ΤΑ ΤΕΓΚΕΡΙΣΤΙΚΑ ΤΥΜΠΑΝΑ ΤΩΝ ΣΟΓΙΟΤ ΚΑΙ ΤΩΝ "ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ"

 ΤΑ ΤΕΓΚΕΡΙΣΤΙΚΑ ΤΥΜΠΑΝΑ ΤΩΝ ΣΟΓΙΟΤ

ΚΑΙ ΤΩΝ "ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ"

ΟΡΟΛΟΓΙΑ:

Όσοι παρακολουθούν τις αναρτήσεις μας, θα έχουν, συχνά, προσέξει την σημασία που αποδίδουμε στην σωστή χρήση της ορολογίας των θεμάτων μας ώστε να αποφεύγονται συγχύσεις εννοιών. Έτσι και στην συγκεκριμένη περίπτωση θα επαναλάβουμε το μεγάλο σφάλμα της χρήσεως του εσφαλμένου όρου "Σαμανισμός" αντί του ορθού "Τεγκερισμός" (ή και "Τεγκρισμός") κυρίως από απατεώνες που παριστάνουν τους "εναλλακτικούς" προς εξαπάτηση αφελών. Ο όρος "Σαμανισμός" είναι εσφαλμένος διότι αφορά στους λειτουργούς του "Τεγκερισμού" και λέγονται "σαμάνοι", όπως ακριβώς στον "χριστιανισμό" οι "παπάδες", χωρίς όμως ο χριστιανισμός να αποκαλείται ..."παπαδισμός" και ο Τεγκερισμός προκύπτει από το "Τεγκρ" (πνεύμα, υπερ-αισθητή δύναμη) ενώ ο "Σαμανισμός" αφορά στους "Σάμαν", δηλαδή, του ιερουργούς του "Τεγκρ". Και οι "Σάμαν" αναδεικνύονται μετά από προσωπική βιωματικήν εμπειρία υπερβάσεως του θανάτου και όχι κατόπιν ..."κατηχήσεως", "εκπαιδεύσεως", ή "διδασκαλίας" διότι ο Τεγκερισμός ο οποίος αφορά μόνον στους σιβηριανούς λαούς και μόνον, δεν αποτελεί θρησκεία εμπεριέχουσα "δόγμα", αλλά αποκλειστικώς θεραπευτική προσέγγιση! Bεβαίως, υπάρχουν και χρήστες του όρου "Σαμανισμός" οι οποίοι έχουν γνώση του λάθους αλλά τον χρησιμοποιούν εξαναγκαστικώς, ως "κοινή γλώσσα" επικοινωνίας με τους έχοντες υιοθετήσει αυτόν τον λανθασμένο όρο ως μαζικώς καθιερωμένο ' όμως, κάτι τέτοιο διαιωνίζει το λάθος και αυτό δεν είναι σωστό.  Περισσότερα, στην ανάρτηση "MOΓΓΟΛΙΑ" παρ. ΤΕΓΚΕΡΙΣΜΟΣ Ή, Η ΛΑΤΡΕΙΑ ΤΩΝ ΠΝΕΥΜΑΤΩΝ.

     Ένας μικρός μειονοτικός λαός της Σιβηρίας είναι οι Σογιότ και έχοντας υποστεί τις διαλυτικές επιδράσεις των αιώνων αλλά, κυρίως, του ρωσικού κομμουνισμού, δεν μας επιτρέπει την σκιαγράφηση των πτυχών του όπως θα θέλαμε. 

     Οι Σογιότ είναι η τελευταία εθνοτική μειονότητα της Σιβηρίας που, μετά από απηνή διωγμό από το σοβιετικό καθεστώς, αναγνωρίστηκε επίσημα το 2001, μετά την πτώση του κομμουνισμού στη Ρωσία. Επισήμως, υπάρχουν περισσότεροι από 3.000 άνθρωποι εγγεγραμμένοι ως εθνοτικοί Σογιότ.

     Πιστεύεται ότι, αρχικώς, οι Σογιότ εγκαταστάθηκαν εδώ πριν από αρκετές εκατοντάδες χρόνια και μέχρι τότε η περιοχή αυτή εφέρετο ως ακατοίκητη. Θεωρείται ότι μετεκόμισαν στα Ανατολικά Όρη Σαγιάν από τη γειτονική Μογγολία κατά την εποχή του Τζένγκις Χαν για να αποφύγουν τις φυλετικές συγκρούσεις που συνέβαιναν εκεί εκείνη την εποχή. Αρχικά, οι Σογιότ έβοσκαν ταράνδους και ζούσαν νομαδική ζωή χωρίς μόνιμες κατοικίες.

     Κάποιοι από αυτούς δηλώνουν συγγενείς με τους Τσαατάν που ζούσαν στην άλλη πλευρά των συνόρων με τη Μογγολία. Με τους Μπουργιάτ να έρχονται και να εγκαθίστανται στην περιοχή και, σε κάποιο μεταγενέστερο στάδιο, τους νεοσύστατους Ρώσους Μπολσεβίκους της ΕΣΣΔ να εξαναγκάζουν τόσο τους Σογιότ όσο και τους Μπουργιάτ να ενταχθούν σε κομματικούς αγροτικούς γεωργικούς συνεταιρισμούς, οι Σογιότ αναγκάστηκαν να εγκατασταθούν. Κατά τη διάρκεια της Σοβιετικής Ένωσης, η εκτροφή ταράνδων σε συνεταιριστικό στιλ κατέστη μη βιώσιμη και τερματίστηκε. 30 χρόνια αργότερα, οι προσπάθειες επανεισαγωγής της απέτυχαν. Δεν υπήρχαν πια τάρανδοι εδώ, σύμφωνα με τους ντόπιους με τους οποίους μίλησα, εκτός από έναν που ακούγεται κάπου πολύ μακριά στα βουνά. Σήμερα, οι Σογιότ είναι κτηνοτρόφοι που ζουν κυρίως σε ένα μόνο χωριό και στις γύρω περιοχές, φροντίζοντας τα άλογά τους, τις αγελάδες, τα γιακ και τα κεϊνέκ (δηλαδή, ζώα που συνδυάζονται με γιακ και αγελάδα). 

     Εν τούτοις, ανασυνθέτοντας σπαράγματα της ιδιοσυστασίας και της εν γένει "πορείας" του μπορούμε να γνωρίζουμε τα όσα ακολουθούν.

1. Προέλευση ονομασίας και καταγωγή των Soyot

• Ο όρος “Σογιότ" (Soyot) προέρχεται από το ενδο-όνομα τους «soyyt». 
• Άλλες ονομασίες: Για παράδειγμα, οι Buryat τους αποκαλούν “hoyod”, και οι συγγενείς Tofalar “hazut” — αυτό συνδέεται με το όνομα της μεγαλύτερης Soyot φυλής/clan, της “Khaazuut”. 
• Καταγωγή: Σύμφωνα με εθνογραφικές και ιστορικές μελέτες, οι πρόγονοι των Σογιότ (και των συγγενών τους, όπως οι Tofalar, Tozhu Tuvan, Dukha) ήταν «πρωτο-Σαμογείδες» (proto-Samoyed) κυνηγοί/τροφοσυλλέκτες που μετανάστευσαν στην περιοχή των Ανατολικών Sayan από τη Δυτική Σιβηρία στο τέλος της 3ης χιλιετίας π.χ.χ. έως τις αρχές της 2ης. 
• Αργότερα (πρώτη χιλιετία μ.χ.χ.) στην περιοχή ήρθαν τουρκικά φύλα από τις στέπες της Κεντρικής Ασίας και επηρέασαν σημαντικά τις τοπικές σαμογειδείς/ket/tungus- ομάδες. Οι Σογιότ υιοθέτησαν την τουρκική γλώσσα,      αλλά, σύμφωνα με την έρευνα, δεν “τουρκοποιήθηκαν” πλήρως ως προς τις πρακτικές τους· αποσύρθηκαν σε ορεινές, δυσπρόσιτες περιοχές και διατήρησαν κυνηγετικό τρόπο ζωής με επίκεντρο το κυνήγι και την εκμετάλλευση των ταράνδων.
• Συνοπτικά: οι Σογιότ προέκυψαν από σύντηξη πρωτο-Σαμογειδών πληθυσμών και μεταναστών από την Τουρκική στεπαϊκή ζώνη, με σημαντική πολιτισμική επιρροή, αλλά όχι πλήρη αφομοίωση.

2. Γλώσσα

• Η γλώσσα των Σογιότ η Soyot, ανήκει στην τουρκική οικογένεια και συγκεκριμένα στην υποομάδα “Sayan Turkic - Taiga Sayan” κοντά στη γλώσσα των Tofa, Dukhan κ.λπ. 
• Η Soyot γλώσσα περιέχει πολλά δάνεια από τα μεσαιωνικά και σύγχρονα Μογγολικά, καθώς και από γλώσσες των γειτονικών λαών.
• Κατά τη διάρκεια της σοβιετικής κυριαρχίας οι Soyot σε μεγάλο βαθμό εξαναγκάσθηκαν να υιοθετήσουν την γλώσσα των Buryat γλώσσα έτσι, έως τα τέλη του 20ού αιώνα η Soyot είχε ουσιαστικά εκλείψει ως “καθημερινή γλώσσα”. 
• Από τις αρχές της δεκαετίας του 2000, με πρωτοβουλία του Ρώσου γλωσσολόγου Valentin I. Rassadin, αναπτύχθηκε αλφάβητο για την Soyot, εκδόθηκε λεξικό και βασικό εγχειρίδιο, και άρχισε διδασκαλία της γλώσσας σε σχολεία. 
• Παρά τις προσπάθειες επαναφοράς, η Soyot παραμένει “γλώσσα υπό αναβίωση” και ο αριθμός ενεργών ομιλητών είναι περιορισμένος. 

3. Γεωγραφία, ιστορία, ζωές & δημογραφία

• Οι Σογιότ ζουν κυρίως στην περιοχή γύρω από τον ποταμό Όκα στο Οκίνσκι της περιοχής της Buryatia στη Ρωσία, κοντά στα σύνορα με τη Μογγολία. Αλλά ας πούμε δυο λόγια για την περιφέρεια Οκίνσκι της Μπουριατιά. Αυτή η απομακρυσμένη περιοχή συνορεύει με τη Δημοκρατία Τύβα και το Χόβσγκολ Αϊμάγκ της Μογγολίας. Η περιοχή Οκίνσκι πήρε το όνομά της από τον ποταμό Άχα (Όκα στη ρωσική προφορά). Είναι μια τεράστια περιοχή περίπου 30.000 km2 (ίδιο μέγεθος με το Βέλγιο) με μόνο 5500 κατοίκους. περίπου 1 άτομο ανά 5 km2. Η περιοχή έχει εκπληκτική φύση με ψηλά βουνά καλυμμένα με πυκνό δάσος τάιγκα με γιακ και άλογα να βόσκουν στις χορταριασμένες πλαγιές εδώ κι εκεί. Το υψόμετρο είναι περίπου 1500-1700 μέτρα με το όρος Μονκού Σαρντίκ να έχει ύψος 3491 μέτρα. Πολλά μικρά ποτάμια με δυνατά ρεύματα, καθαρά νερά καταρράκτες. 

• Παραδοσιακώς, ως λαός της τάιγκα και των ορεινών δασών, ασχολούνταν με κυνήγι και, κυρίως, με την εκτροφή ταράνδων (reindeer-herding). Οι τάρανδοι, ανέκαθεν, αποτελούσαν κεντρικό στοιχείο της οικονομίας τους: μεταφορικό μέσο, πηγή γάλακτος, κρέατος, δέρματος, υλικών για στέγες, ένδυση, εργαλεία. 
• Στην πρώιμη σοβιετική περίοδο (1920–1930): Οι Σογιότ εξαναγκάσθηκαν να παραδώσουν τα κοπάδια τους σε κρατικοποίηση (κολεκτιβοποίηση), και οι Σογιότ υποχρεώθηκαν να εγκαταλείψουν τον παραδοσιακό νομαδικό τρόπο ζωής τους εκτοπιζόμενοι σε οικισμούς αγροκτήματα, υιοθετώντας κτηνοτροφικούς και γεωργικούς κανόνες όπως ακριβώς και οι Buryat. 
• Το 1940, η περιοχή Okinsky ορίστηκε διοικητικά ως “aimag” και ολόκληρος ο πληθυσμός του χαρακτηρίστηκε Buryat — με αποτέλεσμα οι Σπογιότ να αφομοιωθούν και να χάσουν επισήμως την αναγνώριση τους ως ανεξάρτητη εθνοτική ομάδα.
• Η ταυτοτική αποδιοργάνωση και πολιτισμική αφομοίωση συνεχίστηκε και τις επόμενες δεκαετίες· μέχρι τα τέλη του 1980 μόνο μερικές δεκάδες άτομα αυτο-προσδιορίζονταν ως Σογιότ. 
• Μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ενώσεως (1991) ξεκίνησε κίνημα ταυτοτικής αναβιώσεως των Σογιότ: Το 1993 ιδρύθηκε η Ένωση του Έθνους των Σογιότ, και το 2000 οι Σογιότ αναγνωρίστηκαν επίσημα εκ νέου ως μειονοτικός “Ιθαγενής ολιγάριθμος πληθυσμός” στη Ρωσία. 
• Η δημογραφική καταμέτρηση (2021) αναφέρει 4,368 άτομα που αυτοπροσδιορίζονται ως Σογιότ. 

4. Τεγκερισμός  και Σογιότ

• Ο Τεγκερισμός μεταξύ πολλών λαών (Evenk, Tuvan, Khanty, Ket, Buryat, κ.λπ.) προβλέπει ότι ο Τεγκεριστής λειτουργεί ως ενδιάμεσος μεταξύ ανθρώπων και πνευμάτων, ως θεραπευτής, οδηγός ψυχών, μεσολαβητής για πνευματικά ταξίδια, κοινωνικός και πνευματικός ηγέτης. 
• Τα μέσα του Τεγκεριστή περιλαμβάνουν κυρίως: τύμπανο, κρόταλο διακοσμημένο με σύμβολα ή μορφές ζώων και πνευμάτων, ένδυση από δέρμα, με οστά, φτερά και λοιπά μικρά μεταλλικά πρόσθετα και σε ορισμένες κοινότητες “Τεγκεριστικό καθρέφτη”. 
• Η τελετή του τυμπάνου, τα τραγούδια (Τεγκεριστικά) και ο χορός είναι συστατικά της λειτουργίας του Τεγκεριστή συχνά πραγματοποιούνται τη νύχτα, σε “γιούρτ” ή κοντά σε φωτιά, με ομαδική συμμετοχή και σεβασμό. 
• Οι ιεροπράκτες Τεγκεριστές απέχουν από την καθημερινή χειρωνακτικήν εργασία (κυνήγι, εκτροφή), καθώς ο ρόλος τους θεωρείται ιερός και επιβιώνουν με τις προσφορές της κοινότητος.

• Οι Σογιότ, όπως πολλοί άλλοι λαοί της βόρειας Ασίας και της Σιβηρίας, παραδοσιακώς είχαν Τεγκεριστικές πεποιθήσεις. 
• Με το πέρασμα των αιώνων, και ιδιαιτέρως κατά την περίοδο της επιρροής των Buryat και των πολιτικών του σοβιετικού κράτους, μεγάλο μέρος του πληθυσμού υπέκυψε σε άλλες λατρευτικές πεποιθήσεις (π.χ. βουδισμό) με συνέπεια την απώλεια της Τεγκεριστικής πρακτικής. 
• Ωστόσο, με τη σύγχρονη “αναγέννηση” της ταυτότητας των Σογιότ, υπάρχουν προσπάθειες επαναφοράς των παραδοσιακών Τεγκεριστικών πεποιθήσεων, ως μέρος της εν γένει πολιτισμικής αναβιώσεώς τους. 

5. Τύμπανα Τεγκερισμού — Τύμπανα των Σογιότ

   Η πιο σημαντική αναφορά που υπάρχει αναφορικώς με τα  τύμπανα των Τεγκεριστών Σογιότ (ή “Tuvan/Soyot”) τα οποία οι ίδιοι ονομάζουν "khamyn at" (ο Ίππος του Τεγκεριστή) είναι το άρθρο:

• The Tuvan (Soyot) Shaman's Drum and the Ceremony of its 'Enlivening' — που πραγματεύεται το σαμανικό τύμπανο, και την τελετή “ζωντανέματός” του. [ degruyterbrill.com ]

     Γενικώς, περί του σιβηριανού Τεγκεριστικού τυμπάνου γνωρίζουμε ότι:

• Το Τεγκεριστικό τύμπανο αποτελείται από μια ξύλινη στεφάνη πάνω στην οποία τεντώνεται δέρμα, παραδοσιακώς, ταράνδου (reindeer hide) ή και αγριοκάτσικου ή και Ίππου. 
• Η μεμβράνη (το δέρμα) είναι συνήθως στρογγυλή αλλά μπορεί και οβάλ. 
• Το τύμπανο συχνά έχει λαβή, είτε σταυροειδή είτε μονή, ώστε ο Τεγκεριστής να το κρατά σταθερώς. Στην εσωτερική πλευρά του τυμπάνου υπάρχει μια σιδερένια ή ξύλινη λαβή με την οποία ο χρήστης κρατά το τύμπανο στο αριστερό του χέρι. Στις οριζόντιες ή ξύλινες εγκάρσιες ράβδους υπάρχει ένας αριθμός μεταλλικών σείστρων, κουδουνάκια, κουδουνίστρες, σιδερένιες εικόνες πνευμάτων και ζώων, μικροσκοπικά όπλα (τόξο, βέλη και μαχαίρι). Κάθε αντικείμενο εκπληρώνει έναν διαφορετικό ρόλο στην προετοιμασία και την πραγματοποίηση του πνευματικού ταξιδιού.
• Συχνά η επιφάνεια (εξωτερική ή και εσωτερική) της μεμβράνης φέρει διακοσμήσεις με συμβολικές, κοσμολογικές, παραστάσεις και με ύφος που απεικονίζει τους κόσμους (άνω και κάτω), πνεύματα, ζωικά και ανθρωπομορφικά μοτίβα.
• Το τύμπανο, εν προκειμένω, δεν είναι ένα τυπικό μουσικό όργανο, αλλά “ζωντανεύει” τελετουργικώς μετατρεπόμενο σε ένα ιερό αντικείμενο και αυτή η ενέλιξη του τυμπάνου αποτελεί κορύφωση της "εξαϋλώσεώς" του, μια έξαρση ιερουργικής πρακτικής στην οποία απολήγει η έκσταση του χειριστή του με "όχημα" μεταφοράς το ίδιο το τύμπανο.
• Κατά τις τελετές ο Τεγκεριστής κρούει το τύμπανο και ο ήχος/ρυθμός του θεωρείται "μέσον" επικοινωνίας με τα πνεύματα και "πύλη εισόδου" σε κατάσταση εκστάσεως ώστε να “ταξιδέψει” (συχνά μεταφορικά, στο “κάτω” ή “άνω” κόσμο) και να "συναντήσει" ένα σύντροφο-πνεύμα το οποίο θα υπηρετήσει τον θεραπευτικό σκοπό.

Όλα τα Τεγκεριστικά τύμπανα κατασκευάζονται σε συγκεκριμένες φάσεις της Σελήνης. Πριν από τη δημιουργία του τυμπάνου, ένας Τεγκεριστής δεν τρώει κρέας ζώου για τρεις ημέρες. Όλη η διαδικασία της κατασκευής λαμβάνει χώρα με τον συντονισμό των Πνευματικών Βοηθών, οι οποίοι βοηθούν στη διαδικασία. Ένας σημαντικός παράγοντας είναι η προσωπική έμπνευση του Τεγκεριστή που θα το χρησιμοποιήσει. Τα δέρματα τοποθετούνται από το ίδιο το χέρι του χρήστη. Εκτελείται επίσης μια τελετουργία για να σταλεί το ζώο που προσέφερε το δέρμα του στις ουράνιες αίθουσες. Αυτό γίνεται προκειμένου το τύμπανο να υπηρετεί τον κάτοχό του για μεγάλο χρονικό διάστημα. Μόνο μετά από αυτό θεωρείται ότι το τύμπανο αποκτά την ζωή του ζώου απ΄ όπου προήλθε το δέρμα και λειτουργικότητα κατά έναν "κύκλο" που θέλει τον Τεγκεριστή χρήστη του τυμπάνου ξεκινώντας ένα ταξίδι (εξωσωματική εμπειρία) όπου συναντά το Πνεύμα, το οποίο αργότερα θα εισέλθει στο τύμπανο. Το ζώο που προσέφερε το δέρμα του κι ένας Τεγκεριστής θα το κάνει να "ξαναζήσει" είναι το alter ego του, ο πιο ισχυρός πνευματικός βοηθός του. όταν εισέλθει στον Τεγκεριστή μεταμορφώνεται σε έναν θηριόμορφο μυθικό πρόγονο. Στους μυθικούς χρόνους, κάθε άνδρας μιας φυλής μπορούσε να μεταμορφωθεί σε ζώο, δηλαδή, ο καθένας μπορούσε να αναλάβει την κατάσταση του προγόνου του. Σήμερα, τέτοιες στενές συνδέσεις με μυθικούς προγόνους είναι διαθέσιμες μόνο στους Τεγκεριστές.

Στα μυητικά όνειρα, οι μελλοντικοί Τεγκεριστές έκαναν ένα μυστικό ταξίδι στη «Μέση του Κόσμου», στο μέρος όπου βρίσκονται το Τένγκρι και το Κοσμικό Δέντρο. Για να φτιάξει ο σαμάνος το χείλος του τυμπάνου του, το Τένγκρι επιτρέπει να πέσει ένα κλαδί από το Δέντρο. Αυτό συμβολίζει τη σύνδεση μεταξύ Ουρανού και Γης μέσω του Δέντρου του Κόσμου μέσω του Άξονος που βρίσκεται στο «Κέντρο του Κόσμου». Δεδομένου ότι το στεφάνι του τυμπάνου είναι φτιαγμένο από το ξύλο του Κοσμικού Δέντρου, ο Τεγκεριστής μπορεί εύκολα να μεταφερθεί σε αυτό και να ανέβει στον Ουρανό χτυπώντας το τύμπανο. Από αυτή την άποψη, το τύμπανο μπορεί να ταυτιστεί με το Τεγκεριστικό δέντρο, στο οποίο ένας Τεγκεριστής ανεβαίνει στον Ουρανό. Οι Σιβηριανοί Τεγκεριστές έχουν ακόμη και τα δικά τους προσωπικά δέντρα. Είναι η γήινη ενσάρκωση του Κοσμικού Δέντρου. Χρησιμοποιούνται επίσης δέντρα με τις ρίζες προς τα πάνω. Όλες αυτές οι συνδέσεις μεταξύ των τελετουργικών σημύδων και του Τεγκεριστή δείχνουν τη σχέση μεταξύ του τυμπάνου του Τεγκεριστή, του Παγκόσμιου Δέντρου και της ανόδου στον ουρανό.

Η επιλογή του ξύλου από το οποίο θα κατασκευαστεί το χείλος του τυμπάνου εξαρτάται από τα πνεύματα. Οι Τεγκεριστές Samoyed παίρνουν ένα τσεκούρι, κλείνουν τα μάτια τους, μπαίνουν στο δάσος και μαρκάρουν ένα δέντρο στην τύχη. Το πρωί οι σύντροφοί τους παίρνουν ξύλα από αυτό το δέντρο για το χείλος του τυμπάνου. Ο αλταϊκός Τεγκεριστής παίρνει πληροφορίες από τα πνεύματα για το μέρος όπου φυτρώνει το σωστό δέντρο και στέλνει βοηθούς για να βρουν ξύλα για το τύμπανο. Οι Τεγκεριστές Yakut επιλέγουν ένα δέντρο που έχει χτυπηθεί από κεραυνό. Σε ορισμένες περιοχές, ένας Τεγκεριστής συλλέγει θραύσματα του δέντρου και το δέντρο θυσιάζεται αλείφοντάς το με βότκα και αίμα. Αυτός ο τελετουργικός σεβασμός δείχνει ότι το δέντρο μεταμορφώνεται από μια υπεράνθρωπη αποκάλυψη και παύει να είναι συνηθισμένο, μετενσαρκώνοντας το ως το Δέντρο του Κόσμου.

Αφού βρεθεί το απαραίτητο δέντρο και κατασκευαστεί το τύμπανο από αυτό, πραγματοποιείται η τελετή της «ζωοδοτήσεως του τυμπάνου». Στο Αλτάι, ένας Τεγκεριστής ραντίζει το στεφάνι του τυμπάνου και το τύμπανο αρχίζει να διηγείται στον Τεγκεριστή τη ζωή του στο δάσος, την προέλευσή του και ούτω καθεξής. Στη συνέχεια, ραντίζεται το δέρμα του τυμπάνου, το οποίο επίσης διηγείται την προηγούμενη ζωή του. Το ζώο με τη φωνή ενός Τεγκεριστή διηγείται τους γονείς του, τη γέννηση και την παιδική του ηλικία, ολόκληρη τη ζωή του μέχρι τη στιγμή που το ζώο σκοτώθηκε από έναν κυνηγό. Η ιστορία του ζώου τελειώνει με διαβεβαιώσεις ότι θα υπηρετήσει πιστά τον χρήστη του ο οποίος ξανα-ζωντανεύει το ζώο που προσέφερε το δέρμα κληρονομώντας την φωνή και το βάδισμά του. Το αναβιωμένο ζώο είναι ο δεύτερος εαυτός του Τεγκεριστή-χρήστη του τυμπάνου και ο ισχυρότερος πνευματικός βοηθός. Αυτό μας επιτρέπει να καταλάβουμε γιατί κατά τη διάρκεια της τελετουργίας της «αναβιώσεως του τυμπάνου» ο Τεγκεριστής διηγείται τη ζωή του ζώου.

Το τύμπανο έχει συνήθως οβάλ σχήμα. Είναι κατασκευασμένο από δέρμα ταράνδου, άλκης, ή Ίππου. Οι Οστιάκ και οι Σαμογιέντ της Δυτικής Σιβηρίας δεν βάζουν σχέδια στο εξωτερικό του τυμπάνου, ενώ οι Τούνγκους απεικονίζουν πουλιά, φίδια και άλλα ζώα. Δεδομένου ότι το τύμπανο χρησιμοποιείται ως "όχημα" με το οποίο ο Τεγκεριστής ταξιδεύει το σύμβολο της συμπαγούς γης απεικονίζεται στο τύμπανο. Στο κέντρο του τυμπάνου απεικονίζονται οκτώ διπλές γραμμές, οι οποίες συμβολίζουν τους πυλώνες που στηρίζουν τη Γη πάνω από τη Θάλασσα. Οι Γιακούτ απεικονίζουν, εκτός από ανθρώπους και ζώα, μυστηριώδη σημάδια σχεδιασμένα με μαύρο και κόκκινο χρώμα. Επίσης, σχέδια στο δέρμα του τυμπάνου είναι χαρακτηριστικά των φυλών Λαπωνίας και Τατάρων. Είναι πολύ διαφορετικά, αλλά τα πιο σημαντικά σύμβολα είναι το Δέντρο του Κόσμου, η Σελήνη, ο Ήλιος και το Ουράνιο Τόξο.

Το τύμπανο αντιπροσωπεύει έναν μικρόκοσμο με τρεις σφαίρες: τον Ουρανό, τη Γη και τον Κάτω Κόσμο. Χρησιμοποιείται για να δούμε τα εργαλεία που βοηθούν τον Τεγκεριστή να περάσει από όλα τα επίπεδα και να δημιουργήσει μια σύνδεση με τον κάτω και τον πάνω κόσμο. Μαζί με το Δέντρο του Κόσμου, το τύμπανο απεικονίζει ένα ουράνιο τόξο, και μερικές φορές μια γέφυρα στην οποία ένας Τεγκεριστής περνά από τον έναν κόσμο στον άλλο. Ο συμβολισμός του εκστατικού ταξιδιού προς το Κέντρο του Κόσμου κυριαρχεί στις εικόνες στο τύμπανο. Οι χτύποι του τυμπάνου στην αρχή της τελετής, με τους οποίους ο χρήστης του καλεί τα πνεύματα να φυλακιστούν στο τύμπανο, είναι ένα προ-παιγνίδι σε αυτό το ταξίδι. Γι' αυτό το τύμπανο ονομάζεται «σαμανικός Ίππος». Ο Ίππος στο τύμπανο απεικονίζεται από τους Αλταϊκούς Τεγκεριστές οι οποίοι πιστεύουν ότι η κρούση του τυμπάνου οδηγεί τον ϊππο του στον Ουρανό. Οι Μπουριάτοι έχουν επίσης μια παρόμοια προσέγγιση. Το τύμπανό τους είναι φτιαγμένο από δέρμα Ίππου. Το τύμπανο του Τεγκεριστή Σογιότ, όπως προείπαμε, ονομάζεται "khamyn at", που κυριολεκτικά μεταφράζεται ως «ο Ίππος του Τεγκεριστή». Στην περίπτωση που το τύμπανο είναι φτιαγμένο από δέρμα κατσίκας, ονομάζεται «κατσίκα του Τεγκεριστή» από τους Καραγκά και τους Σογιότ. Στους Μογγόλους το τύμπανο του Τεγκεριστή ονομάζεται «μαύρο ελάφι».

Όλες αυτές οι αναπαραστάσεις και τα σύμβολα, που προσωποποιούν την πτήση, την Ιππασία και την ταχύτητα των Τεγκεριστών, είναι εικόνες Τεγκεριστικής εκστάσεως, στην οποία γίνεται ένα ταξίδι σε μέρη απρόσιτα για τους απλούς ανθρώπους.

Αναλόγως με το ποια ζώνη στο τύμπανο δέχεται την κρούση του κροτάλου, ένας Τεγκεριστής μπορεί να έρθει σε επαφή με τον αντίστοιχο κόσμο. Μερικοί Τεγκεριστές έχουν ένα σύστημα ρυθμών που στοχεύει στην ενεργοποίηση διαφόρων ανθρώπινων ενεργειακών κέντρων.

6. Το Τύμπανο στην Σχολή των "Ελλήνων Κενταύρων"

     Ο Πόλεμος, ως σύζευξη πυρός και κινήσεως, αποτελεί  ρ υ θ μ ό  και, τόσο η Ιππασία όσο και η Τοξοβολία εμπεριέχουν τον ρυθμό ενώ το τύμπανο δεν θα μπορούσε να αποτελεί το καλύτερο μέσο τηρήσεως ρυθμού για μία Σχολή πολεμικών τεχνών όπως αυτή των "Ελλήνων Κενταύρων". Και, ακολουθώντας την ρήση του  Леони́д Па́влович Пота́пов, ονομάζουμε το τύμπανό μας με το, εκάστοτε, όνομα του σχολικού Ίππου μας και το αφήνουμε να μας καλπάσει με τον μονότονο ρυθμό του στον επάνω και στον κάτω κόσμο, παρακαλώντας το να μας εκπληρώσει την επιθυμία μας για ένα ασφαλές και γόνιμο μάθημα, κάτι το οποίο πάντα μας προσφέρει.

Είναι αυτό που το παρακαλούμε να μας μεταφέρει, σαν το σύννεφο που περνά φευγαλέα, μέσα απ΄ τα μέρη του λυκόφωτος, κάτω απ΄ το μολυβένιο ουρανό, οδηγώντας μας σαν σίφουνας πάνω από ψηλές κορυφές και το τύμπανό μας στέκει πάντοτε αρωγός των ικεσιών μας για ένα απολαυστικό μάθημα Ιππευτηρίου ή Γραμμής Βολής κι αυτό διόλου τυχαία...

...Η σύγχρονη έρευνα έδειξε ότι το Τεγκεριστικό τύμπανο παράγει μια ρυθμική συχνότητα στην Θήτα EEG (4 έως 7 κύκλοι το λεπτό) στην εγκεφαλική περιοχή που συνδέεται με τα όνειρα, τις ενύπνιες εικόνες και την έκσταση κι αυτό δεν αποτελεί υπερβολή διότι ο Τεγκερισμός είναι μια διαδικασία φωτεινής ονειροπολήσεως όπου κάποιος διατηρεί συνειδησιακήν επίγνωση ότι ονειρεύεται ενώ, παραλλήλως, παραμένει ικανός να δρα εκουσίως μέσα σε αυτό το "πλαίσιο".

Γι αυτό, η διδασκαλία στη Σχολή των "Ελλήνων Κενταύρων" παραμένει αληθινή όσο κι αν εκτείνεται μέσα σε μία αδιάκοπη έκσταση που την κάνει να εκτυλίσσεται ακόμη και στα πιο "απόκρημνα" σημεία της με την ασφάλεια της κινήσεως ενός υπνοβάτη! Και σε αυτό, πρωταγωνιστεί το τύμπανό μας, όπως το γνωρίσαμε in situ στην χώρα των Τσαατάνων, εκεί στην αγαπημένη μας Μογγολία.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

ΕΥΓΝΩΜΟΝΕΣ!

 ΕΥΓΝΩΜΟΝΕΣ!

     Mε γνώμονα τον σεβασμό προς τον Πολιτισμό των Επτανήσων θεωρούμε ως ατυχία την συνένωση αυτής της ελληνικότατης περιοχής με μιαν απολίτιστη γραικία της οποίας η woke δημοκρατία, τελικώς παρέσυρε σε ασύγγνωστη υπέλιξη και τα Επτάνησα! Παρά ταύτα, όσοι απομένοντες Έλληνες θεωρούμε ως ένα ευτυχές γεγονός την Ένωση των Επτανήσων με την Ελλάδα για λόγους εθνικούς. Και το πρωτότυπο του επίσημου Ψηφίσματος της Ενώσεως των Επτανήσων με την Ελλάδα, όπως το πρωτο-δημοσίευσε η (τότε) εφημερίδα "ΕΝΩΣΙΣ", σήμερα, το εντάξαμε στην Βιβλιοθήκη των "Ελλήνων Κενταύρων". 

     Ευγενής δωρεά του επιχειρηματία κ. Κ. Σαραβάνου, το Ψήφισμα, μαζύ με ένα ακόμη νέο πρόσκτημα (Κανονισμός της Εταιρίας των Ελευθέρων Αδελφών) θα μας θυμίζουν την αγάπη ακόμη ενός Φίλου των "Ελλήνων Κενταύρων" προς τον οποίο διατελούμεν ευγνώμονες! 

Η ΤΟΞΟΒΟΛΙΑ ΣΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΗ ...ΑΓΟΡΑ!

Η ΤΟΞΟΒΟΛΙΑ ΣΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΗ ...ΑΓΟΡΑ!

     Θυμόμαστε με ιδιαίτερη συγκίνηση τις χιλιάδες ατέλειωτες ώρες διδασκαλίας την Τοξοβολίας που προσφέραμε εντελώς δωρεάν στους 632 μαθητές της Σχολής των "Ελλήνων Κενταύρων" και όσες συνεχίζουμε να προσφέρουμε χωρίς ποτέ να διανοηθούμε να ζητήσουμε το οποιοδήποτε ηθικό ή υλικό αντάλλαγμα, αφού αποτελεί κανόνα μία πραγματικά πολεμική τέχνη να διδάσκεται αφιλοκερδώς... Θυμόμαστε την συγγραφική προσπάθεια αμέτρητων ωρών ώστε να μπορούμε να προσφέρουμε εντελώς δωρεάν στους μαθητές μας αρκετά εκπαιδευτικά εγχειρίδια που να τους βοηθούν στην βελτίωσή τους και αναρωτιόμαστε αν η διαφήμιση που βλέπουμε παραπάνω είναι πραγματική ή μας γελούν τα μάτια μας; Κυρίως, διότι προέρχεται από κάποιον που, χωρίς να έχει καμία σχέση με την Τοξοβολία, μας δήλωσε "φωτογράφος" και μας ζήτησε την άδεια να παρακολουθήσει μία Προπόνησή μας για να την φωτογραφίσει κι εμείς, βεβαίως, τον καλοδεχτήκαμε παρατηρώντας ότι την "επομένη"  δήλωσε "Δάσκαλος Τοξοβολίας" και άνοιξε ..."Ακαδημία"!

     Πραγματικά, ευχάριστη εξέλιξη να παρατηρείς μια τόσο γρήγορη πρόοδο σε κάποιον επισκέπτη σου που δεν διστάζει και να δηλώσει ότι "ξέρει και τι σημαίνει δάσκαλος"(!) ενώ σε καλεί να σου ...ξυπνήσει και τα αρχέγονα ένστικτα (ωιμέ!) όμως, πού να το φανταστούμε ότι η "ελεύθερη αγορά" θα έκανε τόσο ...ακριβή την Τοξοβολία έτσι που αν αντιστοιχίσουμε την ταρίφα του με τις ώρες που εμείς προσφέραμε και προσφέρουμε δωρεάν στους μαθητές μας να ..."ζαλιζόμαστε" αναλογιζόμενοι τι χάνουμε... Δεν πειράζει όμως, διότι ξέρουμε ότι κερδίσαμε πρώτα παγκόσμια βραβεία και διακρίσεις που στερείται ο επισκέπτης μας ..."ακαδημαϊκός" και τα οποία, με όλα τα λεφτά του κόσμου δεν θα μπορούσαν να αγοραστούν!

ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΑΡΘΕΝΩΝΑ... ...ΣΤΗ ΓΡΑΜΜΗ ΒΟΛΗΣ

 ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΑΡΘΕΝΩΝΑ... 

...ΣΤΗ ΓΡΑΜΜΗ ΒΟΛΗΣ

     Όπως εδώ κι αιώνες, οι λατρευτές και σήμερα ανηφόρησαν για προσκύνημα στο Ναό της πολιούχου Αθηνάς Παλλάδος, προσπερνώντας αδιάφοροι τα εβραιοχριστιανικά "ιερά" της Μητροπόλεως, του "Αγίου" Διονυσίου, της "Αγίας" Ειρήνης και άλλων ανθρωποκατασκεύαστων "περσονών" μιας "αγιοκατατάξεως" που επιχειρούν κατά το δοκούν αμαρτωλοί ρασοφόροι προς προώθηση συνδικαλιστικών συμφερόντων.

     Και οι λατρευτές δεν ήσαν μόνον γηγενείς Έλληνες αλλά και προσκυνητές του Ελληνισμού απ΄ όλο τον κόσμο, ερχόμενοι να τεθούν υπό την αιγίδα του Ξενίου Διός για να τιμήσουν το επίκεντρο του πανανθρώπινου Πολιτισμού, επάνω στον, πράγματι, Ιερό Βράχο!

     Εν αντιθέσει με τον χρόνο που σεβάσθηκε την αλήθεια αυτού του μνημείου, οι παραχαράκτες της Ιστορίας ασέλγησαν επ΄ αυτού, χρησιμοποιώντας το ως "καμβά" μιας παραπλανητικής ρητορικής υπέρ μιας πλαστογραφημένης "δημοκρατίας" την οποίαν "αγιογράφησαν" προκειμένου να στήσουν ένα μαζοκρατικό αφήγημα που εξαπατά επί αιώνες τους αφελείς και εργαλειοποίησαν αυτό το μνημείο ώστε να το πιστώσουν στην "δημοκρατία" όπως αυτοί την θέλουν για τους δημαγωγικούς σκοπούς τους!

     Ο Παρθενώνας υπήρξε έργο της Αθηναϊκής Δημοκρατίας η οποία δεν είχε ουδεμία συνάφεια με την "δημοκρατία" όπως την εννοεί ο όχλος μετά την ολέθρια "Γαλλική Επανάσταση"! Ούτε οι Ξεναγοί, ούτε τα σχολεία, ούτε οι επίσημες γλώσσες τολμούν να αναφέρουν την μεγάλην αλήθεια ότι, η τότε Αθηναϊκή Δημοκρατία είχε (α) θεσμοθετημένη την δουλεία και (β) δεν ανεγνώριζε σε όλους τους πολίτες της το δικαίωμα του "εκλέγειν και εκλέγεσθαι" αλλά εξαιρούσε από αυτό τις γυναίκες, τους ξένους (όσους είχαν γεννηθεί εκτός Αθηνών) και τους σκλάβους! Άρα και μόνον με αυτά τα δύο εμβληματικά χαρακτηριστικά της, η Αθηναϊκή Δημοκρατία ουδεμία σχέση έχει με την μετέπειτα πλασαριζόμενη ως "ιδανικό πολίτευμα" δημοκρατία, οι δε ριζικές διαφορές τους καταγράφονται λεπτομερώς στον πίνακα που ακολουθεί ώστε ο αναγνώστης μας να μπορεί να μορφώσει την πλήρη εικόνα της βερμπαλιστικής συγχύσεως που υφίσταται νομίζοντας ότι η αρχαία Αθηναϊκή Δημοκρατία ήταν ο μύθος που του σερβίρουν:

      Και αυτή η αρχαία Δημοκρατία, απολύτως διάφορη της δημοκρατίας όπως εννοείται σήμερα και όπως εμφαίνεται στον παραπάνω συγκριτικό πίνακα, είχε εφαρμογή σε περιορισμένες Ελληνικές πόλεις-κράτη και για πολύ περιορισμένα χρονικά διαστήματα. Και αν αναπολήσουμε την εύστοχη σύμπτυξη της Αθηναϊκής Δημοκρατίας σε μία και μόνον φράση του Θουκυδίδη «Εγίγνετό τε λόγω μεν δημοκρατία, έργω δε υπό του  π ρ ώ τ ο υ  ανδρός αρχή» θα αντιληφθούμε αμέσως ότι και η Αθηναϊκή Δημοκρατία δεν ήταν τίποτε άλλο από μία πεφωτισμένη ΜΟΝΑΡΧΙΑ!   

     Η μεγάλη αγκαλιά της Ακροπόλεως και πάλι άνοιξε διάπλατη για να μας δεχθεί, όπως επί αιώνες υποδέχεται τους λατρευτές της, φιλοφρόνως, ανιδιοτελώς και χωρίς να προσμένει τάματα, κεριά απ΄ το παγκάρι ή λαμπάδες ...sur mesure!

     Kι εμείς, ανάμεσα σ΄ όλους, νιώθοντας τη θαλπωρή του μαρμάρου , σαν να βρισκόμασταν για πρώτη φορά σ΄ ετούτο το κλέος προγονικής σμίλης, χαρήκαμε την ξεναγό μας να μας αφηγείται μύθους, ιστορήματα και ψιθύρους ενός παρελθόντος που είναι και παρόν και μέλλον, όχι μόνον δικό μας αλλά κι ολόκληρης της Ανθρωπότητος.

     Ναι, τούτη η ξενάγηση της εξαιρετικής μας Ξεναγού, ήταν χειμαρρώδης αλλά και πνευματώδης, δεν μετέφερε, "ακαδημαϊκά", απλώς, μια πληροφόρηση αρχαιολογικής ναοδομίας, αλλά προσεπάθησε να "φιλοτεχνήσει" εποχές, χρώματα κι ..."οσμές" που εξακολουθούν να αιωρούνται στον χώρο και τα κατάφερε καλά...

     Προ παντός, αυτή η ελληνομέθεξη, μας βοήθησε να εμβαθύνουμε στο μνημειακό λίκνο και να επικοινωνήσουμε μεταξύ μας ακόμη βαθύτερα κι ουσιαστικότερα, πέραν από τα αρχαιολογικά "επιφαινόμενα"! Τα δικά μας προσκυνήματα είναι διαφορετικά και διόλου ...αρχαιοπληκτικά, αφού στα μνημεία δεν βαραίνει ο "χρόνος" αλλά η σημασία! Δυστυχώς, όμως...

     ...Ήδη από το εξωτερικό περιβάλλον του Ιερού Βράχου ο επισκέπτης αντιλαμβάνεται την αναξιότητα των αρχαιολογικών υπηρεσιών και, κατ' επέκταση ολόκληρου του νεοελλαδικού "κράτους" να διαχειριστεί την πολιτιστική μας κληρονομιά. Επί παραδείγματι, ενώ στην νεώτερη διαμόρφωση του διαδρόμου του Ηρωδείου διεξάγονται "έργα" πολλών εκατομμυρίων ευρώ και ...αγνώστων "μιζών", δίπλα ακριβώς, παραπεταμένα, κείτονται "τῇδε κἀκεῖσε" αρχαία μέλη τα οποία θα έπρεπε να είχαν αποκατασταθεί στις θέσεις τους και όχι να προσφέρονται ως "ουρητήρια" διερχομένων.

     Το ίδιο τραγικό φαινόμενο της "τῇδε κἀκεῖσε" ε γ κ α τ α λ ε ί ψ ε ω ς   α ρ χ α ί ω ν   μ ε λ ώ ν  παρατηρούμε και προ του Παρθενώνος στην κορυφή του Ιερού Βράχου! Τεκμήρια καταισχύνης των αθλίων που διεκδικούν τα Ελγίνεια Μάρμαρα ως κομματικά λάφυρα, ενώ εγκαταλείπουν τον Ίδιο τον Παρθενώνα ως επίκεντρο μιας περιβάλλουσας ντροπής(!) για τους αναξίους επιγόνους... Όχι, τα Ελγίνεια πολύ καλώς εκτίθενται στο Βρεταννικό Μουσείο και θα πρέπει να παραμείνουν εκεί, όσο οι γραικύλοι δεν είναι άξιοι να τα προστατεύσουν, όπως αποδεικνύονται ανάξιοι και της προστασίας αυτού τούτου του Παρθενώνος!

     Αντί, δε, οι αρμόδιες αρχαιολογικές υπηρεσίες οι οποίες επί δύο αιώνες καταταλαιπωρούν τον Παρθενώνα με σειρά μιζαδόρικων παρεμβάσεων χωρίς τέλος, "φασκιώνοντάς" τον συνεχώς με σκαλωσιές, να επιδείξουν στοιχειώδη σοβαρότητα, αναπαράγουν μια αρχαιολογίζουσα τεχνοκρατική μπουρδολογία προς καθησυχασμό ενός κοινού που αναρωτιέται αν, τελικώς, πρέπει να καταργήσουμε τους ιθαγενείς αχρείους και να παραδώσουμε το μνημείο στην φροντίδα ακόμη και αλλοφύλων προκειμένου να το διασώσουμε!

     Η σύγχρονη διεφθαρμένη δημοκρατία, ασεβής προς κάθε έννοια Αισθητικής και σεβασμού προς την Τέχνη, βεβήλωσε δια χειρός της "υπουργού Πολιτισμού" Λίνας Μενδώνη (γνωστής και ως "τσιμεντώνει") τον Ιερό Βράχο ...τσιμεντοστρώνοντας το φυσικό του έδαφος υπό το πρόσχημα της ...διευκολύνσεως κινήσεως των επισκεπτών του κάτι, σαν λέμε ότι ο Άγιος Πέτρος του Βατικανό έβαλε εσωτερικό ...τρενάκι για την διευκόλυνση των επισκεπτών του! Αλλά, δεν είναι μόνον αυτό, η αισθητική αυτής της δημοκρατικής βυζαντινόπληκτης κυράτσας έφθασε μέχρι σημείου ανοησίας να δημιουργήσει ...τ ρ ύ π ε ς  στην τσιμεντόστρωση για λόγους ..."αισθητικής" παραβλέποντας ότι αυτές οι τρύπες αποτελούν επικίνδυνες παγίδες για τα πόδια των επισκεπτών οι οποίοι βαδίζουν βασανιστικά γύρω από αυτές!

     Η αθλιότητα των παρεμβάσεων "Λίνας Μενδώνη", με κορυφαία την βαρβαρότητα της τσιμεντοστρώσεως του εδάφους της Ακροπόλεως, είναι εμφανής με τα κακόγουστα αλλά και επικίνδυνα σημεία όπου αφήνεται προεξέχον μικρό μέρος του φυσικού εδάφους εν μέσω της νέας τσιμεντοστρωμένης επιφανείας, με αποτέλεσμα να διαμορφώνονται παγίδες εμπλοκής των ποδιών των διερχομένων, αλλά και απρόβλεπτης ολισθηρότητος, με αποτέλεσμα οι επισκέπτες, αντί να έχουν το βλέμμα στραμμένο ψηλά στα μνημεία, να προσέχουν χαμηλά "πού" θα βάλουν τα πόδια τους ώστε να αποφεύγουν αυτά τα επικίνδυνα σημεία εμπνεύσεως "Λίνας Μενδώνη"-Τσιμεντώνει! 

     Τέλος, είναι εξοργιστική η μετατροπή του μνημείου σε αποθηκευτικό χώρο αχρησιμοποίητων ...σκαλωσιών, μάλιστα, εν ...κρυπτώ ανεξαρτήτως εάν προσβάλλουν την ιερότητα του χώρου και τον επισκέπτη. 

     Με "ψυχολογία" καταυλιζόμενου γύφτου, οι "ιθύνοντες" του σημερινού "υπουργείου πολιτισμού" με επικεφαλής τη Λίνα Μενδώνη θα έπρεπε  να αισχύνονται αντιμετωπίζοντας τον Παρθενώνα ως αποθηκευτική παράγκα και νομίζοντας ότι η προσβλητική για την Ακρόπολη "αισθητική" τους περνά απαρατήρητη! Η σημερινή δημοκρατική δημοσιοϋπαλληλική α λ η τ ε ί α  μπορεί να μετατρέψει σε χωματερή τα μνήματα των απροσδιορίστων γεννητόρων τους αλλά όχι σε χωματερή ένα Ελληνικό μνημείο που ανήκει στην Ανθρωπότητα, όπως ο Παρθενώνας! Κι αν είναι ανάξιοι ας αναθέσουν την προστασία του στην Τουρκία η οποία σέβεται τις ελληνικές αρχαιότητες στο έδαφός της και τις αναδεικνύει πεντακάθαρες και κατά τον καλύτερο τρόπο στους επισκέπτες τους!

     Ως Έλληνες δεν μπορούμε παρά να εκτιμήσουμε την μεγάλη προσφορά προς την Ελληνικήν Αρχαιολογία του Γερμανικού Αρχαιολογικού Ινστιτούτου και προς τον Ιερό Βράχο του ΙΙΙ Reich το οποίο τον σεβάσθηκε, αφήνοντάς τον ανέγγιχτο από κάθε βάρβαρη επέμβαση όπως πλειστάκις διέπραξαν οι αντιφασιστικές δημοκρατίες και προστατεύοντας την Αθήνα ως ανοχύρωτη πόλη! 

     Ως Έλληνες δεν μπορούμε παρά να εκτιμήσουμε τον σεβασμό του III Reich προς τον Ιερό Βράχο του οποίου την πρόσβαση άφησε ελεύθερη σε όλους τους Έλληνες επισκέπτες εν αντιθέσει με την αθλία αντιφασίστρια Μελίνα Μερκούρη η οποία δια της υπογραφής της επέβαλε για πρώτη φορά στους Έλληνες πληρωμή εισιτηρίου εισόδου στην Ακρόπολη! 

     Μια απλή ματιά, δε, προς την πολεοδομικήν εξαλλαγή του, πάλαι, κλεινού άστεως των Αθηνών, στην νέα και δημοκρατικώς κακάσχημη "Αθήνα" θα επιβεβαιώσει του λόγου το αληθές του αειμνήστου Φιλέλληνος Jakob Philipp Fallmerayer και των όσων έχει καταμαρτυρήσει για τους συγχρόνους κατοίκους της πάλαι Ελλάδος, για τους γραικύλους οι οποίοι, πλην ελαχίστων υπαρχόντων Ελλήνων, κηλιδώνουν με τα πεπραγμένα τους τον Ελληνισμό και την Ιστορία του!

      Εκεί όπου χ ρ έ π ι α, ξ έ κ ω λ α, π ο υ τ ά ν ε ς  και  θ ε ο ύ σ ε ς  με μυστριά βυσσοδομούν κατά της Παραδόσεως, εκεί έχουμε δημοκρατία όπως αυτή της σημερινής γραικίας, η οποία πάντοτε θα σούρνεται ταπεινωτικά υπό την σκιά και την περιφρόνηση της Ιστορίας! Και το μέλλον επιφυλάσσει την καταδίκη αυτής της δημοκρατικής παρακμής, κάτι αισθητό ή δ η από το παρόν! Αυτό είναι το μόνο βέβαιο!

     Η συνέχεια τούτης της ημέρας μας βρήκε προσκεκλημένους Μέλους των "Ελλήνων Κενταύρων", Στρατηγού και καθηγητή της Σχολής Ευελπίδων, για γεύμα στο "Σαρόγλειον" (Λ.Α.Ε.Δ.) πριν συνεχίσουμε το πρόγραμμά μας. Υπέροχος ο ευπατρίδης συνδαιτυμών μας, δεν μας προσέφερε μόνον ένα υπέροχο γεύμα, αλλά και συναρπαστικές αφηγήσεις από την μεγάλη σπηλαιολογική του εμπειρία!

     Όμως, ο Παναγιώτης μας ήρθε από την επαρχία όχι μόνον για την ξενάγηση της Ακροπόλεως αλλά και με πολλά ερωτηματικά για την Τοξοβολία με την οποία, μόνος του και χωρίς καθοδήγηση καταγίνεται και γι αυτό ο επίλογος της σημερινής ημέρας γράφτηκε στη Γραμμή Βολής όπου, κατά παράκαμψη των τηρουμένων κατ΄ αυτή την περίοδο στην Σχολή μας, θεωρήσαμε υποχρέωσή μας να δώσουμε κάποιες κατευθυντήριες οδηγίες στον εξαιρετικό Συνέλληνα και ολιγόωρο επισκέπτη του κλεινού άστεώς μας.

     Με άρτια προσωπικότητα που τον κατατάσσει στην χορεία των διακεκριμένων νέων της εποχής μας, παραδοσιοκράτης και σκεπτόμενος με ηθικές Αξίες, ο Παναγιώτης στον επαρχιακό τόπο του δεν παραλείπει και την Παιδεία της ψυχής του δια της Τοξοβολίας, επιβεβαιώνοντας ότι και ακόμη εν μέσω παρακμής εξακολουθούν να κοσμούν την κοινωνία μας λαμπροί χαρακτήρες!

     Κι όλα αυτά φάνηκαν αμέσως με το που κράτησε το Τόξο του κι άνοιξε την χορδή του, αφού, η Τοξοβολία δεν είναι απλώς μία πολεμική τέχνη αλλά κι ο "εξομολόγος" ...χαρακτήρων! Κι έτσι, με ποιότητα αρμόζουσα σε "Έλληνες Κενταύρους" σε αρνητές της παρακμής και διεκδικητές μιας ποιοτικής ευημερίας που αναλογεί σε κάθε Έλληνα, αυτό το σούρουπο μας άφηνε γαλήνιους κι ευτυχείς όταν ο όχλος προετοιμάζονταν για την επομένη, 17η Νοεμβρίου, ημέρα κομματικών παθών και μίσους ' τι να πούμε, ας ...πρόσεχε! 

ΠΕΡΙ ΤΩΝ ΣΚΗΝΙΚΩΝ ΟΠΛΩΝ, Ο ΛΟΓΟΣ

 ΠΕΡΙ ΤΩΝ ΣΚΗΝΙΚΩΝ ΟΠΛΩΝ, Ο ΛΟΓΟΣ

     Oι υποχρεώσεις μας για τον διαρκή εμπλουτισμό της Βιβλιοθήκης της Σχολής μας δεν θα ήταν δυνατόν να μη μας βρουν στην αίθουσα του παλαιού Χρηματιστηρίου Αθηνών όπου, λίγες ημέρες πριν το "Μορφωτικό Ίδρυμα Εθνικής Τραπέζης" εξέθεσε εκδόσεις του προς πώληση. Εκεί, λοιπόν, συναντώντας αγαπητούς βιβλιοφίλους και έγκριτους συμπολίτες μας "ανασύραμε" κάποιες εξαντλημένες εκδόσεις του "Μ.Ι.Ε.Τ.", μεταξύ αυτών και την "ΔΡΑΜΑΤΙΚΗ ΣΧΟΛΗ ΤΟΥ ΕΘΝΙΚΟΥ ΘΕΑΤΡΟΥ" την οποία συνέγραψαν (2011) οι κυρίες Λυδία Σαπουνάκη-Δρακάκη και Μαρία Λουίζα Τζόγια Μοάτσου, ένα σύγγραμμα πολύ εξειδικευμένο και λεπτομερειακό για τα θεατρικά "πράγματα" της χώρας μας του οποίου η πληροφόρηση επί του αντικειμένου προκαλεί όχι απλώς θαυμασμό αλλά ...έκσταση, με τα πρέποντα εύσημα στις συγγραφείς του!

     Κι όμως, μέσα στις σελίδες αυτού του εμπεριστατωμένου βιβλίου εντοπίζουμε την σύγχυση ορολογίας επί του ζητήματος της σκηνικής ξιφομαχίας που μας έκανε εντύπωση η, παλαιόθεν, επιμονή στον όρο "Ξιφασκία" αντί του ορθού "Σκηνική Ξιφομαχία" όπως πρέπει να αποκαλείται.

     Είναι φυσικό οι "εκτός όπλων" να διατηρούν μια συγκεχυμένη "εικόνα" ορολογίας περί αυτών κάτι το οποίο, δυστυχέστατα, ισχύει και για μερικούς εκ των "εντός όπλων". Όμως, θα πρέπει να υποβοηθήσουμε την γνώση των εμπλεκομένων και να αποσαφηνίσουμε τα ακόλουθα: Στον συγκεκριμένο τομέα συναντούμε του όρους "Οπλομαχία", "Οπλασκία", "Ξιφασκία", "Σπαθασκία", "Ξιφομαχία" και "Μονομαχία". Παρατηρώντας τα συνθέτοντα μέρη αυτών των όρων δεν είναι δύσκολο να αντιληφθούμε και τις ακριβείς σημασίες τους ώστε να κάνουμε και σωστή χρήση τους ως εξής:

     Οπλομαχία. Η πραγματική μάχη δια των όπλων είτε αυτά είναι εκηβόλα (τόξα, πυροβόλα) είτε αγχέμαχα (σπάθη, ξίφος, μάχαιρα κλπ). Εδώ, ως μάχη νοείται η πραγματική αντιπαράθεση προς επίτευξη της τελικής εξουδετερώσεως του αντιπάλου. 

     Οπλασκία. Η άσκηση στην χρήση των όπλων (εκηβόλων/αγχεμάχων) ως εκπαιδευτική διαδικασία, προκειμένου να προετοιμασθεί ο ασκούμενος για την, μετέπειτα, πραγματική μάχη δια των όπλων.

     Ξιφασκία. Η άσκηση στο επί μέρους αγχέμαχο όπλο του ξίφους, ως εκπαιδευτική διαδικασία, προκειμένου να προετοιμασθεί ο ασκούμενος για την, μετέπειτα, πραγματική μάχη δια του ξίφους (ξιφομαχία).

     Σπαθασκία. Η άσκηση στο επί μέρους αγχέμαχο όπλο της σπάθης ως εκπαιδευτική διαδικασία, προκειμένου να προετοιμασθεί ο ασκούμενος για την, μετέπειτα, πραγματική μάχη δια της σπάθης. Εν προκειμένω θα ανέμενε κανείς και την μάχη δια της σπάθης να την ορίζουμε ως "σπαθομαχία" όμως, ο όρος αν και δόκιμος, δεν είναι καθιερωμένος διότι το ξίφος επεσκίασε την σπάθη πλην βεβαίως της έφιππης χρήσεώς της.

   Ξιφομαχία. Η πραγματική μάχη δια του ξίφους η οποία συνιστά αληθινή αντιπαράθεση προς επίτευξη της τελικής εξουδετερώσεως του αντιπάλου δια του ξίφους. Τέλος δε,

     Μονομαχία. Η διαπροσωπική αντιπαράθεση (μάχη) είτε με εκηβόλο όπλο (πιστόλι) είτε με αγχέμαχο (ξίφος, σπάθη, εγχειρίδιο) προς επίτευξη της τελικής εξουδετερώσεως του αντιπάλου επί του "πεδίου της Τιμής".  

     Οι παραπάνω όροι, με περιεχόμενο διδασκόμενο από Οπλοδιδάσκαλο, έχουν, βεβαίως και την σκηνικήν αντιστοιχία τους όταν μεταφέρονται επί σκηνής. 

     Και ίσως αναρωτηθεί ο αναγνώστης, τι σημασία έχουν όλα τούτα όταν σήμερα ευφάνταστος και κατά δήλωσή του "δάσκαλος"(;) και, μάλιστα αδειοδοτημένος από την "Ομοσπονδία Ξιφασκίας" διδάσκει ..."βυζαντινή οπλομαχία" με ...φωτόσπαθα(sic), ε,  τι να πούμε... Για την Σχολή των "Ελλήνων Κενταύρων" έχει σημασία η σοβαρότητα έργου και, στην παρούσα περίπτωση, η οφειλόμενη απότιση Τιμής στον τομέα που λάμπρυνε ο πρωταθλητής Νικόλαος Πύργος ως Δάσκαλος Οπλομαχητικής της Δραματικής Σχολής του Ωδείου Αθηνών (1891-1892). Σε κάθε περίπτωση, όμως, δεν ξεχνάμε ότι ζούμε εν μέσω ηλιθίων κι αφού μνημονεύσαμε το Ωδείο Αθηνών, ας θυμηθούμε αυτούς που απορρίπτουν την υπέροχη πρόταση (1931) ανεγέρσεως του κτηρίου αυτού του Ωδείου του Max Littmann, αρχιτέκτονος των Hofbräuhaus, Kurhaus, Prinzregententheater, Kurtheater, Schillertheater, Deutsches Nationaltheater, Münchner Künstler-Theater, Königlich Württembergisches Hoftheater, Regentenbau, Wandelhalle, Kurhausbad κλπ, επιλέγοντας τελικώς το σημερινό έκτρωμα της οδού Ρηγίλλης ιδανικό για τις εκδηλώσεις των μητραλοιών της Νέας Δημοκρατίας και των παραληρηματικών βυζαντινοπλήκτων με τα ...φωτόσπαθα...!   

ΕΝΑ ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ ΕΓΧΕΙΡΙΔΙΟ ΓΙΑ ΕΦΙΠΠΟΤΟΞΟΤΕΣ

ΕΝΑ ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ ΕΓΧΕΙΡΙΔΙΟ 

ΓΙΑ ΕΦΙΠΠΟΤΟΞΟΤΕΣ

     Γνωστή Εφιπποτοξότρια η Φινλανδή Anna Minkkinen, αλλά και επιστήμων Υγείας (Φυσικοθεραπεύτρια) μας προσφέρει την πανεπιστημιακή της, διπλωματική εργασία με αντικείμενο την σχέση του ανθρώπινου κορμού με την τόξευση.

     Mε πληροφορίες για την αποφυγή τραυματισμών αλλά και με πολλά άλλα χρήσιμα στοιχεία, οι 45 πολύτιμες σελίδες της μελέτης της Anna Minkkinen αποτελούν σημείο αναφοράς για κάθε Εφιπποτοξότη και, μετά από προσεκτική σπουδή του κειμένου της δεν απομένει σε μας παρά να την συγχαρούμε και να την ευχαριστήσουμε για την λαμπρή παρουσία της στην παγκόσμια σκηνή της Έφιππης Τοξοβολίας όσο και την προσφορά της δια της εν λόγω πανεπιστημιακής διατριβής της την οποία μπορείτε να μελετήσετε ΕΔΩ.