MIA HMEΡΙΔΑ ΕΠΙΚΗ, ΟΠΩΣ ...ΟΛΕΣ!

 MIA HMEΡΙΔΑ ΕΠΙΚΗ, ΟΠΩΣ ...ΟΛΕΣ!

     Τον Μηνά περίμενε εναγωνίως ο Μάνος και του έστελνε και του ξανάστελνε μηνύματα για να κάνουν σήμερα έφιππους δορατισμούς και ζεύξεις με Αλεβάρδες, αλλά αντί του Μηνά εμφανίστηκε η Ναταλία την οποία όχι μόνον καλωσορίσαμε αλλά και καταχαρήκαμε ως αυθεντική αλογατάρισσα και πολεμιστή ισάξιο με ολόκληρη την Ελβετική Παπική Φρουρά με αποτέλεσμα ο Μάνος να βρει πραγματικό "συμπολεμιστή χαρακωμάτων" και να το ρίξει σε πανηγυρικές ...κωλοτούμπες από τον ενθουσιασμό του!

     Η Ναταλία, αν και νεαρή, με επαρκέστατην εμπειρία Γυμνιππευτικής και Φυσικής Ιππικής "οσμίστηκε" στον ορίζοντα την Ομάδα μας και μας έκανε την Τιμή να συνασκηθεί για πρώτη φορά μαζύ μας ανταποκρινόμενη πλήρως και σαν να ήταν χρόνια κοντά μας σε ένα πολύ απαιτητικό πρόγραμμα όχι απλώς με μύηση στην, απευθείας, καλπαστικήν Έφιππη Τοξοβολία, αλλά και στην Джигитовка και σε πολλά άλλα.

     Η Ναταλία έφτασε με πολύ καλές συστατικές "περγαμηνές"  που την περιέγραφαν ως ικανότατην Αμαζόνα αλλά και αξιοπρεπέστατο και δυναμικό χαρακτήρα, όπως ακριβώς οραματιζόμαστε τα Μέλη μας και όπως απεδείχθη και η ίδια από την πρώτη ως την τελευταία στιγμή αυτής της ημερίδος. 

     Και αμέσως, εφιππεύοντας ως ...αίλουρος δι εφάλσεως, η Ναταλία μας έδειξε ότι ήρθε πλήρως προετοιμασμένη για το ασκησιολόγιό μας! 

     Υπό την αρχική καθοδήγηση του, όπως πάντοτε, πολύ προσεκτικού και υπεύθυνου Μάνου, η Ναταλία μας έδειξε το "τι" μπορεί να καταφέρει επάνω σε έναν ανενστόμιστο κι ανεπίσακτον Ίππο και ομολογουμένως μας εντυπωσίασε με την αυτοπειθαρχία και τις δεξιότητές της, κυρίως, με την ενστικτώδη διείσδυσή της στο πνεύμα της διδασκαλίας της Σχολής μας το οποίο επιτάσσει την συνειδητή συμμετοχή του εκπαιδευομένου με σεβασμό στην ευημερία του Ίππου και την αγόγγυστη εκτέλεση του προβλεπόμενου ασκησιολογίου!

      Και η Ναταλία μας έπεισε από την πρώτη στιγμή ότι πριν μας "ζυγώσει" είχε καταλάβει αυτό που ...είμαστε, όπως ακριβώς κάποτε και ο Μάνος! Και όταν ο Μάνος της παρέδωσε τα απαραίτητα για την πρώτη της απευθείας καλπαστικήν έξοδό της σε Έφιππη Τοξοβολία, κανείς δεν της εξήγησε πως να χρησιμοποιήσει το Τόξο και ποιά ήταν η ενδεδειγμένη τεχνική παρά το ότι η Ναταλία ποτέ προηγουμένως δεν είχε τοξεύσει ούτε από το έδαφος... μην έχοντας πιάσει ποτέ προηγουμένως Τόξο στο χέρι της. Και το αποτέλεσμα ήταν αυτό που φαίνεται στην παρακάτω φωτογραφία:

     Ενώ το αποτέλεσμα του πρώτου βέλους που τόξευσε ήταν, επίσης, αυτό που φαίνεται στην φωτογραφία που ακολουθεί: Kαρφώθηκε στην μεσαία από τις τρεις κορίνες που ήσαν ο στόχος, δηλαδή στο κέντρο του στόχου! 

     Όταν διαθέτεις "περιεχόμενο", αυτό, φαίνεται στις πράξεις σου κι αυτό το "περιεχόμενο", σήμερα, μας έδειξε η Ναταλία, κάνοντάς μας υπερήφανους για τα άξια Ελληνόπουλα που εξακολουθούν να υπάρχουν ακόμη και μέσα σε μία τραγικώς παρακμάζουσα κοινωνία...

     Την μεγαλύτερη χαρά μας την έδωσε η λυτρωτική αγαλλίαση της Ναταλίας μετά την πρώτη τόξευσή της που έδειξε το πόσο ήθελε μια τέτοιαν εμπειρία! Και η υψηλή τέχνη της φωτογραφικής καταγραφής των μαθημάτων μας, πράγματι, απέδειξε και πάλι ότι είναι ανεκτίμητη στην a posteriori αποτίμηση της ωφελείας των όσων διδασκόμεθα, όπως συνηθίζουμε!

     Επιπλέον, σήμερα η Ναταλία, εν μέσω άλλων, εισήχθη και στο πνεύμα της διαχειρίσεως του Ίππου με το περιλαίμιο, αλλά οι εμπειρίες της δεν σταμάτησαν εδώ.

     Η Ναταλία δοκιμάσθηκε και στην Υπερπήδηση Εμποδίου επιδεικνύοντας διευθυντική ικανότητα με έναν Ίππο ο οποίος ασφαλώς και δεν είναι υπερπηδητής! Όμως, η Ναταλία ανταποκρίθηκε άριστα! 

     Άψογη και στις αφιππεύσεις ασφαλείας της η Ναταλία, με αρμονικότατες και αποφασιστικές κινήσεις απέκτησε την πρώτη ενστικτώδη αντίδραση και διαμόρφωση "μυικής μνήμης" για ένα ενδεχόμενο αναγκαστικής αφιππεύσεως.

      Σήμερα, όμως, το ίδιο εξαιρετικός και πολύ βελτιωμένος εν σχέσει κάθε προηγούμενης εκπαιδευτικής επιδόσεώς του ήταν και ο Μάνος μας ο οποίος, αν και κατακουρασμένος από την σημαντική συμβολή του στην επιτυχή επιτέλεση του προγράμματος της Ναταλίας που προηγήθηκε, κατάφερε και αυτός να αναδείξει τον άριστο εαυτό του σε ό,τι του ζητήθηκε!

     Πραγματικός ..."τυφώνας" στην καλπαστικήν Έφιππη Τοξοβολία, ποτέ άλλοτε δεν είχε επιδείξει μια τόσον ιδανική "εικόνα" έφιππου Τοξότη σε τόσο υψηλές καλπαστικές ταχύτητες!   

     Δεξιότατος στην εφιπποτοξοτική τεχνική του, ο Μάνος σήμερα ανέβηκε πολλά "σκαλιά" παρά την αρχική του ανησυχία που δεν θα έκανε ασκήσεις Ιππαίχμου με τον Μηνά. Και, περιέργως πως, όλες του οι φωτογραφίες όλων των καλπαστικών εξόδων του ήσαν το ίδιο τέλειες που νόμιζες ότι πρόκειται, σχεδόν, περί της ίδιας φωτογραφίας! 

     Επενδύοντας στην Έφιππη Τοξοβολία ο Μάνος σήμερα ωφελήθηκε πολύ περισσότερο. 

     Παρά την παιδική γκρίνια του που ήθελε όλο ξέφρενους καλπασμούς, ο Μάνος διηύθυνε και με χρήση περιλαιμίου τον Ίππο μας.

     Βεβαίως, δεν υπάρχει τίποτε πιο χαριτωμένο από τη γκρίνια του μικρού εγγονού για έναν παππού κι αυτό ο Εκπαιδευτής συχνά το απολαμβάνει από τα γλυκύτατα αγοράκια της Σχολής μας ενώ, αντιθέτως, τα κοριτσάκια, κατά κανόνα είναι πολύ πιο αυτοπειθαρχημένα.

     Κι ο Μάνος μας αντεπεξήλθε πολύ καλά και στην διεύθυνση περιλαιμίου όσο κι αν "έκλαιγε" θέλοντας ...καλπασμούς!

     Να δεις εσύ Μάνο τι μου είπε να σου κάνω ο Αρχηγός των "Ελλήνων Κενταύρων Καλαμάτας" Αθανάσιος για να μη γκρινιάζεις... Να δεις!  

     Σε κάθε περίπτωση, όμως, με μια τέτοιαν ιδανική "σύνθεση" Ιππευτηρίου, κάτι πιο έντονο κι από τη σκηνή του ..."Circus Krone", ο Εκπαιδευτής ο οποίος, σημειωτέον, δεν είναι διόλου ... σοβαρότερος, δεν θα άφηνε την ευκαιρία να πάει χαμένη, όσο κι αν τα γύρω ακριβά Εκπαιδευτήρια "πνίγηκαν" από τη σκόνη του στίβου μας!

     Έτσι, σήμερα ανασύραμε στο προσκήνιο του ασκησιολογίου μας και την προσφιλή μας  Джигитовка η οποία, κατά την άποψή μας θεμελιώνει μιαν ειδική σχέση με τον Ίππο και την οποία καλλιεργούμε στην Σχολή μας όταν μας το επιτρέπει αυτή ακριβώς η "σύνθεση" Ιππευτηρίου!

Джигитовка

Η Τζιγκίτοβκα αποτελεί παραδοσιακό είδος Ιππασίας των Κοζάκων και εκτελείται από έναν Τζίγκιτ, δηλαδή, γενναίο και επιδέξιο Ιππέα. Είναι μια ξεχωριστή ιππική τέχνη γενναιότητας, ικανότητας και ψυχραιμίας, μια απόδειξη ανδρισμού και εμφανίζεται στις αρχές του ιθ' αιώνος μεταξύ των λαών του Καυκάσου και της Κεντρικής Ασίας. Δείχνει τη χάρη και την ευκινησία ενός Ιππέως και την επιδεξιότητά του να εκπαιδεύει και να κυριαρχεί στον Ίππο του. Συνιστά σύναψη ιππικής εμπειρίας αιώνων και ως στρατιωτική τέχνη, η Τζιγκίτοβκα ασκήθηκε για πρώτη φορά από τους Κοζάκους στα συντάγματα της περιοχής Don και σύντομα υιοθετήθηκε από όλους τους στρατούς των Κοζάκων. Στη δική μας Σχολή, αναφορικώς με την Джигитовка ακολουθούμε οδηγίες συγκεκριμένης πηγής, όπως άλλωστε φροντίζουμε να αποφεύγουμε κάθε αυθαιρεσία βασιζόμενοι σε έγκριτους Δασκάλους και ανεγνωρισμένες πηγές διδασκαλίας. 

     H Τζιγκίτοβκα η οποία δεν προάγεται μόνον από τους Κοζάκους αλλά και από τους Μαγυάρους Csikós της μεγάλης Ουγγρικής πεδιάδος, αποτελεί μιαν ενότητα εξόχων ισορροπιστικών καταστάσεων ιππεύσεως οι οποίες, όμως, ενέχουν υψηλότατους κινδύνους κακοποιήσεως του Ίππου εφ΄ όσων δεν εκτελεσθούν σωστά και με γνώμονα την ανατομική ευημερία του Ίππου κάτι το οποίο λαμβάνουμε σοβαρότατα υπ΄ όψη στην Σχολή μας ήδη από την πρώτη στιγμή της διδασκαλίας της, όπως φαίνεται στην παραπάνω εικόνα η οποία συνοψίζει τους βασικούς κανόνες προστασίας του Ίππου κατά την εισαγωγή του μαθητή στην πρώτη του επαφή με την ενότητα αυτή. Αρχικώς, απαγορεύεται ρητώς η οιαδήποτε επιβάρυνση της κόκκινης περιοχής Α-Β στην οποία περιλαμβάνονται ζωτικά όργανα του Ίππου και επί της οποίας ο αναβάτης ουδέποτε πατά! Η ενδεδειγμένη περιοχή επί της οποίας μπορεί να πατά και να ισορροπεί ο αναβάτης είναι η πράσινη περιοχή Γ-Δ . Η κίτρινη ευθεία Ε-Ζ ορίζει την ιδανική καθετότητα επί της οποίας αναπτύσσεται η ευθυτένεια του σώματος του αναβάτη την οποία θα διευκολύνει και η χρήση σωστότερων (μακρύτερων) ηνιών για την περίσταση εν αντιθέσει με τις κοινές (κοντύτερες, συνήθεις) ηνίες που χρησιμοποιούνται εν προκειμένω υποχρεώνοντας τον αναβάτη να κάμπτει τον κορμό του. Η φαιά ευθεία Η-Θ ορίζει την διαγώνιο των ηνιών οι οποίες, όμως, σε καμία περίπτωση δεν θα πρέπει να χρησιμοποιούνται ως "χειρολαβές στηρίξεως" του αναβάτη αλλά ως σημεία διακριτικής ισορροπιστικής διαχειρίσεως, με ένα "κράτημα" ελαφρύ, καθοδηγητικό και όχι "στηρικτικό" όπως φαίνεται στο σημείο 2 της παραπάνω εικόνος! Βασική πρόβλεψη της ευημερίας του Ίππου και όχι μόνον στην περίπτωση της Τζιγκίτοβκα είναι η πλήρης κατάργηση της χρήσεως στομίδος, κάτι το οποίο η Σχολή των "Ελλήνων Κενταύρων" εκ της ιδρύσεώς της σέβεται και τηρεί απαρεγκλίτως, όμως, αυτή η πλήρης κατάργηση της χρήσεως της στομίδος, εν προκειμένω, συνιστά προϋπόθεση ευημερίας του Ίππου εκ των ουκ άνευ! Στην δική μας περίπτωση με πλήρη απαγόρευση της στομίδος και τις ηνίες στερεωμένες στους κρίκους των παραγναθιδίων, σημείο 1, βεβαίως, αποκλείεται κάθε επίπτωση από την χρήση της στομίδος, όμως και εδώ καθοδηγούμε τον αναβάτη για την αποφυγή εντόνων κινήσεων της ηνιοφόρου χειρός, προς αποφυγή επιβαρύνσεων του αυχένος του Ίππου με ό,τι αυτές συνεπάγονται. Βεβαίως και πάντοτε με γνώμονα την ευημερία του Ίππου και την αποτελεσματική εκτέλεση της ενότητος των ασκήσεων, κάθε άσκηση της Τζιγκίτοβκα έχει τους δικούς της κανόνες "γεωμετρίας" και εκτελέσεως, αλλά αυτό αποτελεί ένα μεγάλο κεφάλαιο το οποίο επεκτείνεται πολύ πέραν αυτής της εισαγωγικής αναφοράς της πρώτης στιγμής διδασκαλίας της Τζιγκίτοβκα. 

      Κι έτσι, σήμερα, η αγαπημένη μας Τζιγκίτοβκα ξαναβρέθηκε στο προσκήνιο του Ιππευτηρίου μας με έναν σχολικό Ίππο που ξεκίνησε να μαθαίνει το εργασιακό πλαίσιό της με δύο συνεκπαιδευόμενους μαθητές με μεθόδους που αναλύονται σε ένα έγκυρο εκπαιδευτικό εγχειρίδιο και μεταφέρονται στο πεδίο της δράσεως από έναν Εκπαιδευτή "μανιακό" της ιππικής ακριβείας.

     Τα πρώτα "αλιεύματα" της σημερινής προσπαθείας μας σ΄ αυτή την ιππική τέχνη των Κοζάκων ήσαν τα αναμενόμενα ως "πρωτόλεια" αλλά, πάντως, σημαντικά σε μια πρώτη εισαγωγή του Ίππου στα νέα του εξειδικευμένα καθήκοντα. 

     Βεβαίως, τα στιγμιότυπα αλμάτων ήσαν ανεπανάληπτα όσο και πολυάριθμα με έναν Ίππο ο οποίος, αρχικώς και όπως ήταν φυσικό,, παρέμενε αμήχανος προ της όλης διαδικασίας, αλλά μια αρχή έχει πάντοτε τα δικά της χαρακτηριστικά.

     Το μεγάλο πλεονέκτημα της ημερίδος σε αυτή την υψηλή τέχνη ήταν η εξαιρετική συνεργασία του Μάνου με την Ναταλία, με τον ένα να βοηθά τον άλλο και οι δύο τον Ίππο,, ενώ ο Εκπαιδευτής απολάμβανε και τους ...τρεις να προσπαθούν να συνεργασθούν!  

     Κι απ΄ ό,τι φάνηκε η συνεργασία και των τριών, σ΄ αυτήν την πρώτη προσέγγιση, ήταν άψογη! 

     Ακόμη μια ημερίδα, επική όπως ...όλες οι ημερίδες της Σχολής των "Ελλήνων Κενταύρων" ολοκληρώθηκε με την ωφέλεια όλων και ο ...αεί ευδαίμων Εκπαιδευτής οφείλει την βαθύτατην υπόκλισή του στον σχολικό μας Ίππο, στην νεοείσακτη Ναταλία και στον Μάνο μας! 

ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΧΑΛΙΝΟΥ ΚΑΙ ΚΑΘΙΕΡΩΣΗ ΠΕΡΙΛΑΙΜΙΟΥ

 ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΧΑΛΙΝΟΥ 

ΚΑΙ 

ΚΑΘΙΕΡΩΣΗ ΠΕΡΙΛΑΙΜΙΟΥ

     H ανθρώπινη παρεμβατικότητα στη φύση μπορεί να υπηρετεί την διευκόλυνση του Ανθρώπου στην καθημερινότητά του αλλά, δυστυχώς, δεν εναρμονίζεται πάντοτε με το φυσικό πλαίσιο της ζωής και οι ανθρώπινες προσεγγίσεις κατά την διαχείριση φυσικών ζητημάτων, συχνά αποδεικνύονται λάθη τα οποία παγιώνονται ανά τους αιώνες και, ελλείψει θάρρους αναθεωρήσεως, επικρατούν ως δεδομένα, ταλανίζοντας την φυσική τάξη! Αυτό παρατηρείται και στην Ιππική όπου ο Άνθρωπος, στην προσπάθειά του να υποχειριάσει τον Ίππο και για την διευκόλυνσή του συναρτήσει της εξοικονομήσεως χρόνου και κόπου, επέλεξε εσφαλμένες προσεγγίσεις οι οποίες δια της βίας προς το άτυχο ζώο, ναι μεν επιτυγχάνουν τον υποχειριασμό του, αλλά με υψηλό τίμημα εις βάρος της ποιότητος αποδόσεως έργου και, κυρίως, της ευημερίας του πλάσματος αυτού!   

     Η χρήση στομίδος, η δεσμευτική χαλίνωση με περιοριστικά παρελκόμενα (ανάσπαστα κλπ), η επιβαρυντική επίσαξη, η πετάλωση, η χρήση καταναγκαστικών βοηθημάτων (μαστιγίου, εκκεντρίδων κλπ) είναι μερικά από τα ολέθρια λάθη του Ανθρώπου στην Ιππική τα οποία δεν είναι απλώς απάνθρωπα, αλλά και εμποδίζουν τον Ίππο να αποδώσει σε ποιότητα έργου, βασανίζοντάς τον επί αιώνες αφού ο, δειλός αναγνωρίσεως των λαθών του, Άνθρωπος, αποφεύγει να παραδεχθεί πλείστες όσες διανοητικές μειονεξίες του, επιμένοντας αυτάρεσκα στην "υπεροχή" της λογικής του έναντι των υπολοίπων φυσικών πλασμάτων!  

     Και στον τομέα της Ιππικής, ευτυχώς, το παγκόσμιο αναθεωρητικό ρεύμα της Φυσικής Ιππικής ακυρώνει θαρραλέα τα προαναφερθέντα λάθη ...αιώνων τα οποία βασανίζουν τον Ίππο και τα αποκαθιστά με δοκιμασμένες μεθόδους οι οποίες, ενώ δεν μειώνουν ποσώς την δυνατότητα του αποτελεσματικού ελέγχου και των επιδόσεων του Ίππου, συντάσσονται πλήρως με τον πνεύμα της ευημερίας του εναρμονίζοντας τον Άνθρωπο με την φύση και δικαιώνοντας τον ουμανισμό ο οποίος πρέπει να χαρακτηρίζει τον "άνω θρώσκοντα"!

     Η Σχολή των "Ελλήνων Κενταύρων" εκ της ιδρύσεώς της συντεταγμένη με τους κανόνες της Φυσικής Ιππικής υιοθέτησε και υιοθετεί ουμανιστικές και μόνον μεθόδους κατά την συνεργασία της με τον Ίππο του οποίου την προσωπικότητα σέβεται και παρά το ότι χειρίζεται ξένους, χορηγούμενους Ίππους των οποίων οι Ιππαγωγοί δεν ακολουθούν τις ίδιες με εμάς τακτικές επιμένοντας στην χρήση μέσων τα οποία εμείς απορρίπτουμε, η Σχολή μας, με διαχρονικήν επιτυχία, ασφάλεια και ποιότητα ιππικού έργου παραμένει σταθερώς προσανατολισμένη στην κατάργηση των βαρβάρων μέσων υποχειριασμού του Ίππου, όπως αυτά προανεφέρθησαν και σήμερα, απετόλμησε με την ίδιαν επιτυχία και στην ολική αφαίρεση του χαλινού του νέου Ίππου της, κατά την διάρκεια μιας πρώτης εισαγωγικής ημερίδος μυήσεως του Ίππου μας στον έλεγχο και την διεύθυνσή του μόνον με την χρήση απλού περιλαιμίου.

     Αντί χαλινού, λοιπόν, ένα απλό, διακριτικό, περιλαίμιο θα επιτρέπει στον Ιππέα (Εφιπποτοξότη ή οιονδήποτε έφιππο πολεμιστή της Σχολής των "Ελλήνων Κενταύρων") τον έλεγχο και την διεύθυνση του Ίππου του χωρίς τις καταναγκαστικές επιβαρύνσεις του χαλινού στον οποίον, άλλωστε, ουδέποτε στην Σχολή μας εφαρμόσθηκε η απάνθρωπη στομίδα.

      Σήμερα, ο Ιδρυτής των "Ελλήνων Κενταύρων"  εισήγαγε τον Ίππο της Σχολής μας σε αυτή την μυητική διαδικασία του ελέγχου και διευθύνσεως με την χρήση απλού περιλαιμίου, αφαιρώντας του για πρώτη φορά τον χαλινό και διδάσκοντάς τον να ακινητεί (έλεγχος) στην έλξη που ασκεί στον λαιμό του το περιλαίμιο καθώς και στις επαφές αυτού του βοηθήματος με τον τράχηλο (διεύθυνση).

     Η μεταβίβαση των πρώτων πληροφοριών επί του νέου αντικειμένου ακολούθησε τους κανόνες της εκπαιδεύσεως νεολέκτου Ίππου με την αξιοποίηση της συνδυαστικής μνήμης του ζώου, όπως εξάγονται από την πολυετή εμπειρία ενασχολήσεως του Ιδρυτή της Σχολής με την Ιππική και, βεβαίως, η ανταπόκριση του Ίππου στον νέο τρόπο ελέγχου και διευθύνσεώς του δι απλού περιλαιμίου υπήρξε επιτυχέστατη μέχρι σημείου, αυτή την πρώτη ημέρα, να καταφέρει το ευγενές τετράποδο να διέλθει και υπεράνω βαλβίδων.  

     Αρχικώς, βεβαίως, ο Ίππος διδάχθηκε το νέο βοήθημα του περιλαιμίου χωρίς να αφαιρεθεί ο χαλινός ο οποίος αφαιρέθηκε εν συνεχεία. Ωστόσο, καθ΄ όλη την διάρκεια της εισαγωγικής διαδικασίας, όπως φαίνεται στην παραπάνω φωτογραφία, οι ηνίες (Β) τηρήθηκαν χαλαρές ενώ το περιλαίμιο (Α) εντονότερα ώστε ο Ίππος να αντιληφθεί τις νέες επενέργειες.    

     Ο Ίππος, με την ορθή αξιοποίηση του βάρους του κορμού του Ιππέως, την καθοδηγητική παρεμβολή των ποδών του Ιππέως και την διακριτική χρήση του περιλαιμίου, έστρεψε επιτυχώς προς τις επιθυμητές διευθύνσεις αλλά και ακινητοποιήθηκε, ομοίως, επιτυχώς στα επιθυμητά σημεία αντιλαμβανόμενος την εντολή εκ της έλξεως του περιλαιμίου από τον Ιππέα, χωρίς την ανάγκη "επικλήσεως" της οιασδήποτε βίας και χωρίς την διατάραξη της αγαστής σχέσεώς του με τον Ιππέα του.

     Αυτή η πρώτη εισαγωγική ημερίδα διήρκεσε περισσότερο των σαράντα πέντε (45) λεπτών με γνώμονα της αποφυγής κοπώσεως του Ίππου και της απαμβλύνσεως της αυτοσυγκεντρώσέως του.

    Ο χρόνος που διήρκεσε αυτή η ημερίδα ήταν υπερδιπλάσιος του προβλεπομένου (είκοσι λεπτά) με κριτήριο την ικανότητα διατηρήσεως της αυτοσυγκεντρώσεως του Ίππου όμως, η διασφαλισμένη αρμονική σχέση αγάπης μεταξύ Ιππέως και Ίππου επέτρεψε στον τελευταίο να παραμένει επαρκώς αυτοσυγκεντρωμένος καθ'  όλη την διάρκεια της ημερίδος και παρά το ότι έπνεε πολύ ισχυρός άνεμος.

     Η σχετική εκπαιδευτική διαδικασία θα εξακολουθήσει ώστε και ο Ίππος να αποδεχθεί πλήρως το περιλαίμιο ως μόνον μέσον ελέγχου και διευθύνσεώς του και οι εκπαιδευόμενοί μας να εξοικειωθούν με την χρήση του και αυτό, βεβαίως, θα ολοκληρωθεί σε βάθος χρόνου, όπως όλοι και όλα στην Σχολή των "Ελλήνων Κενταύρων" χρειάζονται τον "χρόνο" τους για να τελειοποιηθούν αφού η τελειότητα του έργου μας και μόνον είναι αυτό που μας ενδιαφέρει.

     Σήμερα, μάλιστα, ξεκίνησε να χειρίζεται το περιλαίμιο, πρώτη εξ όλων των εκπαιδευομένων μας και η Ταξιαρχία μας, η οποία, μιμούμενη τους χειρισμούς του Ιδρυτή της Σχολής που προηγήθηκαν και παρηκολούθησε και η ίδια, κατάφερε τις πρώτες επιτυχείς διαδρομές της.

     Άλλωστε, η Ταξιαρχία, με τον ιδιαιτέρως αυτοπειθαρχημένο χαρακτήρα της και την παρατηρητικότητά της δεν θα ήταν διόλου δύσκολο να τα καταφέρει αφού, συν τοις άλλοις, διαθέτει και αξιοπρόσεκτες δεξιότητες στην Ιππική.

     

Με την πλήρη αφαίρεση του χαλινού, λοιπόν, κατά την σημερινή ημερίδα και με την αντικατάστασή του από το περιλαίμιο, βιώσαμε μιαν ακόμη συγκλονιστικήν εμπειρία η οποία μας άφησε μιαν επιπλέον αναπάντητην απορία: Eιναι ο Άνθρωπος που διδάσκει τον Ίππο ή το ακριβώς αντίστροφο; Για να καταλήξουμε και πάλι στην ίδιαν απάντηση: Όπου η σχέση δύο πλευρών εδράζεται στον αλληλοσεβασμό η μεταξύ τους διάδραση χαρακτηρίζεται από την αρμονία μέσα στην οποία κάθε γνωστική διαδικασία διέρχεται από το κοινό "φίλτρο" της αλληλοδιδασκαλίας η οποία αναβαθμίζει την ποιότητα της σχέσεως και της ίδιας της ζωής η οποία θεμελιώνεται στη μάθηση! Κι αυτό συμβαίνει και στη Σχολή των "Ελλήνων Κενταύρων".              

Πλήρες Φωτογραφικό Λεύκωμα ΕΔΩ

ΕΞΟΔΟΣ ΣΕ ΠΡΩΤΟ ΚΑΛΠΑΣΜΟ

 ΕΞΟΔΟΣ ΣΕ ΠΡΩΤΟ ΚΑΛΠΑΣΜΟ

     Ένα πολύ ουσιαστικό ζήτημα τέθηκε σε τούτη την προπονητικήν ημερίδα κατά την οποία το ζητούμενο ήταν η έξοδος σε πρώτο καλπασμό της εκπαιδευόμενης Ταξιαρχίας μας η οποία ζήτησε να της επιτραπεί να ρυθμίσει μόνη της την ψυχολογία της και εκείνη να επιλέξει την στιγμή αυτής της πρώτης εξόδου της σε καλπασμό. Ανέκυψε έτσι ένα δίλημμα περί πειθαρχίας στην καθοδήγηση του Εκπαιδευτή της ή παράκαμψη αυτής της προϋποθέσεως επιτρέποντας στην Ταξιαρχία να αυτενεργήσει, όπως ένιωθε καλύτερα.

     Για τον Εκπαιδευτή, όπως ήταν φυσικό, δύο παράγοντες  κυριάρχησαν στην λήψη της τελικής αποφάσεώς του: (α) Η εμβληματική φράση του Γερμανού φιλοσόφου Otto Dietrich ("Δεν αποδεχόμεθα, απλώς, την ελευθερία της προσωπικότητος του άλλου, αλλά την απαιτούμε!") και (β) Η υπεύθυνη και ισχυρή προσωπικότητα της Ταξιαρχίας που αποτελεί και εγγύηση των όσων υπόσχεται.

     Απ΄ ό,τι φάνηκε και οι δύο παράγοντες επιβεβαιώθηκαν στην περίπτωση της Ταξιαρχίας η οποία, αφού αυτοσυγκεντρώθηκε χωρίς καμία παρέμβαση του Εκπαιδευτή, σύντομα βγήκε στον πρώτο της γυμνιππευτικό καλπασμό με όλες τις επιφυλάξεις του αρχαρίου αλλά και με πλήρη ασφάλεια! Ούτε ο Otto Dietrich, ούτε η ...φύση κάνουν λάθη!