ΣΕ ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΙΑΚΟ ΧΩΡΟ
ΠΟΛΛΕΣ ΕΞΑΤΟΜΙΚΕΥΜΕΝΕΣ
"ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΕΙΣ"
Έχοντας το προνόμιο της αναβιώσεως της ιστορικής εποποιίας η οποία επέτυχε την ένοπλη απελευθέρωση μιας Πατρίδας από έναν ζυγό αιώνων, δε θα μπορούσαμε παρά να είμαστε περισσότερο "υπεύθυνοι" παρά περήφανοι για κάθε δραστηριότητά μας, για κάθε μας προπονητική εξόρμηση που βελτιώνει τις πολεμικές δεξιότητες των Μελών της Ομάδος μας.
Έτσι και στη παρούσα εξόρμησή μας στο Πεντελικό Όρος δώσαμε τη πρέπουσα έμφαση όχι απλώς σε μία συντεταγμένη Προπόνηση πολλαπλών σεναρίων αλλά, κυρίως, στη βαθύτερη κατανόηση ενός μαχητικού πλαισίου το οποίο δεν αποτελεί, απλώς, ένα κεφάλαιο ενόπλου πολέμου αλλά, κυρίως, μια "ορίζουσα" μαχόμενης καθημερινότητος στην οποία εμπλέκεται εκών-άκων ο άνθρωπος όλων των εποχών και, βεβαίως και ο σημερινός!
Η θέα μιας Αθήνας με τους συνειρμούς της δημοκρατικής χρεωκοπίας και του εξευτελισμού της από δω πάνω έδειχνε λιγότερο οδυνηρή για όλους εμάς που αγαπήσαμε την ιστορία και το παρελθόν της και η εξαιρετική ημέρα που μας επεφύλαξε ο χειμωνιάτικος αττικός ουρανός ήταν μια κάποια "αποζημίωση" για τη διεθνή απαξίωση που υφίσταται η πόλη μας τούτες τις "μέρες" της παρακμής της!
Ο Ιδρυτής της Ομάδος είχε την ευκαιρία σε κάποια στιγμή να αναπολήσει τη πρώτη περίοδο της λειτουργίας των "ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ", όταν ακριβώς επάνω στο ίδιο αττικό βουνό, εννέα χρόνια πριν, ο Δάσκαλός μας Kassai Lajos, μας έδωσε τις πρώτες κατευθύνσεις για τη σωστή θεμελίωση και το ξεκίνημα της Ελληνικής Ομάδος Έφιππης Τοξοβολίας, τότε που για πρώτη φορά αναβιώσαμε στην Ελλάδα όχι μόνον την Έφιππη αλλά και την Παραδοσιακή Τοξοβολία.
Τότε, με τον Kassai Lajos να αναρωτιέται πως κατεστράφη μια τόσο ένδοξη πόλη όπως η Αθήνα, πάνω στο ίδιο βουνό "σχεδιάζαμε" την Ομάδα μας χωρίς να μπορούσαμε να φαντασθούμε τη δυναμική που επέπρωτο να πάρει!
.jpg)
Σήμερα, σχεδιάσαμε να αναβιώσουμε το πνεύμα του Ζ' κεφαλαίου του ιστορικού μνημείου του Κωνσταντίνου Σάθα "Έλληνες Στρατιώται εν τη Δύσει", υπεισερχόμενοι βαθύτερα στην έννοια της "χωσιάς" και των "χωσιαρίων", δηλαδή, στο ευφυές "πνεύμα" της ενέδρας των ηρωικών προτύπων μας.
Ξεκινώντας τη 45λεπτη ορεινή πεζοπορία μας μέχρι το τελικό προπονητικό μας σημείο, το εισαγωγικό "σενάριο" ήταν ο προϊδεασμός των Συνασκουμένων στη σημασία της "χωσιάς" και στη εφαρμογή της επί πεδίου. Ήδη, ο Αρχηγός της Ομάδος είχε προετοιμάσει από ημέρες το πρόγραμμα και ο βοηθός του Πρωτεσίλαος με την Ιωάννα είχαν προηγηθεί για να κρυφθούν σε απόσταση ώστε να αιφνιδιάσουν την κυρίως Ομάδα η οποία θα ξεκινούσε για να τους εντοπίσει.
Πριν αρχίσει η καταδρομική πορεία, ο Αρχηγός ενημέρωσε τα Μέλη της Ομάδος για τις συνθήκες και τους κανόνες του "παιγνιδιού" και προσπάθησε να "ζωπυρώσει" τη μαχητική ψυχολογία των παρισταμένων, όμως η "εικόνα" έδειξε ότι ο σύγχρονος Άνθρωπος "ξέμαθε" επικινδύνως να μάχεται και, το κυριότερο, να "σκέπτεται μαχητικά"! Το σύστημα μετατρέπει σε πρόβατα τις κοινωνίες και η ελλαδική δε θα μπορούσε να αποτελέσει εξαίρεση!
Στο ξεκίνημα αυτής της μικρής "περιπετείας" το πρώτο που έγινε αντιληπτό ήταν η ανεπάρκεια του συγχρόνου Ανθρώπου του γραφείου και του ...πληκτρολογίου να αντιμετωπίσει βασικά ζητήματα επιβιώσεως που ελάχιστους αιώνες πριν καθόριζαν τη ζωή και το θάνατο, όπως, επί παραδείγματι την αντίληψη της εχθρικής προσβολής μέσα στο φυσικό τοπίο και την ασφαλή κίνηση μέσα σ΄αυτό. Η ρύμη της σύγχρονης καθημερινότητος έδειχνε ότι είχε "αδειάσει" ακόμη και κάποιους τέως αξιωματικούς και μέλη των Ειδικών Δυνάμεων που βρίσκονταν ανάμεσά μας, με αποτέλεσμα η έναρξη της μικρής μας "αναβάσεως" να δείχνει μιαν εικόνα περισσότερο κοντινή προς τις παλιές σατιρικές ταινίες του ..."Brancaleone" παρά εικόνα κινήσεως των επικών Ελλήνων Στρατιωτών! Ο Πρωτεσίλαος με την Ιωάννα ήταν βέβαιο ότι θα εξολόθρευαν την Ομάδα όταν η τελευταία θα πλησίαζε τις κρυψώνες τους... Όμως, εκεί που όλα έδειχναν ότι η Ομάδα δεν είχε καμία ελπίδα, ο Σταμάτης μας, σταμάτησε ένα ζευγάρι κατερχομένων, από τη κορυφή, περιπατητών και τους ρώτησε αν και σε ποιο σημείο πρόσεξαν τη παρουσία δύο φίλων μας (του Πρωτεσίλαου και της Ιωάννας) και, ώ του θαύματος!, οι απαντήσεις ήσαν άμεσες και σαφείς! Το μαχητικό ένστικτο του Σταμάτη είχε αξιοποιήσει την πολεμική "πληροφορία" και τώρα η Ομάδα βάδιζε πιο αποφασιστικά και αποτελεσματικά προς συνάντηση των ενεδρευόντων.
Το δεύτερο λαμπρό δείγμα μαχητικής συμπεριφοράς ήταν η απόσχιση του Αντώνη μας από την Ομάδα και η άνοδός του σε υψηλότερη ισοϋψή κινήσεως ώστε να βλέπει από πάνω το πεδίο στο οποίο είχαν κρυφτεί ο Πρωτεσίλαος και η Ιωάννα πριν εκείνοι προλάβουν να τον εντοπίσουν. Παρά το αποκαρδιωτικό ξεκίνημα, γρήγορα οι "ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΕΝΤΑΥΡΟΙ" έδειξαν ότι επανατοποτεθήκαν στη σωστή "συχνότητα" και, πια, φάνηκαν κοντά στο ευφυές μαχητικό πνεύμα των Προγόνων μας.
Πράγματι, σε λίγο ο Αντώνης "ξετρύπωνε" την καλά κρυμμένη Ιωάννα λίγο πριν αυτή τοξεύσει το αναγνωριστικό της βέλος! Ο Αντώνης είχε κάνει πράξη την "παραδρομή" των Χωσιαρίων, κάτι που δε διδάχθηκε αλλά έδειξε ότι το κρατούσε ...αιώνες, μέσα στο μαχητικό ελληνικότατο γονιδίωμά του!
Για τον Αντώνη ήταν υπόθεση λίγων λεπτών να συνδυάσει την απόκρυψη της Ιωάννας και τα ενδεχόμενα αποκρύψεως του Πρωτεσίλαου ώστε να "ξετρυπώσει" και τον τελευταίο, επιβεβαιώνοντας ότι ο Έλληνας παραμένει προικισμένος με τη Πολεμική Αρετή των Προγόνων του όσο κι αν γύρω του κάποιες εχθρικές συστημικές "σειρήνες" προσπαθούν να τον ευνουχίσουν!
Στα αριστερά μας ήταν, πια, ορατό το προπονητικό μας σημείο που όριζε πάνω στη πεντελική πλαγιά το "προφίλ" του αναγεννησιακού ναϊδρίου των "Αγίων Ασωμάτων", ή, "Ταξιάρχη" που θα φιλοξενούσε τη σημερινή μας συνάσκηση. "Αυθεντικότητα in situ" για τους "ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΕΝΤΑΥΡΟΥΣ", κάτι που επιδιώκουμε συστηματικώς όποτε και όπου μπορούμε!
Το πανέμορφο και καλά διατηρημένο ναίδριο σε λίγο θα υποδέχονταν κάποιους ...ανάλογους μ' εκείνους που υποδέχονταν την εποχή του μεγαλείου της ιδρύσεώς του!
Oι «Άγιοι
Ασώματοι» ή «Ταξιάρχης» είναι ένα λιγότερο γνωστό αλλά πολύ αξιόλογο
υστεροβυζαντινό εκκλησιαστικό μνημείο του Πεντελικού όρους που χρονολογείται
από τον 14ο ή τις αρχές του 15ου αιώνα. Βρίσκεται πάνω από τη Μονή Πεντέλης και
τη ζώνη των λατομείων, στην θέση Καμάρι, σε υψόμετρο 750 μ.
Το 1937 ο ευεργέτης Μοσχούς, ίδρυσε μία επέκταση και ανεκαίνισε το Ναό με αποτέλεσμα να υπάρχει πλέον η δυνατότητα περιορισμένης φιλοξενίας και διανυκτερεύσεως επισκεπτών.
Ναοδομικά,
πρόκειται για μικρή βασιλική με «τυφλό» τρούλλο, η οποία καταλήγει ανατολικά σε
φαρδιά ημιεξαγωνική αψίδα. Του κυρίως ναού, προηγείται νάρθηκας με θόλο στην
μορφή της ασπίδας. Στην βόρεια πλευρά του νάρθηκα υπάρχει μικρή κόγχη/προεξοχή
που ενδέχεται να φιλοξενούσε κάποιο μνήμα ή σαρκοφάγο. Δύο δωμάτια, κατοικία
του ασκητή που διέμενε στον Ταξιάρχη, είναι κολλημένα στην νότια πλευρά του
ναού. Το δυτικό με ιδιαίτερη έξοδο προς το ύπαιθρο έχει εστία (τζάκι).
Η οροφή
καλύπτεται με γκρίζους σχιστόλιθους εκ των οποίων πολλοί χρειάζονται, πλέον, επανάταξη κι επαναστερέωση λόγω μετατοπίσεων από τους ισχυρούς ορογραφικούς ανέμους.
Κάτω από
την Ωραία Πύλη και προς το Ιερό Βήμα, δυο βυζαντινοί μαρμάρινοι κίονες άριστης
τέχνης, με εξ ίσου κομψά κιονόκρανα, υποδηλώνουν κατά τον Αναστάσιο Ορλάνδο
-που πρώτος περιέγραψε το μνημείο- ότι ολόκληρο το αρχικό τέμπλο ήταν
μαρμάρινο, άποψη που αμφισβητείται.
Το πιο
ενδιαφέρον στοιχείο του ναού είναι οι εξαιρετικής ποιότητας τοιχογραφίες του,
που σώζονται σχεδόν άθικτες, με εξαίρεση τους εξορυγμένους οφθαλμούς στα
πρόσωπα των αγίων αλλά και τις νεώτερες εγχαράξεις ακαταλήπτων ονομάτων βανδάλων .
Στο βόρειο τοίχο, βλέπουμε τη Σύναξη των Αρχαγγέλων που
κρατούν εντός μεταλλίου την εικόνα του Ιησού Χριστού, καθώς και καβαλάρηδες,
παράλληλους ο ένας στον άλλο, τους Αγίους Δημήτριο και Γεώργιο. Στο νότιο
τοίχο, διακρίνουμε τις απεικονίσεις του Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου, ενός
ηλικιωμένου αγίου του οποίου το όνομα δεν σώζεται, καθώς και των αποστόλων
Πέτρου και Παύλου. Οι τοιχογραφίες αυτές σώζονταν μέχρι το 1933, όπου έκανε και
την περιγραφή ο Αναστάσιος Ορλάνδος.
Οι "ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΕΝΤΑΥΡΟΙ' καταφθάσαμε με τον οπλισμό και τη προπονητική σκευή μας για να προγευματίσουμε ελαφρά και να παρακολουθήσουμε μια πρώτη ενημέρωση του προγράμματος από τον Αρχηγό πριν ξεκινήσουμε την κυρίως Προπόνησή μας.
Στην αρχή, ο Αρπάλυκος παρουσίασε στην Ομάδα τον φρεσκοτυπωμένο στόχο με τον δράκο που θα χρησιμοποιηθεί στη τελετουργία για τη μνήμη ενός εκλιπόντα Αμερικανού Τοξότη στις 14 και 15 Μαρτίου που θα γίνει στη Κοιλάδα μας, παραλλήλως με ανάλογες τελετουργικές τοξεύσεις σε πολλά μέρη του κόσμου, όπως ζήτησε ο μικρός γιος του εκλιπόντος.
Το ίδιο βράδυ, μετά την ανάρτηση της φωτογραφίας του στόχου στη σελίδα του μέσου κοινωνικής δικτυώσεως της επικείμενης τοξευτικής διημερίδος, οι Αμερικανοί διοργανωτές μας ευχαρίστησαν σημειώνοντας: "You just
made a little boy leak memories from his eyes. Thank you so very much for the
touching poster. GO CENTAURS! !!"
Όπως πάντα, έτσι και σήμερα η προπόνηση ξεκίνησε με την επιβεβλημένη προθέρμανση των Συνασκουμένων μιας και στην Ομάδα μας όλα γίνονται σύμφωνα με τους εκπαιδευτικούς κανονισμούς θεωρώντας ότι εμείς δρούμε στη χώρα της ολάνθιστης και όχι "οικτράς" ...πορτοκαλέας!
Οι εισαγωγικές, κοντινές τοξεύσεις, έγιναν από έδαφος με μεγάλη κλίση ώστε να "ξυπνήσει" αμέσως το ένστικτο και να μη "χαθεί" ...δευτερόλεπτο!
Τα αποτελέσματα επί του στόχου ήσαν περισσότερο από θετικά για να συνεχίσουμε με περισσότερο ενθουσιασμό το ασκησιολόγιο της ημέρας.
Πολλά τα "σενάρια" των τοξεύσεων σε αυτό το ιδιαιτέρως ενεργειακό μέρος και όλη η Ομάδα έδειξε από την αρχή έναν αξιοπρόσεκτο συντονισμό αλλά κι ένα ανάλογο αποτέλεσμα.
Με την Αθήνα στα ...πόδια του, σε ορεινό έδαφος με μεγάλη
κλίση και παρθία κίνηση, εξαιρετικά εύστοχος ο Σταμάτης μας! Η διατήρηση της
ψυχραιμίας του Τοξότη υφ' όλες τις συνθήκες είναι το καλύτερο "διαβατήριο
διαδρομής" του βέλους του.
Παρά την ελευθερία επιλογών του τοξευτικού τρόπο από κάθε Μέλος μας όλες οι τοξεύσεις υπήρξαν ομοιογενώς εύστοχες και, κυρίως, αρμονικές.
Αξιοποιήθηκαν στο έπακρο οι δυνατότητες που προσέφερε ο τόπος ώστε οι Τοξότες μας να τοξεύσουν υπό διάφορες συνθήκες και με υψηλές απαιτήσεις προσοχής. Δε διστάσαμε να διατάξουμε την Ομάδα, μάλιστα στη περίπτωση τοξεύσεως επί αποστάσεως 40 μέτρων, κατά τέτοιο τρόπο ώστε κάθε Τοξότης να έπρεπε να αποφύγει το άνω κέρας του Τόξου του προηγουμένου του, κάτι που δε θα συνιστούσαμε σε "αντιγραφείς" διότι προϋποθέτει ιδιαίτερη εκπαιδευτική γνώση κι εμεπιρία προς αποφυγή ατυχήματος!
Η ίδια η γαιομορφολογία μας έδωσε πολλές εκπαιδευτικές δυνατότητες κι εμείς δε παρελείψαμε να τις αξιοποιήσουμε.
Για μια ακόμη φορά η Ομάδα των "ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ" επέδειξε υψηλότατο πνεύμα συντονισμού και δεν υπήρξε καμία στιγμή "αμηχανίας" για κανέναν.
Και είναι χαρακτηριστικό ότι οι χειρισμοί υπήρξαν άριστοι και "αλφαδιασμένοι" ακόμη και πάνω σε εντελώς ανώμαλες εδαφικές επιφάνειες όπως οι ορεινοί βράχοι.
Η τόξευση επί αποστάσεως 40 μέτρων επί ορεινού εδάφους, με τις βολές να διέρχονται ανάμεσα από θάμνους και άλλες εμποδίζουσες "διαδρομές" υπήρξε ιδιαιτέρως ωφέλιμη για όλους τους Συνασκουμένους.
Μετά τις τοξεύσεις μακρών αποστάσεων ήρθε η ώρα της Τοξοθυρίδος, του κατ' εξοχήν στόχου της εποποιίας των Ελλήνων Στρατιωτών των χρόνων της Αναγεννήσεως!
Αθέατη, συχνά, "μπαμπέσικη" για τον απρόσεκτο "περαστικό", ενσωματωμένη μέσα στο πλαίσιο της πονηρής "χωσιάς", η Τοξοθυρίδα συνοψίζει όλες τις παραμέτρους των τακτικών των Ελλήνων Στρατιωτών και αυτό το καταλάβαμε καλύτερα τοξεύοντας, σήμερα, μέσα από αυτή "in situ".
Μέσα από το διακριτικό ημίφως της, η Τοξοθυρίδα, θα λέγαμε, ότι λειτουργεί ως "κηδειόσημο" για όποιον στόχο εμφανισθεί στο ...επίκεντρό της. Και αυτό το πρόσεξαν όλοι όσοι τόξευσαν σήμερα μέσω αυτής.
Επεξηγηματικός και διεξοδικός ο Αρχηγός της Ομάδος αφιερώθηκε σε κάθε Συνασκούμενο ξεχωριστά ώστε να τον εισαγάγει στα μυστικά της τοξεύσεως μέσω Τοξοθυρίδος, κάτι το οποίο αρχικώς δεν αποκαλύπτει τις πολλές δυσκολίες που εμπεριέχει, ειδικώς όταν ο χώρος, εσωτερικώς της Τοξοθυρίδος, είναι πάρα πολύ μικρός, όπως και στη περίπτωσή μας.
Όλοι, υπό τις σημαντικές οδηγίες του Αρχηγού της Ομάδος κατάφεραν όχι μόνον να τοξεύσουν μέσω της Τοξοθυρίδος, όχι μόνον να αντιληφθούν τις ιδιαίτερες παραμέτρους μιας τέτοιας τοξεύσεως αλλά και να πραγματοποιήσουν αξιοπρεπέστατες τοξεύσεις επί εξωτερικού στόχου σε απόσταση δέκα μέτρων ο οποίος μόλις διεκρίνετο.
Και τα, επί στόχου, αποτελέσματα και σε αυτή τη περίπτωση ήσαν αρκετά ενθαρρυντικά για τη πρόοδο της Ομάδος που άξαφνα ο Αρχηγός μας...
...βρέθηκε πάνω στη κούνια να πανηγυρίζει για την ολοκλήρωση των τοξεύσεων δια Τοξοθυρίδος.
Όμως και ο Ιδρυτής της Ομάδος, κλασικός παλίμπαις κι αυτός δε βράδυνε να πάρει το πλακόστρωτο μονοπάτι για να...
...εκτοπίσει τον Αρπάλυκο και να χαρεί κι αυτός τη ...κούνια, όπως όλα τα ανήλικα 63 ετών και άνω! Σ' αυτή την Ομάδα καταφέρνουμε να παραμένουμε όλοι ...παιδιά!
Όσοι σήμερα συνασκήθηκαν στο αναγεννησιακό εκκλησάκι της πεντελικής πλαγιάς υπήρξαν υπέροχοι! Ο Αρχηγός μας με το βοηθό του Πρωτεσίλαο, η Ιωάννα μας (παρά το κινητικό πρόβλημα για το οποίο της ευχόμαστε περαστικά), η Μαρίλη μας, η μικρή μας Κωνσταντίνα που δείχνει γεωμετρικώς βελτιωμένη όχι μόνο στη Τοξοβολία αλλά και στη κιναισθησία της κάτι που έγινε αισθητό από πολλούς, ο Θεόδωρος που εόρτασε την ονομαστική του εορτή μαζύ μας, ο Παναγιώτης μας, η Ηλιάννα μας, ο Πάνος μας, η Ειρήνη μας, ο Αντώνης μας, ο Σταμάτης μας κι ο ...63χρονος παλίμπαις, όσοι, τέλος πάντων, βρήκαμε χρόνο μιαν εργάσιμη η μέρα και ώρα να παρακολουθήσουμε αυτή τη διοργάνωση, όλοι μας, χαρήκαμε όχι απλώς μιαν υπέροχη προπονητική εμπειρία αλλά ακόμη μια "στιγμή" ευεργετικού ομαδικού πνεύματος και σχέσεων πολύ ..."απόμακρων" από την τύρβη της σύγχρονης καθημερινότητος! Κι αυτό επιδιώκουμε στους "ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΕΝΤΑΥΡΟΥΣ" προτιμώντας "τ' αψηλά και ...μοναχικά μονοπάτια"!
