ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΣΤΗΝ ΟΜΑΔΑ ΜΑΣ

     Στις σύγχρονες, "συντεταγμένες", κοινωνίες ο όρος "παιδί" παραμένει, ουσιαστικώς, ασαφής, υποδηλώνοντας έναν άνθρωπο ο οποίος θεωρείται ως μη διαθέτων την δυνατότητα λήψεως αποφάσεων προς ιδίαν επιβίωση, έναν άνθρωπο ο οποίος παραμένει υπό την φροντίδα τρίτων, μεγαλύτερης ηλικίας το όριο της οποίας αυθαιρέτως τίθεται και οι οποίοι δικαιούνται και υποχρεούνται σε λήψη αποφάσεων περί αυτού. Γενικώς οι κοινωνίες αυτές, θέτουν ένα αυθαίρετο και ανθρωποκατασκεύαστο όριο ηλικίας ώστε να προσδιορίσουν την παιδικότητα, ασχέτως εάν αυτή την παιδικότητα την καθορίζει απολύτως εξατομικευμένα για κάθε άνθρωπο η ίδια η Φύση. Η παιδικότητα, λοιπόν, για όλες τις "αστικά" συντεταγμένες κοινωνίες εγκαταλείπεται στο πλαίσιο της υποκειμενικής πλάνης που αφορμάται από την "αστική" παράμετρο και όχι από την φυσική περί της οποίας λόγο έχει μόνον η "άλαλη" μεν, πλην εύγλωττη Φύση.

     Στις πολεμικές φατρίες οι οποίες αποτελούν ειδικά οργανωμένες κοινωνίες χωρίς "αστική" αλλά φυσική δομή, η παιδικότητα, ως εκ των συνθηκών, είναι πολύ πιο βραχύβια απ΄ ό,τι στις προηγούμενες, ενώ τα κριτήρια προσδιορισμού της συναρτώνται άμεσα από την ικανότητα του ανθρώπου να εκτιμήσει τους κινδύνους που τον απειλούν και να χειρισθεί τα όπλα προς υπέρβασή τους.

     Έτσι, το παιδί μιας αστικής κοινωνίας απειλείται από αθέατους αντιπάλους των οποίων η αφάνεια τους καθιστά μη εγκαίρως αντιμετωπίσιμους και καταλυτικούς ως προς την επικινδυνότητα (έλλειψη οξυγονώσεως, απώλεια απολαύσεως ή και απώλεια του ίδιου του βίου) ενώ το παιδί μιας πολεμικής φατρίας απειλείται από ορατούς, άρα αντιμετωπίσιμους εχθρούς.

     Βεβαίως, οι βαυκαλιστικές "στατιστικές" των λανθανόντων μιλούν για αύξηση του προσδόκιμου χρόνου ζωής στις σύγχρονες αστικές κοινωνίες των οποίων τα νοσοκομεία είναι γεμάτα από δισεκατομμύρια μελλοθανάτων ...ευημερούντων νοσηλευομένων, αλλά, αν η εμμονή στην πλάνη των αστικών κοινωνιών δεν ήταν το κύριο χαρακτηριστικό τους, ο Πλάτων θα είχε διαψευσθεί επιμένοντας στην ταύτιση της δημοκρατίας με την τυραννία.

     Στην Ελληνική Ομάδα Έφιππης Τοξοβολίας "ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΕΝΤΑΥΡΟΙ" δίνουμε μεγάλη έμφαση όχι απλώς στην ανάπτυξη εφιπποτοξοτικών δεξιοτήτων αλλά, πρωτίστως, μαχητικής ψυχολογίας άνευ της οποίας η αρχέγονη Πολεμική Τέχνη μας δεν είναι δυνατόν να επιτελεσθεί!

     Έτσι, γίνεται ξεκάθαρο ότι η Ομάδα μας δεν είναι "λέσχη ευπαθών υπάρξεων" αλλά εργαστήριο σμιλεύσεως μαχητικών χαρακτήρων τους οποίους χαρακτηρίζει η Ανδρεία και η Αρετή!

     Η Ομάδα μας δεν επιθυμεί να αναλάβει ρόλο "αποθέτου" αλλά στίβου μάχης για μια εναργέστερη και αποτελεσματικότερη αντιμετώπιση της ζωής από τα Μέλη της!

     Όλα τούτα, αναδεικνύουν τον παιδαγωγικό χαρακτήρα της Ομάδος μας πάνω από τον "στενά" νοούμενο ως "αγωνιστικό" της.

     Μέσα σε αυτό το παιδαγωγικό πλαίσιο, αντιμετωπίζουμε το (ούτως ειπείν και αυθαιρέτως οριζόμενο ως) παιδί ως ομότιμο Συνασκούμενο ενθαρρύνοντάς το να αποκτήσει όσο γίνεται πιο γρήγορα υπευθυνότητα (ούτως ειπείν και αυθαιρέτως οριζομένου ως) ενηλίκου!

     Αποθαρρύνουμε εμφανώς και απροσχημάτιστα την οιανδήποτε υπερπροστατευτική ανάμειξη στο δικό μας παιδαγωγικό έργο  κάθε γονέως ο οποίος επιλέγει να αναθρέψει "αμοιβάδα" αντί Ανθρώπου, "κρεατόμαζα" αντί Πολεμιστή... Και, για να είμαστε ειλικρινείς, σ'  αυτές τις περιπτώσεις δεν αποθαρρύνουμε, απλώς, την "ανάμειξη" αλλά δείχνουμε διακριτικά και έγκαιρα την "πύλη εξόδου" σε παρόμοιους χαρακτήρες γονέων, σεβόμενοι τις παραμέτρους της Ευγονικής με ό,τι αυτές προοιωνίζουν, προειδοποιούν και διδάσκουν.

     Όταν "φθάνει" ένα παιδί στην Ομάδα μας το πρώτο πράγμα που παρατηρούμε είναι τον "παιδαγωγικό προσανατολισμό" του γονέως που το συνοδεύει καθώς είναι γνωστό ότι οι γονείς διακρίνονται σε εκείνους που εκπαιδεύουν τα παιδιά τους να στηρίζονται σε αυτούς και σε εκείνους τους γονείς που εκπαιδεύουν τα παιδιά τους να μη χρειάζονται στηρίγματα! Εάν διαπιστώσουμε ότι ο συγκεκριμένος γονιός ανήκει στη πρώτη κατηγορία φαρδαίνουμε ακόμη περισσότερο το άνοιγμα της "θύρας εξόδου".

     Δυστυχώς είναι γνωστό ότι στη δημοκρατική τυραννία που υφιστάμεθα, για να οδηγήσεις ένα δίκυκλο μικρού κυβισμού πρέπει να δώσεις εξετάσεις αλλά όχι και προκειμένου να κάνεις ...παιδιά! Κι εμείς δε θέλουμε να καταντήσουμε, επ΄ ουδενί, εκκολαπτήριο διπόδων ορνιθίων διασωληνωμένων με ισόβιο ομφάλιο λώρο από ελαττωματικούς γεννήτορες...

     Ευτυχώς, μέχρι σήμερα δεν συναντήσαμε παρά ελάχιστες περιπτώσεις "αμοιβάδων" (οι οποίες βρήκαν την έξοδο...) και είμαστε ευτυχείς για το ότι η μαχητική φύση της Ομάδος μας προσελκύει, κατά κανόνα, "Ομοίους". Τόσο οι Έλληνες όσο και οι ξένης υπηκοότητος γονείς που μας ενεπιστεύθησαν τα παιδιά τους ήσαν εξ αρχής "υποψιασμένοι" για τον παιδαγωγικό μας προσανατολισμό κι έτσι, αρκετά παιδιά συνασκούνται επί ίσοις όροις μαζύ μας, αυτό το θεωρούμε, δε, ως την μεγαλύτερη ευθύνη αλλά και Τιμή για τους "ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΕΝΤΑΥΡΟΥΣ". 

ΔΙΕΥΚΡΙΝΗΣΗ

     Ελάχιστες ώρες μετά την ανάρτηση της δημοσιεύσεώς μας για την υπερπήδηση εμποδίου από την Χαρά η οποία είχε κάνει μόλις το έβδομο μάθημά της μαζύ μας και το ενδιαφέρον για μαθήματα υπερπηδήσεως εμποδίων στο "κόκκινο"! Τηλεφωνήματα και μηνύματα για το πως μπορούν να εκπαιδευθούν στην υπερπήδηση εμποδίων στη Σχολή μας από κάποια νέα παιδιά που, απ΄ ό,τι μας μετέφεραν ιππεύουν επί πολλούς μήνες σε Ομίλους και οι Εκπαιδευτές τους δεν τους έχουν, ακόμη, "στείλει" σε εμπόδιο!

     Αγαπητοί φίλοι, οι "ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΕΝΤΑΥΡΟΙ" είναι μία Ομάδα Έφιππης Τοξοβολίας και αποβλέπει στην υπηρέτηση αυτής της υψηλής έφιππης πολεμικής τέχνης η οποία είναι και το επιστέγασμα της Ιππικής! Η εκπαίδευση που παρέχουμε είναι δωρεάν και, δυστυχώς, οι εργατώρες μας γι αυτήν "πεπερασμένες". Μακάρι, ειδικώς αυτές οι εργατώρες μας να ήσαν ...ατελείωτες ώστε να εντάξουμε και την διδασκαλία της υπερπηδήσεως εμποδίων που είναι κάτι πολύ πιο εύκολο και "χαμηλότερο", από εκείνο που αποτελεί το αντικείμενό μας! Για μας, ενδιαφέρον αποτελεί πάντα η κορυφή! Οι υπόλοιποι, βρείτε Εκπαιδευτές με συνέπεια στο εκπαιδευτικό τους αντικείμενο και όχι "εμπόρους" ιππικής ανεπαρκείας που "ανθούν" σε μία "πιάτσα" ιππικής ασχετοσύνης, "είδος", δυστυχώς, εν "ομοσπονδιακή υπερεπαρκεία". 

     Έτσι, επικεντρωνόμαστε στη διδασκαλία της Έφιππης Τοξοβολίας και στη Σχολή μας δεχόμαστε άτομα που θέλουν να αφιερωθούν μόνο σ΄ αυτήν.

ΣΗΜΕΙΩΣΗ:

     Εάν ένας Ίππος ζυγίζει 450 κιλά (συν το βάρος του Ιππέως) και προσγειώνεται μετά την υπερπήδηση ενός εμποδίου 80 εκατοστών με τα πρόσθια, αντιλαμβανόμεθα με τι ΤΕΡΑΣΤΙΟ ΒΑΡΟΣ επιβαρύνονται οι αρθρώσεις του δυστυχισμένου αυτού πλάσματος, προκειμένου οι διαστροφικοί επινοητές της υπερπηδήσεως εμποδίων (Εγγλέζοι) να καθιερώσουν, τον 19ο αιώνα ένα "new discipline" που θα τους βοηθούσε να διασκεδάσουν την ανία τους! Εμείς, σεβόμαστε τον Ίππο και εάν τον σέβεστε κι εσείς υπηρετείστε την φυσική του κίνηση και τις φυσικές του ανάγκες!  

    

ΜΕΤΑ ΑΠΟ 7 ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΙΠΠΙΚΗΣ

     Η Χαρά άρχισε να ιππεύει μαζύ μας στις 29 Αυγούστου 2012 και πριν κλείσει μήνα κοντά μας, σήμερα στις 19 Σεπτεμβρίου 2012, έχοντας κάνει επτά (7) μαθήματα στη Σχολή μας, κατάφερε να υπερπηδήσει το πρώτο της εμπόδιο με τον τρόπο που φαίνεται στην φωτογραφία, χωρίς σέλλα, χωρίς αναβολείς, χωρίς ...μαστίγιο, χωρίς ...εγκεντρίδες, χωρίς ..."καπέλλο", χωρίς ..."θώρακα" αλλά με έναν Ίππο γεμάτο ενθουσιασμό, καλή διάθεση και ισορροπία! Κυρίως, με ένα χαμόγελο που φωτίζει το πρόσωπό της δείχνοντας τα συναισθήματα αυτής της στιγμής!

     Η Ομάδα μας της εύχεται γρήγορα και "Σ' ΑΝΩΤΕΡΑ!", δηλαδή, σε "έξοδο" Έφιππης Τοξοβολίας η οποία αποτελεί και την κορωνίδα της Ιππικής!

ΞΕΠΕΡΑΣΑΜΕ ΚΑΘΕ ΠΡΟΣΔΟΚΙΑ

     Το εκπαιδευτικό μας όραμα ήταν εξ αρχής σαφές: απαιτήσαμε την καλύτερη εκπαίδευση στον μικρότερο, δυνατόν, χρόνο και τα καταφέραμε ξεπερνώντας κάθε προσδοκία! Αυτό απέδειξε η σημερινή προπονητική και εκπαιδευτική μας ημερίδα στο Ιππευτήριο όπου πέντε "ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΕΝΤΑΥΡΟΙ" ίππευσαν (ο ένας, για πρώτη φορά σήμερα!) τέσσερις Ίππους με τα παρακάτω αποτελέσματα:

     Κατ΄ αρχήν ο Αρπάλυκος ίππευσε δύο διαφορετικούς Ίππους σε ένα βραχύτατο μεν αλλά εξαιρετικό πρόγραμμα Έφιππης Τοξοβολίας. Πρώτα με τον αγαπημένο μας τετραετή (!) Όλι και ακολούθως με τον Μαξ, ο Αρπάλυκος κάλπασε επί ανοικτού πεδίου (όχι με το βοήθημα των σχοινιών ή του σκάμματος που υποχρεώνει τον Ίππο να καλπάζει σε ευθεία!) διευθύνοντας και τοξεύοντας επί στόχου διαμέτρου ...20 εκατοστών (και όχι 80 εκαστών όπως συνηθίζεται!!) αλλά και με ένα ακόμη συντελεστή δυσκολίας:  ο Εκπαιδευτής του στάθηκε ανάμεσα στον καλπάζοντα Ίππο και στον στόχο ώστε να εξαναγκάσει τον Εφιπποτοξότη να τοξεύσει υπολογισμένα και εγκαίρως χωρίς να πλήξει τον ...Εκπαιδευτή του ο οποίος εμπιστεύεται απολύτως και Ίππο και Εκπαιδευόμενο!

    Είναι υπέροχη αίσθηση να ακούς τα βέλη του Εκπαιδευομένου σου να σφυρίζουν στο αφτί σου και εκείνος να πλήττει απλώς τον στόχο και όχι ...εσένα!

     Αυτό είναι η ασφαλέστερη επιβεβαίωση για την ποιότητα της εκπαιδεύσεως που του προσέφερες!

     Κατόπιν ήταν η σειρά του αγαπημένου πιτσιρίκου μας Κάτσπερ, του μικρού Πολωνού με την υπέροχη μεγάλη καρδιά ο οποίος πέρασε με κλειστά μάτια και χωρίς χέρια ύπερυψωμένες βαλβίδες και μισό "χ" κατά τον καλύτερο τρόπο, με το καλύτερο "κάθισμα" και την καλύτερη διεύθυνση Ίππου, μόλις στο δεύτερο μάθημά του!

     Αυτός ο Πολωνός πιτσιρίκος, αφού ίππευσε επί μιάμιση ώρα όχι μόνον δεν κουράσθηκε αλλά βλέποντας τον Αρπάλυκο να εφιππεύει με έφαλση ζήτησε να το κάνει κι αυτός.

     Έτσι, ξεκίνησε μία ακόμη άσκηση και άλλο που δεν ήθελε ο Αρπάλυκος που του έχει αδυναμία... Βεβαίως, ο νεαρός Κάτσπερ δεν έλαβε υπ΄ όψη του το μήκος των ποδιών του Αρπάλυκου ο οποίος, εκ κατασκευής άνετα θα καβάλαγε και ...καμήλα, αλλά αυτό είναι ένα άλλο ζήτημα...

     Στο τέλος ο Κάτσπερ μας είπε πολύ σοβαρά: "Δεν χορταίνω τα άλογα!". Ούτε κι εμείς μικρέ μας φίλε... εδώ και πολλά χρόνια!

     Η Χαρά χειρίσθηκε ένα πολύ δύσκολο αλογάκι, από εκείνα που μέσα σε λίγα λεπτά σε εξοντώνουν με την απάθεια στις εντολές σου, που σε κάνουν να νοιώθεις εκμηδενισμένο "αδρανές υλικό" έτοιμο να εγκαταλείψει κάθε προσπάθεια... Κι όμως, η νεαρή αυτή κοπέλλα όχι μόνον δε σκέφθηκε να εγκαταλείψει την προσπάθειά της αλλά και κατάφερε και να διευθύνει αυτό το (κατά τα λοιπά) γλυκύτατο τετράποδο περνώντας, με κλειστά μάτια, από υπερυψωμένες βαλβίδες με το πρέπον κάθισμα και τον πρέποντα ρυθμό. Και όχι μόνον...

     Λίγο αργότερα, όταν η Βαρβάρα εφίππευσε στο ίδιο δύσκολο αλογάκι, η Χαρά συνέχισε το μάθημά της ως ...Εκπαιδεύτρια πλέον της Βαρβάρας βοηθώντας την να κάνει όσα και εκείνη λίγο πριν, με τον ίδιο άψογο τρόπο!

     Ο Σπύρος ίππευσε για πρώτη φορά σήμερα! Ικανός, πειθαρχημένος και σε πολύ καλή φυσική κατάσταση, κατάλαβε ότι η Ιππασία γυμνάζει ολόκληρο το σώμα και δεν είναι απλή "βόλτα" αλλά μία επίπονη και απαιτητική σωμασκία! Μετά τον εισαγωγικό "Κύκλο Προσεγγίσεως Αρχηγού" εξετέλεσε τις προβλεπόμενες προκαταρκτικές ασκήσεις Γυμνιππευτικής με τον ακριβέστερο τρόπο και χωρίς καμία δυσκολία, άψογος όπως και στην (εξίσου απαιτητική) καθημερινότητά του!

     Ο Αρπάλυκος ανέλαβε, όπως προβλέπεται στην Ομάδα μας, να μυήσει το Μέλος μας στην Ιππασία καθίζοντάς τον βαθιά πάνω στη γυμνή ράχη του Ίππου...  

...ενθαρρύνοντάς τον να κάνει περιστροφές επάνω στον Ίππο ο οποίος έχει μάθει να βοηθά τον εκπαιδευόμενο ώστε να εκτιμήσει το τι έχει "ανάμεσα" στα πόδια του...

... να αντιληφθεί την αίσθηση ισορροπίας ακόμη και υπό συνθήκες ανεστραμμένου καθίσματος...

...και, τέλος να ισορροπήσει όρθιος επί του Ίππου σε μία κατάσταση ...ασταθούς ισορροπίας, με υπερυψωμένο το κέντρο βάρους του ανθρώπινου σώματος!

     Έτσι, ο αρχάριος, ήδη από το πρώτο του μάθημα καταφέρνει να διέλθει από μισό "χ" με κλειστά μάτια και χωρίς χρήση χειρών, κάτι που τον "δρομολογεί" στην Έφιππη Τοξοβολία της οποίας η ίππευση αποτελεί την κορωνίδα όλων των ειδών ιππεύσεως! Στο σημείο αυτό ξεκινά η όμορφη "περιπέτεια" του Εφιπποτοξότη με αυξημένη αίσθηση ισορροπίας, ιδιοδεκτικότητος και κιναισθησίας!

     Και μετά από μία τόσο όμορφη και παραγωγική προπονητική και εκπαιδευτική ημερίδα η μεν Μητέρα του αγαπημένου μας Κάτσπερ πήρε αγκαλιά τον γιό της, ενώ ο Εκπαιδευτής (μη διαθέτοντας έναν ...Κάτσπερ) πήρε αγκαλιά ένα εξίσου λατρευτό πλάσμα που μετρούσε μία, μόλις, ...ημέρα ζωής!

     Αυτά συμβαίνουν στη πανέμορφη καθημερινότητα των "ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ" κι όλα τούτα χωρίς ΚΑΝΕΝΑ απρόοπτο, χωρίς την παραμικρή πτώση και, βεβαίως, χωρίς προστατευτικούς ...θώρακες και καπέλλα ! Έτσι, απλά και φυσικά... αλλά με πολλή γνώση του αντικειμένου μας και σωφροσύνη. 

        

ΕΦΙΠΠΗ ΤΟΞΟΒΟΛΙΑ

  Ακόμη και στη περίπτωση κοινών στόχων, οι δρόμοι προς αυτούς είναι διαφορετικοί για κάθε ον, όπως διαφορετικά είναι και τα δακτυλικά αποτυπώματά μας. Διότι, η σκέψη ενός εκάστου διαφέρει από την σκέψη του διπλανού μας με την ίδια διαφοροποίηση των δακτυλικών αποτυπωμάτων. Όλοι παρόμοιοι, …άρα όλοι διαφορετικοί, …άρα όλοι άνισοι, αλλά…Η κοινή πραγματικότητα είναι πάντοτε αντίξοα ελκυστική διότι, ακριβώς, την αντιληπτική προσέγγισή της δυσχεραίνει η παρεμβολή του «άλλου». Και, αυτή η δυσχεραντική παρεμβολή του «άλλου» ομορφαίνει με υπερκεραστικό ενδιαφέρον τη δική μας προσπάθεια ώστε να αποφεύγεται η μονοτονία μιας επαναλαμβανόμενης ρουτίνας.

  Η Ομάδα των «ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ» κατευθύνεται προς την κατάκτηση ενός συγκεκριμένου στόχου : της αυτοβελτιώσεως των Μελών της με εφαλτήριο την Έφιππη Τοξοβολία. «Εφαλτήρια» θα μπορούσαν να είναι πολλά, δική μας επιλογή η επιλογή του συγκεκριμένου. Και είναι δεδομένο ότι σ’ αυτή την «πορεία» προϋποτίθεται η εναρμόνιση των διαφορετικοτήτων και ανισοτήτων όχι προς τα «κάτω» αλλά προς τα «πάνω»! Μόνον έτσι μπορεί να υπερκερασθούν οι φραγμοί των υποκειμενικοτήτων και η Ομάδα, ως ενιαία οντότητα να οδηγηθεί και να κατακτήσει το στόχο της.

  Το πρώτο βασικό ερώτημα είναι «Γιατί Έφιππη Τοξοβολία;». Ή μάλλον, «Γιατί όχι μόνον Ιππασία ή μόνον Τοξοβολία;». Η απάντηση ανάγεται στην ενότητα και τον δυισμό, στη «δυτική» και «ανατολική» σκέψη και στη συνδυαστική ακεραίωση η οποία εγγυάται μια ανεμπόδιστη αμφιθέαση του Κόσμου ως ενιαίας οντότητος και όχι ως αντιθετικά διαιρεμένης ουσίας. Ο μονοδιάστατος ορθολογισμός της δυτικής σκέψεως απεδείχθη ακόμη και για τους ίδιους τους «εφευρέτες» του άγονος, κρινομένου εκ του αποτελέσματος των σημερινών δυτικών Κοινωνιών οι οποίες εμφανίζονται καθολικά ανερμάτιστες και παραπαίουσες χωρίς προσδόκιμο μέλλον. Αντιθέτως, η συνδυαστική ενότητα της πραγματικότητος που χαρακτηρίζει την ανατολική σκέψη εφοδίασε τις ανατολικές Κοινωνίες με «έρμα» κι ευστάθεια ώστε, πολλές από αυτές έχοντας υποστεί σκληρές δοκιμασίες να αναδεικνύονται πάντα μετά από αυτές ακόμη πιο ισχυρές κι ευσταθείς. Εμείς, που αποτελούμε γέννημα και θρέμμα δυτικής Κοινωνίας, απελευθερώνοντας εαυτούς από το όποιο φιλοσοφικό «ταμπού» επιτρέψαμε στο αδέσμευτο ένστικτό μας να αποφασίσει αβίαστα «ανθ’ ημών», επιτρέποντάς μας να ανακαλύψουμε τη βαθύτερη αλήθεια μας, υιοθετώντας ανεπιφύλακτα την συνδυαστική ενότητα της πραγματικότητος. Για μας η πλήρης απουσία χρωμάτων (μαύρο) και η πλήρης συνύπαρξη όλων των χρωμάτων (λευκό) της πραγματικότητος διαμορφώνουν τον ορώμενο κύκλο ο οποίος συγκροτείται και ακεραιώνεται από δύο ισότιμα μέρη, από το Γιν και το Γιαγκ, τα οποία αν και δύο διαφορετικά δεν είναι αυτονομημένα αλλά εισχωρούν το ένα στο άλλο σχηματίζοντας μία ενότητα. Έτσι, στον ενιαίο κύκλο της προσπαθείας μας, συνυπάρχει το εσωτερικό μονοπάτι (Τοξοβολία) και το εξωτερικό μονοπάτι (Ιππασία), εναρμονίζονται μεταξύ τους και μας προάγουν σε ένα διέξοδο ισορροπίας πνεύματος και σώματος που αποτελεί και την «πύλη» προς την αυτοβελτίωσή μας.

  Το δεύτερο βασικό ερώτημα είναι «Γιατί Ομάδα και όχι μεμονωμένα άτομα;». Η απάντηση είναι σαφής : διότι για να χειροκροτήσεις δε μπορείς να τα καταφέρεις με το ένα χέρι και για να είναι όσο γίνεται πιο ηχηρό το χειροκρότημα χρειάζονται περισσότερα χέρια, τα χέρια και των «άλλων» που θα χειρο-κροτούν συντονισμένα. Και, ο Κόσμος δεν είναι μονοπρόσωπος αλλά πολυπρόσωπο άθροισμα διαφορετικοτήτων με αποτέλεσμα να αποτελεί αδήριτο χρέος η ανάληψη μιας μεγάλης ευθύνης από τον καθένα μας : «ΟΡΚΙΖΟΜΑΙ ΝΑ ΣΩΣΩ ΟΛΑ ΤΑ ΟΝΤΑ ΠΟΥ ΔΙΑΘΕΤΟΥΝ ΑΝΤΙΛΗΨΗ!» Αυτή είναι η αριστοκρατική πρόθεση – υπόσχεση του αρχαίου, παραδοσιακού, βουδισμού Μαχαγιάνα ο οποίος επιδιώκει τη λύτρωση όλων των όντων που αντιλαμβάνονται τον Κόσμο και τις πραγματικές διαστάσεις των υπάρξεών τους. «Αριστοκρατική», διότι δεν μιλά γενικώς και αορίστως  για την σωτηρία «όλων των όντων» αλλά για την σωτηρία των όντων που διαθέτουν αντίληψη, όπως κάθε ειλικρινής πρόθεση απαλλαγμένη από την λαϊκίστικη τυραννία της «ευαρέσκειας και αποδοχής» από τους πολλούς. Οι πιστοί του Μαχαγιάνα δεν αρκούνται στην εξατομικευμένη λύτρωσή τους αλλά στοχεύουν και στη λύτρωση όλων των φωτισμένων όντων που βρίσκονται γύρω τους. Σε αντίθεση με τους πιστούς του μικρού Βουδισμού Χιναγιάνα οι οποίοι επιδιώκουν την ατομική τους λύτρωση (μικρή ευσπλαχνία), οι πιστοί του Μαχαγιάνα επιδιώκουν να μετατραπούν σε μποντισάτβα (φωτισμένα όντα) για να μπορούν να λυτρώσουν κι άλλους (μεγάλη ευσπλαχνία). Και ο βουδισμός Μαχαγιάνα, αυτή η μεγάλη και αρχαία παράδοση, κυριαρχεί στο Θιβέτ, στη Μογγολία, στη Κίνα, στο Βιετνάμ, στη Κορέα και στην Ιαπωνία όπου το Ζεν αποτελεί μέρος του Μαχαγιάνα.

  Το τρίτο βασικό ερώτημα είναι ο «τρόπος». Ίπποι, Τόξα, βιβλία, λόγος, άσκηση, ακινησία, τεχνολογία, πριμιτιβισμός, διδασκαλία, σιωπή; Τίποτε από αυτά ή, μάλλον, όλα αυτά μαζύ! Ζεν! Μια μαθητεία χωρίς μαθητές ή, μάλλον, μόνον με μαθητές, μια εκπαίδευση χωρίς εκπαιδευτές ή, μάλλον, μόνον με εκπαιδευτές, μια άσκηση χωρίς ασκουμένους ή, μάλλον, μόνον με ασκουμένους! Μια γνώση και ικανότητα κατευθείαν στην ουσία φιλτραρισμένες μέσα από την παλλόμενη αρτηρία του ενστίκτου. Ο «τρόπος» λοιπόν, είναι ο μη τρόπος, ο παλμός της αρτηρίας που απλώς, είναι ούτω πως, επειδή, ούτω πως είναι!

  Το τέταρτο και τελευταίο, βασικό ερώτημα είναι ο «χαρακτήρας». Μια λέξη μόνον, ένα «κλειδί» για ν’ ανοίξει το σεντούκι με το θησαυρό : ΑΥΤΟΠΕΙΘΑΡΧΙΑ! Μέσα σ’ αυτή τη λέξη περικλείεται το μυστικό κάθε ανθρώπινης νίκης. Μόνον η αυτοπειθαρχία εγγυάται προσήλωση στην έννοια της Τιμής, της Αφοσιώσεως, του Καθήκοντος και της Μαχητικότητος που άγουν στη ηθική δικαίωση!   Κι εμείς αγωνιζόμαστε μόνον για τη νίκη!

  Η προσπάθειά μας δεν στοχεύει στο να γίνουμε 'Βούδες' αλλά σε κάτι πολύ πιο σημαντικό, εφικτό και απαραίτητο : να ανακαλύψουμε τον εαυτό μας. Ο Λιν Τσι, φημισμένος δάσκαλος του βουδισμού Χαν ( ο κλάδος του βουδισμού Mαχαγιάνα που επεκράτησε στη Κίνα κατά την περίοδο της δυναστείας των Χαν, 206 π.χ.χ. – 221 μ.Χ.χ.) συμβούλευε τους μαθητές του : «Όταν πρέπει να ντυθείς ντύσου, όταν πρέπει να περπατήσεις, περπάτα. Μη προσπαθείς να γίνεις Βούδας, απλά προσπάθησε να είσαι ο εαυτός σου. Ο χαζός θα σε λοιδορήσει, ο σοφός θα σε καταλάβει!»

  Δεν πρόκειται περί υπερ-αισιοδοξίας,αφού δεν είμαστε ούτε

οπτιμιστές,ούτε πεσιμιστές, αλλά εμείς,  οι «ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΕΝΤΑΥΡΟΙ», διαπιστώνουμε ότι οι περισσότεροι γύρω μας είναι σοφοί, κρίνοντας από την αντιληπτικότητα όσων μας προσεγγίζουν.

                                                                                              A.H.K

      To παραπάνω κείμενο το αναδημοσιεύουμε από τον κεντρικό Ιστότοπο της "ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΕΦΙΠΠΟΤΟΞΟΤΙΚΗΣ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ" σε απάντηση μηνύματος που μας έστειλε ο φίλος της Ομάδος μας κ. Κωνσταντίνος Ρ. αναζητώντας απαντήσεις επί της ουσίας του αντικειμένου μας. Ελπίζουμε ότι το εν λόγω κείμενο  απαντά και στον ερωτώντα, αλλά και, ενδεχομένως, σε όσους έχουν παρόμοιες απορίες. Με εκτίμηση! 



ΤΥΦΩΝΑΣ ..."ΑΡΠΑΛΥΚΟΣ"

     Aν κρίνουμε και από τη σημερινή Προπόνησή του που διήρκεσε πέντε μόνον λεπτά, ο Αρπάλυκος εξελίσσεται ίσως στον πιο "καλπαστικό" Εφιπποτοξότη που έχουμε δει οπουδήποτε!

     Ευσταθής, απαθής, ωκύς και εύστοχος, ασκείται σε υψηλές καλπαστικές ταχύτητες κάτι που σημαίνει ότι με Ίππους καλπάζοντες με την ενδεδειγμένη ταχύτητα δε θα του ξεφεύγει "βέλος"!

     Από φέτος θα εκπροσωπεί τους "ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΕΝΤΑΥΡΟΥΣ" σε διεθνείς Αγώνες και, μάλλον θα τον συνοδεύει και ...δεύτερος... Δύο αρχάριοι στη "πρώτη γραμμή"! Επέλαση...!

ΤΟΞΑ, ΤΥΜΠΑΝΑ, ΙΠΠΟΙ

     Αυτό το "γκρουπ" είχε κάτι ξεχωριστό! Καιρός με σιγανή συνεχή βροχή, οι στόχοι ριγμένοι κατά γης ώστε να είναι ελάχιστα ορατοί, μόνο κατά ένα μικρό προφίλ τους από τους Τοξότες. Στη γραμμή βολής τρεις προχωρημένοι και τρεις αρχάριοι "ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΕΝΤΑΥΡΟΙ" "μοιρασμένοι" ώστε οι πρώτοι να "τραβήξουν" εμπρός τους δεύτερους... Σκοπός μας η αποτίμηση της ευστοχίας ενός εκάστου με τοξεύσεις σύντονες μεν, αλλά με τους προχωρημένους να βοηθούν υπομονητικά τους αρχαρίους.

     Ανταγωνισμός κανένας, όπως πάντα στην Ομάδα μας! Αντιθέτως, ο Αλέξανδρος να διακόπτει τη ροή του για να βοηθήσει την Χαρά να τοξεύσει καλύτερα! Σχέσεις υπέροχες! Πραγματικά, πολεμική Ομάδα!

     Παιδιά οξυγονωμένα, ουδεμία σχέση έχοντα με τα γραικυλο-χαμπουργκερόπαιδα της μαζοκρατικής καφετέριας!

     Και οι έξι τόξευσαν υπέροχα! Απολαύσαμε τα βέλη του Σπυρίδωνος να διατρυπούν σταθερά και μονότονα τον ατομικό στόχο του, μετατρέποντάς τον σε ...χαρταετό και σηκώνοντας σύννεφο χώματος! Τον Αλέξανδρο να μεριμνά για την βελτίωση της Χαράς αλλά και να μη "χάνει" και βέλος! Την Χαρά στην "παρθενική" της (μόλις!) τόξευση να αποκτά συνείδηση της τεχνικής της! Τον Γεώργιο, αν και απολύτως αρχάριο να "καταδιώκει" επιτυχέστατα τον στόχο του και αρκετές φορές να τον κάνει ..."σουρωτήρι"! Τη Βαρβάρα με την κλασική ευστοχία της! Τη Χριστίνα στη τρίτη της, μόλις Προπόνηση να επιτυγχάνει αξιοπρεπέστατες τοξεύσεις με άριστη τεχνική και ευστοχία περισσότερη από την αναμενόμενη!

     Κι όλα αυτά, ενώ εκπαιδευτήκαμε και στην όπλιση-αφόπλιση του Τόξου καθισμένοι οκλαδόν στο έδαφος, με το ρυθμό τυμπάνου "ατσαλώνοντας" τους ραχιαίους μας και βελτιώνοντας την δεξιότητα οπλίσεως. Από αύριο στα ...αλογάκια μας για τα καλύτερα!