Παρασκευή 10 Ιανουαρίου 2020

Η ΕΜΠΟΡΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΙΠΠΑΣΙΑΣ


     Όπως παρατηρούμε στην εικόνα του τίτλου ακόμη μία νέα σχεδίαση επιφατνιδίας φορβιάς ήρθε να προστεθεί στις άλλες μύριες υπάρχουσες στο ανεξάντλητο εμπόριο της δυτικής Ιππασίας, κάνοντας "θραύση" σε πωλήσεις στην ευρωπαϊκήν αγορά. Ένα εντελώς άχρηστο και χωρίς καμία λειτουργικότητα λάστιχο στη θέση των παραγναθιδίων της φορβιάς, έρχεται να κάνει την ...σχεδιαστική "διαφορά" χωρίς, ωστόσο, καμία πρακτική σημασία διότι το περισιαγώνιο δεν πρόκειται να τραβηχτεί προς τα κάτω ώστε να μπορούσαμε να σκεφθούμε την διευκόλυνση της επιμηκύνσεως των παραγναθιδίων! Μία άχρηστη, σχεδιαστική,  "παραλλαγή" η οποία όχι μόνον δεν συνεισφέρει στην ευημερία του Ίππου ή την πρόοδο της Ιππικής, αλλά και καθιστά την φορβιά βραχυβιότερη αφού το λάστιχο εύκολα φθείρεται και "καίγεται" σε σύντομο χρόνο, ειδικώς όταν εκτίθεται (όπως εδώ) στα καιρικά φαινόμενα και στον ήλιο.


     Ακόμη, λοιπόν, μία καταναλωτική παραλλαγή ανάμεσα σε αμέτρητες παρόμοιες για τον "πελάτη" της εμποριοκρατικής δυτικής Ιππασίας η οποία δεν ενδιαφέρεται για την ιππικήν ουσία αλλά για την ...κατανάλωση!


     Κατακλυσμός καταναλωτικών προϊόντων για τον ενασχολούμενο με την δυτικήν Ιππασία στους αμέτρητους εμπορικούς καταλόγους εμπορικών εταιριών ων ουκ έστιν αριθμός!


     Είδη ίσως χρήσιμα αλλά και πλείστα όσα άχρηστα σε τεράστιες παραλλαγές και απίστευτες σχεδιάσεις στα ράφια των καταστημάτων με είδη "Ιππασίας" αναμένουν τους ...πελάτες οι οποίοι, εν πολλοίς, αγνοούν και τι αγοράζουν, όπως, τις βασανιστικές για το στόμα του Ίππου στομίδες οι οποίες όχι μόνον είναι άχρηστες αλλά και επιδρούν δυσμενώς στην ψυχολογία και ισορροπία του Ίππου, παραμένοντας επί αιώνες στην πρώτη γραμμή του ανθρώπινου, εμμονικού, λάθους!


     Το ίδιο αμέτρητες και οι σχεδιάσεις των ...κουβερτών τις οποίες αρκετοί χρησιμοποιούν καταχρηστικώς, επειδή οι ίδιοι κρυώνουν, ακόμη και με υψηλές για το ζώο θερμοκρασίες κάνοντάς το να δυστυχεί μέσα στο κλειστό τσιμεντόκλουβο που το διατηρούν!


     Αμέτρητες και οι σχεδιάσεις των καπέλων, δήθεν, "προστασίας" τα οποία, χρησιμοποιούμενα, παρέχουν φρούδες ελπίδες ασφαλείας καθησυχάζοντας τους Ιππείς της δυτικής Ιππασίας ώστε να μην εκπαιδεύονται στην ασφαλήν αφίππευση σε κατάσταση ανάγκης! 


     Ανεξάντλητα και τα σχέδια των "ενδυμάτων Ιππασίας" με τα οποία κάνουν τις ...εμφανίσεις τους οι δυτικότροποι Ιππείς έφιπποι και στα ...club houses των ομίλων τους...


     Για να μην πούμε και για τα ...εσώρουχα ...Ιππασίας που προωθούν τα ειδικά καταστήματα που υποστηρίζουν αυτό το είδος "Ιππασίας" η οποία, μόνον Ιππασία δεν είναι!


     Και δεν θα αναφερθούμε σε ένα πλαστικό καροτσάκι που προορίζεται για την αποκομιδή κοπριάς και κοστίζει 246 λίρες στερλίνες (289 ευρώ) αν έχει δύο ρόδες και 307 λίρες στερλίνες (361 ευρώ) αν έχει τρεις ρόδες...


     Βεβαίως, ό,τι κι αν πούμε για την τεράστια ποικιλία μαστιγίων και μαστίγων καθώς και σπιρουνιών, για να δέρνουμε και να τρυπάμε τα δύστυχα τετράποδα, θα είναι λίγο διότι αυτά τα είδη γεμίζουν αμέτρητες σελίδες καταλόγων εταιριών με είδη βασανισμού, συγγνώμη, "Ιππασίας"! 


       Και, κάπως έτσι έχουμε την δυτικήν Ιππική με συχνά στιγμιότυπα όπως το παραπάνω...


     ...αλλά και την Φυσικήν Ιππική με εικόνες όπως, επίσης, η παραπάνω! Σε κάθε περίπτωση, καθένας στη ζωή επιλέγει αυτό που αξίζει στην νοημοσύνη του και συνάδει στην ιδιοσυστασία του !


Πέμπτη 9 Ιανουαρίου 2020

"ΙΕΡΑΚΟΤΡΟΦΙΑ - ΙΕΡΑΚΟΘΗΡΙΑ"
'Ενα ειδικό σύγγραμμα του Στέλιου Φραγκούλη  


     Για την τέχνη της Ιερακοτροφίας και Ιερακοθηρίας, όπως και για πολλές άλλες σπουδαίες τέχνες, η σύγχρονη Ελλάδα, δυστυχώς, δεν μπορεί να είναι και πολύ ...υπερήφανη διότι, αν και αρχαιότατη τέχνη της Ανθρωπότητος αλλά και υπό την αιγίδα της UNESCO ως παγκόσμιο πολιτιστικό αγαθό, στην Ελλάδα παραμένει υπό άγνοια έως και ...ποινικό διωγμό!

Οι Ευέλπιδες του Μεξικανικού "Heroico Colegio Militar" 
παρελαύνουν κρατώντας τα αρπακτικά στο χέρι!

     Παρά ταύτα, η πάντοτε ισχνή αλλά και γόνιμη ιδιωτική πρωτοβουλία, καταφέρνει ακόμη και σε τούτο τον τόπο της..."φαιδράς πορτοκαλέας" να την διατηρεί ζωντανή, διαιωνίζοντάς την εν μέσω ολίγων, μιας και οι "πολλοί" το μόνο που καταφέρνουν είναι να γεμίζουν ποδοσφαιρικά γήπεδα!


     Ελάχιστοι άνθρωποι ασχολήθηκαν σοβαρά με την τέχνη της Ιερακοθηρίας στην Ελλάδα κι ένας από τους νεωτέρους "προδρόμους" της και ο Στέλιος Φραγκούλης, ο μόνος που επεχείρησε και συνέγραψε πριν πολλά χρόνια ένα σπάνιο ειδικό εγχειρίδιο το οποίο συνεχίζει, μέχρι σήμερα, να παραμένει μοναδικό στο είδος του.


     Καθώς η ευεργετική συνύπαρξη Ίππου και Αρπακτικών είναι δεδομένη και γνωστή ανά τους αιώνες, στην πολυδιάστατην ηλεκτρονική Βιβλιοθήκη της Ομάδος των "Ελλήνων Κενταύρων" έχουμε αναρτήσει ολόκληρο το εγχειρίδιο "Ιερακοτροφία-Ιερακοθηρία" του δασκάλου γερακάρη Στέλιου Φραγκούλη και, ο αναγνώστης μας, "κλικάροντας" στην εικόνα του τίτλου μπορεί να το μελετήσει.


Τετάρτη 8 Ιανουαρίου 2020

Ο ΕΛΑΤΗΣ ΙΠΠΟΣ 



     Η φύση του εφιπποτοξοτικού αντικειμένου των "Ελλήνων Κενταύρων" δεν έχει άμεση σχέση με την "έλξη" ως πεδίον ιππικής δραστηριότητος η οποία, πάντως, "σημάδεψε" την Ιππική και την πορεία του Ανθρώπου. Και όπως καθήκον κάθε Ιππέως είναι μια, όσον το δυνατόν, "σφαιρικότερη" γνώση της Ιππικής, αντλούμε ένα σχετικό κεφάλαιο από ένα σημαντικό και, πλέον, σπάνιο βιβλίο της Βιβλιοθήκης της "Ελληνικής Εφιπποτοξοτικής Εταιρείας" το οποίο συνέγραψε ένας Αξιωματικός του Ελληνικού Ιππικού, ο Κωνσταντίνος Ε. Βλάχος και εξέδωσε το 1934, μιαν εποχή κατά την οποία το όπλο του Ιππικού έχαιρε μεγάλης εκτιμήσεως και αναπτύξεως.


     Μιλώντας για "έλξη" αναφερόμεθα σε μία εργασία κατά την οποία ο Ίππος  σ ύ ρ ε ι  πίσω του ένα φορτίο, είτε άμαξα, είτε κάτι άλλο, μη φέροντας -συνήθως- αναβάτη. Και για την εργασία της έλξεως απαιτείται η  ζ ε ύ ξ η  (ζευγνύω) του Ίππου με το αντικείμενο που θα σύρει, ενώ, ο Ίππος ο οποίος προορίζεται για την εργασία της έλξεως ονομάζεται "ε λ ά τ η ς Ίππος".


     Ας μελετήσουμε, τώρα, το σχετικό κεφάλαιο από το παραπάνω βιβλίο και, για να είναι οι σελίδες πλέον ευανάγνωστες μπορούμε να "κλικάρουμε" επάνω τους: 




     Από τα όσα εκτίθενται παραπάνω, το πρώτο που παρατηρούμε είναι η έγκαιρη πρόνοια της Πολιτείας με τον Νόμο 1038 της 5/3/1919 (!) για την επιβάρυνση του Ίππου ιππευομένου με ανώτατο βάρος Ιππέως τις 100 οκάδες ή 128 κιλά, ενώ, ως ελάτη διτρόχων αμαξών με ανώτατο βάρος ελκομένου τροχοφόρου τις 400 οκάδες (512 κιλά) εάν πρόκειται για Ίππο μικρού αναστήματος και τις 650 οκάδες (833 κιλά) εάν πρόκειται για Ίππο μεγάλου αναστήματος. Εάν πρόκειται να σύρει τετράτροχα οχήματα ο Ίππος, εάν μεν είναι μικρής δυνάμεως το όριο βάρους του οχήματος θα πρέπει να είναι μέχρι 500 οκάδες (641 κιλά), μετρίας δυνάμεως μέχρι 700 οκάδες (897 κιλά) και μεγάλης δυνάμεως 1100 οκάδες (1410 κιλά). Τέλος, δίτροχα οχήματα ελκόμενα από δύο Ίππους μεγάλου αναστήματος έχουν ανώτατο όριο βάρους τις 1500 οκάδες (1923 κιλά), μεσαίου αναστήματος 1000 οκάδες (1282 κιλά) και μικρού αναστήματος 800 οκάδες (1025 κιλά).  


     Παρατηρητέον σε όλα τα προαναφερθέντα ότι η έλαση στηρίζεται στην κυλίνδριση των τροχών του συρομένου τροχοφόρου και στον χαρακτήρα της προσφύσεως με βαρύτερην, ασφαλώς, την περίπτωση των ελκήθρων τα οποία φέρουν "πέδιλα" και όχι τροχούς. 


     Όλα τα παραπάνω, σε μία εποχή κατά την οποία ο Ίππος εθεωρείτο ως "περιουσία" του Ανθρώπου και προς τον οποίο απεδίδετο και η συνεπαγόμενη σημασία, παρατηρούμε ότι, π.χ., ένα άτομο βάρους 128 κιλών εθεωρείτο επιτρεπτό να ιππεύει ενώ, σήμερα, κάτι τέτοιο το θεωρούμε απαράδεκτο!  


     Το επόμενο στοιχείο που μαθαίνουμε είναι ότι, ενώ στην αρχαιότητα υπήρχαν, ασφαλώς, άρματα, δεν είχε βελτιστοποιηθεί ο τρόπος ζεύξεως κάτι που επετεύχθη κατά τον μεσαίωνα. Ενώ στην αρχαιότητα το κρίσιμο σημείο προσδέσεως (ζεύξεως) ήταν πέριξ του λαιμού με αποτέλεσμα ένα άτυπο είδος "πνιγμού" με την οδυνηρή περίσφιξη της τραχείας του ζώου.


     Σημαντική η αναφορά στην ρωμαϊκήν άμαξα Basterna η οποία, κατόπιν, εξελίχθηκε σε πολλές εκδοχές στην αναγεννησιακήν Ευρώπη.


     Χαρακτηριστική η εξέλιξη της ρωμαϊκής Basterna στο γνωστό ως "Λεντίκα", περίτεχνο υαλοφόρο κουβούκλιο προς μεταφορά, συνήθως, κυριών, από χειρώνακτες (βαστάζους) ακόμη και στα Επτάνησα                                                          



     Πολλοί είναι και οι συνδυασμοί ζεύξεως των Ίππων σε μία άμαξα ή, εν γένει, τροχοφόρο όχημα και εξαρτώνται από συνδυασμό παραγόντων σχετικών με την αποτελεσματικότητα της έλξεως. Και πολλές οι ανά χώρα και περιοχή "αντιλήψεις" ζεύξεως, αναλόγως με την αντίληψη α μ α ξ η λ α σ ί α ς, δηλαδή την έλξη άμαξας από Ίππο ή Ίππους.


     Ο Ίππος, ως ελάτης τροχοφόρου, διευθύνεται όπως και στην Ιππασία δια των ημιών ενώ επιταχύνει με την επίκαιρη χρήση μάστιγος ή και διαμήκους κρούσεως των μακρών ηνιών επί της ράχεώς του, επιβραδύνει δε με την έλξη των ηνιών όπως και στην Ιππασία, ενώ οι βηματισμοί έλξεως είναι κατά κανόνα το βάδην και ο τροχασμός, σπανίως δε ο καλπασμός και μόνον επί μικρών αποστάσεων και εφ΄ όσον η επιφάνεια και η κλίση του οδοστρώματος τον επιτρέπουν. 


     Ο Ίππος ως ελάτης στρατιωτικών εφαρμογών διέπρεψε σε όλη την ιστορία των στρατών απανταχού της γης, με τις βαρύτερες ελκτικές εργασίες επαφιέμενες στον ηρωϊκό ημίονο (μουλάρι) ο οποίος, λόγω της ανθεκτικότητός του (κατά πολύ ανθεκτικότερος του Ίππου) ανέλαβε έλξεις και μεταφορές επί της ράχεώς του, υπό δυσκολότατες συνθήκες εδαφών και μακρών αποστάσεων.


     Στον Ελληνικό Στρατό ο γενναίος ημίονος, υπό την διεύθυνση του εξίσου γενναίου η μ ι ο ν η γ ο ύ (ελάτη στρατιώτη-συνοδό του) ανέλαβε και τις δυσκολότατες μεταφορές των βαρύτατων πυροβόλων προς και από τα διάφορα πεδία πολέμου και ασκήσεων.


     Στα στρατιωτικά εγχειρίδια του Ελληνικού Στρατού όπου παρατηρούμε την πολυπλοκότητα των πυροβόλων που υιοθέτησε, ε πρώτης όψεως μας εντυπωσιάζει ο όγκος αλλά και το βάρος τους γεννώντας απορίες περί της μεταφοράς τους.


     Διατρέχοντας, όμως, τις σελίδες τους παρατηρούμε ότι τα πυροβόλα λύνονταν σε συγκεκριμένα μέρη εκ των οποίων το καθένα μεταφέρονταν με συγκεκριμένο και διαφορετικό  σ ά γ μ α που θα μπορούσε να υποδεχθεί σωστά το μεταφερόμενο μέρος του πυροβόλου του οποίου η συναρμολόγηση ήτα υπόθεση ρουτίνας στο σημείο του προορισμού.








     Ως "ελάτες" χρησιμοποιήθηκαν και πολλά άλλα ζώα πλην του Ίππου, ακόμη και ...πτηνά, όπως η στρουθοκάμηλος! Ένα τεκμήριο ζεύξεως στρουθοκαμήλου με τετράτροχο μονοθέσιο αμαξίδιο μας θυμίζει ο Συνασκούμενος Μελέτης από το Παράρτημα των "Ελλήνων Κενταύρων Καλαμάτας" με αμαξηλάτη τον πνευματωδέστατον Έλληνα πολιτικό Ελευθέριο Βενιζέλο, ο οποίος είχε συνάψει σύμφωνο συναδελφώσεως με τον Μπενίτο Μουσσολίνι και την Φασιστικήν Ιταλία. Πλάι στον αμαξηλάτη Ελευθέριο Βενιζέλο, η σύζυγός του Έλενα!


Δευτέρα 6 Ιανουαρίου 2020


ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ 
ΤΩΝ 
"ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ ΚΕΡΚΥΡΑΣ"


     Όποιος γνωρίζει την χειμωνιάτικη (και όχι μόνον…) Κέρκυρα την λατρεύει για την βροχερή της «εσωστρέφεια» που μπορεί να διαρκέσει μέρες…   


     Παρά ταύτα, η βροχερή Κέρκυρα δεν "εκπέμπει" μελαγχολία αλλά μιαν διακριτικήν αριστοκρατικότητα και σήμερα, αυτή την αριστοκρατικότητα νιώσαμε, ακόμη και εξ αποστάσεως, παρατηρώντας το νοτισμένο πλακόστρωτο του προπονητικού χώρου των "Ελλήνων Κενταύρων Κερκύρας" οι οποίοι, παρά τον υετό του νεφεληγερέτη ολοκλήρωσαν επιτυχώς την πρώτη τους, για το 2020, Προπόνηση Παραδοσιακής Τοξοβολίας!


     Μια ζενική Προπόνηση ακόμη και χωρίς …Τόξα, ευθυγραμμισμένη με την γόνιμη «ανατολικότητα» του επικεφαλής του Παραρτήματος, Συνασκουμένου Χριστόφορου Κασφίκη ο οποίος, πάντοτε, επιτυγχάνει να βάζει την πολύ ποιοτικήν «υπογραφή» του κάτω από κάθε δράση των ευτυχών μαθητών του.


     Και πάλι αιφνιδιαστικό το τελευταίο προπονητικό πρόγραμμα (και πρώτο της νέας χρονιάς) των «Ελλήνων Κενταύρων Κερκύρας» προσφέρει για όλους μας γόνιμο ερέθισμα μελέτης τοξευτικών παραμέτρων λίαν ωφέλιμων για όλους μας.


     Ευχές για ό,τι αγαθό στους Κερκυραίους Συνασκουμένους μας και γόνιμην έμπνευση στον επικεφαλής τους ώστε, όλοι μαζύ, να συνεχίσουν να προοδεύουν!



ΠΡΩΤΗ ΠΡΟΠΟΝΗΣΗ ΤΟΞΟΒΟΛΙΑΣ 2020



     Με συμβολικές περιστροφικές τοξευτικές τροχιές γύρω από τον στόχο που εκπροσωπεί για μας τον ζωοδότη Ήλιο, υποδεχθήκαμε στον Λυκαβηττό (Lux/lΛύκος) σήμερα, 5 Ιανουαρίου 2020 το, αστρονομικώς, Νέον Έτος 2020 στο οποίο εισήλθαμε από τις 9:48 το πρωί, αφού η γη βρέθηκε στην πλησιέστερη απόστασή της από τον ήλιο, που ονομάζεται «περιήλιο» και σε απόσταση 147.091.149 χλμ.



     Με την καταιγίδα του Ηφαιστίωνος εν εξελίξει και με ένα κατάμαυρο καταιγιδοφόρο νέφος πάνω από την Αθήνα να απειλεί τα …χείριστα, μόνον ο αγαπημένος μας Αντώνιος τόλμησε να εμφανισθεί στην Γραμμή Βολής και αυτό όχι μόνον δεν μείωσε την "γοητεία" της σημερινής Προπονήσεως αλλά και ανέβασε τον προπονητικό "πήχη" διότι μας δόθηκε η ευκαιρία να μελετήσουμε πολύ ενδιαφέρουσες προπονητικές παραμέτρους τις οποίες δεν θα μπορούσαμε να μελετήσουμε με μεγαλύτερη συμμετοχή Συνασκουμένων.


     άχη ενάντια στον χρόνο" αυτή η Προπόνηση περιμένοντας από στιγμή σε στιγμή τον υέτιο Δία να σημάνει το ξέσπασμα του Ηφαιστίωνος και χωρίς να πτοηθούμε ξεκινήσαμε την ημερίδα μας (έτσι την φανταστήκαμε...αλλά...) με μία σύναψη προθερμαντικής κι κυρίως Προπονήσεως για να κερδίσουμε και το τελευταίο, δυνατόν, λεπτό όσο το καταιγιδοφόρο νέφος θέριευε πάνω από τα κεφάλια μας!


     Διονυσιακή και σαρωτική αυτή η -όσο διήρκεσε- Προπόνηση με στροβιλιστική κίνηση η οποία, όμως, παραδόξως, αντί να αναπτύξει άγχος λειτούργησε πολύ αυτοσυγκεντρωτικά και ο Αντώνιος, αν και αρχάριος, έκανε σήμερα τις καλύτερες, από ποτέ, τοξεύσεις του και σε τεχνική και σε ευστοχία.


     Κυκλική γρήγορη κίνηση με αιφνιδιαστικά παραγγέλματα τοξεύσεως, αυξομειώσεις αποστάσεων και, επίτηδες, διασπάσεις προσοχής, πίεση χρόνου κι όμως...


      Καμιά φορά στον στρατό υπηρετούν και πραγματικοί ...Στρατιώτες οι οποίοι, αν και αντίθετοι του νοσηρού μιλιταρισμού, διάγουν ...στρατιωτικότατα!


     Η ενθουσιώδης, προπονητική, "παραζάλη" κι ο ενθουσιασμός παρέσυρε και τον Εκπαιδευτή στην ανάληψη μιας πρωτοβουλίας για την διδασκαλία της οπισθοπλατιαίας τοξεύσεως στον Αντώνιο ο οποίος θα την επιχειρούσε για πρώτη φορά κι απ΄ ό,τι φάνηκε την επεχείρησε και την κατάφερε κατ΄επανάληψη αρκετά καλά με αξιοπρόσεκτην ευστοχία.


     Ο Αντώνιος συνέχισε ακάθεκτος, παρά τις πρώτες στάλες της βροχής που άρχισαν να μας ραντίζουν με ενθουσιώδη ρυθμό αλλά δυστυχώς η απειλή της καταιγίδος μας υποχρέωσε σε τάχιστη εγκατάλειψη του δασώδους χώρου προς αποφυγή δυσαρέστων από ενδεχόμενη πτώση κεραυνού.


     Παρά ταύτα, ο Αντώνιος τόξευσε αρκετά βέλη και, μάλιστα, με άριστο συνδυασμό τεχνικής, ταχύτητος και στοχαστικής επιτυχίας!


     Τέτοιου είδους Προπονήσεις που άλλους μπορεί να οδηγήσουν σε ψυχαναγκαστικές εκτροπές, η διαχείριση του προγράμματος βάσει των εμπειριών της πολυετούς λειτουργίας της Ομάδος μας, μόνον σε αγαθό αποτέλεσμα μπορούν να οδηγήσουν. Κι αυτό συνέβη και σήμερα!


      Κατεβαίνοντας στον ..."πολιτισμό", η βρεγμένη κι έρημη Λεωφόρος Αλεξάνδρας μέσα στο ημίφως έδινε μιαν αποκαρδιωτικήν "εικόνα" αστικής καταθλίψεως που δεν είχε καμιά σχέση με τον ενθουσιασμό που βιώσαμε κατά την διάρκεια της "κολοβής" Προπονήσεώς μας. Αλλά ποιος είπε σ΄όλους αυτούς που συνθέτουν  την ...αστική πλήξη να μην έχουν ακόμη ανακαλύψει την Έφιππη Τοξοβολία;