Η ΥΠΕΡΒΑΣΗ ΤΟΥ ΖΩΤΙΚΟΥ ΧΩΡΟΥ
Η Έφιππη Τοξοβολία βασίζεται στην Φυσική Ιππική και στους αρχέγονους κανόνες της. Σέβεται την φύση του Ίππου και τους νόμους που την διέπουν, ένας από τους κυριότερους των οποίων είναι ο φυσικός ζωτικός χώρος μέσα στον οποίο πρέπει να ζει και να αναπτύσσεται αυτό το υπέροχο τετράποδο! Μακράν από εμάς, δηλαδή, κάθε απόπειρα αποφυσικοποιήσεως του Ίππου!
Γνωρίζουμε και σεβόμαστε την φυσική επιλογή του να αισθάνεται άριστα στο φυσικό περιβάλλον του και του εξασφαλίζουμε όλους τους τρόπους ώστε να το κάνει αδέσμευτος και απολαμβάνοντας εκείνο το οποίο ο γονότυπός του επέλεξε ως "ζωτικό χώρο" κατά τα εκατομμύρια των ετών της αναπτύξεώς του και δεν θα θέλαμε με τίποτε αυτό τον φυσικό "ζωτικό χώρο" να του τον αλλοιώσουμε, όμως θέλουμε να του τον διευρύνουμε, να τον κάνουμε να θεωρεί όλο τον πλανήτη δικό του και κάθε γωνιά του δικού μας χώρου προσιτή και φιλόξενη και σ' αυτόν!
Μας είναι δύσκολο να θεωρούμε ότι μια εξώπορτα μπορεί να μας "χωρίσει" από τον αγαπημένο Ίππο μας, να θεωρούμε ότι ένα ανθρωποκατασκεύαστο τεχνητό "σύνορο" όπως αυτή μπορεί να διαχωρίζει τις ζωές δύο διαφορετικών, ταξιδερμικώς, ειδών που καλούνται, όμως, να συνεργάζονται στην υπόλοιπη καθημερινότητά τους.
Kαι μας είναι ακόμη πιο δύσκολο να παρατηρούμε να περνά έξω από αυτή την ανθρωποκατασκεύαστη εξώπορτα ο αγαπημένος μας τετράποδος σύντροφος, χωρίς αυτός να μπορεί να την προσπελάσει ενώ εμείς, αντιθέτως, μπορούμε ανά πάσα στιγμή να μπαίνουμε στο δικό του "ζωτικό χώρο" τον Σταύλο, χωρίς εκείνος να μας θέτει όρια...
Έτσι, σήμερα αποφασίσαμε να μπάσουμε τον σύντροφό μας και στο δικό μας ζωτικό χώρο, εξοικειώνοντάς τον και με αυτόν όπως εκείνος μας επιτρέπει να είμαστε εξοικειωμένοι και με τον δικό του στον οποίο καθημερινώς έχουμε ελεύθερη πρόσβαση. Καθώς, λοιπόν, τον περνούσαμε ρυταγωγώντας τον με έναν συραγωγέα μπροστά από την εξώπορτά μας, χωρίς να αλλάξουμε βηματισμό, αντί για ευθεία, στρίψαμε και μπήκαμε μέσα στο σπίτι μας μακραίνοντας τον συραγωγέα, ώστε ο Ίππος μας να μη νοιώσει "βιασμό" διευθυντικής κατευθύνσεως. Μπαίνοντας μέσα στο σπίτι δε παραμείναμε αμήχανα όρθιοι αλλά πήγαμε και καθίσαμε στον άνετο καναπέ μας με μέτωπο προς την εξώπορτα και με χαλαρό τον συραγωγέα δεν επικεντρωθήκαμε στον απορημένο για τα νέα δεδομένα Ίππο αλλά αδιάφορα αρχίσαμε να ...απολαμβάνουμε την αναπαυτική "αγκαλιά" του καναπέ.
Χωρίς να εκβιάζουμε με έλξη του συραγωγέως ώστε να εξαναγκάσουμε τον Ίππο να κινηθεί προς το εσωτερικό του χώρου, απλώς, τον ενθαρρύνουμε να τον εξερευνήσει με το βλέμμα και να σχηματίσει μια πρώτη εικόνα των αντικειμένων και της όλης εσωτερικής διατάξεως. Θα πρέπει να είμαστε υπομονητικοί και εάν ο Ίππος αποστρέφει την κεφαλή του από το εσωτερικό του χώρου προς το εξωτερικό (είτε προς τα δεξιά, είτε προς τα αριστερά) τον επαναφέρουμε πάρα πολύ μαλακά, όσο μπορούμε πιο ανεπαίσθητα έλκοντας διακριτικά τον συραγωγέα.
Σε κάποια στιγμή, μετά από λίγη ώρα, ο Ίππος θα πάψει να παραμένει εκτός του ορίου της εξώπορτας και θα αποτολμήσει μιαν απειροελάχιστη κίνηση προς τα μέσα. Δε θα πρέπει και πάλι να ασκήσουμε βιαστικές πιέσεις ώστε να προχωρήσει, αλλά θα πρέπει να παραμείνουμε παγερά αδιάφοροι, αποφεύγοντας να τον κοιτάμε στα μάτια και δείχνοντας ενδιαφέρον για άλλα πράγματα γύρω μας, ενώ κρατάμε σταθερά πάντοτε τον συραγωγέα.
Η ανιαρή παραμονή του Ίππου στο μεταίχμιο μεταξύ εξώπορτας και εσωτερικού, πλέον, του χώρου σύντομα θα εξελιχθεί σε ένα ακόμη βήμα προς τα μέσα. Τώρα, πια, φροντίζουμε ο συραγωγέας να είναι όσο γίνεται πιο χαλαρός και μόνον μερικές διακριτικές "τριβές" να υποδεικνύουν στον Ίππο ότι ο "ομφάλιος λώρος" που λέγεται συραγωγέας μπορεί να τον φέρει πιο κοντά μας, δηλαδή, κοντά στον Άνθρωπο από τον οποίο προσδοκά στοργή και φαγητό. καμία ένταση και καμία βιαστική έλξη του συραγωγέως δε συγχωρείται διότι όχι απλώς θα επιβραδύνει την εισχώρηση του Ίππου ακόμη πιο μέσα στον χώρο αλλά μπορεί να προκαλέσει και βίαια αντίδραση οπισθοχωρήσεως του Ίππου. Ενδεχομένως ο Άνθρωπος σε αυτή τη φάση να σκεφθεί τις καταστρεπτικές συνέπειες μιας απρόσμενης αντιδράσεως πανικόβλητης οπισθοχωρήσεως του Ίππου αλλά σε κάθε περίπτωση θα πρέπει να παραμείνει απαθής. Ακόμη και η παραγωγή μιας τέτοιας ανήσυχης σκέψεως στο μυαλό του Ιππαγωγού μπορεί να πυροδοτήσει βίαιες και μοιραίες αντιδράσεις του Ίππου διότι ο τελευταίος βρίσκεται πάντα μέσα στη σκέψη μας και τη συλλαμβάνει με εντελώς μετα-φυσικό τρόπο.
Και να που η υπομονή μας απέδωσε καρπούς και ο Ίππος πλησιάζει την άκρη του καναπέ πάνω στον οποίο καθόμαστε κρατώντας πολύ χαλαρά τον συραγωγέα. Τώρα χωρίς να κοιτάξουμε στα μάτια τον Ίππο, κρατώντας τον συραγωγέα σηκωνόμαστε και κατευθυνόμαστε προς το κέντρο του χώρου. Εν ολίγοις, ρυταγωγούμε τον Ίππο χωρίς, όμως, ο ίδιος να αντιλαμβάνεται κάτι τέτοιο.
Στεκόμαστε ήρεμοι και αδιάφοροι για την όλη κατάσταση δίπλα στον Ίππο, μιλώντας του πολύ ήρεμα και χαϊδεύοντάς τον όπως ξέρουμε ότι του αρέσει. Του εμπνέουμε εμπιστοσύνη ώστε ούτε για μια στιγμή να μην αισθανθεί ότι συμβαίνει κάτι "διαφορετικό".
Αφού διαπιστώσουμε ότι άρχισε να νοιώθει ασφαλής και ήρεμος μέσα στον εσωτερικό, αυτό, χώρο, απομακρυνόμαστε διακριτικά συνεχίζοντας να κρατάμε τον συραγωγέα και παραμένοντας μέσα στο οπτικό του πεδίο αλλά ασχολούμενοι φυσικά με κάτι άλλο.
Μετά από έναν χρόνο 3-5 λεπτών παραμονής τον πλησιάζουμε, τον στρέφουμε μαλακά προς την εξώπορτα και τον βγάζουμε προς το γνώριμο εξωτερικό του χώρο. Εδώ ολοκληρώθηκε η πρώτη διδασκαλία υπερβάσεως του ζωτικού του χώρου και θα ακολουθήσουν επαναλήψεις με ολοένα και παρατεινόμενο τον χρόνο ο οποίος από 3-5 λεπτά θα φτάσει στο απεριόριστο.
.jpg)