή 

του Ελληνισμού, 

από τον Αρχηγό των Παραρτημάτων 

των "Ελλήνων Κενταύρων Χαλκίδος και Σχηματαρίου" 

Εφιπποτοξότη Γ. Σταυριανόπουλο-Ιφικράτη.

     Οι χαλεποί καιροί αποτελούν γόνιμο έδαφος για την καλλιέργεια και ανάδειξη υγιών, κραταιών, χαρακτήρων, ετοιμοπόλεμων ηγετών με την απαιτούμενη οξυδέρκεια προς επίλυση των ανά εποχή δυσχερειών. Η ιστορία βρίσκει έναν μοναδικό τρόπο να ανατρέπει τα δεδομένα την κατάλληλη στιγμή αναφύονται προσωπικότητες που επέπρωτο να αλλάξουν τον ρου της ιστορίας. Μία τέτοια προσωπικότητα ήταν και ο Γεώργιος Γεμιστός ή Πλήθων, όπως αποκαλούσε τον εαυτό του, επηρεασμένος από τον μεγάλο φιλόσοφο Πλάτωνα, του οποίου υπήρξε άξιος συνεχιστής. Και το όνομα του Πλήθωνος θα συνδυαστεί με ένα ευρύτερο φάσμα ακολούθων του, μαθητών, οι οποίοι αποτέλεσαν προπομπούς αλλά και πνευματικούς φάρους του κινήματος της Αναγέννησης. Η ίδια η Αναγέννηση δεν συνιστά μία απλή μεταστροφή σε έναν πνευματικό τομέα του βίου αλλά πλήρη αλλαγή πλεύσης σε αρκετούς τομείς του πολιτικού και κοινωνικού βίου, όπως την ίδια την πολιτική, την θρησκεία, την τέχνη, την οικονομία. Αν μπορούσαμε να προσδώσουμε με μία λέξη το πνευματικό κλίμα της εποχής, αυτή θα ήταν “Νεοπλατωνισμός”.  Ας πάρουμε τα γεγονότα ωστόσο από την αρχή.

Γεώργιος Γεμιστός Πλήθων

     Ο Γεώργιος Γεμιστός Πλήθων γεννήθηκε στην καρδιά της Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, της κατά πολύ μετέπειτα της πτώσεώς της μετονομασθείσας σε “Βυζάντιο”, στην Κωνσταντινούπολη το 1360 μ.χ.χ. Η εποχή αυτή χαρακτηρίζονταν από βαθιά ηθικοπνευματική παρακμή, ως αποτέλεσμα της επέλασης  των Φράγκων κατά την 4η Σταυροφορία, αλλά προϊούσας και της επίθεσης από τα τουρκικά φύλα, ηγούμενων από την δυναστεία των Οθωμανών. Διορατικός ως ήταν, προείδε το μέλλον της αυτοκρατορίας, πολεμώντας τις προφητείες που μιλούσαν ήδη για υποταγή στους Οθωμανούς κατόπιν "θελήματος του Θεού". Ο θρησκευτικός φανατισμός δεν είναι ίδιος με αυτόν που συναντούμε την εποχή του Ιουστινιανού, τα ασφυκτικά δεσμά του ορθόδοξου χριστιανικού δόγματος είχαν αρχίσει να αποσαρθρώνονται με ότι θετικό η αρνητικό αυτό συνεπάγεται.  

Γεωργίου Γεμιστού ή και Πλήθωνος

"Ελληνικών" βιβλία 8

     Η παιδεία του Πλήθωνος δεν αποτέλεσε μία στείρα αναπαραγωγή της χριστιανικής παιδείας της εποχής. Το ανήσυχο του πνεύμα τον οδήγησε από νωρίς στην μελέτη και λατρεία των Ελλήνων συγγραφέων με ιδιαίτερη αδυναμία στον Πλάτωνα, με όλα τα θετικά που μπορεί να έχει η επαφή αυτή.  Μαθήτευσε κοντά στον μυστικιστή Ελισαίο και  μυήθηκε στον ζωροαστρισμό. Από πολλούς χαρακτηρίστηκε ο τελευταίος αρχαίος Έλληνας, ή, ο πρώτος νεοέλληνας. Ενδεχομένως να αποτελεί απλά τον Έλληνα υπό την διαχρονική έννοια.

Ο Μυστράς

     Ο Πλήθων δεν ήταν χριστιανός. Υπήρξε λάτρης του ελληνικού πολυθεϊσμού. Πίστευε στην οικουμενικότητα της Γνώσης. Η Αλήθεια κατ’ αυτόν είναι μία. Παρά τις πεποιθήσεις του αυτές, όχι μόνο δεν καταδιώχθηκε αλλά η ευρυμάθεια και η οξυδέρκεια του τον κατέστησαν πολύτιμο σύμβουλο του Αυτοκράτορα της Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Πρότεινε μια σειρά από ρηξικέλευθες, για την εποχή, ιδέες κοινωνικού περιεχομένου. Βλέποντας τους αγρότες να εργάζονται από την αυγή ως το δειλινό υπό απάνθρωπες συνθήκες εισηγήθηκε το πέρασμα των γεωργικών αυτών εκτάσεων σε όσους τις καλλιεργούν. Ανάλογη θέση έλαβε και για τις τεράστιες εκτάσεις που ανήκαν στην εκκλησία, ενώ στο στόχαστρο της κριτικής του βρέθηκε και ο μοναχισμός. Δεν δύναται να υπάρχουν μοναχοί οι οποίο να τρέφονται από το δημόσιο ταμείο και δεν παράγουν ουσιώδες έργο, έλεγε. Τα δε βασανιστήρια, τα οποία ακόμη και στην εποχή του ίσχυαν, έπρεπε κατ΄ αυτόν να καταργηθούν διότι δεν αποτελούσαν στοιχείο ελληνικότητος παρά βαρβαρικό έθιμο. Ο στρατός ήταν μισθοφορικός, γεγονός που τον έβρισκε αντίθετο. Θεωρούσε μέγιστη ντροπή να επαφίεται η ασφάλεια και η αξιοπρέπεια σε άξεστους μισθοφόρους. Βαθύς γνώστης της ιστορίας, κατενόησε έγκαιρα ότι οι μισθοφόροι σε βάθος χρόνου δημιουργούν τεράστια προβλήματα όπου εφαρμόζεται ως θεσμός η στρατιωτική μισθοφορία. Φυσικά όλες αυτές οι προτάσεις του αγνοήθηκαν καθότι εναντιώνονταν στα συμφέροντα της εποχής. Ο Πλήθων είχε ήδη εγκατασταθεί στον Μυστρά το 1414 ασκώντας το επάγγελμα του δικαστή, έως το 1437, απογοητευμένος από τα όσα συντελούνταν στην ανατολική ρωμαϊκή αυτοκρατορία. Θα επιστρέψει στον τόπο αυτόν μετά την παραμονή του στην Ιταλία όπου θα διαμείνει μέχρι την στιγμή του θανάτου του. Χαρακτηριστικό της αποδοχής του από τον Αυτοκράτορα Ιωάννη Η' Παλαιολόγο αποτέλεσε η επιλογή του κατά την Σύνοδο της Φεράρα, όπου η Ορθόδοξη και η Καθολική εκκλησία θα διαπραγματεύονταν το μείζον ζήτημα εκείνης της περιόδου, την ένωση των Εκκλησιών. Και η επιλογή αυτή ήταν μεγίστης σημασίας καθώς ο Πλήθων υπήρξε ένας εκ των έξι “λαϊκών” που συμμετείχαν, ενώ τα υπόλοιπα μέλη της Επιτροπής ήσαν κληρικοί.

Ιωάννης Η' Παλαιολόγος

     Πράγματι η Σύνοδος της Φεράρα ξεκίνησε τον Μάρτιο του 1438 και ο Πλήθων ήταν παρών. Την ίδια περίοδο ωστόσο ξέσπασε πανώλη στην περιοχή αναγκάζοντας την Σύνοδο σε προσωρινή παύση. Οι συζητήσεις συνεχίστηκαν στην Φλωρεντία, στον Κήπο των Μεδίκων, καλεσμένοι του Κοσμά των Μεδίκων. Τύχη αγαθή ήθελε τον Πλήθωνα να έρθει σε επαφή με τον οικοδεσπότη εν μέσω ενός κλίματος στοχασμού και κοινωνικών - φιλοσοφικών συζητήσεων που χαρακτήριζαν την Φλωρεντία εκείνη την περίοδο. Το μορφωτικό επίπεδο του Πλήθωνος δεν άφησε αδιάφορο των Κοσμά των Μεδίκων, ο οποίος εκστασιασμένος από τον στοχασμό του, του διέθεσε κάθε απαιτούμενη ευχέρεια προκειμένου να διδάξει και να μεταλαμπαδεύσει τον πλατωνικό λόγο. Ανάλογη αντιμετώπιση είχε και από τον ευρύτερο πνευματικό κόσμο της Φλωρεντίας, αποκτώντας φανατικούς θαυμαστές και ακόλουθους. Η διδασκαλία του Πλήθωνος αποτέλεσε το αντίπαλο δέος στον έως τότε επικρατούντα αριστοτελικό λόγο, τον σχολαστικισμό. Προϊόντος του χρόνου ο πλατωνισμός θα αποτελέσει την αιτία και κυρίαρχη ιδεολογία της Αναγέννησης. Κυρίαρχες φυσιογνωμίες της έως τότε εποχής ήταν ο Αυγουστίνος και ο Αριστοτέλης, μέσω των οποίων οι χριστιανοί προσπαθούσαν να ερμηνεύσουν τα ιερά τους κείμενα. Η διδασκαλία του πλατωνισμού δίνει τέλος στην εποχή αυτή. 2000 έτη μετά την ύπαρξη των δύο προσωπικοτήτων Αριστοτέλους και Πλάτωνος, η ανθρωπότητα συνεχίζει να δρα να αλληλοεπιδρά και να πορεύεται με πλοηγούς την ελληνική σοφία και γνώση. Το τι σήμαινε πιο πρακτικά η διαφορά ανάμεσα στα δύο αυτά ρεύματα θα το εξετάσουμε στην συνέχεια αυτής της αναφοράς. Αξίζει να αναφέρουμε ότι η συμβολή του Πλήθωνος υπήρξε τέτοιου βεληνεκούς που είχε ως αποτέλεσμα την ίδρυση Πλατωνικής Ακαδημίας, την διεύθυνση της οποίας ανέλαβε ο Ιταλός Φιτσίνο, μαθητής του Πλήθωνος.

Marcilio Ficino (1433-1499)

     Την 6η Ιουλίου 1439 υπεγράφη η Συμφωνία για την ένωση. Ωστόσο ουδέποτε υλοποιήθηκε. Ο Γεννάδιος Σχολάριος, κληρικός ο οποίος συμμετείχε μαζί με τον Πλήθωνα στην Σύνοδο αλλά και προσωπικός αντίπαλος του τελευταίου, υπήρξε ανθενωτικός. Ο ίδιος διέβλεπε ότι με την εφαρμογή της Συνθήκης η Καθολική Εκκλησία θα υπερίσχυε της Ορθόδοξης, όρος ο οποίος προβλεπόταν ήδη εντός αυτής, παραγκωνίζοντας τυχόν αξιώματα που θα μπορούσε να αποκτήσει. Το ίδιο δεν θα ίσχυε στην περίπτωση της οθωμανικής επικυριαρχίας, όπως και έγινε. Ο Γεννάδιος αμέσως μετά την Άλωση ανέλαβε, διορισμένος από την Υψηλή Πύλη, καθήκοντα (κατοχικού) πατριάρχη, λειτουργώντας ως τοποτηρητής της Οθωμανικής εξουσίας. Για τα δεδομένα της Ορθόδοξης Ανατολικής  Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, η Συνθήκη ήταν κατάπτυστη καθότι υπονομευόταν ο ρόλος της ορθόδοξης Εκκλησίας έναντι του Καθολικισμού. Μικρότερης σημασίας ήταν η δυνατότητα στρατιωτικής συμβολής της Δύσης στην μάχη εναντίον των Οθωμανών που, εν τέλει, οδήγησε στην υποδούλωση. Ο μαθητής του Γεμιστού και νεοπλατωνικών αντιλήψεων, Βησσαρίων, επιστρέφοντας στην Κωνσταντινούπολη μισήθηκε και συκοφαντήθηκε καθώς θεωρήθηκε από τον όχλο ως συνωμότης υπέρ των συμφερόντων του Καθολικισμού. Ο τελευταίος βρέθηκε δύο φορές πολύ κοντα στο να ανακηρυχθεί Πάπας της Ρώμης, αξίωμα που θα του παρείχε την δυνατότητα να αντιτάξει στρατό εναντίον των Οθωμανών κατακτητών. Ο Γεώργιος Γεμιστός Πλήθων πέθανε το έτος 1452, ένα έτος πριν την Άλωση. Η Συμβολή του στην Αναγέννηση ήταν καθοριστικής σημασίας και χωρίς αυτόν η Ευρώπη δεν θα ήταν ίδια με αυτήν που γνωρίζουμε σήμερα. Οι μαθητές και ακροατές του υπήρξαν οι μετέπειτα δάσκαλοι και λαμπαδηφόροι του Πλατωνικού λόγου με επιδράσεις σε εκφάνσεις του οικονομικού, πολιτικού, κοινωνικού βίου αλλά και τέχνης.

Ο Γεννάδιος Σχολάριος

     Κατά την παραμονή του στην Φλωρεντία, ο Πλήθων συνέγραψε το έργο του “Περί ων Αριστοτέλης προς Πλάτωνα διαφέρεται”, το οποίο αποτέλεσε την πεμπτουσία της όλης διδασκαλίας και δράσης του στην Ιταλία. Προς οικονομία χώρου αλλά και την αποφυγή μιας μακροσκελούς ανάλυσης κουραστικού φιλοσοφικού στοχασμού, θα εκθέσουμε κάποιες εκ των βασικών διαφορών, όπως αυτές εκτίθενται στο βιβλίο του Χρήστου Σολδάτου “Γεώργιος Πλήθων Γεμιστός”, οι οποίες και επέδρασαν καταλυτικά στην αλλαγή της πνευματικής πλεύσης, το πέρασμα από τον μεσαίωνα στην Αναγέννηση, από τον αριστοτελικό σχολαστικισμό στην νεοπλατωνική αναγέννηση. Εκ προοιμίου αναφέρουμε ότι οι θέσεις του Πλήθωνος υπήρξαν επηρεασμένες από την Σύνοδο της Φεράρα, και παρά το γεγονός ότι ο ίδιος αποτελεί αντίποδα του αριστοτελισμού, δεν δέχεται όλες τις θέσεις του Πλάτωνος.

•          Κατά τον Αριστοτέλη δεν υπήρξε γέννηση του κόσμου, το Σύμπαν είναι αιώνιο και αυθύπαρκτο. Ο Πλήθων διαφωνεί με την θέση αυτή, καθότι λογική συνέπεια θα είναι η απουσία δημιουργίας και γέννησης.

•          Ο Αριστοτέλης κρίνεται ως ανεπαρκής όταν λέγει ότι ο θεός δεν μερίζεται και ότι οι επιμέρους “σφαίρες” διαθέτουν δική τους νόηση. Κατά τους πλατωνικούς ο θεός μερίζεται σε επιμέρους “νόες” όλοι μετέχοντες της ίδιας ουσίας.

•       Ο Αριστοτέλης αντιφάσκει, κατά τον Πλήθωνα, ως προς την σχέση νου και σώματος. Κατ' αυτόν ο νους είναι αρχαιότερος του σώματος, παράλληλα ωστόσο μέμφεται όσους δέχονται ότι η μάθηση είναι ανάμνηση. Ο Πλήθων προσθέτει ότι αν όντως η ψυχή είναι αρχαιότερη του σώματος τι την κάνει να μην γνωρίζει αυτά που ήδη γνώριζε ερχόμενη στη ζωή και ως εκ τούτου να μην αποτελεί η μάθηση ανάμνηση.

•       Αριστοτέλης και Πλάτων συμφωνούν στην αθανασία της ψυχής. Πως όμως δεν αναφέρει κάτι ο Αριστοτέλης για την ανταπόδοση των εν ζωή πράξεων στην μετά θάνατον ζωή, διερωτάται ο Πλήθων.

•       Κατά τον Αριστοτέλη “άπαν το κινούμενον υπό τινος ανάγκη κινείσθαι ” (κάθε τι που κινείται είναι ανάγκη να το κινεί κάποιο πράγμα, «Φυσικης Ακροάσεως» Η’ ). Όμως, παράλληλα δέχεται ότι υπάρχουν και πράγματα για τα οποία δεν υπάρχει αιτία, κάτι με το οποίο διαφωνεί έντονα ο Πλήθων. Και το γεγονός ο Αριστοτέλης αναφέρει ότι ουδέν δεν μεταβαίνει από την κατάσταση του “εν δυνάμει” σε “εν ενεργεία” άνευ αιτίου αποτελεί λόγο για τον οποίο ο ίδιος θεωρείται ότι αντιφάσκει στα λεγόμενά του.

Χειρόγραφο του Γεωργίου Πλήθωνος Γεμιστού

     Αυτές αποτελούν λίγες από τις αντιθέσεις ανάμεσα στα δύο ρεύματα της εποχής όπως τα συνέγραψε ο Πλήθων Γεμιστός. Η βαθιά του πεποίθηση και επιμονή στις θέσεις αυτές επηρέασε μεγάλο μέρος των διανοουμένων της Ιταλίας ώστε να συγκλίνουν υπέρ του Πλάτωνος. Μέγα το πλήθος των μαθητών και ακολούθων του, οι οποίοι ακόμα και μετά τον θάνατό του, το 1452, συνέχισαν με το ίδιο πάθος και σθένος την μεταλαμπάδευση αυτών των ιδεών φέρνοντας την Αναγέννηση προ των πυλών. Το ρεύμα αυτό δεν αντικατοπτρίζεται μόνο σε ένα στείρο φιλοσοφικό επίπεδο. Επιδράσεις συναντούμε πέραν της φιλοσοφικής σφαίρας, στην οικονομική, κοινωνική και καταλυτική συμβολή στην τέχνη με έργα που προσέγγιζαν περισσότερο το κάλλος της κλασσικής αρχαιότητας παρά της Μεσαιωνικής Δύσης. Μεγάλο μέρος του έργου του έχει χαθεί, όπως το σύγγραμμα του “Νόμοι”, το οποίο το έριξε στην πυρά ο Γεννάδιος Σχολάριος μετά τον θάνατο του Πλήθωνος, θεωρώντας το ως “ειδωλολατρικό”, και το οποίο περιείχε στοχασμούς για μεταρρυθμίσεις της Ανατολικής Ρωμαικής Αυτοκρατορίας και την επανελλήνιση της Πελοποννήσου.

Ο καρδινάλιος Βησσαρίων

     Ο Πλήθων πέθανε υπέργηρος από φυσικά αίτια στη Σπάρτη στις 26 Ιουνίου 1452, ημέρα Δευτέρα, γύρω στη 1 π.μ. όπως προκύπτει από "ενθύμηση" χειρογράφων της Βιβλιοθήκης του Μονάχου που δημοσίευσε ο Σπυρίδων Λάμπρος στο "Νέο Ελληνομνήμονα" το 1910. Λόγω της καθόδου των Οθωμανών που κατέλαβαν το Μυστρά το 1461, οι περισσότεροι μαθητές του, έφυγαν στην Ιταλία. Εκεί πολλοί από αυτούς όπως ο Ιωάννης Αργυρόπουλος, ο Λαόνικος Χαλκοκονδύλης κι ο ήδη από το 1439 καρδινάλιος Βησσαρίων συνέβαλαν σημαντικά στο ρεύμα που ονομάστηκε τελικά Αναγέννηση. Απέκτησε δύο γιους, το Δημήτριο και τον Ανδρόνικο. Ο μαθητής του Βησσαρίων, που έμαθε τα δυσάρεστα νέα στην Ιταλία, σε μια επιστολή του προς τους δύο γιούς του Πλήθωνος, αναφέρει για το δάσκαλό του ότι «μετά τον Πλάτωνα, αν εξαιρέσουμε τον Αριστοτέλη, η Ελλάς δεν γέννησε σοφότερο άντρα». Ο ουμανιστής Μαρσίλιο Φιτσίνο τον ονόμασε "δεύτερο Πλάτωνα". Το 1465 Ιταλοί θαυμαστές του με επικεφαλής τον Σιγισμούνδο Μαλατέστα, συγγενής της δέσποινας Κλεώπας Μαλατέστα που γνώριζε καλά ο Πλήθων, ήρθαν με πλοία στην Λακεδαίμονα, εισέβαλαν στον τουρκοκρατούμενο Μυστρά, έσκαψαν κι έκλεψαν τα οστά του και τα μετέφεραν στο Ναό των Μαλατέστα (Tempio Malatestiano) στο Ρίμινι όπου βρίσκονται μέχρι σήμερα, «για να βρίσκεται ο μεγάλος διδάσκαλος μεταξύ ελευθέρων ανθρώπων».

Ο τάφος του Πλήθωνος στο Ναό των Μαλατέστα στο Ρίμινι

     Το παράδειγμα του Γεωργίου Πλήθωνος Γεμιστού καταδεικνύει ότι η προσήλωση σε ένα εθνικό όραμα σε συνδυασμό με τον σεβασμό στις προγονικές μας Αξίες μπορεί να μας διασώσουν από βέβαιη καταστροφή. Και ο Ελληνισμός, σήμερα, προσπαθώντας να επιβιώσει μιας θανάσιμης απειλής εν μέσω αντίξοων συνθηκών, προσδοκά την σωτηρία του από στοχαστές όπως ο Γεώργιος Πλήθων Γεμιστός.

Εφιπποτοξότης Γ. Σταυριανόπουλος-Ιφικράτης