ΕΝΣΑΡΚΩΝΟΝΤΑΣ ΑΛΗΘΙΝΟΥΣ ΚΕΝΤΑΥΡΟΥΣ
ΜΊΑ ΓΕΝΙΚΉ ΑΝΑΣΚΟΠΗΣΗ
Πραγματικός άθλος για τον αναπληρωτή Αρχηγό Ομάδος και Αρχηγό Βολής Μηνά Α. Τσομπανιάν η διαχείριση της ολοένα και αυξανόμενης προσελεύσεως Συνασκουμένων στη Προπόνηση της Παραδοσιακής Τοξοβολίας με όλα τα συνεπαγόμενα λογιστικά ζητήματα χώρου που συνεπιφέρει!
Ευτυχώς και αυτή τη φορά ο Μηνάς μας, απέδειξε ότι υπό την "πίεση" των καταστάσεων μπορεί και αποδίδει συνεχώς και περισσότερο, καταφέρνοντας να διευθύνει μία πολυάνθρωπη ομαδική Προπόνηση σε δημόσιο χώρο με απόλυτην ασφάλεια, άριστο συντονισμό και με ελάχιστο κόστος απωλείας χρόνου, παρά τα αναμενόμενα...
Με την ίδια αξιοσημείωτη επιτυχία ολοκληρώθηκαν και τα μαθήματα στο Ιππευτήριο τα οποία χαρακτηρίστηκαν από την ασφάλειά τους, την ταχύτητα προόδου των μαθητών μας και την ποικιλία των περιεχομένων τους.
Η ΕΒΔΟΜΑΔΙΑΙΑ ΟΜΑΔΙΚΗ ΠΡΟΠΟΝΗΣΗ ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΗΣ ΤΟΞΟΒΟΛΙΑΣ
Στη Γραμμή Βολής καλωσορίσαμε με χαρά τέσσερις νέους Συνασκουμένους τους οποίους εισήγαγε στη Παραδοσιακή Τοξοβολία ο Συνασκούμενος Γεώργιος. Και οι τέσσερις, νέα παιδιά με εμφανείς δεξιότητες, μετά την πρώτη εισαγωγική τους εμπειρία, τόξευσαν στο μέσον της Γραμμής Βολής μαζύ με τους υπόλοιπους Συνασκουμένους.
Κάθε φορά που καλωσορίζουμε νέα Μέλη νοιώθουμε ότι η Οικογένεια των "ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ" όχι απλώς μεγαλώνει αλλά και βελτιώνεται σημαντικά ως προς τη συλλογική ποιότητά της με χαρακτήρες που εμπνέουν με την Ελληνοπρέπεια και το ήθος τους.
Έτσι, η τελευταία μας Προπόνηση η οποία είχε ως κεντρικό θέμα της την επανάληψη της Τοξοβολία δια Τοξοθυρίδος, μας έφερε ακόμη πιο κοντά στον ειδικό στόχο ο οποίος σηματοδοτεί την ιστορική εποχή στην οποία έδρασαν τα πρότυπά μας, οι Έλληνες Στρατιώτες της Αναγεννήσεως.
Το τελευταίο ασκησιολόγιο ήταν ιδιαιτέρως κινητικό με πρόβλεψη "Τοξοθυρίδων" - στόχων από τον Συνασκούμενο Σπυρίδωνα Νικόλη (Πρωτεσίλαο) ο οποίος μοχθεί πολλαπλώς για την επιτυχία του έργου των "ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ".
Σ' αυτή την ομαδική Προπόνηση επιβεβαιώσαμε για άλλη μια φορά ότι η συχνή εξάσκηση φέρνει θεαματικά αποτελέσματα και ότι το "Practice, and practice, and practice..." που ακούγαμε από τον Δάσκαλο Kassai Lajos ήταν ό,τι σοφότερο!
Γενικώς, σ' αυτό το υπέροχο φυσικό "σκηνικό" φαίνεται ότι η αυτοσυγκέντρωση των Συνασκουμένων αγγίζει πολύ ικανοποιητικό όριο και αυτή η αυτοσυγκέντρωση "αποτυπώνεται" αδιάψευστη επί του στόχου από τον φωτογραφικό φακό.
ΚΑΙ ΙΔΟΥ!
Ο ...ΝΥΜΦΙΟΣ ΕΡΧΕΤΑΙ ΕΝ ΤΩ ΜΕΣΩ ΤΟΥ ...ΜΑΝΕΖ!
Στο Ιππευτήριο, κατά τη διάρκεια του πολύ σύντομου αλλά περιεκτικού "ξεμουδιάσματός" του, ο αναπληρωτής Αρχηγός Ομάδος φάνηκε ότι έκανε μία πολύ μεγάλη πρόοδο στον ορθοστάδην βαδισμό.
Τη φορά αυτή όχι μόνον στάθηκε ορθός με εμφανή άνεση αλλά και διήνυσε βαδίζοντας αρκετήν απόσταση μέσα στο χώρο του Ιππευτηρίου, με την τετράποδη Άρια βαδίζουσα μάλλον ...υπερήφανη για τον ...αντισυμβατικό αναβάτη της.
Αν και οι ατομικές εργασιακές υποχρεώσεις του Μηνά δε του επιτρέπουν να επιδίδεται σε συχνές ατομικές Προπονήσεις, εν τούτοις τα ολιγόλεπτα "διαλείμματα" μεταξύ των μαθημάτων που ο ίδιος διεκπεραιώνει σε Συνασκουμένους τον βοηθούν όχι μόνον να διατηρεί την ιππική δεξιότητά του αλλά και να την αναπτύσσει. Έτσι, σήμερα κατάφερε να "συντηρήσει" και την εφιπποτοξοτική του ικανότητα σε μία καλπαστικήν έξοδό του!
Αρωγός των προσπαθειών του Μηνά μας η άριστη σχέση του με τον Ίππο την οποία εκδηλώνει σε κάθε ευκαιρία.
ΔΡΑΣΗ ΙΠΠΕΥΤΗΡΙΟΥ
Στο τρίτο, μόλις, μάθημά του ο αρχάριος Ανδρόνικος, κατάφερε να υπερπηδήσει καλπαστικώς το πρώτο του εμπόδιο με το κάθισμα που δείχνει η παραπάνω εικόνα.
Και, βεβαίως, ο Ανδρόνικος δε παρέλειψε να τοξεύσει και μερικά βέλη εν κινήσει, προετοιμαζόμενος για το επόμενο μάθημά του. Πρόβλεψη κάθε μαθήματος στη Σχολή των "ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ", πέραν της προόδου του συγκεκριμένου και η ...φροντιστηριακή πρόνοια του ...επομένου!
Ανάλογη πρόοδο σημείωσε και ο Δημήτριος στο τέταρτο μάθημά του υπερπηδώντας καλπαστικώς το δικό του, πρώτο, εμπόδιο. Αν και η υπερπήδηση εμποδίων αποτελεί για τη Σχολή μας μόλις το ξεκίνημα της εκπαιδεύσεως, οι μαθητές μας δείχνουν να τα καταφέρνουν άνετα από τα πρώτα, κιόλας, μαθήματά τους.
Όμως, ο Δημήτριος ετόξευσε εφίππως και ορθοστάδην, ισορροπώντας με πολύ άνεση.
Και όχι μόνον ετόξευσε με άνεση ισορροπίας αλλά και με χαλαρότητα, όπως μαρτυρούν οι αφέσεις της χορδής του!
Οι ...αποθεραπευτικές διατάσεις του Δημητρίου έγιναν με ...ασκήσεις Γυμνιππευτικής και με αυτή της "Σημαίας" αφού, όπως μας είπε κι ο μεγάλος μας Κ. Καβάφης: «Και μεσ' στην τέχνη πάλι, ξεκουράζομαι απ' τη δούλεψή της».
Άριστο κάθισμα και αντιδράσεις στο ζέσταμα με την καλπαστική υπερπήδηση εμποδίου του Συνασκουμένου Γεωργίου, ο οποίος, πετώντας μεταξύ Ντουμπάι, Κίνας και Αυστραλίας κατάφερε να βρει λίγο χρόνο για να προπονηθεί.
Ασκήσεις Ιππηλασίου για τον Γεώργιο περιείχε το σημερινό ασκησιολόγιό του και τις εξετέλεσε "εγκεφαλικά" με αυτοσυγκέντρωση, ακρίβεια και αμεσότητα, χωρίς να κουράσει τον Ίππο του.
Κυρίαρχο "κεφάλαιο" ο Έφιππος Ακοντισμός στον οποίο ο Γεώργιος επέδειξε ιδιαίτερην αξιοσύνη και, μάλιστα, κατά την διάρκεια καλπαστικών υπερπηδήσεων εμποδίου.
Η ...παράδοξη Έφιππη Τοξοβολία του ορθοστάδην ήταν και ο επίλογος του σημερινού μαθήματος του Γεωργίου.
Με άνεση εμπείρου ...τσιρκολάνου ο Γεώργιος τόξευσε δώδεκα βέλη ισορροπώντας στα καπούλια της υπέροχης Άριας η οποία έκανε τα πάντα ώστε να μη διαταράξει το άριστο τοξευτικό "στυλ" του Γεωργίου.
Η εικόνα μιλά από μόνη της και εάν εστιάσατε στο Γεώργιο καλώς, αλλά εξίσου καλώς να εστιάσετε και στην Άρια η οποία, επαξίως, μοιράζεται τα συγχαρητήρια με τον τοξεύοντα αναβάτη της! Ας σημειωθεί ότι ακόμη κι όταν ο Γεώργιος τόξευσε και το τελευταίο βέλος του και αφίππευσε δι' άλματος, η Άρια εξακολούθησε να παραμένει ακίνητη για πολλήν ώρα μέχρι ο Εκπαιδευτής να την επαναφέρει στην εργασία.
Η πεντάχρονη αδυναμία μας που ακούει στο όνομα "Αχιλλέας", ο γιος της αγαπημένης μας Αμαλίας, μας παρουσίασε υπερήφανος το αυτοσχέδιο δημιούργημά του (τι άλλο?) ένα Τόξο κι ένα βέλος φτιαγμένα από ένα τυχαίο ξύλο που βρέθηκε μπροστά του. Κι έτσι, είχαμε την ευκαιρία να ξαναθυμηθούμε την καταγωγή του όπλου μας, του Τόξου που εδώ και χιλιάδες χρόνια στήριξε τον Άνθρωπο με τη πολύτιμη προσφορά του προερχόμενο μέσα από την ίδια τη Φύση. Από μικρό -και πάλι!- μάθαμε την αλήθεια!
Ο πεντάχρονος, όμως, Κένταυρος, δεν αρκέστηκε στο παιγνίδι με το αυτοσχέδιο Τόξο του αλλά ίππευσε και την Άρια την οποία δια φωνής κι εντολής ποδών έθεσε σε κίνηση και, μόνος του, την οδήγησε με αρχηγική αυτοπεποίθηση και επιμονή.
Ο λιλιπούτειος Κένταυρος δοκίμασε και το "Μένδειο κάθισμα", έτσι, ως μία πρόγευση των όσων τον αναμένουν στη Σχολή των "ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΛΕΝΤΑΥΡΩΝ" στην οποία, ως φαίνεται κι αυτός θα διαπρέψει.
Και ο Μηνάς μας δε παρέλειψε μια "μεγάλη αγκαλιά" στον πεντάχρονο, μέλλοντα, αντικαταστάτη του όταν τον βοήθησε να αφιππεύσει μετά ...ταύτα!
Η αγαπημένη μας Αμαλία, αφού καμάρωσε υπερήφανη τον βλαστό της, εφίππευσε κι αυτή κι επικεντρώθηκε σε αρμονικούς καλπασμούς αλλά και παρατεταμένο "ανακουφιστικό" (αναγκαστικώς) άνευ αναβολέων το οποίο, ως γνωστό, αναπτύσσει "ατσάλινους" προσαγωγούς. Στο Ιππευτήριο δε παραλείπουμε τίποτε από την εξάσκηση ...Γυμναστηρίου με τη διαφορά που εμείς το επιχειρούμε σε ανοιχτό χώρο και με το πλεονέκτημα της αποφυγής της ρουτίνας του εσωτερικού χώρου.
ΣΤΟ ΠΕΔΙΟ ΤΗΣ ΣΠΑΘΑΣΚΙΑΣ
Η "σιδερόφρακτη στρατιά" των μαθητών του Πρωτεσίλαου κατέλαβε το πεδίο της Σπαθασκίας προσθέτοντας και τη δική της διακριτικήν "υπόμνηση" ότι η διοίκηση της Ομάδος πρέπει να μεριμνήσει εγκαίρως για τον εντοπισμό μεγαλύτερου φυσικού χώρου, μιας και η δραστηριότητά μας δεν προορίζεται για κλειστές αίθουσες.
Κι αυτή τη φορά, το μάθημα Σπαθασκίας που προετοιμάζει τους ..."καρπούς" των Εφίππων του Ιππηλασίου μας για τον χειρισμό αγχεμάχων και εκηβόλων, ήταν πολυπληθές.
Ο Πρωτεσίλαος, όπως πάντοτε, κατέβαλε κάθε δυνατή προσπάθεια ώστε οι μαθητές του να εκτελέσουν με ακρίβεια ασκήσεις και φόρμες επί ενός ορεινού εδάφους με τεράστια κλίση, κατά προσέγγιση ενός ρεαλιστικού σεναρίου συμπλοκής μακράν παρκεταρισμένων και κλιματιζομένων αιθουσών "όπλων".
Και, κάπως έτσι οι μαθητές του Πρωτεσίλαου είναι πάντα χαρούμενοι, όπως και η αγαπημένη μας Νίκη η οποία απολαμβάνει το εκπαιδευτικό ξίφος της έχοντας χαράξει πάνω του το όνομά της.
Ό,τι και να πούμε, οι "ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΕΝΤΑΥΡΟΙ" είμαστε ο ορισμός του μύθου των Κενταύρων! Και είμαστε περήφανοι γι' αυτό!
